ინ­ტერ­ნე­ტის ეპო­ქა­ში, როცა ადა­მი­ა­ნე­ბის უმე­ტე­სო­ბა, გა­ნურ­ჩევ­ლად ასა­კი­სა, საქ­მი­ა­ნო­ბი­დან თუ უსაქ­მუ­რო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი სამ­ყა­რო­სა და კომ­პი­უ­ტე­რის აქ­ტი­უ­რი მომ­ხმა­რე­ბე­ლია, ძნე­ლია გა­უძ­ლო ცდუ­ნე­ბას და ამ სა­ჭი­რო და სა­ინ­ტე­რე­სო გან­ზო­მი­ლე­ბა­ში ცოტა ხნით მა­ინც არ შე­ა­ბი­ჯო. იყო დრო, როცა პო­პუ­ლა­რულ ჩა­თებ­ში მხო­ლოდ მოკ­ლე "ნიკ­ნე­ი­მით" ვრე­გის­ტრირ­დე­ბო­დით და ერ­თმა­ნე­თის ფო­ტო­ებ­საც კი ვერ ვხე­დავ­დით. ახლა კი სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით, ადა­მი­ან­ზე ნე­ბის­მი­ე­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ის, მისი ყო­ველ­წა­მი­ე­რი ცხოვ­რე­ბის ამ­სახ­ვე­ლი მა­სა­ლის ნახ­ვაც კი უპ­რობ­ლე­მოდ შეგ­ვიძ­ლია. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ბოლო დროს, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პო­პუ­ლა­რო­ბით სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლი facebook სარ­გებ­ლობს და ალ­ბათ არ დარ­ჩე­ნი­ლა ცნო­ბი­ლი თუ უც­ნო­ბი ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ამ სა­იტ­ზე სა­კუ­თა­რი გვერ­დი არ გა­აჩ­ნია. გა­ნათ­ლე­ბის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე - და­ვით ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლი თა­ვის პო­ლი­ტი­კურ გა­დამ­რჩე­ნად, და­ვით აქუ­ბარ­დი­ას შემ­დეგ, სწო­რედ "ფე­ის­ბუკს" მი­იჩ­ნევს და ამ­ჯე­რად ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი სამ­ყა­როს შე­სა­ხებ გვე­სა­უბ­რე­ბა.

- ბა­ტო­ნო დათო, რა როლს ას­რუ­ლებს ინ­ტერ­ნე­ტი თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში და რა დროს უთ­მობთ მას დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში?

- არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ, რაც თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე ვარ, ნაკ­ლებ დროს ვუთ­მობ, თუმ­ცა, ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, თვალ­ყუ­რი ვა­დევ­ნო და იშ­ვი­ა­თად, მაგ­რამ მეც დავ­წე­რო რა­ი­მე. ინ­ტერ­ნე­ტი თა­ნა­მედ­რო­ვე ტექ­ნო­ლო­გი­ის ერთ-ერთი სი­კე­თეა. ეს არა მარ­ტო გარ­თო­ბის, არა­მედ ადა­მი­ა­ნებ­თან კონ­ტაქ­ტის, კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის კარ­გი სა­შუ­ა­ლე­ბაა. მისი მეშ­ვე­ო­ბით შე­მიძ­ლია, სხვა­დას­ხვა ფე­ნის სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან, მათ შო­რის - ამომ­რჩევ­ლებ­თან ვი­ქო­ნიო კონ­ტაქ­ტი. პი­რა­დად მე, ამ ყვე­ლა­ფერს და­დე­ბი­თად ვუ­ყუ­რებ. უარ­ყო­ფი­თი მხა­რე შე­საძ­ლოა, ყვე­ლა­ფერს ჰქონ­დეს, მა­გა­ლი­თად, ზედ­მე­ტად და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, მაგ­რამ ის სარ­გებ­ლო­ბა და ინ­ფორ­მა­ცია, რა­საც ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცი­დან ვი­ღებ, თუნ­დაც ის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, რომ ამ­დენ ადა­მი­ან­თან შეგ­ვიძ­ლია სა­უ­ბა­რი, იშ­ვი­ა­თია. პო­ლი­ტი­კო­სი თუ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი მუდ­მი­ვად ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ვერ იჯ­დე­ბა. მა­გა­ლი­თად, "ფე­ის­ბუკ­ზე" 5 000-მდე მე­გო­ბა­რი და უფრო მეტი "გა­მომ­წე­რი" მყავს. ანუ თე­ო­რი­უ­ლად, ყო­ველ­დღი­უ­რად 10000-მდე ადა­მი­ან­თან შე­მიძ­ლია მქონ­დეს საქ­მე, ჩემი პოს­ტე­ბი ნა­ხონ და ა.შ. ეს სა­ხუ­მა­რო საქ­მე არაა. მა­გა­ლი­თად, როცა ჩემი ერთ-ერთი პუბ­ლი­კა­ცია ჩემი ბლო­გი­დან "ფე­ის­ბუკ­ზე" დავ­დე, 5000 მნახ­ვე­ლი ჰყავ­და, ასე­თი ტი­რა­ჟი­ა­ნი წიგ­ნის გა­მო­ცე­მა, ჩვენ­თან "ბესტსე­ლე­რად" ით­ვლე­ბა (იცი­ნის).

