პოლიტიკა
მსოფლიო

14

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის მეთვრამეტე დღე დაიწყება 00:09-ზე, მთვარე მორიელშია არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები, სასამართლო პროცესები. არ გირჩევთ ვაჭრობას, უძრავ ქონებასთან დაკავშირებული საკითხების მოგვარებას. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. ურთიერთობისას აკონტროლეთ ემოციები. კამათი დაუშვებელია. კარგი დღეა მოგზაურობისთვის, ხანგრძლივი მგზავრობისთვის. დაისვენეთ, მაგრამ ნაკლები იძინეთ. მოერიდეთ ქორწინებასა და ჯვრისწერას. გაამდიდრეთ თქვენი რაციონი თხილითა და მცენარეული ზეთით. სიგარეტის რაოდენობა და ალკოჰოლის დოზა შეამცირეთ. დაუშვებელია ქირურგიული ოპერაციის ჩატარება სასქესო ორგანოებზე, მსხვილ ნაწლავზე, შარდის ბუშტზე.
სამხედრო
სამართალი
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
მეცნიერება
კონფლიქტები
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ბულინგმა სულიერად უფრო გამაძლიერა... ცხოვრების მადლობელი ვარ, განვლილ ყოველ წამს და წუთს ვაფასებ" - თედო ბექაური ოჯახზე, ცხოვრებასა და გამარჯვებაზე
"ბულინგმა სულიერად უფრო გამაძლიერა... ცხოვრების მადლობელი ვარ, განვლილ ყოველ წამს და წუთს ვაფასებ" - თედო ბექაური ოჯახზე, ცხოვრებასა და გამარჯვებაზე

თედო ბე­ქა­უ­რის ცხოვ­რე­ბა­ში წარ­მა­ტე­ბა 10 წლის ასაკ­ში მო­უ­ლოდ­ნე­ლად მო­ვი­და, რო­დე­საც რე­ჟი­სორმა გი­ორ­გი ოვაშ­ვილ­მა ის თა­ვი­სი ფილ­მის­თვის "გაღ­მა ნა­პი­რი“ აღ­მო­ა­ჩი­ნა და მთა­ვა­რი რო­ლის შე­სას­რუ­ლებ­ლად შე­არ­ჩია... ამ როლ­მა პა­ტა­რა მსა­ხი­ობს დიდი წარ­მა­ტე­ბა მო­უ­ტა­ნა - რად­გან და­კის­რე­ბულ ამო­ცა­ნას თავი შე­სა­ნიშ­ნა­ვად გა­არ­თვა. "გაღ­მა ნა­პი­რით“ თედო არა მარ­ტო სა­ქარ­თვე­ლო­ში, მსოფ­ლი­ოს არა­ერთ ქვე­ყა­ნა­ში, ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე გა­იც­ნეს...

მერე კი ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი ბი­ჭის ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად წა­რი­მარ­თა... კი­დევ 2 ფილმში ითა­მა­შა, თუმ­ცა მი­სით მე­ტად კი­ნო­ში აღარ და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლან. რო­გორ ცხოვ­რობ­და მთე­ლი ეს წლე­ბი, ამა­ზე ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­ი­ტყობთ.

თუმ­ცა ამ ეტაპ­ზე, რო­გორც ცნო­ბი­ლია, ის კონ­კურ­სის გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლია - თე­დომ მე­გა­შოუ "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის“ მე-12 სე­ზო­ნი მო­ი­გო. პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი მან მე­წყვი­ლე ანნა ბირ­თვე­ლიშ­ვილ­თან ერ­თად და­ი­კა­ვა. გა­მარ­ჯვე­ბულს მთა­ვა­რი პრი­ზი - ბინა ბა­კუ­რი­ან­ში ერგო. თედო ბე­ქა­უ­რის ცხოვ­რე­ბა­ში, რო­გორც თვი­თონ ამ­ბობს, ახლა გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი რა­ღაც ხდე­ბა...

- თედო, გა­მარ­ჯვე­ბას გი­ლო­ცავ. ფიქ­რობ­დი იმა­ზე, რომ შე­საძ­ლოა, ვერ მო­გე­გო?

