"გავრილოვის ღამიდან“ მოყოლებული აქციებზე ვდგავარ... უმძიმესი სანახავია ბავშვების ცემა, დაკავება, ახლა სპექტაკლების თამაშის დრო არ არის" - სოფია სებისკვერაძე
ხელოვნების სფეროს წარმომადგენლები, მსახიობები, რეჟისორები პროევროპული აქციების ძალადობრივი დარბევის გამო პროტესტს გამოთქვამენ, ამასთან, მიაჩნიათ, რომ ქვეყანამ ევროპულ კურსს გადაუხვია. მესამე დღეა, სხვადასხვა თეატრის მსახიობების ნაწილი, პროტესტის ნიშნად, გაფიცულია. გაფიცულთა შორისაა ახმეტელის თეატრის მსახიობი სოფია სებისკვერაძე, რომელსაც AMBEBI.GE ესაუბრა.
- სოფია, რატომ გაიფიცეთ?
- ვთვლი, რომ ახლა სპექტაკლების თამაშის დრო არ არის, ახლა საჭიროა იქ ყოფნა, სადაც სამწუხაროდ ის ხალხი ისჯება, ვისაც ქვეყანა უყვარს და დგას იმის სადარაჯოზე, რომ საქართველომ არ დაკარგოს თავისუფლება, დამოუკიდებლობა, ადამიანის ღირებულებები და ის კურსი, რასაც კონსტიტუცია ითვალისწინებს. დღეს სამწუხაროდ ირღვევა მთავარი ხაზი, - ხდება ევროატლანტიკური სივრციდან გადახევა. ამას ვეწინააღმდეგებით და გაფიცვაც ამას ემსახურება. ამ ყველაფერს წინააღმდეგობა უნდა გავუწიოთ.
- აქციებში თავიდან იყავით ჩართული, თუ მერე შეუერთდით?
- "გავრილოვის ღამიდან“ მოყოლებული აქტიურად ვდგავარ აქციებზე. პროტესტს ის ადამიანები გამოვხატავთ, ვისაც ქვეყანა გვიყვარს. აქ მნიშვნელობა არ აქვს, მსახიობი ხარ, რეჟისორი, მუსიკოსი, თუ სხვა პროფესიის წარმომადგენელი. მე ერთი რიგითი მოქალაქე ვარ, ჩემი ვალდებულებაა, დავიცვა ჩემი ქვეყანა და ჩემი შვილის მომავალი.
- სანდრო ახმეტელის სახელობის თეატრის მსახიობი ხართ. თეატრის მხრიდან რაიმე წინააღმდეგობა ხომ არ გქონიათ?
- არა, „ახმეტელის თეატრმა“ მოხსნა სპექტაკლები და დგას იქ, სადაც უნდა ვიდგეთ. სანდრო ახმეტელი ხომ ზუსტად საბჭოთა რეპრესიებს შეეწირა და ჩვენი თეატრიც, რა თქმა უნდა, ამართლებს ამ სახელს და არის იქ, სადაც სიმართლეა, სადაც არის გზა, რომელიც დღეს თუ არა ხვალ, ევროპისკენ მიგვიყვანს.
- თეატრალები გაერთიანდით, გაიფიცეთ და ბოლო დღეების განმავლობაში იყავით მსახიობის სახლში, თეატრალურ უნივერსიტეტში და არაერთ თეატრში. როგორია აფასებთ თქვენს ამ ვიზიტებს აღნიშნულ ადგილებში?
- ამ დღეებში ცალ-ცალკე სხვადასხვა თეატრიდან გამოვდიოდით და ვაპროტესტებდით იმას, რაც ჩვენი ქვეყნის სულის დაკარგვას ემსახურება. ახლა ყველანი გავერთიანდით და ეს გაფიცვებიც ამას ემსახურება. დაიჭირეს ჩვენი რამდენიმე მსახიობი, ჯერ გიორგი ბახუტაშვილი, დაკავებულია ანდრო ჭიჭინაძე, რომელსაც 9 წლით თავისუფლების აღკვეთა ემუქრება. დაჭერილი ჰყავდათ რეჟისორი და მსახიობი ავთო დიასამიძე და კიდევ ჩემი ბევრი კოლეგა და მეგობარი. ზუსტად ამას ემყარება ის, ფაქტიც, რომ ამ დღეებში სახელმწიფო თეატრები ჩამოვიარეთ. სამხატვრო ხელმძღვანელებს ვთხოვეთ, გამოეხატათ აზრი, თუ რას ფიქრობდნენ ამ მოვლენებთან დაკავშირებით. აზრი ზოგან ორაზროვნად დაფიქსირდა, ზოგან - მკაფიოდ. როგორც წესი, ისინი გმობენ ძალადობას. თუმცა აქციებზე ორმხრივ ძალადობას ვერ ვხედავ, რადგან ის ადამიანები, ვინც ქუჩაში არიან გამოსულები, იცავენ ქვეყანას და ქვეყნის სიყვარულისთვის ისჯებიან. ასეთ სიტუაციაში პროვოკატორები ყოველთვის იყვნენ და არიან, ამიტომ რაღაცებს ვერ გაარჩევ. ისინი ამ ფაქტებს იყენებენ, მერე კი უდანაშაულო ადამიანებს დასჯის სახეებად მიიჩნევენ.
- ანდრო ჭიჭინაძეს პირადად იცნობთ?
- პირადად არ ვიცნობ, მაგრამ ის ჩემი კოლეგაა!
- თეატრალურ საზოგადოებიდან თქვენ გვერდით ყველანი არ დგანან. რით ხსნით ამას?
- პირადად თითოეულთან არ მქონია კავშირი, მაგრამ ყველას აქვს ინფორმაცია და ვისაც გული სტკივა, გამოდის და თავის აზრს აფიქსირებს. სხვის ნაცვლად ვერ ვისაუბრებ. ქვეყანა ერთი გვაქვს, უბრალოდ, ზოგი გვიან იაზრებს ამ ყველაფერს, ზოგი - ახლა ხვდება.
- ამ დღეების მანძილზე, 28 ნოემბრიდან მოყოლებული, ყველაზე მძაფრი ემოცია რამ მოგგვარათ?
- ყველაზე მძაფრია ბავშვების, ქალების ცემა, მაგალითად, ბალერინა ნათია ბუნტური სცემეს. ნათიას ძალიან კარგად ვიცნობ, არის უწყინარი გოგო - ის სამართალდამცავებმა, თუ გადაცმულმა ნიღბიანებმა სცემეს. არ ვიცი, ვინ არიან ისინი. ეს ჩემთვის შემაძრწუნებელი ფაქტია. უმძიმესი სანახავი იყო აგრეთვე ყველა იმ ბავშვის დაზიანება, დაკავება და საერთოდ ადამიანების მიმართ სასტიკი დამოკიდებულება. თითქმის ყოველი დღე მძაფრი და მწარეა... ჩემთვის უკანონოდ დაჭერილი, დასჯილი ადამიანი ერთნაირად მტკივნეული და სამწუხაროა. ამიტომ მნიშვნელობა არ აქვს, ის ნაცნობია, თუ უცნობი, ეს ქვეყანა ყველასია.
- როგორ ფიქრობთ, ამ ჩიხიდან ქვეყანა როგორ უნდა გამოვიდეს? გამოსავალი რაშია?
