მეცნიერება
საზოგადოება
მსოფლიო

7

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის მეათე დღე დაიწყება 13:37-ზე, მთვარე ლომშია თამამად წამოიწყეთ ახალი საქმეები. კარგი დღეა უძრავი ქონების შესაძენად, ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად, ვაჭრობისთვის. ცუდი დღეა კამათისა და სასამართლო საქმეებისთვის. სწავლა და გამოცდების ჩაბარება გაგიადვილდებათ. მოაგვარეთ საოჯახო კონფლიქტები. კარგია ნათესავებთან შეხვედრა და საუბარი. კარგი დღეა უფროსთან შესახვედრად და ახალი პროექტების განსახილველად; საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. მოერიდეთ ფიზიკურ დატვირთვას; გულის გადაღლას, ოპერაციებსა გულსა და ზურგზე; შესაძლოა შეგაწუხოთ რადიკულიტმა. უმჯობესდება ფსიქოემოციური ფონი. ადამიანი უფრო ხალისიანი ხდება. კარგი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის.
პოლიტიკა
კონფლიქტები
Faceამბები
სამართალი
მოზაიკა
სამხედრო
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"როცა სადმე მივფრინავ, ჩემთან სახლში დედა მოდის და იბარებს ყველაფერს.... სახლები გვაქვს საქართველოსა და ბელარუსშიც" - ქეთა თოფურიას ინტერვიუ ოჯახსა და შვილებზე
"როცა სადმე მივფრინავ, ჩემთან სახლში დედა მოდის და იბარებს ყველაფერს.... სახლები გვაქვს საქართველოსა და ბელარუსშიც" - ქეთა თოფურიას ინტერვიუ ოჯახსა და შვილებზე

უკვე წლე­ბია რაც ქეთა თო­ფუ­რია რუ­სეთ­ში სტა­ბი­ლუ­რად პო­პუ­ლა­რუ­ლია. მი­უ­ხე­და­ვად მისი ორი ქორ­წი­ნე­ბი­სა, მა­ინც ახერ­ხებს, რომ ყვი­თე­ლი მე­დი­ის ყუ­რა­დღე­ბის ცენ­ტრში იშ­ვი­ა­თად მო­ექ­ცეს. რუ­სულ მე­დი­ა­ში ასე­ვე იშ­ვი­ა­თად ქვეყ­ნდე­ბა ქე­თას ინ­ტერ­ვი­უ­ე­ბი. ამ­ჯე­რად ერთ-ერთი რუ­სუ­ლი სა­ი­ტი მომ­ღე­რა­ლის ვრცელ ინ­ტერ­ვი­უს აქ­ვეყ­ნებს. გთა­ვა­ზობთ შე­მოკ­ლე­ბულ ვერ­სი­ას, სა­დაც თო­ფუ­რია, ოჯახ­სა და შვი­ლებ­ზე სა­უბ­რობს:

- პან­დე­მი­ამ რა­ი­მე გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნა თქვენს სა­კონ­ცერ­ტო ტურ­ნე­ებ­სა და შე­მო­სა­ვალ­ზე?

- დიახ, ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი პე­რი­ო­დი იყო პან­დე­მი­ის და­სა­წყის­ში, მერე ნელ-ნელა ყვე­ლა­ფერ­მა და­ი­წყო მუ­შა­ო­ბა და ახლა აღ­დგა. თუმ­ცა, თუ ადრე იყო, მა­გა­ლი­თად, 15 კონ­ცერ­ტი, ახლა არის 8 კონ­ცერ­ტი.

- ისე­თი მა­გა­რი და პო­პუ­ლა­რუ­ლი ჯგუ­ფი ხართ, რომ არც ერთი პან­დე­მი­ის არ გე­ში­ნი­ათ. ბო­ლოს და ბო­ლოს, ერთ დროს თა­ვად ალა პუ­გა­ჩო­ვა მო­დი­ო­და კონ­ცერ­ტებ­ზე. ბოლო დროს მას­თან ხომ არ გი­სა­უბ­რია?

- არა, მას­თან არ და­მი­რე­კია, არც თა­ვად დამ­კავ­ში­რე­ბია, მაგ­რამ, რა თქმა უნდა, მე­ნატ­რე­ბა ალა. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, ამ ქალ­მა დიდი როლი ითა­მა­შა A"Studio ჯგუ­ფის ცხოვ­რე­ბა­ში. ამი­ტომ, ჩვენ მხო­ლოდ დიდი პა­ტი­ვის­ცე­მა და სიყ­ვა­რუ­ლი გვაქვს მის მი­მართ.

