"გა­ი­ტა­ნეთ ეს სუ­რა­თი, გა-ი-ტა-ნეთ", "არაფ­რის არ მე­ში­ნია, არაფ­რის, მე ტან­კის­ტი ვი­ყა­ვი, ომამ­დე" - ალ­ბათ უკვე მიხ­ვდით, ეს იმ ფილ­მის მთა­ვა­რი გმი­რის ფრა­ზე­ბია, რო­მე­ლიც ყვე­ლამ ზე­პი­რად ვი­ცით. ვასო ჩორ­გო­ლაშ­ვი­ლი "ცის­ფე­რი მთებ­ში" ამა­ოდ ცდი­ლობს, ოთა­ხი­დან გა­ა­ტა­ნი­ნოს ნა­ხა­ტი ("გრენ­ლან­დია"), რო­მე­ლიც ჩა­მო­ვარ­დნის შემ­თხვე­ვა­ში, მი­აჩ­ნია, რომ პი­რა­დად საფრ­თხეს მის სი­ცო­ცხლეს შე­უქ­მნის...

როლს მსა­ხი­ო­ბი ვასო (ვა­სილ) კახ­ნი­აშ­ვი­ლი თა­მა­შობს, რომ­ლის შე­სა­ხებ სამ­წუ­ხა­როდ ბევ­რმა თით­ქმის არა­ფე­რი იცის, ინ­ფორ­მა­ცია მწი­რია.

ხე­ლოვ­ნე­ბათმცოდ­ნე­ო­ბის დოქ­ტორ­თან, სა­ქარ­თვე­ლოს დამ­სა­ხუ­რე­ბულ ჟურ­ნა­ლის­ტთან გუ­ბაზ მეგ­რე­ლი­ძეს­თან სა­უბ­რი­სას მკი­თხვე­ლის­თვის გარ­კვე­უ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია შევ­კრი­ბეთ:

- კო­ლო­რი­ტუ­ლი მსა­ხი­ო­ბი იყო, 1939 წელს მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის თე­ატ­რის სტუ­დია ჰქონ­და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი და სი­ცო­ცხლის ბო­ლომ­დე გო­რის თე­ატრს ერ­თგუ­ლად ემ­სა­ხუ­რა... 50 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში 300 როლი გა­ნა­სა­ხი­ე­რა, რაც იმა­ზე მე­ტყვე­ლებს თუ რა პრო­დუქ­ტი­უ­ლი მსა­ხი­ო­ბი იყო. აქვს დად­გმუ­ლი ასე­ვე სა­კუ­თა­რი პი­ე­სა "ბედ­ნი­ე­რი ბი­ლე­თი" და ასე­ვე ალექ­სან­დრე ყაზ­ბე­გის "ხე­ვის­ბე­რი გოჩა", სა­დაც ხე­ვის­ბერს თვი­თონ თა­მა­შობ­და...

- და­უ­ვი­წყა­რია ფილ­მებ­ში მისი სა­ხა­სი­ა­თო რო­ლე­ბი...

- დიახ, მაგ­რამ თე­ატ­რში დრა­მა­ტულ რო­ლებს თა­მა­შობ­და. ითა­მა­შა "ჰაჯი მუ­რა­დი" იონა ვა­კე­ლის "შა­მილ­ში,“ გო­გია და­ვით ერის­თა­ვის "სამ­შობ­ლო­ში“ და არა­ერ­თი სა­ინ­ტე­რე­სო როლი, რო­მელ­თა ჩა­მოთ­ვლა შორს წაგ­ვიყ­ვანს... დრა­მა­ტუ­ლი რო­ლე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ძა­ლი­ან სა­ხა­სი­ა­თო მსა­ხი­ო­ბი იყო და მა­ყუ­რე­ბე­ლი კახ­ნი­აშ­ვილს უმე­ტე­სად ფილ­მე­ბი­დან იც­ნობს. მათ­გან რამ­დე­ნი­მე­ში მთა­ვა­რი როლი აქვს ნა­თა­მა­შე­ბი, და­ნარ­ჩე­ნი ეპი­ზო­დუ­რი, სა­დაც ასე­ვე ჩანს მისი აქ­ტი­ო­რუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი.

