2013 წლის 24 თე­ბერ­ვალს მუ­სი­კო­სი ლადო ბურ­დუ­ლი თბი­ლის­ში კავ­კა­სი­უ­რი რო­კ­ფეს­ტი­ვალ "ფე­ნიქ­სის" და­ჯილ­დო­ე­ბას მარ­თავს. ინ­ტერ­ნე­ტის სა­შუ­ა­ლე­ბით მო­ძი­ე­ბუ­ლი რო­კჯ­გუ­ფე­ბი­დან გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლე­ბი ექვს ნო­მი­ნა­ცი­ა­ში გა­მოვ­ლინ­დე­ბი­ან.

მა­ნამ­დე მუ­სი­კოსს ქარ­თულ შო­უ­ბიზ­ნეს­ზე, მუ­სი­კა­ლურ ტე­ლეპ­რო­ექ­ტებ­ზე, ძველ უფუნ­ქციო სა­მი­ნის­ტრო­ებ­სა და სხვა სა­ინ­ტე­რე­სო თე­მებ­ზე ვე­სა­უბ­რეთ.

- ლადო, მას მერე, რაც მე და შენ ინ­ტერ­ვიუ არ ჩაგ­ვი­წე­რია, მთავ­რო­ბა შე­იც­ვა­ლა სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რო­გორ უყუ­რებ ამ სი­ახ­ლეს?

- კარ­გი სი­ახ­ლე­ე­ბი გვიყ­ვარს, ცუდი - არა.

- ეს რო­გო­რი სი­ახ­ლეა?

- ჯერ არ ვიცი. 4 წელი უნდა გა­ვი­დეს, რომ გა­ვი­გო. სა­ერ­თოდ, პო­ლი­ტი­ზე­ბუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის რი­ცხვს არ მი­ვე­კუთ­ვნე­ბი. ვინ იქ­ნე­ბა სა­თა­ვე­ში, ჩემ­თვის დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს. ისე­თე­ბი გა­ვი­ა­რეთ, იმა­ზე უა­რე­სი ვინ უნდა მო­ვი­დეს. ას­წო­რებს ცვლი­ლე­ბე­ბი. კო­მუ­ნის­ტე­ბის დროს 70 წელი ერთი და იმა­ვე სა­ხე­ებს რომ ვუ­ყუ­რებ­დით, ეს დრო დამ­თავ­რდა. თუ დე­მოკ­რა­ტი­ას ვა­შე­ნებთ, ცვლი­ლე­ბე­ბიც სა­ჭი­როა. ამის შე­დე­გად სხვა პრო­ფე­სი­ე­ბი გახ­დე­ბა პრი­ო­რი­ტე­ტუ­ლი. მიხ­ვდე­ბი­ან ვი­ღა­ცე­ბი, რომ ყვე­ლა­ფე­რი წარ­მა­ვა­ლია და უფრო მა­რა­დი­უ­ლი პრო­ფე­სი­ე­ბი გახ­დე­ბა და­ფა­სე­ბუ­ლი და პო­პუ­ლა­რუ­ლი.

- შენ თუ მი­ი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ამ ცვლი­ლე­ბა­ში?

- არა. აპო­ლი­ტი­კუ­რი ადა­მი­ა­ნი ვარ. ვი­ღა­ცე­ბი მი­შის­ტო­ბას მაბ­რა­ლე­ბენ, ვი­ღა­ცე­ბი - ბი­ძი­ნის­ტო­ბას. არა­და, შუ­ა­შის­ტიც არ ვარ. კულ­ტუ­რის­ტი ვარ მე! ორი­ვე გა­გე­ბით, ფი­ზი­კუ­რა­დაც და სუ­ლი­ე­რა­დაც.

- არ­ჩევ­ნებ­ზე თუ იყა­ვი?

- არ­ჩევ­ნებ­ზე სულ სამ­ჯერ ვი­ყა­ვი, ერთ-ერთი ბოლო არ­ჩევ­ნე­ბი იყო. თუმ­ცა ხმას არა­ვის სა­სარ­გებ­ლოდ არ ვი­ყე­ნებ. ძი­რი­თა­დად, ჩემს ბი­უ­ლე­ტენს ვა­უქ­მებ ხოლ­მე.