- რო­გორც ვი­ცით, თქვე­ნი ქა­ლიშ­ვი­ლი ოლი­ვია მა­თე­მა­ტი­კა­ში კარ­გად სწავ­ლობს...

- ოლი­ვია 7 წლი­საა, მარ­თლა ღრუ­ბე­ლი­ვით ით­ვი­სებს ყვე­ლა­ფერს. სამი წლი­სამ იცო­და წერა-კი­თხვა, რო­დე­საც ნულ კლას­ში შე­ვიყ­ვა­ნეთ. ნი­ჭი­ე­რია და უყ­ვარს მა­თე­მა­ტი­კა. რა თქმა უნდა, 7 წლის ასაკ­ში უკვე ჩნდე­ბა ტე­ლე­ფო­ნე­ბი, სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბი, რაც ყუ­რა­დღე­ბას უფან­ტავს ბავ­შვებს. მეს­მის, რომ ჩვენს დრო­ში შე­უძ­ლე­ბე­ლია გა­ჯე­ტე­ბის ჩა­მორ­თმე­ვა - სამ­ყა­რო უკვე შე­იც­ვა­ლა. მე­ში­ნია, რომ მან არ და­კარ­გოს ინ­ტე­რე­სი მა­თე­მა­ტი­კის მი­მართ, რო­მე­ლიც მას ბე­ბი­ის­გან გა­და­ე­ცა. ის იყო წარ­ჩი­ნე­ბუ­ლი ქი­მი­კო­სი. არ მინ­და, რომ ის მომ­ღე­რა­ლი იყოს. რა თქმა უნდა, ჩემ­თვის, ამ სფე­რო­ში მისი მხარ­და­ჭე­რა უფრო ად­ვი­ლია, მაგ­რამ ეს რთუ­ლი ცხოვ­რე­ბაა. გა­რე­დან ლა­მა­ზად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა, მაგ­რამ არაფ­რის და­გეგ­მვა არ შე­გიძ­ლია. შვე­ბუ­ლე­ბა წე­ლი­წად­ში ორ­ჯერ გაქვს, პლუს ტუ­რე­ბი, ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც შუ­რით გი­ყუ­რე­ბენ.

რა თქმა უნდა, თუ მას­ში მუ­სი­კა­ლურ ნიჭს და­ვი­ნა­ხავ, არ გა­ვუქ­რობ, მაგ­რამ ჯერ­ჯე­რო­ბით 7 წლი­საა და ეს არ შე­მიმ­ჩნე­ვია. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ახ­ლა­ხან ჩემს ქა­ლიშ­ვილს თა­ვად გა­უჩ­ნდა სცე­ნა­ზე გას­ვლის სურ­ვი­ლი. და­ბა­დე­ბის დღე­ზე იყო, ანი­მა­ტო­რი მიკრო­ფო­ნი აიღო და მთე­ლი დღე­სას­წა­უ­ლი იმ­ღე­რა. ახლა ჩოგ­ბურ­თის გაკ­ვე­თი­ლებ­ზე შე­ვიყ­ვა­ნე, მინ­და, რომ კარგ ფი­ზი­კურ ფორ­მა­ში იყოს. ის ისე­თი გამ­ხდა­რია, რო­გორც მე ვი­ყა­ვი ბავ­შვო­ბა­ში.

- შარ­შან ვა­ჟიც შე­გე­ძი­ნათ. რო­გო­რია იყო ორი შვი­ლის დედა?

- ყო­ველ­თვის მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რო­დე­სა ბიჭი და­ი­ბა­დე­ბა, სულ სხვა იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ ჯერ­ჯე­რო­ბით ამ გან­სხვა­ვე­ბას ბი­ჭ­სა და გო­გოს შო­რის არ ვგრძნობ, მაგ­რამ ვგრძნობ, რით გან­სხვავ­დე­ბა მე­ო­რე შვი­ლი პირ­ვე­ლის­გან. რო­დე­საც ჩემი ქა­ლიშ­ვი­ლი ჯერ კი­დევ მუ­ცელ­ში იყო, მიყ­ვარ­და, მაგ­რამ ნამ­დვილ დე­დობ­რივ სიყ­ვა­რულს მა­ინც ვერ ვგრძნობ­დი, რად­გან არ ვი­ცო­დი ეს გრძნო­ბა. მე­ო­რე შვი­ლი რომ შე­მე­ძი­ნა, უკვე დე­დობ­რი­ვი სიყ­ვა­რუ­ლით მიყ­ვარ­და, როცა მუ­ცელ­ში იყო. და სა­ერ­თოდ, მე­ო­რე შვილ­თან ყვე­ლა­ფე­რი უფრო ად­ვი­ლია. გარ­და ამი­სა, ადა­მი პან­დე­მი­ის დროს და­ი­ბა­და და მეტი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მქონ­და, გვერ­დი­დან არ მოვ­შო­რე­ბი­ვარ...

ისე­თი პა­ტა­რა კა­ცია - აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა­ფე­რი ეს­მის. ახლა მარ­თლაც ძა­ლი­ან ჭკვი­ა­ნი ბავ­შვე­ბის თა­ო­ბაა. ის უკვე წლი­ნა­ხევ­რის არის, მაგ­რამ ერთი წლი­დან ყვე­ლა­ფე­რი იცის. ჩემი ვაჟი მა­მა­ჩე­მის ას­ლია, მაგ­რამ ქე­რათ­მი­ა­ნი - მე ბავ­შვო­ბა­ში დიდი ტუ­ჩე­ბით და ქერა ვი­ყა­ვი. ჯან­მრთე­ლი - და­ი­ბა­და 4300 კილო. და-ძმას ძა­ლი­ან დიდი სიყ­ვა­რუ­ლი აქვთ ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ. არ ეჭ­ვი­ა­ნო­ბენ.

- თქვე­ნი მე­ო­რე ქორ­წი­ნე­ბი­დან მე­ო­თხე წელი და­ი­წყო, რა­ი­მე სირ­თუ­ლე­ებს ხომ არ გა­ნიც­დით?

- ჩემი გა­მოც­დი­ლე­ბი­დან ვიცი, რომ მეშ­ვი­დე წელი რთუ­ლია (იღი­მის.) რა თქმა უნდა, ყო­ველ წელს იც­ვლე­ბა ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, მაგ­რამ მე­სა­მე წელს ხდე­ბა სა­ბო­ლოო შეს­წო­რე­ბე­ბი... ეს ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­დან­ვე სწრა­ფად მოხ­და ჩვენს შემ­თხვე­ვა­ში, რად­გან პირ­ვე­ლი­ვე წელს მოხ­და ბა­ლან­სი. ერ­თის მხრივ, ეს შე­იძ­ლე­ბა არც თუ ისე კარ­გია, მაგ­რამ მე­ო­რე მხრივ, კარ­გია, რო­დე­საც შენს უკან წინა ქორ­წი­ნე­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბა დგას. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ბევრ რა­მეს სხვა­ნა­ი­რად უყუ­რებ. იქ, სა­დაც აქამ­დე ფეთ­ქდე­ბო­დი, ახლა შე­გიძ­ლია თვა­ლე­ბი და­ხუ­ჭო იმა­ზე, რაც ხდე­ბა.

რო­დე­საც რა­ღა­ცის გარ­კვე­ვას ვი­წყებთ და გა­ვი­გებთ, რომ ეს ჩემი ბრა­ლი იყო, ყო­ველ­თვის გა­მო­ვალ და ვი­ტყვი, რომ ვცდე­ბო­დი - და პი­რი­ქით. მე ნამ­დვი­ლად არ მომ­წონს, როცა წყვი­ლებს აქვთ წყე­ნა, როცა ერთ ჭერ­ქვეშ ცხოვ­რო­ბენ, მაგ­რამ ამავდრო­უ­ლად, ერ­თმა­ნეთს გვერ­დით უვ­ლი­ან და არ ელა­პა­რა­კე­ბი­ან ერ­თა­მენთს. ხო, ეს სი­სუ­ლე­ლეა. თუ ვინ­მეს რამე არ მოს­წონს, უნდა დავ­სხდეთ, ვიმ­სჯე­ლოთ და მი­ვი­დეთ გა­მო­სა­ვა­ლამ­დე, რად­გან 17 წლის აღარ ვართ.

- სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებ­ში ვინ­მე გეხ­მა­რე­ბათ?

- ეს ყვე­ლა­ფე­რი მეც შე­მიძ­ლია, მაგ­რამ, რა თქმა უნდა, მყავს დამ­ხმა­რე­ე­ბი. დიდი სახ­ლი გვაქვს, ოჯა­ხი. თუ არის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, რა­ტომ არ უნდა მო­იწ­ვი­ოთ ქალი, რომ და­გეხ­მა­რე­ბათ სახ­ლში? - ძი­ძაც მყავს, ყო­ველ­თვის ჰყავ­და სახ­ლს პერ­სო­ნა­ლი. თა­ვა­დაც ვამ­ზა­დებ საჭ­მელს, ფაქ­ტობ­რი­ვად, სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებ­საც ვა­კე­თებ, მაგ­რამ როცა და­მა­ტე­ბით დახ­მა­რე­ბა მჭირ­დე­ბა, მა­გა­ლი­თად, სამ­სა­ხუ­რის გამო, ჩემ­თან ჩნდე­ბი­ან დამ­ხმა­რე­ე­ბი, ღმერ­თმა და­ლო­ცოს ისი­ნი. (იღი­მის.) და კი­დევ ერთი დიდი პლი­უ­სი ის არის, რომ რო­დე­საც მე მივფრი­ნავ, დე­და­ჩე­მი მო­დის სახ­ლში და ყვე­ლა­ფე­რი მის პა­სუ­ხიმ­გებ­ლო­ბა­შია...

- სახ­ლი ქა­ლაქ­გა­რეთ გაქვთ?

- დიახ, ეს ის სახ­ლია, სა­დაც მთე­ლი წელი ვცხოვ­რობთ. მე კი­დევ მაქვს სახ­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, სა­დაც მივ­დი­ვართ ხოლ­მე, ასე­ვე ბე­ლო­რუ­სი­ა­ში, რად­გან ჩემი ქმა­რი იქი­და­ნაა.

- რო­გორ ახერ­ხებთ ასე­თი დი­ე­ტით გამ­ხდა­რი იყოთ?

- მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ძა­ლი­ან გამ­ხდა­რი ვი­ყა­ვი. ერთხელ დე­დამ ექიმ­თან წა­მიყ­ვა­ნა, იქ­ნებ ჭი­ე­ბი გაქ­ვსო? (იცი­ნის.) მოს­კოვ­ში გად­მოს­ვლი­სას ალ­ბათ, კლი­მა­ტის ცვლი­ლე­ბის ან წყლის გამო, პირ­ველ ორ წე­ლი­წად­ში შე­შუ­პე­ბა და­მე­წყო, მაგ­რამ მე არა­სო­დეს ვყო­ფილ­ვარ ფუმ­ფუ­ლა გოგო. მე მა­ინც მგო­ნია, რომ ეს ცხოვ­რე­ბის წე­სის გა­მოა: სტუ­დი­ა­ში ვის­ხე­დით, ვმუ­შა­ობ­დით, მხო­ლოდ სენდვი­ჩებს ვჭამ­დი. სპორ­ტით სა­ერ­თოდ არ ვარ და­კა­ვე­ბუ­ლი, თავს ვერ ვა­ი­ძუ­ლებ, თუმ­ცა დროა. ვჭამ ცო­ტას, არ ვჭამ ტკბი­ლე­ულს. ვფიქ­რობ, ეს მხო­ლოდ ჩემი გე­ნე­ტი­კაა. მამა ყო­ველ­თვის გამ­ხდა­რი იყო, დე­დაც. უბ­რა­ლოდ გა­მი­მარ­თლა.

- და რას აკე­თებთ თა­ვი­სუ­ფალ დროს მუ­სი­კის­გან და ბავ­შვებ­თან კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის­გან, რად­გან სპორ­ტი­თაც არ ხარ და­კა­ვე­ბუ­ლი?

