საზოგადოება

5

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის მეათე დღე დაიწყება 14:10-ზე, მთვარე ქალწულშია თამამად წამოიწყეთ ახალი საქმეები. კარგი დღეა უძრავი ქონების შესაძენად, ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად, ვაჭრობისთვის. ცუდი დღეა კამათისა და სასამართლო საქმეებისთვის. სწავლა და გამოცდების ჩაბარება გაგიადვილდებათ. მოაგვარეთ საოჯახო კონფლიქტები. კარგია ნათესავებთან შეხვედრა და საუბარი. დღეს მომხდარი უსიამოვნებები მალევე დასრულდება. კარგი დღეა უფროსთან შესახვედრად და ახალი პროექტების განსახილველად. საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. მოერიდეთ მგზავრობასა და საცხოვრებელი მისამართის შეცვლას. მოერიდეთ ფიზიკურ დატვირთვას. გაგიადვილდებათ საოჯახო საქმეების, რემონტისა და მშენებლობის შესრულება. კარგი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის, ინტიმური ურთიერთობისთვის. მოერიდეთ ოპერაციების ჩატარებას მუცლის ღრუს ორგანოებზე. მარტივ ოპერაციასაც კი შეიძლება გართულება მოჰყვეს.
მსოფლიო
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
სამხედრო
მეცნიერება
Faceამბები
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მქონია შემოთავაზება სხვა ქვეყნებიდან, სადაც მძიმე წონაში უჭირთ სპორტსმენები, მაგრამ ეს წარმოუდგენლად მეჩვენება" - ლუკა მაისურაძე ქართულ ფინალსა და ტატამს მიღმა ცხოვრებაზე
"მქონია შემოთავაზება სხვა ქვეყნებიდან, სადაც მძიმე წონაში უჭირთ სპორტსმენები, მაგრამ ეს წარმოუდგენლად მეჩვენება" - ლუკა მაისურაძე ქართულ ფინალსა და ტატამს მიღმა ცხოვრებაზე

დო­ჰა­ში მიმ­დი­ნა­რე მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ძი­უ­დო­ში, 90 კგ წო­ნით კა­ტე­გო­რი­ა­ში, პირ­ვე­ლად ქარ­თუ­ლი ძი­უ­დოს ის­ტო­რი­ა­ში, ქარ­თუ­ლი ფი­ნა­ლი შედ­გა. ოქ­როს მედ­ლის­თვის ერ­თმა­ნეთს ოლიმ­პი­უ­რი ჩემ­პი­ო­ნი ლაშა ბე­ქა­უ­რი და ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნი ლუკა მა­ი­სუ­რა­ძე შეხ­ვდა.

25 წლის ლუკა მა­ი­სუ­რა­ძემ ფი­ნალ­ში მისი თა­ნა­მე­მა­მუ­ლე, ოლიმ­პი­უ­რი ჩემ­პი­ო­ნი ლაშა ბე­ქა­უ­რი და­ა­მარ­ცხა.

ფი­ნა­ლუ­რი შეხ­ვედ­რა ერ­თობ და­ძა­ბუ­ლი გა­მოდ­გა და ყვე­ლა­ფე­რი და­მა­ტე­ბით დრო­ში, ოქ­როს ქუ­ლამ გა­და­წყვი­ტა, რო­მე­ლიც მა­ი­სუ­რა­ძემ ბრწყინ­ვა­ლე გდე­ბით მო­ი­პო­ვა და ვა­ზა­რით მო­ი­გო. სხვა­თა შო­რის, ქარ­თვე­ლი ფი­ნა­ლის­ტე­ბი მა­ნამ­დე თბი­ლი­სის გრანდ სლე­მის ფი­ნალ­შიც შეხ­ვდნენ ერ­თმა­ნეთს და მა­შინ გა­მარ­ჯვე­ბა ბე­ქა­ურს დარ­ჩა.

აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ ორი­ვემ მო­ა­ხერ­ხა შარ­შან­დელ მსოფ­ლი­ოს ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ნაჩ­ვე­ნე­ბი შე­დე­გის გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბა, რად­გან მა­შინ ორი­ვემ ბრინ­ჯაო მო­ი­პო­ვა, ამ­ჯე­რად უფრო მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის მე­და­ლი მო­ი­პო­ვეს.

ლუკა მა­ი­სუ­რა­ძის­თვის მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ეს მე­სა­მე მე­და­ლი იყო კა­რი­ე­რა­ში (1 ოქრო, 2 ბრინ­ჯაო).

შე­გახ­სე­ნებთ, რომ ლუკა მა­ი­სუ­რა­ძე ას­პა­რე­ზო­ბა­ში მე­ო­რე წრი­დან ჩა­ერ­თო, სა­დაც ჯერ უნ­გრე­ლი რო­ლანდ გოზი და მერე თურ­ქი მი­ჰა­ელ ზგან­კი ბრწყინ­ვა­ლე სტილ­ში, იპო­ნით და­ა­მარ­ცხა. მე­ო­თხე­დფი­ნალ­ში ლუკა ნი­დერ­ლან­დელ ნოელ ვან ტენ­დს გა­ე­ჯიბ­რა და და­მა­ტე­ბით დრო­ში მო­უ­გო, ხოლო ნა­ხე­ვარ­ფი­ნალ­ში ქარ­თველ­მა ძი­უ­დო­ის­ტმა იტა­ლი­ე­ლი კრის­ტი­ან პარ­ლა­ტი ვა­ზა­რით და­ა­მარ­ცხა და ფი­ნა­ლამ­დე ამ­გვა­რად მი­ვი­და.

  • "ძმე­ბი­დან მარ­ტო მე შე­მოვ­რჩი ძი­უ­დოს“

- ხა­შურ­ში და­ვი­ბა­დე, გა­ვი­ზარ­დე, აქვე და­ვამ­თავ­რე სკო­ლა. 7 წლის ვი­ყა­ვი, როცა მა­მამ ძი­უ­დო­ზე შე­მიყ­ვა­ნა. ჩემი ორი­ვე უფ­რო­სი ძმა ჭი­და­ობ­და და მათ შემ­ხედ­ვა­რეს, მეც გა­მიჩ­ნდა ამის სურ­ვი­ლი. სა­ერ­თო­დაც, ცელ­ქი და მო­უს­ვე­ნა­რი ბავ­შვი ვი­ყა­ვი და მინ­დო­და, ენერ­გია რა­მე­ში და­მე­ხარ­ჯა. სახ­ლში ისე­დაც სულ ვჭი­და­ობ­დი ძმებ­თან, მიჩ­ვე­უ­ლი ვი­ყა­ვი. მოხ­და ისე, რომ სამი ძმი­დან მხო­ლოდ მე შე­მოვ­რჩი ძი­უ­დოს. მა­მაც ყო­ფი­ლი ძი­უ­დო­ის­ტია და, სხვა­თა შო­რის, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი, მაგ­რამ სპორ­ტს ბო­ლომ­დე ვერ გაჰ­ყვა. ვფიქ­რობ, მა­მას უნ­დო­და, რაც თვი­თონ და­აკ­ლდა, მე მა­ინც მი­მეღ­წია და წარ­მა­ტე­ბუ­ლი სპორ­ტსმე­ნი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, ამი­ტომ ძა­ლი­ან შე­მი­წყო ხელი. შუ­ა­თა­ნა ძმა საკ­მა­ოდ კარ­გი ძი­უ­დო­ის­ტი იყო, მაგ­რამ ტრავ­მის გამო მხედ­ვე­ლო­ბის პრობ­ლე­მა შე­ექ­ნა, სათ­ვა­ლე დას­ჭირ­და და ვე­ღარ გა­აგ­რძე­ლა ჭი­და­ო­ბა. უფ­როს­მა ძმამ სწავ­ლა არ­ჩია. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, სპორ­ტი დიდ დროს და ენერ­გი­ას მო­ი­თხოვს, პა­რა­ლე­ლუ­რად, სწავ­ლაც შე­საძ­ლე­ბე­ლია, რა თქმა უნდა, მაგ­რამ მას სპორტზე დიდ დროს მა­ინც ვერ და­უთ­მობ. მერე დგე­ბი არ­ჩე­ვა­ნის წი­ნა­შე - ან სპორ­ტს უნდა გაჰ­ყვე, ან - სწავ­ლას. ასე შე­მოვ­ჩი ძმე­ბი­დან მარ­ტო მე ძი­უ­დოს.