- რა თქმა უნდა. არ უნდა და­მეშ­ვა ფიქ­რი იმა­ზე, რომ 100%-ით აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ვი­გებ­დი... ეს უპირ­ვე­ლე­სად იმის­თვის, რომ გუ­ლის წყვე­ტა არ მქო­ნო­და. გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბის იმე­დი კი მქონ­და... სა­ბო­ლო­ოდ ისე მოხ­და, რო­გორც გვინ­დო­და მე და ჩემს გულ­შე­მატ­კი­ვარს...

- რო­გო­რია შენი ემო­ცი­ე­ბი და გეგ­მე­ბი?

- ჯერ­ჯე­რო­ბით ვე­რა­ფერს ვფიქ­რობ... სა­ო­ცა­რი რამ მოხ­და... ჩვენს ამ ინ­ტერ­ვი­უმ­დე ფი­ნალს ვუ­ყუ­რებ­დი და კი­დევ ვერ ვი­აზ­რებ, რომ მე-12 სე­ზო­ნის გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი მე ვარ და ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემს თავს მოხ­და. აქამ­დე ასე­თი ემო­ცია არ მქონ­და, სი­ტყვე­ბით ვერ გა­მოვ­თქვამ - რა­ღაც არ­ნა­ხუ­ლი, უჩ­ვე­უ­ლო და სხვა­ნა­ი­რი გრძნო­ბაა.

- "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის“ მე-12 სე­ზო­ნი და­ი­ხუ­რა... წინა სე­ზო­ნე­ბი­სას თუ გი­ფიქ­რია, რომ ამ პრო­ექ­ტში მი­გე­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა?

- კი, მი­ფიქ­რია, დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­ცეკ­ვებ­დი-მეთ­ქი, მაგ­რამ აქამ­დე პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა არა­ვის შე­მო­უ­თა­ვა­ზე­ბია... მერე ისე მოხ­და, რომ ნოე სუ­ლა­ბე­რი­ძეს­თან გა­და­ცე­მა­ში ვი­ყა­ვი და მი­თხრა, შო­უ­ში ხომ არ იცეკ­ვე­ბო? დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით, რა­ტო­მაც არა-მეთ­ქი. ისიც ვუ­თხა­რი, რომ ამა­ზე ნა­ფიქ­რი მქონ­და... ძა­ლი­ან კარ­გი, მე ხელს შე­გი­წყო­ბო... მად­ლო­ბა ნოეს...

- შენი თა­ვის იმე­დი გქონ­და, რომ შეძ­ლებ­დი ცეკ­ვას?

- ვფიქ­რობ­დი, რამ­დე­ნად გა­მო­მი­ვა-მეთ­ქი, მაგ­რამ ამას­თა­ნა­ვე ვი­მე­დოვ­ნებ­დი, რომ ყვე­ლა­ფერს ვარ­ჯი­შის შე­დე­გად დავ­ხვე­წდი. ისე, ქარ­თუ­ლი ცეკ­ვა უფრო რთუ­ლია, ვიდ­რე სპორ­ტუ­ლი.... მე­წყვი­ლეც კარ­გი შემ­ხვდა, ანნა ბირ­თვე­ლიშ­ვი­ლი. ბი­ჭე­ბი - ირაკ­ლი ძა­ძა­მია და რატი გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე კარ­გად მეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, მაგ­რამ სულ ჩემ­თან ხომ არ იყ­ვნენ და ძი­რი­თა­დად მარ­ტო ვმუ­შა­ობ­დი ხოლ­მე... ძა­ლი­ან კარ­გი ადა­მი­ა­ნე­ბის გა­რე­მოც­ვა­ში მოხ­ვდი, ყვე­ლა მეხ­მა­რე­ბო­და.

- ეს სამი თვე რო­გო­რი იყო შენს ცხოვ­რე­ბა­ში?

- უძი­ლო, დაღ­ლი­ლი და კი­დუ­რებ-კუნ­თებ-ძვლებ ნატ­კე­ნი... მარ­თლა ყვე­ლა ძვა­ლი მტკი­ვა, მაგ­რამ ღირ­და... კი­დევ რომ ეკი­თხათ - იცეკ­ვე­ბო?, კი­დევ ვი­ცეკ­ვებ­დი...

