"მე მომკლავთ და თავს მოიკლავთ" - 30 წლის წინ რუსი ოჯახის მიერ გატაცებული თვითმფრინავი და ოვეჩკინების ტრაგიკული ისტორია

30 წლის წინ რუსეთში, ქალაქ ირკუტსკში ჯაზ-ბენდმა Семь Симеонов საბჭოთა კავშირიდან გასაქცევად თვითმფრინავი გაიტაცა, თუმცა მცდელობა ტრაგედიით დასრულდა. ერთ-ერთმა შვილმა ძმები და დედა მოკლა, შემდეგ კი თავი მოიკლა.

ნინელი ოვეჩკინა 1937 წელს დაიბადა. მისი მამა ომში გარდაიცვალა, დედა კი დარაჯმა მოკლა, როდესაც ქალი ბავშვების გამოსაკვებად სხვის ბაღში კარტოფილის მოპარვას ცდილობდა.

გოგონა ბავშვთა სახლში აღმოჩნდა. ქმარი, დიმიტრი ოვეჩკინი ახალგაზრდა ასაკში გაიცნო. პირველი შვილი, იულია 19 წლისამ გააჩინა. მეორე გოგონა ვერ გადარჩა და ნინელიმ პირობა დადო, რომ გააჩენდა იმდენ ბავშვს, რამდენსაც ღმერთი მისცემდა.

1980-იანი წლების დასაწყისისთვის წყვილს უკვე 11 შვილი ჰყავდა, ოთხი გოგონა და შვიდი ბიჭი. ოვეჩკინები ხის სახლში ცხოვრობდნენ, ჰქონდათ დიდი ბოსტანი, ჰყავდათ შინაური ცხოველები...

როდესაც ბიჭებმა - ვასილიმ, დმიტრიმ და ოლეგმა მუსიკის მიმართ ინტერესი გამოამჟღავნეს, დედამ ისინი ირკუტსკის (ქალაქი რუსეთში, აღმოსავლეთ ციმბირში) სამუსიკო სასწავლებელში შეიყვანა, სასულე ინსტრუმენტების განხრით. მოგვიანებით მათ ალექსანდრე, იგორი, მიხაილი და სერგეიც შეუერთდნენ.

ნინელი მაღაზიაში გამყიდველად მუშაობდა. ქმარი ხშირად თვრებოდა, იღებდა ხელში თოფს და ცოლ-შვილს აშინებდა. დმიტრი 1984 წლის 3 მაისს გარდაიცვალა, გარდაცვალების მიზეზი კი შვილების მიერ მიყენებული ფიზიკური დაზიანებები გახდა. სასამართლომ დაადგინა, რომ ბიჭებმა ფიზიკური ძალა თავდაცვის მიზნით გამოიყენეს.

ოჯახური პრობლემების მიუხედავად, ნინელი მაქსიმალურად ცდილობდა, შვილებზე ეზრუნა. "კარგი ბავშვები ვიყავით, არ ვსვამდით, არ ვეწეოდით, არ დავდიოდით დისკოტეკებზე" - განაცხადა მოგვიანებით მისმა შვილმა, ტატიანამ.

1983 წელს სამუსიკო სასწავლებელში ჩამოყალიბდა ანსამბლი Семь Симеонов - შვიდივე ოვეჩკინი ანსამბლის წევრი იყო. 1984 წელს ანსამბლი პირველად წარსდგა მსმენელის წინაშე (იხილეთ ოვეჩკინების გამოსვლის ვიდეო სტატიის ბოლოს)

ახალგაზრდა მუსიკოსებმა სწრაფად მოიპოვეს პოპულარობა საბჭოთა მსმენელებში - ოვეჩკინები ტურნეს ტურნეზე მართავდნენ, მათზე წერდა პრესა, ბიჭებზე გადაიღეს ფილმი...

1985 წელს „სიმეონებმა“ გამართეს კონცერტები ჯაზ-ფესტივალების ფარგლებში მოსკოვში, თბილისში, კემეროვოში, რიგაში... ძმების პოპულარობამ ოვეჩკინების ოჯახის ფინანსური მდგომარეობა შედარებით გააუმჯობესა. 1986 წელს მათ ორი სამოთახიანი ბინა მიიღეს.

1987 წელს „სიმეონები“ იაპონიაში გაემგზავრნენ, სადაც კონტრაქტი შესთავაზეს. ბიჭებმა ვერ გარისკეს დამოუკიდებლად მიეღოთ გადაწყვეტილება, დედის გარეშე. მათთან ერთად უფროსი და, ოლგა იმყოფებოდა. ამასთან, იაპონიაში გადასვლა დედასთან და დებთან განშორებას გულისხმობდა.

