მსოფლიო
პოლიტიკა
საზოგადოება

19

თებერვალი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

მთვარის ოცდამეერთე დღე დაიწყება 01:59-ზე, მთვარე მორიელშია კარგი დღეა ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად; გუნდური მუშაობისთვის; ვაჭრობისთვის. ამ დღეს შეიძლება “მეგობრობის დღე“ ვუწოდოთ. კარგია საერთო მიზნისთვის გაერთიანება, მომავლის დასახვა. კარგია მგზავრობა, მივლინება; საქმიანობის შეცვლა. მოაგვარეთ საოჯახო საქმეები; დაისვენეთ. კარგი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის. ერთგულების ფიცის დასადებად; მავნე ჩვევებისგან გასათავისუფლებლად. ნუ გადატვირთავთ ღვიძლს. გაისეირნეთ სუფთა ჰაერზე. მოიმატებს სტრესული და სარისკო ქმედებების რაოდენობა. მოსალოდნელია ტრავმები, ქირურგიული ჩარევის ალბათობა.
მეცნიერება
სამართალი
კონფლიქტები
სპორტი
მოზაიკა
Faceამბები
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მზია მამიდაზე მეტია... 1992 წელს 6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა, მზია იყო ჩვენი დედა" - რას ჰყვება ძმისშვილი დაკავებულ ჟურნალისტზე
"მზია მამიდაზე მეტია... 1992 წელს  6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა, მზია იყო ჩვენი დედა" - რას ჰყვება ძმისშვილი დაკავებულ ჟურნალისტზე

უკვე 19 დღეა, რაც ჟურ­ნა­ლის­ტი, "ბა­თუ­მე­ლე­ბი­სა“ და“ნეტ­გა­ზე­თის თა­ნა­დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი და დი­რექ­ტო­რი მზია ამაღ­ლო­ბე­ლი შიმ­ში­ლობს.

ის11 იან­ვარს ორ­ჯერ და­ა­კა­ვეს. პირ­ვე­ლად საპ­რო­ტეს­ტო ში­ნა­არ­სის პლა­კა­ტის გაკ­ვრის გამო, რო­მელ­ზეც ეწე­რა “იფი­ცე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო”, მე­ო­რედ - ბა­თუ­მის პო­ლი­ცი­ის უფ­როს ირაკ­ლი დგე­ბუ­ა­ძის­თვის სი­ლის გაწ­ვნის ბრალ­დე­ბით, რაც 4-დან 7 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბას ით­ვა­ლის­წი­ნებს. ინ­ცი­დენტს წინ უძღო­და და­პი­რის­პი­რე­ბა და ჭყლე­ტა მო­ნა­წი­ლე­ებ­სა და პო­ლი­ცი­ას შო­რის.

"პო­ლი­ცი­ელ­ზე თავ­დას­ხმის“ ბრალ­დე­ბით და­კა­ვე­ბულ ქალს 4-დან 7 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბა ემუქ­რე­ბა...

ჟურ­ნა­ლის­ტის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მო­თხოვ­ნით აქ­ცი­ე­ბი ყო­ველ­დღე იმარ­თე­ბა თბი­ლის­სა და ბა­თუმ­ში.

მა­ნა­ნა ამაღ­ლო­ბე­ლი, მზი­ას ძმის­შვი­ლი:

"მზია ჩემი მა­მი­და და მა­მი­და­ზე ბევ­რად მე­ტია. მას დიდი როლი აქვს ჩემი დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბის აღ­ზრდა-გა­ნათ­ლე­ბა­ში და ადა­მი­ა­ნე­ბად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში. 1992 წელს 6 წლის ვი­ყა­ვი, როცა მამა, მზი­ას 28 წლის ძმა ავ­ტო­კა­ტას­ტრო­ფა­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. მზია დედ­მა­მიშ­ვი­ლებ­ში ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რაა, მა­შინ ის პირ­ვე­ლი კურ­სის სტუ­დენ­ტი იყო. დედა, ბებო და მზია დარ­ჩნენ 4 პა­ტა­რა ბავ­შვით სო­ფელ ჭვა­ნა­ში (შუ­ა­ხე­ვის რა­ი­ო­ნის სო­ფე­ლი), სა­შუ­ა­ლო სკო­ლა იქ და­ვამ­თავ­რეთ. მა­მი­და და-ძმებს მზრუნ­ვე­ლობ­და და მფარ­ვე­ლობ­და, მზია იყო ჩვე­ნი დე­დაც, მა­მაც და ყვე­ლა­ფე­რი. არ არ­სე­ბობ­და შა­ბათ-კვი­რა, ჩვენ­თან არ ამო­სუ­ლი­ყო. როცა სკო­ლა და­ვამ­თავ­რეთ, ბა­თუმ­ში წა­ვე­დით სას­წავ­ლებ­ლად და მზი­ას­თან ვიზ­რდე­ბო­დით. ის ყვე­ლა­ნა­ი­რად გვერ­დში გვედ­გა - მო­რა­ლუ­რად, ფი­ნან­სუ­რად, რაც კი შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ანს და­დე­ბი­თი გა­აჩ­ნდეს, მზი­ას­გან გვაქვს. მისი დამ­სა­ხუ­რე­ბაა დღეს ვინც ვარ...