- უცხო ადა­მი­ა­ნე­ბი რას გწე­რენ? რო­გო­რია მათი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, უფრო - და­დე­ბი­თი?

- ზოგ­ჯერ უარ­ყო­ფი­თი­ცაა. ვცდი­ლობ, ყვე­ლა­ნა­ი­რი ადა­მი­ა­ნი მყავ­დეს. მათ პრინ­ცი­პუ­ლად არ ვშლი მე­გობ­რე­ბი­დან, ოპო­ნენტს არ ვბლო­კავ, თუ უზ­რდე­ლი არ არის და დე­დას არ იგი­ნე­ბა. ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი ჩხუ­ბი და გარ­ჩე­ვე­ბი ჩემ­თვის ცოტა სა­სა­ცი­ლოა. თუ ადა­მი­ან­თან რამე გინ­და, სხვა­ნა­ი­რად უნდა და­ე­ლა­პა­რა­კო და არა - იქ. ფსევ­დო­ნიმს ამო­ფა­რე­ბუ­ლი ხალ­ხი რომ ილან­ძღე­ბა, ეს ძა­ლი­ან "სა­ცო­და­ვი" საქ­ცი­ე­ლია და ასე­თებს ყუ­რა­დღე­ბას არ ვაქ­ცევ, უბ­რა­ლოდ - ვბლო­კავ. კრი­ტი­კუ­ლი აზრი კი ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო და აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, მით უმე­ტეს, თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რის­თვის. პო­ლი­ტი­კა­ში ჩარ­თულ ყვე­ლა ადა­მი­ანს ერთი საფრ­თხე ემუქ­რე­ბა - ბევ­რი საქ­მის გამო, ყო­ველ­დღი­ურ რუ­ტი­ნა­ში, შე­იძ­ლე­ბა სრუ­ლი­ად მოს­წყდე იმ რე­ა­ლო­ბას, რო­მელ­შიც ის ხალ­ხი ცხოვ­რობს, რო­მელ­საც არა­ნა­ი­რი თა­ნამ­დე­ბო­ბა არ აქვს და არც გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის ბა­ნაკს ეკუთ­ვნი­ან. სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლი კი მეხ­მა­რე­ბა, რომ მათ არ ჩა­მოვ­შორ­დე.

- ხში­რად, მნიშ­ვნე­ლო­ვან გან­ცხა­დე­ბებს პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი "ფე­ის­ბუ­კის" ოფი­ცი­ა­ლუ­რი გვერ­დე­ბი­დან ამ­ცნო­ბენ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას. ამა­ზე რა აზ­რის ხართ?

