როგორ ცხოვრობს და რას საქმიანობს ერთ დროს ცნობილი "ბიგ თიკო" - რეპიდან ვიზაჟისტობამდე: "ყოფილა ჩემს მიმართ ხელის გამოშვერა, მუქარაც, ბულინგიც..."

ეკონომისტი, მსახიობი, ვიზაჟისტი და საქართველოში პირველი რეპერი ქალი - ასე შეიძლება მისი წარდგენა. "ბიგ თიკო" - ეს სახელი და გვარი ქართულ შოუბიზნესში 90-იანების ბოლოს და 2000-იანების დასაწყისში გამოჩნდა. რეპერად გაგვეცნო, აუდიტორიამაც მიიღო. მალე გულშემატკივრები და თაყვანისმცემლებიც საკმარისად შეიძინა. როგორ იხსენებს ბიგ თიკო იმ წლებს, რას საქმიანობს, როგორ ცხოვრობს, რას ფიქრობს, როდის რეპავს და რა გეგმები აქვს, ამაზე მისი ინტერვიუდან შეიტყობთ.

- როგორ ხარო, მკითხეთ. ამ წუთას სასიამოვნოდ დაღლილი ვარ, რადგანაც სამსახურიდან მოვედი და თქვენ გესაუბრებით... ზოგადად კი რთულია, როცა შენ გარშემო ამდენი რამ ტრიალებს და ამ სოციუმში გიწევს ყოფნა, რომ არაფერი ვთქვათ იმაზე, რაც მსოფლიოში ხდება, ან რაც პანდემიის გამო გადავიტანეთ... ვისურვებდი, ჩვენს ქვეყანაში პოლიტიკურად დალაგებული სიტუაცია იყოს. მძიმე საყურებელია საზოგადოების „ამისიანებად“ და „იმისიანებად“ დაყოფა. ყველანი ხომ ამ ქვეყნის შვილები ვართ, ყველას გვიყვარს ჩვენი ქვეყანა და რაც ყველასთვის სასიკეთო და სასარგებლო იქნება, ხომ შეიძლება ისე ვიცხოვროთ?! ცოტა მეტი სიყვარულ არ გვაწყენდა. საზოგადოების ასეთი გახლეჩილი მდგომარეობა ყველაზე და ყველაფერზე მოქმედებს. ვფიქრობ, შემოქმედებითი სფეროს ადამიანების მიმართ უფრო სხვა მიდგომა უნდა იყოს, მაგრამ სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში თითოეულს ყველაფერი პირდაპირ გეხება. აქაც გყოფენ „ამისიანებად“ და „იმისიანებად“...

ნეიტრალურ პოზიციას ვირჩევ იმიტომ კი არა, რომ „არც მწვადი დავწვა და არც - შამფური,“ მყავს მეგობრები, ოჯახის წევრები, კოლეგები, რომლებიც სხვადასხვა პოზიციებს იზიარებენ. თუმცა ამ ნიშნით არასდროს არავინ გამომიყვია. პოლემიკაც მოსულა, ჭეშმარიტება ხომ კამათში იბადება, თან იმდენი შეგნება და იმდენი სიყვარული გვაქვს, რომ ამ ყველაფრის გამო ერთმანეთს არ დავუპირისპირდეთ... ჩემსკენაც ყოფილა თითის გამოშვერის მომენტი... თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ ერთ-ერთ შეკრებაზე დიდი ხნის წინ შემთხვევით აღმოვჩნდი, ზოგადად არავის მხარეს ვყოფილვარ... შეგნებულად არ ვმონაწილეობ ასეთ აქციებში. ვფიქრობ, ჩემი ადგილი სცენაზეა და არა პოლიტიკაში.

- თითის გაშვერაში რა იგულისხმე?