- ამ პრო­ექ­ტამ­დე რო­გორ ცხოვ­რობ­დი?

- არა­ფე­რი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი, სამ­სა­ხუ­რი, სახ­ლი... ასე ვი­ყა­ვი... სა­ერ­თოდ, ჩემი სამ­სა­ხუ­რი ელი­ა­ვას ბაზ­რო­ბა­ზე იყო, რაც ძა­ლი­ან რთუ­ლია... როცა ადა­მი­ანს რა­ღაც გინ­და და ვერ აკე­თებ, თავს კომ­ფორ­ტუ­ლად ვერ გრძნობ. ამი­ტომ იმ გა­რე­მო­ში ცოტა მი­ჭირ­და. ხალ­ხსაც უკ­ვირ­და, იქ რომ მხე­დავ­და... მაგ­რამ როცა შე­მო­სავ­ლის სხვა წყა­რო არ გაქვს და გი­ჭირს, რას იზამ?!

- 10 წლის ბიჭ­მა ფილმში "გაღ­მა ნა­პი­რი“ რო­ლის შე­სა­ნიშ­ნა­ვად შეს­რუ­ლე­ბა შე­ძე­ლი. რა ად­გი­ლი უკა­ვია ამ ფილ­მს შენს ცხოვ­რე­ბა­ში?

- ეს არის ტკბი­ლი ბავ­შვო­ბა, რო­მე­ლიც სულ ჩემ­თა­ნაა და სულ მახ­სოვს...

- თა­ვის დრო­ზე, თურ­მე გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფი­დან ვი­ღა­ცებს არ მოს­წონ­დი. ამ­ბობ­დნენ, რა­ტომ მო­იყ­ვა­ნეთ ეს ბიჭი, სხვა ვე­რა­ვინ მო­ი­ძებ­ნაო?

- კი, მაგ­რამ მა­შინ ამის შე­სა­ხებ არ ვი­ცო­დი, ეს გვი­ან გა­ვი­გე. ჩე­მამ­დე კი მო­ვი­და ინ­ფორ­მა­ცია, მაგ­რამ იმის იქით არ და­ვინ­ტე­რე­სე­ბულ­ვარ, ეს ვინ თქვა და რა­ტომ. არც მი­კი­თხავს, რად­გა­ნაც მე ფილმში ჩემი შე­დე­გი მაქვს და ვიცი, რა გა­ვა­კე­თე. იდარ­დონ იმ ადა­მი­ა­ნებ­მა, ვინც ჩემ­ზე რამე ცუ­დად თქვეს...

- ვიდ­რე კინო იქ­ნე­ბო­და, თურ­მე ბავ­შვო­ბა­ში გარ­კვე­უ­ლი ბუ­ლინ­გის ობი­ექ­ტიც ყო­ფილ­ხარ, რაც შენს თვალ­თან და­კავ­ში­რე­ბულ გარ­კვე­ულ პრობ­ლე­მას უკავ­შირ­დე­ბო­და. ეს ბავ­შვო­ბის ტრავ­მა დღე­საც მოგ­ყვე­ბა?

- კი, ბავ­შვო­ბის ტრავ­მაა, მაგ­რამ მაგ ბუ­ლინ­გმა სუ­ლი­ე­რად უფრო გა­მაძ­ლი­ე­რა... ცხოვ­რე­ბის დი­დად მად­ლი­ე­რი ვარ, გან­ვლილ ყო­ველ წამს და წუთს ვა­ფა­სებ.

- რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნის ცხოვ­რე­ბა­ში პო­პუ­ლა­რო­ბა მო­დის, ბევ­რი წო­ნას­წო­რო­ბის დაც­ვას ვერ ახერ­ხებს. სა­კუ­თარ თავ­ზე გა­და­მე­ტე­ბუ­ლი წარ­მოდ­გე­ნა ექ­მნე­ბათ... შენ ხარ ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც წო­ნას­წო­რო­ბის დაც­ვა ყვე­ლა ეტაპ­ზე შე­ძე­ლი. რო­გორ მო­ა­ხერ­ხე?