- ახ­ლა­ხან ერევ­ნი­დან დაბ­რუნ­დი. რას უკავ­შირ­დე­ბო­და ეს ვი­ზი­ტი?

- კავ­კა­სი­უ­რი მუ­სი­კის და­ჯილ­დო­ე­ბის ცე­რე­მო­ნი­ალს ვა­კე­თებ და შე­სა­ბა­მი­სად, ხში­რად მი­წევს მოძ­მე რეს­პუბ­ლი­კებ­ში სი­ა­რუ­ლი. ეს და­ჯილ­დო­ე­ბა თა­ვი­სი ში­ნა­არ­სით უნი­კა­ლუ­რია, ვი­ნა­ი­დან მსგავ­სი ტი­პის პრო­ექ­ტე­ბი არ ხორ­ცი­ელ­დე­ბა. 1995 წლი­დან კავ­კა­სი­ის რო­კ­ფეს­ტი­ვალ "ფე­ნიქსს" ვა­კე­თებ. მივ­ხვდი, რომ ეს ერთჯე­რა­დი ივენ­თი არ კმა­რა იმის­თვის, რომ სტა­ბი­ლუ­რი სცე­ნა შე­იქ­მნას და უფრო აქ­ტი­უ­რი იყოს ეს მუ­სი­კა სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ ცხოვ­რე­ბა­ში. ამი­ტომ ამ ფეს­ტი­ვა­ლის ბა­ზა­ზე და­ვი­წყე მუ­სი­კა­ლუ­რი და­ჯილ­დო­ე­ბე­ბის ორ­გა­ნი­ზე­ბა. ამ საქ­მეს დიდი თან­ხა არ სჭირ­დე­ბა, ინ­ტერ­ნეტ­რე­სურ­სი გა­მო­ვი­ყე­ნე. ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ინ­ტერ­ნეტ­ში კონ­კრე­ტულ სა­იტ­ზე ჯგუ­ფებს აქვთ სა­შუ­ა­ლე­ბა, თა­ვი­ან­თი ვი­დე­ო­ე­ბი წარ­მო­ად­გი­ნონ. გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლე­ბი ექვს ნო­მი­ნა­ცი­ა­ში გა­მოვ­ლინ­დე­ბი­ან. აქე­დან ორს ინ­ტერ­ნეტ­მომ­ხმა­რე­ბე­ლი ავ­ლენს. და­ნარ­ჩენს - ჟი­უ­რი. წლის ბო­ლოს და­ჯილ­დო­ე­ბა გა­ი­მარ­თე­ბა, სა­დაც შე­საძ­ლოა, უცხო­ეთ­ში მოღ­ვა­წე ჯგუ­ფე­ბი, იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ მათი ჩა­მოყ­ვა­ნის ფი­ნან­სე­ბი არ გვექ­ნე­ბა, სკა­ი­პის სა­შუ­ა­ლე­ბით ჩავ­რთოთ. დიდ სა­ნა­ხა­ო­ბას ვერ დაგ­პირ­დე­ბით, სპონ­სო­რე­ბის, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­სა და სან­ტა კლა­უ­სე­ბის დიდი ხა­ნია აღარ მჯე­რა. ვეც­დე­ბი, მი­ნი­მა­ლუ­რი და­ნა­ხარ­ჯე­ბით მაქ­სი­მა­ლუ­რი ეფექ­ტი მი­ვი­ღოთ. ჩა­მოვ­ლენ უცხო­უ­რი ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბიც.

- ლადო, მუ­სი­კა­ლუ­რი ტე­ლეპ­რო­ექ­ტე­ბი მომ­რავ­ლდა ქარ­თულ ტე­ლე­სივ­რცე­ში. თუ უყუ­რებ რო­მე­ლი­მეს?

- "ახა­ლი ხმის" ჟი­უ­რი­ში მეც უნდა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, მაგ­რამ მერე რა­ღა­ცე­ბი მოხ­და და...

ეს სხვა რამ არის, ტე­ლე­შო­უა, გათ­ვლი­ლი იმა­ზე, რომ ახალ­გაზ­რდე­ბი არ იდ­გნენ ქუ­ჩა­ში, ჰქონ­დეთ სხვა ინ­ტე­რე­სე­ბი. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად ვერ შევ­ხე­დავ ამ პრო­ექტს. მე სულ სხვა რა­მეს ვა­კე­თებ.

- რა­ტომ თქვი უარი ჟი­უ­რი­ში ყოფ­ნა­ზე?

- არ მით­ქვამს. უბ­რა­ლოდ, აღ­მოჩ­ნდა, რომ პოპ­მუ­სი­კა უფრო დიდი დო­ზით იქ­ნე­ბო­და, ვიდ­რე როკი, ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი მუ­სი­კა ან ჯაზი. ამა­ვე მი­ზე­ზით უთხრეს უარი ჯაზ­ვუ­მენ მაია ბა­რა­თაშ­ვილს. მარ­თა­ლი გი­თხრათ, არ მწყდე­ბა გული. მი­ხა­რია კი­დეც. ჟი­უ­რი­ში ყოფ­ნა მა­ინ­ცდა­მა­ინც არ მიყ­ვარს.

- თუმ­ცა ერთხელ უკვე იყა­ვი "მე მიყ­ვარს სა­ქარ­თვე­ლოს" ჟი­უ­რი­ში, სა­ი­და­ნაც სკან­და­ლით წა­მოხ­ვე­დი.

- ერთი შეც­დო­მა ყვე­ლას მოს­დის. სკან­დალს ვერ და­ვარ­ქმევ ამას, უბ­რა­ლოდ, ვიგ­რძე­ნი, რომ არას­წორ ად­გილ­ზე ვი­ყა­ვი.

- რა­ტომ მი­იჩ­ნევ, რომ შეც­დო­მა იყო?

- ჟი­უ­რი­ში დაჯ­დო­მის სურ­ვი­ლი რომ გა­მიჩ­ნდა, ეს იყო შეც­დო­მა.

- რა­ტომ, ასა­კი არ გი­წყობს ხელს თუ გა­მოც­დი­ლე­ბა?

- ჟი­უ­რი მა­ინც ტენ­დენ­ცი­უ­რია. როცა ჩემ­პი­ო­ნი ვლინ­დე­ბა ამა თუ იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, ამას და­სავ­ლეთ­ში შო­უ­ბიზ­ნე­სის სხვა­დას­ხვა დარ­გი ავ­ლენს. რო­გო­რიც არის, მა­გა­ლი­თად, მარ­კე­ტინ­გი. გა­ყი­დუ­ლი ალ­ბო­მე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბით ავ­ლე­ნენ სა­უ­კე­თე­სო­ებს, ვი­დე­ოს ხა­რის­ხით, ეფექ­ტუ­რო­ბით, მო­თხოვ­ნა­დო­ბით. ჩვენ­თან რა­დი­ო­სად­გუ­რე­ბი არ უკ­რა­ვენ ქარ­თულ მუ­სი­კას, ქარ­თუ­ლი ალ­ბო­მე­ბი არ იწე­რე­ბა, რაც ქარ­თუ­ლი ტე­ლე­ვი­ზია ძვე­ლი "მა­ესტროს" სა­ხით და­ი­კე­ტა მუ­სი­კის­თვის, ვი­დე­ოკ­ლი­პე­ბი აღარ იქ­მნე­ბა. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ერ­თმა კაც­მა უნდა გა­და­წყვი­ტოს, რო­მე­ლია კარ­გი და რო­მე­ლი ცუდი, რაც ცოტა ტენ­დენ­ცი­უ­რად და არას­წო­რად მი­მაჩ­ნია. სუ­ბი­ექ­ტუ­რია ჟი­უ­რი. იმი­ტომ, რომ ერთი ადა­მი­ა­ნია, თა­ვი­სი გე­მოვ­ნე­ბა და შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი აქვს.

- შენ სუ­ბი­ექ­ტუ­რი იყა­ვი?

- ვი­ყა­ვი. მე ჩემი გე­მოვ­ნე­ბა, მენ­ტა­ლი­ტე­ტი და შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი მაქვს. შე­იძ­ლე­ბა, სხვას ეს არ მოს­წონ­დეს. ყვე­ლას რომ გა­უს­წორ­დეს, ისეთ არ­ჩე­ვანს ჟი­უ­რი ვერ გა­ა­კე­თებს.

- შენი ძმაც მო­ნა­წი­ლე­ობ­და ამ პრო­ექ­ტში, ამა­ნაც ხომ არ გა­ნა­პი­რო­ბა შენი სუ­ბი­ექ­ტუ­რო­ბა?