- მეგობრები ვისთან ერთადაც ვართ, აქტიურად არიან ამ რაღაც პროცესებში ჩართული და საკუთარ აზრს ყოველთვის ღიად აფიქსირებენ. მე აზრს დავაფიქსირებ, იქ, სადაც საჭიროა, ისევ გავიმეორებ - სცენიდან ამას არ ვაკეთებ. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ვინმეს ამ პოზიციიდან ან ვამტყუნებ, ან ვამართლებ. მე ჩემი არჩევანი მაქვს - არ მინდა, ამ რაღაცებში ჩაღრმავება. თითის გამოშვერა კი ყოფილა თუნდაც სოციალურ ქსელში, სატელეფონო ზარებიც ყოფილა, შეიძლება ამის მცდელობა ბოტების მხრიდან იყო. იყო მუქარაც, მაგრამ ის ყველაფერი ცრუ ინფორმაციაზე აგორდა, რომელიც გაავრცელეს. ბულინგიც შემეხო... მაგრამ „ძველი სკოლა ვარ“ და ამაზე სლენგით ვიტყვი, „აცრილი“ ვარ. ვინ რას იტყვის, მით უმეტეს, ტყუილს, ყურადღებას არ ვაქცევ. თუმცა ვიღაცებზე ამან შეიძლება ფსიქოლოგიურად იმოქმედოს. იმიტომ, რომ ადამიანების უკან ყოველთვის დგას ოჯახი, არიან მეგობრები, შვილები, კოლეგები, რომლებიც მასზე მეტად რეაგირებენ.

- სასიამოვნოდ დაღლილი მოვედი სამსახურიდანო... მოგვიყევი, რას და სად საქმიანობ...

- პანდემია რომ იწყებოდა, მე და ჩემმა მეგობარმა გადავწყვიტეთ, რუსთავში სილამაზის სფეროში ისეთი სივრცე შეგვექმნა, სადაც ვიზიტორებს პროფესიონალიზმი, შესაბამისი გარემო, ძალიან მაღალი ხარისხის მომსახურება და კომფორტი დახვდებოდათ. თვითონაც ვიზაჟის სფეროში 12 წელია ვმუშაობ და რუსთავში როგორც ვიზაჟისტს კარგად მიცნობენ. დაახლოებით 15 წლის წინ დავინტერესდი და ვიზაჟის დაუფლება გადავწყვიტე. მოკლედ, გავხსენით სივრცე - სილამაზის მუზეუმი "ბიგ თიკოსგან", სადაც თანამედროვე კლასიკა და არტია გაერთიანებული. მუზეუმში გვაქვს მონუმენტები, რაღაც სხვა გარემოა და არ გაქვს იმის შეგრძნება, რომ სილამაზის სალონში ვართ. ეს არის ჩემი ყოველდღიური სასიამოვნო რუტინა... ვფიქრობ, რომ ძალიან იღბლიანი ადამიანი ვარ. ყველაფერს, რასაც ვაკეთებ, - რეპი, მსახიობობა, ვიზაჟი, - ნებისმიერი სფერო ხალხთან კომუნიკაციაა. ეს კი „ჩემია“ და მაბედნიერებს. ამასთან, შემოსავლის ძირითადი წყარო და დამატებითი საქმიანობა. ამ მხრივ ვფიქრობ, რომ ძალიან გამიმართლა და მიხარია.

- გიცნობთ, როგორც პირველ რეპერ ქალს. პროფესიით ვინ ხარ?

- ეკონომისტი, ერთი პერიოდი ვმსახიობობდი. ნუგზარ ბუცხრიკიძის დასში "მოდი, ნახე" ვიყავი. ეს მაშინ, როცა ტექნიკურ უნივერსიტეტში ვსწავლობდი და რამდენიმე სპექტაკლშიც ვითამაშე...

- ამ ეტაპზე რეპში საქმიანობაზე რას გვეტყვი?

- ლექსოსთან (ლექს-სენი) და ჩემს მეგობრებთან ერთად მიწევს კონცერტები, სცენაზე დგომა. უმეტესად მაინც მე და ლექსო ვართ. ზაფხულში გვაქვს ხოლმე აქტიური ტურნე ბათუმში, როცა კლუბში ცხელი სეზონია. მიხარია, რომ ჩვენთან ერთად კონცერტზე ყველა მღერის ასაკის და თაობის მიუხედავად. პერიოდულად არის გასვლა სხვადასხვა ქალაქში. ჩემი საქმის გამო ხშირად ამისთვის ვერ ვიცლი და ამიტომ უფრო ზაფხულში ვიკმაყოფილებ სცენის სიყვარულს და მონატრებას... ვფიქრობ, რომ ჩვენ დიდი დოზით გავიარეთ ის, რასაც ვარსკვლავობის პერიოდი ერქვა. ის წლები კარგად და სასიამოვნოდ მახსენდება...