მზი­ას ჯან­მრთე­ლო­ბა (არ და­ვა­კონ­კრე­ტებ, რა აწუ­ხებს) არ უწყობს ხელს, ყვე­ლა მისი და­ა­ვა­დე­ბა სტრე­სი­თაა გა­მოწ­ვე­უ­ლი - ჯერ მამა გარ­და­ეც­ვა­ლა, 4 წე­ლი­წად­ში ძმა (მა­მა­ჩე­მი). თა­ვი­დან აპი­რებ­და, სა­ერ­თოდ შე­ე­წყვი­ტა სწავ­ლა და სო­ფელ­ში დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო, დე­და­ჩემს დახ­მა­რე­ბო­და. არ და­უშ­ვეს, ვი­ნა­ი­დან ყვე­ლა­ზე მე­ტად მის გარ­დაც­ვლილ ძმას ეწყი­ნე­ბო­და. მა­მას დიდი სურ­ვი­ლი იყო მზი­ას ეს­წავ­ლა. მზი­ამ დე­დას უთხრა, ბავ­შვებ­მა სკო­ლა და­ას­რუ­ლონ და მერე მე მივ­ხე­და­ვო, ასეც მო­იქ­ცა, სი­ტყვა შე­ას­რუ­ლა. მერე მოხ­და ისე, რომ მე­ო­რე ძმის შვი­ლი გარ­და­ეც­ვა­ლა, 24 წლის თეო, მზი­ას შვი­ლი­ვით გაზ­რდი­ლი გო­გო­ნა... ჩათ­ვა­ლეთ, რომ მზი­ას შვი­ლი მო­უკ­ვდა. ამ სტრე­სე­ბის ფონ­ზე მას სე­რი­ო­ზუ­ლი ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბი და­ე­წყო. ახლა, ამ შიმ­ში­ლო­ბის ფონ­ზე, არ ვიცი, რა იქ­ნე­ბა, ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობთ. მზი­ამ გუ­შინ­წინ დაგ­ვი­რე­კა, პირ­ვე­ლად გა­ვი­გო­ნე მისი ხმა. ხომ ვიც­ნობ და ვიცი, რო­გო­რი ხმის ტემ­ბრი და თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი სა­უ­ბა­რი აქვს. ის ძა­ლი­ან მშვი­დად და ხმა­დაბ­ლა გვე­სა­უბ­რა, თით­ქოს ცდი­ლობ­და არ დაღ­ლი­ლი­ყო, თით­ქოს თავს ძა­ლას ატან­და. გვი­თხრა, კარ­გად ვარ, არ ინერ­ვი­უ­ლო­თო, - კი­დევ იქეთ გვამ­შვი­დებ­და, მო­მი­ყე­ვით, ბავ­შვე­ბი რო­გორ არი­ან, სამ­სა­ხუ­რებ­ში თუ და­დი­ხარ­თო. ვე­ცა­დე და­მერ­წმუ­ნე­ბი­ნა, რა­ღაც­ნა­ი­რად შიმ­ში­ლო­ბის ფორ­მა შე­ეც­ვა­ლა, ამა­ზე არ გა­მიგ­რძე­ლა სა­უ­ბა­რი და მი­თხრა, - ეს ჩემი არ­ჩე­ვა­ნია და სხვა თე­მა­ზე მე­ლა­პა­რა­კე­თო. მას მტკი­ცედ აქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, რა­საც აკე­თებს, აქვს უსა­მარ­თლო­ბის გან­ცდა.....

ნა­ხეთ სრუ­ლად სტა­ტია: ჟურ­ნა­ლის­ტის ბრძო­ლა რე­ჟი­მე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ და გზა თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­კენ: შიმ­ში­ლო­ბის მე-19 დღე

რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ქით უინსლეტის სარეჟისორო დიბიუტი - მსახიობები ნეტფლიქსისტვის ფილმს იღებს
ავტორი:

"მზია მამიდაზე მეტია... 1992 წელს 6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა, მზია იყო ჩვენი დედა" - რას ჰყვება ძმისშვილი დაკავებულ ჟურნალისტზე

"მზია მამიდაზე მეტია... 1992 წელს  6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა, მზია იყო ჩვენი დედა" - რას ჰყვება ძმისშვილი დაკავებულ ჟურნალისტზე

უკვე 19 დღეა, რაც ჟურნალისტი, "ბათუმელებისა“ და“ნეტგაზეთის თანადამფუძნებელი და დირექტორი მზია ამაღლობელი შიმშილობს.

ის11 იანვარს ორჯერ დააკავეს. პირველად საპროტესტო შინაარსის პლაკატის გაკვრის გამო, რომელზეც ეწერა “იფიცება საქართველო”, მეორედ - ბათუმის პოლიციის უფროს ირაკლი დგებუაძისთვის სილის გაწვნის ბრალდებით, რაც 4-დან 7 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს. ინციდენტს წინ უძღოდა დაპირისპირება და ჭყლეტა მონაწილეებსა და პოლიციას შორის.

"პოლიციელზე თავდასხმის“ ბრალდებით დაკავებულ ქალს 4-დან 7 წლამდე პატიმრობა ემუქრება...

ჟურნალისტის გათავისუფლების მოთხოვნით აქციები ყოველდღე იმართება თბილისსა და ბათუმში.

მანანა ამაღლობელი, მზიას ძმისშვილი:

"მზია ჩემი მამიდა და მამიდაზე ბევრად მეტია. მას დიდი როლი აქვს ჩემი დედმამიშვილების აღზრდა-განათლებაში და ადამიანებად ჩამოყალიბებაში. 1992 წელს 6 წლის ვიყავი, როცა მამა, მზიას 28 წლის ძმა ავტოკატასტროფაში გარდაიცვალა. მზია დედმამიშვილებში ყველაზე პატარაა, მაშინ ის პირველი კურსის სტუდენტი იყო. დედა, ბებო და მზია დარჩნენ 4 პატარა ბავშვით სოფელ ჭვანაში (შუახევის რაიონის სოფელი), საშუალო სკოლა იქ დავამთავრეთ. მამიდა და-ძმებს მზრუნველობდა და მფარველობდა, მზია იყო ჩვენი დედაც, მამაც და ყველაფერი. არ არსებობდა შაბათ-კვირა, ჩვენთან არ ამოსულიყო. როცა სკოლა დავამთავრეთ, ბათუმში წავედით სასწავლებლად და მზიასთან ვიზრდებოდით. ის ყველანაირად გვერდში გვედგა - მორალურად, ფინანსურად, რაც კი შეიძლება ადამიანს დადებითი გააჩნდეს, მზიასგან გვაქვს. მისი დამსახურებაა დღეს ვინც ვარ...

მზიას ჯანმრთელობა (არ დავაკონკრეტებ, რა აწუხებს) არ უწყობს ხელს, ყველა მისი დაავადება სტრესითაა გამოწვეული - ჯერ მამა გარდაეცვალა, 4 წელიწადში ძმა (მამაჩემი). თავიდან აპირებდა, საერთოდ შეეწყვიტა სწავლა და სოფელში დარჩენილიყო, დედაჩემს დახმარებოდა. არ დაუშვეს, ვინაიდან ყველაზე მეტად მის გარდაცვლილ ძმას ეწყინებოდა. მამას დიდი სურვილი იყო მზიას ესწავლა. მზიამ დედას უთხრა, ბავშვებმა სკოლა დაასრულონ და მერე მე მივხედავო, ასეც მოიქცა, სიტყვა შეასრულა. მერე მოხდა ისე, რომ მეორე ძმის შვილი გარდაეცვალა, 24 წლის თეო, მზიას შვილივით გაზრდილი გოგონა... ჩათვალეთ, რომ მზიას შვილი მოუკვდა. ამ სტრესების ფონზე მას სერიოზული ჯანმრთელობის პრობლემები დაეწყო. ახლა, ამ შიმშილობის ფონზე, არ ვიცი, რა იქნება, ძალიან ვნერვიულობთ. მზიამ გუშინწინ დაგვირეკა, პირველად გავიგონე მისი ხმა. ხომ ვიცნობ და ვიცი, როგორი ხმის ტემბრი და თავდაჯერებული საუბარი აქვს. ის ძალიან მშვიდად და ხმადაბლა გვესაუბრა, თითქოს ცდილობდა არ დაღლილიყო, თითქოს თავს ძალას ატანდა. გვითხრა, კარგად ვარ, არ ინერვიულოთო, - კიდევ იქეთ გვამშვიდებდა, მომიყევით, ბავშვები როგორ არიან, სამსახურებში თუ დადიხართო. ვეცადე დამერწმუნებინა, რაღაცნაირად შიმშილობის ფორმა შეეცვალა, ამაზე არ გამიგრძელა საუბარი და მითხრა, - ეს ჩემი არჩევანია და სხვა თემაზე მელაპარაკეთო. მას მტკიცედ აქვს გადაწყვეტილი, რასაც აკეთებს, აქვს უსამართლობის განცდა.....

ნახეთ სრულად სტატია: ჟურნალისტის ბრძოლა რეჟიმების წინააღმდეგ და გზა თავისუფლებისკენ: შიმშილობის მე-19 დღე