საზოგადოება
მსოფლიო
პოლიტიკა

14

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

პარასკევი, მთვარის მეთექვსმეტე დღე დაიწყება 19:51-ზე, მთვარე სასწორს ესტუმრება 22:58-ზე მშვიდობიანი საქმეები წარმატებით დასრულდება. კაპიტალდაბანდებებს მოერიდეთ. კარგი დღეა იურიდიული საკითხების მოსაგვარებლად, სასამართლო პროცესების დასაწყებად; შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. გარშემო მყოფებთან ურთიერთობისას გამოიჩინეთ ტაქტი. უფროსს მნიშვნელოვან საკითხებზე საუბრისთვის ნუ შეხვდებით; წვრილ-წვრილი საკითხები მოაგვარეთ. კარგი დღეა დასვენების, მოგზაურობის, ფიზიკური დატვირთვისა და საოჯახო საქმეების შესრულებისთვის. მოერიდეთ ალკოჰოლის მიღებას, მოწევას. არც იშიმშილოთ და არც კუჭი გადატვირთოთ. გაუფრთხილდით თირკმლებს. მოერიდეთ სითხისა და ალკოჰოლის მიღებას. აგრეთვე სუსტდება ენდოკრინული სისტემა.
სამართალი
სამხედრო
მეცნიერება
Faceამბები
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
კონფლიქტები
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"შეყვარებულმა შემაცდინა და შვილი მომპარეს" - "პლეხანოველი მარინას" რეალური ისტორია
"შეყვარებულმა შემაცდინა და შვილი მომპარეს" - "პლეხანოველი მარინას" რეალური ისტორია

ყვე­ლა ქა­ლაქ­სა თუ სო­ფელს თა­ვი­სი კო­ლო­რი­ტი ჰყავს, მათ შო­რის, ჩვენს დე­და­ქა­ლაქ­საც... "პლე­ხა­ნო­ვე­ლი მა­რი­ნაც" თბი­ლი­სე­ლებს ერთ-ერთ კო­ლო­რი­ტად მი­აჩ­ნდათ. მა­რი­ნა ზა­ქა­რი­ას ასუ­ლი გე­ლაშ­ვი­ლი - უცხო­ებს ასე ეც­ნო­ბო­და. "პლე­ხა­ნო­ველ მა­რი­ნა" - ხალ­ხმა შე­არ­ქვა, რად­გან თა­ვი­დან "პლე­ხა­ნო­ვის" გამ­ზირ­ზე ცხოვ­რობ­და...

ეს ქალ­ბა­ტო­ნი 2011 წელს გარ­და­იც­ვა­ლა, მაგ­რამ ბოლო წლებ­ში რად­გა­ნაც ავად­მყო­ფობ­და, ფე­ხე­ბი­დან მო­წყვე­ტი­ლი იყო, დი­ლი­დან-სა­ღა­მომ­დე, სო­ლო­ლაკ­ში, და­დი­ა­ნის ქუ­ჩა­ზე იჯდა, იქვე №20-ში ცხოვ­რობ­და და გამ­ვლელ მან­ქა­ნებს ფულს სთხოვ­და...

მა­რი­ნა ჯერ კი­დევ ჩემი ბავ­შვო­ბის თბი­ლი­სი­დან მახ­სოვ­და, ერთხელ, "პლე­ხა­ნოვ­ზე" კი­ნო­თე­ატ­რში შე­მო­ვი­და, ყუ­რა­დღე­ბა ფრჩხი­ლებ­ზე წას­მუ­ლი წი­თე­ლი ლა­ქით, წი­თე­ლი პო­მა­დით აბ­დღვი­ა­ლე­ბუ­ლი ტუ­ჩე­ბი­თა და ბევ­რი ბეჭ­დით მი­იქ­ცია, ასე­ვე, მის­თვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი ლექ­სი­კი­თა და მე­ტყვე­ლე­ბის სტი­ლით, - ორ თით­ზე ღვი­ნით სავ­სე ჭიქა ედგა, ისე და­ატ­რი­ა­ლა, არ გად­მო­ვარ­დნია და იქი­დან წვე­თი ღვი­ნოც არ დაჰღვრია. მერე ვი­ღა­ცას მი­ად­გა და უხამ­სი სი­ტყვე­ბით ეხუმ­რე­ბო­და...

წლე­ბის წინ კი რო­გორც რეს­პონ­დენტს ისე შევ­ხვდი, იქვე და­დი­ა­ნის ქუ­ჩა­ზე ჩავ­წრე, - ინ­ტერ­ვი­უ­ზე მცი­რე­ო­დე­ნი ფიქ­რის შემ­დეგ დამ­თან­ხმდა, - ფე­ხე­ბი მტკი­ვა, ყა­ვარ­ჯნე­ბის გა­რე­შე ვერ ვდგე­ბი, თუ რამე გინ­და, გვერ­დით და­მი­დე­ქი და მკი­თხეო. მერე მე­ზობ­ლებს სკა­მი გა­მო­ა­ტა­ნი­ნა, - მარ­თლა ფეხ­ზე ხომ არ იდ­გე­ბი? ჟურ­ნა­ლის­ტებს რა გა­გა­ჩე­რებთ, ბევ­რი კი­თხვა იცით, ოღონდ, ძა­ლი­ან არ შე­მა­წუ­ხოო, თან, მან­ქა­ნებს 20 თეთ­რს სთხოვ­და...

რო­გორც ამ­ბობ­და, ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში ლა­მა­ზი გოგო იყო, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიც ჰყო­ლია, რო­მელ­საც შე­უც­დე­ნია, მის­გან შვი­ლი, ულა­მა­ზე­სი გო­გო­ნა შეს­ძე­ნია, მაგ­რამ და­უ­კარ­გავს, უფრო სწო­რად, მის­თვის გო­გო­ნა მო­უ­პა­რავთ... შვი­ლის და­კარ­გვით გამ­წა­რე­ბულს, სმა და­უ­წყია და ცხოვ­რე­ბა აჰ­რე­ვია... იმის მერე მთხოვ­ნე­ლე­ბი კი ჰყო­ლია, მაგ­რამ ყვე­ლას­თვის უარი უთ­ქვამს. "ოჯა­ხი არა­ვის­თვის და­მინ­გრე­ვია, ჩემს გზა­ზე არა­ვინ წა­მიყ­ვა­ნია, ცუდი არა­ვის­თვის მო­მინ­დო­მე­ბია... გა­ფუ­ჭე­ბუ­ლი ის არის, ვი­საც კარ­გი ოჯა­ხი აქვს და კი­დევ სხვას ჰყვა­რობს, ოჯახს ან­გრევს," - ამ­ბობ­და.

ალ­კოჰო­ლით სავ­სე ჭი­ქას ორ თით­ზე და­დე­ბულს ძი­რი­თა­დად თურ­მე რეს­ტორ­ნებ­ში ატ­რი­ა­ლებ­და და სა­დღეგ­რძე­ლო­ებ­საც იქ ამ­ბობ­და, რი­თაც რო­გორც მი­თხრა, "კაი ფულს" შო­უ­ლობ­და, - თურ­მე მო­ქე­ი­ფე­ე­ბი მა­გი­დებ­თან იწ­ვევ­დნენ და ფულს ჩუქ­ნიდ­ნენ. ჭიქა ხე­ლი­დან მხო­ლოდ ერ­თა­დერ­თხელ ჩა­მო­უ­ვარ­და და გა­უ­ტყდა... ერთხელ კი ერთ კაცს მის­თვის უთ­ქვამს, - ეს რა მას­წავ­ლე, სახ­ლში "სერ­ვან­დის" ჭი­ქე­ბი სულ და­ვამ­ტვრიე და ცოლ­მა "პო­ლის ჯო­ხით" თავი გა­მი­ტე­ხაო. მა­რი­ნას უპა­სუ­ხია, ჯერ ალუ­მი­ნის "კრუშ­კა­ზე" უნდა გე­ვარ­ჯი­შაო...

მა­მა­კა­ცებ­ზე თა­ვი­სი შე­ხე­დუ­ლე­ბა ჰქონ­და: "ვინც გა­ფუ­ჭე­ბუ­ლი და უვარ­გი­სი იყო, იმათ­გან მი­წას ბევ­რი მი­ე­ბა­რა, ვინც ვაჟ­კა­ცია, ყვე­ლას ვე­ნაც­ვა­ლე, რად­გა­ნაც მა­გათ ვე­ცო­დე­ბი... ისიც ყო­ფი­ლა, კაცს 100 დო­ლა­რიც მო­უ­ცია, მე და­მი­ლო­ცია, - 100 ამ­დე­ნი გე­შო­ვოს-მეთ­ქი. მერე ის 100 დო­ლა­რი და­ხურ­და­ვე­ბუ­ლა და ბევ­რი ადა­მი­ა­ნის­თვის პური გა­მიყ­ვია, გა­მი­ნა­წი­ლე­ბია და მიჭ­მე­ვია"...

რო­გორც თბი­ლი­სე­ლე­ბის­გან მსმე­ნია, - სი­კე­თის კე­თე­ბა მარ­თლაც ჰყვა­რე­ბია, ცუდი გუ­ლის ადა­მი­ა­ნი არ იყო, არა­ვის­თვის არა­ფე­რი და­უ­შა­ვე­ბი­აო... რე­ა­ლუ­რად კი, ერთი უბე­დუ­რი ქალი გახ­ლდათ, თა­მა­მი და თა­ვი­სუ­ფა­ლი თა­ვის ქცე­ვებ­ში, რი­თაც ქა­ლაქს თავი და­ა­მახ­სოვ­რა და თბი­ლი­სის ცხოვ­რე­ბას, რო­გორც არა­ერ­თი ადა­მი­ა­ნი, ისიც ისე შე­ერ­წყა...

ბოლო პე­რი­ოდ­ში, უკვე აღ­ვნიშ­ნე, რომ ავად­მყო­ფობ­და, რა­ზეც ძა­ლი­ან წუხ­და: "დავ­ბერ­დი, ფე­ხე­ბი, მუხ­ლე­ბი მა­წუ­ხებს, მი­ჭირს მოძ­რა­ო­ბა, მაგ­რამ გა­რეთ რომ გა­მოვ­დი­ვარ და ხალ­ხს ვხვდე­ბი, მგო­ნია, რომ კი­დევ გა­ვივ­ლი, "კას­ტი­ლე­ბი" აღარ დამ­ჭირ­დე­ბა... ასეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში რომ არ ვიყო, ხელს სა­მო­თხოვ­როდ არ გა­ვი­აშ­ვე­რი, მაგ­რამ ხალ­ხს ვე­ნაც­ვა­ლე, ვუყ­ვარ­ვარ და მეც მიყ­ვარს ისი­ნი. მოკ­ლედ, რაც ფე­ხე­ბი მომ­წყდა, მას მერე აქ ვზი­ვარ. მა­ნამ­დე იმ­დე­ნი მქონ­და, გა­ჭირ­ვე­ბუ­ლებს იქით ვეხ­მა­რე­ბო­დი... რეს­ტო­რან­ში აღარ მიშ­ვე­ბენ, დაც­ვა და­ა­ყე­ნეს, თან, აღარც შე­მიძ­ლია, ძვე­ლე­ბუ­რად ენერ­გი­უ­ად ვე­ღარ ვარ." მისი ჩვე­უ­ლი სა­უბ­რის მა­ნე­რა, ბილ­წსი­ტყვა­ო­ბა შერ­ჩე­ნი­ლი ჰქონ­და, რაც არც ჩვენს დი­ა­ლოგს დაჰკლე­ბია...

თით­ქმის ყვე­ლა თით­ზე ბე­ჭედს ატა­რებ­და, სამ­კა­უ­ლე­ბი უყ­ვარ­და, მაგ­რამ ამ­ბობ­და, რომ ადრე უკე­თე­სი ბეჭ­დე­ბი ჰქონ­და, რომ­ლე­ბიც მის­თვის წა­ურ­თმე­ვი­ათ. ეგ რო­გორ-მეთ­ქი? - რო­გორ და ტაქ­სი რო­მელ­შიც ვი­ჯე­ქი, ვი­ღა­ცებ­მა გა­ა­ჩე­რეს, მძღოლს უთხრეს, - ბი­ძია, დედა გვიკ­ვდე­ბაო და მერე 500 მა­ნე­თი წა­არ­თვეს, მე კი­დევ თი­თე­ბი­დან ბეჭ­დე­ბი წამ­გლი­ჯეს. თა­ვი­დან რომ მეც­ნენ, მე­გო­ნა, სხვა რამე უნ­დო­დათ (აქ გუ­ლი­ა­ნად გა­და­ი­ხარ­ხა­რა), თურ­მე ოხ­რებს ჩემი ბეჭ­დე­ბი სდო­მე­ბი­ათ"...

მთავ­რო­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი დი­დად არ უყ­ვარ­და, მაგ­რამ კო­მუ­ნის­ტუ­რი პე­რი­ო­დის ლი­დე­რებ­ზე, სა­ქარ­თვე­ლოს ცენ­ტრა­ლუ­რი კო­მი­ტე­ტის მდივ­ნე­ბი ასე იხ­სე­ნებ­და, - მჟა­ვა­ნა­ძეს ვიც­ნობ­დი, ერ­თად გვი­ქე­ი­ფია, ერთხელ ჰალ­სტუხ­შიც და­ვე­ჭი­დე, ცუდი არა­ფე­რი მიქ­ნია, - უბ­რა­ლოდ, ასე გა­ვეხ­მუმ­რე... შე­ვარ­დნა­ძეს კი­დევ ერთ დღეს სამ­სა­ხურ­ში ვეს­ტუმ­რე, ჩემი იქ მის­ვლის ამ­ბა­ვი რომ გა­ი­გო, მი­თხრეს, - აქ მე­ო­რედ აღარ მოხ­ვი­დეო... ინ­ტერ­ვი­უს როცა ვწერ­დი, მა­შინ უკვე სა­ა­კაშ­ვი­ლი იყო ქვეყ­ნის პრე­ზი­დენ­ტი, მას­ზე კი ასე­თი რამ მი­თხრა, - ჩემ­თვის ცუდი არა­ფე­რი გა­უ­კე­თე­ბია, მაგ­რამ ჩემ­ნა­ირ სა­წყალ ხალ­ხს უნდა მი­ხე­დოს. ამ ქუ­ჩა­ზე ერთხელ მა­ინც უნდა ჩა­მო­ი­ა­როს, მე პირ­ველ­მა მი­ვე­ცი მა­გას ხმაო.

მა­რი­ნა ყვე­ლა­ზე მე­ტად იმას ნა­ნობ­და, რომ შვი­ლი არ ჰყავ­და, რად­გა­ნაც მას­თან ცხოვ­რე­ბა ურ­თი­ერ­თო­ბა უნ­დო­და, "ერთი გოგო თუ დავ­კარ­გე, "ნა­ბიჭ­ვა­რი" გა­მე­ჩი­ნა - ჩემი შვი­ლი ახლა ხომ ჩემ გვერ­დით იქ­ნე­ბო­და?!. "მაგ­რამ "დუ­რა­კი" ვარ, მე­გო­ნა, სულ ახალ­გაზ­რდა ვიქ­ნე­ბო­დი, მა­გა­რი "აჩა­ი­ნი" გოგო ვი­ყა­ვი"...

და კი­დევ ერთი, რო­გორც მა­შინ მის უბან­ში შე­ვი­ტყვე, ერთი პა­ტა­რა ბიჭი გა­უზ­რდია, ბი­ჭუ­ნას ერთი თვი­დან აქ­ცევ­და თურ­მე ყუ­რა­დღე­ბას, ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და, მის გა­რე­შე ვერ ძლებ­და. ჩვი­ლი მის­თვის და­ქალს, ბავ­შვის ბე­ბი­ას, სიკ­ვდი­ლის წინ ჩა­უ­ბა­რე­ბია, "შენი არა­ფე­რი მინ­და, ოღონდ, ამ ბუ­თხუ­ზას მი­მი­ხე­დეო". ეს ამ­ბა­ვი მა­რი­ნამ და­ა­დას­ტუ­რა, პა­ტა­რას მარ­თლა კარ­გად მო­ვუ­ა­რე, მაწ­ვნით გავ­ზარ­დე, ლა­მა­ზი და კარ­გი ბი­ჭი­აო...

და­დი­ა­ნის ქუ­ჩის მა­ცხოვ­რებ­ლებს თვალ­ში დიდ­ხანს აკ­ლდათ მა­რი­ნა, რად­გა­ნაც იმ ქუ­ჩა­ზე თით­ქმის 2 ათე­უ­ლი წელი იჯდა...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE

მთა­ვა­რი ფოტო: ეკა მა­ზი­აშ­ვი­ლი

სიმონი
3

მე არაერთხელ მინახავს ქალაქის სხვადასხვა უბნებში, მას ყველა იცნობდა როგორც ყარაჩოღელ, რამდნად უზნეო იყო არ ვიცი, მაგრამ მას როგორც ასეთს ისე იცნობდნენ

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
კონექტიკურის ქუჩებში პატარა სელაპი იპვეს
ავტორი:

"შეყვარებულმა შემაცდინა და შვილი მომპარეს" - "პლეხანოველი მარინას" რეალური ისტორია

"შეყვარებულმა შემაცდინა და შვილი მომპარეს" - "პლეხანოველი მარინას" რეალური ისტორია

ყველა ქალაქსა თუ სოფელს თავისი კოლორიტი ჰყავს, მათ შორის, ჩვენს დედაქალაქსაც... "პლეხანოველი მარინაც" თბილისელებს ერთ-ერთ კოლორიტად მიაჩნდათ. მარინა ზაქარიას ასული გელაშვილი - უცხოებს ასე ეცნობოდა. "პლეხანოველ მარინა" - ხალხმა შეარქვა, რადგან თავიდან "პლეხანოვის" გამზირზე ცხოვრობდა...

ეს ქალბატონი 2011 წელს გარდაიცვალა, მაგრამ ბოლო წლებში რადგანაც ავადმყოფობდა, ფეხებიდან მოწყვეტილი იყო, დილიდან-საღამომდე, სოლოლაკში, დადიანის ქუჩაზე იჯდა, იქვე №20-ში ცხოვრობდა და გამვლელ მანქანებს ფულს სთხოვდა...

მარინა ჯერ კიდევ ჩემი ბავშვობის თბილისიდან მახსოვდა, ერთხელ, "პლეხანოვზე" კინოთეატრში შემოვიდა, ყურადღება ფრჩხილებზე წასმული წითელი ლაქით, წითელი პომადით აბდღვიალებული ტუჩებითა და ბევრი ბეჭდით მიიქცია, ასევე, მისთვის დამახასიათებელი ლექსიკითა და მეტყველების სტილით, - ორ თითზე ღვინით სავსე ჭიქა ედგა, ისე დაატრიალა, არ გადმოვარდნია და იქიდან წვეთი ღვინოც არ დაჰღვრია. მერე ვიღაცას მიადგა და უხამსი სიტყვებით ეხუმრებოდა...

წლების წინ კი როგორც რესპონდენტს ისე შევხვდი, იქვე დადიანის ქუჩაზე ჩავწრე, - ინტერვიუზე მცირეოდენი ფიქრის შემდეგ დამთანხმდა, - ფეხები მტკივა, ყავარჯნების გარეშე ვერ ვდგები, თუ რამე გინდა, გვერდით დამიდექი და მკითხეო. მერე მეზობლებს სკამი გამოატანინა, - მართლა ფეხზე ხომ არ იდგები? ჟურნალისტებს რა გაგაჩერებთ, ბევრი კითხვა იცით, ოღონდ, ძალიან არ შემაწუხოო, თან, მანქანებს 20 თეთრს სთხოვდა...

როგორც ამბობდა, ახალგაზრდობაში ლამაზი გოგო იყო, შეყვარებულიც ჰყოლია, რომელსაც შეუცდენია, მისგან შვილი, ულამაზესი გოგონა შესძენია, მაგრამ დაუკარგავს, უფრო სწორად, მისთვის გოგონა მოუპარავთ... შვილის დაკარგვით გამწარებულს, სმა დაუწყია და ცხოვრება აჰრევია... იმის მერე მთხოვნელები კი ჰყოლია, მაგრამ ყველასთვის უარი უთქვამს. "ოჯახი არავისთვის დამინგრევია, ჩემს გზაზე არავინ წამიყვანია, ცუდი არავისთვის მომინდომებია... გაფუჭებული ის არის, ვისაც კარგი ოჯახი აქვს და კიდევ სხვას ჰყვარობს, ოჯახს ანგრევს," - ამბობდა.

ალკოჰოლით სავსე ჭიქას ორ თითზე დადებულს ძირითადად თურმე რესტორნებში ატრიალებდა და სადღეგრძელოებსაც იქ ამბობდა, რითაც როგორც მითხრა, "კაი ფულს" შოულობდა, - თურმე მოქეიფეები მაგიდებთან იწვევდნენ და ფულს ჩუქნიდნენ. ჭიქა ხელიდან მხოლოდ ერთადერთხელ ჩამოუვარდა და გაუტყდა... ერთხელ კი ერთ კაცს მისთვის უთქვამს, - ეს რა მასწავლე, სახლში "სერვანდის" ჭიქები სულ დავამტვრიე და ცოლმა "პოლის ჯოხით" თავი გამიტეხაო. მარინას უპასუხია, ჯერ ალუმინის "კრუშკაზე" უნდა გევარჯიშაო...

მამაკაცებზე თავისი შეხედულება ჰქონდა: "ვინც გაფუჭებული და უვარგისი იყო, იმათგან მიწას ბევრი მიებარა, ვინც ვაჟკაცია, ყველას ვენაცვალე, რადგანაც მაგათ ვეცოდები... ისიც ყოფილა, კაცს 100 დოლარიც მოუცია, მე დამილოცია, - 100 ამდენი გეშოვოს-მეთქი. მერე ის 100 დოლარი დახურდავებულა და ბევრი ადამიანისთვის პური გამიყვია, გამინაწილებია და მიჭმევია"...

როგორც თბილისელებისგან მსმენია, - სიკეთის კეთება მართლაც ჰყვარებია, ცუდი გულის ადამიანი არ იყო, არავისთვის არაფერი დაუშავებიაო... რეალურად კი, ერთი უბედური ქალი გახლდათ, თამამი და თავისუფალი თავის ქცევებში, რითაც ქალაქს თავი დაამახსოვრა და თბილისის ცხოვრებას, როგორც არაერთი ადამიანი, ისიც ისე შეერწყა...

ბოლო პერიოდში, უკვე აღვნიშნე, რომ ავადმყოფობდა, რაზეც ძალიან წუხდა: "დავბერდი, ფეხები, მუხლები მაწუხებს, მიჭირს მოძრაობა, მაგრამ გარეთ რომ გამოვდივარ და ხალხს ვხვდები, მგონია, რომ კიდევ გავივლი, "კასტილები" აღარ დამჭირდება... ასეთ მდგომარეობაში რომ არ ვიყო, ხელს სამოთხოვროდ არ გავიაშვერი, მაგრამ ხალხს ვენაცვალე, ვუყვარვარ და მეც მიყვარს ისინი. მოკლედ, რაც ფეხები მომწყდა, მას მერე აქ ვზივარ. მანამდე იმდენი მქონდა, გაჭირვებულებს იქით ვეხმარებოდი... რესტორანში აღარ მიშვებენ, დაცვა დააყენეს, თან, აღარც შემიძლია, ძველებურად ენერგიუად ვეღარ ვარ." მისი ჩვეული საუბრის მანერა, ბილწსიტყვაობა შერჩენილი ჰქონდა, რაც არც ჩვენს დიალოგს დაჰკლებია...