- მაშინ სხვა დროს იყო... კომპოზიციების ჩაწერას, სტუდიურ მუშაობას თუ ახერხებ?

- შიგადაშიგ. ძირითადად ვეხმარები სხვებს ტექსტებზე, ჩაწერების დროს, მისამღერებში, ტექნიკურ ნაწილში. მეც მაქვს რამდენიმე ჩასაწერი სიმღერა. ლექსო სულ მსაყვედურობს, ვერა და ვერ მოვიცალე, რომ ეს ახალი ტრეკი გავაკეთო. მინდა, რომ იმისგან განსხვავებული იყოს, რასაც აქამდე ვაკეთებდი. ახლებურად და სინთეზურად ყოველთვის საინტერესოა. გვაქვს ერთი კომპოზიცია, რეპოპერა ჰქვია, სადაც არიასაც ვასრულებ და ვრეპავ კიდეც... ისე მაინც ყველაფერი განწყობაზეა დამოკიდებული, მუშაობისას რას „წამოიღებს“ ის კონკრეტული ეპიზოდი კონკრეტულ სიტუაციაში. მოკლედ, ვეცდები, ახალი სეზონისთვის რაღაც ახალი და კარგი შევქმნა, როგორიც შეგვფერის. ცოტა ხნის წინ ანრი ჯოხაძესთან და „მეკო-სტუდიის“ ბავშვებთან ერთად ანრის სოლო კონცერტზე გამოვედით. ახლებურად ჩავწერე საახალწლო საბავშვო სიმღერა „თოვს და თოვს“. მიხარია, რომ ძალიან კარგად მიიღო მსმენელმა. მიხარია, რომ ანრის სოლო კონცერტში ეს სიმღერაც მოხვდა. ზოგადად, ძალიან მიყვარს ვაფასებ და მიხარია, რომ ამ სიმღერაზე დამიძახა.

- გარდა იმისა, რომ რეპმა პოპულარული გაგხადა, რა არის ის შენთვის?

- ვფიქრობ, რომ საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოვჩნდი. მოვხვდი კარგ ადამიანებთან, პროფესიონალებთან, რომლებიც ჩემს პერსონას გვერდიდან უკეთესად ხედავდნენ, როგორც „პროდუქტს,“ ვიდრე ამას მე აღვიქვამდი. მაშინ ის ნიშა ცარიელი იყო, არ არსებობდა რეპერი ქალი, ცოტა სტერეოტიპულადაც აღიქმებოდა. თუ ამბიციურად არ ჩამითვლით, ვფიქრობ, რომ წარმატებული იყო ის ნაბიჯი. ეს კი რეპმა მომიტანა, პირველ რიგში კი, პოპულარობა და ყველაფერი ის, რაც პოპულარობას თან სდევს ხოლმე.

ხალხის სიყვარულიც თავისთავად დიდი პლუსია, ამას ნეგატიური განწყობა არასდროს მოუტანია. თავიდანვე ვცდილობდი, საზოგადოებისთვის გახსნილი ვყოფილიყავი და ვყოფილიყავი ის, რაც ვარ. როგორც ვთქვი კომუნიკაცია არ მიჭირს და ის იმიჯი, რაც მქონდა, ჩემთვის ორგანული იყო. სცენის სიყვარული ბავშვობიდან მომყვება. ყველაფერი კი პლატფორმა აღმოჩნდა, საიდანაც თავი ადამიანებს მასობრივად გავაცანი და სადაც მიმიღეს ისეთი, როგორიც ვარ. „ბიგ თიკოს“ სახელიც კარგად მოვირგე, რაც დღემდე აქტიურად მომყვება. სწორად შერჩეული სახელი აღმოჩნდა და კარგად იმუშავა, თუმცა მარტო სახელი არ იყო.

- ქართველი რეპერებიდან ლექსოსთან მეგობრობ და სხვებთან გაქვს ურთიერთობა?