- მშობ­ლე­ბი არი­ან ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ სწო­რად აღ­მზარ­დეს... სხვა­ნა­ი­რად არ შე­მეძ­ლო და არ შე­მიძ­ლია...

- ამ გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ, მშობ­ლებ­მა რა გი­თხრეს?

- მათ­თან და­ლა­პა­რა­კე­ბა ჯერ ნორ­მა­ლუ­რად ვერც მო­ვას­წა­რი. კი­დევ არ გვჯე­რა იმის, რაც ჩვენს თავს მოხ­და და ხდე­ბა... ჩემი მე­უღ­ლე და პა­ტა­რა, მო­უს­ვე­ნა­რი დე­მეტ­რე (2 წლის და 9 თვის), გა­მარ­ჯვე­ბა... ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემ­თვის ნამ­დვი­ლი ზღა­პა­რია. ზღაპ­რუ­ლად ვართ კი... მე­უღ­ლე ამ პრო­ექ­ტის გან­მავ­ლო­ბა­ში მხარ­ში მედ­გა...

- სად ცხოვ­რობთ?

- ახლა თბი­ლის­ში ვართ, სხვის სახ­ლში, მაგ­რამ აქ პრო­ექ­ტის გამო ვი­ყა­ვით. მე ორ­ბე­თი­დან ვარ. ჩემი სო­ფე­ლი თბი­ლი­სი­დან არც ისე შორ­საა, საკ­მა­ოდ მაღ­ლაა და ტრან­სპორ­ტის პრობ­ლე­მა გვაქვს... ამ სო­ფელ­ში და­ვი­ბა­დე და გა­ვი­ზარ­დე. მთე­ლი ბავ­შვო­ბა იქ გა­ვა­ტა­რე. პა­ტა­რა სო­ფე­ლია თა­ვის პა­ტა­რა სა­მე­ზობ­ლო­თი და დიდი სიყ­ვა­რუ­ლით, მშრო­მე­ლი, კე­თილ­შო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბით.

- გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ იქვე სცე­ნა­ზე შენ­თან მო­სა­ლო­ცად მო­ხუ­ცე­ბუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი მო­ვი­და, ფაქ­ტობ­რი­ვად, პირ­ველ­მა მო­გი­ლო­ცა. ბე­ბოა?

- ეს ქალ­ბა­ტო­ნი მე­გობ­რის მე­ზო­ბე­ლია - ჩვე­ნი მო­ნა­თე­სა­ვე გვა­რის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი. ძა­ლი­ან ვუყ­ვარ­ვარ და ფი­ნალ­ზე სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ მო­ვი­და. სამ­წუ­ხა­როდ, ბებო არ მყავს, ამ ქალ­ბა­ტო­ნის სა­ხით კი ბე­ბია ნამ­დვი­ლად შე­ვი­ძი­ნე, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ვა­ფა­სებ. ჩემი მე­გობ­რის­თვის უთ­ქვამს, მა­ნა­ხე ბავ­შვიო და მა­ნაც ჩემ­თან წა­მო­იყ­ვა­ნა. გაც­ნო­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი ბე­ბი­ო­ბას მი­წევს. ძა­ლი­ან კარ­გი ადა­მი­ა­ნია.

- გა­მოჩ­ნდა ვი­ღაც ინ­კოგ­ნი­ტო ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მე­ლიც თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში შენს სწავ­ლას უზ­რუნ­ველ­ყოფს... ეს ნატ­ვრაც აგიხ­დე­ბა...

- კი, ასეა. მა­ნამ­დე თე­ატ­რა­ლურ კო­ლე­ჯში ვსწავ­ლობ­დი, სა­დაც დიდი გა­ნათ­ლე­ბა არ მი­მი­ღია. ეს იმის­თვის მინ­დო­და, რომ თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ჩა­ბა­რე­ბა­ში დამ­ხმა­რე­ბო­და. მერე იქ გა­და­სა­ხადს ფი­ნან­სუ­რად ვე­ღარ გავ­წვდი... ახლა ცოტა ხანი აზ­რზე მო­სას­ვლე­ლად დრო მჭირ­დე­ბა, კა­ლა­პოტ­ში ჩავ­დგე­ბი და ყვე­ლა­ფერს მივ­ხე­დავ...

