"მაგიდის ქვეშ ყოველთვის ერთმანეთის ხელი გვეჭირა და ყველა ემოციას ვგრძნობდით" - ოდრი და ჟივენში - მოდის და კინოს სამყაროს ყველაზე პლატონური სიყვარულის ამბავი
მოდის სამყაროს ასეთი ლამაზი და მტკიცე პლატონური სიყვარულის ისტორია არ ახსოვს. სიყვარულის ამბავი, რომელიც ფილმის სცენარს უფრო ჰგავს, რომლის "სიუჟეტის“ თანახმად, 1953 წელს, ფილმ "საბრინას“ გადაღებისას, ოდრი ჰეპბერნმა პარიზში ყოფნისას, გაიგო ჟივენშის თანამედროვე დიზაინის შესახებ, მისმა სუფთა ჭრილებმა და სილუეტებმა ახალგაზრდა ქალბატონის ყურადღება მიიპყრო. მან მალევე დანიშნა ვიზიტი, ფრანგ კუტურიე უბერ დე ჟივენშთან და მის სტუდიას ეწვია. ოდრის ვიზიტის მთავარი მიზეზი იყო, გაერკვია, შეძლებდა თუ არა, იმ დროის ერთ-ერთ საუკეთესო დიზაინერთან "საბრინასთვის" მდიდრული კაბების შექმნას. ეს იყო მათი პირველი შეხვედრა და უცნაური სიყვარულის დასაწყისი.
ჟივენში ოდრის სტუმრობას არ ელოდა, არც კი იცოდა ვინ იყო. ის ელოდა იმ დროისთვის ბევრად ცნობილ და პოპულარულ კეტრინ ჰეპბერნს...”მოუთმენლად ველოდები კეტრინ ჰეპბერნს, დადგა ეს დღეც, კარი იღება და შემოდის ოდრი ჰეპბერნი. ამ მომენტში იმედგაცრუებული ვარ... ეს იყო ძალიან გამხდარი ადამიანი, ლამაზი, მაგრამ ცნობისმოყვარეობით სავსე თვალებით, მოკლე თმით, სქელი წარბებით, რომელსაც ეცვა ძალიან ვიწრო კოჭს ზემოთ გადაჭრილი შარვალი, ბალერინის ფეხსაცმელი და პატარა მაისური, რომელშიც ჭიპი უჩანდა. თავზე ჩალის გონდოლიერის ქუდი ეხურა, რომელსაც წითელი ლენტი ეკეთა წარწერით - "ვენეცია”, რა შთაბეჭდილებას მოახდენდა ჩემზე? მეუბნება, რომ ის არის "რომაული არდადეგების“ გმირი, რომ მზადდება კიდევ ერთი კინოპროექტი, "საბრინა“, რომლის გმირიც თვითონაა და "პარიზის სულისკვეთებით" უნდა ჩაიცვას“...
ახალგაზრდა ქალბატონმა ჟივენშს ჰკითხა: - სურდა, თუ არა მისი გარდერობის შექმნა „საბრინასთვის“? დიზაინერმა უარი განუცხადა: - "არა, ქალბატონო, ბოდიში, მაგრამ მე ვერ ჩაგაცმევთ, რადგან მომდევნო რამდენიმე კვირის განმავლობაში არ მეყოლება საკმარისი თანამშრომელი 15-20 კაბის შესაკერად, ჩემი კოლექციის შექმნით ვარ დაკავებული". "გააკეთეთ, რაც შეგიძლიათ, მაგრამ მსურს რომ ჩამაცვათ“ - განუცხადა ოდრიმ. ერთთმანეთს უარით დაემშვიდობნენ, მაგრამ ოდრიმ ეს უარი არ მიიღო. მიუხედავად ნაზი გარეგნობისა, მას მტკიცე და ძლიერი ხასიათი ჰქონდა. რამდენიმე დღეში ოდრიმ ჟივენში სადილზე დაპატიჟა, დიზაინერმაც მიიღო მიწვევა. "მან მიმიპატიჟა სადილზე, რაც მაშინ ქალისთვის უჩვეულო იყო"...
სწორედ ეს ერთი ჩვეულებრივი საღამო აღმოჩნდა ყველაფრის შემცვლელი. "ვახშმის დროს არ ვიცი მისი ხიბლი მოქმედებდა თუ არა, მაგრამ მან დამარწმუნა, რომ მისთვის კაბები უნდა შემექმნა. ვახშამზე მივხვდი, რომ ის ანგელოზი იყო. მეორე დღეს, ის დაბრუნდა სტუდიაში, ჩვენ ერთად დავათვალიერეთ სამომავლო კოლექციის ტანსაცმელი, მას ჰქონდა განსაკუთრებული ზომა. იგივე მოდელის პროპორციები. ყველაფერი მოსწონდა, რაც ვაჩვენე. შემდეგ შევთავაზე, რომ მისთვის სხვა კაბებიც შემექმნა. ეს იყო ჩვენი თანამშრომლობის დასაწყისი.“ - იხსენებს ჟივენში. ფაქტია, სადილზე ოდრიმ ჟივენშის მოჯადოება შეძლო, მისი გული ოდრის მომხიბვლელობამ დაიპყრო და დაიწყო მათი ნაყოფიერი პროფესიონალური და პირადი ცხოვრება, რომელიც ოდრის გარდაცვალებამდე გაგრძელდა. წლების შემდეგ ოდრიზე საუბრისას აღნიშნავდა: „მისი სილამაზით, ადამიანური თვისებებითა და სულის სიმსუბუქით მოვიხიბლე“...
„ის მარწმუნებდა, როგორ გამიმართლა, რომ მისი წინადადება მივიღე“, - ხუმრობდა ჟივენში. თუმცა, ამით მოგებული მხოლოდ ფრანგი დიზაინერი არ ყოფილა, წლების განმავლობაში თითქმის ყველა შთამაგონებელი სტილი ოდრის ფილმებიდან სწორედ ჟივენშის ნახელავი გახლდათ.
ფილმმა “საბრინამ“ დიდი წარმატება მოიპოვა, მაგრამ ჰოლივუდის ცნობილი კოსტიუმების დიზაინერი ედიტ ჰედი, რომელიც პასუხისმგებელი იყო ფილმის ყველა კაბის შექმნაზე, თავისი ნამუშევრისთვის "ოსკარით“ დააჯილდოვა. „ოდრი განრისხდა... მე ცოტა იმედგაცრუებული ვიყავი, მაგრამ ბედნიერი ვიყავი ამ "ოთხი ხელით" მუშაობით, ამ მშვენიერი შეხვედრის შედეგად დაბადებული მეგობრობით და სიყვარულით. ოდრიმ, თავისი დამახასიათებელი ერთგულებით, მოითხოვა, რომ მის ყველა მომავალ ფილმში მე ჩამეცვა. "საბრინას“ შემდეგ, ეს იყო "სიყვარული ნაშუადღევს“, "მხიარული სახე“ და სხვა... ეს მეგობრობა მხოლოდ გაიზარდა, ჩვენ გვესმოდა ერთმანეთის, მე ვხატავდი, ზოგჯერ ის ხედავდა ნივთებს კოლექციაში და მე მისთვის ვცვლიდი...“
შემდეგ ბევრი ვიმოგზაურეთ ერთად : ესპანეთი, კალიფორნია, იტალია ... ფილმიდან ფილმამდე ოდრის წარმატება გაიზარდა, ყველას სურდა მას დამსგავსებოდა, მისი ნიჭი და უპირველესად ოდრის აურა დიდებული იყო! ქალებსაც და კაცებსაც უყვარდათ იგი. იმ დროის არცერთ ვარსკვლავს არ ჰგავდა, უნიკალური იყო. მას შეეძლო ყველაფრის თამაში. სხვა უამრავ მსახიობს ჩავაცვი, მაგრამ ასეთი მეგობრობა, ასეთი სულიერი კავშირი, ვინმესთან ასეთი ტანდემი არასდროს მქონია. ეს ახალი სტილი, ჩაცმულობის ახალი გზა, პარალელურად წარმოიშვა...
40 წლის განმავლობაში, ჰეფბერნი ჟივენშის მუზა და მეგობარი გახლდათ. ოდრიმ ერთხელ თქვა, რომ თავს დაცულად გრძნობდა ჟივენშის მიერ შექმნილ სამოსში. „მაგალითად, Unicef - ის სატელევიზიო გამოსვლამდე დამირეკავდა და მეუბნებოდა, რომ თავდაჯერებული იყო იმ პატარა ატლასის პიჯაკში, რომელიც მისთვის შევქმენი. შეიძლება იმიტომ, რომ ყველაფერი ღრმა მეგობრობას, ნამდვილ სიყვარულსა და რეალურ ნდობას ემყარებოდა. ისე ვითარდებოდა მისი იმიჯი, როგორც ფილმები, სრულყოფის განსახიერებით, ის გახდა სრულყოფილება. მან ძალიან კარგად იცოდა საკუთარი თავი, იცოდა, მაგალითად, რომელი იყო მისი საუკეთესო პროფილი. ხშირად სათანადო სესიების დროს იგი დიდხანს უყურებდა, ათვალიერებდა საკუთარ თავს და ზუსტად იცოდა, რა იყო მისთვის საუკეთესო.
„დიახ, ოდრი ჩემთვის ყოველთვის არის ის ადამიანი, რომელსაც ვერასდროს დაივიწყებ. არამარტო სილამაზის და სამსახიობო ნიჭის, არამედ ათასი მიზეზის გამო, ის უპირველეს ყოვლისა ადამიანი იყო, როგორც ეს მთელი ცხოვრებით აჩვენა. იგი ბევრს მუშაობდა Unicef- სთვის. როდესაც ბანგლადეშში, ეთიოპიაში ან მსოფლიოს სხვა ნაწილებში წავიდა, სადაც ბავშვებსა და ქალებს ცხოვრების საშინელი პირობები ჰქონდათ, იგი ღრმად შეძრწუნებული დაბრუნდა, რადგან გააცნობიერა თავისი უძლურება ამ საშინელების და ჯოჯოხეთის წინაშე. მას სურდა ბრძოლა, მაგრამ იცოდა, რომ ბრძოლა წინასწარ იყო წაგებული. მას ხშირად ვატარებდი დიდ მიღებებზე შეერთებულ შტატებში. საუბრის დაწყებამდე სულ ერთმანეთის გვერდით ვიყავით, მაგიდასთან მსხდომებსაც მაგიდის ქვეშ ყოველთვის ერთმანეთის ხელი გვეჭირა და ერთმანეთის ყველა ემოციას ვგრძნობდით... მან დახარჯა წარმოუდგენელი ენერგია მსოფლიოს შეცვლისთვის, ის ხშირად გამოდიოდა ტელევიზიასა და BBC- ში, რომ ესაუბრა გაეროს ბავშვთა ფონდსა და მის საქმიანობაზე. ის ამას არ აკეთებდა რეკლამირებისთვის, ან რაიმე დიდების მისაღებად. იგი მიდიოდა იქ, სადაც მას აგზავნიდნენ, სარისკო ადგილებში, ავადმყოფი ბავშვების დასახვედრად... ხელში აჰყავდა, უარი არაფერზე უთქვამს, რადგან მას დიდი სიყვარული ჰქონდა სხვების მიმართ..
ეს იყო მომგებიანი ტანდემი, რომელიც პროფესიონალიზმზე, გემოვნებასა და ურთიერთპატივისცემაზე, სიყვარულსა და რაც მთავარია, დიდ მოწონებაზე იყო დაფუძნებული.
სიცოცხლის ბოლოსკენ, ოდრიმ ჟივენშს მუქი ლურჯი პალტო აჩუქა, რომელსაც დიზაინერი ხშირად ატარებდა. ამ სახსოვარს ოდრიმ ასეთი სიტყვები დაურთო: "როდესაც თავს მოწყენილად იგრძნობ, ატარე ეს პალტო, ის სიმამაცეს შეგმატებს“. ჰოლივუდის ვარსკვლავის გარდაცვალებიდან 20 წლის შემდეგაც კი, ჟივენში ამბობდა: "ჟენევასა თუ პარიზში, მე ვატარებდი პალტოს, რომელიც მან მისახსოვრა..."
როდესაც ჰეპბერნმა კიბოს შესახებ შეიტყო 1992 წელს, მისი უკანასკნელი სურვილი იყო დაბრუნებულიყო საყვარელ სახლში შვეიცარიაში. ჟივენშიმ ტრანსპორტირებისთვის კერძო თვითმფრინავი და სიცოცხლის შემანარჩუნებელი სისტემა უზრუნველყო, რათა ევროპაში ჩასვლამდე სუნთქვა შეენარჩუნებინა. პატარა სოფელ ტოლოჩენაზში ჩასვლისას მათ კიდევ ერთი შობა გაატარეს ერთად, სანამ 1993 წლის 20 იანვარს 63 წლის ასაკში, ოდრი გარდაიცვალა. ჟივენში ბოლომდე მის გვერდით იყო...
მიუხედავად იმისა, რომ ორივე მათგანს საკუთარი პირადი ცხოვრება ჰქონდა, 90 წლის ასაკში ჟივენშიმ აღიარა, რომ ის და მსახიობი ყოველთვის ახლოს იყვნენ და ეს იყო მათი პლატონური სიყვარული.
ასეთი იყო სიყვარულის ამბავი ელეგანტურობისა და დახვეწილობის ოსტატსა და ყველასათვის საყვარელი მსახიობისა და მოდის კერპს შორის. „ის იყო ჯადოქარი, რომელიც შთააგონებდა სიყვარულისთვის და სილამაზისთვის, ხოლო ზღაპრები ადვილად არასდროს ქრება...“, დასძენდა დიზაინერი.
ავტორი: ხათუნა კორთხონჯია