ახალგორში ოსური პასპორტების დარიგება დაახლოებით ერთი წლის წინ დაიწყო. ადგილობრივი რეჟიმის წარმომადგენლები მაშინ ამბობდნენ, რომ არანაირი ძალდატანება ამ ე.წ. პასპორტების აღების გამო არ იქნებოდა და მოსახლეობას ფორმა 9, ანუ პასპორტის შემცვლელი დოკუმენტები დაურიგეს, თუმცა ბევრი ახალგორელი იძულებული გახდა ოსური "პასპორტი" აეღო: იმათთვის, ვინც ცხინვალის ბიუჯეტზე არსებულ ორგანიზაცია-დაწესებულებებში მუშაობდა, ოსური "პასპორტის" ქონა სავალდებულო გახდა, თუმცა ქართული მოსახლეობის ერთი ნაწილი ამ "პასპორტს" ნებაყოფლობითაც იღებს. მერი ნ.-ს მეუღლე ახალგორელი ჰყავდა, თუმცა თვითონ თბილისში ცხოვრობს და ახალგორში ორ-სამ თვეში ერთხელ ახერხებს ჩასვლას. "ფორმა 9 მაქვს, მაგრამ ახალგორში ოსური "პასპორტი" უფრო "ჭრის", იქ მამაპაპური სახლი გვაქვს, რომელიც ჩემი მამამთილის სახელზე იყო გაფორმებული. მამამთილიც დამეღუპა და მეუღლეც, თუ რაღაც არ მოვახერხე და ჩემს სახელზე არ გადმოვიფორმე, მეუღლის სახლს ვკარგავ. გული მწყდება, ადრე მთელ ზაფხულს იქ ვატარებდით, შვილიშვილებს არც ხილი აკლდათ და არც სუფთა ჰაერი, ახლა კი მხოლოდ მე ვახერხებ წასვლას. ვიცი, რომ ბევრი ახალგორელი იღებს ოსურ პასპორტს და გადავწყვიტე, მეც ავიღო, მით უმეტეს, მინდა საბოლოოდ იქ ვიცხოვრო." ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მცხოვრები ქართული მოსახლეობის პრობლემებზე "კავკასიური სახლის" აღმასრულებელ დირექტორ გიორგი კანაშვილს ვესაუბრეთ, რომელიც აქტიურად არის ჩართული ქართულ-აფხაზურ, ქართულ-ოსურ და ქართულ-რუსულ სამშვიდობო დიალოგში:
- ბატონო გიორგი, რა ხდება, რატომ იღებენ ახალგორელები ნებაყოფლობით ოსურ "პასპორტებს"?
- ახალგორში იგივე ხდება, რაც ბოლო წლებში გალში ხდებოდა. საქმე ის გახლავთ, რომ ამ რაიონებში მცხოვრებ ქართულ მოსახლეობას სჭირდება საარსებო წყარო და ელემენტარული საყოფაცხოვრებო პირობები. ყველამ იცის, რომ მათ არცთუ ისე იოლ პირობებში უწევთ ცხოვრება. ეს პროცესი დაკავშირებულია მატერიალური შეღავათების მიღებასთან - ამ მიზეზით უნდა აიხსნას ქართული მოსახლეობის მიერ აფხაზური პასპორტების აღება გალში, ახლა კი იგივე პროცესი მიმდინარეობს ახალგორშიც. ეს ტერიტორია ოკუპირებულია, სიტუაცია იქ განსაკუთრებულია და ამ გადაწყვეტილებამდე იქაურები მიიყვანა ურთულესმა გარემომ, რომელშიც მათ უწევთ ცხოვრება. ეს ნამდვილად არ არის მოღალატეობრივი ნაბიჯი, რადგან ისინი არც საქართველოს მოქალაქეობასა და ქართულ პასპორტებზე ამბობენ უარს. ეს არის მცდელობა, ადამიანურად იცხოვრონ იმ რეჟიმის პირობებში, რომელიც დღეს აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთი ოსეთის რესპუბლიკის ტერიტორიაზეა.
- ესე იგი, ჩვენი მოსახლეობა იძულებული გახდა, იქ არსებულ სიტუაციას შეურიგდეს?
