"ოცნებას" აქვს ძალიან დაფარული და ეშმაკური პროექტი" - რატომ დატოვა საქართველოს ხელისუფლებამ უკრაინის თხოვნა უპასუხოდ და რას ნიშნავს კასიანოვის "საყვედური"?

საქართველოში უკრაინის ელჩის მოვალეობის შემსრულებელმა ანდრეი კასიანოვმა გუშინ ბრიფინგი გამართა, რომელზეც საქართველოს ხელისუფლების მიერ უპასუხოდ დატოვებულ დახმარების თხოვნებზე ისაუბრა. კასიანოვმა თქვა, რომ საქართველოს მთავრობას გენერატორებითა და ტრანსფორმატორებით დახმარების თხოვნით ერთი თვის წინ მიმართეს, თუმცა დადებითი პასუხი ამ დრომდე არ მიუღიათ.

"უკრაინას ამჟამად უკიდურესად სჭირდება დახმარება ელექტროენერგეტიკული სისტემის აღდგენაში - გენერატორებიდან და ტრანსფორმატორებიდან დაწყებული, რათა უზრუნველვყოთ განათება საავადმყოფოებისთვის, სახლებისთვის და სკოლებისთვის. კრემლის არაადამიანები და ჯალათები გულწრფელნი არიან თავიან განზრახვაში - მათ უნდათ გაანადგურონ უკრაინელები სიცივით. ერთი თვის წინ ჩვენ მივმართეთ საქართველოს მთავრობას შესაბამისი თხოვნით, თუმცა, სამწუხაროდ, დადებითი გადაწყვეტილება დღემდე არ მიგვიღია“, - განაცხადა კასიანოვმა.

მანვე ისაუბრა სამხედრო დახმარებაზეც, რომლის მიღების იმედი უკრაინას ჰქონდა იმის გათვალისწინებით, რომ იგი საქართველოს ეხმარებოდა ბოლო ათწლეულების შეიარაღებულ კონფლიქტებში. კასიანოვის თქმით, საქართველოს ხელისუფლებისგან ომის დაწყების შემდეგ, "მრავალრიცხოვანი თხოვნის მიუხედავად", საელჩოს პასუხი არ მიუღია უკრაინისთვის იარაღის, საბრძოლო მასალისა და როგორც სამხედრო, ასევე ორმაგი დანიშნულების სხვა ტექნიკის მიწოდებასთან დაკავშირებით.

"ყოველთვის გულწრფელი და ღია ვიყავით ჩვენს განზრახვებში. კვლავ გვჯერა, რომ სამხედრო დახმარებისთვის უკრაინის მიმართვა მოძმე საქართველოსადმი იმ დროს, როდესაც საუბარი მიდიოდა გადარჩენა-არგადარჩენაზე, სიცოცხლესა და სიკვდილზე, სრულიად იყო გამართლებული, სამართლიანი და აუცილებელი, რადგან ერთ დროს უკრაინის მთავრობა დაეხმარა ქართველი ლტოლვილების ევაკუაციაში სვანეთის მთებში, გაუწია საქართველოს უძლიერესი ჰუმანიტარული დახმარება 1993 წელს, ასევე სამხედრო-ტექნიკური და პოლიტიკური დახმარება 2008 წელს.

ასევე გამართლებული და აუცილებელი იყო უკრაინაში თავდადებული ქართველი ვაჟკაცების გაშვების ორგანიზებული მცდელობა, რომელთაც გადაწყვიტეს დაეცვათ ჩვენი ქვეყნები საერთო მტრისგან - რუსეთის ფედერაციისგან“, - განაცხადა კასიანოვმა.

• ანდრეი კასიანოვის ამ განცხადებას "ქართულ ოცნებაში" უპასუხეს. მმართველი გუნდის შეფასებით, კასიანოვმა პირდაპირ თქვა, რომ საქართველო ომის მხარედ უნდა დაფიქსირდეს.

"ხალხის ძალის“ წევრი ზურაბ ქადაგიძე ანდრეი კასიანოვის განცხადებას მორიგ აღიარებას უწოდებს იმის შესახებ, რომ „მრავალრიცხოვანი თხოვნის მიუხედავად, არ მიუღიათ პასუხი საქართველოს მთავრობისგან უკრაინისთვის იარაღის, საბრძოლო მასალისა და როგორც სამხედრო, ასევე ორმაგი დანიშნულების სხვა ტექნიკის მიწოდებასთან დაკავშირებით“.

