ავტორი:

"მოურინიოსა და გვარდიოლას ნაზავი ვარ... რატომ არ უნდა მოვიგოთ მსოფლიო ჩემპიონატი?!" - ვინ არის "მაროკოელი ჯადოქარი", მწვრთნელი, რომელმაც გუნდს ზღაპრული წარმატება მოუტანა

"მოურინიოსა და გვარდიოლას ნაზავი ვარ... რატომ არ უნდა მოვიგოთ მსოფლიო ჩემპიონატი?!" - ვინ არის "მაროკოელი ჯადოქარი", მწვრთნელი, რომელმაც გუნდს ზღაპრული წარმატება მოუტანა

ახლა, როცა მაროკომ ესპანეთს პორტუგალიაც მიაყოლა და მარცხით გაუშვა სახლში, თამამად შეგვიძლია ვთქვათ, რომ კატარის მსოფლიო ჩემპიონატის მთავარი სენსაცია მაროკოს ეროვნული ნაკრებია.

3 თვის წინ გუნდში დაძაბულობა იყო, მაშინდელ მწვრთნელს, ვაჰიდ ჰალილჰოჯიჩს ნაკრების მთავარ ვარსკვლავებთან კონფლიქტი ჰქონდა. ბოსნიელი სპეციალისტი თანამდებობიდან გაათავისუფლეს და მის ადგილას 47 წლის ვალიდ რეგრაგი დანიშნეს.

ზოგიერთმა ეს გადაწყვეტილება ავანტიურისტულად მიიჩნია და თვლიდნენ, რომ ყოველივე უარყოფითად აისახებოდა გუნდზე, თუმცა ასე არ მოხდა - რეგრაგიმ არა მხოლოდ გააერთიანა მრავალფეროვანი გუნდი, არამედ პირველი აფრიკელი მწვრთნელი გახდა, რომელმაც ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონატის ნახევარფინალში გაიყვანა. თანაც როგორ გაიყვანა? - საკუთარ კარში მხოლოდ 1 გოლი მიიღეს, ისიც ავტოგოლი.

ევროპაში წარმოშობით მაროკოელები უხვად ცხოვრობენ. რეგრაგიც ერთ-ერთი მათგანია. ის პარიზის გარეუბანში დაიბადა. მამა ოცნებობდა, რომ მომავალში ვალიდს ოფისში ემუშავა - მშობელი თვლიდა, რომ საოფისე სამსახური წარმატებას ნიშნავს.

  • "მამა ოცნებობდა, რომ ჩვენს სოფელში გაეგზავნა სურათი, სადაც მე ვიქნებოდი აღბეჭდილი საწერ მაგიდასთან, დიდ ნათელ ოფისში“, - იხსენებს მწვრთნელი.

საფეხბურთო კარიერა რეგრაგიმ რანგით დაბალ ფრანგულ ლიგებში დაიწყო. ის მარჯვენა მცველი იყო. "ტულუზასთან“ და "აიაჩოსთან“ ერთად 2000-იანების დასაწყისში ელიტურ ფრანგულ ლიგამდე მიაღწია. შემდეგ "ლა ლიგაში" წავიდა. "რასინგში“ ითამაშა, ბოლოს ისევ საფრანგეთში დაბრუნდა.

2001 წლიდან 2009 წლამდე პერიოდში რეგრაგიმ მაროკოს ეროვნულ ნაკრებში 45 მატჩი ჩაატარა. 2004 წელს ის აფრიკის თასზე ნახევარფინალში გავიდა, სადაც ტუნისთან დამარცხდნენ. ვალიდი მოწოდების სიმაღლეზე იყო, მეტიც, ჯეი-ჯეი ოკოჩასთან ერთად სიმბოლურ ნაკრებში მოხვდა.

  • სამწვრთნელო კარიერა 2012 წელს მაროკოს ნაკრებში დაიწყო. მაშინდელმა მთავარმა მწვრთნელმა რაშიდ ტაუსიმ დამხმარედ წაიყვანა. თუმცა ტაუსი და მისი შტაბი 1 წლის შემდეგ დაითხოვეს. რეგრაგიმ რაბათული ფიუსი ჩაიბარა და იქ 6 წელი გაატარა. ფიუსი მაროკოში ერთ-ერთ ყველაზე დიდ კლუბად ითვლება, თუმცა ჩემპიონი არასდროს ყოფილა. რეგრაგიმ ეს მალევე გამოასწროა და 2016 წელს გუნდი გააჩემპიონა. 2 წლით ადრე კი ქვეყნის თასიც მოიგო.

