საპარლამენტო უმცირესობის წევრი სერგო რატიანი საქართველოს ყოფილი ხელისუფლების ქმედებებს აკრიტიკებს. მისი განცხადებით, "ნაციონალური მოძრაობა" სასამართლოს აკონტროლებდა და თვითმმართველობა რეალურად დამოუკიდებელი არ იყო; დღეს კი გაჩნდა შესაძლებლობა, სასამართლო იყოს თავისუფალი. მიუხედავად ამისა, რატიანი ახალი ხელისუფლების წინსვლას მხოლოდ ერთი მიმართულებით - რუსეთისაკენ ხედავს.
- წინა ხელისუფლებამ ძალიან ბევრი გააკეთა სასამართლოს რეფორმისათვის, მაგრამ სასამართლოში მოსულმა ახალმა არაკორუმპირებულმა ძალებმა თავი ვერ დააღწიეს აღმასრულებელი ხელისუფლების გავლენას. ამჯერად კი ხელისუფლებაში მოვიდა ძალა, რომლის წინაშე სასამართლო ვალდებული არ არის და ამიტომ ახერხებს კიდეც, იყოს თავისუფალი. ხელისუფლების ცვლილება სასამართლოსთვის წინ გადადგმული ნაბიჯია. დღეს სასამართლოს ხელისუფლება ვერ აკონტროლებს და ეს ძალიან კარგია.
- ვერ აკონტროლებს თუ არ აკონტროლებს?
- ჯერჯერობით ვერ აკონტროლებს, მერე ვნახოთ. სასამართლოს ოპოზიციის წარმომადგენელი მართავს. ეს არის დემოკრატიული პროცესი, სადაც ძალაუფლების გადამეტების შემაკავებელი უმცირესობაა. წინა ხელისუფლების დროს ასეთი ფაქტორები, ობიექტური მიზეზების გამო, ნაკლები იყო. ერთ-ერთი მიზეზი ის იყო, რომ რევოლუციის შემდეგ ოპოზიცია სუსტი გახლდათ. რევოლუციის დროს ახალი ხელისუფლება ანგრევს წინა ინსტიტუციებს და თავიდან იწყებს მშენებლობას. ასეთ დროს აუცილებელია ბალანსი, რათა ხელისუფლება ერთპიროვნულად არ მართავდეს ქვეყანას. სამწუხაროდ, წინა ხელისუფლების დროს ეს ბალანსი დაცული არ იყო. სანამ იარსებებს ძლიერი ოპოზიცია, დამოუკიდებელი მედია, სასამართლო, საზოგადოებრივი მოძრაობა - დემოკრატია განვითარდება.
- ამიტომაც წინა ხელისუფლება შეგნებულად ხომ არ ცდილობდა ზეწოლას ამ ინსტიტუტებზე?
- როდესაც ფული, ანუ ბიზნესი ერთვება პოლიტიკაში, გასარკვევი ხდება მისი წარმომავლობა. ასე იყო "იმედის" შემთხვევაშიც. მას რუსი ოლიგარქი მართავდა. ვინ არის ივანიშვილი, საიდან მოდის მისი ფული? მეკითხებიან, თუკი წინათ არ იყო მისი ფული ცუდი, ახლა რა დაემართაო? ვიმეორებ, მან რუსული ფული ჩართო ქართულ პოლიტიკაში.
- ოპონენტები თითქმის იმავე ბრალდებას უყენებდნენ წინა ხელისუფლებას, ამბობდნენ, რომ მან სტრატეგიული ობიექტები რუსებს მიჰყიდა.
- ეს ის შემთხვევაა, როდესაც ეკონომიკურ პროცესებს არ ზღუდავ პოლიტიკის გამო. სხვა ქვეყნის ფული შეიძლება გამოიყენო ეკონომიკის განვითარებისთვის, ინვესტიციების სახით და არა - პოლიტიკური ძალაუფლების ხელში ჩასაგდებად.