დღეს, 16 სექტემბერს რუსეთის თავდაცვის სამინისტრომ გაავრცელა ვიდეო, სადაც ცენტრალური სამხედრო ოლქის მოიერიშე დანაყოფები სამხედრო მომზადებას "სპეცოპერაციას“ ზურგის რაიონის ერთ-ერთ პოლიგონზე გადიან.
ერთი შეხედვით, ვიდეოში განსაკუთრებული არაფერია. ისევ ძველებურად დარბიან ქვეითები, ისვრიან ბევრს, ვიდეოსთვის გამოწყობილი არიან ახალ, სუფთა სამხედრო ტანსაცმელში, დააფრენენ დრონებს და ჰყვებიან, რომ წვრთნამ კარგად ჩაიარა და მზად არიან მიღებული ცოდნა პრაქტიკაში გამოიყენონ.
თუმცა ყურადღება მიიპყრო ერთმა მომენტმა, როდესაც რუსი ჯარისკაცი BMP-1У-თან დგას, რომელიც უკრაინული წარმოების საბრძოლო მოდული "შკვალით“ არის აღჭურვილი. ეს BMP-ები რუსეთმა 2008 წელს გორის ბაზიდან წაიყვანა.
უკრაინამ საქართველოს სულ 15 ცალი БМП-1У "შკვალი“ გადასცა, საიდანაც 14 რუსეთის შეიარაღებულმა ძალებმა "მოგვპარეს“. ეს ტექნიკა მოსკოვთან ახლოს მყოფ ქალაქ კუბინის სამეცნიერო კვლევით ცენტრში ჰყავდათ გადაყვანილი, სადაც უმაღლესი შეფასებები მიიღო. თავისი დონით "შკვალი“, რომელიც 90-იანებში შეიმუშავეს, ერთი თავით მაღლა დგას 2018 წლის მოდერნიზებულ BMP-1У "ბასურმანინზე“ დაყენებულ მოდულზე.
ამის გამო, არსებობს ეჭვები, რამდენად შეძლებენ რუსეთის შეიარაღებული ძალები ამ ტექნიკის ექსპლუატაციას, რადგან უკრაინული მოდული რუსულისგან აბსოლუტურად განსხვავებულია. "შკვალზე“ ანტი სატანკო რაკეტები ყენდება და სერიოზული ტანკსაწინააღმდეგო პოტენციალი აქვს. ასევე კარგია ქალაქის ბრძოლებშიც.
სხვათა შორის, არსებული კადრებიდან შეგვიძლია ვიმსჯელოთ, რომ ქართული BMP-1У "შკვალი“ არა მხოლოდ წვრთნებზე, არამედ ფრონტზეც გამოიყენება.
დღეს ასევე გავრცელდა ინფორმაცია, რომ რუსეთმა ბახმუტთან თვითმავალი საარტილერიო დანადგარი „ვენა“ გამოიყენა. მიუხედავად იმისა, რომ „ვენას“ თავის მხრივ საკმაოდ შთამბეჭდავი ტექნიკური მონაცემები აქვს, რუსეთს ის შეზღუდული რაოდენობით ჰყავს. მას 1996 წლიდან 2010 წლის ჩათვლით აწარმოებდნენ და ძირითადად საექსპერიმენტო ვერსიები იყო, რომელსაც წვრთნებზე იყენებდნენ. 2016 წლიდან კი უკვე მისი სერიული წარმოება დაიწყეს და რუსეთთან ერთად მას აზერბაიჯანიც იყენებდა.
BMP-1У „შკვალის“, რომელიც სულ 14 უნდა ჰქონდეთ და ახლა უკვე „ვენას“ გამოყენება მიანიშნებს, რომ რუსეთის შეიარაღებულ ძალებს ტექნიკის კრიზისი აქვს.
ავტორი: ანრი კურტანიძე