"კუ­ჩხი ბედ­ნი­ერ­ში" სი­მამ­რია, ოჯა­ხის უფ­რო­სი, პა­ტა­რა მო­ნაკ­ვე­თი აქვს, მაგ­რამ და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი სა­ხეა. დარ­ბა­ი­სე­ლი მეგ­რე­ლი კა­ცია, რო­მე­ლიც ცდი­ლობს, შეყ­ვა­რე­ბულ შვი­ლიშ­ვილს რა­ღაც­ნა­ი­რად შვე­ბა აგ­რძნო­ბი­ნოს და გვერ­დში და­უდ­გეს. სიყ­ვა­რუ­ლი და პი­რა­დი გრძნო­ბე­ბია მის­თვის მთა­ვა­რი, რომ მო­მა­ვა­ლი თა­ო­ბა ბედ­ნი­ე­რი იყოს - კე­თილ­შო­ბი­ლი ბა­ბუაა...

ეს შე­თავ­სე­ბა - რო­გორც სა­ხა­სი­ა­თო, ისე დრა­მა­ტუ­ლი რო­ლე­ბი კახ­ნი­აშ­ვი­ლის შე­მოქ­მე­დე­ბის­თვის მთა­ვა­რია. ბა­ტო­ნი ვასო სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ხალ­ხო არ­ტის­ტი იყო. 1964 წელს დამ­სა­ხუ­რე­ბუ­ლი არ­ტის­ტის წო­დე­ბა მი­ე­ნი­ჭა. გო­რის თე­ატ­რში შალ­ვა ხერ­ხე­უ­ლი­ძეს­თან და სხვა მსა­ხი­ო­ბებ­თან ერ­თად, ძა­ლი­ან კო­ლო­რი­ტულ ან­სამ­ბლს ქმნი­და...

- ფილმში "სა­მა­ნიშ­ვი­ლის დე­დი­ნაც­ვა­ლი" გან­სხვა­ვე­ბულ ბე­კი­ნას თა­მა­შობს...

- კი, და­ვით კლდი­აშ­ვილ­თან კო­მე­დი­აა და ფილმში - დრა­მა. ყო­ველ­გვა­რი ირო­ნი­ი­სა და კო­მე­დი­უ­რი ელე­მენ­ტე­ბის გა­რე­შე. კახ­ნი­აშ­ვილ­მა სა­მა­ნიშ­ვი­ლის ბე­კი­ნას მარ­თლაც სხვა­ნა­ი­რი სახე შექ­მნა. მის­მა სურ­ვილ­მა, ადა­მი­ა­ნურ­მა გრძნო­ბამ, რაც ცო­ლის მოყ­ვა­ნას უკავ­შირ­დე­ბა, შვილ­თან უთან­ხმო­ე­ბა გა­მო­იწ­ვია. ვერ გან­სა­ზღვრა ის დრა­მა­ტუ­ლი მო­მენ­ტე­ბი, რაც შემ­დგომ­ში წინ და­უხ­ვდა და ეს აწუ­ხებ­და. ვერ წარ­მო­იდ­გი­ნა, რომ ჭარ­მაგ ასაკ­ში შვი­ლი ეყო­ლე­ბო­და. ამი­ტომ, ეს ში­ნა­გა­ნი ბრძო­ლაა ფილმში გად­მო­ცე­მუ­ლი. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ოჯა­ხი თა­ვი­სი ქორ­წი­ნე­ბით გაყო. რი­სიც მის შვილს, პლა­ტონს ეში­ნო­და, სა­ბო­ლო­ოდ ის მოხ­და. მა­მის სი­ჯი­უ­ტის გამო პლა­ტონს ეს სა­შიშ­რო­ე­ბა აუხ­და.

მთა­ვა­რია, ამ ჟან­რებს მსა­ხი­ო­ბი ძა­ლი­ან ბუ­ნებ­რი­ვად ერ­გე­ბა და ამი­ტო­მაა გა­მორ­ჩე­უ­ლი მისი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი. ავი­ღოთ, თუნ­დაც ვასო ჩორ­გო­ლაშ­ვი­ლი ფილ­მი­დან „ცის­ფერ მთე­ბი“. ბე­კი­ნას­გან სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი, მაგ­რამ და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლია თა­ვი­სი სტი­ლით და გან­წყო­ბით. ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლია, აღ­შფო­თე­ბუ­ლია იმით, რომ სუ­რა­თი ვე­რა­ვის გა­ა­ტა­ნი­ნა... ჩხუ­ბიც უწევს, დათ­მო­ბაც, მაგ­რამ ბო­ლოს "გრენ­ლან­დია" მა­ინც თავ­ზე ემ­ხო­ბა. აინ­ტე­რე­სებს ნა­ხა­ტის გა­ტა­ნა და არა ის, თუ რა ხდე­ბა იმ სივ­რცე­ში, სცე­ნა­რის გან­ხილ­ვა და ა.შ. სა­ერ­თო სი­ტუ­ა­ცი­ას, ვი­თა­რე­ბა­საა აყო­ლი­ლი, მაგ­რამ პი­რა­დი ამ­ბი­ცი­ე­ბი გა­აჩ­ნია. მისი არაფ­რის­გან წარ­მოქ­მნი­ლი ამ­ბი­ცია კი მა­ყუ­რე­ბელ­ში ღი­მილს იწ­ვევს.

