პარ­ლა­მენ­ტის საპ­რო­ცე­დუ­რო სა­კი­თხთა და წე­სე­ბის კო­მი­ტე­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლი ირი­ნა იმერ­ლიშ­ვი­ლი ერ­თა­დერ­თი ქა­ლია სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რო­მე­ლიც გე­ნე­რალ-მა­ი­ო­რის წო­დე­ბას ატა­რებს. გე­ნე­რა­ლი იმერ­ლიშ­ვი­ლი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" და­პი­რე­ბებს პირ­ნათ­ლად შე­ას­რუ­ლებს და მას არ­ჩევ­ნე­ბის გა­ყალ­ბე­ბა არას­დროს დას­ჭირ­დე­ბა.

ირი­ნა იმერ­ლიშ­ვი­ლი:

- ამა­ყი და ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ მეც მი­მი­ძღვის წვლი­ლი ქარ­თუ­ლი პარ­ლა­მენ­ტა­რიზ­მის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში. ეს იყო პე­რი­ო­დი, რო­დე­საც კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში გვე­წე­რა, რომ ჩვე­ნი კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა ევ­რო­კა­ნონ­მდებ­ლო­ბას­თან შე­სა­ბა­მი­სო­ბა­ში უნდა მო­სუ­ლი­ყო. პარ­ლა­მენ­ტი მა­შინ 12 სა­ა­თი მუ­შა­ობ­და და მეც სულ სხდო­მა­ზე ვი­ჯე­ქი.

- ამან გა­ნა­პი­რო­ბა თქვე­ნი პრო­ფე­სი­ის შეც­ვლა?

- იუ­რი­დი­ულ ფა­კულ­ტეტ­ზე ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვად ჩა­ვა­ბა­რე. ზედ­მი­წევ­ნით ვი­ცო­დი არა მარ­ტო კა­ნო­ნი, არა­მედ ვისი ცვლი­ლე­ბა შე­ვი­და, ვისი - და­იბ­ლო­კა, რა არ­გუ­მენ­ტე­ბი იყო და ა.შ. მა­შინ თა­ვი­დან და­ი­წე­რა სა­მო­ქა­ლა­ქო და სის­ხლის სა­მარ­თლის კო­დექ­სე­ბი... მა­ნამ­დე ნამ­დვი­ლად არ მი­ფიქ­რია იუ­რის­ტო­ბა­ზე. ჩემი ინ­ტე­რე­სის სფე­რო ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა იყო და ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით მე­ო­რა­დი ფა­კულ­ტე­ტიც და­ვამ­თავ­რე. სე­რი­ო­ზუ­ლად ვფიქ­რობ­დი ეკო­ლო­გო­ბას, ას­პი­რან­ტუ­რა­შიც ჩა­ვა­ბა­რე და ვა­პი­რებ­დი, მეც­ნი­ე­რე­ბას გავ­ყო­ლო­დი. ყვე­ლა ჩემს ჯგუ­ფელს, კურ­სელს უკ­ვირს, რომ პრო­ფე­სია შე­ვიც­ვა­ლე. ამას სე­რი­ო­ზუ­ლად არ უყუ­რებ­დნენ ჩემი მშობ­ლე­ბიც. ფიქ­რობ­დნენ, იუ­რის­ტის დიპ­ლო­მი მხო­ლოდ სამ­სა­ხუ­რის­თვის მჭირ­დე­ბო­და, მაგ­რამ ახლა ჩემი საქ­მი­ა­ნო­ბის სფე­რო სა­მარ­თა­ლია! პარ­ლა­მენ­ტში 1994-2000 წლებ­ში სხვა­დას­ხვა თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე ვი­მუ­შა­ვე. ბო­ლოს სა­კა­ნონ­მდებ­ლო დარ­გში აპა­რა­ტის უფ­რო­სის მო­ად­გი­ლე ვი­ყა­ვი, შემ­დეგ იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრო­ში წა­ვე­დი.

- მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვილ­თან მე­გობ­რობ­დით?

- მას­თან გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მე­გობ­რო­ბა არ მა­კავ­ში­რებ­და, მაგ­რამ იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრი რომ გახ­და, პირ­ველ­სა­ვე დღეს, მე და კოტე კუბ­ლაშ­ვილს, რო­მე­ლიც პარ­ლა­მენ­ტში იუ­რი­დი­ულ კო­მი­ტეტ­ში მუ­შა­ობ­და, მო­ად­გი­ლე­ო­ბა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა. მე­ო­რე დი­ლით ჯერ უშიშ­რო­ე­ბის საბ­ჭო­ში, ნუგ­ზარ სა­ჯა­ი­ას­თან, შემ­დეგ - პრე­ზი­დენტ შე­ვარ­დნა­ძე­სან გა­სა­უბ­რე­ბა­ზე აღ­მოვ­ჩნდით და მო­ად­გი­ლე­ე­ბად და­ვი­ნიშ­ნეთ. მა­შინ "კონ­ტექ­სტი­დან ამო­ვარ­დნი­ლი" სა­მი­ნის­ტრო ვი­ყა­ვით. რამ­დენ­ჯერ­მე მთავ­რო­ბის სხდო­მა­ზე შე­ვარ­დნა­ძემ "მიშა და მისი სა­ბავ­შვო ბა­ღიც" კი გვი­წო­და. ახალ­გაზ­რდებს სხვა­ნა­ი­რი მიდ­გო­მა, ხედ­ვა გვქონ­და. ჩვენ­მა სა­მი­ნის­ტრომ და­ი­წყო ის გარ­და­ტე­ხა, რაც შემ­დეგ "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ით" დაგ­ვირ­გვინ­და.

- კომ­ფორ­ტუ­ლად გრძნობ­დით თავს მო­მა­ვალ პრე­ზი­დენ­ტთან?

- თუ ის თა­ვი­სი გუნ­დის წევ­რად მი­გიჩ­ნევს და გენ­დო­ბა, მა­შინ კომ­ფორ­ტუ­ლია მას­თან მუ­შა­ო­ბა. ერთი წლის თავ­ზე, სა­ა­კაშ­ვილ­მა მა­ჟო­რი­ტა­რო­ბა გა­და­წყვი­ტა და სა­მი­ნის­ტრო­დან წა­ვი­და. ერ­თა­დერ­თი, ვინც მას გაჰ­ყვა, ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი იყო. ისი­ნი ახლო მე­გობ­რე­ბი იყ­ვნენ. თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის დიდი ნა­წი­ლი სა­მი­ნის­ტრო­ში დავ­რჩით. ზოგი ნა­ხე­ვა­რი წლის შემ­დეგ წა­ვი­და, მა­გა­ლი­თად, - გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძე, რო­მე­ლიც ერთ-ერთ დე­პარ­ტა­მენტს ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და. წე­სით, მი­ნის­ტრის წას­ვლის შემ­დეგ მო­ად­გი­ლე­ე­ბიც ავ­ტო­მა­ტუ­რად გა­დამ­დგრე­ბი არი­ან, მაგ­რამ როცა მიშა რო­ლანდ გი­ლი­გაშ­ვილ­მა შეც­ვა­ლა, მო­ად­გი­ლე­ო­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზა და 2 წე­ლი­წა­დი მას­თან ვი­მუ­შა­ვე. ძა­ლი­ან მძი­მე პე­რი­ო­დი გახ­ლდათ, - ხში­რი იყო ცი­ხე­ე­ბი­დან გაქ­ცე­ვე­ბი... გი­ლი­გაშ­ვი­ლი რომ გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს, ნა­ხე­ვა­რი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მი­ნის­ტრის გა­რე­შე ვმუ­შა­ობ­დით. ამა­სო­ბა­ში "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­აც" მოხ­და.

