"ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" წევ­რი ჩი­ო­რა თაქთა­ქიშ­ვი­ლი პარ­ტი­ას ტო­ვებს. ამის შე­სა­ხებ მან გან­ცხა­დე­ბა სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში გა­მო­აქ­ვეყ­ნა:

"რა­ტომ ვერ გა­ვა­მარ­თლე თქვე­ნი იმე­დე­ბი. ამ დღე­ებ­ში უკვე ოფი­ცი­ა­ლუ­რად გა­მო­ვე­თი­შე­ბი ერ­თი­ა­ნი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის გუნდს და და­ვას­რუ­ლებ პარ­ტი­ულ პო­ლი­ტი­კურ საქ­მი­ა­ნო­ბას.

წარ­მა­ტე­ბას ვუ­სურ­ვებ ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც დღეს დიდი ძა­ლის­ხმე­ვის და მსხვერ­პლის ფა­სად უპი­რის­პირ­დე­ბა ივა­ნიშ­ვი­ლის კრი­მი­ნა­ლურ რე­ჟიმს, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი ერ­თი­ა­ნი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის გულ­შე­მატ­კივ­რებს და და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­მო­ქა­ლა­ქო აქ­ტი­ვის­ტებს.

დღეს სა­ერ­თოდ არ არის აქ­ტუ­ა­ლუ­რი ჩემი გან­ცხა­დე­ბა, რად­გან რე­ა­ლუ­რად არც არა­ფე­რი იც­ვლე­ბა. ჩვე­ნი მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის დიდ­მა ნა­წილ­მა დიდი ხა­ნია, იცის ჩემი პა­სი­უ­რო­ბის მი­ზე­ზე­ბი. დიდი ბო­დი­ში ყვე­ლას, ვინც პი­რა­დად არ მი­ნა­ხავს ბოლო ხა­ნებ­ში და ვი­საც გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ, ან გე­წყი­ნე­ბათ ამ ამ­ბის გა­გე­ბა.

მაგ­რამ ვალ­დე­ბუ­ლი ვარ, თქვენ, ვინც ნდო­ბა გა­მო­მი­ცხა­დეთ და სა­შუ­ა­ლე­ბა მო­მე­ცით თქვე­ნი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი ერ­თი­ან ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბა­ში და პარ­ლა­მენ­ტში, ან­გა­რი­ში ჩა­გა­ბა­როთ.

ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხართ და ვა­მა­ყობ თქვენ­თან ერ­თად გა­ტა­რე­ბუ­ლი წლე­ბით, სა­ერ­თო ბრძო­ლით, საქ­მით, დის­კუ­სი­ე­ბით, კა­მა­თით, თუნ­დაც ზოგ­ჯერ, მცი­რე ან მნიშ­ვნე­ლო­ვან დე­ტა­ლებ­ში არ ვე­თან­ხმე­ბო­დეთ ერ­თმა­ნეთს. მჯე­რა, რომ გეს­მით და გრძნობთ, ეს უბ­რა­ლო სი­ტყვე­ბი არაა!

ვფიქ­რობ, ორი სა­პარ­ლა­მენ­ტო მან­და­ტი საკ­მა­რის­ზე მე­ტია ერთი ადა­მი­ა­ნის­თვის, რომ დას­კვნე­ბი გა­მო­ი­ტა­ნოს და ერ­თსა და იგი­ვე წრე­ზე არ იტ­რი­ა­ლოს. ეს ან­გა­რი­ში არ არის პა­სუ­ხი კი­თხვა­ზე, რა­ტომ წა­ვე­დი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­დან. ეს უფრო იმის მცდე­ლო­ბაა, რომ გი­თხრათ, რა­ტომ ვერ შევ­ძე­ლი თქვე­ნი იმე­დე­ბის გა­მარ­თლე­ბა.

რითი ვა­მა­ყობ?