- როგორც ხდება ხოლმე, შეიძლება ადამიანები ერთ პროფესიის იყოთ, მაგრამ დისტანციურად სცემდეთ ერთმანეთს პატივს და აფასებდეთ. ჩვენ შემთხვევაშიც ასეა. ვიღაცებთან შედარებით ახლოს ვარ, ვიღაცებთან - არა. ჩვეულებრივი ამბავია. ვისთანაც სცენაზე 90-იანებიდან მოგვიწია ყოფნა სხვადასხვა პროექტებზე, ყველასთან ნორმალური დამოკიდებულება მაქვს, პატივს ვცემ პიროვნულად და კოლეგიალურად. ყველა თავის საქმეს აკეთებს და თავის კვალს ტოვებს პროფესიაში.

- ქართული რეპი რა ფენომენია?

- მიშა ჩარკვიანმა არაჩვეულებრივმა რეჟისორმა „ახალ თეატრში“ დადგა პიესა „ბუნკერი“. რამდენიმე დღის წინ ვნახე - აღფრთოვანებული დავრჩი. 90-იანების თემაა აღწერილი თავის პლუს-მინუსებით... ქართულ კულტურას ეხება. ზუსტად ის აქვს გადმოცემული, რაც ჩვენ, ამ საქმეში დამწყები „პიონერები“ თავიდან ვცდილობდით. ზოგ შემთხვევაში მოპარული ბითებით ვაკეთებდით, ვქმნიდით, ვამსგავსებდით, ვაქართულებდით. იმ ნამუშევრებმა იმ პერიოდისთვის კარგი და დიდი საქმე გააკეთა. იმან მომავალ თაობას რაღაცნაირად გზა გაუხსნა. იმ პერიოდის ჰიპ-ჰოპ-არტისტებმა ქართული შოუბიზნესის განვითარებაში დიდი წვლილი შევიტანეთ, რა თქმა უნდა, იმ ადამიანებთან ერთად, ვინც სხვა მიმდინარეობის მუსიკას ქმნიდა. ჩვენ სტილისტურად მაინც განსხვავებული სათქმელი, ბითები, რითმები შემოვიტანეთ. იმ ყველაფერმა დროს გაუძლო და გაყიდვებითაც, ანშლაგებითაც დადასტურდა. გადაჭარბების გარეშე ვფიქრობ, ჩვენი როლი საკმაოდ დიდია. თანამედროვე ჰიპ-ჰოპ-არტისტები ბევრნი არიან, ბევრიც მომწონს ფრაზირებით, მიდგომებით, მაგრამ მართლა კლასიკაა ის, რაც ჩვენ გავაკეთეთ იგივე შავ პრინცთან, ბედინასთან და მათტან ერთად, ვინც მაშინ რეპს აკეთებდა უშუქობაში. ვწვალობდით, მაგრამ რომანტიზმიც იყო ამაში.

- ნუ, ქალი რეპერი მაინც პირველი ხარ...

- ჰიტების რაოდენობით და გადადგმული ნაბიჯებით ისე აღმოჩნდა, რომ პირველი ქალი რეპერი ვარ. მადლობა მსმენელს, გულშემატკივრებს, აუდიტორიის გარეშე არაფერი გამოვა.

- შვილს მოსწონს რეპი და აქვე შენს ოჯახზე რას გვეტყვი?

- ჩემი ოჯახი არის ჩემი შვილი, ჩემი ძაღლები, პატარა იორკები, ჩემი სამსახური და მეგობრები. ჩემი შვილი 12 წლის ხდება. ისიც იწყებს მგონი, ახლა გარეპვას. რომ ვთქვა, მასში განსაკუთრებულ ნიჭს ვხედავ და აუცილებლად უნდა რეპავდეს, ასე არ არის. ბოლო პერიოდში თავისთვის რაღაცებს აკეთებს. ვუთხარი - დედა, სხვების სიმღერებს რეპავ, ჩვენი გარეპე-მეთქი. დაჯდა ვიდეოები ჩაწერა და გადმომიგზავნა... ლექსოს მოვასმენინე, მოეწონა. თავის ბიჭს, ილიას არ აინტერესებს ჰიპ-ჰოპი. სპორტსმენია, კალათბურთში წარმატებულ ნაბიჯებს დგამს. ჩვენი ოცნება იყო, ვამბობდით, ჩვენს შვილებს ჩავაწერინოთ ერთად რამე-თქო. ერთ მშვენიერ დღეს ამასაც გავაკეთებთ...