- ალ­ბათ, თქვენც აქ­ტი­უ­რად იყა­ვით ჩარ­თუ­ლი იმ პრო­ცე­სებ­ში, არა?

- "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ას" შო­რი­დან თა­ნა­ვუგ­რძნობ­დი, მაგ­რამ სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე გახ­ლდით, გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი მქონ­და, სად ვმუ­შა­ობ­დი და სა­ჭი­როდ არ მი­მაჩ­ნდა, ეთ­ქვათ, - მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე ჩვენ­კენ გად­მო­ვი­დაო. მოკ­ლედ, აქ­ცი­ებ­ში არ ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, მაგ­რამ თა­ნა­ვუგ­რძნობ­დი. მათ გვერ­დით ბევ­რი ჩი­ნო­სა­ნი იდგა, მაგ­რამ არა იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრო­დან.

- ზუ­რაბ ადე­იშ­ვილ­თან მუ­შა­ო­ბა­ზე უარი რა­ტომ თქვით?

- რე­ვო­ლუ­ცი­ი­დან ძა­ლი­ან მალე, რამ­დე­ნი­მე დღე­ში, და­ი­წყო ძა­ლა­დო­ბა კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ზე, კონ­სტი­ტუ­ცი­ას სა­კუ­თარ თავ­ზე ირ­გებ­დნენ. ზუ­რაბ ადე­იშ­ვი­ლი მი­ნის­ტრი რომ გახ­და, იქ დავ­ხვდი. ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბას შე­იძ­ლე­ბა მე­გობ­რუ­ლი და­ვარ­ქვათ, მაგ­რამ მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მათ­თან ერ­თად, ჩემი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ყოფ­ნა არას­წო­რად მი­ვიჩ­ნიე და წა­მო­ვე­დი.

- თუ ადე­იშ­ვილ­თან მე­გობ­რობ­დით, რა­ტომ მი­ი­ღეთ ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა?

- ისე წა­მო­ვე­დი, ზუ­რას არც შევ­ხვედ­რი­ვარ. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ის ამის გამო გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლი იყო. 2003 წლის 31 დე­კემ­ბერს ნინო ბურ­ჯა­ნა­ძემ და­მი­რე­კა და მი­თხრა, შენს გან­ცხა­დე­ბას ხელს არ მო­ვა­წე­რო (ყვე­ლას უკ­ვირ­და ჩემი ის ნა­ბი­ჯი). ვუ­თხა­რი, რომ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას არ შევ­ცვლი­დი... ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი მი­ნის­ტრად რომ და­ე­ნიშ­ნათ, მას­თან ვერ ვი­მუ­შა­ვებ­დი, ადე­იშ­ვილ­თან კი მუ­შა­ო­ბის პრობ­ლე­მა არ მქონ­და. მაგ­რამ ეს იმას არ ნიშ­ნავს, რომ შემ­დგომ­ში მის ნა­მოქ­მე­დარს ვე­თან­ხმე­ბო­დი. უბ­რა­ლოდ, მი­მაჩ­ნდა, რომ ამ ხალ­ხთან ერ­თად, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ჩემი ყოფ­ნა არას­წო­რი იქ­ნე­ბო­და. ჩემი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბი­დან 3-4 თვე­ში, რო­დე­საც ოჯა­ხის წევ­რე­ბი მიხ­ვდნენ, რომ არც ერთ სტრუქ­ტუ­რა­ში მუ­შა­ო­ბას არ ვა­პი­რებ­დი, სამ­სა­ხუ­რე­ბი­დან ისი­ნიც წა­მო­ვიდ­ნენ. ჩემი მე­უღ­ლე მა­შინ თბი­ლი­სის კე­თილ­მო­წყო­ბის სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სი გახ­ლდათ (სა­ა­კაშ­ვი­ლი საკ­რე­ბუ­ლოს ხელ­მძღვა­ნე­ლი რომ გახ­და, იმ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე მა­შინ წა­იყ­ვა­ნა) და სამ­სა­ხუ­რი­დან ისიც წა­მო­ვი­და. სამ­სა­ხუ­რი და­ტო­ვა ჩემ­მა დე­დამ­თილ­მაც. მათი რძა­ლი რომ გავ­ხდი, ის სტა­ტის­ტი­კის დე­პარ­ტა­მენ­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლი გახ­ლდათ... აშ­კა­რა იყო, ქვე­ყა­ნა დიქ­ტა­ტო­რუ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბის­კენ წა­ვი­და. და­ი­წყო ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის ქო­ნე­ბის წარ­თმე­ვა. პრაქ­ტი­კუ­ლად, ოჯა­ხი არ დარ­ჩე­ნი­ლა, რო­მელ­საც ის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არ შე­ე­ხო. ძა­ლი­ან დიდი ხანი სახ­ლში ვი­ყა­ვი და მთელ ოჯახს მძი­მე პე­რი­ო­დი გვქონ­და, რად­გან ყვე­ლა­ნი უმუ­შევ­რე­ბი გახ­ლდით.

- პო­ლი­ტი­კა­ში დაბ­რუ­ნე­ბა და­ვით უსუ­ფაშ­ვილ­მა შე­მოგ­თა­ვა­ზათ?

- 2006 წელს დათო უსუ­ფაშ­ვილ­მა და­მი­რე­კა და მი­თხრა, რომ ად­გი­ლობ­რივ არ­ჩევ­ნებ­ზე მათი კან­დი­და­ტი (სა­ბურ­თა­ლოს რა­ი­ონ­ში) ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი და მოვ­ბრუნ­დი პო­ლი­ტი­კა­ში, თუმ­ცა გა­სა­გე­ბი მი­ზე­ზე­ბის გამო, ვერ გა­ვი­მარ­ჯვე... რო­დე­საც პო­ლი­ტი­კა­ში ივა­ნიშ­ვი­ლი გა­მოჩ­ნდა, მი­ვიჩ­ნიე, რომ ეს ის ადა­მი­ა­ნი იყო, რომ­ლის გარ­შე­მოც უნდა გა­ვერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვით და გავ­ხდი კი­დეც "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წევ­რი. ის რომ არ გა­მო­ჩე­ნი­ლი­ყო, არ ვიცი, ამ სის­ტე­მას რა და­ან­გრევ­და. მან ხალ­ხს "იმე­დი" ჩა­უ­სა­ხა...

- უსუ­ფაშ­ვილ­მა "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში" გა­დას­ვლა მო­გი­წო­ნათ?

- უმ­რავ­ლე­სო­ბა მა­ინც ერთი გუნ­დი ვართ. მარ­თა­ლია, ერთ ფრაქ­ცი­ა­ში არ ვართ, მაგ­რამ ამა­ში ცუდს ვე­რა­ფერს ვხე­დავ.

- პარ­ლა­მენ­ტში სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლო თა­ნამ­დე­ბო­ბა გი­კა­ვი­ათ, თქვე­ნი ძვე­ლი მე­გო­ბა­რი, ხა­თუ­ნა გო­გო­რიშ­ვი­ლი, წლე­ბის მან­ძილ­ზე ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე იყო. უც­ნა­უ­რი დამ­თხვე­ვაა, ისიც პრო­ფე­სი­ით ბი­ო­ლო­გია... რო­გორც ამ­ბო­ბენ, მან არ­ჩევ­ნე­ბის გა­ყალ­ბე­ბის საქ­მე­ში გარ­კვე­უ­ლი ხრი­კე­ბი იცის, ის ხრი­კე­ბი წე­სით, თქვენც უნდა იცო­დეთ, რად­გან მას­თან ერ­თად მუ­შა­ობ­დით. თუ თქვენს პარ­ტი­ას დას­ჭირ­და, იმ მე­თო­დებს გა­მო­ი­ყე­ნებთ?