ყვე­ლას, ვინც გვერ­დით მედ­გა, ასე­ვე ჩემს გულ­შე­მატ­კივ­რებს დიდ მად­ლო­ბას ვუხ­დი. ვინც ერთი ზარი ან ერთი მე­სი­ჯი გა­მო­უშ­ვა. სი­ტყვი­ე­რად გვერ­დში და­მიდ­გა, ყვე­ლას დიდი მად­ლო­ბა. მთელ სა­ქარ­თვე­ლოს ულევ სი­ხა­რულს ვუ­სურ­ვებ!..

იხი­ლეთ ასე­ვე:

მკითხველის კომენტარები / 21 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
მარინა
2

კარგი ახალგაზრდაა, მშრომელია, იღბალიც აქვს და ეს კარგია ძალიან, კიდევ ბევრი გამარჯვება და წარმატება ცხოვრებაში!

ლერი
0

გულწრფელად მაინტერესებს მეწყვილეებს რამდენად უფასდებათ შრომა.

ავტორი:

"ბულინგმა სულიერად უფრო გამაძლიერა... ცხოვრების მადლობელი ვარ, განვლილ ყოველ წამს და წუთს ვაფასებ" - თედო ბექაური ოჯახზე, ცხოვრებასა და გამარჯვებაზე

"ბულინგმა სულიერად უფრო გამაძლიერა... ცხოვრების მადლობელი ვარ, განვლილ ყოველ წამს და წუთს ვაფასებ" - თედო ბექაური ოჯახზე, ცხოვრებასა და გამარჯვებაზე

თედო ბექაურის ცხოვრებაში წარმატება 10 წლის ასაკში მოულოდნელად მოვიდა, როდესაც რეჟისორმა გიორგი ოვაშვილმა ის თავისი ფილმისთვის "გაღმა ნაპირი“ აღმოაჩინა და მთავარი როლის შესასრულებლად შეარჩია... ამ როლმა პატარა მსახიობს დიდი წარმატება მოუტანა - რადგან დაკისრებულ ამოცანას თავი შესანიშნავად გაართვა. "გაღმა ნაპირით“ თედო არა მარტო საქართველოში, მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში, ფესტივალებზე გაიცნეს...

მერე კი ყველაზე პოპულარული ბიჭის ცხოვრებაში ყველაფერი ჩვეულებრივად წარიმართა... კიდევ 2 ფილმში ითამაშა, თუმცა მისით მეტად კინოში აღარ დაინტერესებულან. როგორ ცხოვრობდა მთელი ეს წლები, ამაზე ინტერვიუდან შეიტყობთ.

თუმცა ამ ეტაპზე, როგორც ცნობილია, ის კონკურსის გამარჯვებულია - თედომ მეგაშოუ "ცეკვავენ ვარსკვლავების“ მე-12 სეზონი მოიგო. პირველი ადგილი მან მეწყვილე ანნა ბირთველიშვილთან ერთად დაიკავა. გამარჯვებულს მთავარი პრიზი - ბინა ბაკურიანში ერგო. თედო ბექაურის ცხოვრებაში, როგორც თვითონ ამბობს, ახლა განსხვავებული რაღაც ხდება...

- თედო, გამარჯვებას გილოცავ. ფიქრობდი იმაზე, რომ შესაძლოა, ვერ მოგეგო?

- რა თქმა უნდა. არ უნდა დამეშვა ფიქრი იმაზე, რომ 100%-ით აუცილებლად მოვიგებდი... ეს უპირველესად იმისთვის, რომ გულის წყვეტა არ მქონოდა. გულშემატკივრების იმედი კი მქონდა... საბოლოოდ ისე მოხდა, როგორც გვინდოდა მე და ჩემს გულშემატკივარს...

- როგორია შენი ემოციები და გეგმები?

- ჯერჯერობით ვერაფერს ვფიქრობ... საოცარი რამ მოხდა... ჩვენს ამ ინტერვიუმდე ფინალს ვუყურებდი და კიდევ ვერ ვიაზრებ, რომ მე-12 სეზონის გამარჯვებული მე ვარ და ეს ყველაფერი ჩემს თავს მოხდა. აქამდე ასეთი ემოცია არ მქონდა, სიტყვებით ვერ გამოვთქვამ - რაღაც არნახული, უჩვეულო და სხვანაირი გრძნობაა.