- გამოსავალი არგაჩუმებაა, ერთად ყოფნა და მშვიდობიანად ჩვენი აზრის დაფიქსირება. ეს იქნება ეზოში, ქუჩაში, აქციაზე, ყველანი უნდა გავერთიანდეთ და ერთმანეთს მივხედოთ, გვერდში დავუდგეთ. ხვალ ჩვენს შვილებს უნდა ჰქონდეთ ისეთი ქვეყანა, სადაც არ იქნება დიქტატურა, ადამიანების უმოწყალოდ ჩაგვრა, ცემა და ერთმანეთის მიმართ არაჯანსაღი დამოკიდებულება... მნიშვნელობა არ აქვს, მსახიობი იქნება, ექიმი თუ დიასახლისი, ყველანი ერთად უნდა დავდგეთ - ქვეყანა უნდა ვიხსნათ იმ ტირანიისგან, რის უკანაც დგას რუსეთი! პატარა ერი ვართ, საუკუნეების მანძილზე, გაჭირვების დროს სწორედ ერთად დგომამ გადაგვარჩინა. ეს ვიცით და ამით ვიმარჯვებთ. ახლა ამიტომაც ვართ შეკრებილი.
- ამ დღეებში თქვენი კოლეგებისგან მოვისმინეთ, რომ ზოგიერთს პოლიტიკა არ აინტერესებს და ამ პროცესებს თვალს ამიტომ არ ადევნებს, აპოლიტიკურია...
- არ მეგულება საქართველოში ადამიანი, ბავშვიც კი, ვინც პოლიტიკურ მოვლენებს თვალ-ყურს არ ადევნებს. პატარა ქვეყანა ვართ, სიტუაცია აქ ყოველთვის დუღს. ამიტომ, გინდა თუ არა, პოლიტიკურ ამბებში მაინც ჩართული ხარ... საზოგადოების გულისცემა მეტად მსახიობმა უნდა იგრძნოს. ჩემი აზრით, რაც ჩვენს ქვეყანაში ხდება, ამ მოვლენებს ვერსად გაექცევი, შენი არაპოლიტიკური მდგომარეობაც უკვე პოლიტიკაა. ალბათ არასწორი შეხედულებები აქვთ ამ ადამიანებს, მაგრამ მე სხვების ნაცვლად ვერ ვილაპარაკებ. რეალობა ისეთია, რომ დიდი თუ პატარა მაინც ამ ამბებშია ჩართული. თუ არ არის ჩართული, ეს მისი პრობლემაა, ალბათ არ სურს გაიგონოს და დაინახოს.
- ოპტიმისტურად ხართ განწყობილი?
- არ მაქვს უფლება, არ ვიყო ოპტიმისტურად განწყობილი, რადგან ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ დღეს ჩვენს ქვეყანას ხელოვნურ სუნთქვას ვუკეთებთ და ბოლომდე ვეცდებით, გადავარჩინოთ. შუა გზაში მიტოვება ალბათ არ იქნება გამართლებული. დავაზუსტებ, რომ მხარს ვუჭერ მშვიდობიან მოქმედებებს, რისი მოთხოვნებიც არის - ჩატარდეს ხელახალი არჩევნები, ვითხოვთ იმ ადამიანების გათავისუფლებას, ვინც ამ აქციების დროს დაიჭირეს, იმისთვის, რომ მისი ქვეყანა უყვართ. 300-ზე მეტი ადამიანია დაჭერილი, უმოწყალოდ ნაცემი. მე ვფიქრობ, ბოროტებას და ძალადობას 21-ე საუკუნეში ბოლო უნდა მოეღოს და ამ ქვეყანაში ყველამ ერთად უნდა ვიცხოვროთ. რაც არ უნდა პოლიტიკური გემოვნება გქონდეს, ძალადობას და ადამიანის უფლებების დარღვევას ყოველთვის უნდა გმობდე. ყველანი უნდა შევთანხმდეთ, რომ ვიცხოვროთ მშვიდად, ერთმანეთს პატივი ვცეთ, გვიყვარდეს ერთმანეთი, თითოეულმა ჩვენი საქმე სიყვარულით ვაკეთოთ. როდესაც ასეთი სიტუაციაა, მაშინ ადამიანური, მოქალაქეობრივი უფლება არ გაძლევს იმის საშუალებას, რომ შენს საქმეს მიხედო, თორემ ყველას გვიყვარს ჩვენი პროფესია. სამწუხაროდ დღეს ჩვენი საქმის კეთების საშუალება არ გვაქვს.