2017 წელს რეგრაგის ტოპ კლასის მწვრთნელებს ადარებდნენ, თუმცა მაშინ ის მსგავს კითხვებს ხუმრობით პასუხობდა - "მე მაროკოელ გვარდიოლას მეძახიან. ზოდი კი მოურინიოს მემკვიდრეს მიწოდებს. ყველა მწვრთნელს თავისი ფილოსოფია აქვს. მე - მოურინიოსა და გვარდიოლას ნაზავი ვარ. ჩემი სტილი პეპის სტილს ჰგავს, პრესკონფერენციები კი ჟოზესთან უფრო ახლოს არის“, - ამბობდა რეგრარი.

  • ცვლილებების დრო 2020 წელს დადგა, როდესაც რეგრაგი კატარში გადავიდა, სადაც "ალ-დუჰაილი“ ჩაიბარა. მისი თავკაცობით გუნდმა ხავის "ალ-სადს“ აჯობა და ქვეყნის ჩემპიონატში გაიმარჯვა.

ფრანგი მაროკოელის წარმატება მაროკოშიც შენიშნეს და ქვეყნის ყველაზე ცნობილ კლუბში "ვიდადში“ მიიწვიეს. კასაბლანკურ გუნდს მწვრთნელმა არა მხოლოდ ქვეყნის ჩემპიონატი, არამედ აფრიკის ჩემპიონთა ლიგაც მოაგებინა.

ასეთი ტრიუმფის შემდეგ, ფედერაციაზე დიდი ზეწოლა იყო, რომ ვალიდი ნაკრების მთავარ მწვრთნელად დაენიშნათ. ვაჰიდ ჰალილჰოჯიჩს, რომელმაც ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონატზე გაიყვანა, ისევ ხასიათმა უმტყუნა. მაროკოს ფეხბურთის ფედერაციამ განაცხადა, რომ ჰალილჰოჯიჩი არსებული უთანხმოების გამო გაათავისუფლეს.

ჰალილჰოჯიჩისთვის უცნაური არაფერია. ის პირველი მწვრთნელია ისტორიაში, რომელმაც 4 სხვადასხვა ნაკრები (კოტ-დ’იუვარი, ალჟირი, იაპონია და მაროკო) მსოფლიო ჩემპიონატზე გაიყვანა. თუმცა ხასიათის გამო ტურნირის დაწყებამდე რამდენიმე თვით ადრე 3 ნაკრებიდან გაუშვეს.

ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა ის იყო, რომ ბოსნიელი სპეციალისტი ფედერაციისგან დამოუკიდებლად იღებდა გადაწყვეტილებებს. კონფლიქტი დღითიდღე მწიფდებოდა. ასევე, ურთიერთობა დაეძაბა ფეხბურთელებთან - ზიეჩთან და მაზრაუისთან. მიუხედავად იმისა, რომ ფედერაციის ბოსებმა მოუწოდეს შერიგებისკენ, 70 წლის სპეციალისტს საერთოდ არ ადარდებდა მათი თხოვნები და უბრალოდ აიგნორებდა. ბოსნიელის გამო, ნაკრები დატოვა ზიეჩმა და განაცხადა, რომ უკან არასდროს დაბრუნდებოდა.

  • რეგრაგი ნაკრებში მოსვლის დღიდან ფეხბურთელების დარბუნების საკითხით დაკავდა და ყველა წასული ვარსკვლავი უკან დააბრუნა.

ჰალილჰოჯიჩი კი ცოტა განაწყენებულია.

"როცა უცხო ქვეყანაში ჩადიხარ, ბევრ კარგ ფეხბურთელს არ იცნობ. ამიტომ საჭიროა მათი ძიება და აღმოჩენა. რომ იცოდეთ, მაროკოში ჩასვლის დღიდან რამდენ ვიდეოს ვუყურე, სულ მცირე, ათასს. გავაახლე გუნდის 80%. საჭირო იყო ისეთი ფეხბურთელების მოძებნა, რომლებიც ნაკრებში ითამაშებდნენ. მწვრთნელის ავტორიტეტს მისი შედეგები ამყარებს. არასდროს მაროკოს ნაკრებს არ ჰქონია ისეთი წარმატება, როგორც ჩემ ხელში. გავედით მსოფლიო ჩემპიონატზე, 7 მატჩი მოვიგეთ და ერთი ფრე ვითამაშეთ.

ფედერაციას სურდა, რომ კონკრეტული 3-4 ფეხბურთელი წამეყვანა. გუნდი მათ გარეშეც ბრწყინვალედ თამაშობდა. არ ვუჯერებდი ფედერაციას და თავს არ ვუხრიდი, სხვა შემთხვევაში, ჩემს ავტორიტეტს დავკარგავდი.

