მკი­თხველს ყო­ველ­თვის უნდა ჰქონ­დეს სა­კი­თხა­ვი - გვე­უბ­ნე­ბა „გა­მომ­ცემ­ლო­ბა პა­ლიტ­რა L“ და წელს პირ­ვე­ლი წიგ­ნის გა­მო­ცე­მი­დან მე-20 წელს აღ­ნიშ­ნავს. ამ ორ ათწლე­ულ­ში იგი იქცა არა მხო­ლოდ ერთ-ერთ წამ­ყვან გა­მომ­ცემ­ლო­ბად, არა­მედ წიგ­ნის უდი­დეს გა­მავ­რცე­ლებ­ლად, რო­მელ­მაც სოფ­ლად თუ ქა­ლა­ქად ათა­სო­ბით მკი­თხველს აჩუ­ქა და­უ­ვი­წყა­რი თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი და გა­ნახ­ლე­ბუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა.

ამ მნიშ­ვნე­ლო­ვან თა­რიღ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, გა­მომ­ცემ­ლო­ბა იწყებს თა­მამ კამპნი­ას და მკი­თხველს სათ­ქმელს უგ­ზავ­ნის სლო­გა­ნით „სა­კი­თხა­ვი ეს არის“, რაც გუ­ლის­ხმობს მრა­ვალ­ფე­რო­ვან, ხა­რის­ხი­ან და შთა­გო­ნე­ბით სავ­სე სა­კი­თხავს ყვე­ლა თა­ო­ბი­სა და გე­მოვ­ნე­ბის მკი­თხვე­ლის­თვის.

დღეს ლი­ტე­რა­ტუ­რა თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა და გან­ვი­თა­რე­ბის­კენ სწრაფ­ვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ნა­წი­ლია. წიგ­ნის კი­თხვა კვლავ რჩე­ბა ადა­მი­ა­ნუ­რი კავ­ში­რის, გან­ვი­თა­რე­ბი­სა და გან­ტვირ­თვის სა­უ­კე­თე­სო ფორ­მად. ეს არის მოწ­ვე­ვა სამ­ყა­რო­ში, სა­დაც წიგ­ნე­ბი თა­ნაგ­რძნო­ბის, აზ­როვ­ნე­ბის, წარ­მო­სახ­ვი­სა და ახა­ლი გზე­ბის ძი­ე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბაა.

„პა­ლიტ­რა L“ სი­ა­მა­ყით წარ­მო­გიდ­გენთ მრა­ვალ­ფე­რო­ვან არ­ჩე­ვანს: სა­ბავ­შვო წიგ­ნე­ბი­დან თა­ნა­მედ­რო­ვე ბე­ლეტ­რის­ტი­კამ­დე, სა­მეც­ნი­ე­რო ლი­ტე­რა­ტუ­რი­დან კლა­სი­კურ ტექ­სტე­ბამ­დე და სი­ახ­ლე­ებ­თან ერ­თად სპე­ცი­ა­ლურ შე­თა­ვა­ზე­ბებს თბი­ლი­სის წიგ­ნის ბაზ­რო­ბა­სა (10-13 აპ­რი­ლი) და თა­ვის სა­იტ­ზე აა­ნონ­სებს.

რა წა­ვი­კი­თხოთ პა­ტა­რებ­თან ერ­თად?

თო­მას ზღაპ­რე­ბი - გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე

ამ წიგნ­ში გა­იც­ნობ თო­მას და მის მე­გობ­რებს - ჯუ­ჯებს, ბა­ი­ბუ­რას, ავ­ყან­ყა­ლას, სი­ტყვაყ­ლა­პი­ას, ნიკა ლოს, მარი ლას, თუ­თას, თომ­თეს, ცა­ცან­ცა­ლას... წახ­ვალ სა­ო­ცარ მოგ­ზა­უ­რო­ბა­ში მი­წის ქვეყ­ნი­დან ცის ქვეყ­ნის­კენ და მი­ზა­ნი გექ­ნე­ბა უდი­ა­დე­სი - მზე მო­იყ­ვა­ნო თოვ­ლი­ან აგ­ვის­ტო­ში, რომ გა­ი­ხა­რონ შო­კო­ლა­დის ხე­ებ­მა და დიდ­ხანს გაგ­რძელ­დეს ბავ­შვო­ბა. ამ მოგ­ზა­უ­რო­ბა­ში, ბევრ სხვა უც­ნა­უ­რო­ბას­თან ერ­თად, იმა­საც აღ­მო­ა­ჩენ, რომ შო­კო­ლა­დის ხე­ე­ბის გა­ხა­რე­ბას არც მზე სჭირ­დე­ბა, არც სით­ბო და არც გა­ზა­ფხულ-ზა­ფხუ­ლი. შო­კო­ლა­დის ხე­ე­ბის სი­ცო­ცხლის წეს­ში სულ სხვა რამ წე­რია და ეს რომ გა­ი­გო, „თო­მას ზღაპ­რე­ბი“ ბო­ლომ­დე უნდა წა­ი­კი­თხო.