- რასაკვირველია. 2008 წლის შემდეგ ეს ხალხი აცნობიერებს, რომ ტერიტორიული კონფლიქტები დღეს და ხვალ ვერ გადაწყდება. მართალია, იქაური მოსახლეობის ნაწილი გადმოვიდა საქართველოს კონტროლირებად ტერიტორიაზე და აქ ცხოვრობს, მაგრამ არის რაღაც ნაწილი, რომელიც ფიქრობს, რომ მამა-პაპის მიწაზე უნდა დარჩეს. მართლაც გმირობის ტოლფასია, რომ ეს ხალხი აგრძელებს ცხოვრებას გალსა და ახალგორში. ისინი უარს არ ამბობენ საქართველოს მოქალაქეობაზე, უბრალოდ, იძულებული არიან, იქაური პასპორტიც აიღონ. ეს ნიშნავს მათი უსაფრთხოებისა და სოციალური პირობების დაცვას, ამასთანავე, მათ გადაადგილებასაც უადვილებს. საქმე ის გახლავთ, რომ აფხაზური და ოსური პასპორტი თუ გაქვს, მერე უკვე რუსული პასპორტის აღებაც ადვილია. თუმცა, არის შემთხვევები, როცა იქაური მოსახლეობა პირდაპირ რუსული პასპორტის მიღებას ამჯობინებს. ოსური და აფხაზური პასპორტი მათ საშუალებას აძლევს არა მარტო იმ ტერიტორიებზე იმოძრაონ, არამედ რუსეთშიც გავიდნენ. ცნობილია, რომ გალის მოსახლეობა ამ პასპორტებით კარგა ხანია სარგებლობს. სოჭის ოლიმპიადასთან დაკავშირებით საკმაოდ ბევრი სამშენებლო პროექტი ხორციელდება გალის რაიონში, სოჭში და ა.შ… საიდუმლო არ არის, რომ გალელები მიდიან სოჭში და იქ მუშაობენ, რომ საარსებო წყარო და მცირეოდენი შემოსავალი ჰქონდეთ. ანუ, ეს პასპორტები მათ საშუალებას აძლევს ოჯახი შეინახონ და გადაადგილდნენ. მართალია, გალისგან განსხვავებით ახალგორიდან რუსეთში გადასვლა უფრო ძნელია, მაგრამ ოსური პასპორტი მათთვისაც დიდი შეღავათია.
- ცნობილია, რომ ახალგორში თითქმის ყველა პენსიონერს აქვს ოსური პასპორტი და იღებს პენსიას, რომელიც დაახლოებით 300 ლარს უტოლდება.
- დიახ, 300 ლარის ეკვივალენტზეა საუბარი, რაც ბევრად მეტია ქართულ პენსიაზე. ადგილობრივი მოსახლეობისათვის, რომელიც საკმაოდ რთულ სოციალურ პირობებშია, ეს მნიშვნელოვანი თანხაა. ამიტომ, როცა არის საშუალება, რომ ოსური პასპორტების წყალობით მიიღონ ეს პენსია, გასაგებია, რომ უარს არ ამბობენ. გალშიც და ახალგორშიც ამ მხრივ ერთნაირი მდგომარეობაა: უმეტესობას აქვს ორი პასპორტი - ადგილობრივი და ქართული, თუმცა ძალიან ბევრს აქვს მესამეც - რუსული. ქართულმა სახელმწიფომ ყველანაირად უნდა შეუწყოს ხელი, რომ ქართველებმა გააგრძელონ იქ ცხოვრება. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მცხოვრები ყველა ქართველი არის საქართველოს პატრიოტი და იმის გამო, რომ ვიღაცამ რაღაც ფარატინა ქაღალდი აიღო, არავინ უნდა გახდეს გაკიცხვის ობიექტი, არავინ თქვას, რომ ისინი მოღალატეები არიან! პირიქით, ვინც ამას იტყვის, არასახელმწიფოებრივად აზროვნებს და ვერ აცნობიერებს, თუ რა წნეხის ქვეშ ცხოვრობს ეს ხალხი.
ხათუნა ჩიგოგიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)