- "ომამ­დე ტან­კის­ტი ვი­ყა­ვი", ხომ?

- ჰგო­ნია, რომ წარ­სულ­ში ვი­ღაც იყო, მაგ­რამ ომამ­დე ტან­კის­ტო­ბა ხომ უფუნ­ქციო ტან­კის­ტო­ბა გა­მო­დის. ამით რე­ჟი­სორ­მა გვი­თხრა, რომ აქვს ამ­ბი­ცი­ე­ბი, რა­საც არ თმობს, მაგ­რამ სა­ერ­თო სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, იქ იმ გა­უ­გებ­რო­ბა­ში ხმას არ იღებს, გა­მორ­ჩე­ულს არა­ფერს ამ­ბობს. როლ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში ეს კონ­ტრას­ტია პი­როვ­ნულ და სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მოვ­ლე­ნებს შო­რის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა.

გო­რის თე­ატ­რის ყო­ფი­ლი მსა­ხი­ო­ბი, 91 წლის ფატი ფუ­ლა­რი­ა­ნი ჩემ­თან სა­უ­ბარ­ში ვასო კახ­ნი­აშ­ვილ­ზე ჰყვე­ბა, რომ ბა­ტო­ნი ვასო სცე­ნუ­რი სი­მარ­თლით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და.

პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მსა­ხი­ო­ბი იყო და საქ­მეს დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ეკი­დე­ბო­და. რო­ლის ტყავ­ში ძვრე­ბო­და, რომ სა­ინ­ტე­რე­სო სახე შე­ექ­მნა. რე­პე­ტი­ცი­ებს არ აც­დენ­და. ყო­ველ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სოდ მუ­შა­ობ­და, სა­ხეს ბო­ლომ­დე სწვდე­ბო­და და მისი ნა­მუ­შევ­რე­ბი და­მა­ჯე­რებ­ლო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და. არას­დროს კარ­გავ­და წო­ნას­წო­რო­ბას, სულ კოხ­ტად ჩაც­მუ­ლი და­დი­ო­და... ქალ­ბა­ტო­ნი ფა­ტის თქმით, ერთი პე­რი­ო­დი, თე­ატ­რში კრი­ზი­სი ყო­ფი­ლა და მსა­ხი­ო­ბებს გა­და­უ­წყვე­ტი­ათ დი­რექ­ტორ­თან, გე­დე­ონ ნავ­რო­ზაშ­ვილ­თან შე­სუ­ლიყ­ვნენ. ვასო გა­მო­უ­ძა­ხი­ათ და რო­გორც გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის, დი­რექ­ტორ­თან შეს­ვლა უთხო­ვი­ათ. რომ შე­სუ­ლა, მსა­ხი­ო­ბე­ბი კარ­თან მდგა­რან. თურ­მე კა­ბი­ნე­ტი­დან ჩა­მი­ჩუ­მი არ ეს­მო­დათ. იქი­დან გა­მო­სუ­ლის­თვის უკი­თხავთ, უთხა­რი ჩვე­ნი სა­თხო­ვა­რიო? ვუ­თხა­რი კი არა, ვუყ­ვი­რეო. ცნო­ბილ მსა­ხი­ობს, ქე­თე­ვან ბო­ჭო­რიშ­ვილს უთ­ქვამს, - აქ ვდგა­ვართ და არა­ფე­რი გაგ­ვი­გო­ნია. ჩუ­მად ვიყ­ვი­რეო. იმის მერე "ჩუმ ვა­სოს" ვე­ძახ­დი­თო...