ბუ ტუ­სუ­რა მი­დის სტუმ­რად ბუ კნა­ჭოს­თან - ლელა ცუც­ქი­რი­ძე

იცი, რო­გორ ემ­ზა­დე­ბი­ან ბუ­ე­ბი სტუმ­რად წა­სას­ვლე­ლად? არა? მა­შინ ეს წიგ­ნი გულ­დას­მით უნდა წა­ი­კი­თხო. პა­ტა­რა ბუ ტუ­სუ­რა თა­ვის­მა მე­გო­ბარ­მა ბუ კნა­ჭომ სტუმ­რად და­პა­ტი­ჟა, ერ­თად ვი­სა­უზ­მოთ და მერე კარ­გად გა­ვერ­თო­თო. ჰოდა, აქ და­ი­წყო ამ­ბა­ვი, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან სა­ხა­ლი­სოც არის და თან კარგ „მა­ნერ­ვებ­საც“ გას­წავ­ლის. ეს ცოდ­ნა კი ყველ­გან და ყო­ველ­თვის გა­მო­გად­გე­ბა. ამი­ტომ არ და­ი­ზა­რო და გაჰ­ყე­ვი ტუ­სუ­რას სტუმ­რად - მას­თან და კნა­ჭოს­თან ერ­თად ნამ­დვი­ლად არ მო­ი­წყენ. თუმ­ცა მა­ნამ­დე ტუ­სუ­რას დე­დის და­რი­გე­ბე­ბიც კარ­გად მო­ის­მი­ნე - ამ წიგნ­ში რაც წე­რია, ყვე­ლა­ფე­რი და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლია. ხომ იცი, რომ ბუ სიბ­რძნის სიმ­ბო­ლოა!

თოვ­ლის გუნ­და და მისი მე­გობ­რე­ბი - ნა­თია ჯა­ნა­შია

ამ მშვე­ნი­ერ წიგნ­ში თოვ­ლის გუნ­დას უჩ­ვე­უ­ლო და სა­ხა­ლი­სო თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი გე­ლო­დე­ბა. გა­ინ­ტე­რე­სებს, ვინ არი­ან გუნ­დას მე­გობ­რე­ბი, რო­გო­რი გეგ­მე­ბი აქვს შენს საყ­ვა­რელ გმირს, რო­გორ ერ­თო­ბა, რა აინ­ტე­რე­სებს, რა აში­ნებს და რაზე ოც­ნე­ბობს? წიგნ­ში „გუნ­და და მისი მე­გობ­რე­ბი" ამ კი­თხვებ­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბე­ბად მო­თხრო­ბი­ლი პა­სუ­ხე­ბი გე­ლო­დე­ბა. შენც და­უ­მე­გობ­რდი გუნ­დას, გა­ი­ცა­ნი მისი მე­გობ­რე­ბი და გაჰ­ყე­ვი ექ­სკურ­სი­ა­ზე. მას­თან ერ­თად ცას წე­რი­ლიც მის­წე­რე. გა­სა­ჭირ­შიც ნუ მი­ა­ტო­ვებ.

თა­ნა­მედ­რო­ვე თარ­გმა­ნე­ბის თა­რო­ზე რამ­დე­ნი­მე სა­ინ­ტე­რე­სო სი­ახ­ლე გე­ლო­დე­ბათ:

მონა - ისა­აკ ბა­შე­ვის ზინ­გე­რი

„მონა“ პო­ლო­ნელ-ამე­რი­კე­ლი მწერ­ლის, ლი­ტე­რა­ტუ­რის დარ­გში 1978 წლის ნო­ბე­ლის პრე­მი­ის ლა­უ­რე­ა­ტის, იცხოკ (ისა­აკ) ბა­შე­ვის ზინ­გე­რის, მსოფ­ლიო ბესტსე­ლე­რია.

მე-17 სა­უ­კუ­ნე. პო­ლო­ნე­თი. ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბი­სა და ებ­რა­უ­ლი თე­მის თა­ნა­ცხოვ­რე­ბა უნ­დობ­ლო­ბით, შუღ­ლი­თა და სის­ხლით არის სავ­სე. ია­კო­ბი წარ­ჩი­ნე­ბუ­ლი ებ­რა­ე­ლია, და­წყე­ბი­თი ებ­რა­უ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი სკო­ლის მას­წავ­ლე­ბე­ლი, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდას შე­ე­ხო ამ და­პი­რის­პი­რე­ბის მსახ­ვრა­ლი ხელი – ჰა­ი­და­მა­კებ­მა და­არ­ბი­ეს, გა­დაწ­ვეს და გაჟ­ლი­ტეს მისი ქა­ლა­ქი და ამ და­უნ­დო­ბელ ან­გა­რიშს­წო­რე­ბას შე­ე­წი­რა ია­კო­ბის ცოლ-შვი­ლიც. ის ცო­ცხა­ლი გა­დარ­ჩა, მაგ­რამ, უპო­ვა­რი და უსახ­ლკა­რო, პო­ლო­ნე­ლი გლე­ხის ოჯახს მო­ნად მიჰ­ყი­დეს. გან­მარ­ტო­ე­ბუ­ლი, გამ­რჯე, კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რი და სა­კუ­თარ რწმე­ნა­ში ჩა­ძი­რუ­ლი ია­კო­ბის­თვის ერ­თა­დერ­თი თავ­შე­სა­ფა­რი ლოც­ვაა. მაგ­რამ თან­და­თან მის გულს სხვაგ­ვა­რი ფო­რი­ა­ქიც ეპა­რე­ბა, რომ­ლის მი­ზე­ზიც პო­ლო­ნე­ლი ვან­დაა – სო­ფელ­ში მარ­გა­ლი­ტი­ვით გა­მორ­ჩე­უ­ლი, ოქ­როს­ფერ­ნაწ­ნა­ვე­ბი­ა­ნი გლე­ხის ქალი. ორი რე­ლი­გია, ორი ხალ­ხი, ორი ტრა­დი­ცია და წეს-ჩვე­უ­ლე­ბე­ბი – ყვე­ლა­ფე­რი ამ სიყ­ვა­რუ­ლის წი­ნა­აღ­მდე­გაა, მაგ­რამ ის უძ­ლე­ვე­ლია, თუმ­ცა მსხვერ­პლსაც ითხოვს.მთარ­გმნე­ლი: კა­ტია ვოლ­ტერ­სი

შერ­ლი - შარ­ლოტ ბრონ­ტე

შერ­ლის შარ­ლოტ ბრონ­ტე უმ­ძი­მეს დრო­სა და გა­რე­მო­ში წერ­და – მისი ძმა და ორი და სწო­რედ იმ პე­რი­ოდ­ში შე­ი­წი­რა ტუ­ბერ­კუ­ლოზ­მა. რო­მა­ნი 1849 წელს გა­მო­ი­ცა ფსევ­დო­ნი­მით კარ­ერ ბელი. ეს არის შარ­ლოტ ბრონ­ტეს ყვე­ლა­ზე „მძაფრ­სი­უ­ჟე­ტი­ა­ნი“ ნა­წარ­მო­ე­ბი, შე­ზა­ვე­ბუ­ლი კლა­სი­კუ­რი გო­ტი­კუ­რი და დე­ტექ­ტი­უ­რი მო­ტი­ვე­ბით. ეს არის რო­მა­ნი ორ ძლი­ერ ახალ­გაზ­რდა ქალ­ზე – ღა­რიბ და ობოლ ქე­რო­ლა­ინ­ზე, რო­მელ­საც თავ­და­ვი­წყე­ბით უყ­ვარს მდი­და­რი ფაბ­რი­კან­ტი რო­ბერტ მური, და მის სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბარ­ზე, მდი­დარ, ლა­მაზ და თავ­ნე­ბა შერ­ლი­ზე, რო­მელ­საც რო­ბერტ მუ­რის ძმა, მო­რი­დე­ბუ­ლი და გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი გუ­ვერ­ნან­ტი ლუი უყ­ვარს. რო­გორ დას­ძლე­ვენ მე­გობ­რე­ბი თა­ვი­ანთ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში დამ­კვიდ­რე­ბულ ხავ­სმო­კი­დე­ბულ შე­ხე­დუ­ლე­ბებ­სა და ცრურ­წმე­ნებს, ამ სა­ინ­ტე­რე­სო რო­მან­ში შე­ი­ტყობთ.

მთარ­გმნე­ლი: ლე­ვან ინა­სა­რი­ძე

სიკ­ვდი­ლი აუზ­თან - აგა­თა კრის­ტი

„პა­ლიტ­რა L-ის“ მკი­თხვე­ლის­თვის გან­სა­კუთ­რე­ბით საყ­ვა­რე­ლი დე­ტექ­ტი­ვე­ბის სე­რი­ას მო­რი­გი წიგ­ნი შე­ე­მა­ტა. შე­უ­და­რე­ბე­ლი პუ­ა­რო­სა და დე­ტექ­ტი­ვე­ბის დე­დოფ­ლის, აგა­თა კრის­ტის მოყ­ვა­რუ­ლე­ბი ამ სი­ახ­ლეს დიდი ხა­ნია ელი­ან:ინ­გლი­სე­ლი არის­ტოკ­რატ­თა ოჯა­ხი უქ­მე­ებ­ზე ნა­თე­სა­ვებს იწ­ვევს, გა­ერ­თო­ბი­ან, ნუგ­ბარ კერ­ძებს შე­ექ­ცე­ვი­ან, კარ­გი ამინ­დით დატ­კბე­ბი­ან, მა­მუ­ლის სა­ნა­ხებ­ში გა­ი­სე­ირ­ნე­ბენ. სტუმ­რე­ბი სა­სი­ა­მოვ­ნო ხალ­ხია, გან­სა­კუთ­რე­ბით ახალ­გაზ­რდა, ნი­ჭი­ე­რი ექი­მი, სი­ცო­ცხლით სავ­სე, ნა­თე­ლი კაცი და... სწო­რედ მას კლა­ვენ. მიწ­ვე­ულ­თა შო­რის იყო დიდი ერ­კი­ულ პუ­ა­როც, რო­მე­ლიც, რო­გორც მე­ზო­ბე­ლი, ლანჩზე და­პა­ტი­ჟეს, ის კი მკვლე­ლო­ბის მოწ­მე შე­იქ­ნა…