- "ცეკვავენ ვარსკვლავების“ მე-12 სეზონი დაიხურა... წინა სეზონებისას თუ გიფიქრია, რომ ამ პროექტში მიგეღო მონაწილეობა?

- კი, მიფიქრია, დიდი სიამოვნებით ვიცეკვებდი-მეთქი, მაგრამ აქამდე პროექტში მონაწილეობა არავის შემოუთავაზებია... მერე ისე მოხდა, რომ ნოე სულაბერიძესთან გადაცემაში ვიყავი და მითხრა, შოუში ხომ არ იცეკვებო? დიდი სიამოვნებით, რატომაც არა-მეთქი. ისიც ვუთხარი, რომ ამაზე ნაფიქრი მქონდა... ძალიან კარგი, მე ხელს შეგიწყობო... მადლობა ნოეს...

- შენი თავის იმედი გქონდა, რომ შეძლებდი ცეკვას?

- ვფიქრობდი, რამდენად გამომივა-მეთქი, მაგრამ ამასთანავე ვიმედოვნებდი, რომ ყველაფერს ვარჯიშის შედეგად დავხვეწდი. ისე, ქართული ცეკვა უფრო რთულია, ვიდრე სპორტული.... მეწყვილეც კარგი შემხვდა, ანნა ბირთველიშვილი. ბიჭები - ირაკლი ძაძამია და რატი გაჩეჩილაძე კარგად მეხმარებოდნენ, მაგრამ სულ ჩემთან ხომ არ იყვნენ და ძირითადად მარტო ვმუშაობდი ხოლმე... ძალიან კარგი ადამიანების გარემოცვაში მოხვდი, ყველა მეხმარებოდა.

- ეს სამი თვე როგორი იყო შენს ცხოვრებაში?

- უძილო, დაღლილი და კიდურებ-კუნთებ-ძვლებ ნატკენი... მართლა ყველა ძვალი მტკივა, მაგრამ ღირდა... კიდევ რომ ეკითხათ - იცეკვებო?, კიდევ ვიცეკვებდი...

- ამ პროექტამდე როგორ ცხოვრობდი?

- არაფერი განსაკუთრებული, სამსახური, სახლი... ასე ვიყავი... საერთოდ, ჩემი სამსახური ელიავას ბაზრობაზე იყო, რაც ძალიან რთულია... როცა ადამიანს რაღაც გინდა და ვერ აკეთებ, თავს კომფორტულად ვერ გრძნობ. ამიტომ იმ გარემოში ცოტა მიჭირდა. ხალხსაც უკვირდა, იქ რომ მხედავდა... მაგრამ როცა შემოსავლის სხვა წყარო არ გაქვს და გიჭირს, რას იზამ?!

- 10 წლის ბიჭმა ფილმში "გაღმა ნაპირი“ როლის შესანიშნავად შესრულება შეძელი. რა ადგილი უკავია ამ ფილმს შენს ცხოვრებაში?

- ეს არის ტკბილი ბავშვობა, რომელიც სულ ჩემთანაა და სულ მახსოვს...

- თავის დროზე, თურმე გადამღები ჯგუფიდან ვიღაცებს არ მოსწონდი. ამბობდნენ, რატომ მოიყვანეთ ეს ბიჭი, სხვა ვერავინ მოიძებნაო?

- კი, მაგრამ მაშინ ამის შესახებ არ ვიცოდი, ეს გვიან გავიგე. ჩემამდე კი მოვიდა ინფორმაცია, მაგრამ იმის იქით არ დავინტერესებულვარ, ეს ვინ თქვა და რატომ. არც მიკითხავს, რადგანაც მე ფილმში ჩემი შედეგი მაქვს და ვიცი, რა გავაკეთე. იდარდონ იმ ადამიანებმა, ვინც ჩემზე რამე ცუდად თქვეს...

- ვიდრე კინო იქნებოდა, თურმე ბავშვობაში გარკვეული ბულინგის ობიექტიც ყოფილხარ, რაც შენს თვალთან დაკავშირებულ გარკვეულ პრობლემას უკავშირდებოდა. ეს ბავშვობის ტრავმა დღესაც მოგყვება?