რო­დე­საც აკა­კი ბა­ქა­რა­ძეს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გა­უ­წყრა, იმ დროს გო­რის თე­ატ­რში ხელ­მძღვა­ნე­ლი არ ჰყო­ლი­ათ და მსა­ხი­ო­ბებს მისი გა­მოგ­ზავ­ნა მო­უ­თხო­ვი­ათ. ვა­სოს კარ­გი კა­ლიგ­რა­ფია ჰქონ­და და გან­ცხა­დე­ბა შე­ვარ­დნა­ძის სა­ხელ­ზე მას და­უ­წე­რია. დიდი თხოვ­ნის მი­უ­ხე­და­ვად, აკა­კი ბაქ­რა­ძე თე­ატ­რში მა­ინც არ და­უ­ნიშ­ნავთ, თუმ­ცა შეჰ­პირ­დნენ... რო­დე­საც სა­ხელ­მწი­ფო პრე­მია ფილ­მის­თვის "ცის­ფე­რი მთე­ბი“ მის­ცეს, უკვე მო­ხუ­ცე­ბუ­ლი იყო. შინ გა­დამ­ღე­ბი ჯგუფ­თან ერ­თად მი­სუ­ლან. კარ­ზე უკა­კუ­ნეს, უკა­კუ­ნეს და არ გა­ა­ღოო. მერე და­უ­ძა­ხი­ათ - ვასო, კარი გაგ­ვი­ღე, სა­ხელ­მწი­ფო პრე­მია მო­გი­ტა­ნე­თო. მან კი და­ხუ­რუ­ლი კა­რის მიღ­მა გა­მოს­ძა­ხა - თუ მო­ი­ტა­ნეთ, მანდ კარ­თან აა­ყუ­დე­თო... ქალ­ბა­ტო­ნი ფა­ტის თქმით, დახ­ვე­წი­ლო­ბით, კო­ლო­რი­ტუ­ლო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და და პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობ­და.

მსა­ხი­ობ იმე­და კა­ხი­ანს, ფილმში "სა­მა­ნიშ­ვი­ლის დე­დი­ნაც­ვა­ლი" ვასო კახ­ნი­აშ­ვი­ლის უშუ­ა­ლო პარტნი­ო­რო­ბამ მო­უ­წია. მათ ერ­თად მამა-შვი­ლის - ბე­კი­ნა და პლა­ტონ სა­მა­ნიშ­ვი­ლის რო­ლე­ბი ითა­მა­შეს. ბა­ტო­ნი იმე­და AMBEBI.GE-სთან იხ­სე­ნებს, თუ რო­გორ მოხ­ვდა ფილმში და რო­გორ დარ­ჩა ბა­ტო­ნი ვასო მის მეხ­სი­ე­რე­ბა­ში:

- პლა­ტო­ნი ჩემ­თვის სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლო როლი იყო. როცა ასეთ კლა­სი­კას ეჭი­დე­ბი, თა­ნაც კი­ნოს და კოტე მარ­ჯა­ნიშ­ვილს უკვე გა­და­ღე­ბუ­ლიც აქვს ის, სა­დაც პლა­ტონს აკა­კი ვა­სა­ძე თა­მა­შობს, პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა მა­ტუ­ლობს. მერე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყვე­ლა თე­ატ­რში იყო „სა­მა­ნიშ­ვი­ლი“ დად­გმუ­ლი და ამ ფილმზე რომ და­ვი­წყეთ მუ­შო­ბა, რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რში ეს სპექ­ტაკ­ლი ტრი­უმ­ფით მი­დი­ო­და... მოკ­ლედ, სა­ინ­ტე­რე­სო სა­მუ­შაო მე­ლო­და, რა­ზეც მა­ნამ­დე არც მი­ფიქ­რია. ყვე­ლა­ფე­რი კი ასე და­ი­წყო:

