ვისთვის ამზადებს ღამღამობით სადილებს მაკა ძაგანია

გარდა იმისა, რომ მსახიობი მაკა ძაგანია სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" თამაშობს, ამავდროულად ილიაუნის თეატრის მსახიობი გახლავთ, ითავსებს ლექტორობასაც, თუმცა არც დიასახლისობას და სადილების კეთებას არიდებს თავს. ასეთი რეჟიმის გამო გასაკვირი არაა, რომ მუდმივად ენატრება ურთიერთობა ახლო ადამიანებთან, თუმცა ხანდახან იმასაც ახერხებს, რომ დაჯდეს და მეგობრებთან გულიანად იჭორაოს.

დილა

- სამუშაო დღეებში ჩემი დილა 9-ის ნახევრიდან 9-საათამდე იწყება. ადრე გაღვიძება ჩემთვის ტანჯვა-წამებაა, კარგად ვარ მაშინ, როცა 12 საათამდე მძინავს, მაგრამ ეს იშვიათად ხდება. ჩემი შვილი უკვე დიდია, ამიტომ ხან ვდგები და ვაცილებ სკოლაში, ხან თავისით მიდის და მერე მირეკავს, მივედიო. ეს დაახლოებით 9 საათისთვის ხდება, ასე რომ, ამ დროისთვის ყველა ვარიანტში ვდგები. ადგომიდან ნახევარი საათი მჭირდება გონზე მოსასვლელად, ვსვამ ყავას და ვეწევი სიგარეტს, ამ პერიოდში სრულიად უკონტაქტო ვარ.

შინიდან გასვლამდე...

- სამოსს უფრო ხასიათის მიხედვით ვარჩევ. თუ რაღაც ჩავიცვი და თავი კომფორტულად ვიგრძენი, შეიძლება იმით ვიარო დიდხანს, ბოლოს იმის გამო ვიხდი, რომ გასარეცხი ხდება, მერე ერთი სული მაქვს როდის გაშრება, რომ ისევ ჩავიცვა (იღიმება). დაახლოებით ერთი საათი მჭირდება იმისთვის, რომ თავს მივხედო, თუმცაღა ვერ ვიტყვი, რომ დილიდან მაკიაჟს ვიკეთებ და გრიმით გავდივარ. მოკლედ, გაღვიძების შემდეგ დაახლოებით საათ-ნახევარი მჭირდება, რომ გამოვფხიზლდე და გარეთ გავიდე.

ძაღლი, რომელსაც შვილივით უვლის

- ზემოთ ჩამოთვლილ პროცედურებს ემატება ძაღლი, რომელსაც ცალკე დროის დათმობა და მოვლა სჭირდება. დავიწყებ იქიდან, რომ ამ შინაური ცხოველის ჩვენთან ერთად ცხოვრების იდეა ჩემი შვილისგან მოდის, მაგრამ ჩემი მოსავლელია. დილით, რასაკვირველია, ნუცა მის გასეირნებას ვერ ასწრებს, ამიტომ ესეც მე უნდა გავაკეთო. სანამ გარეთ გასასვლელად მოვწესრიგდები, ცალკე ეს ძაღლი მეწკმუტუნება და არის დიდი გნიასი ოჯახში (იცინის). მართალია, ძაღლი ნუცას დაჟინებული თხოვნა იყო, მაგრამ ისე შემიყვარდა, ოჯახის წევრივით ვექცევი და მისთვის ყველაფერს ვაკეთებ. როგორც უნდა მეზარებოდეს, მაინც ვდგები, ვასეირნებ, საჭმელს ვუკეთებ, ვაბანავებ. ბანაობის საქმე ცოტა რთულადაა, კი უყვარს წყალი, მაგრამ მერე დადის და მთელ სახლში იწმენდს ცხვირ-პირს, შენ კი უნდა სდიო და ასუფთაო ყველაფერი. საერთოდ, ლეკვები უფრო რთული მოსავლელები არიან, ახლა სამი წლისაა და შედარებით მარტივია მისთვის ყველაფრის კეთება, პატარა რომ იყო, სამ საათში ერთხელ გრამობით ვკვებავდი და დაახლოებით იმდენ დროს ვახარჯავდი, რაც ბავშვს სჭირდება, ვამბობდი კიდეც, ამის აყვანას, ბავშვი გამეჩინა, მაინც იმავე დროს ვახარჯავ-მეთქი (იცინის).