ვგრძნობდი, რომ იმ მაროკოთი, რომელიც მე შევქმენი, მსოფლიო ჩემპიონატზე კარგად ვითამაშებდით. მინდოდა, კარიერა წარმატებული მსოფლიო ჩემპიონატის შემდეგ დამესრულებინა“, - ამბობს ბოსნიელი.

  • ახლა უკვე რეგრაგის ხელში მაროკო ფლეი-ოფში, 36 წლის განმავლობაში პირველად გავიდა, ხოლო ნახევარფინალში ისტორიაში პირველად. თითქოს მთელი ცხოვრება რეგრაგი ამ წარმატებისთვის ემზადებოდა.

ის საუბრობს არაბულად, ფრანგულად, ესპანურად და ინგლისურად - ეს კი ისეთ გუნდში, როგორიც მაროკოა, დიდ უპირატესობას აძლევს. ბევრი ფეხბურთელი წარმოშობით მაროკოელია, თუმცა ცხოვრების დიდი ნაწილი ევროპაში აქვთ გატარებული, რეგრაგიმ კი მათთან მარტივად გამონახა საერთო ენა.

"მე სულ ვამბობ, რომ თითოეული ჩვენგანი - მაროკოელია. არ აქვს მნიშვნელობა, საიდან არიან - საფრანგეთიდან, ბელგიიდან, თუ მაროკოდან. თუ ვინმეს სურს აქ თამაში, უნდა იბრძოლოს ამ მაისურის გამო. ჩვენი ზოგი ფეხბურთელი გერმანიიდან, საფრანგეთიდან, ბელგიიდან და ნიდერლანდებიდან არის - მე ამ ყველაფრისგან რძის კოქტეილს ვაკეთებ", - ამბობს მწვრთნელი.

  • ვალიდი, როგორც ზემოთ ვთქვით, რამდენიმე ქვეყანაში თამაშობდა და რამდენიმე ქვეყანაში მწვრთნელად მუშაობდა. მას დიდი გამოცდილება აქვს.

"ყველა მწვრთნელისგან რაღაცას ვსწავლობდი. რამდენიმე გამონაკლისს თუ არ ჩავთვლით, ამ პროფესიაში არაფერს არ იგონებ, უბრალოდ სხვების გამოცდილებას ირგებ და აუმჯობესებ,“ - განმარტავს მწვრთნელი.

  • როგორც ყოფილი მცველი, რეგრაგი მაროკოში დიდ ყურადღებას დაცვის ხაზს უთმობს. სტატისტიკას თუ შევხედავთ, მას ნამდვილად იდეალური დაცვა ჰყავს - მხოლოდ ერთ მატჩში გაუშვეს გოლი და ისიც საკუთარ კარში ჩაჭრეს.

რეგრაგი ქებას არ იღებს და თავის გუნდს ყოველთვის უმაღლეს მიზნებს უსახავს: "მე ყოველთვის ვამბობ, რომ ყველაფერს ფეხბურთელები წყვეტენ. ვცდილობ, ბიჭებს დიდი მოტივაცია მივცე, დავმუხტო და შემდეგ მათ უკვე დიდი შედეგები მოაქვთ.

როგორც მოვედი, თავიდანვე ვთქვი, რომ ჩვენ უნდა ვიყოთ ამბიციურები. რატომ არ უნდა მოვიგოთ მსოფლიო ჩემპიონატი?! ამის თავიდანვე გვჯეროდა. ფეხბურთელებმა გაიგეს, რომ ჩვენ ყველანაირი კომპლექსი უნდა მოგვეშორებინა. ვცდილობთ, აფრიკის ლოკომოტივი ვიყოთ, სხვებს მაგალითი მივცეთ. კონტინენტი წინ მიიწევს“, - ამბობს ის.

რეგრაგის კიდევ ერთი უნიკალური მიდგომა ისაა, რომ მან ფედერაციასთან ერთად, კატარში ფეხბურთელების მშობლების ჩამოყვანა უზრუნველყო.

  • Al Jazeera წერს, რომ მაროკოელების ბაზა საზაფხულო ბანაკს ჰგავს, სადაც მშობლებს ბავშვები მიჰყავთ ხოლმე. თავად მწვრთნელის დედაც კატარშია:

მშობლები ფეხბურთელებთან ერთად პოზირებენ და ემოციურ პოსტებს წერენ. ასეთი არნახული ერთიანობა რეგრაგის დამსახურებაა, რომელმაც განაცხადა: "ჩვენი წარმატება ჩვენი მშობლების ბედნიერების გარეშე შეუძლებელია. ჩვენ ოჯახი შევქმენით, ვგრძნობთ, რომ ჩვენ უკან მთელი ერი დგას“.

მაროკო ნახევარფინალში საფრანგეთს დაუპირისპირდება და მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალში გასვლას შეეცდება.

  • ავტორი: ანრი კურტანიძე