"ეს არის მორიგი აღიარება იმისა, რასაც დიდი ხანია ვამბობთ - გარკვეული ძალები დაჟინებით ითხოვენ და ცდილობენ, რომ სამხედრო კონფლიქტში საქართველო დაფიქსირდეს როგორც მხარე, საბოლოოდ კი ეს ყველაფერი ემსახურება ჩვენ ქვეყანაში მეორე ფრონტის გახსნას და ჩვენი ქვეყნის ომში ჩათრევას!" - წერს ქადაგიძე „ფეისბუკზე“.

• კასიანოვის განცხადებას პოლიტოლოგი პაატა ზაქარეიშვილი აფასებს და ამბობს, რომ უკრაინას არა მხოლოდ საქართველოს, ყველას მიმართ ჰქონდა პრეტენზია, ეს უნდა გავიაზროთ და არ უნდა გვეშინოდეს ჩვენი პოზიციები დავიცვათ, მაგრამ როცა მხოლოდ ომს აბრალებ და არაფერში ეხმარები, ძნელია დაიცვა შენი პოზიცია.

"ანდრეი კასიანოვის გამოსვლა ძალზე მნიშვნელოვანია იმიტომ, რომ მან, პრაქტიკულად, ყველაფერი მოჰყვა საქართველო-უკრაინის ურთიერთობებზე. მას რაღაცაზე შეიძლება დაეთანხმო, რაღაცაზე - არა, მაგრამ ფაქტია, რომ უკრაინის თხოვნებისა და წინადადებების ფონზე, საქართველო, პრაქტიკულად, მათ არაფერში დახმარებია, გარდა იმისა, რომ ომის დასაწყისში თვითონ მოქალაქეები აგროვებდნენ რაღაცეებს და უგზავნიდნენ ჰუმანიტარულ დახმარებას (მადლობა ღმერთს, საქართველოს ხელისუფლება მათ ამაში ხელს არ უშლიდა).

ლაპარაკია ომში დახმარებაზე, რაზეც ბევრმა სახელმწიფომ უკრაინას უარი უთხრა - გავიხსენოთ, როცა უკრაინა ამერიკისგან ცის ჩაკეტვას ითხოვდა და მან არ გააკეთა ეს, რადგან ესკალაციას გამოიწვევდა. უკრაინას ისრაელი არ აძლევს იარაღს, ამიტომ, თავისთავად, იმის თქმა, რომ უკრაინას საქართველოს მიმართ ჰქონდა რთული დამოკიდებულება, ეს არის აბსურდული და ყოვლად მიუღებელი. უკრაინა ყველას მიმართ მკაცრი იყო. გავიხსენოთ, მაგ. როცა თავიდან უკრაინამ ქვეყანაში გერმანიის პრეზიდენტი არ შეუშვა, ვინაიდან ჩათვალეს, რომ გერმანია არ ეხმარებოდა და უკრაინისთვის არაფერს აკეთებდა. უკრაინას ყველას მიმართ ჰქონდა პრეტენზია, არა მხოლოდ საქართველოს მიმართ, ეს უნდა გავიაზროთ და არ უნდა გვეშინოდეს ჩვენი პოზიციები დავიცვათ. მაგრამ როცა არაფერში ეხმარები, როცა მხოლოდ ომს აბრალებ, ძნელია დაიცვა შენი პოზიცია.

როცა ზელენსკი ყველას სთხოვდა ომში დახმარებას, ყველა არ ეხმარებოდა და ისრაელი არის ამის მშვენიერი მაგალითი - იარაღს არ აძლევდა, მაგრამ აძლევდა რაღაც პირობებს ჯარისკაცების დაცვისთვის. ჩვენ, რა თქმა უნდა, სამხედრო დახმარება არა, მაგრამ ჰუმანიტარული დახმარება უნდა გაგვეწია: გაგვეგზავნა 2-3 სახანძრო მანქანა, ამდენივე სასწრაფო დახმარების მანქანა, ან რა გახდა გენერატორები, როცა შეიძლება მისი შოვნა? შეიძლება იქვე, პოლონეთში, ან რუმინეთში იყიდო და საქართველოს სახელით გადასცე, რა პრობლემაა... ლაპარაკია არასაომარ დახმარებაზე. უკრაინას ჩვენ საერთოდ არანაირად ვეხმარებით და ლაპარაკი იმაზე, ჩვენგან ომს ითხოვენო, არის ძალიან უსინდისო განცხადება.