ერთ დღეს ელ­დარ შენ­გე­ლა­ი­ამ მი­თხრა, მინ­და, პლა­ტო­ნის როლ­ზე გაგ­სინ­ჯოო. გა­მიკ­ვირ­და. იმ პე­რი­ოდ­ში 120 კი­ლოგ­რა­მი ვი­ყა­ვი. ამ­ხე­ლა პლა­ტო­ნი სად გი­ნა­ხავს-მეთ­ქი?! სა­სინ­ჯი გა­და­ღე­ბა მა­ინც ჩა­ტარ­და. სამ­ხატ­ვრო საბ­ჭომ თქვა, - თუ იმე­და წო­ნა­ში და­იკ­ლებს, კარ­გი იქ­ნე­ბაო. ელ­დარ­მა დი­ე­ტას მო­გი­ტან და გახ­დე­ბიო... ის დი­ე­ტა კი არა, შიმ­ში­ლი იყო - 20 კილო და­ვი­კე­ლი. და­მამ­ტკი­ცეს. გა­და­ღე­ბა იმე­რეთ­ში იყო. იქ ყო­ველ დღე იმე­რულ ოჯა­ხებ­ში ვი­ყა­ვით - ხან ზეს­ტა­ფონ­ში, თერ­ჯო­ლა­ში, ჭი­ა­თუ­რა­ში, მაგ­რამ ხა­ჭა­პუ­რი არ მი­ჭა­მია და ჭიქა ღვი­ნოც არ და­მი­ლე­ვია - დი­ე­ტა­ზე გახ­ლდით. ჩემ­ზე მე­ტად ცხენ­საც აშიმ­ში­ლებ­დნენ, ისიც გამ­ხდა­რი უნდა ყო­ფი­ლი­ყო... სწო­რედ იქ შევ­ხვდი ბე­კი­ნას როლ­ზე ბა­ტონ ვა­სოს... სა­ო­ცა­რი მსა­ხი­ო­ბი იყო, სა­სი­ა­მოვ­ნო სა­ურ­თი­ერ­თო პი­როვ­ნე­ბა, რო­მელ­საც დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა ჰქონ­და. მის­გან ბევ­რი რა­მის სწავ­ლა და გა­გე­ბა შე­იძ­ლე­ბო­და, რო­გორც ოს­ტა­ტო­ბა­ში, ისე ადა­მი­ა­ნურ ცხოვ­რე­ბა­ში. მას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბით დი­დად კმა­ყო­ფი­ლი ვი­ყა­ვი, ასე­ვე თა­მა­შით და ყუ­რა­დღე­ბით ვუს­მენ­დი. მარ­თა­ლი მსა­ხი­ო­ბი იყო, რაც კი­ნოს ძა­ლი­ან სჭირ­დე­ბა. როცა ასე­თი პარტნი­ო­რი გყავს, დიდ მსა­ხი­ობ­თან ხარ, ბედ­ნი­ე­რე­ბაა.

- იმე­რეთ­ში გა­და­ღე­ბი­სას სუფ­რას­თან ყოფ­ნა მუდ­მი­ვად გიხ­დე­ბო­დათ, უყ­ვარ­და ბა­ტონ ვა­სოს მოლ­ხე­ნა?

- კი, მაგ­რამ ზო­მი­ე­რად... პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი იყო და ნას­ვა­მი გა­და­ღე­ბა­ზე რო­გორ გა­მოჩ­ნდე­ბო­და?! ხომ ვამ­ბობ, გა­მი­მარ­თლა, რომ ასეთ ადა­მი­ანს შევხდი და "მამა-შვი­ლი" ვი­ყა­ვით. "მა­მებ­ში“ სა­ერ­თოდ, ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თლა, "სა­ბუ­და­რელ­ში" ჩემი პირ­ვე­ლი მამა გე­ნი­ა­ლუ­რი მსა­ხი­ო­ბი გრი­შა ტყაბ­ლა­ძე იყო, „თეთრ ქა­რა­ვან­ში“ ასე­ვე გე­ნი­ა­ლუ­რი სპარ­ტაკ ბა­ღაშ­ვი­ლი. ყვე­ლა­ნი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი იყ­ვნენ და თა­ვი­ანთ საქ­მეს ისე ეკი­დე­ბოდ­ნენ, რო­გორც რა­ი­მე წმინ­დას. ასე­თი იყო ბა­ტო­ნი ვა­სოც. ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ამის უფ­ლე­ბა მო­მე­ცა...

სამ­წუ­ხა­როდ, თე­ატ­რში არ მი­ნა­ხავს, მაგ­რამ ვიცი, მა­ყუ­რე­ბელს რო­გორ უყ­ვარ­და. მას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბით და მისი საქ­ცი­ე­ლით, გა­და­ღე­ბა­ზე რომ ვუ­ყუ­რებ­დი, გა­ო­ცე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, თუ რო­გო­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბით იყო კი­ნოს მი­მართ. ფილმში ასე­თი სცე­ნაა - ჩო­ხას იკე­რავს და თავს რო­გორ იწო­ნებს, - ეს სა­ო­ცა­რი სა­ნა­ხა­ვია. სა­ცო­ლეს პირ­ვე­ლად რომ შეხ­ვდე­ბა, რო­გორ ელა­პა­რა­კე­ბა, ან რო­გორ მი­ი­ღო... ასე­თი მსა­ხი­ო­ბე­ბი იყ­ვნენ, თა­ვი­ან­თი პრო­ფე­სი­ით ცხოვ­რობ­დნენ და ეს­მო­დათ, რა პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ჰქონ­დათ ხალ­ხის და ქვეყ­ნის წი­ნა­შე. კი ასე­თი იყო ვასო კახ­ნი­აშ­ვი­ლი.