ძა­ლი­ან მი­ხა­რია, რომ ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში პა­ტა­რა წვლი­ლი შე­ვი­ტა­ნე იმა­ში, რომ თავი არ და­ვუ­ხა­რეთ რუ­სეთს 2008 წლის ომის შემ­დეგ, არა­ერთ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფო­რუმ­ზე, ჩემს კო­ლე­გებ­თან ერ­თად, წარ­მა­ტე­ბით გა­ვუმკლავ­დით რუ­სე­თის უპ­რე­ცე­დენ­ტო მო­ბი­ლი­ზა­ცი­ას. ძა­ლი­ან ვა­მა­ყობ, რომ ერ­თი­ა­ნი ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის მმარ­თვე­ლო­ბის პირ­ველ წლებ­ში, რო­გორც რი­გით­მა სა­ჯა­რო მო­სამ­სა­ხუ­რემ, ჩემი თვა­ლით ვნა­ხე, რა არის სა­ხელ­მწი­ფოს შე­ნე­ბა, რო­გორ შე­უძ­ლი­ათ გუ­ლან­თე­ბულ, გა­ნათ­ლე­ბულ, პა­ტი­ო­სან ადა­მი­ა­ნებს ერ­თად მუ­შა­ო­ბა 24/7-ზე რე­ჟი­მით იმის­თვის, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ხე­ლი მსოფ­ლი­ოს გა­აც­ნონ არა, რო­გორც ყვე­ლა­ზე კო­რუმ­პი­რე­ბუ­ლი ან კრი­მი­ნა­ლუ­რი ქვე­ყა­ნა, არა­მედ, რო­გორც N1 რე­ფორ­მა­ტო­რი. იმი­თაც ძა­ლი­ან ვა­მა­ყობ, რომ ბარ­ბა­რე რა­ფა­ლი­ან­ცის მკვლე­ლო­ბის და ბე­დუ­კა­ძის კად­რე­ბით გა­მოწ­ვე­უ­ლი ის­ტე­რი­ის ფონ­ზე, უამ­რა­ვი შე­უ­რა­ცხყო­ფის, ძა­ლა­დო­ბის და ორ­კესტრი­რე­ბუ­ლი სი­ძულ­ვი­ლის კამ­პა­ნი­ის მი­უ­ხე­და­ვად, თქვენ­თან ერ­თად, ხმას ვი­მაღ­ლებ­დი, რომ რუ­სე­თის სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის მიერ დად­გმუ­ლი ტყუ­ი­ლი და სი­მარ­თლე ერ­თმა­ნე­თის­გან გაგ­ვერ­ჩია. გვე­ყო გამ­ბე­და­ო­ბა, რომ იმ­ხა­ნად პო­პუ­ლა­რუ­ლი მწვა­ნი­ლის რუ­სეთ­ში გა­ტა­ნის და რუ­სეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის დათ­ბო­ბის პო­ლი­ტი­კის სა­პირ­წო­ნედ, ღიად გვემ­ხი­ლე­ბი­ნა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის პრო-რუ­სუ­ლი და კრი­მი­ნა­ლუ­რი მმარ­თვე­ლო­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­შიც და ჩვენს და­სავ­ლელ პარტნი­ო­რებ­თა­ნაც.

რა მა­წუ­ხებს?

პირ­ველ რიგ­ში მა­წუ­ხებს ის, რომ ერ­თი­ან ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბის პო­ლიტ­საბ­ჭოს წევ­რებს შო­რის არც ისე ბევ­რი თა­ნა­მო­აზ­რე დამ­რჩა.

რა თქმა უნდა, ჩემს პო­ლი­ტი­კურ შე­ხე­დუ­ლე­ბებ­ში არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა. ახ­ლაც მგო­ნია, რომ ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ის და მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის პრე­ზი­დენ­ტო­ბის დრო­ინ­დე­ლი მო­ნა­პო­ვა­რი ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გარ­და­ტე­ხაა და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში. რამ­დენ­საც არ უნდა ეცა­დონ ივა­ნიშ­ვი­ლის ძვე­ლი თუ „ბოლო ჟა­მის“ მიმ­დევ­რე­ბი, ამ რე­ა­ლო­ბას მა­ინც ვე­რა­ფერს და­აკ­ლე­ბენ.

სა­შინ­ლად მტკივ­ნე­უ­ლია, რო­დე­საც ჩე­მი­ვე პარ­ტი­ა­ში ნორ­მად იქცა ხში­რი კომ­პრო­მი­სი იდე­ა­ლე­ბი­სა და ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის ხარ­ჯზე, რაც აი­სა­ხე­ბა სა­კად­რო პო­ლი­ტი­კა­შიც. ვით­რგუ­ნე­ბი, როცა პარ­ტი­ის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პო­ლი­ტი­კუ­რი ფი­გუ­რა აკე­თებს ქსე­ნო­ფო­ბი­ურ გან­ცხა­დე­ბებს და პარ­ტი­ის არ­ცერ­თი ლი­დე­რი არ აფიქ­სი­რებს გან­სხვა­ვე­ბულ პო­ზი­ცი­ას. მი­უ­ღე­ბე­ლია, რო­დე­საც მოკ­ლუ­ლი, ნა­ცე­მი ან შე­უ­რა­ცხყო­ფი­ლი სექ­სუ­ა­ლუ­რი უმ­ცი­რე­სო­ბე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის დაც­ვის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბა­ზე სა­უბ­რის მა­გივ­რად, ჩემი კო­ლე­გე­ბი ამ­ჯო­ბი­ნე­ბენ სა­პატ­რი­არ­ქოს უმ­ტკი­ცონ ერ­თგუ­ლე­ბა, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სწო­რედ სა­პატ­რი­არ­ქო ავ­რცე­ლებ­და რუ­სულ, ან­ტი­და­სავ­ლურ პრო­პა­გან­დას.