მთარ­გმნე­ლი: პა­ა­ტა ჩხე­ი­ძე

მო­ახ­ლე - ფრი­და მა­კ­ფა­დე­ბი

Top თრი­ლე­რის სე­რია მძაფ­რი ემო­ცი­ე­ბის მოყ­ვა­რუ­ლებს ახალ ბესტსე­ლერს სთა­ვა­ზობს: ცი­ხი­დან ცი­ხე­ზე უა­რეს სა­პყრო­ბი­ლე­ში, რო­მელ­საც სიმ­პა­თი­უ­რი ურჩხუ­ლი უს­ჯის სულ უბ­რა­ლო შეც­დო­მის­თვი­საც კი. უნე­ბუ­რი მკვლე­ლი ისევ მკვლე­ლო­ბის სურ­ვილს ებ­რძვის. სხვა გზა არა აქვს, რად­გან წა­მე­ბას ვე­ღარ გა­უძ­ლებს. ერთხელ თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და­კარ­გა იმის­თვის, რომ სი­ბილ­წეს მო­უ­ღო ბოლო, მე­ო­რედ ამას ვე­ღარ აი­ტანს. არა­და, სიყ­ვა­რულ­ზე ოც­ნე­ბობ­და, სა­ში­ნელ ხა­ფან­გში კი გა­ე­ბა მე­ო­რე ტან­ჯუ­ლის გუ­ლის­თვის თუ სულსწრა­ფო­ბის­თვის?

მთარ­გმნე­ლი: ან­ტონ სი­ნა­ტაშ­ვი­ლი

და ყო­ველ დი­ლით სულ უფრო გრძელ­დე­ბა გზა ში­ნის­კენ - ფრედ­რიკ ბაკ­მა­ნი

ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი შვე­დი მწერ­ლის, ფრედ­რიკ ბაკ­მა­ნის ტექსტს თუ და­ვუ­ჯე­რებთ, ერთხე­ლაც დგე­ბა დღე, როცა უნდა წახ­ვი­დე, მა­ნამ­დე კი მო­გო­ნე­ბე­ბის დროა, სევ­და­ნა­რე­ვი სი­ხა­რუ­ლით გახ­სე­ნე­ბა იმი­სა, ვინც ან რაც გიყ­ვარ­და და და­უნ­დო­ბელ­მა დრომ წა­ი­ღო. გახ­სე­ნე­ბა იმი­სა, თუ რო­გორ გიყ­ვარ­და სამ­ყა­რო, ქალი, რო­მელ­მაც ვაჟი, მან კი საყ­ვა­რე­ლი შვი­ლიშ­ვი­ლი – ნო­ა­ნოა გა­ჩუ­ქა, გო­ნი­ე­რი ბიჭი, რო­მელ­საც ბა­ბუ­ა­სა­ვით უყ­ვარს მა­თე­მა­ტი­კა, უამ­რავ კი­თხვას სვამს და ბა­ბუ­ის­გან სწორ პა­სუ­ხებ­საც იღებს. ვი­საც ცხოვ­რე­ბა ეჩ­ქა­რე­ბა, ის გან­შო­რე­ბას აჩ­ქა­რებ­სო, ეუბ­ნე­ბო­და ბე­ბია ნოას. არა­და, რო­გორ არ უნდა იჩ­ქა­რო?! ხომ უნდა უთხრა შენს საყ­ვა­რელ ადა­მი­ა­ნებს, რომ ყვე­ლა ძა­ლი­ან გიყ­ვარ­და, მაგ­რამ ამის სათ­ქმე­ლად ხში­რად დრო არ გქონ­და! დიახ, სი­ბე­რე მო­გო­ნე­ბე­ბის დროა, მძაფ­რი სურ­ვი­ლი იმი­სა, ბოლო წუ­თამ­დე გახ­სოვ­დეს, ვინც და რაც გიყ­ვარ­და; სი­ბე­რე კი­დევ ერთი სი­ხა­რუ­ლია, რომ სა­ნამ კოს­მოს­ში წახ­ვალ, საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი შენ გვერ­დით იქ­ნე­ბი­ან.

მთარ­გმნე­ლი: პა­ა­ტა ჩხე­ი­ძე

შე­ცო­დე­ბა­ნი - ლუიზ კე­ნე­დი

ლუის კე­ნე­დის „შე­ცო­დე­ბა­ნი“ არის წიგ­ნი ჩვე­უ­ლებ­რივ ადა­მი­ა­ნებ­ზე, რო­მელ­თაც ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბა სურთ „არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ“ დრო­ე­ბა­ში. მთა­ვა­რი გმი­რი, კუშ­ლა ლა­ვე­რი, ახალ­გაზ­რდა ქა­ლია, რო­მე­ლიც ირ­ლან­დი­ის პა­ტა­რა ქა­ლაქ­ში ცხოვ­რობს. მისი ცხოვ­რე­ბა თავ­და­ყი­რა დგე­ბა მას შემ­დეგ, რაც ერთ სა­ღა­მოს, პაბ­ში, ბელ­ფას­ტელ ცო­ლი­ან მა­მა­კაცს ხვდე­ბა და, შე­დე­გად, სულ უფრო მე­ტად ეფ­ლო­ბა იმ რე­ა­ლო­ბა­ში, სა­დაც სიყ­ვა­რულს სა­ზღვრე­ბი აქვს, ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი სურ­ვი­ლე­ბი და სო­ცი­ა­ლუ­რი რე­ა­ლო­ბა კი ხში­რად შე­უ­თავ­სე­ბე­ლია. „მნიშ­ვნე­ლო­ბა არა აქვს, რას აკე­თებ, – უთხრა მა­იკლმა კუშ­ლას, – მთა­ვა­რია, ვინ ხარ“. და შემ­დეგ, მკი­თხვე­ლი ხე­დავს, რომ მთე­ლი თხრო­ბა ამ ბუნ­დო­ვა­ნე­ბას ეხე­ბა – რე­ა­ლის­ტუ­რი ნა­წარ­მო­ე­ბის ტრა­დი­ცი­ულ თე­მას, ქმე­დე­ბი­სა და პი­როვ­ნე­ბის ჭეშ­მა­რი­ტი რა­ო­ბის შე­პი­რის­პი­რე­ბას, რო­მე­ლიც წიგნ­ში სო­ცი­ა­ლურ-პო­ლი­ტი­კუ­რი და­პი­რის­პი­რე­ბის ფონ­ზე ვი­თარ­დე­ბა. რა ფა­სად უჯ­დე­ბა წყვილს აკ­რძა­ლუ­ლი კავ­ში­რი? ანდა რამ­დე­ნად შე­საძ­ლე­ბე­ლია ბედ­ნი­ე­რე­ბის პოვ­ნა სამ­ყა­რო­ში, სა­დაც „ვინ ხარ“ უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ვიდ­რე „რას აკე­თებ?“

