საზოგადოება

5

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის მეათე დღე დაიწყება 14:10-ზე, მთვარე ქალწულშია თამამად წამოიწყეთ ახალი საქმეები. კარგი დღეა უძრავი ქონების შესაძენად, ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად, ვაