"როცა სხვე­ბის და­კა­ვე­ბებს ვუ­ყუ­რებ­დი და მათ აღი­ა­რე­ბით ჩვე­ნე­ბებს ვუს­მენ­დი, ისე იმოქ­მე­და, ცუ­დად გავ­ხდი. მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს, რამ­დე­ნად დამ­სა­ხუ­რე­ბუ­ლად და­ა­კა­ვეს, ეს გა­მო­ძი­ე­ბის საქ­მეა, მაგ­რამ მა­ინც შემძრა. თუმ­ცა ვენ­დო­ბი ამ გა­მო­ძი­ე­ბას და მჯე­რა, რომ უდა­ნა­შა­უ­ლოდ არა­ვინ და­ის­ჯე­ბა, ასე რომ, წი­ნას­წარ ნუ წი­ო­კო­ბენ ის ტუტ­რუ­ცა­ნე­ბი, ვინც მათ გმი­რებს უწო­დე­ბენ. თუ უდა­ნა­შა­უ­ლოა და გმი­რია, ამა­საც გა­ვი­გებთ", - ამ­ბობს და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი სა­სა­მარ­თლო სა­მე­დი­ცი­ნო ექ­სპერ­ტი მაია ნი­კო­ლე­იშ­ვი­ლი. მან უკვე მი­მარ­თა გე­ნე­რა­ლურ პრო­კუ­რა­ტუ­რას თა­ვი­სი საქ­მის გა­და­ხედ­ვის თხოვ­ნით და იმე­დოვ­ნებს, რომ მალე ეს სა­კი­თხიც გა­ირ­კვე­ვა.

- დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, და­ნარ­ჩე­ნი ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ჩემ­თან ერ­თად და­ა­კა­ვეს, ჩემი აღი­ა­რე­ბი­თი ჩვე­ნე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე არ და­უ­კა­ვე­ბი­ათ. ყვე­ლაფ­რის გარ­კვე­ვას მო­უთ­მენ­ლად ვე­ლო­დე­ბი, რად­გან დიდი ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში იმ და­ნარ­ჩე­ნი და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბის­გან, ვინც მა­შინ ცი­ხე­ში დარ­ჩა, ჩემ მი­მართ სა­ში­ნე­ლი აგ­რე­სია იყო. ისი­ნი ჩემ­გან ითხოვ­დნენ, მეთ­ქვა, რა მოხ­და სი­ნამ­დვი­ლე­ში, მაგ­რამ დი­ნე­ბის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ წას­ვლის სურ­ვი­ლი არ მაქვს, ისე­დაც ძა­ლი­ან ბევ­რი რამ ვიწ­ვნიე სა­კუ­თარ თავ­ზე. ექ­ვსი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში არა­ფე­რი მით­ქვამს, რად­გან იმა­ვე წნე­ხის ქვეშ კი­დევ ერთხელ გავ­ლა არ შე­მეძ­ლო. ახლა კი მზად ვარ, პრო­კუ­რა­ტუ­რას ყვე­ლა­ფერს მო­ვუყ­ვე... ამას წი­ნათ გია ღვა­ლა­ძის ინ­ტერ­ვიუ წა­ვი­კი­თხე, "აღი­ა­რე­ბით ჩვე­ნე­ბა­ზე" სა­უბ­რობ­და. ის ნა­ო­მა­რი, ვაჟ­კა­ცი ადა­მი­ა­ნია, მაგ­რამ უბ­რა­ლოდ, სხვა გზა არ და­უ­ტო­ვეს. სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ უკვე თა­ვად ნახა, რო­გორ მუ­შა­ობ­და ეს სის­ტე­მა, რო­გორ ხდე­ბო­და "აღი­ა­რე­ბი­თი ჩვე­ნე­ბე­ბის" მი­ცე­მა... მე იმ ჯო­ჯო­ხეთ­ში სამი დღე გა­ვა­ტა­რე, ექ­ვსი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში პრო­ბა­ცი­ა­ში დავ­დი­ო­დი და იმ გი­სო­სე­ბის­გან მხო­ლოდ მა­შინ გავ­თა­ვი­სუფ­ლდი, რო­დე­საც პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში შე­ვი­ტა­ნე გან­ცხა­დე­ბა. ჩემ მე­ზობ­ლად არა­ერ­თგზის ნა­სა­მარ­თლე­ვი პრო­ბა­ცი­ო­ნე­რი ცხოვ­რობ­და, რო­მე­ლიც ჩემ­თან ერ­თად და­დი­ო­და პრო­ბა­ცი­ა­ში და ხუმ­რობ­და, მე თვე­ში ერთხელ დავ­დი­ვარ, მაია - ყო­ველ კვი­რას, მას უფრო მძი­მე ბრალ­დე­ბა აქვს წა­ყე­ნე­ბუ­ლიო.

- სა­ხელ­მწი­ფოს ღა­ლა­ტის ბრალ­დე­ბის შემ­დეგ ექ­ვსწლი­ა­ნი დუ­მი­ლი ძნე­ლი არ იყო?

- ძა­ლი­ან ძნე­ლი იყო. დუ­მი­ლი ჩემ­თვის სამ­სა­ხუ­რებ­რი­ვი მო­ვა­ლე­ო­ბის დროს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი რამ გახ­ლდათ, დას­კვნა­ში რაც იწე­რე­ბა, ყვე­ლას­თვის ცნო­ბი­ლია, მაგ­რამ მის მიღ­მა უამ­რა­ვი რამ არის, რაც ბო­ლომ­დე სა­ი­დუმ­ლოდ რჩე­ბა. ამ შემ­თხვე­ვა­ში კი მარ­თლა გა­მი­ჭირ­და, მაგ­რამ მინ­დო­და, ყვე­ლა­ფე­რი სა­მარ­თლებ­რი­ვად მომ­ხდა­რი­ყო და ამ შანსს ვე­ლო­დი.

- თქვე­ნი აზ­რით, რაში დას­ჭირ­და წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას თქვე­ნი სამ­შობ­ლოს ღა­ლატ­ში და­და­ნა­შა­უ­ლე­ბა?

- წლე­ბის წინ ვთქვი, - ღმერ­თო, ისე ნუ გა­მი­ჭირ­ვებ, პო­ლი­ტი­კა­ში წა­ვი­დე-მეთ­ქი, მაგ­რამ იმ­დე­ნი რამ დაგ­როვ­და, უმოქ­მე­დო­ბა არ შე­მეძ­ლო. 2004 წლის თე­ბერ­ვალ­ში კას­პის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ დო­ეს­ში ორი ძმა დახ­ვრი­ტეს. დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი იყ­ვნენ და იმა­ლე­ბოდ­ნენ, მთა­ში, სა­ძოვ­რებ­ზე იყ­ვნენ და სპეც­რაზმმა პირ­და­პირ ჩა­ცხრი­ლა, ვი­ნა­ი­დან ბა­რა­მი­ძის კას­პში ჩას­ვლის დღეს იქ საჩ­ვე­ნე­ბე­ლი სპე­ცო­პე­რა­ცია უნდა მო­ე­წყოთ. ეს იყო ნუ­ლო­ვა­ნი ტო­ლე­რან­ტო­ბის შე­დე­გი. იმა­ვე თე­ბერ­ვალს, ქუ­თა­ის­ში სპე­ცო­პე­რა­ცი­ის დროს, ქუ­ჩა­ში ფეხ­მძი­მე ქალი მოკ­ლეს. ერთი სი­ტყვით, პრე­სა­ში არა­ერ­თხელ გან­ვა­ცხა­დე, რომ ასე გაგ­რძე­ლე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბო­და და ვერ გავ­ჩუმ­დე­ბო­დი. სამ­წუ­ხა­როდ, მა­შინ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ჩუ­მად იყო, ჯერ კი­დევ ენ­დო­ბო­და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, რი­თაც მათ ფრთე­ბის გაშ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბა მი­ვე­ცით, რის შე­დეგ­საც ყო­ველ­დღე ვი­ღებ­დით. ერთ-ერთ გა­ზეთ­ში გან­ვა­ცხა­დე, ფრთხი­ლად, ტე­ლე­ფო­ნე­ბი ის­მი­ნე­ბა-მეთ­ქი. ამის შემ­დეგ კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა­ში ისე­თი ცვლი­ლე­ბე­ბი შე­ვი­და, რაც ექ­სპერ­ტი­ზის კე­თე­ბას ზღუ­დავ­და. ცი­ხე­ში ვე­ღარც კი შევ­დი­ო­დით. ცნო­ბი­ლი ცი­ხის ბუნ­ტის შემ­დეგ იმ კა­მე­რა­ში შეს­ვლა მო­ვა­ხერ­ხე, სა­დაც "კარ­მუშ­კა­ში" ავ­ტო­მა­ტის ლულა ჰქონ­დათ შე­ყო­ფი­ლი და პა­ტიმ­რე­ბი ჩა­ცხრი­ლეს. ვნა­ხე ის გა­დარ­ჩე­ნი­ლე­ბი, რომ­ლებ­მაც მა­შინ და­ზი­ა­ნე­ბა მი­ი­ღეს. 2004-2006 წლამ­დე ქვე­ყა­ნა ერთ დიდ ცი­ხედ იქცა, რო­მელ­საც შიგ­ნი­დან კი­დევ ციხე ჰქონ­და. ამან მა­ი­ძუ­ლა პო­ლი­ტი­კა­ში წას­ვლა, თუმ­ცა გულ­წრფე­ლად ვა­ღი­ა­რებ, ეს ჩემი დიდი შეც­დო­მა იყო.

- რა­ტომ?

- ბევ­რი მი­ზე­ზის გამო, ერთ-ერთი კი არას­წო­რად შერ­ჩე­უ­ლი პარტნი­ო­რე­ბია. ამას დღე­ვან­დე­ლი გა­და­სა­ხე­დი­დან ვხვდე­ბი, თო­რემ მა­შინ სხვა­ნა­ი­რად მე­გო­ნა. თუმ­ცა მა­ში­ნაც ვამ­ბობ­დი და ახ­ლაც ვამ­ბობ, ჩვე­ნი ქვეყ­ნის სა­გა­რეო კურ­სი პრო­და­სავ­ლუ­რი უნდა იყოს, მაგ­რამ რუ­სეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის მოგ­ვა­რე­ბა აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, რაც საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაბ­რუ­ნე­ბას სუ­ლაც არ ნიშ­ნავს... ამ იდე­ით წა­ვე­დი პო­ლი­ტი­კა­ში, მაგ­რამ შუა ღა­მეს, რო­დე­საც სახ­ლში შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი სპეც­რაზ­მი შე­მო­მი­ვარ­და, ყა­ჩა­ღე­ბი მე­გო­ნენ და ვუ­თხა­რი, ბავ­შვი არ შე­მი­ში­ნოთ და რაც გინ­დათ, წა­ი­ღეთ-მეთ­ქი. რო­დე­საც და­კა­ვე­ბის მი­ზე­ზი "ამიხ­სნეს", არ შემ­ში­ნე­ბია, გა­უ­გებ­რო­ბა მე­გო­ნა, რად­გან დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, კა­ნონ­სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოს არა­ფერს ვა­კე­თებ­დი. არც ერთ გა­მოს­ვლა­სა და ინ­ტერ­ვი­უ­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დამ­ხო­ბის მო­წო­დე­ბა გა­დაკ­რუ­ლი სი­ტყვი­თაც არ გა­მი­კე­თე­ბია. ამა­ში იმ­დე­ნად ვი­ყა­ვი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი, სახ­ლი­დან გაყ­ვა­ნამ­დე მა­კი­ა­ჟიც კი გა­ვი­კე­თე. თუ რო­გორ გან­ვი­თარ­და შემ­დგომ მოვ­ლე­ნე­ბი, ამას უკვე პრო­კუ­რა­ტუ­რას მო­ვუყ­ვე­ბი და გა­მო­ძი­ე­ბას, და­ინ­ტე­რე­სე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, ძა­ლი­ან ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცი­ას მი­ვაწ­ვდი. კა­მე­რე­ბის წინ დაჯ­დო­მი­სა და იმ ამ­ბე­ბის მო­ყო­ლის არც ძალა მაქვს და არც სურ­ვი­ლი.

- ერთ-ერთი ვერ­სი­ით, ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას ცხე­დარს ექ­სპერ­ტი­ზა თქვენ ჩა­უ­ტა­რეთ, რა­მაც მა­შინ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში კი­თხვე­ბი გა­ა­ჩი­ნა...

- არა, მე არ ჩა­მი­ტა­რე­ბია. რო­დე­საც მისი გარ­დაც­ვა­ლე­ბის ვერ­სია გავ­რცელ­და, ჟურ­ნა­ლისტ ირაკ­ლი იმ­ნა­იშ­ვილ­თან გა­და­ცე­მა­ში ვთქვი, ნახ­შირ­ჟან­გის ის კონ­ცენ­ტრა­ცია, რო­მე­ლიც ინ­ტოქ­სი­კა­ცი­ის მი­ზე­ზად გა­მო­ა­ცხა­დეს, მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი არ არის-მეთ­ქი. მე­ო­რე დღეს სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბა­ში "ცეოს" ის შე­მად­გენ­ლო­ბა და­სა­ხელ­და, რო­მელ­ზეც მე გა­და­ცე­მა­ში ვი­სა­უბ­რე და სა­სიკ­ვდი­ლოდ მი­ვიჩ­ნიე. მათ ფაქ­ტის კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რად და­მალ­ვაც ვერ შეძ­ლეს, ყვე­ლა დე­ტა­ლი არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად იყო გა­კე­თე­ბუ­ლი. მე­ო­რე დღეს­ვე ამ გან­ცხა­დე­ბის ჩა­ნა­წე­რი ამო­ი­ღეს და გა­და­ცე­მაც მალე და­ი­ხუ­რა. შემ­დეგ ვახო კო­მა­ხი­ძე და­მი­კავ­შირ­და და სხვა­დას­ხვა დე­ტალ­ზე აღე­ბუ­ლი ექ­სპერ­ტის დას­კვნე­ბი მაჩ­ვე­ნა. უამ­რა­ვი შე­უ­სა­ბა­მო­ბა იყო, გვა­მი­დან თი­თის ანა­ბეჭ­დე­ბი სა­ერ­თოდ არ იყო აღე­ბუ­ლი, რაც ექ­სპერ­ტი­ზის ჩა­ტა­რე­ბის დროს წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია. თი­თის ანა­ბეჭ­დე­ბი არ აღ­მოჩ­ნდა იმ ბოთლზე, რო­მე­ლიც ვი­თომ ოთახ­ში იყო. გვა­მუ­რი ლა­ქე­ბი ძა­ლი­ან და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი იყო და "ცე­ო­თი" მო­წამ­ვლის ნიშ­ნებს არ ემ­თხვე­ო­და. მო­წამ­ვლის დროს მიც­ვა­ლე­ბუ­ლი იის­ფე­რი ხდე­ბა, მას ერთხელ მა­ინც თუ ნა­ხავს ექ­სპერ­ტი, არას­დროს და­ა­ვი­წყდე­ბა. ექ­სპერ­ტის დას­კვნა­ში მსგავ­სი რამ ნახ­სე­ნე­ბიც არ იყო. ამას­თან, გარ­დაც­ვლილს ზედა ტუ­ჩის მი­და­მო­ში და­ზი­ა­ნე­ბა ჰქონ­და... მახ­სოვს, ვა­ხოს მა­შინ ვკი­თხე, ვინ მოგ­ცა ეს დას­კვნა, ვინ გა­რის­კა-მეთ­ქი, მივ­ხვდი, რომ ექ­სპერ­ტი­ზის მა­ღა­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რის მიერ იყო გად­მო­ცე­მუ­ლი. არა­ვის­თვის არ შე­იძ­ლე­ბა დას­კვნის მი­ცე­მა გა­მო­ძი­ე­ბი­სა და დამ­კვე­თის გარ­და. არა­ფერს ვამ­ტკი­ცებ, მაგ­რამ აქე­დან ცოტა ხან­ში ძა­ლი­ან სა­ეჭ­ვო ვი­თა­რე­ბა­ში ლე­ვან სამ­ხა­რა­უ­ლი და­ი­ღუ­პა... ვა­ხოს მა­შინ ამე­რი­კუ­ლი ექ­სპერ­ტი­ზის დას­კვნის ორ­ნა­ი­რი თარ­გმა­ნი ჰქონ­და, - არას­წო­რი და სწო­რი. მე "ცეოს" იქ მოხ­ვედ­რის ტექ­ნი­კუ­რი დე­ტა­ლე­ბიც გან­ვი­ხი­ლე, რაც ჩემს კომ­პე­ტენ­ცი­ას აღე­მა­ტე­ბო­და, ეს ყვე­ლა­ფე­რი სპე­ცი­ა­ლის­ტებ­თან კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბის შემ­დეგ გა­ვა­კე­თე და დას­კვნაც დავ­დე.

რო­დე­საც კო­მა­ხი­ძე ამ ფაქტთან და­კავ­ში­რე­ბით ფილ­მს იღებ­და, ვთხო­ვე, მხო­ლოდ ნაჭ­დევ­თან და­კავ­ში­რე­ბით გა­ვა­კე­თებ კო­მენ­ტარს, მირ­ჩევ­ნია, კადრს მიღ­მა დავ­რჩე-მეთ­ქი. ასე­თი რამ არ მა­ხა­სი­ა­თებს, მაგ­რამ მა­შინ ასე ჯობ­და.

- მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებ­ზეც გკი­თხავთ. ბოლო დროს არა­ერ­თი მა­ღალ­ჩი­ნო­სა­ნი და­ა­კა­ვეს და პრო­კუ­რა­ტუ­რას კი­დევ ბევრთან აქვს შე­კი­თხვა. რას გე­უბ­ნე­ბათ ეს რე­ა­ლო­ბა, რამ­დე­ნად სა­მარ­თლებ­რივ სიბ­რტყე­ში მიმ­დი­ნა­რე­ობს ეს პრო­ცე­სი?

- ნე­ბის­მი­ერ­მა მო­ქა­ლა­ქემ, თა­ნამ­დე­ბო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, უნდა იცო­დეს, რომ ხელ­შე­უ­ხე­ბე­ლი არ არის და ძა­ლა­უფ­ლე­ბა მუდ­მი­ვი არ იქ­ნე­ბა. ჯაბა იო­სე­ლი­ა­ნი ამ პა­ტა­რა ბი­ჭებ­ზე ბევ­რად ძლი­ე­რი იყო, პი­როვ­ნულ მხა­რეს ვგუ­ლის­ხმობ, მაგ­რამ ცი­ხე­ში ისიც ვნა­ხეთ. ახა­ლა­ი­ამ, ოქ­რუ­აშ­ვილ­მა და მე­რა­ბიშ­ვილ­მა სის­ტე­მუ­რად და­ნერ­გეს შიში, თო­რემ ჯა­ბას ვერც შე­ედ­რე­ბოდ­ნენ. იო­სე­ლი­ანს ხალ­ხი ჰბა­ძავ­და. მის მი­მართ ჩემი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის გა­მო­ხატ­ვის­გან თავს შე­ვი­კა­ვებ, თუმ­ცა მისი ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს...

- გოგა ხა­ინ­დრა­ვამ ჩემ­თან სა­უ­ბარ­ში გა­ნა­ცხა­და, მახ­სოვს სა­ა­კაშ­ვი­ლის შე­ში­ნე­ბუ­ლი თვა­ლე­ბი, მას ეში­ნო­და ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი­სო... რას ელო­დე­ბით "ოქ­როს მოწ­მის­გან?"

- დიახ, ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი მარ­თლაც რომ "ოქ­როს მოწ­მეა" და ბევ­რი რა­მის თქმა შე­უძ­ლია. იცით, ამ გუნდთან ურ­თი­ერ­თო­ბა რე­ვო­ლუ­ცი­ამ­დე მქონ­და. მათ იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტროს ოქ­როს გუნდს ეძახ­დნენ. მათ­გან მი­შას ძა­ლი­ან ცოტა შე­მორ­ჩა და ბევ­რი გა­ნუდ­გა... ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი იუს­ტი­ცი­ა­ში ჩემი კუ­რა­ტო­რი იყო. არც მის სი­სას­ტი­კე­ებ­ზე ლა­პა­რა­კის მო­მე­რი­დე­ბა, მაგ­რამ ისიც უნდა აღ­ვნიშ­ნო, რომ ირაკ­ლი ძა­ლი­ან კარ­გი იუ­რის­ტი გახ­ლდათ. მი­შას მხო­ლოდ პი­ა­რი უნ­დო­და, თან რაც შე­იძ­ლე­ბა სწრა­ფი და ეფექ­ტუ­რი. თა­ნამ­შრომ­ლებს აი­ძუ­ლებ­და, სას­წრა­ფოდ შე­ექ­მნათ რამე ახა­ლი, რა­საც ხმა­უ­რი მოჰ­ყვე­ბო­და. მის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, ირაკ­ლი ყვე­ლა­ფერს დინ­ჯად უდ­გე­ბო­და, ჩემს საქ­მე­ში სხვას არას­დროს რევ­და, მის­გან ინ­ტრი­გე­ბი გა­მო­რი­ცხუ­ლი იყო, ვერც გა­უ­ბე­დავ­დნენ. მი­შას კი თა­ნამ­შრო­მე­ლი ქა­ლე­ბი და­გე­ში­ლი ჰყავ­და, რათა ყვე­ლას­გან ცალ-ცალ­კე მი­ე­ღო ინ­ფორ­მა­ცია. სა­ა­კაშ­ვი­ლი ხში­რად მათი გავ­ლე­ნის ქვე­შაც ექ­ცე­ო­და. სა­ა­კაშ­ვი­ლი­სა და ჟვა­ნი­ას კლა­ნებს შო­რის და­პი­რის­პი­რე­ბა მა­ში­ნაც იყო და იმ ქა­ლე­ბის მიერ შეკ­რულ ჭორ-მარ­თალს ხში­რად უდა­ნა­შა­უ­ლო ადა­მი­ა­ნე­ბის კა­რი­ე­რაც ეწი­რე­ბო­და. ირაკ­ლი სა­ა­კაშ­ვი­ლის მო­ად­გი­ლე იყო, მაგ­რამ ამ გუნდში მა­ინც არ ერე­ო­და. თუ რა­მეს ჰკი­თხავ­დი, აუ­ცი­ლებ­ლად კომ­პე­ტენ­ტურ პა­სუხს გაგ­ცემ­და და ამ გუნდში ისე და­დი­ო­და, რო­გორც ყოჩი ცხვრის ფა­რა­ში. დიდი ავ­ტო­რი­ტე­ტით სარ­გებ­ლობ­და... რო­დე­საც ოპო­ზი­ცი­ა­ში გა­და­ვი­და, სა­ნამ და­ა­კა­ვებ­დნენ, ინ­ტერ­ვი­უ­ში ჰკი­თხეს, ყვე­ლა­ზე მე­ტად რისი გე­ში­ნი­ა­თო, მან უპა­სუ­ხა, სი­მაღ­ლი­დან ვარ­დნი­სო... ეტყო­ბა, ვე­რას­დროს წარ­მო­იდ­გენ­და, რომ ის ტუ­რე­ბი მის წი­ნა­აღ­მდეგ გა­ერ­თი­ან­დე­ბოდ­ნენ და აჯო­ბებ­დნენ. მეც მე­გო­ნა, რომ ძვე­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ამას ვერ გა­ბე­დავ­დნენ, მაგ­რამ შევ­ცდი... ამის შემ­დეგ, იქ ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლის ნახ­ვაც არ გა­მიკ­ვირ­დე­ბა, მე­ტიც, ეს კა­ნონ­ზო­მი­ე­რე­ბად მი­მაჩ­ნია. იმა­ვეს ვი­ტყვი ადე­იშ­ვილ­ზე. რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, იმ ყვე­ლა­ფერ­ზე, რა­საც ის სა­ა­კაშ­ვილ­თან ერ­თად გეგ­მავ­და, პა­სუ­ხი არ აგოს. მე­რა­ბიშ­ვი­ლი და ახა­ლა­ია ფა­ნა­ტი­კო­სი შემ­სრუ­ლებ­ლე­ბი იყ­ვნენ. მე ვიც­ნობ მი­შას და ვიცი, რომ მას ადა­მი­ა­ნე­ბის "აგ­დე­ბა" შე­უძ­ლია.

- შე­საძ­ლე­ბე­ლია, რომ პრე­ზი­დენ­ტის და­კი­თხვის სა­კი­თხიც დად­გეს?

- ეს აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, სხვა­ნა­ი­რად გა­მო­ძი­ე­ბა სრულ­ყო­ფი­ლი ვერ იქ­ნე­ბა, თუმ­ცა პრო­ცე­სე­ბი უც­ნა­უ­რად ვი­თარ­დე­ბა, ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მუ­შა­ო­ბა შე­ნე­ლე­ბულ კად­რებს მა­გო­ნებს. ამ დროს კი სა­ა­კაშ­ვი­ლი რე­ვან­შზე ლა­პა­რა­კობს. სა­ვა­რა­უ­დოდ, ამ ყვე­ლაფ­რის მიღ­მა რა­ღაც პრო­ცე­სე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობს და სა­ა­კაშ­ვი­ლი ხელ­შე­უ­ხებ­ლო­ბით სარ­გებ­ლობს. მას თა­ვი­სი და­სავ­ლე­ლი პარტნი­ო­რე­ბის­გან რა­ღაც გა­რან­ტი­ე­ბი ჰქონ­და მი­ღე­ბუ­ლი და თა­ვის ამე­რი­კელ მე­გობ­რებს ახ­სე­ნებს, რომ მას უა­რე­სის გა­კე­თე­ბაც შე­უძ­ლია, - თუ არ და­მეხ­მა­რე­ბით, თქვე­ნი კონ­ტრო­ლი­დან გა­მო­ვა­ლო... ხალ­ხი აღ­შფო­თე­ბუ­ლია, მათი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის სა­კი­თხი დად­გა და ამ დროს ვი­ღაც ტუტ­რუ­ცა­ნე­ბი მათ გმი­რებს უწო­დე­ბენ. უტიფ­რო­ბა­საც ხომ აქვს სა­ზღვა­რი? კა­ნო­ნი ითხოვს, ვინც და­სა­კა­ვე­ბე­ლია, და­ა­კა­ვონ და ამ შემ­თხვე­ვა­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა მკვეთრ ნა­ბი­ჯებს არ უნდა მო­ე­რი­დოს და ისე მო­იქ­ცეს, რომ სა­მარ­თლებ­რი­ვი სა­ხელ­მწი­ფოს სა­ფუძ­ვე­ლი მა­ინც შევ­ქმნათ.

ლალი პა­პას­კი­რი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)