"ის ვაჟი" ნინო ბაშარულმა ესპანეთში იპოვა

"მთაში სხვანაირად მღერი, თავს გესხმიან მთები, ტყეები, მდინარეები, ჩანჩქერები, სულ სხვა შეგრძნებაა, სხვა სამყარო... მე მთის ქალი ვარ", - მითხრა მომღერალმა, "ჯეოსტარი - 2009"-ის მონაწილემ ნინო ბაშარულმა. გრძელი კაბების, შარფების, ჯინჯილების, გრძელი საყურის, შუაზე გადაყოფილი გრძელი შავი თმის და ზოგადად, მისი გარეგნობის გამო მეგობრებმა ხუმრობით გვარი შეუცვალეს და ბოშარელად მონათლეს. გუდამაყრელი მთიული ფოლკის მოტრფიალე აღმოჩნდა. იმდენად, რომ სხვა ქვეყნების ეთნომუსიკასაც სწავლობს. უამრავ ენაზე მღერის. მისგან აფრიკულ იავნანასაც კი მოისმენთ. საინტერესო მუსიკალური ცხოვრების პარალელურად საინტერესო პირადი ცხოვრება სდევდა თან, თუმცა ჩვენი რესპონდენტი ამ ყველაფერს უკეთ ჰყვება. ფოტო, რომელიც მასალაში გამოვიყენეთ, ანა გოგუაძეს ეკუთვნის.

- არასდროს შემიწყვეტია საკუთარ თავზე მუშაობა, სიმღერების წერა. ყოველთვის ვაკეთებდი გარკვეულ პროექტებს. იყო ქართულ-ლაზური პროექტი, რომლითაც ჩავდიოდით ჩვენს ლაზ მეგობრებთან თურქეთში, ქალაქ არჰავში ლაზ მომღერლებთან ერთად სხვადასხვა ფესტივალში ვმონაწილეობდით.

- ეს "ჩვენ" ვინ იყავით?

- ადამიანები, რომლებიც ცდილობენ, ლაზურ-ქართული ურთიერთობა აღადგინონ და ამის საუკეთესო საშუალება მუსიკაა. იქ ჩვენი დები და ძმები არიან. მათ ვჭირდებით, ისევე, როგორც ჩვენ - ისინი. არის ასეთი ადამიანი, იაშა თანდილავა, რომელსაც დიდი წვლილი შეაქვს ამ ურთიერთობების დათბობასა და გაღრმავებაში. წერს ლექსებს ლაზურ ენაზე, პატრიარქის კურთხევით მუშაობს არაერთ პროექტზე ამ მიმართულებით. სხვათა შორის, აგვისტოშიც გვიწევს ჩასვლა ჩვენს იქაურ დებსა და ძმებთან. მალე ლაზური კულტურის დღეებიც გაიმართება საქართველოში. ულამაზესი ფოლკლორი აქვთ ლაზებს. უბრალოდ, მივიწყებული და გადასხვაფერებულია. ეს უნდა აღვადგინოთ.

- შენი დამოკიდებულება ფოლკთან უცხო არ არის შენი მსმენელისთვის. ვიცი, რომ არაერთი ქვეყნის ფოლკლორს იცნობ და მღერი. რომელი ქვეყნის ეთნომუსიკას გამოარჩევ?

- ქართველი ვარ და ქართული ფოლკლორი საწყისია ჩემთვის. მომწონს ინდური, ესპანური ფოლკლორი - ფლამენკო. მადრიდში რომ ვცხოვრობდი, პორტუგალიური ფოლკი მოვისმინე - ფადო. ძალიან დავინტერესდი მათი მუსიკით და შემდეგ ფადოს კონცერტები ჩავატარე საქართველოში ჩემს ბენდთან, "პალიმასთან" ერთად. მაშინ ცოტამ იცოდა, რა ჟანრი იყო ეს.

- ვიცი, რომ ოცნებად გქონდა ესპანეთის ნახვა...

- ეს ოცნება 2007 წელს ავიხდინე. ბევრი საინტერესო ქალაქი დავათვალიერე, შემთხვევით ჯაზფესტივალზეც მოვხვდი. ესპანელები ძალიან ჰგვანან ქართველებს, განსაკუთრებით ბასკები და არა მხოლოდ გარეგნულად, ხასიათითაც. იქაურებს ესპანელი ვეგონე. ხიტანააო, ჩემზე ამბობდნენ. ხიტანა - ესპანელ ბოშა ქალს ნიშნავს. 6 თვე ვიცხოვრე მადრიდში და დღემდე ტკბილ მოგონებად დამრჩა... ინტერნეტი საუკეთესო საშუალებაა იმისთვის, სხვადასხვა ქვეყნების ეთნომუსიკა რომ შეისწავლო. მე ეთნომუსიკოსი ვარ.

- აფრიკულ იავნანასაც მღერი, გავიგე...

- ჰო, ძალიან პატარა ვიყავი, რადიოთი რომ მოვისმინე მოზამბიკური იავნანა "მალაიკა", სულ მქონდა ეს მუსიკა ჩარჩენილი მეხსიერებაში. შემდეგ, როცა სხვადასხვა კუთხის იავნანებზე ვმუშაობდი, გამახსენდა მირიამ მაკებას ნამღერი აფრიკული ნანა და შევიტანე ჩემს რეპერტუარში... იმდენად შევისისხლხორცე ესპანური, პორტუგალიური, ინდური ფოლკი, რომ ჩემს საავტორო სიმღერებშიც შეამჩნევთ მათ გავლენას.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია