"დის­ტან­ცი­ურ­მა სწავ­ლე­ბამ მას­წავ­ლებ­ლე­ბი ახა­ლი გა­მოწ­ვე­ვე­ბის წი­ნა­შე დაგ­ვა­ყე­ნა. თუმ­ცა, ყვე­ლა­ფე­რი შე­საძ­ლე­ბე­ლია, როცა გიყ­ვარს შენი საქ­მე. ახა­ლი რე­ა­ლო­ბა ახალ შე­საძ­ლებ­ლო­ბად ვაქ­ცი­ეთ”- ნანა ბუ­რძე­ნი­ძე, იმე­რე­თის რე­გი­ო­ნის სა­უ­კე­თე­სო მას­წავ­ლე­ბე­ლი და­წყე­ბით სა­ფე­ხურ­ზე მშობ­ლი­უ­რი ენი­სა და ლი­ტე­რა­ტუ­რის სწავ­ლე­ბა­ში.

USAID -ის სა­ბა­ზი­სო გა­ნათ­ლე­ბის პროგ­რა­მის მას­წავ­ლე­ბელ­თა აღი­ა­რე­ბის კონ­კურ­სი გა­სულ წელს პირ­ვე­ლად გა­ი­მარ­თა. კონ­კურ­სი სა­ქარ­თვე­ლოს სამ რე­გი­ონ­ში გუ­და­ვა­ძე-პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის ფონ­დის მხარ­და­ჭე­რი­თა და და­ფი­ნან­სე­ბით ჩა­ტარ­და. კონ­კურ­სის მი­ზა­ნი იყო აღ­მო­ე­ჩი­ნა და წა­ე­ხა­ლი­სე­ბი­ნა მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლი, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი, გა­მოც­დი­ლი თუ დამ­წყე­ბი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი და, ამავდრო­უ­ლად, გა­ე­ზარ­და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ფორ­მი­რე­ბუ­ლო­ბა და­წყე­ბი­თი გა­ნათ­ლე­ბის, კერ­ძოდ კი­თხვი­სა და მა­თე­მა­ტი­კის მნიშ­ვნე­ლო­ბის შე­სა­ხებ.

"გე­წო­დოს იმე­რე­თის რე­გი­ო­ნის სა­უ­კე­თე­სო მას­წავ­ლე­ბე­ლი კი­თხვის მი­მარ­თუ­ლე­ბით, ეს არის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ჩემი თა­ვის, ჩემი პრო­ფე­სი­ის წი­ნა­შე, იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის წი­ნა­შე, რომ­ლებ­მაც ჩემი შრო­მა და­ა­ფა­სეს და გა­და­წყვი­ტეს, ეს წო­დე­ბა მო­ე­ნი­ჭე­ბი­ნათ. მად­ლო­ბა USAID-ის სა­ბა­ზი­სო გა­ნათ­ლე­ბის პროგ­რა­მას მას­წავ­ლე­ბელ­თა აღი­ა­რე­ბის რე­გი­ო­ნუ­ლი კონ­კურ­სის ორ­გა­ნი­ზე­ბის­თვის, მად­ლო­ბა გუ­და­ვა­ძე-პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის ფონდს მხარ­და­ჭე­რი­სათ­ვის, აღი­ა­რე­ბი­სათ­ვის, მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­ის პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ი­სათ­ვის, მად­ლო­ბა ჟი­უ­რის წევ­რებს, რომ­ლებ­მაც და­ა­ფა­სეს ჩვე­ნი შრო­მა, მად­ლო­ბა ჩემ პა­ტა­რებს, მათ გა­რე­შე ხომ წარ­მა­ტე­ბას ვერ მი­ვაღ­წევ­დი. მარ­თლაც სა­ო­ცა­რი შეგ­რძნე­ბაა, რო­მე­ლიც გა­ვალ­დე­ბუ­ლებს, უფრო მეტი გა­ა­კე­თო, უფრო შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი და მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი გა­ხა­დო სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის პრო­ცე­სი, გა­უ­ზი­ა­რო სა­კუ­თა­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა კო­ლე­გებს და მათ­გა­ნაც ის­წავ­ლო“ - გვი­თხრა ინ­ტერ­ვი­უს და­წყე­ბის წინ ნანა ბუ­რძე­ნი­ძემ, ჭი­ა­თუ­რის მე­ო­თხე სა­ჯა­რო სკო­ლის და­წყე­ბი­თი კლა­სის მას­წავ­ლე­ბელ­მა.