სწავ­ლას მა­ინც ვა­ხერ­ხებ­დი, სტუ­დენ­ტიც ვარ, თუმ­ცა ინ­სტი­ტუ­ტში სი­ა­რულს რე­გუ­ლა­რუ­ლად ვერ ვა­ხერ­ხებ, სულ შეკ­რე­ბა­ზე, ვარ­ჯიშ­ზე, შე­ჯიბ­რე­ბა­ზე მი­წევს სი­ა­რუ­ლი და ამი­ტომ. სკო­ლა რომ და­ვამ­თავ­რე, შავი ზღვის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ჩა­ვა­ბა­რე ბიზ­ნეს-ად­მი­ნის­ტრი­რე­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე, მაგ­რამ უნი­ვერ­სი­ტეტ­მა ხელი ვერ შე­მი­წყო, დამ­პირ­დნენ, მო­გეხ­მა­რე­ბით, მაგ­რამ უნდა ია­როო. თუ ვივ­ლი­დი, სპორ­ტი უკან დამ­რჩე­ბო­და, პო­ლი­ტექ­ნი­კურ­ში გად­მო­ვი­ტა­ნე სა­ბუ­თე­ბი იმა­ვე ფა­კულ­ტეტ­ზე, იქ ხელს მი­წყო­ბენ, შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად.

  • სპორ­ტუ­ლი ცხოვ­რე­ბის გზა

- ვარ­ჯი­ში ხა­შურ­ში ბეგ­ლარ ხარ­ში­ლა­ძეს­თან და ბუ­ხუ­ტი ბუხ­რი­კი­ძეს­თან და­ვი­წყე. პირ­ვე­ლი სა­ერ­თა­შო­რი­სო წარ­მა­ტე­ბა იყო ახალ­გაზ­რდულ შე­ჯიბ­რზე, როცა ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ფი­ნალ­ში გა­ვე­დი და მე­ო­რე ად­გი­ლი ავი­ღე, ეს იყო 2017 წელს. 2018 წელს ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნი გავ­ხდი ახალ­გაზ­რდებ­ში და მე­სა­მე ად­გი­ლი ავი­ღე მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე - ასე და­ვას­რუ­ლე ახალ­გაზ­რდუ­ლი ასა­კი. მერე უკვე დი­დებ­ში გა­და­ვე­დი, მო­ვი­გე სა­ქარ­თვე­ლო და ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­შიც შე­ვა­ბი­ჯე (2019 წელს). მერე მო­ვი­გე ან­ტა­ლი­ის გრან-პრი და ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე, მინ­სკის თა­მა­შებ­ზე - მე­სა­მე და ტო­კი­ოს მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზეც მე­სა­მე (2019 წელს) ად­გი­ლი მო­ვი­პო­ვე. შემ­დეგ იყო პან­დე­მია, შეს­ვე­ნე­ბა... როცა დავ­ბრუნ­დით, 23 წლი­ა­ნებ­ში მო­ვი­გე ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტი, დი­დე­ბის ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე ავი­ღე მე­სა­მე ად­გი­ლი, 2022 წელს მო­ვი­გე ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნა­ტი და მსოფ­ლი­ო­ზე - მე­სა­მე ად­გი­ლი. ასე­თია ჩემი გან­ვლი­ლი გზა.

  • მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნო­ბა

- დო­ჰა­ში გა­მარ­თულ მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე მო­უ­ლოდ­ნე­ლი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა. არც ის, რომ მე და ლაშა და­ვე­ჭი­დე­ბო­დით. მე ევ­რო­პის მოქ­მე­დი ჩემ­პი­ო­ნი ვი­ყა­ვი, ლაშა კი მოქ­მე­დი ოლიმ­პი­უ­რი ჩემ­პი­ო­ნი. იყო ზღვა ემო­ცი­ე­ბი... მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნი პირ­ვე­ლად გავ­ხდი და მარ­თლა და­უ­ვი­წყა­რი და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მო­მენ­ტი იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში. ჩემს თა­ნა­გუნ­დელს და ქარ­თველს რომ შევ­ხვდი, რა თქმა უნდა, ისე­თი ემო­ცი­ე­ბი ვერ მექ­ნე­ბო­და, რო­გორც სხვა ერის წარ­მო­მად­გე­ნელ­თან გა­მარ­ჯვე­ბი­სას გა­მო­ხა­ტავ. ამას­თა­ნა­ვე, უფრო რთუ­ლია, როცა ერ­თმა­ნე­თის სტი­ლი, ჭი­და­ო­ბა ვი­ცით, ეს და­პი­რის­პი­რე­ბას არ­თუ­ლებს. მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნო­ბა მთლად გა­მო­ხატ­ვის გა­რე­შეც ვერ იქ­ნე­ბო­და. ერ­თმა­ნეთს მი­ვუ­ლო­ცეთ, გა­და­ვეხ­ვი­ეთ... აქ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ისიც იყო, რომ ის­ტო­რი­ა­ში პირ­ვე­ლად მოხ­და, როცა ორი ქარ­თვე­ლი შეხ­ვდა მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნა­ტის ფი­ნალ­ში, ნამ­დვი­ლად აღ­სა­ნიშ­ნი ფაქ­ტი იყო.

  • "ამ ყვე­ლაფ­რით მო­წამ­ლუ­ლი ვარ“

- რაზე ვოც­ნე­ბობ და... ოლიმ­პი­ა­და ახ­ლოვ­დე­ბა და, რა თქმა უნდა, ჩემი გეგ­მე­ბი ოლიმ­პი­ა­დას უკავ­შირ­დე­ბა. დიდი კონ­კუ­რენ­ცი­აა, არა­და, მხო­ლოდ ერთ ადა­მი­ანს შე­უძ­ლია 2024-ში პა­რიზ­ში წას­ვლა. ვნა­ხოთ, გა­ირ­კვე­ვა, ვინ წავა, ეს ჯერ არ ვი­ცით.

ჩემ­თვის ეს სპორ­ტი არის პრო­ფე­სია, რო­მელ­საც შე­უძ­ლია მო­გი­ტა­ნოს დი­დე­ბა, სა­ხე­ლი, შენი თავი შე­აყ­ვა­როს ხალ­ხს, შენი ჰიმ­ნი ჟღერ­დეს მსოფ­ლი­ოს მას­შტა­ბით, იყო ამა­ყი და ბედ­ნი­ე­რი. ამით იწამ­ლე­ბი ადა­მი­ა­ნი, ამას ახ­ლავს დიდი ემო­ცი­ე­ბი, ში­შიც და შე­ჯიბ­რი რომ ჩა­ივ­ლის, ყვე­ლა­ფე­რი დას­რულ­დე­ბა, კი­დევ გინ­და თა­ვი­დან გა­ნი­ცა­დო ეს ყვე­ლა­ფე­რი, ამ ყვე­ლაფ­რით ხარ მო­წამ­ლუ­ლი...

