ვინ ტიროდა გიგი დედალამაზიშვილის ქორწილში

20 ოქტომბერს ჯგუფი "მგზავრების" სოლისტმა გიგი დედალამაზიშვილმა და უკრაინელმა მარინა კარპიმ ჯვარი სვეტიცხოველში დაიწერეს. მომღერლისა და ფოტოგრაფის ქორწილი პომპეზური, ტრადიციული და ლამაზი გამოვიდა. ოთხდღიანი ქორწილის შემდეგ გიგის დედას, ქალბატონ ციცი ფალავანდიშვილს შინ ვესტუმრეთ და დღესასწაულის დეტალებზე ვესაუბრეთ.

- ქორწილი გრანდიოზული არ ყოფილა, მაქსიმუმ 120 კაცი იჯდა სუფრასთან. ამისთვის ბოდიში მინდა მოვუხადო ყველას, რადგან ნათესავების დაპატიჟება ვერ მოვასწარით, ძირითადად უკრაინელი სტუმრები, გიგისა და მარინას მეგობრები იყვნენ. იმდენად ლამაზი და ორიგინალური იყო ყველაფერი, მიუხედავად იმისა, რომ წინასწარ თითქმის არაფერი დაგვიგეგმავს, შოკში ჩავარდა ყველა. დავგეგმეთ მხოლოდ დარბაზის, ეზოს გაფორმება. 90 ცალი ქილა ვიყიდეთ, შევმოსეთ მაქმანებით, თასმებით და შიგ ჰოლანდიური ყვავილები ჩავაწყვეთ, რომელიც ჩემმა მძახლებმა კიევიდან ჩამოიტანეს. გარეთ, ეზოში იყვნენ "თეატრალური კვარტეტის" ბიჭები, მათ მენდელსონის მარშით გაალამაზეს წყვილის ხელმოწერა, რომელიც იქვე რესტორნის ეზოში შედგა. დარბაზში თოკებით იყო გაბმული გიგისა და მარინას გადიდებული ფოტოები. ქორწილს ესწრებოდნენ გიგისა და მარინას მეგობრები, რომლებიც ჩამოფრინდნენ რომიდან, ავსტრიიდან, ვენიდან. გასაოცარია, მაგრამ წინასწარ არაფერი იყო დადგმული. მარინა ძალიან ნერვიულობდა, მე ვამშვიდებდი, ნუ ნერვიულობ, ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი. მთელი ღამე გაათენეს ბავშვებმა, რომ თვითონ დაეზუსტებინათ ყველა დეტალი. მარინაც მათთან იყო ღამის ოთხ საათამდე.

- ძალიან ლამაზი ნეფე-პატარძალი იყო, ვინ იზრუნა მათ ჩაცმულობაზე?

- მარინამ იტალიიდან ჩამოიტანა კაბა, მაგრამ ეს კაბა ეცვა ქორწილის მხოლოდ მეოთხედი ნაწილი. დანარჩენ დროს ეცვა ნაციონალური კაბა, რადგან გადაწყდა, რომ ყველას ჩოხის სტილის სამოსი უნდა გვცმოდა. ჩემმა მეგობარმა მაია ჩოდრიშვილმა ერთ კვირაში შეკერა ჩემი ჩოხა, მარინას ქართული კაბა და ჩემი ქალიშვილის ნინიკოს კაბა. პირველ დღეს ყველანი ვიყავით ქართული, ეროვნული სამოსით. ეკლესიაში გიგის სამეგობრომ იმღერა. ვიმღერეთ მთელმა ოჯახმა, მე და ჩემმა რძალმა, ქართულად, სხვათა შორის, იმღერა გიგიმ, ჯგუფმა "ლაშარელამ", "მგზავრებმა", "ფრანის" სოლისტმა გაგა ჩხაიძემ. ერთ-ერთმა თანაკლასელმა გეგი ვასაძემ ფეიერვერკი მოუწყო ნეფე-პატარძალს, მოვიდა და ყურში ჩამჩურჩულა, ეს ხალხი როგორმე გარეთ გამაყვანინეო. მივედი და გიგის ჩავჩურჩულე, წამოდი გარეთ, მთვარეს შევხედოთ, გავიყვანოთ სტუმრებიც-მეთქი. გადაირია, რა დროს მთვარეა, ახლა ვინ გამომყვება გარეთ, გახურებული ქეიფიაო (იცინის). როგორც იქნა, "შევახვიე" და ავიყოლიეთ ხალხიც. მტკვრის მეორე ნაპირიდან ფეიერვერკი გაიხსნა... მეორე დღეს ყველანი უკრაინულ სამოსში გამოვეწყვეთ, სიძე-პატარძალიც და სტუმრებიც. ამგვარი ჩაცმულობით მოვიარეთ მთელი თბილისი, ვიყავით სამებაში, ჯვარზე. მესამე დღეს სიღნაღში წავედით, სიყვარულის ქალაქში.

- პატარძლის თაიგული ვინ დაიჭირა?

- მარინას მეგობრის, ტელეწამყვან საშა ვიშნევსკის შეყვარებულმა. სიღნაღში ამ ბიჭმა გოგონას ცოლობა სთხოვა და ბეჭედიც გაუკეთა. მეოთხე დღეს სწორედ მათთვის შევუკვეთეთ ერთ-ერთ რესტორანში სუფრა. ისე მოეწონათ ჩვენს სტუმრებს საქართველო, წასვლა აღარ უნდოდათ. ჩემს მძახალს და მარინას ძმას ბილეთები გადავაცვლევინეთ და კიდევ რამდენიმე დღით დავტოვე თბილისში.

- არ დაგღალათ ამ ოთხდღიანმა აურზაურმა?

- არა, რას ამბობთ, ისეთი ბედნიერები ვიყავით ყველანი და იმდენ ხანს ვემზადებოდით ამ დღისთვის... გიგიმ სპეციალურად ამ ქორწილისთვის და ჩოხისთვის, რომელიც ქორწილში უნდა ჩაეცვა, ერთ თვეში 20 კილო დაიკლო. რომ გითხრათ, დიეტობდა და ვარჯიშობდა-მეთქი, მოგატყუებთ. ცოლმა უზრუნველყო მისი სწორი კვება.

- მეფე-პატარძალმა როგორ გაართვეს თავი ცეკვას?

- სამდღიანი რეპეტიციების შემდეგ მოახერხეს და იცეკვეს. მარინა ძალიან არტისტულია, მოუხდა ქართული კაბა. იყო უკრაინული ელემენტებიც, მაგრამ მთლიანობაში კარგი გამოვიდა. მინდა აღვნიშნო, რომ მარინას ორივე ბებო იყო ჩამოსული, უკრაინული სიმღერაც შეგვისრულეს. უკრაინული ტრადიციით დედამთილმა რძალს ფატა უნდა მოხადოს, თეთრი თავსაფარი დააფაროს, ბედნიერება უსურვოს და უკრაინული სიმღერა უმღეროს. სამ ხმაში შევასრულეთ ეს სიმღერა. ერთი სიტყვით, ქართულ-უკრაინული ტრადიციები ზედმიწევნით დავიცავით

ამასობაში გიგის სიდედრი, ქალბატონი ირინა შემოგვესწრო და რამდენიმე შეკითხვით მასაც მივმართეთ:

- ქალბატონო ირინა, როგორ შეიტყვეთ გიგის შესახებ, როგორ გა­გაცნოთ ქალიშვილმა მომავალი სასიძო?

- ერთ საღამოს სახლში დაიგვიანა, დაბადების დღეზე იყო წასული. დილის ხუთ საათზე დავურეკე, სად ხარ-მეთქი. დედა, ახლა მანქანაში ვარ ორ ქართველ ბიჭთან ერთად, ისეთი საყვარლები არიან, მოვალ და ყველაფერს მოგიყვებიო. ასე დაიწყო მათი სიყვარულის ისტორია.

- მოგწონთ სიძე? თუ აქვს ისეთი თვისება, რომელმაც სასიამოვნოდ გაგაოცათ?

- საერთოდ, მე არ მიყვარს სიტყვა სიძე, გიგი შვილივით მიყვარს. ბევრი თვისებაა მასში, რომელიც ძალიან მომწონს: მამაკაცურია, მიზანდასახული, კეთილი და როცა შეყვარებულია, თავს კარგავს.

- ქართული ქორწილის რომელი ტრადიცია მოგეწონათ?

- ეკლესიიდან რომ გამოვიდნენ ნეფე-პატარძალი და ხმლების ქვეშ გაიარეს, ცრემლები წამომცვივდა. ეკლესიაში მეგობრების გალობაზეც ვიტირე. ქორწილის დაწყებიდან დასასრულამდე ვტიროდი. სასიამოვნოდ გამაოცა ქართულმა ცეკვამ. მე მიყვარს ყველაფერი ქართული. სხვათა შორის, როცა პატარა ვიყავი და საბავშვო ბაღში დავდიოდი, ერთ-ერთ საახალწლო ღონისძიებაზე დედაჩემმა რატომღაც ქართული ნაციონალური კოსტიუმი შემირჩია, მეკეთა ჩიხტიკოპი და ორი დიდი ნაწნავი, ლეკური ვიცეკვე და ისე კარგად გამომივიდა, ადგილობრივმა გაზეთმა ფოტო გადამიღო და დაბეჭდა კიდეც. დღემდე მაქვს შენახული ის გაზეთი, ვწუხვარ, რომ საქართველოში არ ჩამოვიტანე.

ციცი:

- ეს ალბათ იმის ნიშანი იყო, რომ თქვენი ქალიშვილი ქართველი ვაჟკაცებისა და ქალიშვილების დედა გახდებოდა. როცა "მგზავრები" კიევში მიდიან გასტროლზე, ირინა მათზე ისე ზრუნავს, როგორც საკუთარ შვილებზე. აქაც ისე ფუსფუსებს, მე ვისვენებ. გიგის სურს, თბილისში იმხელა სახლი ააშენოს, რომ ორივე ოჯახმა, ყველამ ერთად ვიცხოვროთ.

- თქვენ თანახმა ხართ, ქალბატონო ირინა?

- რა თქმა უნდა. ისე მომწონს საქართველო, ქართული კულტურა, ქართველი ხალხი... წასვლის დრო რომ მოდიოდა, თავს ვამშვიდებდი, ირა, უნდა გაწელო დრო, რომ მაქსიმალურად შეიგრძნო ეს სიკეთე და სიამოვნება-მეთქი. პირველად რომ ჩამოვედი, მეგონა, სიზმარში ვიყავი. დღესაც იგივე შეგრძნება მაქვს, არ მინდა წასვლა (აქ ჩემი რესპონდენტი ცრემლებს იწმენდს - ავტ.). სტუმრები, რომლებიც უკრაინიდან ჩამოვიდნენ, მირეკავენ და მეუბნებიან, ვერც ვმუშაობთ, ვერც ვსწავლობთ, ეს სად ვიყავითო. ერთ-ერთი ფოტოგრაფი, მარინას მეგობარი, ჩემს შვილს სწერდა, არ შემიძლია მოწყენილი ხალხის ყურება, მახსოვს თქვენი ბედნიერი სახეები და ღიმილიო.

ციცი:

- როცა კითხულობდნენ, რომელ მანქანაში უნდა ჩამჯდარიყო ნეფე-პატარძალი, მარინამ თქვა, მე მამიკოს გოგო ვარო და ჩემი ქმრის ძველისძველ "ვოლგაში", "031"-ში ჩასკუპდა. ამ მანქანაში იჯდა სახლიდან სვეტიცხოვლამდე, სვეტიცხოვლიდან რესტორნამდე და იქიდან სახლამდე.

- ქალბატონო ციცი, ისეთი ემოციურია თქვენი მძახალი, ეჭვი მაქვს, მთელი ქორწილის განმავლობაში ტიროდა.

- კი, ტიროდა, მთელი ოთხი დღე ტიროდა, ყველანი ხან ვტიროდით, ხან ვიცინოდით, შუალედური მდგომარეობა არ გვქონია.

- ქალბატონო ირინა, მაშინაც ტირით, როცა გიგი მღერის?

- ვტირი და ტაშს ვუკრავ. ყველა კონცერტის მერე ხელისგულები წითელი მაქვს და თვალები - ცრემლიანი.

ნინო მჭედლიშვილი

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)