- მე­გობ­რებ­თან ვურ­თი­ერ­თობ, მიყ­ვარს მოგ­ზა­უ­რო­ბა, თუმ­ცა სა­მუ­შა­ოს გამო ეს არც ისე ხში­რად ხდე­ბა. მარ­თა­ლია, ახლა უკვე შე­საძ­ლე­ბე­ლია დას­ვე­ნე­ბის­თვის მეტი დრო­ის გა­მო­ყო­ფა. ზა­ფხულ­ში ერთი თვე გვქონ­და შვე­ბუ­ლე­ბა, ზამ­თარ­ში ერთი თვე. შემ­დეგ კი მე და გუნ­დი დავ­სხე­დით, ვი­სა­უბ­რეთ და გა­დავ­წყვი­ტეთ, რომ რად­გან, უკვე დედა ვარ, ახა­ლი წელი სამ­სა­ხურ­ში კი არა, ბავ­შვებ­თან ერ­თად უნდა აღ­ვნიშ­ნო. ზა­ფხულ­ში კი და­მა­ტე­ბით ორი კვი­რა სჭირ­დე­ბათ. ამი­ტომ ორ­თვი­ან შვე­ბუ­ლე­ბას ვი­ღებ. საკ­მა­რი­სი შვე­ბუ­ლე­ბა მაქვს. ასე რომ, ახლა მხო­ლოდ ჰარ­მო­ნია მაქვს ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში.

მკითხველის კომენტარები / 27 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
ლილი
14

შური რას არ გათქმევინებს მას მისი ცხოვრება აქვს ააწყვე შენც ისე ცხოვრება და შენც კარგათ იქნები ამას მაგის ნიჭი უნდა რაც ბევრს არა აქვს და სხვადასხვა რაღაცეებს იმიზეზებს

 

ვანო
22

სურათზე ქმარს ასე თბილად რატომ აცვია ცოლისგან განსხვავებით ?

ავტორი:

"როცა სადმე მივფრინავ, ჩემთან სახლში დედა მოდის და იბარებს ყველაფერს.... სახლები გვაქვს საქართველოსა და ბელარუსშიც" - ქეთა თოფურიას ინტერვიუ ოჯახსა და შვილებზე

"როცა სადმე მივფრინავ, ჩემთან სახლში დედა მოდის და იბარებს ყველაფერს.... სახლები გვაქვს საქართველოსა და ბელარუსშიც" - ქეთა თოფურიას ინტერვიუ ოჯახსა და შვილებზე

უკვე წლებია რაც ქეთა თოფურია რუსეთში სტაბილურად პოპულარულია. მიუხედავად მისი ორი ქორწინებისა, მაინც ახერხებს, რომ ყვითელი მედიის ყურადღების ცენტრში იშვიათად მოექცეს. რუსულ მედიაში ასევე იშვიათად ქვეყნდება ქეთას ინტერვიუები. ამჯერად ერთ-ერთი რუსული საიტი მომღერალის ვრცელ ინტერვიუს აქვეყნებს. გთავაზობთ შემოკლებულ ვერსიას, სადაც თოფურია, ოჯახსა და შვილებზე საუბრობს:

- პანდემიამ რაიმე გავლენა მოახდინა თქვენს საკონცერტო ტურნეებსა და შემოსავალზე?

- დიახ, ყველაზე რთული პერიოდი იყო პანდემიის დასაწყისში, მერე ნელ-ნელა ყველაფერმა დაიწყო მუშაობა და ახლა აღდგა. თუმცა, თუ ადრე იყო, მაგალითად, 15 კონცერტი, ახლა არის 8 კონცერტი.

- ისეთი მაგარი და პოპულარული ჯგუფი ხართ, რომ არც ერთი პანდემიის არ გეშინიათ. ბოლოს და ბოლოს, ერთ დროს თავად ალა პუგაჩოვა მოდიოდა კონცერტებზე. ბოლო დროს მასთან ხომ არ გისაუბრია?

- არა, მასთან არ დამირეკია, არც თავად დამკავშირებია, მაგრამ, რა თქმა უნდა, მენატრება ალა. ძალიან მიყვარს, ამ ქალმა დიდი როლი ითამაშა A`Studio ჯგუფის ცხოვრებაში. ამიტომ, ჩვენ მხოლოდ დიდი პატივისცემა და სიყვარული გვაქვს მის მიმართ.

- როგორც ვიცით, თქვენი ქალიშვილი ოლივია მათემატიკაში კარგად სწავლობს...