- არა მგო­ნია, მთლად ასე იყოს. რო­გორც წესი, რო­დე­საც პო­ლი­ტი­კოსს რა­ი­მე გან­ცხა­დე­ბის გა­კე­თე­ბა უნდა, ამას ოფი­ცი­ა­ლუ­რად აკე­თებს ტე­ლე­ვი­ზი­ით - ბრი­ფინგზე ან პრეს­კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე. ჩემი აზ­რით, ეს იმი­ტომ გახ­შირ­და, რომ ზო­გი­ერთ სა­ა­გენ­ტოს მეტი საქ­მე არა აქვს და თვი­თონ რომ ვერ მო­ი­პო­ვებს ინ­ფორ­მა­ცი­ას, "ფე­ის­ბუ­კის" სტა­ტუ­სებს ავ­რცე­ლებს და მა­სა­ლებს აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ამ­ზა­დებს; სტა­ტუ­სე­ბი გა­მო­აქვთ, რო­გორც პო­ლი­ტი­კო­სის გან­ცხა­დე­ბა. ასე­თი რამ ჩემ­თვი­საც არა­ერ­თხელ გა­უ­კე­თე­ბი­ათ. ვფიქ­რობ, ეს ზარ­მა­ცი ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის ბრა­ლი უფ­როა. არ ცდი­ლო­ბენ, ახა­ლი ამ­ბე­ბი სხვა­ნა­ი­რად მო­ი­პო­ვონ. "ფე­ის­ბუკ­ზე" უბ­რა­ლოდ ჩვენს აზ­რებს გა­მოვ­თქვამთ. ზოგ­ჯერ მაქვს სურ­ვი­ლი, სხვა­დას­ხვა სა­კი­თხზე რა­ღაც დავ­წე­რო, მაგ­რამ მერე მახ­სენ­დე­ბა, რომ თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირი ვარ და თავს ვი­კა­ვებ (იცი­ნის).

- რო­გორც ვიცი, ადრე უფრო ინ­ტენ­სი­უ­რი მომ­ხმა­რე­ბე­ლი იყა­ვით.

- დიახ. 2009 წლი­დან, საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ, მა­შინ­დელ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ მიზ­ნად და­ი­სა­ხა, რე­ა­ლუ­რი ოპო­ზი­ცია სა­ერ­თოდ მო­ეს­პო და მხო­ლოდ მორ­ჩი­ლე­ბი ჰყო­ლო­და. ვინც პარ­ლა­მენ­ტში ვერ მოვ­ხვდით, ტე­ლე­ვი­ზი­აც "გა­დაგ­ვი­კე­ტეს". გა­და­ცე­მებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი აღა­რაა, კად­რებ­შიც კი არ­სად ვჩან­დით ხოლ­მე. მა­შინ "მა­ესტრო" ჯერ კი­დევ არ იყო და მი­მაჩ­ნია, რომ იმ პე­რი­ოდ­ში, რო­გორც პო­ლი­ტი­კო­სი რომ არ გავ­ქრი და ხალ­ხს ჩემი არ­სე­ბო­ბა არ და­ა­ვი­წყდა, ორი ადა­მი­ა­ნის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა - და­ვით აქუ­ბარ­დი­ა­სა და მარკ ცუ­კერ­ბერ­გის - "ფე­ის­ბუ­კის" შემ­ქმნე­ლის. ჩემი თა­ვი­სუ­ფა­ლი აზრი საკ­მა­ოდ ხან­გრძლივ პე­რი­ოდ­ში ამ ორმა ადა­მი­ან­მა გა­და­არ­ჩი­ნა. მერე, "კავ­კა­სი­ას" "მა­ესტროც" შე­მო­ე­მა­ტა, მაგ­რამ "ფე­ის­ბუ­კის" როლი დიდი იყო და მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი არ გახ­ლდით, მისი მეშ­ვე­ო­ბით, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის საკ­მა­ოდ აქ­ტუ­ა­ლუ­რი გავ­ხდი.

- არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე ისე­თი და­ძა­ბუ­ლი სი­ტუ­ა­ცია იყო, გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზ­რის გამო ახ­ლო­ბე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ერ­თმა­ნეთს სწო­რედ სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებ­ში უპი­რის­პირ­დე­ბოდ­ნენ. ვირ­ტუ­ა­ლურ სივ­რცე­ში ყო­ვე­ლი სი­ტყვა მა­ინც უფრო სხვა­ნა­ი­რად აღიქ­მე­ბა. ამ ყვე­ლა­ფერ­მა რო­მე­ლი­მე ადა­მი­ა­ნი გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი კუ­თხით ხომ არ და­გა­ნახ­ვათ? რო­გორც წესი, ზო­გი­ერ­თი იქ უფრო თა­მა­მი და გახ­სნი­ლია.