თითქმის ყველა თითზე ბეჭედს ატარებდა, სამკაულები უყვარდა, მაგრამ ამბობდა, რომ ადრე უკეთესი ბეჭდები ჰქონდა, რომლებიც მისთვის წაურთმევიათ. ეგ როგორ-მეთქი? - როგორ და ტაქსი რომელშიც ვიჯექი, ვიღაცებმა გააჩერეს, მძღოლს უთხრეს, - ბიძია, დედა გვიკვდებაო და მერე 500 მანეთი წაართვეს, მე კიდევ თითებიდან ბეჭდები წამგლიჯეს. თავიდან რომ მეცნენ, მეგონა, სხვა რამე უნდოდათ (აქ გულიანად გადაიხარხარა), თურმე ოხრებს ჩემი ბეჭდები სდომებიათ"...

მთავრობაზე ლაპარაკი დიდად არ უყვარდა, მაგრამ კომუნისტური პერიოდის ლიდერებზე, საქართველოს ცენტრალური კომიტეტის მდივნები ასე იხსენებდა, - მჟავანაძეს ვიცნობდი, ერთად გვიქეიფია, ერთხელ ჰალსტუხშიც დავეჭიდე, ცუდი არაფერი მიქნია, - უბრალოდ, ასე გავეხმუმრე... შევარდნაძეს კიდევ ერთ დღეს სამსახურში ვესტუმრე, ჩემი იქ მისვლის ამბავი რომ გაიგო, მითხრეს, - აქ მეორედ აღარ მოხვიდეო... ინტერვიუს როცა ვწერდი, მაშინ უკვე სააკაშვილი იყო ქვეყნის პრეზიდენტი, მასზე კი ასეთი რამ მითხრა, - ჩემთვის ცუდი არაფერი გაუკეთებია, მაგრამ ჩემნაირ საწყალ ხალხს უნდა მიხედოს. ამ ქუჩაზე ერთხელ მაინც უნდა ჩამოიაროს, მე პირველმა მივეცი მაგას ხმაო.

მარინა ყველაზე მეტად იმას ნანობდა, რომ შვილი არ ჰყავდა, რადგანაც მასთან ცხოვრება ურთიერთობა უნდოდა, "ერთი გოგო თუ დავკარგე, "ნაბიჭვარი" გამეჩინა - ჩემი შვილი ახლა ხომ ჩემ გვერდით იქნებოდა?!. "მაგრამ "დურაკი" ვარ, მეგონა, სულ ახალგაზრდა ვიქნებოდი, მაგარი "აჩაინი" გოგო ვიყავი"...

და კიდევ ერთი, როგორც მაშინ მის უბანში შევიტყვე, ერთი პატარა ბიჭი გაუზრდია, ბიჭუნას ერთი თვიდან აქცევდა თურმე ყურადღებას, ძალიან უყვარდა, მის გარეშე ვერ ძლებდა. ჩვილი მისთვის დაქალს, ბავშვის ბებიას, სიკვდილის წინ ჩაუბარებია, "შენი არაფერი მინდა, ოღონდ, ამ ბუთხუზას მიმიხედეო". ეს ამბავი მარინამ დაადასტურა, პატარას მართლა კარგად მოვუარე, მაწვნით გავზარდე, ლამაზი და კარგი ბიჭიაო...

დადიანის ქუჩის მაცხოვრებლებს თვალში დიდხანს აკლდათ მარინა, რადგანაც იმ ქუჩაზე თითქმის 2 ათეული წელი იჯდა...

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE

მთავარი ფოტო: ეკა მაზიაშვილი