არავინ ამბობს, რომ ომში უნდა დახმარებოდი, პირიქით, არ უნდა დახმარებოდი, მაგრამ მშვიდობით დახმარებოდი. ესეც შეგვეძლო, მაგრამ დავანებოთ თავი ჩაფხუტებსა და ჯავშანჟილეტებს, სახანძრო, სასწრაფო დახმარების მანქანა, ან გენერატორი რა გახდა, ამაზე ვილაპარაკოთ. თუ არ გინდა, სამხედროს არაფერს შეეხო, ჰუმანიტარული დახმარება ხომ შეგვეძლო, რასაც ყოველდღიურად ვიყენებთ, იმით მაინც დავეხმაროთ. რასაც შენ, მშვიდობიანო ქალაქო, თბილისო, ყოველდღიურად მოიხმარ, ის გადაეცი, შენი მოხმარების 10% მიეცი კიევს, ამაზეა ლაპარაკი (რასაც მშვიდობიანი ქალაქი იყენებს ყოველდღიურად იმისათვის, რომ ადამიანებს მოახმარონ, ჰუმანიტარულზეა საუბარი). როცა ამაზე კი არა, საუბარი გადაგაქვს ომის დაწყებაზე, ეს ძალიან დიდი უსინდისობაა“.

პაატა ზაქარეიშვილის აზრით, "ქართული ოცნება" ყველანაირად ცდილობს ძალაუფლების შენარჩუნებას და მას აქვს ძალიან დაფარული და ეშმაკური პროექტი, რომელიც, საბოლოო ჯამში, ოკუპანტ რუსეთთან მიგვიყვანს, ვინაიდან მარტო ის აიტანს ასეთ ჩამოუყალიბებელ პოლიტიკას.

"რუსეთის არგაღიზიანებაზე თუა საუბარი, საქართველოს ხელისუფლება ბევრ ისეთს აკეთებს, რაც რუსეთს არ სურს საქართველოში. მაგ. ლუგარის ლაბორატორია ხომ არ უნდა რუსეთს, მაგრამ ფუნქციონირებს, საქართველო აძლევს ხმებს რაღაც რეზოლუციებს... ანუ აშკარად ორმაგ თამაშს აქვს ადგილი. საქართველოსთვის მთავარია ისეთი ნაბიჯი გადადგას, რომელიც "ოცნების" ძალაუფლებას შეუწყობს ხელს, სადაც საჭიროა რუსეთის წინააღმდეგ იყენებს და რეზოლუციას მხარს უჭერს, სადაც საჭიროა - არ აღიზიანებს რუსეთს. ანუ ყველანაირად ცდილობს მხოლოდ მისი ძალაუფლების შენარჩუნებას. მათ რომ უკრაინას იგივე სახანძრო, ან სასწრაფო მანქანა, გენერატორები რომ მისცეს, ვიღაცამ შეიძლება თქვას, უკრაინას ეხმარებაო და მას არ უნდა, რომ ასე თქვან.

გუშინაც ევროკავშირმა ძალიან მკაცრად გააფრთხილა ბალკანეთის ქვეყნები, ბოლოს და ბოლოს, ჩამოყალიბდით, ევროპასთან ხართ, თუ რუსეთთან, ჩვენგან დახმარებას რომ ითხოვთ, ორ სკამზე ჯდომა არ გამოვაო. ეს საქართველოსაც ეხება. შოლცმა ძალზე მკაცრი განცხადება გააკეთა, როცა თქვა, ეს ვიზებსაც უნდა ეხებოდესო - შენ თუ გინდა ევროპაში იმოგზაურო, კეთილი ინებე, ჩამოყალიბდი, ევროპა გინდა, თუ - რუსეთი. რუსეთი თუ გინდა, ერთი ადგილის თამაშს თავი დაანებე. ეს საქართველოსთვის ნიშნავს ცეცხლთან თამაშს, არა - "ოცნებისთვის“, ანუ საქართველო მორიგ ჯერზე კარგავს ევროპასთან დაახლოვების ვარიანტს, ხოლო "ქართულმა ოცნებამ" ოღონდ ძალაუფლება შეინარჩუნოს და მზად არის რუსეთს გაუწიოს ანგარიში.

"ოცნებას" აქვს ძალიან დაფარული და ეშმაკური პროექტი, რომელიც, საბოლოო ჯამში, ოკუპანტ რუსეთთან მიგვიყვანს, ვინაიდან მარტო ის აიტანს ასეთ ჩამოუყალიბებელ პოლიტიკას.

