სამშაბათი, მთვარის ოცდამეოთხე დღე დაიწყება 04:49-ზე, მთვარე მერწყულშია
დღეს კარგია ახალი, მნიშვნელოვანი საქმეების დაწყება. ფინანსური საკითხების მოგვარება, ვაჭრობა. მოერიდეთ კამათს, საქმეების გარჩევას. არ გირჩევთ მგზავრობას, საცხოვრებელი მისამართის შეცვლას. სარგებელს მოგიტანთ კოლექტიური სამუშაო, მაგრამ კოლეგების მიმართ ირონიის, ცინიზმის გამოვლენას არ გირჩევთ. მოერიდეთ ალკოჰოლსა და სიგარეტს. გადადეთ ოპერაციები სახსრებზე, ბრმა ნაწლავზე, პროცედურები ფეხებზე, ნერვულ სისტემაზე. კარგი დღეა დასვენებისთვის, შიმშილისთვის. მოერიდეთ ალკოჰოლურ სასმელს.
საქართველო ან დააღწევს ამ განვლილი 30-ი წლის მოწყვლადობის პრაქტიკას ან გადაიჩეხება უფსკრულში. მიმაჩნია ის დგას ამის პირას. უკვე აზრი არ გააჩნია დეპუტატ ხვიჩიას, ქართველიშვილის, პოლიტიკოს დავით ბერძენიშვილის, თუ სხვათა მიერ პარლამენტში შესვლა არ შესვლაზე, არჩევნების გაყალბებაზე თოქშოუებში მოსაზრებების მოსმენას (კომენტარს რომ აკეთებ ასეთ საკითზე, დაწვრილებით მრავალჯერ მოსმენის შემდეგ აუცილებელია მისტიკაში, სულიერებაში შეხედო დამატებით მოსაუბრეს(მის სახიერებას, გაკეთებულ საქმეებს, მედია სისტემას, ბიზნეს სრუქტურებს და სხვა), რა სახის სხეული მეტყველებს. ერთნაირად შეხედო მონაწილეებს საუბრისა, თუ საიდან ამოდის კითხვები და პასუხები. მიმაჩნია, რომ ყველაფერზე დევს უკვე მასალა შეფასებისა. დანარჩენი კი ბოროტებაა ამა ქვეყნისა, სადაც ადამიანის, მოქალაქის გაგება არ არსებობს). შესაძლებელია კიდევაც დამატებით შეიქმნას გარემოება, რადგან ასე ეს საკითხი არ მთავრდება. შექმნილ გარემოებაზე არავის არ აინტერესებს, არც მედიას და არც სხვა საზოგადოებრივ ორგანიზაციას მოახდინოს დამოუკიდებელი და მიუკერძოებული შეფასება საკითხზე. შედეგად, საქართველოს დღემდე, არათუ გააჩნია სტანდარტული პრაქტიკა სახელმწიფოს მოწყობისა, არამედ არც მიდგომა გააჩნია მასზე. ცალსახად, საქართველოს ჟურნალისტიკას არ აინტერესებს არათუ ამ გარემოების შესფასება (მცდელობაც კი არ გააჩნია), არამედ კითხვებსაც არ სვამს მასზე, ანუ თანამედროვე სახელმწიფოს მოწყობასა და ამ სახელმწიფოში მის ადგილსა და გაგებაზე. შედეგად, ყველა მიდგომა და ვაჭრობა წარმოებს შექმნილი გარემოების მარადიულ პრაქტიკად ქცევაზე, სადაც მუდმივად იქმნება პოზიცია და ყველა სხვა ერთად გარემოება. ყველა ვაჭრობა მიზნობრივ-მერკანტიულურია და წარმოებს სახელმწიფოს საუკეთესო პრაქტიკის შექმნის ხარჯზე, სადაც საპარლამენტო არჩევნების ბარიერი იხილება პოლიტიკური სუბიექტის შესახებ გონივრული მოთხოვნის, პოლიტიკური სუბიექტის შესახებ მოთხოვნების სამართლებრივი რეგულაციის გარეშე (ყველა სხვა შეცდომებს შორის ყველაზე დიდ შეცდომას ოცნებისა ამ საკითხის გაურკვევლობა წარმოადგენს განვლილი 8 წლის განმავლობაში, რაც მიუტევებელ შეცდომად მიმაჩნია). თითქოს მას რეგულაციის სტანდარტული და საუკეთესო გაგება არ გააჩნდეს. აღნიშნულის გათვალისწინებით, საქართველოს ჟურნალისტიკა ამ საკითხს იხილავს ცალმხრივობაში, რაც სამწუხაროა, ხოლო ყველა აქედან გამომდინარე მოწყვლადობა ქვეყნისა მომავალში ამის გათვალისწინებით უნდა იქნას შეფასებული.
საქართველო ან დააღწევს ამ განვლილი 30-ი წლის მოწყვლადობის პრაქტიკას ან გადაიჩეხება უფსკრულში. მიმაჩნია ის დგას ამის პირას. უკვე აზრი არ გააჩნია დეპუტატ ხვიჩიას, ქართველიშვილის, პოლიტიკოს დავით ბერძენიშვილის, თუ სხვათა მიერ პარლამენტში შესვლა არ შესვლაზე, არჩევნების გაყალბებაზე თოქშოუებში მოსაზრებების მოსმენას (კომენტარს რომ აკეთებ ასეთ საკითზე, დაწვრილებით მრავალჯერ მოსმენის შემდეგ აუცილებელია მისტიკაში, სულიერებაში შეხედო დამატებით მოსაუბრეს(მის სახიერებას, გაკეთებულ საქმეებს, მედია სისტემას, ბიზნეს სრუქტურებს და სხვა), რა სახის სხეული მეტყველებს. ერთნაირად შეხედო მონაწილეებს საუბრისა, თუ საიდან ამოდის კითხვები და პასუხები. მიმაჩნია, რომ ყველაფერზე დევს უკვე მასალა შეფასებისა. დანარჩენი კი ბოროტებაა ამა ქვეყნისა, სადაც ადამიანის, მოქალაქის გაგება არ არსებობს). შესაძლებელია კიდევაც დამატებით შეიქმნას გარემოება, რადგან ასე ეს საკითხი არ მთავრდება. შექმნილ გარემოებაზე არავის არ აინტერესებს, არც მედიას და არც სხვა საზოგადოებრივ ორგანიზაციას მოახდინოს დამოუკიდებელი და მიუკერძოებული შეფასება საკითხზე. შედეგად, საქართველოს დღემდე, არათუ გააჩნია სტანდარტული პრაქტიკა სახელმწიფოს მოწყობისა, არამედ არც მიდგომა გააჩნია მასზე. ცალსახად, საქართველოს ჟურნალისტიკას არ აინტერესებს არათუ ამ გარემოების შესფასება (მცდელობაც კი არ გააჩნია), არამედ კითხვებსაც არ სვამს მასზე, ანუ თანამედროვე სახელმწიფოს მოწყობასა და ამ სახელმწიფოში მის ადგილსა და გაგებაზე. შედეგად, ყველა მიდგომა და ვაჭრობა წარმოებს შექმნილი გარემოების მარადიულ პრაქტიკად ქცევაზე, სადაც მუდმივად იქმნება პოზიცია და ყველა სხვა ერთად გარემოება. ყველა ვაჭრობა მიზნობრივ-მერკანტიულურია და წარმოებს სახელმწიფოს საუკეთესო პრაქტიკის შექმნის ხარჯზე, სადაც საპარლამენტო არჩევნების ბარიერი იხილება პოლიტიკური სუბიექტის შესახებ გონივრული მოთხოვნის, პოლიტიკური სუბიექტის შესახებ მოთხოვნების სამართლებრივი რეგულაციის გარეშე (ყველა სხვა შეცდომებს შორის ყველაზე დიდ შეცდომას ოცნებისა ამ საკითხის გაურკვევლობა წარმოადგენს განვლილი 8 წლის განმავლობაში, რაც მიუტევებელ შეცდომად მიმაჩნია). თითქოს მას რეგულაციის სტანდარტული და საუკეთესო გაგება არ გააჩნდეს. აღნიშნულის გათვალისწინებით, საქართველოს ჟურნალისტიკა ამ საკითხს იხილავს ცალმხრივობაში, რაც სამწუხაროა, ხოლო ყველა აქედან გამომდინარე მოწყვლადობა ქვეყნისა მომავალში ამის გათვალისწინებით უნდა იქნას შეფასებული.
საიდან ამოდის ეს კითხვები? ნუთუ არასდროს არ ნახულობთ თქვენს გადაცემას? ერთხელ მაინც ნახეთ, შეხედეთ განმეორებით!