- არი­ან ნაც­ნო­ბე­ბი, რო­მელ­თა მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ნაკ­ლე­ბად შე­მეც­ვა­ლა, "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბას" ვგუ­ლის­ხმობ. ჩემი მე­გობ­რე­ბის ძა­ლი­ან დიდი ნა­წი­ლი კი, რომ­ლე­ბიც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბაა მომ­ყვე­ბი­ან, სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებ­ში სა­ერ­თოდ არ არი­ან ან ნაკ­ლე­ბად იყე­ნე­ბენ. სა­მა­გი­ე­როდ, შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ ბევ­რი კარ­გი ნაც­ნო­ბი შე­ვი­ძი­ნე, რო­მელ­თაც ჩემს ვირ­ტუ­ა­ლურ მე­გობ­რე­ბად ვთვლი, ახლო და კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს, ოღონდ ერ­თმა­ნე­თის უნა­ხა­ვად. მათ­თან აპო­ლი­ტი­კურ თე­მებ­ზეც ვსა­უბ­რობ ხოლ­მე. მათ შო­რის ისე­თე­ბიც არი­ან, ვინც ჩემი თა­ნა­მო­აზ­რე არ გახ­ლავთ. პი­რი­ქით - პო­ლი­ტი­კუ­რი ოპო­ნენ­ტია, მაგ­რამ მა­ინც საკ­მა­ოდ კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს. მო­ხა­რუ­ლი ვარ, რომ ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცე­ში ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნის გაც­ნო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა მო­მე­ცა. მათი ასა­კობ­რი­ვი დი­ა­პა­ზო­ნი საკ­მა­ოდ ფარ­თოა - ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდე­ბი­დან და­წყე­ბუ­ლი, ჩემ­ზე უფ­რო­სე­ბით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი.

- თუ და­უბ­ლო­კი­ხართ ვინ­მეს?

- არ ვიცი, და­ვუბ­ლო­კი­ვარ თუ - არა. სა­ერ­თოდ, არა­ვის ვა­გი­ნებ (იცი­ნის), უცენ­ზუ­რო სი­ტყვებს არ ვი­ყე­ნებ და თუ ვინ­მეს იმ­დე­ნად არ მოვ­წონ­ვარ, რომ ვერ მი­ტანს და ჩემს და­ნახ­ვა­ზე აჟ­რჟო­ლებს და ტან­ში ზა­რავს, შე­იძ­ლე­ბა დამ­ბლო­კა კი­დეც (იცი­ნის).

- წინა მთავ­რო­ბის დროს, "მოს­მე­ნე­ბი" რომ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მოვ­ლე­ნა იყო, ფაქ­ტია, მაგ­რამ სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბის გვერ­დე­ბი­სა და პა­რო­ლე­ბის გა­ტე­ხის მცდე­ლო­ბა თუ ჰქონ­და ვინ­მეს?

- არა მგო­ნია, მაგ­რამ ერთხელ უც­ნა­უ­რი შემ­თხვე­ვა მოხ­და: ჩემი პერ­სო­ნა­ლუ­რი გვერ­დის გარ­და, რო­მე­ლიც ახლა "მი­ტო­ვე­ბუ­ლია", ოფი­ცი­ა­ლუ­რი "ფე­ი­ჯიც" მაქვს, რო­მე­ლიც ადრე, ვირ­ტუ­ა­ლუ­რად და­მე­გობ­რე­ბულ­მა ენ­თუ­ზი­ასტმა ახალ­გაზ­რდებ­მა გა­მი­კე­თეს და 1-2 კვი­რა­ში სა­ერ­თოდ გაქ­რა. რო­გორც მცოდ­ნე ხალ­ხმა მი­თხრა, ეს პრაქ­ტი­კუ­ლად გა­მო­რი­ცხუ­ლი იყო. მისი წაშ­ლა მხო­ლოდ იმ შემ­თხვე­ვა­ში შე­იძ­ლე­ბო­და, თუ ვინ­მე "ფე­ის­ბუ­კის" ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ას­თან იჩივ­ლებ­და, რომ ე.წ. სპა­მია, ოღონდ ასე­თი სა­ჩი­ვა­რი ძა­ლი­ან ბევ­რი უნდა მი­სუ­ლი­ყო. მე, რა თქმა უნდა, სა­თა­ნა­დო რე­აქ­ცია მქონ­და და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გავ­ლან­ძღე (იცი­ნის). შე­იძ­ლე­ბა, ვი­ღა­ცამ თქვას, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა რა შუ­ა­შია, ვი­ღაც სხვა გა­ა­კე­თებ­დაო, მაგ­რამ თუ ამას ვი­ღაც ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლად არ იზამ­და, ათა­სო­ბით სა­ჩი­ვა­რი იყო სა­ჭი­რო და სხვას ვის უნდა ჰქო­ნო­და მსგავ­სი ინ­ტე­რე­სი, თუ არა - წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას? თუ გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ იმა­საც, რომ წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ვირ­ტუ­ა­ლურ სამ­ყა­როს ზედ­მე­ტად დიდ ყუ­რა­დღე­ბას აქ­ცევ­და, ეს და­საშ­ვე­ბია.