მთარ­გმნე­ლი: ნა­თია ჩუ­ბი­ნი­ძე

წიგ­ნის ბაზ­რო­ბა­ზე ქარ­თვე­ლი ავ­ტო­რე­ბის ახალ ტექ­სტებ­სა და დე­ბი­უ­ტან­ტებ­საც შეხ­ვდე­ბით:

მშვი­დო­ბით, თე­მურ! - ბასა ჯა­ნი­კაშ­ვი­ლი

კაც­მა თა­ვის მოკ­ვლა რომ გა­და­წყვი­ტოს, რას გა­ვა­კე­თებთ? ცხა­დია, ამის უფ­ლე­ბას არ მივ­ცემთ, თუმ­ცა, იცით, რომ შე­იძ­ლე­ბა გა­მოჩ­ნდნენ ისე­თე­ბიც, ამ კა­ცის უბე­დუ­რე­ბას სა­კუ­თა­რი ბედ­ნი­ე­რე­ბის­თვის რომ გა­მო­ი­ყე­ნე­ბენ?! აბ­სურ­დია, არა? ასე­თია ბასა ჯა­ნი­კაშ­ვი­ლის პი­ე­სა „მშვი­დო­ბით, თე­მურ!“ – ამ­ბა­ვი გრო­ტეს­კუ­ლი მი­ნიშ­ნე­ბე­ბი­თა და მიგ­ნე­ბე­ბით. თე­მუ­რი — პი­ე­სის მთა­ვა­რი გმი­რი – თა­ვის მოკ­ვლას გა­და­წყვეტს, მაგ­რამ ვინ აც­დის? უფრო სწო­რად, ვინ აც­დის ეს ისე გა­ა­კე­თოს, რო­გორც თა­ვად სურს – მის გვერ­დით ჩნდე­ბი­ან ე.წ. და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი პი­რე­ბი – თვით­მკვლე­ლო­ბის დამ­გეგ­მა­ვე­ბი – და „ურ­ჩე­ვენ"" თოკ­ზე ისე ჩა­მო­ე­კი­დოს, რო­გორც თა­ვად აწყობთ, რო­გორც გა­მო­ად­გე­ბათ. თე­მუ­რის თვით­მკვლე­ლო­ბა ისე­თი უნდა იყოს... მათ­თვის სარ­ფი­ა­ნი, ხელ­საყ­რე­ლი და ამი­ტომ გა­და­წყვე­ტი­ლია: მშვი­დო­ბით, თე­მურ! მაგ­რამ სა­ინ­ტე­რე­სოა, რო­გორ დაგ­ვემ­შვი­დო­ბე­ბა თა­ვად თე­მუ­რი?

სა­ხე­ლი­სა და დი­დე­ბის ფე­ნო­მე­ნი ან­ტი­კურ ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში - ქეთი ნი­ჟა­რა­ძე

„ტექ­სტი ეძღვნე­ბა მსოფ­ლიო კულ­ტუ­რის ის­ტო­რი­ის ერთ-ერთ უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნეს პრობ­ლე­მას – რო­გო­რი იყო ძველ სამ­ყა­რო­ში ადა­მი­ა­ნის ცხოვ­რე­ბის აზ­რის გა­გე­ბა და სად ხე­დავ­დნენ მოკ­ვდა­ვე­ბი სი­ცო­ცხლის პე­სი­მის­ტუ­რი ფი­ნა­ლის – სიკ­ვდი­ლის გა­ნე­იტ­რა­ლე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს. ავ­ტო­რი გან­სა­კუთ­რე­ბულ ყუ­რა­დღე­ბას აქ­ცევს იმ გარ­და­ტე­ხას, რაც ჰო­მე­როს­მა შე­ი­ტა­ნა სიკ­ვდი­ლის წი­ნა­შე ში­შის სა­კი­თხში და რა­საც მის შემ­დეგ ღრმად და სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად გა­ნი­ხი­ლავ­დნენ ძვე­ლი ბერ­ძე­ნი და რო­მა­ე­ლი ავ­ტო­რე­ბი“.