  • "ლაშა შავ­და­თუ­აშ­ვი­ლი ლე­გენ­დაა ჩემ­თვის“

- ჯერ ოჯა­ხი არ შე­მიქ­მნია, კა­რი­ე­რა­ზე ვფიქ­რობ. განა იმი­ტომ, რომ ეს ხელს გიშ­ლის, შე­იძ­ლე­ბა პი­რი­ქი­თაც იყოს, ხე­ლიც შე­გი­წყოს კა­რი­ე­რის კე­თე­ბა­ში, მაგ­რამ სად მაქვს დრო? - სულ შეკ­რე­ბა­ზე ვარ, სულ საქ­მე­ში ვარ ჩაფ­ლუ­ლი და ალ­ბათ ჩემ­თვის უფრო კომ­ფორ­ტუ­ლი იქ­ნე­ბა, ეს ცოტა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით თუ მოხ­დე­ბა. შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი მყო­ლია, მაგ­რამ დავ­შორ­დით, ცოტა იმის მონ­დო­მე­ბით, ცო­ტაც - ჩემი.

ერ­თა­დერ­თი, ნა­დი­რო­ბის­თვის თუ გა­მოვ­ნა­ხავ დროს, თო­რემ სხვა, გა­სარ­თო­ბად არ მცა­ლია. მწყერ­ზე ნა­დი­რო­ბის სე­ზო­ნი რო­ცაა, ზა­ფხულ­ში ამით ვერ­თო­ბი, მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ვა­ტა­რებ დროს. ბევ­რი მე­გო­ბა­რი მყავს, ძი­რი­თა­დად სპორ­ტსმე­ნე­ბი, ჩემი თა­ნა­ქა­ლა­ქე­ლე­ბი და შემ­დგომ შე­ძე­ნი­ლე­ბიც.

ვერ წარ­მო­მიდ­გე­ნია ძი­უ­დოს გა­რე­შე რა­ნა­ი­რი იქ­ნე­ბო­და ჩემი ცხოვ­რე­ბა. მინ­და, მეტი ტი­ტუ­ლი და გა­მარ­ჯვე­ბა მო­ვუ­ტა­ნო სა­ქარ­თვე­ლოს. ჭი­და­ო­ბა ნამ­დვი­ლად ჩვე­ნი სპორ­ტია, ლაშა შავ­და­თუ­აშ­ვი­ლი კი ლე­გენ­დაა ჩემ­თვის.

მქო­ნია შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა სხვა ქვეყ­ნე­ბი­დან, სა­დაც მძი­მე წო­ნა­ში უჭირთ სპორ­ტსმე­ნე­ბი, მათ შო­რის, სერ­ბე­თი­დან (იქაც ხომ გვყავს შე­სა­ნიშ­ნა­ვი სპორ­ტსმე­ნი - ზუ­რაბ და­თუ­ნაშ­ვი­ლი), მაგ­რამ ჩემი გად­მო­სა­ხე­დი­დან, ეს წარ­მო­უდ­გენ­ლად მეჩ­ვე­ნე­ბა. სხვა სპორტზე არც მი­ფიქ­რია არას­დროს, ძი­უ­დო­თი და­ვი­წყე, ვაგ­რძე­ლებ და და­ვამ­თავ­რებ ცხოვ­რე­ბას.

00:00 / 00:00
მკითხველის კომენტარები / 6 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
მაია
1

სულ გამარჯვებით გევლოს! ბედნიერი დაუბერდი დედას!🇬🇪💖

შორენა
3

სხვადასხვა წონით კატეგორიაში რომ წავიდნენ ოლიმპიადაზე, ნეტა, არ შეიძლება?!