თუმცა, ანაზღაურებამ და ცხოვრების დონემ, რომელიც მათ იაპონიაში ელოდათ, ბიჭები დააფიქრა. საცხოვრებლად ქალაქში გადასვლის შემდეგ ოვეჩკინებს ფინანსურად კვლავ გაუჭირდათ, ბოსტანი და საქონელი აღარ ჰყავდათ. იდეა, გაეტაცათ თვითმფრინავი და გაქცეულიყვნენ საბჭოთა კავშირიდან, პირველად ოლეგ ოვეჩკინს გაუჩნდა. დედამ მის იდეას მხარი დაუჭირა.

იმ შემთხვევაში კი, თუ მცდელობა წარუმატებელი აღმოჩნდებოდა, ნინელიმ შვილებს გადაწყვეტილება გააცნო:

მე მომკლავთ და შემდეგ თავს მოიკლავთ

1988 წლის 8 მარტს ოვეჩკინები თვითმფრინავის Ту-154 ბორტზე ავიდნენ. თვითმფრინავი ასრულებდა რეისს ირკუტსკი - კურგანი - ლენინგრადი. ოვეჩკინებს თან ჰქონდათ ორი თოფი, ტყვიის მასრები და სამი თვითნაკეთი ბომბი, ეს ყველაფერი კი კონტრაბასის ფუტლარში შეინახეს. მუსიკოსები აეროპორტში იცნეს და არც გაჩხრიკეს. კონტრაბასის ფუტლარი რენტგენის დანადგარში ვერ მოთავსდა, აეროპორტის თანამშრომელმა კი ის არ გახსნა...

როდესაც თვითმფრინავი ლენინგრადს მიუახლოვდა, ოვეჩკინებმა მფრინავს ბორტგამცილებლის საშუალებით წერილი გადასცეს:

გაფრინდით ინგლისისკენ (ლონდონი). არ დაეშვათ, წინააღმდეგ შემთხვევაში თვითმფრინავი აფეთქდება. ჩვენი კონტროლის ქვეშ ხართ

ბორტგამცილებელმა წერილი, თავდაპირველად, ხუმრობად აღიქვა. კაპიტანმა კი ეკიპაჟს სასწრაფოდ მისცა ბრძანება - მფრინავის კაბინაში არ შესულიყო არავინ, კავშირი ჰქონოდათ მხოლოდ ტელეფონით, გაერკვიათ, იყო თუ არა რეალური მუქარა, კონკრეტულად რა სურდათ ტერორისტებს.

როდესაც ბორტგამცილებლებმა ოვეჩკინებთან მისვლა სცადეს, მათ იარაღი ამოიღეს და ეკიპაჟის წევრებს დაუმიზნეს. ბორტგამცილებლებს შორის ერთ-ერთი ქართული გვარის იყო - 28 წლის თამარა ჟარკაია.

თვითმფრინავს ლონდონამდე ჩასაფრენად საკმარისი საწვავი არ ჰქონდა. ყველაზე გრძელი მანძილი, რისი დაფარვაც შეეძლოთ, ტალინი იყო. ოვეჩკინებმა უბრძანეს მფრინავს, თვითმფრინავი საბჭოთა კავშირის საზღვრის მიღმა დაესვა.

ეკიპაჟს ხმელეთიდან ოპერატიულმა შტაბმა მოუწოდა, თვითმფრინავი ვიბორგის აეროპორტში დაესვათ, სადაც შტურმს განახორციელებდნენ. ოვეჩკინებს ბორტგამცილებლებმა უთხრეს, რომ თვითმფრინავი ფინეთში იმყოფებოდა. ძმებმა მათ დაუჯერეს, თუმცა მალე აეროპორტის ასაფრენ ბილიკზე ჯარისკაცების ალყა შენიშნეს.

როდესაც მიხვდნენ, რომ ეკიპაჟმა მოატყუა, დიმიტრი ოვეჩკინმა თამარა ჟარკაიას ესროლა. ის ოვეჩკინების ერთადერთი მსხვერპლი აღმოჩნდა, დანარჩენები სპეცრაზმის ცუდად კოორდინირებული მოქმედებების გამო დაშავდნენ - სამართალდამცველებს ტერორისტებთან შეხება მანამდე არ ჰქონიათ და სრულიად მოუმზადებლები აღმოჩნდნენ.

სპეცრაზმის წევრები თვითმფრინავში მფრინავის კაბინიდან შევიდნენ და სროლა დაიწყეს, მათ რამდენიმე მგზავრი დაჭრეს.

ოვეჩკინებს ტყვიები გაუთავდათ და გადაწყვიტეს, ბომბი აეფეთქებინათ და თავი მოეკლათ. თუმცა, ასაფეთქებელი მოწყობილობა სუსტი აღმოჩნდა და მხოლოდ ხანძარი გაჩნდა. ერთ-ერთმა მგზავრმა მოახერხა, გაეხსნა საავარიო გასასვლელი და თვითმფრინავში მყოფმა მძევლებმა გაქცევა შეძლეს, თუმცა მათ ასაფრენ ბილიკზე მილიციასთან მოუხდათ შეჯახება - სამართალდამცველებმა იფიქრეს, რომ მგზავრებს შორის ტერორისტებიც იმყოფებოდნენ.

ვასილი ოვეჩკინმა მოუწოდა ოლგას თვითმფრინავიდან გაეყვანა ტატიანა, მიხაილი, ულიანი და სერგეი. ვასილი დარწმუნებული იყო, რომ მათ არაფერი ემუქრებოდათ, რადგან ტერაქტის ორგანიზებაში მონაწილეობა არ მიუღიათ.

ამის შემდეგ, ნინელიმ უბრძანა ვასილის, მისთვის და უფროსი ძმებისთვის ესროლა, შემდეგ კი თავი მოეკლა. პირველად დიმიტრი გარდაიცვალა, შემდეგ ალექსანდრე, შემდეგ ოლეგი, ვასილიმ ესროლა დედასაც, ბოლოს კი თავი მოიკლა. იგორ ოვეჩკინი თვითმფრინავის საპირფარეშოში იმალებოდა.

ოვეჩკინების წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმემ 18 ტომი შეადგინა. სასამართლოს წინაშე იგორი და ოლგა წარდგნენ, რადგან მხოლოდ ისინი იყვნენ ტერაქტის ორგანიზატორებში სრულწლოვანები. უმცროსი და-ძმები მხოლოდ ჩვენებებს აძლევდნენ. სასამართლო სხდომას უფროსი და, ლუდმილაც ესწრებოდა, რომელიც ცალკე ცხოვრობდა და მისი ოჯახის წევრების მიერ დაგეგმილი ტერაქტის შესახებ ეჭვიც არ ჰქონია.

ოლგა ოვეჩკინა სასამართლო სხდომაზე

იგორ ოვეჩკინი სასამართლო სხდომაზე

ოლგას ექვსწლიანი პატიმრობა მიესაჯა, იგორს - რვა წელი. ორივე მათგანმა ციხეში 4.5 წელი გაატარა და ვადაზე ადრე გათავისუფლდა.

პატიმრობისას იგორმა ჩამოაყალიბა სასულე ორკესტრი და ვოკალურ-ინსტრუმენტული ანსამბლი. ციხიდან გამოსვლის შემდეგ უკრავდა რესტორნებში.

1999 წელს ის ნარკოტიკული საშუალებების რეალიზაციის გამო დაიჭირეს და იზოლატორში გარდაიცვალა. სავარაუდოდ, მასთან ერთად მყოფმა პატიმარმა მოკლა.

ოლგამ ციხეში ქალიშვილი გააჩინა, მასზე მეურვეობა ლუდმილამ აიღო, თუმცა ბავშვი მალე ბავშვთა სახლში აღმოჩნდა. იმ დროისთვის თავად ლუდმილას სამი შვილი ჰყავდა, თუმცა ოლგას შვილი სახლში მაინც წაიყვანა.

ოლგა ახალშობილთან ერთად ციხეში

გათავისუფლების შემდეგ ოლგამ შვილი დაიბრუნა, თუმცა მასზე ზრუნვა ვერ შეძლო და ბავშვი კვლავ დეიდასთან აღმოჩნდა. ოლგა ბაზარში მუშაობდა, ის ნასვამ მდგომარეობაში 2004 წელს შელაპარაკებისას მოკლეს.

მუსიკალური კარიერის გაგრძელება მხოლოდ მიხაილ ოვეჩკინმა შეძლო. ის სანკტ-პეტერბურგში გადავიდა საცხოვრებლად, მიიღო მუსიკალური განათლება და არაერთ ჯაზფესტივალში მიიღო მონაწილეობა. 2002 წელს გაემგზავრა ესპანეთში, სადაც გახდა ჯაზბენდის წევრი.

2012 წელს მიხაილს ინსულტი დაემართა, რის შედეგადაც სხეული პარალიზებული აქვს.