რის­მაგ გორ­დე­ზი­ა­ნი

არა­ფე­რი არ გვე­მარ­თე­ბა - თაკო წუ­ლა­ია

არა­ფე­რი არ გვე­მარ­თე­ბა თაკო წუ­ლა­ი­ას პირ­ვე­ლი წიგ­ნია, რო­მე­ლიც მცი­რე ზო­მის მო­თხრო­ბებს აერ­თი­ა­ნებს. ტექ­სტე­ბი მხატ­ვრუ­ლი თვალ­საზ­რი­სით ძა­ლი­ან მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია, მაგ­რამ მათ ერთი რამ აქვს სა­ერ­თო – ეს არის ლი­ტე­რა­ტუ­რა, რო­მე­ლიც თით­ქოს ცხოვ­რე­ბას­თან აკ­ვი­ა­ტე­ბულ და­პი­რის­პი­რე­ბა­ში, კონ­კუ­რენ­ცი­ა­ში იბა­დე­ბა. რო­გო­რი რე­ა­ლო­ბაა გა­მო­სა­დე­გი იმის­თვის, რომ მის­გან ხე­ლოვ­ნე­ბა შე­იქ­მნას? რა მოხ­დე­ბა, თუ მწე­რა­ლი მე­ტის­მე­ტად ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ამ­ბე­ბის და­უს­რუ­ლე­ბელ წრებ­რუნ­ვა­ში აღ­მოჩ­ნდე­ბა? ამ­ბე­ბის, რომ­ლე­ბიც არაფ­რით არ არის „საკ­მა­რი­სი“ ლი­ტე­რა­ტუ­რის­თვის? ავ­ტო­რი სწო­რედ ამ ში­შებ­თან შე­ჯიბ­რე­ბის პი­რო­ბებ­ში წერს. თი­თო­ე­ულ ჩვენ­განს აქვს თა­ვი­სი ერთი, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი „ში­ნა­გა­ნი ამ­ბა­ვი“, რო­მე­ლიც მთლი­ა­ნად გან­სა­ზღვრავს ჩვენს იდენ­ტო­ბას – სწო­რედ ამ სა­ინ­ტე­რე­სო ეგ­ზის­ტენ­ცი­ა­ლურ თე­მას ეხე­ბა მო­თხრო­ბე­ბის აბ­სო­ლუ­ტუ­რი უმე­ტე­სო­ბა. ხმა­უ­რი­ა­ნი მე­ზობ­ლე­ბით სავ­სე კო­ტე­ჯში გა­მო­კე­ტი­ლი მდგმუ­რი, გარ­დაც­ვლი­ლი მა­მის სახ­ლში მარ­ტო დარ­ჩე­ნი­ლი ქა­ლიშ­ვი­ლი, ფო­ტო­ე­ბი­დან გა­უ­ჩი­ნა­რე­ბუ­ლი ქალი, ბიბ­ლი­ო­თე­კა­რი, რო­მე­ლიც ათას ოთხას ოთხმოც­და­ცხრა­მეტ წე­რილს აგ­ზავ­ნის ერთი ად­რე­სა­ტის სა­პოვ­ნე­ლად, სა­ხელ­და­კარ­გუ­ლი უც­ნო­ბი, სტუ­დენ­ტი, რო­მელ­საც ინ­გე­ბორგ ბახ­მა­ნის სუ­რა­თი ელა­პა­რა­კე­ბა, ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი კლუ­ბის წევ­რე­ბი თუ პი­ჯა­კად გა­დაქ­ცე­უ­ლი კაცი – თაკო წუ­ლა­ი­ას უკ­ლებ­ლივ ყვე­ლა პერ­სო­ნა­ჟი გვიყ­ვე­ბა თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის იმ ერ­თა­დერთ, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, დი­აგ­ნოს­ტი­კურ ამ­ბავს, რო­მელ­ზე წე­რაც ღირს.

თა­ნა­მედ­რო­ვე გო­გო­ნე­ბი წარ­სუ­ლი­დან - ნა­თია ჟვა­ნია

ეს წიგ­ნი ქა­ლე­ბის დიდ ამ­ბებს მო­გიყ­ვე­ბათ. აქ იპო­ვით ქა­ლებს ყველ­გან, სა­დაც აქამ­დე არ გე­გუ­ლე­ბო­დათ – მეც­ნი­ე­რე­ბა­ში, ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში, პო­ლი­ტი­კა­ში, სპორ­ტში, ალ­პი­ნიზ­მში. იპო­ვით და კი­დევ ერთხელ ია­მა­ყებთ თქვე­ნი ქვეყ­ნით, სა­ქარ­თვე­ლო­თი, რო­მელ­საც ასე­თი უში­შა­რი, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი, შე­უ­ჩე­რე­ბე­ლი, „დე­და­ნი, მა­რად ნე­ტარ­ნი‘‘ ჰყავს. ის­ტო­რი­უ­ლი დავთრე­ბის წა­კი­თხვი­სას ქა­ლე­ბის სა­ხე­ლებს ნაკ­ლე­ბად შეხ­ვდე­ბით, ისიც – თუ წმინ­და­ნია, მეფე ანდა რო­მე­ლი­მე მე­ფის ცოლი. ესაა და ეს, სულ რამ­დენ­ჯერ­მე გაკ­რთე­ბა პო­ლი­ტი­კო­სი თუ გმი­რი ქა­ლე­ბის სა­ხე­ე­ბი და სა­ხე­ლე­ბი. არა­და, სა­ქარ­თვე­ლოს უახ­ლეს თუ ძველ ამ­ბებ­ში ქალ­თა სა­ხე­ე­ბის ისეთ შთამ­ბეჭ­დავ გა­ლე­რე­ას წა­ა­წყდე­ბით, თუნ­დაც გაკ­ვრით, წი­ნა­და­დე­ბებს შო­რის და­მა­ლულ, მაგ­რამ მა­ინც ასეთ გა­სა­ო­ცარ სა­ხე­ებს!

მსოფ­ლიო ტრენ­დე­ბი და ქარ­თუ­ლი გა­მო­ცე­მე­ბი

ილონ მას­კი - უოლ­ტერ აი­ზეკ­სო­ნი

სტივ ჯობ­სი­სა და სხვა ბესტსე­ლე­რი ბი­ოგ­რა­ფი­ე­ბის ავ­ტო­რის­გან ეს სა­ოც­რად ინ­ტი­მუ­რი ის­ტო­რია მსოფ­ლი­ოს ყვე­ლა­ზე სა­ო­ცარ, თუმ­ცა ამავდრო­უ­ლად, ისეთ გა­მომ­გო­ნე­ბელს ეხე­ბა, რო­მე­ლიც არა­ერ­თხელ გამ­ხდა­რა და­ვის სა­გა­ნი. მისი ხელ­შე­წყო­ბით სამ­ყა­რომ ელექტრო­ავ­ტო­მო­ბი­ლე­ბის ეპო­ქა­ში გა­და­ი­ნაც­ვლა. სწო­რედ მასკმა აიყ­ვა­ნა სამ­ყა­რო კოს­მო­სუ­რი კვლე­ვე­ბი­სა თუ ხე­ლოვ­ნუ­რი ინ­ტე­ლექ­ტის მა­ღალ სა­ფე­ხურ­ზე. დიახ, კი­დევ – მან Twitter-იც იყი­და. ბავ­შვო­ბა­ში ილონ მას­კი სამ­ხრეთ აფ­რი­კა­ში ცხოვ­რობ­და და იმ დროს ხში­რად ბუ­ლინ­გის მსხვერ­პლიც კი იყო. ერთ დღეს კი­ბე­ზე და­ა­გო­რეს და დიდ ხანს ურტყეს კი­დეც. ილო­ნი კლი­ნი­კა­ში მთე­ლი კვი­რა იწვა, მაგ­რამ ფი­ზი­კუ­რი ნა­ი­ა­რე­ვი არა­ფე­რი იყო იმ ემო­ცი­ურ ტკი­ვილ­თან შე­და­რე­ბით, რო­მე­ლიც მის­თვის მა­მას მი­უ­ყე­ნე­ბია. 2022 წლის და­სა­წყის­ში – ერთ წე­ლი­წად­ში მას შემ­დეგ, რაც Spaxe X-მა 31 რა­კე­ტა გა­იყ­ვა­ნა ორ­ბი­ტა­ზე, Tesla-მ მი­ლი­ონ­ზე მეტი ავ­ტო­მო­ბი­ლი გა­ყი­და, ხოლო მას­კი დე­და­მი­წა­ზე ყვე­ლა­ზე მდი­დარ ადა­მი­ა­ნად იქცა, – ილო­ნი ნაღ­ვლი­ა­ნად მსჯე­ლობ­და დრა­მი­სად­მი სა­კუ­თა­რი და­უ­ო­კე­ბე­ლი ლტოლ­ვის შე­სა­ხებ.

ორი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში უოლ­ტერ აი­ზეკ­სო­ნი აჩ­რდი­ლი­ვით დას­დევ­და მასკს, ეს­წრე­ბო­და მის თათ­ბი­რებ­სა და შეხ­ვედ­რებს, თან ახ­ლდა ქარ­ხნებ­ში და დრო­ის უმე­ტეს ნა­წილს თა­ვად ილონ მას­კი­სა და მისი ოჯა­ხის, მე­გობ­რე­ბის, თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი­სა თუ მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ე­ბის გა­მო­კი­თხვა­ში ატა­რებ­და. შე­დე­გად მკი­თხვე­ლებს შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა მას­კის გა­მარ­ჯვე­ბე­ბი­თა და რყე­ვე­ბით გა­მორ­ჩე­უ­ლი ცხოვ­რე­ბის ამ­სახ­ვე­ლი სა­ო­ცა­რი ის­ტო­რია, რო­მე­ლიც თა­ვის­თა­ვად გვი­ჩენს კი­თხვას: ნუთუ სწო­რედ ის დე­მო­ნე­ბი წარ­მო­ად­გენს მას­კის მთა­ვარ მა­მოძ­რა­ვე­ბელ ძა­ლას, რო­მელ­საც შე­დე­გად ინო­ვა­ცი­ე­ბი და პროგ­რე­სი მოჰ­ყვე­ბა.

