"რე­ი­ტინ­გი" ახალ რუბ­რი­კას გთა­ვა­ზობთ, სა­დაც რეს­პონ­დენ­ტებს მათი რე­ჟი­მის, სა­მუ­შაო გა­რე­მოს, ჩვე­ვე­ბი­სა და სხვა სა­ინ­ტე­რე­სო თე­მე­ბის შე­სა­ხებ ვე­სა­უბ­რე­ბით. ჩვე­ნი პირ­ვე­ლი სტუ­მა­რი მსა­ხი­ო­ბი და ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი ნინო მუმ­ლა­ძე გახ­ლავთ. მარ­თა­ლია, მას რა­ი­მე ახი­რე­ბა ან ჩვე­ვე­ბი ვერ ვუ­პო­ვეთ, რო­მე­ლიც უკვე ცხოვ­რე­ბის წე­სად აქვს ქცე­უ­ლი, სა­მა­გი­ე­როდ, ნი­ნომ ექ­სკლუ­ზი­უ­რად "რე­ი­ტინ­გის­თვის" თა­ვი­სი საყ­ვა­რე­ლი კერ­ძის რე­ცეპ­ტი გაგ­ვან­დო.

- ნინო, ცხოვ­რე­ბის რო­გო­რი სტი­ლი გაქვს? რა რე­ჟი­მით ცხოვ­რობ?

- მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა აქ­ტი­უ­რი და მხი­ა­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ვი­ყა­ვი, მიყ­ვარს მე­გობ­რებ­თან გარ­თო­ბა და ამ სი­ა­მოვ­ნე­ბას არას­დროს ვიკ­ლებ, თუმ­ცა გარ­თო­ბას სა­მუ­შაო დღე­ებ­ში ნაკ­ლე­ბად ვა­ხერ­ხებ, შა­ბათ-კვი­რას კი ვცდი­ლობ, ისე­ვე აქ­ტი­უ­რად გა­ვერ­თო, რო­გორც ამას ადრე ვა­კე­თებ­დი, ანუ შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ყვე­ლა­ნა­ი­რად ვცდი­ლობ, რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტი სი­ა­მოვ­ნე­ბა მი­ვი­ღო ცხოვ­რე­ბის­გან.

- იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ დი­ლის გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნი ხარ, დი­ლით ადრე გაღ­ვი­ძე­ბა გი­წევს, გი­ჭირს გა­მო­ფხიზ­ლე­ბა?

- კი. სა­მუ­შაო დღე­ებ­ში ძა­ლი­ან ადრე, დი­ლის ექვს სა­ათ­ზე ვიღ­ვი­ძებ, სა­მა­გი­ე­როდ დას­ვე­ნე­ბის დღე­ებ­ში ვცდი­ლობ, კარ­გად გა­მო­ვი­ძი­ნო და და­ნაკ­ლი­სი შე­ვივ­სო. დი­ლით ადრე გაღ­ვი­ძე­ბა და გა­მო­ფხიზ­ლე­ბა ძა­ლი­ან მი­ჭირს, რად­გან არ ვარ ამ გრა­ფიკს მიჩ­ვე­უ­ლი. მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ყველ­გან ვიგ­ვი­ა­ნებ­დი, სკო­ლა­შიც იშ­ვი­ა­თად მივ­დი­ო­დი პირ­ველ გაკ­ვე­თილ­ზე (იცი­ნის). ამ ყვე­ლაფ­რის ფონ­ზე, ჩემი მე­გობ­რე­ბი შო­კი­რე­ბუ­ლი დარ­ჩნენ, როცა გა­ი­გეს, რომ დი­ლის გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნი გავ­ხდი, ყვე­ლას გა­უჩ­ნდა კი­თხვა, განა რას დაგ­პირ­დნენ ამის­თა­ნას, რომ ამ რე­ჟიმს და­თან­ხმდიო (იცი­ნის).

- მო­ბი­ლი­ზე­ბას, გო­ნე­ბის კონ­ცენ­ტრა­ცი­ას, იმის მო­ფიქ­რე­ბას, რა ჩა­იც­ვა ან რა უნდა გა­ა­კე­თო, გაღ­ვი­ძე­ბი­დან რამ­დენ ხან­ში ახერ­ხებ?

- დი­ლით ძა­ლი­ან მი­ჭირს გა­მო­ფხიზ­ლე­ბა და რა­ღა­ცის გა­კე­თე­ბა, ამი­ტომ ყვე­ლა­ფერს წი­ნას­წარ ვამ­ზა­დებ, წინა დღით ვგეგ­მავ ყვე­ლა დე­ტალს, რომ დი­ლით სა­ფიქ­რა­ლი არა­ფე­რი მქონ­დეს, სახ­ლი­დან სამ­სა­ხუ­რის­კენ მი­მა­ვალ გზა­ზე კი სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად ვფხიზ­ლდე­ბი და მო­ბი­ლი­ზე­ბუ­ლი შევ­დი­ვარ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში.

- რო­დის სა­უზ­მობ? ალ­ბათ დი­ლის ექვს სა­ათ­ზე ვერ ახერ­ხებ ამას...

- არა, დი­ლით სა­უზ­მო­ბას ვერ ვას­წრებ, ამი­ტომ ჩემი სა­უზ­მო­ბის დრო გა­და­ცე­მის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, 12 სა­ათ­ზე დგე­ბა.

- რად­გან სა­უზ­მე­ზე ჩა­მო­ვარ­და სა­უ­ბა­რი, აქვე უნდა აღ­ვნიშ­ნო, რომ კი­დევ უფრო გამ­ხდარ­ხარ, ისევ დი­ე­ტა­ზე ხარ?

- გამ­ხდა­რი არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ, მაგ­რამ წო­ნა­ში საგ­რძნობ­ლად და­ვი­კე­ლი და ეს ყვე­ლა­ზე აქ­ტუ­ა­ლუ­რი თემა გახ­და ჩემ გარ­შე­მო, უც­ნო­ბი ადა­მი­ა­ნე­ბი მა­ჩე­რე­ბენ და მე­კი­თხე­ბი­ან, რო­გორ მი­ვაღ­წიე ამ შე­დეგს. ბა­თუმ­ში მა­ღა­ზი­ის გამ­ყიდ­ვე­ლე­ბი­დან და­წყე­ბუ­ლი, ნაც­ნობ-უც­ნო­ბი­ა­ნად ყვე­ლა ამ შე­კი­თხვით მომ­მარ­თავ­და. სე­რი­ალ "ბი­ჭე­ბი და გო­გო­ე­ბის" და­წყე­ბი­სას ჭარ­ბი წონა არ მა­წუ­ხებ­და, მაგ­რამ ნელ-ნელა მო­ვი­მა­ტე, და­ვი­წყე დი­ე­ტე­ბის დაც­ვა, რი­თაც უფრო მეტი ზი­ა­ნი მი­ვა­ყე­ნე ჩემს ორ­გა­ნიზმს და იმის მა­გივ­რად, რომ წო­ნა­ში და­მეკ­ლო, უფრო ვი­მა­ტებ­დი.

ისე გა­ვიწ­ვა­ლე თავი, რომ ოდ­ნა­ვი შიმ­ში­ლის დრო­საც კი აუ­ტა­ნე­ლი თა­ვის ტკი­ვი­ლე­ბი მე­წყე­ბო­და, რა­მაც გა­მო­იწ­ვია ის, რომ სა­ერ­თოდ ვე­ღარ ვი­ცავ­დი დი­ე­ტას. ბო­ლოს, სარ­კე­ში რომ ჩა­ვი­ხე­დე, მივ­ხვდი, რა­დი­კა­ლუ­რი ზო­მე­ბის­თვის უნდა მი­მე­მარ­თა და სწო­რედ მა­შინ გა­მოჩ­ნდა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ელე­ნე გი­ორ­გა­ძე, შე­დე­გად 18 კილო მაქვს დაკ­ლე­ბუ­ლი.

- წო­ნის კლე­ბას­თან ერ­თად დაგ­ჭირ­დე­ბო­და გარ­დე­რო­ბის გა­ნახ­ლე­ბა, სა­მო­სის ზო­მე­ბის შემ­ცი­რე­ბა...

- კი, ჩემ­და სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს მივ­ხვდი, რომ ტან­საც­მე­ლი აღარ გა­მაჩ­ნდა და გა­ნახ­ლე­ბა­ზე და­ვი­წყე ზრუნ­ვა (იცი­ნის). შე­იძ­ლე­ბა გა­გიკ­ვირ­დეს, მაგ­რამ სა­ყიდ­ლებ­ზე სი­ა­რუ­ლი არას­დროს მა­ნი­ჭებს სი­ა­მოვ­ნე­ბას, სი­მარ­თლე გი­თხრათ, მიკ­ვირს იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის, რომ­ლე­ბიც დაღ­ლი­ლე­ბი, გა­ნერ­ვი­უ­ლე­ბუ­ლე­ბი მი­დი­ან მა­ღა­ზი­ებ­ში, იზო­მე­ბენ ათას­ნა­ირ სა­მოსს და ამით გა­მო­დი­ან მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან. მე სა­მოსს მხო­ლოდ იმ შემ­თხვე­ვა­ში ვყი­დუ­ლობ, თუ რა­ღაც ახა­ლი მჭირ­დე­ბა. იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ არ მიყ­ვარს ბევ­რი სი­ა­რუ­ლი, მირ­ჩევ­ნია ვეწ­ვიო ისეთ სა­ვაჭ­რო ცენ­ტრებს, სა­დაც ბევ­რი მა­ღა­ზი­აა გან­თავ­სე­ბუ­ლი. "ქარ­ვას­ლა", "თბი­ლი­სი მოლი", "თბი­ლი­სი ცენ­ტრა­ლი" ჩემ­თვის უფრო მიმ­ზიდ­ვე­ლია, ვიდ­რე უბ­რა­ლოდ რო­მე­ლი­მე ქუჩა.

- რაც შე­ე­ხე­ბა შენს სა­მუ­შაო გა­რე­მოს, გვი­თხა­რი, რო­გო­რია შენი სა­მუ­შაო მა­გი­და, თუ არის იქ ისე­თი ნივ­თი, რომე­ლიც ყვე­ლა სამ­სა­ხურ­ში თან გქონ­და და ყო­ველ­თვის შენ გვერ­დი­თაა?.. ცოტა მეტი გვი­ამ­ბე იმა­ზე, რაც ეთერს მიღ­მა ხდე­ბა...

- ეთე­რის შემ­დეგ ვსხდე­ბით, ვგეგ­მავთ მო­მა­ვა­ლი დღის გა­და­ცე­მას და მერე მივ­დი­ვართ ჩვენს საქ­მე­ებ­ზე. რაც შე­ე­ხე­ბა ჩემს სა­მუ­შაო მა­გი­დას, იქ არა­ნა­ი­რი ზედ­მე­ტი ნივ­თი არ მაქვს, მას­ზე დევს კომ­პი­უ­ტე­რი, რო­მელ­შიც არის ყვე­ლა ის ინ­ფორ­მა­ცია, რაც მჭირ­დე­ბა.

- ხომ არ გაქვს კა­ლა­მი ან ბლოკ­ნო­ტი, რომ­ლებ­საც მხო­ლოდ სამ­სა­ხურ­ში ან სამ­სა­ხუ­რის საქ­მე­ზე იყე­ნებ?

- არა, პი­რი­ქით, სულ კალ­მის ძი­ე­ბა­ში ვარ, არას­დროს არ მაქვს ჩემი კა­ლა­მი, ყო­ველ­თვის ვკარ­გავ.

- სკო­ლის პე­რი­ოდ­შიც ასე იყა­ვი?

- არა, მა­შინ უფრო მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლი ბავ­შვი გახ­ლდით. სა­ინ­ტე­რე­სო რა­ღა­ცას გე­ტყვით, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მე­ხერ­ხე­ბა სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში ტრი­ა­ლი და გემ­რი­ელ რა­ღა­ცებს ვამ­ზა­დებ, არ მიყ­ვარს და­ლა­გე­ბა, ამი­ტომ ისე­ვე, რო­გორც ქა­ლე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბის ჩან­თა­ში, ჩემ­თა­ნაც ყო­ველ­თვის დიდი არე­უ­ლო­ბაა. ამ ბოლო დროს სპე­ცი­ა­ლუ­რად პა­ტა­რა ჩან­თებს ვი­ძენ, რომ ნაკ­ლე­ბი ქა­ო­სი შე­იქ­მნას, მაგ­რამ მა­ინც ვა­ხერ­ხებ არე­ვას. იმა­ვე მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იყო ბავ­შვო­ბა­ში სას­კო­ლო ჩან­თე­ბიც, რო­მელ რვე­ულ­ში რა მქონ­და მი­წე­რი­ლი და რო­მელ წიგნ­ში რა ფურ­ცე­ლი მედო, ვერ ვი­გებ­დი, მაგ­რამ მა­ინც წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მოს­წავ­ლე ვი­ყა­ვი, რო­გორც სკო­ლა­ში, ასე­ვე უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში.

- თქვი, რომ გემ­რი­ელ კერ­ძებს ამ­ზა­დებ. მოდი, ჩვე­ნი მკი­თხვე­ლის­თვის გაგ­ვიმ­ხი­ლე შე­ნე­უ­ლი კერ­ძის რე­ცეპ­ტი, რო­მელ­საც თა­ვად აკე­თებ და მი­ირ­თმევ...

- სპე­ცი­ა­ლუ­რად "რე­ი­ტინ­გის­თვის" გა­გიმ­ხელთ ერთი კერ­ძის რე­ცეპტს, რო­მე­ლიც ღია ეთერ­ში არას­დროს მოგ­ვიმ­ზა­დე­ბია, მაგ­რამ ჩემ­თვის ხში­რად ვი­კე­თებ. ეს გახ­ლავთ "კარ­ტო­ფი­ლი ფრან­გუ­ლად". თუ­ნუ­ქის სა­ცხობს მო­ვას­ხათ ცოტა ზეთი და მას­ზე და­ვა­წყოთ 5 ცალი მო­ხარ­შუ­ლი და მრგვლად დაჭ­რი­ლი კარ­ტო­ფი­ლი, მო­ვა­ყა­როთ მა­რი­ლი და პილ­პი­ლი, კარ­ტო­ფილ­ზე ფე­ნად უნდა გა­და­ვა­ნა­წი­ლოთ მო­ხარ­შუ­ლი ქათ­მის ფილე, ამა­სო­ბა­ში არა­ჟა­ნი უნდა გა­ვა­თხე­ლოთ წყლით, შე­ვა­ზა­ვოთ საყ­ვა­რე­ლი სუ­ნე­ლით ან მწვა­ნი­ლით და ამით ქა­თა­მი კარ­გად უნდა გა­ვა­ჯე­როთ, ასე­ვე შეგ­ვიძ­ლია ზე­მო­დან და­ვა­ლა­გოთ თხლად დაჭ­რი­ლი სოკო, შემ­დეგ ამ ყვე­ლა­ფერს ვა­თავ­სებთ ღუ­მელ­ში. როცა მიხ­ვდე­ბით, რომ კარ­ტო­ფი­ლიც კარ­გა­დაა შებ­რა­წუ­ლი და ქა­თა­მიც, ღუმ­ლი­დან გა­მოგ­ვაქვს, მო­ვაყ­რით გა­ხე­ხილ ყველს, სა­სურ­ვე­ლია, თუ ყვე­ლი ჰო­ლან­დი­უ­რი იქ­ნე­ბა, თუ არა­და სულ­გუ­ნიც გა­მოდ­გე­ბა, შემ­დეგ ისევ შე­ვაბ­რუ­ნებთ ღუ­მელ­ში, გა­ვა­ჩე­რებთ ხუთი წუთი და მერე უკვე შე­გიძ­ლი­ათ გემ­რი­ე­ლად მი­ირ­თვათ.

- ვი­სა­უბ­რეთ დი­ლით ად­გო­მა­ზე, სამ­სა­ხურ­ზე, კუ­ლი­ნა­რი­ა­ზე, მაგ­რამ ცხო­ვ­რ­ების წეს­ში შე­დის გარ­თო­ბაც, გვი­თხა­რი, რას აკე­თებ სამ­სა­ხუ­რის შემ­დე...

- თუ ისე მო­ხერ­ხდა, რომ მო­რი­გი გა­და­ცე­მა მარ­ტი­ვად დავ­გეგ­მეთ, მა­შინ შუ­ა­დღის შემ­დეგ ვთა­ვი­სუფ­ლდე­ბი, მაგ­რამ თუ სირ­თუ­ლე­ებს წა­ვა­წყდით, მა­შინ უფრო გვი­ან, სა­დღაც ექვს სა­ათ­ზე ვამ­თავ­რებთ მუ­შა­ო­ბას. მერე დაღ­ლი­ლი მივ­დი­ვარ სახ­ლში, ვუს­მენ სა­სი­ა­მოვ­ნო მუ­სი­კას, შევ­დი­ვარ "ფე­ის­ბუქ­ზე", ვე­სა­უბ­რე­ბი ჩემს მე­გობ­რებს და ვცდი­ლობ ადრე და­ვი­ძი­ნო, რომ მე­ო­რე დღეს ცინ­ცხლად ვიყო ეთერ­ში. სა­ერ­თოდ, საკ­მა­ოდ გა­დატ­ვირ­თუ­ლი გრა­ფი­კი მაქვს და სა­მუ­შაო დღე­ებ­ში ცოტა თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მრჩე­ბა. გარ­და გა­და­ცე­მი­სა, და­კა­ვე­ბუ­ლი ვარ სე­რი­ა­ლე­ბის გახ­მო­ვა­ნე­ბით, ამ საქ­მეს ვა­კე­თებ რო­გორც "რეალ ტვ"-ზე, ასე­ვე "პიკ­ზე" და შე­იძ­ლე­ბა ცოტა ხან­ში ტე­ლე­კომ­პა­ნია "მზე­ზეც" და­ვი­წყო სე­რი­ა­ლე­ბის გახ­მო­ვა­ნე­ბა. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, პა­რას­კევს, სახ­ლში მოს­ვლი­სა და დას­ვე­ნე­ბის შემ­დეგ ვხვდე­ბი ჩემს მე­გობ­რებს და მივ­დი­ვარ გა­სარ­თო­ბად, რა­საც ებ­მის შა­ბა­თი დღე, ორ­დღი­ა­ნი კარ­გი მოლ­ხე­ნის შემ­დეგ კვი­რას ისევ თა­ვის მო­წეს­რი­გე­ბას ვუბ­რუნ­დე­ბი და ვემ­ზა­დე­ბი ახა­ლი სა­მუ­შაო კვი­რის­თვის. სა­ერ­თოდ, აქ­ტი­უ­რი გარ­თო­ბა მიყ­ვარს, მაგ­რამ უკ­მა­ყო­ფი­ლი ვარ იმით, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ არის გარ­თო­ბის ბევ­რი ობი­ექ­ტი, უკვე მო­მა­ბეზ­რე­ბე­ლი გახ­და ერ­თსა დი იმა­ვე ად­გი­ლას სი­ა­რუ­ლი, სა­წყე­ნია, რომ თით­ზე ჩა­მო­სათ­ვლე­ლი ნორ­მა­ლუ­რი კლუ­ბია თბი­ლის­ში.

- მარ­თა­ლია ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მუ­შა­ობ, მაგ­რამ ტე­ლე­ვი­ზო­რის ყუ­რე­ბა თუ გიყ­ვარს, თუ გაქვს საყ­ვა­რე­ლი გა­და­ცე­მა?

- 2006 წლი­დან ვმუ­შა­ობ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში, მაგ­რამ რაც უნდა პა­რა­დოქ­სუ­ლი იყოს, ტე­ლე­ვი­ზო­რი არ მიყ­ვარს, საყ­ვა­რე­ლი გა­და­ცე­მაც კი არ მაქვს, არც ჟურ­ნალ-გა­ზე­თე­ბი მიყ­ვარს, შარ­შან გა­და­ცე­მა­ში გვქონ­და პრე­სის მი­მო­ხილ­ვა, წელს კი აღარ გვაქვს, რაც ძა­ლი­ან მა­ხა­რებს (იცი­ნის). არ მიყ­ვარს სხვის პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში ჩა­რე­ვა. თუ მაქვს თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო, მირ­ჩევ­ნია წა­ვი­კი­თხო რო­მა­ნი, ვუ­ყუ­რო ფილ­მს ან ვე­კონ­ტაქ­ტო ჩემს მე­გობ­რებს.

- დამ­ღლე­ლი სა­მუ­შაო დღის შემ­დეგ სახ­ლში დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი, რას აკე­თებ აუ­ცი­ლებ­ლად?

- როცა ძა­ლი­ან დაღ­ლი­ლი ვბრუნ­დე­ბი, აუ­ცი­ლებ­ლად ვსვამ ერთ ჭიქა უშაქ­რო, მა­გარ ჩაის, ჩემი წი­თე­ლი ჭი­ქით. მიყ­ვარს გა­დავ­სე­ბუ­ლი ჭიქა ჩაი ან ყავა, რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, სი­თხის მი­ღე­ბა კარ­გია ორ­გა­ნიზ­მის­თვის, ამი­ტო­მაც მაქვს დიდი წი­თე­ლი ჭიქა, რომ­ლი­თაც მი­ვირ­თმევ სა­სურ­ველ სი­თხეს. მერე ვცდი­ლობ, ცოტა ხანს კომ­პი­უ­ტერს მი­ვუჯ­დე, რის გა­მოც სულ ჩხუ­ბი მაქვს ჩემს დას­თან, ასე­ვე ვე­სა­უბ­რე­ბი ჩემი ოჯა­ხის წევ­რებს და ვი­ძი­ნებ. იშ­ვი­ათ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ მოხ­და ისე, რომ მარ­ტო ვარ, ტე­ლევ­ზორს ვრთავ და მისი ხმა­უ­რის ფონ­ზე ვი­ძი­ნებ, რათა მარ­ტო­ო­ბა არ ვიგ­რძნო.

ციცი ომა­ნი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)