რო­გორ გაჩ­ნდა ან­ბა­ნე­ლა?

პან­დე­მი­ამ მსოფ­ლიო წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი რე­ა­ლო­ბის წი­ნა­შე და­ა­ყე­ნა. ამ ახალ­მა რე­ა­ლო­ბამ ჩვენ­გან, მას­წავ­ლებ­ლე­ბის­გან, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ძა­ლის­ხმე­ვა მო­ი­თხო­ვა. მას­წავ­ლებ­ლე­ბის­თვის ახა­ლი გა­მოწ­ვე­ვე­ბი­სა და დის­ტან­ცი­უ­რი სწავ­ლე­ბის ხანა და­ი­წყო - მას­წავ­ლებ­ლო­ბა სახ­ლი­დან! ეს იყო გა­მოწ­ვე­ვე­ბით, სირ­თუ­ლე­ე­ბით და ამ სირ­თუ­ლე­ე­ბის დაძ­ლე­ვის და­უ­ო­კე­ბე­ლი სურ­ვი­ლით აღ­სავ­სე პე­რი­ო­დი. ჩვე­ნი, მას­წავ­ლებ­ლე­ბის შე­მოქ­მე­დე­ბი­თო­ბა ხომ სწო­რედ ასე­თი გა­მოწ­ვე­ვე­ბის დროს იძენს გან­სა­კუთ­რე­ბულ ღი­რე­ბუ­ლე­ბას.

შექ­მნი­ლი ვი­თა­რე­ბა ახა­ლი იდე­ე­ბის, ახა­ლი რე­სურ­სე­ბი­სა თუ აქ­ტი­ვო­ბე­ბის შე­საქ­მნე­ლად გა­მო­ვი­ყე­ნეთ, ჩვე­ნი ნა­ფიქ­რი თუ პრაქ­ტი­კუ­ლად გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი სას­წავ­ლო მე­თო­დე­ბი თუ სტრა­ტე­გი­ე­ბი კრი­ზი­სუ­ლი ვი­თა­რე­ბის და­საძ­ლე­ვი გა­მოც­დი­ლე­ბის ნა­წი­ლად ვაქ­ცი­ეთ და ყვე­ლა გზა გა­მოვ­ნა­ხეთ იმი­სათ­ვის, რომ სას­წავ­ლო პრო­ცე­სი სა­ინ­ტე­რე­სო და მრა­ვალ­მხრი­ვი აქ­ტი­ვო­ბე­ბი­თა და რე­სურ­სე­ბით დატ­ვირ­თუ­ლი გაგ­ვე­ხა­და. სწო­რედ ამ პე­რი­ოდ­ში გაჩ­ნდა ან­ბა­ნე­ლა.

ვინ არის ან­ბა­ნე­ლა?

ან­ბა­ნე­ლა ან­ბა­ნე­თის სა­მე­ფოს მწიგ­ნო­ბარ­თუ­ხუ­ცე­სია, რო­მელ­მაც გა­ი­გო, რომ ნანა მას­წავ­ლე­ბელს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი მოს­წავ­ლე­ე­ბი ჰყავ­და. თა­ვად, პან­დე­მი­ის გამო "ჩა­მოს­ვლა ვერ მო­ა­ხერ­ხა“, მაგ­რამ მე­სი­ჯებს "გვიგ­ზავ­ნი­და“, რო­მელ­საც პრე­ზენ­ტა­ცი­ე­ბად ვაქ­ცევ­დი და პა­ტა­რებს ამ ფორ­მით ვაწ­ვდი­დი და­ვა­ლე­ბებს. მისი გა­მო­ჩე­ნით ჩვე­ნი ონ­ლა­ინ­გაკ­ვე­თი­ლე­ბი უფრო ზღაპ­რუ­ლი და ფე­რა­დი გახ­და. ან­ბა­ნე­ლა ან­ბა­ნე­თი­დან ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო კომ­პლექ­სურ და­ვა­ლე­ბებს გვთა­ვა­ზობ­და. ის მოს­წავ­ლე კი, რო­მე­ლიც და­ვა­ლე­ბას შე­ას­რუ­ლებ­და და წა­რად­გენ­და, ან­ბა­ნე­თის სა­მე­ფოს სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი პრინ­ცი და პრინ­ცე­სა ხდე­ბო­და. რომ იცო­დეთ რო­გორ შე­უყ­ვარ­დათ ჩემ პა­ტა­რებს ან­ბა­ნე­ლა და რო­გო­რი მონ­დო­მე­ბით ას­რუ­ლებ­დნენ მის და­ვა­ლე­ბებს! სწო­რედ ან­ბა­ნე­ლამ ას­წავ­ლა მათ კი­თხვი­სა და წე­რის სტრა­ტე­გი­ე­ბი, ან­ბა­ნე­ლა სთა­ვა­ზობ­და ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო და სა­ხა­ლი­სო აქ­ტი­ვო­ბას. მისი წყა­ლო­ბით ჩვე­ნი გაკ­ვე­თი­ლე­ბი ბევ­რად უფრო სა­ხა­ლი­სო და სა­ინ­ტე­რე­სო გახ­და.

წელს ისევ პირ­ველკ­ლა­სე­ლე­ბი მყავს...ჯერ ისი­ნი ან­ბა­ნე­ლას არ იც­ნო­ბენ. მაგ­რამ ან­ბა­ნის შე­მობ­რძა­ნე­ბის­თვის სტუმ­რად სწო­რედ ან­ბა­ნე­ლა გვე­ყო­ლე­ბა. რომ წარ­მო­ვიდ­გენ პა­ტა­რე­ბის გა­ო­ცე­ბულ თვა­ლებს, მეც სა­ო­ცა­რი გან­ცდა მე­უფ­ლე­ბა. ან­ბა­ნე­ლა ჩემს, უკვე მე­ო­რეკ­ლა­სელ პა­ტა­რებ­საც გა­იც­ნობს პი­რა­დად, ვის­თან ერ­თა­დაც "და­ი­ბა­და“ იგი, რო­გორც პერ­სო­ნა­ჟი.

რა სი­ტყვე­ბით უნდა და­ი­წყოს მას­წავ­ლე­ბელ­მა გაკ­ვე­თი­ლი?

ჩვენ­თან, და­წყე­ბით კლა­სებ­ში, ყვე­ლა გაკ­ვე­თი­ლი ერ­თმა­ნე­თი­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი და ფე­რა­დია. გაკ­ვე­თი­ლი რომ იწყე­ბა, ხან ბომ­ბო­რა გვსტუმ­რობს, ხა­ნაც ზღაპ­რის სხვა პერ­სო­ნა­ჟი, ჩვე­ნი ჯა­დოს­ნუ­რი ყუ­თი­დან ხან რო­მე­ლი ცხო­ვე­ლი "ამოხ­ტე­ბა“ და ხა­ნაც რო­მე­ლი ფრინ­ვე­ლი "ამოფ­რინ­დე­ბა“ ხოლ­მე. აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ ჟი­რაფ ჟო­ზე­ზე, რო­მე­ლიც ჩემი პა­ტა­რე­ბის სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რია. ამი­ტომ ყვე­ლა გაკ­ვე­თი­ლი სხვა­დას­ხვა პერ­სო­ნა­ჟე­ბის ხმე­ბით და შე­სა­ბა­მი­სი სი­ტყვე­ბით იწყე­ბა. მას­წავ­ლე­ბელ­მა ყვე­ლა გაკ­ვე­თი­ლი სხვა­დას­ხვა სი­ტყვე­ბით უნდა და­ი­წყოს. იმას კი, თუ რო­გორ და­ი­წყებ გაკ­ვე­თილს და რას ეტყვი პირ­ვე­ლად გაკ­ვე­თი­ლის და­სა­წყის­ში მოს­წავ­ლე­ებს , უდი­დე­სი ძალა აქვს. სწო­რედ მას­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, თუ რო­გორ წა­რი­მარ­თე­ბა სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის პრო­ცე­სი, რამ­დე­ნად მა­ღა­ლი იქ­ნე­ბა მოს­წავ­ლე­თა ჩარ­თუ­ლო­ბა და შე­სა­ბა­მი­სად, მათი მო­ტი­ვა­ცია გაკ­ვე­თილ­ზე.

მაგ­რამ ერთი რამ კი უდა­ოა, ყვე­ლა მას­წავ­ლე­ბელ­მა გაკ­ვე­თი­ლი ღი­მი­ლით უნდა და­ი­წყოს, გულ­წრფე­ლი, სიყ­ვა­რუ­ლით სავ­სე ღი­მი­ლით, რო­მე­ლიც სი­ტყვებ­ზე მე­ტად მრავ­ლისმთქმე­ლი და მრავ­ლის­მე­ტყვე­ლია და რო­მელ­საც პა­ტა­რე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გრძნო­ბენ.

რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ გამ­ხდა­რი­ყა­ვით მას­წავ­ლე­ბე­ლი? - ვი­ცით, რომ თავ­და­პირ­ვე­ლად მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ფიქ­რობ­დით...

დიახ, მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს სცე­ნა, მომ­წონს პერ­სო­ნა­ჟის როლ­ში შეს­ვლა, მაგ­რამ... მაგ­რამ ის არის, რომ მამა იყო ძა­ლი­ან წი­ნა­აღ­მდე­გი, ჩვენ კი, 80-იანი წლე­ბის ბავ­შვე­ბი, მორ­ჩი­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, ძნე­ლად თუ შე­ე­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ბო­დი მშო­ბელს. სკო­ლა­ში ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი მოს­წავ­ლე ვი­ყა­ვი. რა­დიო გვქონ­და, რო­მელ­საც მე ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ­დი და დიდ დას­ვე­ნე­ბა­ზე სკო­ლის ამ­ბებს მი­მო­ვი­ხი­ლავ­დით ხოლ­მე. მახ­სოვს, თუ და­წყე­ბით კლას­ში მას­წავ­ლებ­ლის პრობ­ლე­მა იყო, მე შე­მიშ­ვებ­დნენ ხოლ­მე. ვუ­კი­თხავ­დი და ვუ­კი­თხავ­დი პა­ტა­რებს მო­თხრო­ბებ­სა თუ ზღაპ­რებს. ძა­ლი­ან მომ­წონ­და მათ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა. ალ­ბათ ეს იყო ერთ-ერთი მი­ზე­ზი, რომ და­წყე­ბი­თებ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე...

და მთა­ვა­რი მი­ზე­ზი: და­წყე­ბით კლა­სებ­ში არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი მას­წავ­ლე­ბე­ლი მას­წავ­ლი­და - ჩემი მა­რი­ნა მას­წავ­ლე­ბე­ლი. იმ­დე­ნად მომ­წონ­და "მა­რი­ნა მას­წავ­ლებ­ლო­ბა“, რომ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა გამ­ყვა... პრო­ფე­სი­აც მისი სიყ­ვა­რუ­ლით ავირ­ჩიე და დღეს მეც და­წყე­ბი­თი კლა­სის მას­წავ­ლე­ბე­ლი ვარ! მად­ლო­ბა მა­რი­ნა მას­წავ­ლე­ბელს ამის­თვის. დღე­ვან­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან ვერც კი წარ­მო­მიდ­გე­ნია ჩემი თავი სხვა სფე­რო­ში. აქ ჩემი ბავ­შვო­ბის ოც­ნე­ბაც ავიხ­დი­ნე. მსა­ხი­ო­ბი ვარ, აბა რა! ჩემ პა­ტა­რებ­თან ერ­თად ვმღე­რი, ვცეკ­ვავ, სას­კო­ლო ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ზე ყო­ველ­თვის მაქვს ჩემი პა­ტა­რა როლი - ხან მე­ზღაპ­რე ვარ, ხან რო­მე­ლი­მე პერ­სო­ნა­ჟი. კლას­ში თო­ჯი­ნე­ბის თე­ატ­რიც გვაქვს. მე და ჩემი პა­ტა­რე­ბი ერ­თად ვქმნით თო­ჯი­ნებს და ვა­ცო­ცხლებთ პერ­სო­ნა­ჟებს! მოკ­ლედ, მას­წავ­ლე­ბე­ლი-მსა­ხი­ო­ბი ვარ! ეს მეც ბედ­ნი­ე­რე­ბას მა­ნი­ჭებს და ჩემ პა­ტა­რებ­საც. ჩვენ სას­კო­ლო ცხოვ­რე­ბას კი ფე­რადს და ზღაპ­რულს ქმნის, ამი­ტომ არც სწავ­ლა გვე­ზა­რე­ბა და ასე, თა­მაშ-თა­მა­შით ვე­უფ­ლე­ბით ცოდ­ნას.