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
რა ახალი დეტალებია ხდება ცნობილი კლინიკა „ვივამედში“ პატიმრის გარდაცვალებასთან დაკავშირებით
ავტორი:

"მქონია შემოთავაზება სხვა ქვეყნებიდან, სადაც მძიმე წონაში უჭირთ სპორტსმენები, მაგრამ ეს წარმოუდგენლად მეჩვენება" - ლუკა მაისურაძე ქართულ ფინალსა და ტატამს მიღმა ცხოვრებაზე

"მქონია შემოთავაზება სხვა ქვეყნებიდან, სადაც მძიმე წონაში უჭირთ სპორტსმენები, მაგრამ ეს წარმოუდგენლად მეჩვენება" - ლუკა მაისურაძე ქართულ ფინალსა და ტატამს მიღმა ცხოვრებაზე

დოჰაში მიმდინარე მსოფლიო ჩემპიონატზე ძიუდოში, 90 კგ წონით კატეგორიაში, პირველად ქართული ძიუდოს ისტორიაში, ქართული ფინალი შედგა. ოქროს მედლისთვის ერთმანეთს ოლიმპიური ჩემპიონი ლაშა ბექაური და ევროპის ჩემპიონი ლუკა მაისურაძე შეხვდა.

25 წლის ლუკა მაისურაძემ ფინალში მისი თანამემამულე, ოლიმპიური ჩემპიონი ლაშა ბექაური დაამარცხა.

ფინალური შეხვედრა ერთობ დაძაბული გამოდგა და ყველაფერი დამატებით დროში, ოქროს ქულამ გადაწყვიტა, რომელიც მაისურაძემ ბრწყინვალე გდებით მოიპოვა და ვაზარით მოიგო. სხვათა შორის, ქართველი ფინალისტები მანამდე თბილისის გრანდ სლემის ფინალშიც შეხვდნენ ერთმანეთს და მაშინ გამარჯვება ბექაურს დარჩა.

აღსანიშნავია, რომ ორივემ მოახერხა შარშანდელ მსოფლიოს ჩემპიონატზე ნაჩვენები შედეგის გაუმჯობესება, რადგან მაშინ ორივემ ბრინჯაო მოიპოვა, ამჯერად უფრო მაღალი ხარისხის მედალი მოიპოვეს.

ლუკა მაისურაძისთვის მსოფლიო ჩემპიონატზე ეს მესამე მედალი იყო კარიერაში (1 ოქრო, 2 ბრინჯაო).

შეგახსენებთ, რომ ლუკა მაისურაძე ასპარეზობაში მეორე წრიდან ჩაერთო, სადაც ჯერ უნგრელი როლანდ გოზი და მერე თურქი მიჰაელ ზგანკი ბრწყინვალე სტილში, იპონით დაამარცხა. მეოთხედფინალში ლუკა ნიდერლანდელ ნოელ ვან ტენდს გაეჯიბრა და დამატებით დროში მოუგო, ხოლო ნახევარფინალში ქართველმა ძიუდოისტმა იტალიელი კრისტიან პარლატი ვაზარით დაამარცხა და ფინალამდე ამგვარად მივიდა.

  • "ძმებიდან მარტო მე შემოვრჩი ძიუდოს“

- ხაშურში დავიბადე, გავიზარდე, აქვე დავამთავრე სკოლა. 7 წლის ვიყავი, როცა მამამ ძიუდოზე შემიყვანა. ჩემი ორივე უფროსი ძმა ჭიდაობდა და მათ შემხედვარეს, მეც გამიჩნდა ამის სურვილი. საერთოდაც, ცელქი და მოუსვენარი ბავშვი ვიყავი და მინდოდა, ენერგია რამეში დამეხარჯა. სახლში ისედაც სულ ვჭიდაობდი ძმებთან, მიჩვეული ვიყავი. მოხდა ისე, რომ სამი ძმიდან მხოლოდ მე შემოვრჩი ძიუდოს. მამაც ყოფილი ძიუდოისტია და, სხვათა შორის, წარმატებული, მაგრამ სპორტს ბოლომდე ვერ გაჰყვა. ვფიქრობ, მამას უნდოდა, რაც თვითონ დააკლდა, მე მაინც მიმეღწია და წარმატებული სპორტსმენი ვყოფილიყავი, ამიტომ ძალიან შემიწყო ხელი. შუათანა ძმა საკმაოდ კარგი ძიუდოისტი იყო, მაგრამ ტრავმის გამო მხედველობის პრობლემა შეექნა, სათვალე დასჭირდა და ვეღარ გააგრძელა ჭიდაობა. უფროსმა ძმამ სწავლა არჩია. მოგეხსენებათ, სპორტი დიდ დროს და ენერგიას მოითხოვს, პარალელურად, სწავლაც შესაძლებელია, რა თქმა უნდა, მაგრამ მას სპორტზე დიდ დროს მაინც ვერ დაუთმობ. მერე დგები არჩევანის წინაშე - ან სპორტს უნდა გაჰყვე, ან - სწავლას. ასე შემოვჩი ძმებიდან მარტო მე ძიუდოს.

