"თუ დაადგა საშველი ამ სწავლას და დავამთავრე ნორმალურ ქვეყანაში, ფსიქოლოგიურზე მინდა ჩავაბარო" - ქართველი გოგონას დღიურის გაგრძელება

ეს დღიური 1990-იან წლებში იწერებოდა. მისი ავტორი ერთი ჩვეულებრივი ქართველი გოგონაა, რომელსაც სწორედ იმ პერიოდში მოუწია გარდატეხის წლებმა. დღიურის წერა 14 წლისამ დაიწყო და 17 წლამდე წერდა. მის თვალწინ განვლო იმ მძიმე წლებმა და ბევრმა ისტორიულმა ქარტეხილმა, რომელიც დღეს ბევრს ახსოვს. ბავშვური გულწრფელობით არის ნაამბობი ეს ყველაფერი, ჩვეულებრივი ოჯახური და მოზარდული ამბები, რომელთაც სულ გასდევს ფონად მიტინგები, უშუქობა, გაჭირვება და ომები, რამაც მაშინდელ ახალგაზრდებსა და ბავშვებს საუკეთესო წლები დაუჩრდილა...

მეხუთე ნაწილი. იხილეთ მეოთხე ნაწილი

25 დეკემბერი, ოთხშაბათი, 1991 წ. ოთხი დღეა თბილისში საშინელება ტრიალებს, ისევ ამოტივტივდნენ ოპოზიციონერები. ზვიადს სულ "პუტჩისტები" და "კრემლის აგენტები" აკერია პირზე.

21-ში მთავრობის სასახლეს იარაღით შეუტიეს. რუსთაველზე ახლაც სროლაა. ტელევიზია გამორთულია, რადიო გათიშულია. დამწვარია I სკოლა, მხატვრის სახლი, სასტუმრო "თბილისი"... უტევენ და უტევენ... მოითხოვენ ზვიადის გადადგომას. ამ სიცივეში და თან ალბათ შიშითაც, ხალხი ვერ მიდის პრეზიდენტის დასაცავად. გზებიც გადაკეტილია. გამსახურდია ბუნკერშია და იქიდან იცავს თავს. მას თითო-ოროლა ერთგული ადამიანიღა შერჩა. ის ნაძირალები კი მაღაზიებს ძარცვავენ, იარაღით დათარეშობენ და რასაც უნდათ, იმას აკეთებენ. ზვიადის მომხრეებს საჭმელი შემოაკლდათ, არც ქვეშაგებები აქვთ, არც იარაღი. თბილისის მისადგომებთან სხვადასხვა რაიონებიდან ჩამოსული მოხალისეები დგანან, მაგრამ ოპოზიციონერები მათ ქალაქში არ უშვებენ.

23-ში ჩვენმა მეზობელმა მარიანამ (რუსი ოფიცრის ცოლმა) დედას უთხრა, რომ 22-ში, როცა მისი ქმარი იყო მორიგე, საბჭოთა ნაწილში (რომელიც თბილისში დგას) მისულა ჩვენი დიდი და გამოჩენილი რეჟისორი და რუსებისთვის დახმარება უთხოვია. საბედნიეროდ, მათ უარი უთქვამთ, თორემ ვინ იცის, რა მოხდებოდა.

მამას იარაღი არ აქვს, თორემ ალბათ იქ იქნებოდა. უიარაღოდ კი რა უნდა გააკეთოს, იმათ თავისთვის არ ჰყოფნით (ისე, შეიძლება მეც ვერ მეპატიებინა, ქართველისთვის რომ ესროლა ტყვია).

ამათ კი, თურმე შევარდნაძის ჩამოყვანა უნდათ და მისი პრეზიდენტად დასმა. ჰგონიათ, იმას თუ დააყენებენ, თავადაც გაიხარებენ და ქვეყანას ხელში ჩაიგდებენ. ეს თუ მართლა მოხდა, აი მაშინ იქნება მაფიის პარპაში.

ისევ არ წყდება ტყვიების ზუზუნი. ოპოზიცია ახლა ოპერის შენობაშია. ოჰ, ნეტა დროზე მორჩეს ეს ყველაფერი!!!

დღეს მამაჩემს და მის მეგობარს მანქანის გაჩერება უნდოდათ თურმე ქუჩაში, სადღაც აგვიანდებოდათ. ერთს გაუვლია, არ გაუჩერებია, მეორეს გაუვლია და არც იმას გაუჩერებია. მამას მეგობარს შეუგინია... მანქანის მძღოლმა უცებ დაამუხრუჭა და ავტომატით ხელში, გადარეული გადმოხტომია. ამათ ფეხებთან ავტომატის ჯერი მიუშვა და მოკვლით ემუქრებოდათ. მამას უთქვამს: - დამშვიდდი, შე კაცო, ქართველები არა ვართ, ასეთი სისულელისთვის ხომ არ მოვკლავთ ერთმანეთსო. ის არ დაშოშმინებულა და ითხოვდა მათ კედელთან მისვლას, რომ მიეცხრილა. მამა მიუახლოვდა თურმე, ავტომატზე ხელი მოკიდა და დასამშვიდებლად კიდევ რაღაც უთხრა. იმას უკან დაუხევია და მანქანა მთელი სისწრაფით გაუქროლებია. ხალხი გაკვირვებული უყურებდა ყოველივე ამას, ესენი რომ ასე გაუნძრევლად შეხვდნენ ამ აგრესიას. ერთ ქალს უთქვამს: - შვილო, ქვები ხართ, თუ რა ხართ, ხომ შეიძლებოდა მოეკალით, რატომ არ გაიქეცითო?

მერე კი დაუყოლებია, თუმცა შეიძლება ასე უფრო მომკვდარიყავითო.

ასეა თბილისში ამბები. ყველას იარაღი უჭირავს. განერვიულებული ხალხი დადის ქუჩებში და სულ უბრალო მიზეზის გამო ერთმანეთს ხოცავენ. ოჯახებშიც საშინელი მდგომარეობაა – ზოგან დედა ზვიადისტია, მამა – ოპოზიციონერი, შვილი უპოზიციო და არის ერთი ამბავი.

8 იანვრამდე ახალი წლის არდადეგები გვაქვს, თუმცა რა ახალი წელი გვექნება. დღეისათვის 51-მდეა გარდაცვლილი და 2000-მდე დაჭრილი. საშინელებაა!

11 იანვარი, შაბათი, 1992 წელი.

ახალი წელი დაგვიდგა. უსიხარულოდ და მოწყენილად.

ოპოზიციამ ზვიადი განდევნა მთავრობის სახლიდან. სომხეთისკენ წავიდა თავისი ამალით. მთავრობაში სიგუა, კიტოვანი, იოსელიანი და სხვანი მოვიდნენ. სამხედრო გადატრიალება მოხდა და ძალა მართავს ქვეყანას.

მე აღარავისი მჯერა, ყველაფერი შავით არის მოსილი და არაფერი მიხარია, არც მე და ალბათ, არავის მთელ ქვეყანაში.

არც ზვიადის მჯერა, ვერ მართა სახელმწიფო, მიუშვა სადავეები, წავიდა ცოლის ჭკუაზე.

პრეზიდენტის წასვლის მერე, ბუნკერში ვითომ საწამებელი მოწყობილობები აღმოაჩინეს, ხალხს აწამებდნენო. რაღაც არა მგონია, რომ მართალი იყოს, ახლა ათას რამეს მოუგონებენ.

ახლა კი ამათ დაიკავეს ქვეყანა და სისულელეებს აკეთებენ. სიგუამ ოსებს კულტურული ავტონომია მიართვა. მალე შევარდნაძის ჩამოყვანას აპირებენ. ზოგი ამბობს, შეიძლება გამსახურდიაც დაბრუნდესო...

გაგრძელება