კი­დევ უფრო მეტი რამ მოგ­ვი­ყე­ვით თქვე­ნი საყ­ვა­რე­ლი მას­წავ­ლებ­ლის შე­სა­ხებ, რა­ტომ იყო ის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი? თუ გახ­სენ­დე­ბათ მას­თან და­კავ­ში­რე­ბით სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რია?

მახ­სოვს, მე­ო­რე კლას­ში ვი­ყა­ვი, როცა პირ­ვე­ლად ჩვენ კლას­ში შე­მო­ვი­და: ახალ­გაზ­რდა, ლა­მა­ზი, სან­დო­მი­ა­ნი სა­ხით... პირ­ველ ნა­ბი­ჯებს დგამ­და ამ პრო­ფე­სი­ა­ში. გან­სა­კუთ­რე­ბით მის­მა ხმის ტემ­ბრმა და სა­უ­ბარ­მა მომ­ხიბ­ლა: ისე თბი­ლი, ტკბი­ლი ხმით გვე­სა­უბ­რე­ბო­და, იმ­დენ სით­ბო­სა და სიყ­ვა­რულს აფ­რქვევ­და, რომ წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი იყო, არ მოგ­წო­ნე­ბო­და, არ შეგ­ყვა­რე­ბო­და, მის მი­მართ ნდო­ბა არ გაგ­ჩე­ნო­და. იქ კი, სა­დაც სიყ­ვა­რუ­ლია, ყვე­ლა­ფე­რი ლა­მა­ზი და ფე­რა­დია. ჰოდა, და­ი­წყო ჩვე­ნი ბავ­შვო­ბის ფე­რა­დი დღე­ე­ბი ჩვენ მა­რი­ნა მას­წავ­ლე­ბელ­თან ერ­თად. ლექ­სე­ბიც სწო­რედ მან შე­მაყ­ვა­რა. და­უ­ვი­წყარ მო­გო­ნე­ბად დამ­რჩა სა­ქა­ლა­ქო ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ზე მი­ღე­ბუ­ლი პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი.. მა­რი­ნა მას­წავ­ლე­ბელ­მა მუხ­რან მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნის ლექ­სი და­მა­მუ­შა­ვე­ბი­ნა - "საბა“. ეს ლექ­სი დღე­საც სა­ოც­რად მიყ­ვარს. როცა პა­ტა­რა ბი­ჭის სი­ტყვებ­თან მივ­დი­ვარ "უი დე­დას­თან წა­მიყ­ვა­ნე, წა­მიყ­ვან ძია?“ სულ ჩემი მას­წავ­ლებ­ლის ხმა ჩა­მეს­მის და მეც მისი ხმის ტემ­ბრით ვამ­ბობ ლექ­სის ამ მო­ნაკ­ვეთს. დღეს ჩემი მა­რი­ნა მას­წავ­ლე­ბე­ლი ჩემი კო­ლე­გაა. დღე­საც ამ დიდ საქ­მეს ემ­სა­ხუ­რე­ბა. ცხოვ­რე­ბა ხომ უც­ნა­უ­რია! ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მის და­ნერგვის პრო­ექ­ტის ფარ­გლებ­ში მე მისი ექ­სპერ­ტი ვარ. ძა­ლი­ან მე­რი­დე­ბა ხოლ­მე, როცა მას­თან ქო­უ­ჩინ­გი მაქვს, მაგ­რამ მა­ბედ­ნი­ე­რებს მას­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა, ურ­თი­ერ­თო­ბა, მისი ხმის გა­გო­ნე­ბა და ის, რომ ამა­ყობს ჩე­მით. მე კი მა­ბედ­ნი­ე­რებს, რომ დღე­საც მისი საყ­ვა­რე­ლი და სა­ა­მა­ყო მოს­წავ­ლე ვარ!