მა­წუ­ხებს ისიც, რომ ბოლო 30 წე­ლია, ერთი და იგი­ვე ადა­მი­ა­ნებს ვხე­დავ ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში, რომ­ლე­ბიც ჩვენ, ყვე­ლას თავს გვახ­ვე­ვენ თა­მა­შის თა­ვი­ანთ წე­სებს. წე­სებს, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც და­საშ­ვე­ბია, დღეს ერთი პო­ზი­ცია გქონ­დეს, ხვალ სხვა, დღეს ერთ პარ­ტი­ა­ში იყო, ხვალ სხვა­ში, დღეს ერთი ძლი­ე­რი მო­თა­მა­შის­გან ნახო სარ­გე­ბე­ლი, ხვალ სხვის­გან, ოღონდ სა­პარ­ლა­მენ­ტო სა­ვარ­ძე­ლი ან სხვა პრი­ვი­ლე­გია არ დათ­მო.

ჩემი დაკ­ვირ­ვე­ბით, ეს თა­ვის­თა­ვა­დი მო­ცე­მუ­ლო­ბა არაა. დღეს ეს არის არ­სე­ბუ­ლი მთა­ვა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ე­ბის ლი­დე­რე­ბის დაკ­ვე­თა - შე­ი­ნარ­ჩუ­ნონ სტა­ტუს კვო, რომ პარ­ტი­ულ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში გა­ცი­ლე­ბით უფრო ნაკ­ლებ ახალ და პერ­სპექ­ტი­ულ ადა­მი­ანს მო­უნ­დეს მის­ვლა, რად­გან მათ­ში კონ­კუ­რენ­ტებს ხე­და­ვენ.

მე კი მგო­ნია, რომ გა­ცი­ლე­ბით უკე­თე­სია, თუკი, პი­რო­ბი­თად, ჩემს მა­გივ­რად, უფრო მეტ ახალ, გა­ნათ­ლე­ბულ, კე­თილ­სინ­დი­სი­ერ ადა­მი­ანს შე­ეძ­ლე­ბა ახა­ლი, უფრო თა­ნა­მედ­რო­ვე და გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ხედ­ვა შე­მო­ი­ტა­ნონ, ახა­ლი სტან­დარ­ტე­ბი და­ამ­კვიდ­რონ ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში და ერ­თი­ან ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბა­შიც. ჩემი მხრივ, ძა­ლი­ან დიდი ძა­ლის­ხმე­ვა დავ­ხარ­ჯე თქვენ­თან ერ­თად, იმა­ზე, რომ პარ­ტია უფრო გამჭვირ­ვა­ლე და შიდა სა­მარ­თლი­ან კონ­კუ­რენ­ცი­ა­ზე გამ­ხდა­რი­ყო ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი, თუმ­ცა ეს არ აღ­მოჩ­ნდა საკ­მა­რი­სი.

სად არის გა­მო­სა­ვა­ლი?

2020 წელს მთა­ვა­რია ივა­ნიშ­ვი­ლის კო­რუმ­პი­რე­ბუ­ლი და ან­ტი­სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი რე­ჟი­მის ჩა­მო­შო­რე­ბა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­დან. თუ ეს 2020 წელს არ მოხ­დე­ბა, თი­თო­ე­ულ ჩვენ­თა­განს უმ­ძი­მე­სი ფა­სის გა­დახ­და მო­უ­წევს ამ მარ­ცხის­თვის. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, მა­ინც ვფიქ­რობ, არა­ნაკ­ლებ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია სა­მო­ქა­ლა­ქო დე­ბა­ტის გახ­სნა: რა­ტომ ვართ არ­სე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი სპექტრის მძევ­ლე­ბი? რა არის იმის გა­რან­ტია, რომ ივა­ნიშ­ვი­ლი ან ვინ­მე სხვა ხვა­ლაც არ მო­ის­ყი­დის ჩვენს რჩე­ულ პარ­ტი­ებს და მათ ლი­დე­რებს? რა არის იმის გა­რან­ტია, რომ სხვაც ივა­ნიშ­ვი­ლი­ვით აბუ­ჩად არ აიგ­დებს თა­ვის ამომ­რჩე­ველს, მე რო­დის დაგ­პირ­დით სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­მუ­შაო ად­გი­ლე­ბის შექ­მნა­სო? რა არის იმის გა­რან­ტია, რომ თქვენს მიერ არ­ჩე­უ­ლი პარ­ტი­ე­ბი და ცალ­კე­უ­ლი ლი­დე­რე­ბი ისევ ისე არ მო­ი­პა­რა­ვენ თქვე­ნი ბრძო­ლით მო­პო­ვე­ბულ სა­პარ­ლა­მენ­ტო მან­და­ტებს, რო­გორც ეს ევ­რო­პუ­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ლი­დე­რებ­მა გა­უ­კე­თეს ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის ამომ­რჩევ­ლებს 2016 წელს?

სა­ნამ ყვე­ლა­ზე მსხვი­ლი ოპო­ზი­ცი­უ­რი პარ­ტი­ე­ბი უარს ამ­ბო­ბენ შიდა დე­მოკ­რა­ტი­ა­ზე, მე­რი­ტოკ­რა­ტი­ა­ზე და, რაც მთა­ვა­რია, სა­კუ­თა­რი ამომ­რჩევ­ლის წი­ნა­შე ან­გა­რიშ­ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა­ზე, მათი კრი­ტი­კის მოს­მე­ნა­ზე, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა არ­სე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცე გა­ჯან­საღ­დეს? ამ ნი­ა­დაგ­ზე წარ­მო­იშ­ვა უთან­ხმო­ე­ბა 3 წლის წინ ერ­თი­ან ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბა­სა და ევ­რო­პულ სა­ქარ­თვე­ლოს შო­რის, რაც თა­ვის­თა­ვად დიდი გარ­და­ტე­ხის სა­ფუძ­ვე­ლი შე­იძ­ლე­ბო­და გამ­ხდა­რი­ყო. სამ­წუ­ხა­როდ, მას შემ­დე­გაც არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა უკე­თე­სო­ბის­კენ არ­ცერ­თი პარ­ტი­ის მარ­თვა­ში. ყრი­ლო­ბე­ბი, და­პი­რე­ბე­ბი, ფორ­მა­ლუ­რი არ­ჩევ­ნე­ბი, სი­ე­ბი წი­ნას­წარ ცნო­ბი­ლი შე­დე­გე­ბით.

ბევ­რს მი­აჩ­ნია, რომ ამა­ზე სა­უ­ბა­რი ად­რეა, რომ ამის დრო არ არის, როცა ივა­ნიშ­ვი­ლის რე­ჟი­მია და­სა­მარ­ცხე­ბე­ლი, აქ აქ­ცი­აა და­სა­ორ­გა­ნი­ზე­ბე­ლი, იქ - კო­ორ­დი­ნა­ტო­რე­ბი შე­სარ­ჩე­ვი. მე კი მგო­ნია, რომ ივა­ნიშ­ვი­ლის ბო­როტ, რუ­სუ­ლი, კრი­მი­ნა­ლუ­რი წე­სე­ბით მარ­თულ რე­ჟიმ­თან ბრძო­ლა და პო­ლიტ­პა­ტიმ­რე­ბის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა იმა­ზეც გა­დის, რომ ივა­ნიშ­ვი­ლის უვი­ცი და კლეპ­ტოკ­რა­ტი გუნ­დის ალ­ტერ­ნა­ტი­ვად ახა­ლი, ღია, დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ტი­პის პარ­ტი­ე­ბი არ­სე­ბობ­დნენ, რომ­ლე­ბიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის რო­მე­ლი­ღაც ნა­წი­ლის ინ­ტე­რე­სის გამ­ტა­რებ­ლე­ბი არი­ან.

დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი და ღია პარ­ტი­ე­ბი არის ევ­რო­პუ­ლი კურ­სის გრძელ­ვა­დი­ა­ნი შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბის ყვე­ლა­ზე სან­დო გა­რან­ტია, რად­გან მხო­ლოდ ასეა შე­საძ­ლე­ბე­ლი ჩვე­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბის 80%-ის მიერ მხარ­და­ჭე­რი­ლი ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­ის კურ­სის წარ­მა­ტე­ბით გა­ტა­რე­ბა სა­კა­ნონ­მდებ­ლო ორ­გა­ნო­ში. არა­დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ან ფორ­მა­ლუ­რად შექ­მნი­ლი პარ­ტი­ე­ბით და­კომ­პლექ­ტე­ბუ­ლი პარ­ლა­მენ­ტი პრო­პორ­ცი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბის პი­რო­ბებ­შიც კი ვერ ასა­ხავს მო­სახ­ლე­ო­ბის 80%-იან მხარ­და­ჭე­რას და­სავ­ლუ­რი კურ­სი­სად­მი.

ალ­ბათ იფიქ­რებთ, ამას თავი შვე­ი­ცა­რი­ა­ში ხომ არ გო­ნი­აო. შვე­ი­ცა­რი­ა­ში არა, მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ნა­ნა­ხი მაქვს, რომ თუკი კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რი და გო­ნი­ე­რი თა­ნა­მო­აზ­რე­ე­ბი ამას ძა­ლი­ან მო­ინ­დო­მე­ბენ, ისე­თი უტო­პი­უ­რი იდე­ე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბაც შე­საძ­ლე­ბე­ლია, რო­გო­რიც ქურ­დუ­ლი სამ­ყა­როს გაქ­რო­ბა და მი­სა­ღებ გა­მოც­დებ­ზე კო­რუფ­ცი­ის და­მარ­ცხე­ბა იყო თა­ვის დრო­ზე.

უბ­რა­ლოდ, დღეს ჩვე­ნი ოპო­ზი­ცი­უ­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი სპექტრის უმ­რავ­ლე­სო­ბა­ში არ არის კონ­სენ­სუ­სი ამ სა­კი­თხზე და არც სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დღის წეს­რიგ­შია ეს პრობ­ლე­მა გა­მოკ­ვე­თი­ლი. არა­და, ეს ისე­თი­ვე სა­სი­ცო­ცხლოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი აუ­ცი­ლებ­ლო­ბაა დღეს ჩვენ­თვის, რო­გორც და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი სა­სა­მარ­თლოს და პრო­კუ­რა­ტუ­რის არ­სე­ბო­ბა. ვფიქ­რობ ამის გა­მოა, რომ არ­ჩევ­ნე­ბი­დან არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე ერთი და იგი­ვე წრე­ზე ვტრი­ა­ლებთ, ივა­ნიშ­ვი­ლი კი ძა­ლა­უფ­ლე­ბას ინარ­ჩუ­ნებს.

მგო­ნია, რომ სა­ნამ ეს რე­ა­ლო­ბა არ შე­იც­ვლე­ბა, ივა­ნიშ­ვი­ლის კო­რუმ­პი­რე­ბუ­ლი და და­ნა­შა­უ­ლით შე­კავ­ში­რე­ბუ­ლი რე­ჟი­მი ად­ვი­ლად მო­ე­რე­ვა აქ­ტი­უ­რი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის გულ­წყრფელ და უან­გა­რო პრო­ტესტს! ცვლი­ლე­ბა კი დი­აგ­ნო­ზის დას­მით და სწო­რი მკურ­ნა­ლო­ბით იწყე­ბა და არა ტკი­ვი­ლის გა­ყუ­ჩე­ბით ან მოთ­მე­ნით, ერთი არ­ჩევ­ნე­ბი­დან მე­ო­რემ­დე.

ში­და­პარ­ტი­უ­ლი დის­კუ­სი­ის გახ­სნა და მტკივ­ნე­უ­ლი დი­აგ­ნო­ზის დას­მა - ეს არის ის, რისი გა­კე­თე­ბაც მე დღემ­დე შევ­ძე­ლი. ამა­ზე მეტი, სამ­წუ­ხა­როდ, არ გა­მო­მი­ვი­და.

მად­ლი­ე­რი ვარ თი­თო­ე­უ­ლი თქვენ­თა­გა­ნის, ვინც ამ პრო­ცეს­ში აქ­ტი­უ­რად იყო ჩარ­თუ­ლი და მგულ­შე­მატ­კივ­რობ­და ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის ში­და­პარ­ტი­ულ გან­ხილ­ვებ­ში.

სა­ბო­ლო­ოდ, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ უფრო მეტი კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რი და ძლი­ე­რი ლი­დე­რი გა­მოჩ­ნდე­ბა სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში და ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში, ვინც პარ­ტი­ე­ბის ში­და­დე­მოკ­რა­ტი­ის, გამჭვირ­ვა­ლო­ბი­სა და ან­გა­რიშ­ვალ­დე­ბუ­ლე­ბის ახა­ლი სტან­დარ­ტის დამ­კვი­დე­ბას თა­ვის ღია პო­ლი­ტი­კურ ამო­ცა­ნად და­ი­სა­ხავს და წარ­მა­ტე­ბა­საც მი­აღ­წევს!", - წერს სო­ცი­ა­ლურ ქსელ ფე­ის­ბუქ­ზე ჩი­ო­რა თაქთა­ქიშ­ვი­ლი.