მთარ­გმნე­ლი: ხა­თუ­ნა ბა­სი­ლაშ­ვი­ლი

CEO-ს დღი­უ­რი - სტი­ვენ ბარტლე­ტი

„ეს წიგ­ნი ბიზ­ნე­სის სტრა­ტე­გი­ის შე­სა­ხებ არ არის. სტრა­ტე­გია წლის სე­ზო­ნე­ბის მსგავ­სად იც­ვლე­ბა. ამ წიგნ­ში ბევ­რად უფრო მდგრად ცნე­ბებ­ზე ვიმ­სჯე­ლებთ. ჩემი ყვე­ლა წარ­მა­ტე­ბი­სა თუ მარ­ცხის სა­თა­ვე, რო­გორც ჩემი ანტრეპ­რე­ნე­რუ­ლი მოგ­ზა­უ­რო­ბის, ისე ათა­სო­ბით ინ­ტერ­ვი­უს ჩა­ტა­რე­ბის დროს, პრინ­ცი­პე­ბის ერ­თობ­ლი­ო­ბაა. ეს პრინ­ცი­პე­ბი გა­უძ­ლებს დროს, ნე­ბის­მი­ერ ინ­დუსტრი­ა­ში გა­მო­გად­გე­ბათ და მო­ერ­გე­ბა ნე­ბის­მი­ე­რი ადა­მი­ა­ნის ამო­ცა­ნებს, რო­მელ­საც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა სურს და უნდა თა­ვა­დაც გა­მორ­ჩე­უ­ლი გახ­დეს. ეს ფუნ­და­მენ­ტუ­რი წე­სე­ბი სრულ­ყო­ფი­ლე­ბის­კენ სწრაფ­ვის გა­რან­ტი­ას მოგ­ცემთ. ეს წე­სე­ბი ეფუძ­ნე­ბა ფსი­ქო­ლო­გი­ა­სა და ქცე­ვით მეც­ნი­ე­რე­ბას, ჩემი ინ­ტერ­ვი­უ­ე­ბის შე­დე­გებს ათე­უ­ლ­ა­თა­სო­ბით ადა­მი­ან­თან ყვე­ლა კონ­ტი­ნენტზე, ყვე­ლა ასა­კობ­რივ ჯგუფ­სა და პრო­ფე­სი­ა­ში და, რაღა თქმა უნდა, ჩემი სა­ავ­ტო­რო პოდ­კას­ტის ჩა­ნა­წე­რებს - სა­უბ­რებს მსოფ­ლი­ო­ში ყვე­ლა­ზე წარ­მა­ტე­ბულ და შთა­მა­გო­ნე­ბელ ადა­მი­ა­ნებ­თან. ეს წე­სე­ბი დღე­საც იმუ­შა­ვებს და ასი წლის შემ­დე­გაც“, – წერს წიგ­ნის ავ­ტო­რი სტი­ვენ ბარტლე­ტი.

მთარ­გმნე­ლი: გი­ორ­გი დო­ლი­ძე

იცხოვ­რე, რო­გორც ქალღმერ­თმა - ჯინ მინ­გი­სი

ეს ლე­გენ­და­რუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი სიბ­რძნით, სიძ­ლი­ე­რი­თა და შე­უ­პოვ­რო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან. ოსა­ნი, იო­რუ­ბას სიყ­ვა­რუ­ლის ქალღმერ­თი. ის ყო­ველ­თვის და­უ­პი­რის­პირ­დე­ბა მათ, ვინც მი­იჩ­ნევს, რომ ქა­ლე­ბი სუს­ტე­ბი არი­ან. რი­ა­ნო­ნი, ფე­რი­ე­ბის დე­დო­ფა­ლი უელ­სი­დან. ის არას­დროს მის­ცემს სხვას უფ­ლე­ბას მის ნაც­ვლად მი­ი­ღონ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბი, არა­ვის მის­ცემს თა­ვი­სი გუ­ლი­სა და გო­ნე­ბის გა­კონ­ტრო­ლე­ბის უფ­ლე­ბას. ფრე­ია, სიყ­ვა­რუ­ლი­სა და ომის სკან­დი­ნა­ვი­ე­ლი ქალღმერ­თი. ის არ ეგუ­ე­ბა სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ ნორ­მებ­სა და ზე­წო­ლას, და ყო­ველ­თვის უწე­სებს სხვებს სა­ზღვრებს. ეს ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი ის­ტო­რი­ამ და­ი­ვი­წყა, მაგ­რამ თა­ვად არას­დროს და­ი­ვი­წყე­ბენ საყ­ვა­რელ ქმნი­ლე­ბებს, ადა­მი­ა­ნებს, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი – გო­გო­ნებს, და ყო­ველ­თვის შე­ახ­სე­ნე­ბენ, რო­გორ და­იც­ვან თავი, რო­გორ გა­უმკლავ­დნენ გა­მოწ­ვე­ვებს და რაც მთა­ვა­რია - რო­გორ ირ­წმუ­ნონ სა­კუ­თა­რი თა­ვე­ბის.

მთარ­გმნე­ლი: სოფო ჩერ­ქე­ზიშ­ვი­ლი

კი­თხვა უნდა იყოს არა მხო­ლოდ ცოდ­ნის წყა­რო, არა­მედ სი­ა­მოვ­ნე­ბა, შთა­გო­ნე­ბა და თავ­გა­და­სა­ვა­ლი. „სა­კი­თხა­ვი ეს არის“ – მოდი, ერ­თად ვი­პო­ვოთ შენი შემ­დე­გი საყ­ვა­რე­ლი წიგ­ნი!

R