- "ფე­ის­ბუ­კამ­დე" საკ­მა­ოდ აქ­ტუ­ა­ლუ­რი იყო ქარ­თუ­ლი "ფო­რუმ.ჯი", სა­დაც ბევ­რი ცნო­ბი­ლი სახე თუ პო­ლი­ტი­კო­სი უც­ნობ "ნი­კებს" იყო ამო­ფა­რე­ბუ­ლი და პო­ლი­ტი­კუ­რი გან­ყო­ფი­ლე­ბის "იუ­ზე­რებ­თან" (მომ­ხმა­რებ­ლე­ბი) ერ­თად, ამა თუ იმ თე­მის აქ­ტი­უ­რი გან­ხილ­ვა, კა­მა­თი და ლან­ძღვაც კი მი­დი­ო­და ხოლ­მე. მარ­თა­ლია, ეს დღე­საც გრძელ­დე­ბა, მაგ­რამ ფო­რუ­მი სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებს კონ­კუ­რენ­ცი­ას ვერ უწევს.

- ამ ლე­გენ­და­რუ­ლი სა­ი­ტი­დან, ზო­გი­ერ­თი აქ­ტი­უ­რი "იუ­ზე­რი", შემ­დგომ­ში მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე და მი­ნის­ტრიც კი გახ­და (იცი­ნის). "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი" სე­რი­ო­ზუ­ლად ეძებ­დნენ იქ ისეთ კად­რებს, ვინც უფრო კარ­გად გა­მო­ი­ჩენ­და თავს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის აპო­ლო­გი­ით. "ფო­რუმ.ჯი" ბევ­რის "სამ­შობ­ლოა" და სწო­რედ ამ გვერდმა აღ­მო­ა­ჩი­ნა. "ფე­ის­ბუკ­ზეც" იგი­ვე ხდე­ბო­და, მაგ­რამ ახლა სა­და­ვე­ე­ბი მათ ხელ­ში აღა­რაა და არ ვიცი.

- თქვენ თუ "პოს­ტავ­დით" ფო­რუმ­ზე?

- არა, იქ არას­დროს "და­მი­პოს­ტავს". ეს ჩემი სი­ზარ­მა­ცის ბრა­ლია. თა­ნაც, როცა ფო­რუ­მი უფრო აქ­ტუ­ა­ლუ­რი იყო, პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი ვი­ყა­ვი და კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის მეტი სა­შუ­ა­ლე­ბა მქონ­და. მე­ო­რეც ის, რომ პო­ლიტ­გან­ყო­ფი­ლე­ბის "იუ­ზე­რი" რომ გავმხდა­რი­ყა­ვი, "პოს­ტე­ბის" გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა სხვა გან­ყო­ფი­ლე­ბებ­ში უნდა და­მეგ­რო­ვე­ბი­ნა, მე­ზა­რე­ბო­და და არც იქ გა­მო­ჩე­ნის დიდი სურ­ვი­ლი მქონ­და. ინ­კოგ­ნი­ტოდ და ფსევ­დო­ნი­მით წერა კი არ მიყ­ვარს. ფო­რუ­მი­სა და მსგავ­სი სა­ი­ტე­ბის "მუ­ღა­მი" კი ის იყო, რომ არ იცო­დი, ამა თუ იმ "ნი­კის" უკან ვინ იდგა, ან სა­ერ­თოდ, ქალი იყო, თუ - მა­მა­კა­ცი.