- მე და ხა­თუ­ნა მე­გობ­რე­ბი ვი­ყა­ვით. მას არ უც­დია, აეხ­სნა, რა­ტომ გა­წყვი­ტა ჩემ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა და ალ­ბათ, თა­ვი­სი ახ­სნაც აქვს, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლად არ მინ­და, მას ამ თე­მა­ზე და­ვე­ლა­პა­რა­კო. ყვე­ლამ თა­ვი­სი საქ­მე თვი­თონ იცის, მაგ­რამ ისე არ მო­ვიქ­ცე­ო­დი, რო­გორც ისი­ნი მო­იქ­ცნენ... დღეს ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა კო­მი­ტე­ტის წევ­რო­ბის დო­ნე­ზეა... პი­როვ­ნუ­ლად ბევ­რი რამ მე­წყი­ნა მა­შინ­დე­ლი ჩემი მე­გობ­რე­ბის­გან, მაგ­რამ ეს არ უნდა აი­სა­ხოს ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე. რომ გი­თხრათ, და­ბოღ­მი­ლი ვარ და გულ­ში წყე­ნა მაქვს ჩა­დე­ბუ­ლი-მეთ­ქი, ტყუ­ი­ლი იქ­ნე­ბა. უბ­რა­ლოდ, მივ­ხვდი, - ისი­ნი ჩემი მე­გობ­რე­ბი არ ყო­ფი­ლან... რაც შე­ე­ხე­ბა გო­გო­რიშ­ვილს, მის საქ­მი­ა­ნო­ბას გა­რე­დან ვა­დევ­ნებ­დი თვალს. რაც თქვით, ის გო­გო­რიშ­ვი­ლის ან ვინ­მეს ჯა­დოქ­რო­ბა­ზე არ იყო და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, ის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი რე­სურ­სის ბო­რო­ტად გა­მო­ყე­ნე­ბა გახ­ლდათ, თან, ძა­ლი­ან ცუ­დად. ჩემს პარ­ტი­ას ეს არ უნდა დას­ჭირ­დეს, მა­შინ ამ პარ­ტი­ა­ში აღარ ვიქ­ნე­ბი...

- თქვე­ნი ნა­ბი­ჯი ბევ­რმა გა­აკ­რი­ტი­კა და მი­იჩ­ნია, რომ სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭისყრა­ზე არ უნდა წა­სუ­ლი­ყა­ვით. თით­ქოს ეს ნა­ბი­ჯი "ნაც­მოძ­რა­ო­ბის" პო­ზი­ცი­ე­ბის გამ­ყა­რე­ბას ემ­სა­ხუ­რე­ბო­დაო...

- არ მგო­ნია, რომ ჯი­უ­ტი თხე­ბი­ვით ერ­თმა­ნეთს უნდა და­ვუ­პი­რის­პირ­დეთ, - ერთი კა­ცის ახი­რე­ბულ ნე­ბას გა­და­ვა­ყო­ლოთ შე­დე­გი. "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" მიერ იქ ერთი მძი­მეც კი არ ჩას­მუ­ლა, მაგ­რამ მო­ინ­დო­მეს სა­რე­ი­ტინ­გო ქულა. ეს მათი შიდა პრობ­ლე­მაა... პარ­ლა­მენ­ტში რე­ა­ლუ­რი, საქ­მე­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი ოპო­ზი­ცია მარ­თლაც სა­ჭი­როა. წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას პარ­ლა­მენ­ტში ოპო­ზი­ცია არ ჰყო­ლია. მი­მაჩ­ნია, რომ ერთხელ და სა­მუ­და­მოდ უნდა და­ი­წე­როს ისე­თი კონ­სტი­ტუ­ცია, რო­მელ­საც ხში­რად შეც­ვლა არ დას­ჭირ­დე­ბა. 400 კა­ნონ­ზე მე­ტია, სა­დაც ცვლი­ლე­ბა იქ­ნე­ბა შე­სა­ტა­ნი. ნელ-ნელა იმ კა­ნო­ნე­ბის ცვლი­ლე­ბა უნდა მოხ­დეს, არ შე­იძ­ლე­ბა, ყვე­ლა­ფერს ერთი ადა­მი­ა­ნი აკონ­ტრო­ლებ­დეს. უკვე მომ­ზა­დე­ბუ­ლი მაქვს დაც­ვი­სა და დაზ­ვერ­ვის კა­ნონპ­რო­ექ­ტე­ბი და კი­დევ გა­ვაგ­რძე­ლებ ამ კუ­თხით მუ­შა­ო­ბას. არა­სო­დეს მი­ნა­ნია იმ გუნ­დი­დან წა­მოს­ვლა.