- ჩემი ძმა ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი იყო იმათ შო­რის, ვინც ამ კონ­კურ­სზე გა­მო­დი­ო­და. რაც დრო გა­დის, უფრო მე­ტად მომ­წონს ის მუ­სი­კა, რა­საც ბა­კუ­რი აკე­თებს. უბ­რა­ლოდ, არას­წო­რი ად­გი­ლი აირ­ჩია ამ მუ­სი­კის პრო­მო­უ­შე­ნის­თვის, თო­რემ ის აკე­თებს იმას, რაც მე ვას­წავ­ლე, და­სავ­ლუ­რი, ცი­ვი­ლი­ზე­ბუ­ლი მუ­სი­კის ფეს­ვე­ბია მის სიმ­ღე­რებ­ში.

- კი­დევ ერთი მუ­სი­კა­ლუ­რი პრო­ექ­ტი გა­დის "რუს­თა­ვი 2"-ის ეთე­რით - "სა­ქარ­თვე­ლოს ვარ­სკვლა­ვი". ნინო ქა­თა­მა­ძე, ნი­კო­ლოზ რაჭ­ვე­ლი და ნინო ხოშ­ტა­რია არი­ან ჟი­უ­რი­ში...

- (მა­წყვე­ტი­ნებს) ვაშა! სამ­წუ­ხა­როდ, არ მი­ნა­ხავს ეს გა­და­ცე­მა. ვე­რა­ფერს ვი­ტყვი. ტე­ლე­ვი­ზორს მარ­თლა არ ვუ­ყუ­რებ. ზო­გა­დად, მუ­სი­კა­ში შე­ჯიბ­რე­ბე­ბი არ მიყ­ვარს და არც ის მეს­მის, როცა სხვა­დას­ხვა ჟან­რი­სა და ფორ­მა­ტის მუ­სი­კას ერ­თმა­ნეთ­ში ურე­ვენ. მეს­მის "არ და­ი­დარ­დოს" ფორ­მა­ტიც, ელექტრო­ნუ­ლიც, ჰიპ-ჰო­პიც, ფოლკ­ლო­რიც, ქა­ლა­ქუ­რიც, მაგ­რამ ერ­თმა­ნეთ­ში არე­უ­ლი არა­ფე­რი მეს­მის. უნდა იყოს მი­თი­თე­ბუ­ლი, რა ჟან­რის მუ­სი­კის შემ­სრუ­ლებ­ლე­ბი ეჯიბ­რე­ბი­ან ერ­თმა­ნეთს, ესაა მთა­ვა­რი კონ­კურ­სში. არ მინ­და, უხე­შად გა­მო­მი­ვი­დეს, მაგ­რამ ეს გა­ნუ­ვი­თა­რებ­ლო­ბი­სა და გო­ი­მო­ბის სიმპტო­მა­ტი­კაა.

- დღეს რას აკე­თებს ლადო, გარ­და კავ­კა­სი­ის რო­კ­ფეს­ტი­ვა­ლი­სა?

- რა უნდა გა­ვა­კე­თო? სა­ქარ­თვე­ლო­ში და­საკ­რა­ვი ად­გი­ლი კი­დევ არ არის. ვყვი­რო­დით, ვყვი­რო­დით და რა?! შო­უ­ბიზ­ნე­სი, კლუ­ბე­ბი, და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი არ არის. ყვე­ლა­ფე­რი კონ­ტროლ­დე­ბა. მთავ­რო­ბის და­ნა­შა­უ­ლი ესაა სწო­რედ. ვი­ღა­ცებს ფულს უხ­დი­და, თა­ვის ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ზე გა­მოჰ­ყავ­და. მე­ო­რე ნა­წი­ლი მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში აღ­მოჩ­ნდა. არ შე­იძ­ლე­ბა პო­ლი­ტი­კა ყვე­ლა­ფერ­ში. ხე­ლო­ვა­ნი ხალ­ხი გარ­ბის ამ ქვეყ­ნი­დან და ვინც არ გარ­ბის, უბე­დურ­დე­ბა. ყვე­ლას ხომ არ შე­უძ­ლია, იყოს პო­ლი­ცი­ე­ლი ან მი­ნის­ტრის მრჩე­ვე­ლი?!

- რო­გორ გგო­ნია, დღეს შე­იც­ვლე­ბა რამე ამ მხრივ?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში კულ­ტუ­რას­თან ასო­ცი­რე­ბუ­ლი ორი და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა არ­სე­ბობს, რო­მელ­თა ფუნ­ქცი­ა­საც დღემ­დე ვერ მივ­ხვდი. ეს არის კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო და კულ­ტუ­რის გან­ყო­ფი­ლე­ბა მე­რი­ა­ში. ესე­ნი ჩემ­თვის მკვდა­რი ორ­გა­ნო­ე­ბი არი­ან. რაც უნდა წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრო­ექ­ტი მი­ვი­ტა­ნო, პრი­ო­რი­ტე­ტი ყო­ველ­თვის ვი­ღა­ცის თა­ნა­პარ­ტი­ე­ლის, ახ­ლობ­ლის ან ნა­თე­სა­ვის პრო­ექ­ტის­კენ იხ­რე­ბა. მათ წინ არას­დროს არა­ვინ და­მა­ყე­ნებს. ეს დიდი ხნის წინ გა­ვარ­კვიე. ვი­ღა­ცებს ფეს­ტი­ვა­ლის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად მთავ­რო­ბა 2 მი­ლი­ო­ნით აფი­ნან­სებს, ლადო ბურ­დუ­ლი 3 ათა­სით აკე­თებს ფეს­ტი­ვალს და ისიც უცხო­უ­რი გრან­ტით. მეც და­ვი­ღა­ლე, რამ­დე­ნი წელი უნდა ვიხ­მა­ლაო ამ უთა­ნას­წო­რო ბრძო­ლა­ში... ესე­ნი რას აპი­რე­ბენ არ ვიცი, მაგ­რამ წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ მი­ზან­მი­მარ­თუ­ლად მოკ­ლა და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი კულ­ტუ­რა სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

- რო­გორ ფიქ­რობ, დღეს ყო­ფი­ლი მე­ფის კა­რის მომ­ღერ­ლე­ბი ჩა­ი­კე­ტე­ბი­ან?

- აუ, ეგე­ნი სად წავ­ლენ და რას იზა­მენ, არც მა­ინ­ტე­რე­სებს.

- მე­ფე­ზე გა­მახ­სენ­და, ბოლო ინ­ტერ­ვი­უ­ში ამ­ბობ­დი, იმ­პე­რა­ტო­რი ვარო, ახლა ისევ მეფე და­ირ­ქვი "ფე­ის­ბუ­ქის" შენს გვერ­დზე, რა მოხ­და?

- არა­ფე­რი, მოკ­ლედ იწე­რე­ბა მეფე, ეს არის სულ.

- რო­გო­რია ამ ეტაპ­ზე მე­ფის პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა?

- ვცხოვ­რობ იმა­ვე დე­ვი­ზით - ვატ­რა­კებ და მი­ხა­რია და ვინც ამ სი­ხა­რულ­ში შე­მო­მი­ერ­თდე­ბა, ერ­თად გა­ვი­ხა­რებთ (იცი­ნის).

- მე სხვა პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზე გე­კი­თხე­ბო­დი. მგო­ნი, მარ­თლა გა­ი­ზარ­დე, დიდ­ხანს შე­ჩერ­დი ბოლო სიყ­ვა­რულ­ზე.

- მე ყო­ველ­თვის ოჯა­ხის მომ­ხრე ვი­ყა­ვი. ოჯახ­სა და შვი­ლებ­ზე კარ­გი ვინ უნდა მყავ­დეს?! მე­გობ­რებ­მა, ვინც ვარ­თე, ვზარ­დე და ადა­მი­ა­ნე­ბად ვაქ­ციე, დღეს შე­იძ­ლე­ბა, გა­მარ­ჯო­ბაც არ მი­თხრან ქუ­ჩა­ში. რამ­დე­ნი იდი­ო­ტი გავ­ზარ­დე... დღეს არც ახ­სოვთ, თუ არ შე­ახ­სე­ნე, სილა თუ არ გა­არ­ტყი, ვერც იხ­სე­ნე­ბენ. შვი­ლი შვი­ლია, ამაგს ყო­ველ­თვის და­გი­ფა­სებს.

ნინო მჭედ­ლიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)