ღამით მომზადებული სადილი

- როდესაც შვილი გყავს, სამზარეულოში ხელმარჯვეობაზე საუბარი ზედმეტია, რადგან ყველა ვარიანტში გიწევს საჭმლის კეთება, ბავშვი ხომ უნდა გამოკვებო, უნდა მიიღოს ჯანსაღი საკვები და ვიტამინები. აქედან გამომდინარე, ძალიან ადრეულ ასაკში დავიწყე სადილების კეთება და დღემდე ვაკეთებ. მაქვს ჩემი საამაყო კერძებიც, რომლებსაც განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის ვამზადებ. გაგიმხელთ ერთ-ერთი ასეთი კერძის რეცეპტს, ეს არის ღვიძლი მაიონეზში, რომელიც ძალიან მარტივად მზადდება. აიღეთ ქათმის ღვიძლი, თითო ღვიძლი გაყავით ორად, შეაზავეთ მარილითა და პილპილით და მოხარშვის გარეშე შეწვით, კარგად რომ დაიბრაწება, გადმოიღეთ თავდახურულ ჭურჭელში, დაასხით ზემოდან მაიონეზი და კარგად დააფარეთ თავზე. ღვიძლის შენაწვავში შეაწითლეთ ალყა-ალყა დაჭრილი ხახვი, ესეც დაუმატეთ ღვიძლს და რომ გაცივდება, მიირთვით. ვისაც გაუსინჯავს, ყველა ერთხმად აღნიშნავს, რომ უგემრიელესია. გარდა სადილებისა, ნამცხვრების და ტორტების კეთებაც ვიცი, შეიძლება ითქვას, ოჯახის ქალი ვარ (იღიმება), მაგრამ ჩემი რეჟიმიდან გამომდინარე, ბევრი რაღაცის გაკეთებას ვერ ვახერხებ, სადილსაც გვიან ღამით ვამზადებ, რომ მეორე დღისთვის ნუცას სახლში საჭმელი ჰქონდეს. ისე, დიასახლისობას მარტო მე ვერ დავიკისრებ, დედასთან ერთად ვცხოვრობ და როცა დრო აქვს, ისიც მეხმარება სახლის საქმეებში, თუმცა ამჟამად ისიც ფილმზე მუშაობს და ძალიან დატვირთული რეჟიმი აქვს. რაშიც მოუწესრიგებელი ვარ, ეს დალაგების საკითხია, აქცენტს ძირითადად იმაზე ვაკეთებ, რომ ბავშვი იყოს ყოველთვის გამოკვებილი, ჰქონდეს წვნიანი, დესერტი, ამიტომ ვერ ვახერხებ იმას, რომ ოჯახში ყველაფერი წკრიალებდეს, მით უმეტეს, რომ ჩემი შვილი ძალიან ფეთხუმია და სულ კუდში დავდევ, რომ მისი მიყრილები დავალაგო, რეალურად წესრიგს ოჯახში ვერ ვიცავთ, რაღაც ყოველთვის უადგილოდ ყრია, რომელიმე კარადას აუცილებლად უჭირს დაკეტვა, ამ მხრივ, შეიძლება ითქვას, მოუწესრიგებლები ვართ.

დედა, რომელსაც სიმკაცრე არ გამოსდის

- მინდა ვიყო მკაცრი, მაგრამ არ გამომდის, რომ ვეჩხუბები, ისეთ სახეს იღებს, რომ მეცინება და ვერ ვაგრძელებ, ხან გამომდის და ვეჩხუბები კიდეც, მაგრამ იმას მაინც ვერ ვიტყვი, რომ მკაცრი დედა ვარ.

თეატრი

- ახალ სპექტაკლზე ჯერ არ ვმუშაობთ, ძველებს ვთამაშობთ ისევ. რაც შეეხება ჩვევას, სცენაზე გასვლის წინ, სანამ კულისებიდან პირველ ნაბიჯს გადავდგამ, პირჯვარს ვიწერ და ღმერთს ვთხოვ, რომ მშვიდობიანად ჩამამთავრებინოს ყველაფერი. იყო შემთხვევა, როცა წნევა და პულსი 140 მქონდა, ამის გამო 40 წუთი ვალოდინეთ მაყურებელი, სასწრაფო გამოიძახეს, პულსი და წნევა დამირეგულირეს, მიუხედავად ამისა, მაინც მისვენებული ვიწექი საგრიმიოროში, ბოლოს მაინც ავდექი, გავედი სცენაზე და სპექტაკლი ვითამაშე.