- "ფე­ის­ბუკ­ზე" უცხო­ე­ლი მე­გობ­რე­ბი თუ გყავთ? მა­გა­ლი­თად, რო­მე­ლი­მე ცნო­ბი­ლი პო­ლი­ტი­კო­სი.

- არა, ასე ახ­ლოს არა­ვის­თან ვარ. "სი­ა­ფან­დი" მე­გობ­რე­ბი არ მყავს. ვცდი­ლობ, ისი­ნიც "გავ­წმინ­დო", ვინც მყავს და მხო­ლოდ რე­ა­ლუ­რე­ბი დავ­ტო­ვო, ვინც უფრო აქ­ტი­უ­რია და ვის­თან მე­გობ­რო­ბაც სა­ინ­ტე­რე­სოა. უცხო­ე­ლე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ბევ­რი - არა.

- პირ­ვე­ლად რო­დის გქონ­დათ კომ­პი­უ­ტერ­თან და ინ­ტერ­ნეტ­თან შე­ხე­ბა? მახ­სოვს, და­ახ­ლო­ე­ბით 11 წლის წინ რომ ჩაგ­წე­რეთ, მა­შინ ამ "ხი­ლის" გემო არც ისე ბევ­რმა იცო­და, თუმ­ცა თქვენ ერთ-ერთი აქ­ტი­უ­რი მომ­ხმა­რე­ბე­ლი იყა­ვით.

- დიახ, ინ­ტერ­ნე­ტის მომ­ხმა­რე­ბე­ლი მას შემ­დეგ ვარ, რაც სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბობს. თა­ვი­დან კომ­პი­უ­ტე­რი სახ­ლში არ მქონ­და. პირ­ვე­ლი პერ­სო­ნა­ლუ­რი კომ­პი­უ­ტე­რი რომ და­მიდ­გეს, ჯერ კი­დევ 1990-იან წლებ­ში, "მშვი­დო­ბის, დე­მოკ­რა­ტი­ი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის კავ­კა­სი­ურ ინ­სტი­ტუ­ტში" ვმუ­შა­ობ­დი, გია ნო­დი­ას­თან. მა­შინ "პენ­ტი­უ­მე­ბიც" არ იყო. იმ დღი­დან აღარ მოვ­ცი­ლე­ბი­ვარ (იცი­ნის). მა­ნამ­დე უფრო მე­ტად, ხე­ლით ვწერ­დი, მერე უკვე - კომ­პი­უ­ტერ­ში.

- კომ­პი­უ­ტე­რუ­ლი თა­მა­შე­ბი თუ მოგ­წონთ?

- კი, მიყ­ვარს სა­ერ­თოდ. ახლა ნაკ­ლე­ბად, მაგ­რამ ადრე უფრო ხში­რად ვთა­მა­შობ­დი. არა მარ­ტო თა­მა­შე­ბის, რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, არა­მედ ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­ძი­ე­ბის თვალ­საზ­რი­სი­თაც, საკ­მა­ოდ ინ­ტენ­სი­უ­რი მომ­ხმა­რე­ბე­ლი ვარ.

- რო­გორ ფიქ­რობთ - ინ­ტერ­ნეტ­მა ტე­ლე­ვი­ზია შეც­ვა­ლა?

- პი­რა­დად ჩემ­თვის, უკვე შეც­ვლი­ლია. ზოგ­ჯერ კი ვუ­ყუ­რებ ტე­ლე­ვი­ზორს, მაგ­რამ ინ­ფორ­მა­ცი­ას ძი­რი­თა­დად, ინ­ტერ­ნე­ტი­დან ვი­ღებ, ხან­და­ხან სა­ტე­ლე­ვი­ზიო გა­და­ცე­მებ­საც კომ­პი­უ­ტერ­ში ვუ­ყუ­რებ.

- ყვე­ლა­ზე ხში­რად რო­მელ სა­ინ­ფორ­მა­ციო პორ­ტალს ეც­ნო­ბით - მა­გა­ლი­თად, interpresnews-ს ან ამ­ბე­ბი.გე-ს თუ "სტუმ­რობთ"? "palitra TV"-ს თუ უყუ­რებთ?

- უფრო- interpresnews-ს. "palitra TV"-ზე თუ სა­ინ­ტე­რე­სო სტუ­მა­რი ან სი­უ­ჟე­ტია, ვუ­ყუ­რებ.

თამ­თა და­დე­შე­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)