- თქვე­ნი გუნ­დის წევ­რებს თა­ნამ­დე­ბო­ბებ­ზე ნა­თე­სა­ვე­ბის და­ნიშ­ვნა­ში ადა­ნა­შა­უ­ლე­ბენ. ალ­ბათ, თქვენც ბევ­რი ახ­ლო­ბე­ლი გთხოვთ, და­ა­საქ­მოთ. ეხ­მა­რე­ბით?

- თხოვ­ნა არის, მაგ­რამ ყვე­ლას ვუ­თხა­რი, ამას არ ვა­პი­რებ. ახლა ყვე­ლა სა­ჯა­რო სამ­სა­ხურ­ში 1-ელ ივ­ნი­სამ­დე კონ­კურ­სი გა­მო­ცხად­და და მათ შე­უძ­ლი­ათ, მი­ი­ღონ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. თუ გა­ი­მარ­ჯვე­ბენ, რა ჯო­ბია? კო­მი­ტეტ­ში, პი­რად თა­ნა­შემ­წე­დაც ის სტა­ჟი­ო­რი გო­გო­ნა ავიყ­ვა­ნე, რო­მე­ლიც პარ­ლა­მენ­ტში დამ­ხვდა. ბევ­რს ლა­პა­რა­კო­ბენ მი­ნის­ტრე­ბის და­ნიშ­ვნებ­ზეც, მაგ­რამ იმ კად­რებ­საც კონ­კურ­სის გავ­ლა მო­უ­წევთ.

- თქვენს ოჯახ­ზეც გვი­ამ­ბეთ.

- მყავს მე­უღ­ლე - შალ­ვა ბე­დოშ­ვი­ლი, ერ­თმა­ნე­თი პარ­ლა­მენ­ტში გა­ვი­ცა­ნით. მა­შინ შალ­ვა ახალ­გაზ­რდა "მო­ქა­ლა­ქე­თა კავ­ში­რის" რე­გი­ო­ნა­ლუ­რი მდი­ვა­ნი იყო. სა­ერ­თო სა­მე­გობ­რო გვყავ­და. დათო ტყე­შე­ლაშ­ვილ­მა დიდი როლი ითა­მა­შა ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში. 2000 წელს ვი­ქორ­წი­ნეთ. მყავს 12 წლის ბიჭი და 11 წლის გო­გო­ნა. ორი­ვე პრაქ­ტი­კუ­ლად, იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტრო­ში გა­ვა­ჩი­ნე (იღი­მის). 7 აპ­რილს სა­ინ­ვეს­ტი­ციო საბ­ჭოს სხდო­მა­ზე ბო­ლომ­დე ვი­ჯე­ქი და ჩემი შვი­ლი 8 აპ­რილს გაჩ­ნდა. მე­უღ­ლე მე­უბ­ნე­ბო­და, ბავ­შვი ვინ­მეს აყ­ვა­ნი­ლი არ ეგო­ნოს, ცოტა ხანი სახ­ლში მა­ინც და­ჯე­ქიო, მაგ­რამ მა­შინ ძიძა მეხ­მა­რე­ბო­და... ერთი წლის შემ­დეგ ჩემი გო­გო­ნაც გაჩ­ნდა. დღეს დე­დამ­თი­ლი და მა­მამ­თი­ლი ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბი­ან. აბა, სახ­ლი­დან სულ გა­სუ­ლი ვარ, რა­ზეც შვი­ლე­ბი მსაყ­ვე­დუ­რო­ბენ. ახლა გან­სა­კუთ­რე­ბით უჭირთ, რად­გან ღა­მეც არ ვარ შინ, უმე­ტე­სად ქუ­თა­ის­ში მი­წევს ყოფ­ნა. დატ­ვირ­თუ­ლი რე­ჟი­მით ვცხოვ­რობ, მაგ­რამ ეს ჩემ­თვის ბუ­ნებ­რი­ვი მდგო­მა­რე­ო­ბაა.