სწავლას მაინც ვახერხებდი, სტუდენტიც ვარ, თუმცა ინსტიტუტში სიარულს რეგულარულად ვერ ვახერხებ, სულ შეკრებაზე, ვარჯიშზე, შეჯიბრებაზე მიწევს სიარული და ამიტომ. სკოლა რომ დავამთავრე, შავი ზღვის უნივერსიტეტში ჩავაბარე ბიზნეს-ადმინისტრირების ფაკულტეტზე, მაგრამ უნივერსიტეტმა ხელი ვერ შემიწყო, დამპირდნენ, მოგეხმარებით, მაგრამ უნდა იაროო. თუ ვივლიდი, სპორტი უკან დამრჩებოდა, პოლიტექნიკურში გადმოვიტანე საბუთები იმავე ფაკულტეტზე, იქ ხელს მიწყობენ, შეძლებისდაგვარად.

  • სპორტული ცხოვრების გზა

- ვარჯიში ხაშურში ბეგლარ ხარშილაძესთან და ბუხუტი ბუხრიკიძესთან დავიწყე. პირველი საერთაშორისო წარმატება იყო ახალგაზრდულ შეჯიბრზე, როცა ევროპის ჩემპიონატის ფინალში გავედი და მეორე ადგილი ავიღე, ეს იყო 2017 წელს. 2018 წელს ევროპის ჩემპიონი გავხდი ახალგაზრდებში და მესამე ადგილი ავიღე მსოფლიო ჩემპიონატზე - ასე დავასრულე ახალგაზრდული ასაკი. მერე უკვე დიდებში გადავედი, მოვიგე საქართველო და ეროვნულ ნაკრებშიც შევაბიჯე (2019 წელს). მერე მოვიგე ანტალიის გრან-პრი და ევროპის ჩემპიონატზე, მინსკის თამაშებზე - მესამე და ტოკიოს მსოფლიო ჩემპიონატზეც მესამე (2019 წელს) ადგილი მოვიპოვე. შემდეგ იყო პანდემია, შესვენება... როცა დავბრუნდით, 23 წლიანებში მოვიგე ევროპის ჩემპიონატი, დიდების ევროპის ჩემპიონატზე ავიღე მესამე ადგილი, 2022 წელს მოვიგე ევროპის ჩემპიონატი და მსოფლიოზე - მესამე ადგილი. ასეთია ჩემი განვლილი გზა.

