ტე­ლე­სე­რი­ალს "შუა ქა­ლაქ­ში" მა­ყუ­რე­ბე­ლი ტე­ლე­ეკ­რან­ზე 10 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში უყუ­რებ­და და უყ­ვარ­და მისი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი. სე­რი­ალს სიტ­კო­მის (სი­ტუ­ა­ცი­უ­რი კო­მე­დია) ფორ­მატ­ში იღებ­დნენ.

მის და­წყე­ბას ასე­თი ამ­ბა­ვი უძღო­და - 2007 წელს "ღა­მის შოუს სტუ­დი­ის" წევ­რე­ბი ამე­რი­კა­ში გა­ემ­გზავრნენ, სა­დაც პო­პუ­ლა­რუ­ლი სიტ­კო­მე­ბის პრო­დი­უ­სე­რებს, სცე­ნა­რის­ტებს შეხ­ვდნენ. და­ეს­წრნენ სე­რი­ა­ლის ჩა­წე­რის პრო­ცესს. გა­ი­ა­რეს ტრე­ნინ­გი და ამ ფორ­მა­ტის კე­თე­ბის უფ­ლე­ბა მო­ი­პო­ვეს. სე­რი­ა­ლის სტი­ლი და იუ­მო­რი კი ამ პრო­ექ­ტის პო­პუ­ლა­რო­ბის მი­ზე­ზი გახ­და.

"შუა ქა­ლაქ­ში" პირ­ვე­ლად 2007 წლის 23 სექ­ტემ­ბერს გა­ვი­და ეთერ­ში. სი­ტუ­ა­ცია მე­გობ­რე­ბის ჯგუფ­ზე აგე­ბუ­ლი ამ­ბა­ვი იყო, რომ­ლე­ბიც თბი­ლი­სის ერთ-ერთ უბან­ში ცხოვ­რობ­და, რო­მელ­თა შო­რი­საც ესა თუ ის ამ­ბა­ვი ვი­თარ­დე­ბო­და.

რო­გორ ცხოვ­რო­ბენ და რას საქ­მი­ა­ნო­ბენ დღეს მსა­ხი­ო­ბე­ბი, რომ­ლებ­საც "შუა ქა­ლაქ­მა" არ­ნა­ხუ­ლი პო­პუ­ლა­რო­ბა მო­უ­ტა­ნა - ამა­ზე საყ­ვა­რე­ლი ტე­ლე­სე­რი­ა­ლის მო­ნა­წი­ლე­ე­ბი უყ­ვე­ბი­ან AMBEBI.GE-ს მკი­თხველს:

ასევე დაგაინტერესებთ

07:16 / 29-10-2017

ცნობილი წყვილის უცნობი ამპლუა - მსახიობების ფერმერული საქმიანობის შესახებ აქამდე არსად წაგიკითხავთ

13:07 / 04-04-2018

როგორ სწორდება რბილი და მაგარი "ლასი" - მეტყველების მასტერკლასი თათული ედიშერაშვილისგან

თა­მუ­ნა ნი­კო­ლა­ძე, სე­რი­ალ­ში ქე­თე­ვა­ნი:

"ეს სე­რი­ა­ლი იმ დრო­ის­თვის "ღა­მის შოუს სტუ­დი­ის­გან" ერთ-ერთი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი, სა­ინ­ტე­რე­სო და სე­რი­ო­ზუ­ლი ნა­ნი­ჯი იყო. პრო­ექ­ტი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა, მაგ­რამ ეს არ იყო 2-3 ადა­მი­ა­ნის წარ­მა­ტე­ბა. მას 60-კა­ცი­ა­ნი ჯგუ­ფის 24-სა­ა­თი­ა­ნი შრო­მა უძღვო­და. შე­დე­გად კი ტე­ლე­ეკ­რან­ზე ჩან­და სა­ხა­ლი­სო, საყ­ვა­რე­ლი, ერ­თსა­ა­თი­ა­ნი სე­რი­ა­ლი, რო­მელ­მაც ადა­მი­ა­ნე­ბი ტე­ლე­ეკ­რა­ნებს მი­ა­ჯაჭ­ვა. თა­ვი­დან 5 გოგო და სამი ბიჭი ვი­ყა­ვით... პი­რა­დად ჩემ­თვის სა­ა­მა­ყო ის არის, რომ სე­რი­ა­ლის ერთ-ერთი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პერ­სო­ნა­ჟი გახ­ლდით.

ალ­ბათ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ვი­ა­მა­ყებ, რომ 2007 წლი­დან 2017 წლამ­დე ერთ-ერთი სა­ფუძ­ვე­ლი და ფუ­ძემ­დე­ბე­ლი ვი­ყა­ვი სე­რი­ა­ლის და რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ეგ პე­რი­ო­დი ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ოქ­როს ხანა არ იყოს?! ხში­რად მახ­სენ­დე­ბა თუ არა ჩემი პერ­სო­ნა­ჟი? გე­ტყვით, რომ ესა თუ ის როლი ოდეს­ღაც სა­დღაც სრულ­დე­ბა. ბედ­ნი­ე­რე­ბაა, რომ გვაქვს სა­შუ­ა­ლე­ბა, ბევ­რი როლი შევ­ქმნათ. ასე რომ, ქე­თე­ვა­ნი ჩემი ძა­ლი­ან ტკბი­ლი მო­გო­ნე­ბაა, მისი სა­შუ­ლე­ბით სა­ქარ­თვე­ლომ გა­მიც­ნო და შე­მიყ­ვა­რა. მარ­თლა ჯა­დოს­ნუ­რი ყუ­თია ტე­ლე­ვი­ზო­რი - და­წყე­ბუ­ლი სამი წლის ბავ­შვი­დან, მო­ხუ­ცი ადა­მი­ა­ნით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, ქუ­ჩა­ში ყვე­ლა მე­ფე­რე­ბო­და და დღემ­დე მე­ფე­რე­ბა. ეს არის სას­წა­უ­ლი!

ჩემ­მა ეკ­რა­ნულ­მა დამ, თა­მარ ღლონტმა ანუ თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვილ­მა, სე­რი­ო­ზუ­ლი პარტნი­ო­რო­ბა შევ­ძე­ლით. ხში­რად გვით­ქვამს, ალ­ბათ სხვა გოგო რომ ყო­ფი­ლი­ყო, თი­თო­ე­უ­ლის ნაც­ვლად, ასე­თი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ტან­დე­მი არ იქ­ნე­ბო­და, ორი­ვემ ერ­თმა­ნეთს კარ­გად გა­ვუ­გეთ, დიდი ჭკუა ვიხ­მა­რეთ და გა­მოც­დი­ლე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ვი­თა­მა­შეთ დე­ბის რო­ლე­ბი - ერ­თმა­ნეთს და­ვემ­სგავ­სეთ, ერ­თმა­ნე­თი გავ­ზა­დეთ. პარტნი­ორს სცე­ნა­სა თუ ეკ­რან­ზე დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, ეს წარ­მა­ტე­ბის 70%-ია. ამი­ტომ, თა­მარ და ქე­თე­ვან ღლონ­ტე­ბი ჩემი და თა­თუ­ლის დიდი დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, რა თქმა უნდა, სცე­ნა­რის­ტე­ბი­საც. რომ იცო­დეთ, რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე რამ­დენ რა­მეს ვა­მა­ტებ­დით, თუმ­ცა გა­და­ღე­ბა­ზე უკვე ამის უფ­ლე­ბა აღარ გვქონ­და. ბევ­რს ვფიქ­რობ­დით კოს­ტი­უ­მებ­ზე, მა­ნე­რებ­ზე, ლა­პა­რაკ­ზე, ხმა­ზე და ასე­თი სა­ხე­ე­ბი გა­მო­ვიყ­ვა­ნეთ. სა­ქარ­თვე­ლო­ში მათ ბევ­რმა თა­ვი­სი თავი მი­ამ­სგავ­სა. იმ პე­რი­ოდ­ში რამ­დე­ნი­მე ტყუ­პი და­ი­ბა­და და თა­მა­რი და ქე­თე­ვა­ნი და­არ­ქვეს" გვიყ­ვე­ბა თა­მუ­ნა ნი­კო­ლა­ძე, რო­მე­ლიც უკვე ბევ­რი წე­ლია "თა­სუ­ფა­ლი თე­ატ­რის" მსა­ხი­ო­ბია, თა­მა­შობს სპექ­ტაკ­ლებ­ში, აქვს რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი. ძა­ლი­ან უყ­ვარს თე­ატ­რი, რო­მელ­შიც მუ­შა­ობს:

"მი­ხა­რია, რომ აქ მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა მო­მე­ცა. რა­ღაც სხვა პა­ლიტ­რა გა­და­შა­ლა. თე­ატ­რში უფრო დრა­მა­ტუ­ლი ჟან­რის და ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი დრა­მის მსა­ხი­ო­ბი ვარ. მად­ლო­ბა უფალს, რომ სამ­სა­ხი­ო­ბო ოს­ტა­ტო­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა მო­მე­ცა და ჩემი თავი გა­მო­მავ­ლე­ნი­ნა. მად­ლი­ე­რი მსა­ხი­ო­ბი ვარ. დღეს თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს პირ­ველ­კურ­სე­ლებ­თან. ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო აღ­მო­ჩე­ნებ­ში ვარ. რო­გორც მსა­ხი­ო­ბი, უკამ­ყო­ფი­ლო არ ვარ, რაც თე­ატ­რა­ლუ­რი და­ვამ­თავ­რე, სულ ვმუ­შა­ობ. ბევრ რე­ჟი­სორ­თან მო­მი­წა თა­ნამ­შრომ­ლო­ბამ, რა­მაც ჩემს შე­მოქ­მე­დე­ბით ზრდას ხელი შე­უ­წყო. "შუა ქა­ლაქ­ში~ გა­ტა­რე­ბუ­ლი 10 წელი კი ჩემ­თვის მთე­ლი ცხოვ­რე­ბაა, რომ­ლის მად­ლი­ე­რი ვიქ­ნე­ბი სულ, რად­გა­ნაც ამის გამო ვუყ­ვარ­ვარ სა­ქარ­თვე­ლოს" - გვე­უბ­ნე­ბა "ქე­თე­ვან ღლონ­ტი".

თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვი­ლი, სე­რი­ალ­ში თა­მარ ღლონ­ტი:

"თა­ვი­დან ამ სე­რი­ალ­ში გა­უ­აზ­რებ­ლად აღ­მოვ­ჩნდი, რე­ა­ლუ­რად არ ვი­ცო­დი, სად მივ­დი­ო­დი, რად­გა­ნაც მა­შინ არ იყო ასე­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლი მსგავ­სი პრო­ექ­ტე­ბი. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რომ ში­ში­თაც კი ვი­ყა­ვი გან­წყო­ბი­ლი, რა იქ­ნე­ბო­და, მაგ­რამ, ხომ ვამ­ბობ, სა­ტე­ლე­ვი­ზიო კუ­თხით იმ­დე­ნად არა­ფე­რი ხდე­ბო­და, გა­რის­კვად ღირ­და. შე­მოქ­მე­დე­ბით­მა ჯგუფ­მა გა­ა­მარ­თლა. მე­ო­რე წე­ლია, სე­რი­ა­ლი და­ი­ხუ­რა და ადა­მი­ა­ნე­ბი ქუ­ჩა­ში რომ მხვდე­ბი­ან, მე­უბ­ნე­ბი­ან: აგ­რძე­ლებთ ხომ სე­რი­ალს? ამას სრუ­ლი სე­რი­ო­ზუ­ლო­ბით მე­უბ­ნე­ბი­ან. თა­ვი­დან იყო სირ­თუ­ლე­ე­ბი - თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბე­ბი მიჩ­ვე­უ­ლე­ბი არ ვართ, ტექ­სტი წა­ი­კი­თხო, რე­პე­ტი­ცია გა­ი­ა­რო და მა­შინ­ვე, დუბ­ლის გა­რე­შე ჩა­წე­რო. ამი­ტომ საკ­მა­ოდ რთუ­ლი სა­მუ­შა­ო­ე­ბი იყო და ვფიქ­რობ­დი, უარი ხომ არ ვთქვა-მეთ­ქი, რად­გა­ნაც ბევ­რი რამ იყო გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლი, მაგ­რამ მერე აზარტსა და ეშხში შე­ვე­დით, რად­გა­ნაც ვხე­დავ­დით, რომ შრო­მა ფას­დე­ბო­და, რო­გორც მა­ყუ­რებ­ლის­გან ისე შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ჯგუ­ფის­გან.

მერე კი ეს როლი ჩემი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლი აღ­მოჩ­ნდა, 10 წელი ამ პერ­სო­ნაჟ­თან ერ­თად ვი­ცხოვ­რე. ახ­ლაც არ არ­სე­ბობს დღე, რა­მემ ან ვინ­მემ თა­მარ ღლონ­ტი არ გა­მახ­სე­ნოს. ბედ­ნი­ე­რი ვარ, რომ ასე მოხ­და, ტე­ლეპ­რო­დუქ­ტი და­ფას­და და უკონ­კუ­რენ­ტო აღ­მოჩ­ნდა, შე­უძ­ლე­ბე­ლია, ეს არ ვა­ღი­ა­რო. გარ­და ამი­სა, მა­ყუ­რებ­ლის­გან დიდი პო­ზი­ტი­ვი მო­მი­ტა­ნა. შე­იძ­ლე­ბა ამ­ბი­ცი­უ­რად ჩა­მით­ვა­ლოთ, მაგ­რამ ჩემ­ზე არა­ფე­რი კრი­ტი­კუ­ლი არ გა­მი­გია. ეს კი იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, ვის­თან ერ­თა­დაც ვმუ­შა­ობ­დი. მოკ­ლედ, დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა და­ვაგ­რო­ვე. ეს იყო სა­ნატ­რე­ლი 10 წელი!

- თქვენს იმპრო­ვი­ზა­ცი­ა­ზე რას იტყვი?

- ბო­ლოს ჩვე­ნამ­დე მშრა­ლი ტექ­სტე­ბი მო­დი­ო­და, სა­დაც ეწე­რა - და­ნარ­ჩე­ნი ისე, რო­გორც თა­მუ­ნა და თა­თუ­ლი გა­ა­კე­თე­ბენ. სრუ­ლი იმ­პო­რო­ვი­ზა­ცი­ის აბ­სო­ლუ­ტუ­რი უფ­ლე­ბა გვქონ­და. ამას ვა­კე­თებ­დით და ბევ­რი რამ, ჩვე­ნი მა­ნე­რე­ბი, თუ ფრა­ზე­ბი ხალ­ხს ატა­ცე­ბუ­ლი ჰქონ­და და ისი­ნი გა­და­ღე­ბა­ზე გაგ­ვი­კე­თე­ბია. რე­ჟი­სო­რის გოჩა კორ­ხე­ლა­უ­რის გვე­ში­ნო­და ხოლ­მე, მაგ­რამ ვბე­დავ­დით და მა­საც მოს­წონ­და. მე და თა­მუ­ნას ერ­თმა­ნე­თის პარტნი­ო­რო­ბა­ში ლო­მის წილი მიგ­ვი­ძღვის. თუ გვერ­დით პარტნი­ორს არ გრძნობ, რთუ­ლია. მე­ო­რეა, მუ­შა­ო­ბა­ში ხელი არ უნდა შე­უ­შა­ლო. ჩვენ ერ­თმა­ნე­თის გულ­შე­ნატ­კივ­რე­ბი ვართ. ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ სამ­სა­ხი­ო­ბო ტრი­უ­კე­ბი არ გვქო­ნია - ვინ უფრო მა­გა­რი იყო. ორი­ვეს გაგ­ვი­მარ­თლა და ერ­თმა­ნეთს ხელს ვუ­წყობ­დით. სხვა­ნა­ი­რად ის ყვე­ლა­ფე­რი დროს ვერ გა­უძ­ლებ­და.

დღეს რა ხდე­ბა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში? ნო­მერ პირ­ვე­ლი საქ­მე ჩემი შვი­ლე­ბი და ჩემი ოჯა­ხია, შემ­დეგ - თე­ატ­რი. ვსაქ­მი­ა­ნობ სიმ­ღე­რის სტუ­დი­ა­სა და მუ­სი­კის აკა­დე­მი­ა­ში, სა­დაც პე­და­გო­გის სტა­ტუ­სი მაქვს, ვარ რა­დი­ოს პრო­ექ­ტში და რა­ღაც-რა­ღაც ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბიც მიმ­ყავს. რაც შე­ე­ხე­ბა "შუა ქა­ლაქ­შის" გა­ნახ­ლე­ბას, შე­საძ­ლოა ზღაპ­რის თემა იყო, მაგ­რამ ის ერთხელ 2-წლი­ა­ნი პა­უ­ზის შემ­დეგ იმა­ვე შე­მად­გენ­ლო­ბით გა­ნახ­ლდა, ამი­ტომ არა­ფერს გა­მოვ­რი­ცხავ. ინ­ტერ­ნეტ­ში რა­ღაც ჯგუ­ფი ყო­ფი­ლა, სა­დაც ხელ­მო­წე­რებს აგ­რო­ვე­ბენ, სწო­რედ მისი გა­ნახ­ლე­ბის მო­თხოვ­ნით. რაკი ასეა, მა­ყუ­რე­ბე­ლი მას სი­ხა­რუ­ლით შეხ­ვდე­ბა".

მაია დო­ბორჯგი­ნი­ძე, სე­რი­ალ­ში მა­რი­კა:

"ამ როლ­მა ხალ­ხის სიყ­ვა­რუ­ლი მო­მი­ტა­ნა და და­მი­ტო­ვა, რაც ყვე­ლა ფე­ხის ნა­ბიჯ­ზე დღემ­დე იგ­რძნო­ბა. სე­რი­ა­ლი ჩემ­თვის დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა იყო და ის წლე­ბი ძა­ლი­ან ძვირ­ფა­სია. იმ ყვე­ლა­ფერს ახლა ჩემს სტუ­დენ­ტებს ვუ­ზი­ა­რებ, რჩე­ვებს ვაძ­ლევ, რო­გორ ჯო­ბია მა­შინ, როცა უკვე ჩვენს სი­ნამ­დვი­ლე­ში სხვა­დას­ხვა სე­რი­ა­ლი არ­სე­ბობს. ადა­მი­ა­ნე­ბის სა­ხე­ზე ყო­ველ­თვის თბილ ღი­მილს ვა­ტყობ და ვიცი, რომ ეს სით­ბო მა­რი­კას ეკუთ­ვნის და ამ­დე­ნი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­ჩე­ნი­ლი სიმ­პა­თი­ის შე­დე­გია, ამ პრო­ექ­ტის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა. სე­რი­ა­ლის მსა­ხი­ო­ბე­ბი ვმე­გობ­რობთ, სა­მე­გობ­რო წრე ერთი გვაქვს. აქ არ შე­იძ­ლე­ბა არ გა­ვიხ­სე­ნოთ რე­ჟი­სო­რი, სცე­ნა­რის­ტე­ბი, მთე­ლი გუნ­დი, ხში­რად ვიკ­რი­ბე­ბით, ვსა­უბ­რობთ, მერე სე­რი­ა­ლის ერთ-ერთი პერ­სო­ნა­ჟიც, დათო (მსა­ხი­ო­ბი გოგა ბარ­ბა­ქა­ძე და მაია დო­ბორჯგი­ნი­ძე ცოლ-ქმა­რი არი­ან, ავტ.) სახ­ლში მყავს და რომ არ მახ­სენ­დე­ბო­დეს არა­ფე­რი, გო­გას შემ­ხედ­ვა­რეს, ის ყვე­ლა­ფე­რი მახ­სენ­დე­ბა.

- დათო ამ სე­რი­ა­ლი­დან გა­მორ­ჩე­უ­ლი პერ­სო­ნა­ჟი აღ­მოჩ­ნდა. რო­გო­რი იყო მე­უღ­ლეს­თან პო­პუ­ლა­რულ სე­რი­ალ­ში პარტნი­ო­რო­ბა?

- ძა­ლი­ან იოლი. გო­გას პარტნი­ო­რო­ბა სცე­ნა­ზე უფრო რთუ­ლია, ბევ­რად სხვა ძა­ლის­ხმე­ვას მო­ი­თხოვს... იმ მო­მენ­ტში იმას არ ფიქ­რობ, რომ მე­უღ­ლეა, მსა­ხი­ო­ბე­ბი ვართ და რო­ლე­ბი უნდა ვი­თა­მა­შოთ.

- ირაკ­ლი ჩხე­ი­ძე, ანუ ექი­მი ოთარ ტა­ტიშ­ვი­ლი შენი უშუ­ა­ლო პარტნი­ო­რი იყო. სა­ო­ცა­რი პერ­სო­ნა­ჟი, ყვე­ლას და ყვე­ლაფ­რის შემ­კვრე­ლი, ჭკუ­ას ყვე­ლა მას ეკი­თხე­ბო­და, მის ოჯახ­ში იკ­რი­ბე­ბოდ­ნენ. რო­გო­რი პარტნი­ო­რია არამ­სა­ხი­ო­ბი ოთარ ტა­ტიშ­ვი­ლი?

- ოთარს არ გას­ჭირ­ვე­ბია თა­მა­ში, თუმ­ცა თვი­თო­ნაც ამ­ბობს, რომ ჩვენ­გან ბევ­რი ის­წავ­ლა, მარ­თლაც ასეა, მაგ­რამ ამ პრო­ექ­ტით ჩვენც ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლეთ, რად­გა­ნაც თე­ატ­რი­დან ვი­ყა­ვით მი­სუ­ლე­ბი და ტე­ლე­სე­რი­ა­ლის სპე­ცი­ფი­კის პი­რის­პირ აღ­მოვ­ჩნდით.

- თქვენ - თე­ატ­რი­დან, ოთა­რი - კლი­ნი­კი­დან მო­ვი­და....

- კი, ნი­ჭი­ე­რი კა­ცია, მაგ­რამ არ მე­რი­დე­ბა ვთქვა და თვი­თო­ნაც არ ეწყი­ნე­ბა, ზუს­ტად ვიცი, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მში გან­სხვა­ვე­ბა ალ­ბათ იყო, რა­საც ფარ­თო მა­ყუ­რე­ბე­ლი ვერ ამ­ჩნევ­და, მაგ­რამ ირაკ­ლი ჩხე­ი­ძე - ეს პერ­სო­ნა­ჟი ყვე­ლას­თვის მი­სა­ღე­ბი აღ­მოჩ­ნდა. ოთარ­მა მის გან­სა­ხი­ე­რე­ბას ნი­ჭი­ე­რად გა­არ­თვა თავი. სა­ბო­ლო­ოდ ხომ და­ოს­ტატ­და კი­დეც - მან ჩვენ­თან ერ­თად, სე­რი­ალს 10 წელი მი­უ­ძღვნაა" - ამ­ბობს მაია დო­ბორჯგი­ნი­ძე. მისი თქმით, ამ­ჟა­მად არის თე­ატ­რში, ოღონდ, უფრო რე­ჟი­სო­რუ­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბით. თე­ატ­რში სა­კუ­თა­რი რო­ლე­ბი სხვებს ჩა­ა­ბა­რა. სწავ­ლობს დოქ­ტუ­რან­ტუ­რა­ში, ზრდის შვი­ლებს, უვ­ლის ოჯახს...

გოგა ბარ­ბა­ქა­ძე, სე­რი­ალ­ში დათო:

"მა­შინ, გავ­რის­კეთ და თით­ქმის პირ­ვე­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, ვინც ასე­თი მას­შტა­ბუ­რი სე­რი­ა­ლი გა­და­ი­ღო, რო­მე­ლიც ასე ხან­გრძლი­ვად მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და და იყო პო­პუ­ლა­რუ­ლი. იმ რო­ლის და­ვი­წყე­ბა რთუ­ლია, რად­გა­ნაც ხალ­ხი თუნ­დაც ქუ­ჩა­ში ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ მაძ­ლევს. მაგ­რამ უც­ნა­უ­რი ის არის, რომ ყვე­ლას ისე­თი­ვე ჰგო­ნი­ხარ რა­ტომ­ღაც, ხში­რად ასეც ხდე­ბა ხოლ­მე.

- და­თოს და ირაკ­ლი ჩხე­ი­ძის კვი­მა­ტი დი­ა­ლო­გე­ბი მა­ყუ­რე­ბელს ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და...

- ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნია, ჩაჯ­და ჩვენ­თან და ყვე­ლა­ფერ­ში მოგ­ვყვე­ბო­და. რაც არ იცო­და, სწავ­ლობ­და.

- სე­რი­ალ­ში მე­უღ­ლის პარტნი­ო­რო­ბა არ არის რთუ­ლი?

- მსა­ხი­ო­ბე­ბის უმე­ტე­სი ნა­წი­ლი დიდი ხანი ვიც­ნობ­დით ერ­თმა­ნეთს. მა­ი­კო, თა­მუ­ნა ნი­კო­ლა­ძე, ჯაბა კი­ლა­ძე ჯგუ­ფე­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, ერთი პე­და­გო­გი გვყავ­და. ამი­ტომ თვალ­და­ხუ­ჭუ­ლი ვენ­დო­ბო­დით ერ­თმა­ნეთს. ზოგ­ჯერ თქმაც არ გვჭირ­დე­ბო­და, ისე ვხვდე­ბო­დით, რისი თქმა უნ­დო­და რო­მე­ლი­მეს. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ ამ ჯგუ­ფის ასე­თი ერ­თი­ა­ნო­ბა რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, ასე­თი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი "შუა ქა­ლაქ­ში~ არ იქ­ნე­ბო­და.

რაც შე­ე­ხე­ბა მა­ი­კოს, ერთი, რომ გა­და­სა­რე­ვად ვიც­ნობ და მე­ო­რე - მსა­ხი­ო­ბი იმის მსა­ხი­ო­ბია, თუ ვერ და­ი­ვი­წყა, რომ სცე­ნა­ზე პარტნი­ო­რო­ბა ცოლ­თან კი არა, მსა­ხი­ობ­თან უწევს, მა­შინ ამ პრო­ფე­სი­ას თავი უნდა და­ა­ნე­ბოს და სხვა საქ­მე გა­ა­კე­თოს. მსა­ხი­ო­ბო­ბა კი ჩვე­ნი საქ­მეა".

ამ­ჟა­მად გოგა ბარ­ბა­ქა­ძის ცხოვ­რე­ბა­ში სა­ტე­ლე­ვი­ზიო მი­მარ­თუ­ლე­ბით, რო­გორც ამ­ბობს, არა­ფე­რი ხდე­ბა, მოღ­ვა­წე­ობს თა­ვი­სუ­ფალ თე­ატრსა და რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რში, სა­დაც ამ­ჟა­მად რო­ბერტ სტუ­რუ­ას რე­ჟი­სო­რო­ბით დად­გმულ "საბ­რალ­დე­ბო დას­კვნა­ზე" მუ­შა­ობს.