რა უნდა ას­წავ­ლოს მას­წავ­ლე­ბელ­მა მოს­წავ­ლე­ებს კონ­კრე­ტუ­ლი საგ­ნის გარ­და?

ამ კი­თხვა­ზე პა­სუხს ჩემი უსაყ­ვარ­ლე­სი ფრა­ზით და­ვი­წყებ: "არის პრო­ფე­სია, მე­ტად ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი, მაგ­რამ ამავდრო­უ­ლად სას­წა­უ­ლის დარი. ამ ჩვე­უ­ლებ­რივ­სა და არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ პრო­ფე­სი­ა­ში მე ვგუ­ლის­ხმობ მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­ას, ვი­ნა­ი­დან ამ მზის­ქვე­შეთ­ში არა არის იმა­ზე დიდი საქ­მე, ვიდ­რე ადა­მი­ა­ნის პი­როვ­ნე­ბად, მო­ქა­ლა­ქედ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის პრო­ცე­სია“.

დიახ, სკო­ლი­სა და მას­წავ­ლებ­ლის ერთ-ერთი უმ­თავ­რე­სი მი­სია მხო­ლოდ საგ­ნის სწავ­ლე­ბა კი არ არის, არა­მედ მო­მა­ვა­ლი თა­ო­ბის პი­როვ­ნე­ბად ფორ­მი­რე­ბა, აღ­ზრდა, მათ­ში სწო­რი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის, და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი უნარ-ჩვე­ვე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა და რაც მთა­ვა­რია! სი­კე­თე უნდა ვას­წავ­ლოთ, ისიც უნდა ვას­წავ­ლოთ, რომ სი­კე­თე გა­დამ­დე­ბია...

რა არის თქვე­ნი სა­მო­მავ­ლო პრო­ფე­სი­უ­ლი მი­ზა­ნი?

ერთი არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გა­მოთ­ქმა არ­სე­ბობს, რო­მე­ლიც, ერ­თგვა­რად, ჩემო პრო­ფე­სი­უ­ლი კრე­დოა: "თუ ბე­დავ რომ ას­წავ­ლო, თა­ვა­დაც არა­სო­დეს შე­წყვი­ტო სწავ­ლა!“ ამი­ტომ ჩემი უპირ­ვე­ლე­სი მი­ზა­ნია მუდ­მი­ვი პრო­ფე­სი­უ­ლი ზრდა და გან­ვი­თა­რე­ბა.

დღეს ჩვენს გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა­ში მე­ტად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რე­ფორ­მა მიმ­დი­ნა­რე­ობს-ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მის გან­ვი­თა­რე­ბი­სა და და­ნერგვის რე­ფორ­მა. რე­ფორ­მის მი­ზა­ნია სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის პრო­ცე­სის გრძელ­ვა­დი­ან მიზ­ნებ­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბა, სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის კონ­სტრუქ­ტი­ვის­ტულ პრინ­ცი­პებ­ზე და­ფუძ­ნე­ბა და სას­კო­ლო კულ­ტუ­რის გან­ვი­თა­რე­ბა. ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ამ რე­ფორ­მის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში ჩემი პა­ტა­რა წვლი­ლი შე­მაქვს, რო­გორც და­წყე­ბი­თის მე­თო­დისტს. ამ ეტაპ­ზე ვმუ­შა­ობ პირ­ვე­ლი კლა­სის გრი­ფი­რე­ბულ სა­ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ზე და­ფუძ­ნე­ბულ ვი­დე­ოგ­ზამ­კვლე­ვებ­ზე. ვფიქ­რობ, ამ რე­სურ­სის გა­მო­ყე­ნე­ბით მას­წავ­ლებ­ლებ­ლე­ბი შეძ­ლე­ბენ სას­წავ­ლო პრო­ცე­სის ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მის მო­თხოვ­ნე­ბის მი­ხედ­ვით წარ­მარ­თვას.