  • მსოფლიო ჩემპიონობა

- დოჰაში გამართულ მსოფლიო ჩემპიონატზე მოულოდნელი არაფერი ყოფილა. არც ის, რომ მე და ლაშა დავეჭიდებოდით. მე ევროპის მოქმედი ჩემპიონი ვიყავი, ლაშა კი მოქმედი ოლიმპიური ჩემპიონი. იყო ზღვა ემოციები... მსოფლიო ჩემპიონი პირველად გავხდი და მართლა დაუვიწყარი და მნიშვნელოვანი მომენტი იყო ჩემს ცხოვრებაში. ჩემს თანაგუნდელს და ქართველს რომ შევხვდი, რა თქმა უნდა, ისეთი ემოციები ვერ მექნებოდა, როგორც სხვა ერის წარმომადგენელთან გამარჯვებისას გამოხატავ. ამასთანავე, უფრო რთულია, როცა ერთმანეთის სტილი, ჭიდაობა ვიცით, ეს დაპირისპირებას ართულებს. მსოფლიო ჩემპიონობა მთლად გამოხატვის გარეშეც ვერ იქნებოდა. ერთმანეთს მივულოცეთ, გადავეხვიეთ... აქ მნიშვნელოვანი ისიც იყო, რომ ისტორიაში პირველად მოხდა, როცა ორი ქართველი შეხვდა მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალში, ნამდვილად აღსანიშნი ფაქტი იყო.

  • "ამ ყველაფრით მოწამლული ვარ“

- რაზე ვოცნებობ და... ოლიმპიადა ახლოვდება და, რა თქმა უნდა, ჩემი გეგმები ოლიმპიადას უკავშირდება. დიდი კონკურენციაა, არადა, მხოლოდ ერთ ადამიანს შეუძლია 2024-ში პარიზში წასვლა. ვნახოთ, გაირკვევა, ვინ წავა, ეს ჯერ არ ვიცით.

ჩემთვის ეს სპორტი არის პროფესია, რომელსაც შეუძლია მოგიტანოს დიდება, სახელი, შენი თავი შეაყვაროს ხალხს, შენი ჰიმნი ჟღერდეს მსოფლიოს მასშტაბით, იყო ამაყი და ბედნიერი. ამით იწამლები ადამიანი, ამას ახლავს დიდი ემოციები, შიშიც და შეჯიბრი რომ ჩაივლის, ყველაფერი დასრულდება, კიდევ გინდა თავიდან განიცადო ეს ყველაფერი, ამ ყველაფრით ხარ მოწამლული...

  • "ლაშა შავდათუაშვილი ლეგენდაა ჩემთვის“

- ჯერ ოჯახი არ შემიქმნია, კარიერაზე ვფიქრობ. განა იმიტომ, რომ ეს ხელს გიშლის, შეიძლება პირიქითაც იყოს, ხელიც შეგიწყოს კარიერის კეთებაში, მაგრამ სად მაქვს დრო? - სულ შეკრებაზე ვარ, სულ საქმეში ვარ ჩაფლული და ალბათ ჩემთვის უფრო კომფორტული იქნება, ეს ცოტა მოგვიანებით თუ მოხდება. შეყვარებული მყოლია, მაგრამ დავშორდით, ცოტა იმის მონდომებით, ცოტაც - ჩემი.

ერთადერთი, ნადირობისთვის თუ გამოვნახავ დროს, თორემ სხვა, გასართობად არ მცალია. მწყერზე ნადირობის სეზონი როცაა, ზაფხულში ამით ვერთობი, მეგობრებთან ერთად ვატარებ დროს. ბევრი მეგობარი მყავს, ძირითადად სპორტსმენები, ჩემი თანაქალაქელები და შემდგომ შეძენილებიც.

ვერ წარმომიდგენია ძიუდოს გარეშე რანაირი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება. მინდა, მეტი ტიტული და გამარჯვება მოვუტანო საქართველოს. ჭიდაობა ნამდვილად ჩვენი სპორტია, ლაშა შავდათუაშვილი კი ლეგენდაა ჩემთვის.

მქონია შემოთავაზება სხვა ქვეყნებიდან, სადაც მძიმე წონაში უჭირთ სპორტსმენები, მათ შორის, სერბეთიდან (იქაც ხომ გვყავს შესანიშნავი სპორტსმენი - ზურაბ დათუნაშვილი), მაგრამ ჩემი გადმოსახედიდან, ეს წარმოუდგენლად მეჩვენება. სხვა სპორტზე არც მიფიქრია არასდროს, ძიუდოთი დავიწყე, ვაგრძელებ და დავამთავრებ ცხოვრებას.