მაკა, როგორც ლექტორი

- ცეკვას ვასწავლი, თეატრალებისთვის საჭიროა პლასტიკა, მოდიან "ხეები" და ვცდილობ, მათგან გამოვძერწო პლასტიკური ადამიანები. ეტყობა, შინაგან ბუნებაზეა დამოკიდებული ის, რომ სიმკაცრე ამ შემთხვევაშიც არ გამომდის. საერთოდ, მიმაჩნია, რომ პედაგოგობა ადვილი არ არის, ამისთვის უნდა იყო დაბადებული, ბევრ სხვა თვისებასთან ერთად უნდა გქონდეს დისტანცია სტუდენტებთან, მე კი ეს არ გამომდის, ვუშინაურდები და ვუმეგობრდები სტუდენტებს, არადა, ყოველი წლის დასაწყისში პირველ ლექციას ვუთმობ იმას, თუ როგორი მკაცრი ლექტორი ვიქნები, მაგრამ ვერ ვასრულებ (იღიმება).

"ჩემი ცოლის დაქალები"

- ჩემი შვილი შარშან გადაღებებზე დამყავდა და შეიძლება ითქვას, რომ ჩემი ცხოვრებით ცხოვრობდა, მაგრამ წელს მეშვიდე კლასში გადავიდა, დატვირთულია და ვცდილობ, აღარ ვატარო, რომ არ მოცდეს. ისე, სულ მეკითხება, როგორ მიდის გადაღებები, რა ბედი ელის ჩემს გმირს. სხვათა შორის, მე თვითონაც ბევრი არაფერი ვიცი ხოლმე სიუჟეტის განვითარებაზე, ერთი, რაც შემიძლია გითხრათ, ისაა, რომ თინას დემნასთან ურთიერთობა აერევა, ამას ალბათ მაყურებელი ხვდება კიდეც, დანარჩენი კი უკვე ჩვენი სცენარის ავტორზეა დამოკიდებული. რაც შეეხება გადაღებებს, ყოველთვის მოულოდნელობებითაა სავსე. ამას წინათ მე და ბაიკოს კინაღამ დიდი სარკე დაგვეცა თავზე. მოკლედ, სახლში დაბრუნებული და დემნაზე ნაწყენი ვტირი და ბაიკო ჯდება ჩემს მოსაფერებლად, უცებ წამოვიდა ჩვენი დიდი სარკე და უწვრილეს ნამტვრევებად ჩამოიფშვნა, ხმა რომ გაიგო ბაიკომ, მაშინვე წამომახტუნა და გამოვიქეცით, ვეუბნებოდი კიდეც, ეტყობა შენში დედის ინსტინქტმა გაიღვიძა-მეთქი, რადგან როგორც კრუხი, ისე გადამეფარა.

რატომ არ კითხულობს დიდ რომანებს

- კითხვა მიყვარს, მაგრამ ამ ბოლო დროს სქელტანიან რომანებს უდროობის გამო აღარ ვეჭიდები. მირჩევნია, პატარა მოთხრობები ვიკითხო, რომელსაც მალევე დავამთავრებ, ვიდრე ერთი წიგნი მედოს დიდხანს, კითხვასაც ვერ ვასწრებდე და თან ეს ფაქტი მთრგუნავდეს.

დაძინებამდე...

- ყველაზე საშინელება ისაა, ღამით სადილი რომ მაქვს მოსამზადებელი და თან ტექსტიც სასწავლი, მაგარი სანახავი ვარ, თან საჭმელს რომ ვურევ და თან ტექსტს ვკითხულობ. ამის შედეგ აბაზანაში შევდივარ, მაგრამ ისეთი დაღლილი ვარ ხოლმე, რომ თმის გაშრობის თავი აღარ მაქვს, თუმცა ამასაც ვაკეთებ და მერე ვიძინებ, ასეთი დაღლილი რომ დაწვები და მთელი ტანით ისვენებ, ძალიან მაგარი შეგრძნებაა. ყველაფერ ამასთან ერთად ფანტასტიკური რელაქსაციაა ლუდი, რომლის დალევის შემდეგაც მთლიანად ვეშვები და ზუსტად 5 წუთში მძინავს, არადა, მთელი ჩემი ცხოვრება უძილობის პრობლემა მქონდა, დაწოლიდან საათი-საათ-ნახევარი მაინც ვფხიზლობდი, ახლა კი დაწოლილი არ ვარ, რომ მაშინვე მძინავს (იცინის).

ციცი ომანიძე

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)