ტელესერიალს "შუა ქალაქში" მაყურებელი ტელეეკრანზე 10 წლის განმავლობაში უყურებდა და უყვარდა მისი პერსონაჟები. სერიალს სიტკომის (სიტუაციური კომედია) ფორმატში იღებდნენ.
მის დაწყებას ასეთი ამბავი უძღოდა - 2007 წელს "ღამის შოუს სტუდიის" წევრები ამერიკაში გაემგზავრნენ, სადაც პოპულარული სიტკომების პროდიუსერებს, სცენარისტებს შეხვდნენ. დაესწრნენ სერიალის ჩაწერის პროცესს. გაიარეს ტრენინგი და ამ ფორმატის კეთების უფლება მოიპოვეს. სერიალის სტილი და იუმორი კი ამ პროექტის პოპულარობის მიზეზი გახდა.
"შუა ქალაქში" პირველად 2007 წლის 23 სექტემბერს გავიდა ეთერში. სიტუაცია მეგობრების ჯგუფზე აგებული ამბავი იყო, რომლებიც თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა, რომელთა შორისაც ესა თუ ის ამბავი ვითარდებოდა.
როგორ ცხოვრობენ და რას საქმიანობენ დღეს მსახიობები, რომლებსაც "შუა ქალაქმა" არნახული პოპულარობა მოუტანა - ამაზე საყვარელი ტელესერიალის მონაწილეები უყვებიან AMBEBI.GE-ს მკითხველს:
თამუნა ნიკოლაძე, სერიალში ქეთევანი:
"ეს სერიალი იმ დროისთვის "ღამის შოუს სტუდიისგან" ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი, საინტერესო და სერიოზული ნანიჯი იყო. პროექტი წარმატებული აღმოჩნდა, მაგრამ ეს არ იყო 2-3 ადამიანის წარმატება. მას 60-კაციანი ჯგუფის 24-საათიანი შრომა უძღვოდა. შედეგად კი ტელეეკრანზე ჩანდა სახალისო, საყვარელი, ერთსაათიანი სერიალი, რომელმაც ადამიანები ტელეეკრანებს მიაჯაჭვა. თავიდან 5 გოგო და სამი ბიჭი ვიყავით... პირადად ჩემთვის საამაყო ის არის, რომ სერიალის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პერსონაჟი გახლდით.
ალბათ მთელი ცხოვრება ვიამაყებ, რომ 2007 წლიდან 2017 წლამდე ერთ-ერთი საფუძველი და ფუძემდებელი ვიყავი სერიალის და როგორ შეიძლება, ეგ პერიოდი ჩემს ცხოვრებაში ოქროს ხანა არ იყოს?! ხშირად მახსენდება თუ არა ჩემი პერსონაჟი? გეტყვით, რომ ესა თუ ის როლი ოდესღაც სადღაც სრულდება. ბედნიერებაა, რომ გვაქვს საშუალება, ბევრი როლი შევქმნათ. ასე რომ, ქეთევანი ჩემი ძალიან ტკბილი მოგონებაა, მისი საშულებით საქართველომ გამიცნო და შემიყვარა. მართლა ჯადოსნური ყუთია ტელევიზორი - დაწყებული სამი წლის ბავშვიდან, მოხუცი ადამიანით დამთავრებული, ქუჩაში ყველა მეფერებოდა და დღემდე მეფერება. ეს არის სასწაული!
ჩემმა ეკრანულმა დამ, თამარ ღლონტმა ანუ თათული ედიშერაშვილმა, სერიოზული პარტნიორობა შევძელით. ხშირად გვითქვამს, ალბათ სხვა გოგო რომ ყოფილიყო, თითოეულის ნაცვლად, ასეთი წარმატებული ტანდემი არ იქნებოდა, ორივემ ერთმანეთს კარგად გავუგეთ, დიდი ჭკუა ვიხმარეთ და გამოცდილებიდან გამომდინარე, ვითამაშეთ დების როლები - ერთმანეთს დავემსგავსეთ, ერთმანეთი გავზადეთ. პარტნიორს სცენასა თუ ეკრანზე დიდი მნიშვნელობა აქვს, ეს წარმატების 70%-ია. ამიტომ, თამარ და ქეთევან ღლონტები ჩემი და თათულის დიდი დამსახურებაა, რა თქმა უნდა, სცენარისტებისაც. რომ იცოდეთ, რეპეტიციაზე რამდენ რამეს ვამატებდით, თუმცა გადაღებაზე უკვე ამის უფლება აღარ გვქონდა. ბევრს ვფიქრობდით კოსტიუმებზე, მანერებზე, ლაპარაკზე, ხმაზე და ასეთი სახეები გამოვიყვანეთ. საქართველოში მათ ბევრმა თავისი თავი მიამსგავსა. იმ პერიოდში რამდენიმე ტყუპი დაიბადა და თამარი და ქეთევანი დაარქვეს" გვიყვება თამუნა ნიკოლაძე, რომელიც უკვე ბევრი წელია "თასუფალი თეატრის" მსახიობია, თამაშობს სპექტაკლებში, აქვს რეპეტიციები. ძალიან უყვარს თეატრი, რომელშიც მუშაობს:
"მიხარია, რომ აქ მუშაობის უფლება მომეცა. რაღაც სხვა პალიტრა გადაშალა. თეატრში უფრო დრამატული ჟანრის და ფსიქოლოგიური დრამის მსახიობი ვარ. მადლობა უფალს, რომ სამსახიობო ოსტატობის განვითარების საშუალება მომეცა და ჩემი თავი გამომავლენინა. მადლიერი მსახიობი ვარ. დღეს თეატრალურ უნივერსიტეტში ურთიერთობა მაქვს პირველკურსელებთან. ძალიან საინტერესო აღმოჩენებში ვარ. როგორც მსახიობი, უკამყოფილო არ ვარ, რაც თეატრალური დავამთავრე, სულ ვმუშაობ. ბევრ რეჟისორთან მომიწა თანამშრომლობამ, რამაც ჩემს შემოქმედებით ზრდას ხელი შეუწყო. `შუა ქალაქში~ გატარებული 10 წელი კი ჩემთვის მთელი ცხოვრებაა, რომლის მადლიერი ვიქნები სულ, რადგანაც ამის გამო ვუყვარვარ საქართველოს" - გვეუბნება "ქეთევან ღლონტი".
თათული ედიშერაშვილი, სერიალში თამარ ღლონტი:
"თავიდან ამ სერიალში გაუაზრებლად აღმოვჩნდი, რეალურად არ ვიცოდი, სად მივდიოდი, რადგანაც მაშინ არ იყო ასეთი პოპულარული მსგავსი პროექტები. წარმოიდგინეთ, რომ შიშითაც კი ვიყავი განწყობილი, რა იქნებოდა, მაგრამ, ხომ ვამბობ, სატელევიზიო კუთხით იმდენად არაფერი ხდებოდა, გარისკვად ღირდა. შემოქმედებითმა ჯგუფმა გაამართლა. მეორე წელია, სერიალი დაიხურა და ადამიანები ქუჩაში რომ მხვდებიან, მეუბნებიან: აგრძელებთ ხომ სერიალს? ამას სრული სერიოზულობით მეუბნებიან. თავიდან იყო სირთულეები - თეატრის მსახიობები მიჩვეულები არ ვართ, ტექსტი წაიკითხო, რეპეტიცია გაიარო და მაშინვე, დუბლის გარეშე ჩაწერო. ამიტომ საკმაოდ რთული სამუშაოები იყო და ვფიქრობდი, უარი ხომ არ ვთქვა-მეთქი, რადგანაც ბევრი რამ იყო გასათვალისწინებელი, მაგრამ მერე აზარტსა და ეშხში შევედით, რადგანაც ვხედავდით, რომ შრომა ფასდებოდა, როგორც მაყურებლისგან ისე შემოქმედებითი ჯგუფისგან.
მერე კი ეს როლი ჩემი ცხოვრების ნაწილი აღმოჩნდა, 10 წელი ამ პერსონაჟთან ერთად ვიცხოვრე. ახლაც არ არსებობს დღე, რამემ ან ვინმემ თამარ ღლონტი არ გამახსენოს. ბედნიერი ვარ, რომ ასე მოხდა, ტელეპროდუქტი დაფასდა და უკონკურენტო აღმოჩნდა, შეუძლებელია, ეს არ ვაღიარო. გარდა ამისა, მაყურებლისგან დიდი პოზიტივი მომიტანა. შეიძლება ამბიციურად ჩამითვალოთ, მაგრამ ჩემზე არაფერი კრიტიკული არ გამიგია. ეს კი იმ ადამიანების დამსახურებაა, ვისთან ერთადაც ვმუშაობდი. მოკლედ, დიდი გამოცდილება დავაგროვე. ეს იყო სანატრელი 10 წელი!
- თქვენს იმპროვიზაციაზე რას იტყვი?
- ბოლოს ჩვენამდე მშრალი ტექსტები მოდიოდა, სადაც ეწერა - დანარჩენი ისე, როგორც თამუნა და თათული გააკეთებენ. სრული იმპოროვიზაციის აბსოლუტური უფლება გვქონდა. ამას ვაკეთებდით და ბევრი რამ, ჩვენი მანერები, თუ ფრაზები ხალხს ატაცებული ჰქონდა და ისინი გადაღებაზე გაგვიკეთებია. რეჟისორის გოჩა კორხელაურის გვეშინოდა ხოლმე, მაგრამ ვბედავდით და მასაც მოსწონდა. მე და თამუნას ერთმანეთის პარტნიორობაში ლომის წილი მიგვიძღვის. თუ გვერდით პარტნიორს არ გრძნობ, რთულია. მეორეა, მუშაობაში ხელი არ უნდა შეუშალო. ჩვენ ერთმანეთის გულშენატკივრები ვართ. ერთმანეთის მიმართ სამსახიობო ტრიუკები არ გვქონია - ვინ უფრო მაგარი იყო. ორივეს გაგვიმართლა და ერთმანეთს ხელს ვუწყობდით. სხვანაირად ის ყველაფერი დროს ვერ გაუძლებდა.
დღეს რა ხდება ჩემს ცხოვრებაში? ნომერ პირველი საქმე ჩემი შვილები და ჩემი ოჯახია, შემდეგ - თეატრი. ვსაქმიანობ სიმღერის სტუდიასა და მუსიკის აკადემიაში, სადაც პედაგოგის სტატუსი მაქვს, ვარ რადიოს პროექტში და რაღაც-რაღაც ღონისძიებებიც მიმყავს. რაც შეეხება "შუა ქალაქშის" განახლებას, შესაძლოა ზღაპრის თემა იყო, მაგრამ ის ერთხელ 2-წლიანი პაუზის შემდეგ იმავე შემადგენლობით განახლდა, ამიტომ არაფერს გამოვრიცხავ. ინტერნეტში რაღაც ჯგუფი ყოფილა, სადაც ხელმოწერებს აგროვებენ, სწორედ მისი განახლების მოთხოვნით. რაკი ასეა, მაყურებელი მას სიხარულით შეხვდება".
მაია დობორჯგინიძე, სერიალში მარიკა:
"ამ როლმა ხალხის სიყვარული მომიტანა და დამიტოვა, რაც ყველა ფეხის ნაბიჯზე დღემდე იგრძნობა. სერიალი ჩემთვის დიდი გამოცდილება იყო და ის წლები ძალიან ძვირფასია. იმ ყველაფერს ახლა ჩემს სტუდენტებს ვუზიარებ, რჩევებს ვაძლევ, როგორ ჯობია მაშინ, როცა უკვე ჩვენს სინამდვილეში სხვადასხვა სერიალი არსებობს. ადამიანების სახეზე ყოველთვის თბილ ღიმილს ვატყობ და ვიცი, რომ ეს სითბო მარიკას ეკუთვნის და ამდენი წლის განმავლობაში გაჩენილი სიმპათიის შედეგია, ამ პროექტის დამსახურებაა. სერიალის მსახიობები ვმეგობრობთ, სამეგობრო წრე ერთი გვაქვს. აქ არ შეიძლება არ გავიხსენოთ რეჟისორი, სცენარისტები, მთელი გუნდი, ხშირად ვიკრიბებით, ვსაუბრობთ, მერე სერიალის ერთ-ერთი პერსონაჟიც, დათო (მსახიობი გოგა ბარბაქაძე და მაია დობორჯგინიძე ცოლ-ქმარი არიან, ავტ.) სახლში მყავს და რომ არ მახსენდებოდეს არაფერი, გოგას შემხედვარეს, ის ყველაფერი მახსენდება.
- დათო ამ სერიალიდან გამორჩეული პერსონაჟი აღმოჩნდა. როგორი იყო მეუღლესთან პოპულარულ სერიალში პარტნიორობა?
- ძალიან იოლი. გოგას პარტნიორობა სცენაზე უფრო რთულია, ბევრად სხვა ძალისხმევას მოითხოვს... იმ მომენტში იმას არ ფიქრობ, რომ მეუღლეა, მსახიობები ვართ და როლები უნდა ვითამაშოთ.
- ირაკლი ჩხეიძე, ანუ ექიმი ოთარ ტატიშვილი შენი უშუალო პარტნიორი იყო. საოცარი პერსონაჟი, ყველას და ყველაფრის შემკვრელი, ჭკუას ყველა მას ეკითხებოდა, მის ოჯახში იკრიბებოდნენ. როგორი პარტნიორია არამსახიობი ოთარ ტატიშვილი?
- ოთარს არ გასჭირვებია თამაში, თუმცა თვითონაც ამბობს, რომ ჩვენგან ბევრი ისწავლა, მართლაც ასეა, მაგრამ ამ პროექტით ჩვენც ბევრი რამ ვისწავლეთ, რადგანაც თეატრიდან ვიყავით მისულები და ტელესერიალის სპეციფიკის პირისპირ აღმოვჩნდით.
- თქვენ - თეატრიდან, ოთარი - კლინიკიდან მოვიდა....
- კი, ნიჭიერი კაცია, მაგრამ არ მერიდება ვთქვა და თვითონაც არ ეწყინება, ზუსტად ვიცი, პროფესიონალიზმში განსხვავება ალბათ იყო, რასაც ფართო მაყურებელი ვერ ამჩნევდა, მაგრამ ირაკლი ჩხეიძე - ეს პერსონაჟი ყველასთვის მისაღები აღმოჩნდა. ოთარმა მის განსახიერებას ნიჭიერად გაართვა თავი. საბოლოოდ ხომ დაოსტატდა კიდეც - მან ჩვენთან ერთად, სერიალს 10 წელი მიუძღვნაა" - ამბობს მაია დობორჯგინიძე. მისი თქმით, ამჟამად არის თეატრში, ოღონდ, უფრო რეჟისორული მიმართულებით. თეატრში საკუთარი როლები სხვებს ჩააბარა. სწავლობს დოქტურანტურაში, ზრდის შვილებს, უვლის ოჯახს...
გოგა ბარბაქაძე, სერიალში დათო:
"მაშინ, გავრისკეთ და თითქმის პირველები ვიყავით, ვინც ასეთი მასშტაბური სერიალი გადაიღო, რომელიც ასე ხანგრძლივად მიმდინარეობდა და იყო პოპულარული. იმ როლის დავიწყება რთულია, რადგანაც ხალხი თუნდაც ქუჩაში ამის საშუალებას არ მაძლევს. მაგრამ უცნაური ის არის, რომ ყველას ისეთივე ჰგონიხარ რატომღაც, ხშირად ასეც ხდება ხოლმე.
- დათოს და ირაკლი ჩხეიძის კვიმატი დიალოგები მაყურებელს ძალიან უყვარდა...
- ნიჭიერი ადამიანია, ჩაჯდა ჩვენთან და ყველაფერში მოგვყვებოდა. რაც არ იცოდა, სწავლობდა.
- სერიალში მეუღლის პარტნიორობა არ არის რთული?
- მსახიობების უმეტესი ნაწილი დიდი ხანი ვიცნობდით ერთმანეთს. მაიკო, თამუნა ნიკოლაძე, ჯაბა კილაძე ჯგუფელები ვიყავით, ერთი პედაგოგი გვყავდა. ამიტომ თვალდახუჭული ვენდობოდით ერთმანეთს. ზოგჯერ თქმაც არ გვჭირდებოდა, ისე ვხვდებოდით, რისი თქმა უნდოდა რომელიმეს. დარწმუნებული ვარ ამ ჯგუფის ასეთი ერთიანობა რომ არ ყოფილიყო, ასეთი წარმატებული `შუა ქალაქში~ არ იქნებოდა.
რაც შეეხება მაიკოს, ერთი, რომ გადასარევად ვიცნობ და მეორე - მსახიობი იმის მსახიობია, თუ ვერ დაივიწყა, რომ სცენაზე პარტნიორობა ცოლთან კი არა, მსახიობთან უწევს, მაშინ ამ პროფესიას თავი უნდა დაანებოს და სხვა საქმე გააკეთოს. მსახიობობა კი ჩვენი საქმეა".
ამჟამად გოგა ბარბაქაძის ცხოვრებაში სატელევიზიო მიმართულებით, როგორც ამბობს, არაფერი ხდება, მოღვაწეობს თავისუფალ თეატრსა და რუსთაველის თეატრში, სადაც ამჟამად რობერტ სტურუას რეჟისორობით დადგმულ "საბრალდებო დასკვნაზე" მუშაობს.