- ოლივია 7 წლისაა, მართლა ღრუბელივით ითვისებს ყველაფერს. სამი წლისამ იცოდა წერა-კითხვა, როდესაც ნულ კლასში შევიყვანეთ. ნიჭიერია და უყვარს მათემატიკა. რა თქმა უნდა, 7 წლის ასაკში უკვე ჩნდება ტელეფონები, სოციალური ქსელები, რაც ყურადღებას უფანტავს ბავშვებს. მესმის, რომ ჩვენს დროში შეუძლებელია გაჯეტების ჩამორთმევა - სამყარო უკვე შეიცვალა. მეშინია, რომ მან არ დაკარგოს ინტერესი მათემატიკის მიმართ, რომელიც მას ბებიისგან გადაეცა. ის იყო წარჩინებული ქიმიკოსი. არ მინდა, რომ ის მომღერალი იყოს. რა თქმა უნდა, ჩემთვის, ამ სფეროში მისი მხარდაჭერა უფრო ადვილია, მაგრამ ეს რთული ცხოვრებაა. გარედან ლამაზად გამოიყურება, მაგრამ არაფრის დაგეგმვა არ შეგიძლია. შვებულება წელიწადში ორჯერ გაქვს, პლუს ტურები, ადამიანები, რომლებიც შურით გიყურებენ.

რა თქმა უნდა, თუ მასში მუსიკალურ ნიჭს დავინახავ, არ გავუქრობ, მაგრამ ჯერჯერობით 7 წლისაა და ეს არ შემიმჩნევია. მიუხედავად იმისა, რომ ახლახან ჩემს ქალიშვილს თავად გაუჩნდა სცენაზე გასვლის სურვილი. დაბადების დღეზე იყო, ანიმატორი მიკროფონი აიღო და მთელი დღესასწაული იმღერა. ახლა ჩოგბურთის გაკვეთილებზე შევიყვანე, მინდა, რომ კარგ ფიზიკურ ფორმაში იყოს. ის ისეთი გამხდარია, როგორც მე ვიყავი ბავშვობაში.

- შარშან ვაჟიც შეგეძინათ. როგორია იყო ორი შვილის დედა?

- ყოველთვის მეუბნებოდნენ, როდესა ბიჭი დაიბადება, სულ სხვა იქნება, მაგრამ ჯერჯერობით ამ განსხვავებას ბიჭსა და გოგოს შორის არ ვგრძნობ, მაგრამ ვგრძნობ, რით განსხვავდება მეორე შვილი პირველისგან. როდესაც ჩემი ქალიშვილი ჯერ კიდევ მუცელში იყო, მიყვარდა, მაგრამ ნამდვილ დედობრივ სიყვარულს მაინც ვერ ვგრძნობდი, რადგან არ ვიცოდი ეს გრძნობა. მეორე შვილი რომ შემეძინა, უკვე დედობრივი სიყვარულით მიყვარდა, როცა მუცელში იყო. და საერთოდ, მეორე შვილთან ყველაფერი უფრო ადვილია. გარდა ამისა, ადამი პანდემიის დროს დაიბადა და მეტი თავისუფალი დრო მქონდა, გვერდიდან არ მოვშორებივარ...

ისეთი პატარა კაცია - აბსოლუტურად ყველაფერი ესმის. ახლა მართლაც ძალიან ჭკვიანი ბავშვების თაობაა. ის უკვე წლინახევრის არის, მაგრამ ერთი წლიდან ყველაფერი იცის. ჩემი ვაჟი მამაჩემის ასლია, მაგრამ ქერათმიანი - მე ბავშვობაში დიდი ტუჩებით და ქერა ვიყავი. ჯანმრთელი - დაიბადა 4300 კილო. და-ძმას ძალიან დიდი სიყვარული აქვთ ერთმანეთის მიმართ. არ ეჭვიანობენ.

- თქვენი მეორე ქორწინებიდან მეოთხე წელი დაიწყო, რაიმე სირთულეებს ხომ არ განიცდით?

- ჩემი გამოცდილებიდან ვიცი, რომ მეშვიდე წელი რთულია (იღიმის.) რა თქმა უნდა, ყოველ წელს იცვლება ერთმანეთის მიმართ დამოკიდებულება, მაგრამ მესამე წელს ხდება საბოლოო შესწორებები... ეს ყველაფერი თავიდანვე სწრაფად მოხდა ჩვენს შემთხვევაში, რადგან პირველივე წელს მოხდა ბალანსი. ერთის მხრივ, ეს შეიძლება არც თუ ისე კარგია, მაგრამ მეორე მხრივ, კარგია, როდესაც შენს უკან წინა ქორწინების გამოცდილება დგას. ამ შემთხვევაში ბევრ რამეს სხვანაირად უყურებ. იქ, სადაც აქამდე ფეთქდებოდი, ახლა შეგიძლია თვალები დახუჭო იმაზე, რაც ხდება.