მათ უფსკულისკენ მიმავალი რუსეთი არ ანაღვლებთ, მთავარია, ძალაუფლება შეინარჩუნონ. თუ გინდ დანგრეულ იყოს ეს ქვეყანა, მათი მთავარი ოცნება ხელისუფლებაში „ქართული ოცნების“ ყოფნაა. ჩემი აზრით, პრორუსი ხარ, თუ პრო ქართულოცნებისტი, საბოლოო შედეგი ერთი და იგივეა - შენ მაინც რუსულ ორბიტაზე ტრიალებ. გეტყვიან, აი, რუსეთის წინააღმდეგ რეზოლუციას საქართველომ ხმა ხომ მისცაო. რეზოლუციას იმიტომ მისცა ხმა, რომ ის რეზოლუცია მაინც გავიდოდა (რუსეთის წინააღმდეგ 99 სახელმწიფო მისცემს ხმას, თუ - 100, მაინც ხომ გადის). საქართველო იმალება ასეთ სამარცხვინო პროექტებში, მაგრამ როგორც კი ცალკეა საუბარი, იქ ხმას არ ვიღებთ, არ ვამბობთ, რომ მე ისევე ვარ დაზიანებული, როგორც უკრაინა, მეც ისეთივე დახმარება მჭირდება, როგორიც - უკრაინას... ჩვენ ვმუშაობთ რუსულ ნარატივზე, რომ რაც ხდება უკრაინაში, ეს არის რუსეთ-უკრაინის პრობლემა. გახსოვთ, 2008 წელს იყო რუსეთ-„ნაციონალური მოძრაობის“ პრობლემა.

ჩვენ რუსეთს სინდისს ვწმენდთ და ვაცხადებთ, ეს რუსეთის პრობლემა კი არაა, თავის დროზე „ნაციონალური მოძრაობის“, ახლა ზელენსკის პრობლემაა. იმის ნაცვლად, რომ ვილაპარაკოთ, რომ რაც ხდება ეს რუსული იმპერიალიზმის პრობლემაა, ვამბობთ - ეს არაა საქართველოს, ეს უკრაინის პრობლემაა. შესაბამისად, ძალიან ამორალურია, რომ თბილისი არის მშვიდობის ქალაქი. ამით ჩვენ რას ვეუბნებით უკრაინას და კიევს, ჩვენსავით პრორუსულად რომ არ მოიქეცით, თავს ომი დაგატყდათო? რუსეთი უკრაინას თავს მიზეზგარეშე დაესხა, ეს არის უსინდისო ნარატივი, რითაც უკრაინას ვეუბნებით, რომ ჩვენსავით ფრთხილები არ იყავით. არა და, ისინი ფრთხილები იყვნენ და მიუხედავად ამისა, რუსეთი თავს დაესხა.

ფრთხილად მოქცევა არაფერს იძლევა, რუსეთი ისედაც დაგესხმება თავს - ლუგარის ლაბორატორიას, ან მაგ. 5 ქართველს იპოვნის და ტერორისტულ აქტს მოაწყობინებს რუსეთის ბაზაზე, ცხინვალში, ან სოხუმში, ვერ გააკეთებს, თუ რა? როგორც ვატყობ, ამ ხელისუფლებას აწყობს უკრაინის დამარცხება, მერე რომ შემოგიბრუნდეს და თქვას, ხომ ხედავთ, რას გადაგარჩინეთო. ეს თავიდანვე ვთქვი და დამცინეს. მე კი დღემდე მგონია, რომ „ქართულ ოცნებაში“ ბედნიერები იქნებიან, თუ უკრაინა ომში დამარცხება და თავისას ვერ მიაღწევს. ჩვენ მშვიდობა გვაქვს იმიტომ, რომ რუსეთმა 2008 წელს თავისი მიიღო, მან საქართველო იმდენად დააჩოქა, როგორიც დღესაა, ისინი ბედნიერები არიან, რომ დღეს საქართველო არის ასეთი. რუსეთს აღარ სჭირდება საქართველოსთან ომი, მან თავისი მიიღო, საქართველო პრორუსულია და სხვა რაში სჭირდება მისი დამარცხება, რას ვაკეთებთ ისეთს, რაც მას არ უნდა?“- ამბობს პაატა ზაქარეიშვილი.