- კი, ბავშვობის ტრავმაა, მაგრამ მაგ ბულინგმა სულიერად უფრო გამაძლიერა... ცხოვრების დიდად მადლიერი ვარ, განვლილ ყოველ წამს და წუთს ვაფასებ.

- როდესაც ადამიანის ცხოვრებაში პოპულარობა მოდის, ბევრი წონასწორობის დაცვას ვერ ახერხებს. საკუთარ თავზე გადამეტებული წარმოდგენა ექმნებათ... შენ ხარ ადამიანი, რომელმაც წონასწორობის დაცვა ყველა ეტაპზე შეძელი. როგორ მოახერხე?

- მშობლები არიან ისეთი ადამიანები, რომ სწორად აღმზარდეს... სხვანაირად არ შემეძლო და არ შემიძლია...

- ამ გამარჯვების შემდეგ, მშობლებმა რა გითხრეს?

- მათთან დალაპარაკება ჯერ ნორმალურად ვერც მოვასწარი. კიდევ არ გვჯერა იმის, რაც ჩვენს თავს მოხდა და ხდება... ჩემი მეუღლე და პატარა, მოუსვენარი დემეტრე (2 წლის და 9 თვის), გამარჯვება... ეს ყველაფერი ჩემთვის ნამდვილი ზღაპარია. ზღაპრულად ვართ კი... მეუღლე ამ პროექტის განმავლობაში მხარში მედგა...

- სად ცხოვრობთ?

- ახლა თბილისში ვართ, სხვის სახლში, მაგრამ აქ პროექტის გამო ვიყავით. მე ორბეთიდან ვარ. ჩემი სოფელი თბილისიდან არც ისე შორსაა, საკმაოდ მაღლაა და ტრანსპორტის პრობლემა გვაქვს... ამ სოფელში დავიბადე და გავიზარდე. მთელი ბავშვობა იქ გავატარე. პატარა სოფელია თავის პატარა სამეზობლოთი და დიდი სიყვარულით, მშრომელი, კეთილშობილი ადამიანებით.

- გამარჯვების შემდეგ იქვე სცენაზე შენთან მოსალოცად მოხუცებული ქალბატონი მოვიდა, ფაქტობრივად, პირველმა მოგილოცა. ბებოა?

- ეს ქალბატონი მეგობრის მეზობელია - ჩვენი მონათესავე გვარის წარმომადგენელი. ძალიან ვუყვარვარ და ფინალზე საგულშემატკივროდ მოვიდა. სამწუხაროდ, ბებო არ მყავს, ამ ქალბატონის სახით კი ბებია ნამდვილად შევიძინე, ძალიან მიყვარს და ვაფასებ. ჩემი მეგობრისთვის უთქვამს, მანახე ბავშვიო და მანაც ჩემთან წამოიყვანა. გაცნობიდან მოყოლებული ბებიობას მიწევს. ძალიან კარგი ადამიანია.

- გამოჩნდა ვიღაც ინკოგნიტო ქალბატონი, რომელიც თეატრალურ უნივერსიტეტში შენს სწავლას უზრუნველყოფს... ეს ნატვრაც აგიხდება...

- კი, ასეა. მანამდე თეატრალურ კოლეჯში ვსწავლობდი, სადაც დიდი განათლება არ მიმიღია. ეს იმისთვის მინდოდა, რომ თეატრალურ უნივერსიტეტში ჩაბარებაში დამხმარებოდა. მერე იქ გადასახადს ფინანსურად ვეღარ გავწვდი... ახლა ცოტა ხანი აზრზე მოსასვლელად დრო მჭირდება, კალაპოტში ჩავდგები და ყველაფერს მივხედავ...

ყველას, ვინც გვერდით მედგა, ასევე ჩემს გულშემატკივრებს დიდ მადლობას ვუხდი. ვინც ერთი ზარი ან ერთი მესიჯი გამოუშვა. სიტყვიერად გვერდში დამიდგა, ყველას დიდი მადლობა. მთელ საქართველოს ულევ სიხარულს ვუსურვებ!..

იხილეთ ასევე: