ყვე­ლა­ზე სან­დო მრჩე­ვე­ლი წიგ­ნის არ­ჩე­ვი­სას, კარ­გი მკი­თხვე­ლია, რო­მე­ლიც ნე­ბის­მი­ერ შემ­ხვედრ წიგნს არ ყი­დუ­ლობს. ის დაკ­ვირ­ვე­ბით არ­ჩევს, ადა­რებს და აფა­სებს ლი­ტე­რა­ტუ­რას. გა­იხ­სე­ნეთ, თა­ვა­დაც რამ­დე­ნი დრო და­გი­ხარ­ჯავთ წიგ­ნის არ­ჩე­ვა­ში, რამ­დე­ნი მა­ღა­ზია შე­მო­გივ­ლი­ათ სა­სურ­ვე­ლის პოვ­ნა­ში და რამ­დენ­ჯერ შე­გიც­ვლი­ათ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა.

ამი­ტო­მაც, და­მერ­წმუ­ნეთ, მკი­თხვე­ლის რჩე­უ­ლი წიგ­ნე­ბი გა­ცი­ლე­ბით ფა­სე­უ­ლია, ვიდ­რე მაც­დუ­რი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი. ამ ბლოგ­ში სწო­რედ ამ წიგ­ნებ­ზე უნდა გე­სა­უბ­როთ. 2019 წლის ყვე­ლა­ზე გა­ყიდ­ვად წიგ­ნებ­ზე, რომ­ლებ­საც უე­მო­ცი­ოდ, ალ­ბათ, არც თქვენ და­უ­ტო­ვე­ბი­ხართ. და თუ ჯერ კი­დევ არ გქო­ნი­ათ მათი წა­კი­თხვის სი­ა­მოვ­ნე­ბა, ახალ წლამ­დე დრო ჯერ კი­დევ გაქვთ.

ნი­კო­ლოზ ტო­ტო­ღაშ­ვი­ლი -" შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბა"

ამ­ბა­ვი იან კლა­ინ­ზეა, უც­ნა­ურ მხატ­ვარ­ზე, რომ­ლის­თვი­საც ყო­ვე­ლი დღე ერ­თნა­ი­რად უი­მე­დოა; ფი­ლო­სო­ფი­აც თა­ვი­სე­ბუ­რი აქვს _ ფე­რე­ბის ფი­ლო­სო­ფია; მე­გობ­რე­ბიც ჰყავს, თუმ­ცა მა­ინც მარ­ტო­სუ­ლია... და მა­ინც, ვინ არის ის? ქა­ლაქ­ში მკვლე­ლო­ბე­ბის სე­რია იწყე­ბა და დე­ტექ­ტი­ვე­ბი მორ­გა­ნი და ფორ­დი ამ საქ­მე­ებს იძი­ე­ბენ. იანი კი პო­ლი­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბის მხატ­ვა­რი გახ­დე­ბა და და­ხა­ტავს ბო­როტ­მოქ­მედ­თა ფო­ტო­რო­ბო­ტებს; თუმ­ცა, რა­ტომ­ღაც, დამ­ნა­შა­ვის კვა­ლი ყო­ველ­თვის იან კლა­ინ­თან მი­დის. სა­ინ­ტე­რე­სოა, ვინ არის რე­ა­ლუ­რი დამ­ნა­შა­ვე _ თა­ვად იანი, სა­ნი­სად­მი მისი სიყ­ვა­რუ­ლი თუ შვი­დი მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი გრძნო­ბი­დან ერთ-ერთი?

ია კარ­გა­რე­თე­ლი - "სხვა უდაბ­ნოს სა­ი­დუმ­ლო"

ახალ­გაზ­რდა, მომ­ხიბ­ვლე­ლი ქარ­თვე­ლი მწე­რა­ლი ქალი ეგ­ვიპ­ტე­ში მი­ემ­გზავ­რე­ბა. უცხო, უჩ­ვე­უ­ლო და ან­და­მა­ტი­ვით მიმ­ზიდ­ვე­ლი სამ­ყა­რო მას მო­უ­ლოდ­ნე­ლო­ბე­ბით ხვდე­ბა. მთა­ვა­რი მო­უ­ლოდ­ნე­ლო­ბა კი ახო­ვა­ნი, ვერ­ცხლის­ფერ­თვა­ლე­ბი­ა­ნი ბე­დუ­ი­ნია, რო­მე­ლიც ტე­ლე­ეკ­რა­ნი­დან გად­მო­სულ აღ­მო­სავ­ლელ გმირს ჰგავს. თამ­თას მოგ­ზა­უ­რო­ბა იქ­ცე­ვა თავ­ბრუ­დამ­სხმე­ლი, წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი მოვ­ლე­ნე­ბის დი­ნე­ბად, რო­მე­ლიც ძირ­ფეს­ვი­ა­ნად ცვლის მის ცხოვ­რე­ბას. იდუ­მა­ლი, ამო­უც­ნო­ბი სი­ლა­მა­ზი­თა და ხი­ფა­თით სავ­სე სამ­ყა­რო _ უკი­დე­გა­ნო სა­ჰა­რა, არაბ ბე­დუ­ინ­თა სამ­ფლო­ბე­ლო, სა­დაც უძ­ვე­ლე­სი კულ­ტუ­რე­ბის გზე­ბი გა­და­იკ­ვე­თა; ტან­ჯვა, ცრემ­ლი და ტკი­ვი­ლი; მო­უ­ლოდ­ნე­ლად, უდაბ­ნოს ქა­რიშ­ხა­ლი­ვით მომ­სკდა­რი გრძნო­ბა და დიდი ბედ­ნი­ე­რე­ბა _ ამ ყვე­ლა­ფერს ავ­ტო­რის უშ­რე­ტი ფან­ტა­ზი­ის წყა­ლო­ბით ვე­ზი­ა­რე­ბით.

ელიფ შა­ფა­ქი - "სიყ­ვა­რუ­ლის 40 წესი"

თა­ნა­მედ­რო­ვე ამე­რი­კე­ლი ქა­ლის ერ­თფე­რო­ვან ცხოვ­რე­ბა­ში ქა­რიშ­ხა­ლი­ვით შე­მო­იჭ­რე­ბა ორი სა­ო­ცა­რი და სა­ოც­ნე­ბო სამ­ყა­რო: სიყ­ვა­რუ­ლი და ... აღ­მო­სავ­ლე­თი!

"ისი­ნი ერთ ქა­ლაქ­ში არ ცხოვ­რობ­დნენ. თქვენ წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, არც ერთ კონ­ტი­ნენტზე. მათ მხო­ლოდ მან­ძი­ლი როდი აშო­რებ­დათ ... მაგ­რამ ეს მა­ინც მოხ­და... ელამ გონს მოს­ვლაც ვერ მო­ას­წრო, რათა ამ ყვე­ლა­ფერს წინ აღ­სდგო­მო­და, თუკი... შე­საძ­ლე­ბე­ლია, სიყ­ვა­რულს წინ აღუდ­გე".

დიახ, სიყ­ვა­რუ­ლის წი­ნა­შე ადა­მი­ა­ნი უძ­ლუ­რია, ამი­ტომ შე­უძ­ლე­ბე­ლია, მკი­თხვე­ლი არ აა­ღელ­ვოს ელა რუ­ბინშტე­ი­ნი­სა და მწე­რალ აზიზ ზა­ჰა­რას უც­ნა­ურ­მა და რო­მან­ტი­კულ­მა ურ­თი­ერ­თო­ბამ.

ყური მი­უგ­დეთ აღ­მო­სავ­ლე­თის შექ­სპი­რის – ჯა­ლალ-ედ-დინ რუ­მი­სა და მისი მზის – შამს თებ­რი­ზის მსჯე­ლო­ბას ღმერ­თზე, სიყ­ვა­რულ­ზე, სი­ცო­ცხლე­ზე, სიკ­ვდილ­სა და უკ­ვდა­ვე­ბა­ზე...