სულ ახ­ლა­ხან შევ­ქმე­ნი ჯგუ­ფი ფე­ის­ბუქ­ზე "და­წყე­ბი­თი კლა­სის მას­წავ­ლებ­ლის მეგ­ზუ­რი“. ჯგუ­ფის მი­ზა­ნია, მას­წავ­ლებ­ლებ­მა ერ­თმა­ნეთს შე­ვუ­წყოთ ხელი ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მის და­ნერგვის პრო­ცეს­ში მიმ­დი­ნა­რე გა­მოწ­ვე­ვე­ბის დაძ­ლე­ვა­ში, გა­და­ვა­მოწ­მოთ სა­კუ­თა­რი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი, ერ­თმა­ნეთს შევ­თა­ვა­ზოთ სა­ჭი­რო რე­სურ­სე­ბი თუ იდე­ე­ბი. ჩვენ ვმსჯე­ლობთ პრო­ფე­სი­უ­ლი ხა­სი­ა­თის პრობ­ლე­მებ­სა და მათი გა­დაჭ­რის გზებ­ზე, ვუ­ზი­ა­რებთ ერ­თმა­ნეთს სა­კუ­თარ გა­მოც­დი­ლე­ბას. ძა­ლი­ან დიდი სურ­ვი­ლი მაქვს, ამ ჯგუფ­მა მი­ზანს მი­აღ­წი­ოს, რის­თვი­საც ძა­ლის­ხმე­ვას არ და­ვი­შუ­რებ.

რას ურ­ჩევ­დით დამ­წყებ პე­და­გო­გებს?

რო­დე­საც დამ­წყებ პე­და­გო­გებ­ზე ვფიქ­რობ, პირ­ველ რიგ­ში ჩემი შვი­ლი, მა­რი­კა და­მიდ­გე­ბა თვალ­წინ. მან ჩემი პრო­ფე­სია აირ­ჩია, ისიც და­წყე­ბი­თი კლა­სის მას­წავ­ლე­ბე­ლია, დამ­წყე­ბი მას­წავ­ლე­ბე­ლი. ყვე­ლა ის ახალ­გაზ­რდა, რო­მელ­მაც პრო­ფე­სი­ად მას­წავ­ლებ­ლო­ბა აირ­ჩია, ჩვენ­გან გან­სა­კუთ­რე­ბულ სა­მად­ლო­ბელს, პა­ტი­ვის­ცე­მა­სა და მხარ­და­ჭე­რას იმ­სა­ხუ­რებს.

მად­ლო­ბა თქვენ, რომ მო­მე­ცით სა­შუ­ა­ლე­ბა, ჩემს შვილს და ყვე­ლა დამ­წყებ მას­წავ­ლე­ბელს, ჩემი მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი რჩე­ვე­ბი მივ­ცე... უამ­რა­ვი რჩე­ვა მაქვს, მაგ­რამ აქ რამ­დე­ნი­მეს გა­ვაჟ­ღე­რებ:

• პირ­ველ რიგ­ში, უზო­მოდ გიყ­ვარ­დეთ ბავ­შვე­ბი! თუ ეს სიყ­ვა­რუ­ლი გაქვთ, შე­უძ­ლე­ბელს შეძ­ლებთ. თქვენც იმ ნა­თე­ლი ფე­რე­ბით შე­ხე­დე სამ­ყა­როს, რო­გო­რა­დაც ისი­ნი ხე­და­ვენ და ამ ფე­რებს კი­დევ უფრო ნა­თე­ლი, ახა­ლი ფე­რე­ბი შე­მა­ტეთ.
• იყა­ვით მა­გა­ლი­თი მოს­წავ­ლე­ე­ბის­თვის - სი­კე­თის, ზნე­ო­ბის, მე­გობ­რო­ბის, სიყ­ვა­რუ­ლის, პა­ტი­ვის­ცე­მის, სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის ღირ­სე­უ­ლი მა­გა­ლი­თი, რად­გან ბავ­შვე­ბი ჩვენს ქმე­დე­ბებს იმე­ო­რე­ბენ და არა და­რი­გე­ბას.
• პა­ტი­ვი ეცით მათ სურ­ვი­ლებს, ინ­ტე­რე­სებს, და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბებს. საკ­ლა­სო ოთახ­ში მუ­დამ ბავ­შვე­ბის ლაღი ხმა უნდა ის­მო­დეს, ნუ დათ­რგუ­ნავთ მათ - „თუ ბავ­შვში ცელ­ქს ჩაკ­ლავ, ბრძენს ვე­ღარ აღ­ზრდი“.
• მათი თა­ნა­ტო­ლი უნდა გახ­დეთ, მათი გუ­ლის მე­სა­ი­დუმ­ლე და მე­გო­ბა­რი. და­ეხ­მა­რეთ მათ, გახ­დნენ ნამ­დვი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი! მუ­დამ გახ­სოვ­დეთ დი­მიტ­რი უზ­ნა­ძის რჩე­ვა: "თუ აღ­მზრდე­ლი არ აქ­ცევს ყუ­რა­დღე­ბას ბავ­შვის მის­წრა­ფე­ბებს და ხელ­მძღვა­ნე­ლობს იმით, რაც მის­თვის არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი, ამით ის ქმნის უფსკრულს აღ­საზ­რდე­ლი­სა და აღ­მზრდე­ლის მის­წრა­ფე­ბებს შო­რის“.
• არა­სო­დეს გა­არ­ჩი­ოთ მოს­წავ­ლე­ე­ბი ერ­თმა­ნე­თის­გან. ხში­რად გა­უ­ღი­მეთ, გულ­წრფე­ლი, ნაღ­დი, ნა­თე­ლი ღი­მი­ლით. გან­სა­კუთ­რე­ბით კი მა­შინ, როცა შეც­დო­მას და­უშ­ვე­ბენ. ას­წავ­ლეთ, რომ შეც­დო­მის დაშ­ვე­ბა არც სირ­ცხვი­ლია და არც ტრა­გე­დია, პი­რი­ქით, შეც­დო­მებ­ზე უფრო კარ­გად ვსწავ­ლობთ.
• უპა­სუ­ხოდ არ და­ტო­ვოთ არ­ცერ­თი კი­თხვა. გჯე­რო­დეთ თქვე­ნი მოს­წავ­ლე­ე­ბის!
• გახ­სოვ­დეთ, რომ ბავ­შვის გან­ვი­თა­რე­ბა მხო­ლოდ სწო­რად და­გეგ­მი­ლი აქ­ტი­ვო­ბის პრო­ცეს­შია შე­საძ­ლე­ბე­ლი. სას­წავ­ლო პრო­ცე­სის ეფექ­ტი­ა­ნო­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, სწავ­ლი­სად­მი და­დე­ბით გან­წყო­ბას გუ­ლის­ხმობს. ამი­ტომ ყო­ველ­თვის და­გეგ­მეთ მოს­წავ­ლე­თა ინ­ტე­რე­სებ­ზე, შე­საძ­ლებ­ლო­ბებ­სა და უნა­რებ­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი აქ­ტი­ვო­ბე­ბი.
• იყა­ვით ღია თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის­თვის. თუ დახ­მა­რე­ბა დაგ­ჭირ­დათ, მი­მარ­თეთ კო­ლე­გებს. სთხო­ვეთ მათ, გა­გი­ზი­ა­რონ სა­კუ­თა­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა, თქვენ კი სა­კუ­თა­რი იდე­ე­ბი და გეგ­მე­ბი გა­ა­ცა­ნით. და­ეს­წა­რით კო­ლე­გე­ბის გაკ­ვე­თი­ლებს, ჩა­ი­ნიშ­ნეთ თქვენ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო აქ­ტი­ვო­ბე­ბი. მა­თაც სთხო­ვეთ, შე­გი­ფა­სონ გაკ­ვე­თი­ლი. მი­ი­ღეთ და სა­ჭი­რო­ე­ბი­სა­მებრ გა­ით­ვა­ლის­წი­ნეთ მათი რჩე­ვე­ბი. იყა­ვით კო­მუ­ნი­კა­ბე­ლუ­რი და აზ­რის გა­მოთ­ქმის არ მო­გე­რი­დოთ.
• იყა­ვით ყო­ველ­თვის მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლი.
• არა­სო­დეს შე­წყვი­ტოთ თვით­გან­ვი­თა­რე­ბა! მუ­დამ მზად იყა­ვით ახა­ლი გა­მოწ­ვე­ვე­ბი­სათ­ვის.
• გიყ­ვარ­დეთ თქვე­ნი პრო­ფე­სია, სუ­ლით ხორ­ცამ­დე! მას­წავ­ლებ­ლო­ბა ხომ ყვე­ლა­ფე­რია!