- მე­უღ­ლე რას საქ­მი­ა­ნობს?

- მე­უღ­ლეს ბიზ­ნე­სი აქვს... ადრე შე­მო­სავ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტრო­ში აქ­ცი­ზუ­რი სამ­სა­ხუ­რის ხელ­მძღვა­ნე­ლიც იყო. ძველ­მა მე­გობ­რებ­მა მა­საც ზურ­გი აქ­ცი­ეს... სახ­ლში უმუ­შევ­რე­ბი რომ ვის­ხე­დით, იმ პე­რი­ოდ­ში, მე და ჩემ­მა მე­უღ­ლემ გა­დავ­წყვი­ტეთ, მცხე­თა­ში სა­ცხოვ­რებ­ლად გა­დავ­სუ­ლი­ყა­ვით. სახ­ლი შე­ვი­ძი­ნეთ და მთე­ლი ოჯა­ხი 4 წე­ლია, იქ ვცხოვ­რობთ. სახ­ლი კარგ ად­გი­ლას არის, - სვე­ტი­ცხო­ველ­სა და ჯვარს გავ­ყუ­რებთ. ჩანს მტკვრი­სა და არაგ­ვის შე­სარ­თა­ვიც...

- ერ­თა­დერ­თი გე­ნე­რა­ლი ქალი ხართ სა­ქარ­თვე­ლო­ში. რო­გორ მი­ი­ღეთ ეს წო­დე­ბა?

- ეს არის იუს­ტი­ცი­ის უმაღ­ლე­სი წო­დე­ბა და არის წარ­დგე­ნი­თი... ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე ბევ­რი წა­რუდ­გე­ნი­ათ, მაგ­რამ პრე­ზი­დენტს ხელი არ მო­უ­წე­რია. გი­ლი­გაშ­ვილ­მა ისე წარ­მად­გი­ნა, რომ ამის შე­სა­ხებ არა­ფე­რი ვი­ცო­დი. შე­ვარ­დნა­ძემ კი გე­ნერ­ლო­ბა მო­მა­ნი­ჭა... მერე გა­მო­ვი­და წიგ­ნი გე­ნერ­ლებ­ზე, სა­დაც პეტ­რე ბაგ­რა­ტი­ო­ნი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ყვე­ლა ქარ­თვე­ლი გე­ნე­რა­ლია შე­სუ­ლი, მათ შო­რის მეც... ფორ­მა არას­დროს მი­ტა­რე­ბია, სუ­რა­თის გა­და­ღე­ბის დროს, მა­მა­კა­ცი გე­ნერ­ლის ფორ­მა მეც­ვა, რად­გა­ნაც ქალი გე­ნერ­ლის სპე­ცი­ა­ლუ­რი სა­მო­სი არც არ­სე­ბობს. ისე, სა­ა­კაშ­ვილ­საც არ მი­უ­ნი­ჭე­ბია ვინ­მეს­თვის ეს წო­დე­ბა... ამ ტი­ტულს ფორ­მა­ლუ­რად ვუ­ყუ­რებ. ჩემი გე­ნერ­ლო­ბით არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა. შე­მეძ­ლო, გე­ნერ­ლის პენ­სი­ა­ზე გავ­სუ­ლი­ყა­ვი და 400 ლარი მექ­ნე­ბო­და. პენ­სი­ა­ზე რომ გავ­სუ­ლი­ყა­ვი, მო­მა­ვალ­ში წო­დე­ბი­ან თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე მუ­შა­ო­ბა კა­ნო­ნით მეკ­რძა­ლე­ბო­და და ამი­ტომ, მა­შინ ამა­ზე უარი ვთქვი. ჩემს გე­ნერ­ლო­ბას მე­უღ­ლეც ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად შეხ­ვდა. ალ­ბათ იმი­ტო­მაც, რომ სამ­ხედ­რო ოჯახ­ში არ გავზრდილ­ვართ... ისე, მარ­თლა სა­სი­ა­მოვ­ნოა, რომ ერ­თა­დერ­თი გე­ნე­რა­ლი ქალი ვარ.