ჯე­რომ სე­ლინ­ჯე­რი - "თა­მა­ში ჭვა­ვის ყა­ნა­ში"

ამე­რი­კე­ლი მწერ­ლის, ჯე­რომ სე­ლინ­ჯე­რის „თა­მა­ში ჭვა­ვის ყა­ნა­ში“ მსოფ­ლიო კლა­სი კაა, რო­მე­ლიც არა­ერთ ენა­ზე ითარ­გმნა და მი­ლი­ო­ნო­ბით ეგ­ზემპლა­რი გა­ი­ყი­და.

ჰოლ­დე­ნი თვლის, რომ ის უკვე გა­და­ი­ჩე­ხა იმ უფსკრუ­ლი­დან, რო­მე­ლიც ჭვა­ვის ყა­ნა­ში იყო ჩა­მა­ლუ­ლი. მაგ­რამ მას სურს, რომ სხვე­ბი მა­ინც გა­და­არ­ჩი­ნოს. იდ­გეს უფსკრუ­ლის პი­რას და უყუ­როს ბავ­შვებს, რომ­ლე­ბიც თა­ვის­თვის თა­მა­შო­ბენ, ხოლო როცა მათ გა­და­ვარ­დნის საფრ­თხე და­ე­მუქ­რე­ბათ, გა­და­არ­ჩი­ნოს ისი­ნი. სწო­რედ ჰოლ­დე­ნის ამ მო­ნო­ლო­გი­დან წარ­მოს­დგე­ბა ნა­წარ­მო­ე­ბის სა­თა­უ­რიც.

თა­თუ­ლი ღვი­ნი­ა­ნი­ძე - "აღი­ა­რე­ბა ხე­ლის­გულ­ზე"

რადა მო­დე­ბა­ძეს, ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ფა­კულ­ტე­ტის სტუ­დენტს, ბევ­რი თა­ნა­ტო­ლის მსგავ­სად, კომ­პლექ­სე­ბი და ში­შე­ბი არ ას­ვე­ნებს. ის გა­მუდ­მე­ბით იბ­რძვის სა­კუ­თარ თავ­თან და გა­რე­სამ­ყა­როს­თან. მო­დე­ბა­ძეს ვერ ამ­ჩნე­ვენ ან დას­ცი­ნი­ან, ამი­ტომ ბო­როტ­დე­ბა და ყუ­რა­დღე­ბას „ბინ­ძუ­რი გზე­ბით“ იქ­ცევს. მთა­ვარ პერ­სო­ნაჟს გა­მუდ­მე­ბით ამ­ცი­რებს ან­დრია მა­ხა­რა­ძე, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი ბიჭი. რა­დას ეზი­ზღე­ბა კურ­სე­ლი და გა­და­წყვეტს, ჭკუა ას­წავ­ლოს. ან­დროს სა­ი­დუმ­ლო­ე­ბე­ბის გა­მო­სა­აშ­კა­რა­ვებ­ლად, გო­გო­ნა კურ­სე­ლის წარ­სულ­ში იწყებს ქექ­ვას. სულ მალე ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი Hate Story ნამ­დვილ ომში გა­და­იზ­რდე­ბა... ომში, რო­მე­ლიც ბრა­ზით, სი­ძულ­ვი­ლით, სიყ­ვა­რუ­ლით, ვნე­ბით, ტყუ­ი­ლით, მო­ნატ­რე­ბით, გა­უ­გებ­რო­ბე­ბით, ღა­ლა­ტი­თა და ინ­ტრი­გი­თაა სავ­სე.

ერიხ მა­რია რე­მარ­კი - "აჩ­რდი­ლე­ბი სა­მო­თხე­ში"

ჟურ­ნა­ლის­ტი და მწე­რა­ლი, მშვე­ნი­ე­რი მსა­ხი­ო­ბი, გე­ნი­ა­ლუ­რი ქი­რურ­გი, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ბიზ­ნეს­მე­ნი, წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის მოძ­რა­ო­ბის მო­ნა­წი­ლე გმი­რი და ლე­გენ­და – ყვე­ლა­ნი „ამე­რი­კულ სა­მო­თხე­ში“ მოხ­ვდნენ, გა­მოქ­ცე­ულ­ნი ევ­რო­პი­დან, სა­დაც მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომი მძვინ­ვა­რებს. ამ, ერთი შე­ხედ­ვით, კე­თილ­დღე­ო­ბა­ში ვერ პო­უ­ლო­ბენ სუ­ლი­ერ სიმ­შვი­დეს. მათ აერ­თი­ა­ნებთ მძი­მე ტვირ­თი: თი­თო­ე­ულ­მა და­კარ­გა ოჯა­ხი, მე­გობ­რე­ბი, საყ­ვა­რე­ლი საქ­მე, და­კარ­გა სამ­შობ­ლო... და, მი­უ­ხე­და­ვად წარ­მა­ტე­ბი­სა სიყ­ვა­რულ­სა თუ პრო­ფე­სი­ა­ში, აჩ­რდი­ლე­ბი­ვით არ­სე­ბო­ბენ ემიგ­რან­ტე­ბი ახალ სამ­ყა­რო­ში, ერთი იმე­დით – ოდეს­მე შინ დაბ­რუნ­დე­ბი­ან.

რო­მა­ნი „აჩ­რდი­ლე­ბი სა­მო­თხე­ში“ პირ­ვე­ლად ითარ­გმნა ქარ­თულ ენა­ზე.

ელიფ შა­ფა­ქი - "ევას სამი ქა­ლიშ­ვი­ლი"

პერი, ში­რი­ნი და მონა ერ­თმა­ნე­თის­გან სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სამი მე­გო­ბა­რია, სამი მუს­ლი­მი – აღ­მო­სავ­ლე­თის შვი­ლი. ოქსფორ­დის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლო­ბენ, ევ­რო­პის ცენ­ტრში. უყ­ვართ, სძულთ, ერ­თგუ­ლე­ბენ, გა­ნიც­დი­ან, ბრა­ზო­ბენ, ღა­ლა­ტო­ბენ – ისე­თი ვნე­ბით, რო­გო­რიც 19-20 წლის ახალ­გაზ­რდებს სჩ­ვე­ვი­ათ... და ამ ვნე­ბებ­ში ბო­ლომ­დე იხარ­ჯე­ბი­ან, რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი მათ ასაკ­ში. ამ ასაკ­მა, მათ­მა გულ­წრფე­ლო­ბამ და უმან­კო­ე­ბამ თით­ქოს ყვე­ლა შეც­დო­მა უნდა გა­ა­ქარ­წყლოს, მაგ­რამ...

პერი, ში­რი­ნი და მონა – პირ­ველმშო­ბე­ლი ევას სამი ქა­ლიშ­ვი­ლი, კა­ცობ­რი­ო­ბის მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი სამი ენერ­გია – ელიფ შა­ფა­ქის სულ ახალ რო­მან­ში მკი­თხველს და­უმ­ტკი­ცე­ბენ, რომ სამ­ყა­რო ისევ ეჭვზე, ცოდ­ვა­სა და ღვთის­მო­სა­ო­ბა­ზე დგას, რო­გორც ევას დროს.

კა­ზუო იში­გუ­რო - "როცა ობ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით"

მე­ო­ცე სა­უ­კუ­ნის გა­რიჟ­რაჟ­ზე შან­ხა­ი­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი ინ­გლი­სე­ლი ბი­ჭუ­ნა, ქრის­ტო­ფერ ბენ­ქსი, ცხრა წლის ასაკ­ში ობ­ლდე­ბა. მისი მშობ­ლე­ბი სა­ეჭ­ვო ვი­თა­რე­ბა­ში უჩი­ნარ­დე­ბი­ან. ბიჭს სა­ცხოვ­რებ­ლად ინ­გლის­ში უშ­ვე­ბენ, სა­დაც იგი ცნო­ბი­ლი დე­ტექ­ტი­ვი ხდე­ბა. ოცი­ო­დე წლის შემ­დეგ ის უბ­რუნ­დე­ბა ჩი­ნეთ-ია­პო­ნი­ის ომის ქარ­ცე­ცხლში გახ­ვე­ულ შან­ხა­ის, რათა მშობ­ლე­ბის გა­უ­ჩი­ნა­რე­ბის სა­ი­დუმ­ლო ამოხ­სნას. ეთ­ნი­კუ­რი მრა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბით გან­თქმუ­ლი ჩი­ნუ­რი ქა­ლა­ქის ფე­რა­დოვ­ნე­ბა და და­ნის­ლუ­ლი ლონ­დო­ნი; ერე­ბის დიდი შე­ჯა­ხე­ბა და კა­ტას­ტრო­ფის მომ­ლო­დი­ნე მსოფ­ლი­ოს ხვედრზე და­ფიქ­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი; მა­ხე­ში მოქ­ცე­უ­ლი კა­ცის არ­ჩე­ვა­ნი და ვა­ლის მოხ­დით მოგ­ვრი­ლი კმა­ყო­ფი­ლე­ბა - ია­პო­ნუ­რი წარ­მო­შო­ბის ბრი­ტა­ნე­ლი მწერ­ლის კი­დევ ერთ შთამ­ბეჭ­დავ ნა­წარ­მო­ებ­ში.

ფრენ­სის სკოტ ფი­ცჯე­რალ­დი - "ნა­ზია ღამე"

რო­მა­ნის მოქ­მე­დე­ბა გა­სუ­ლი სა­უ­კუ­ნის 20-იან წლებ­ში ვი­თარ­დე­ბა. ეს ის პე­რი­ო­დია, როცა ამე­რი­კა ჯა­ზის ეპო­ქას მო­უ­ცავს; როცა ამე­რი­კელ ახალ­გაზ­რდა­თა ერთი ნა­წი­ლი ევ­რო­პა­ში ეძებს შვე­ბას. ახა­ლი, თავ­ბრუ­დამ­ხვე­ვი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ძი­ე­ბა­ში კი მთა­ვარს – ადა­მი­ა­ნურ ღი­რე­ბუ­ლე­ბებს – ივი­წყე­ბენ.

ნი­კო­ლას სპარ­ქსი - "ჩემი სა­უ­კე­თე­სო ნა­წი­ლი"

ამან­და კო­ლი­ერ­სა და დო­უსონ ქო­ულს ერ­თმა­ნე­თი უსა­ზღვროდ უყ­ვარ­დათ. ქალ-ვაჟი სხვა­დას­ხვა სამ­ყა­როს ეკუთ­ვნო­და და მათი სიყ­ვა­რუ­ლი პა­ტა­რა დაბა ორი­ენ­ტა­ლის ტრა­დი­ცი­ე­ბის­თვის ნამ­დვი­ლი გა­მოწ­ვე­ვა გახ­და. სწო­რედ ამან და­ა­შო­რა წყვი­ლი.

და აი, 25 წლის შემ­დეგ, ამან­და და დო­უსო­ნი ორი­ენ­ტალ­ში ჩა­ვიდ­ნენ, რათა თა­ვი­ან­თი უფ­რო­სი მე­გობ­რის, ტაკ ჰოს­ტეტ­ლე­რის, დაკ­რძალ­ვას დას­წრე­ბოდ­ნენ. ვერც ერ­თმა ვერ შეძ­ლო ისე­თი ცხოვ­რე­ბის აწყო­ბა, რო­გორ­ზეც ოც­ნე­ბობ­დნენ... პირ­ვე­ლი სიყ­ვა­რუ­ლის და­ვი­წყე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი აღ­მოჩ­ნდა...

და რო­დე­საც ამან­და და დო­უსო­ნი ტა­კის ან­დერ­ძის შეს­რუ­ლე­ბას იწყე­ბენ, ხვდე­ბი­ან, რომ არც ტაკ­ზე სცოდ­ნი­ათ რამე, არც სა­კუ­თარ თავ­ზე და არც ეს სამ­ყა­რო ყო­ფი­ლა ისე­თი, რო­გო­რიც წარ­მო­ედ­გი­ნათ, რომ ცხოვ­რე­ბა­ში არას­წო­რი არ­ჩე­ვა­ნი გა­უ­კე­თე­ბი­ათ. მხო­ლოდ ერთი რამ დარ­ჩე­ნი­ლა უც­ვლე­ლი ‒ მათი სიყ­ვა­რუ­ლი.