როდესაც რაღაცის გარკვევას ვიწყებთ და გავიგებთ, რომ ეს ჩემი ბრალი იყო, ყოველთვის გამოვალ და ვიტყვი, რომ ვცდებოდი - და პირიქით. მე ნამდვილად არ მომწონს, როცა წყვილებს აქვთ წყენა, როცა ერთ ჭერქვეშ ცხოვრობენ, მაგრამ ამავდროულად, ერთმანეთს გვერდით უვლიან და არ ელაპარაკებიან ერთამენთს. ხო, ეს სისულელეა. თუ ვინმეს რამე არ მოსწონს, უნდა დავსხდეთ, ვიმსჯელოთ და მივიდეთ გამოსავალამდე, რადგან 17 წლის აღარ ვართ.

- საოჯახო საქმეებში ვინმე გეხმარებათ?

- ეს ყველაფერი მეც შემიძლია, მაგრამ, რა თქმა უნდა, მყავს დამხმარეები. დიდი სახლი გვაქვს, ოჯახი. თუ არის შესაძლებლობა, რატომ არ უნდა მოიწვიოთ ქალი, რომ დაგეხმარებათ სახლში? - ძიძაც მყავს, ყოველთვის ჰყავდა სახლს პერსონალი. თავადაც ვამზადებ საჭმელს, ფაქტობრივად, საოჯახო საქმეებსაც ვაკეთებ, მაგრამ როცა დამატებით დახმარება მჭირდება, მაგალითად, სამსახურის გამო, ჩემთან ჩნდებიან დამხმარეები, ღმერთმა დალოცოს ისინი. (იღიმის.) და კიდევ ერთი დიდი პლიუსი ის არის, რომ როდესაც მე მივფრინავ, დედაჩემი მოდის სახლში და ყველაფერი მის პასუხიმგებლობაშია...

- სახლი ქალაქგარეთ გაქვთ?

- დიახ, ეს ის სახლია, სადაც მთელი წელი ვცხოვრობთ. მე კიდევ მაქვს სახლი საქართველოში, სადაც მივდივართ ხოლმე, ასევე ბელორუსიაში, რადგან ჩემი ქმარი იქიდანაა.

- როგორ ახერხებთ ასეთი დიეტით გამხდარი იყოთ?

- მთელი ცხოვრება ძალიან გამხდარი ვიყავი. ერთხელ დედამ ექიმთან წამიყვანა, იქნებ ჭიები გაქვსო? (იცინის.) მოსკოვში გადმოსვლისას ალბათ, კლიმატის ცვლილების ან წყლის გამო, პირველ ორ წელიწადში შეშუპება დამეწყო, მაგრამ მე არასოდეს ვყოფილვარ ფუმფულა გოგო. მე მაინც მგონია, რომ ეს ცხოვრების წესის გამოა: სტუდიაში ვისხედით, ვმუშაობდით, მხოლოდ სენდვიჩებს ვჭამდი. სპორტით საერთოდ არ ვარ დაკავებული, თავს ვერ ვაიძულებ, თუმცა დროა. ვჭამ ცოტას, არ ვჭამ ტკბილეულს. ვფიქრობ, ეს მხოლოდ ჩემი გენეტიკაა. მამა ყოველთვის გამხდარი იყო, დედაც. უბრალოდ გამიმართლა.

- და რას აკეთებთ თავისუფალ დროს მუსიკისგან და ბავშვებთან კომუნიკაციისგან, რადგან სპორტითაც არ ხარ დაკავებული?

- მეგობრებთან ვურთიერთობ, მიყვარს მოგზაურობა, თუმცა სამუშაოს გამო ეს არც ისე ხშირად ხდება. მართალია, ახლა უკვე შესაძლებელია დასვენებისთვის მეტი დროის გამოყოფა. ზაფხულში ერთი თვე გვქონდა შვებულება, ზამთარში ერთი თვე. შემდეგ კი მე და გუნდი დავსხედით, ვისაუბრეთ და გადავწყვიტეთ, რომ რადგან, უკვე დედა ვარ, ახალი წელი სამსახურში კი არა, ბავშვებთან ერთად უნდა აღვნიშნო. ზაფხულში კი დამატებით ორი კვირა სჭირდებათ. ამიტომ ორთვიან შვებულებას ვიღებ. საკმარისი შვებულება მაქვს. ასე რომ, ახლა მხოლოდ ჰარმონია მაქვს ჩემს ცხოვრებაში.