მინი დო­სიე

და­ი­ბა­და და გა­ი­ზარ­და თბი­ლის­ში. პირ­ვე­ლი ექ­სპე­რი­მენ­ტუ­ლი სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, მშობ­ლე­ბის პრო­ფე­სია - ბი­ო­ლო­გო­ბა აირ­ჩია. ეკო­ლო­გის სპე­ცი­ა­ლო­ბა წარ­ჩი­ნე­ბით და­ამ­თავ­რა. სა­კურ­სოს ხელ­მძღვა­ნელ­მა, ნანა ნემ­სა­ძემ, ერთ-ერთ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ა­ში მი­იყ­ვა­ნა. მა­შინ იქ­მნე­ბო­და კა­ნო­ნი და­ცუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის შე­სა­ხებ და პარ­ლა­მენ­ტში გა­რე­მოს დაც­ვი­სა და ბუ­ნებ­რი­ვი რე­სურ­სე­ბის კო­მი­ტეტ­ში აღ­მოჩ­ნდა. "იმე­ლის" შე­ნო­ბა­ში მა­შინ­დე­ლი კო­მი­ტე­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლი ზუ­რაბ ნო­ღა­ი­დე­ლი გა­იც­ნო, რო­მელ­მაც რამ­დე­ნი­მე შეხ­ვედ­რის შემ­დეგ, თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა შეს­თა­ვა­ზა. წლე­ბის მან­ძილ­ზე ჰქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას­თან. ამ­ბობს, რომ მის­გან დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა მი­ი­ღო. 1995 წელს ცენ­ტრა­ლუ­რი სა­არ­ჩევ­ნო კო­მი­სი­ის წევ­რი იყო. არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ, 21 წლის გო­გო­ნას ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ამ პარ­ლა­მენ­ტში სა­ორ­გა­ნი­ზა­ციო დე­პარ­ტა­მენ­ტის თავ­მჯდო­მა­რე­ო­ბა შეს­თა­ვა­ზა. პარ­ლა­მენ­ტის ყვე­ლა სხდო­მა­ზე დას­წრე­ბა და დარ­ბაზ­ში ტექ­ნი­კუ­რი სა­კი­თხე­ბის ორ­გა­ნი­ზე­ბა ევა­ლე­ბო­და. შემ­დეგ კი გა­და­წყვი­ტა, იუ­რის­ტის პრო­ფე­სი­ას და­უფ­ლე­ბო­და: იყო იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე... სა­ბო­ლო­ოდ, "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" გუნ­დის წევ­რო­ბა­ზე უარი თქვა და სახ­ლში დაჯ­და უმუ­შე­ვა­რი. 2006 წელს ქალ­ბა­ტო­ნი ირი­ნა ისევ გა­მოჩ­ნდა პო­ლი­ტი­კა­ში: ად­გი­ლობ­რივ არ­ჩევ­ნებ­ში რეს­პუბ­ლი­კუ­რი პარ­ტი­ი­დან დე­პუ­ტა­ტო­ბის კან­დი­და­ტი იყო. ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის პო­ლი­ტი­კა­ში გა­მო­ჩე­ნის შემ­დეგ, "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წევ­რი გახ­და. ჰყავს მე­უღ­ლე და ორი შვი­ლი.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)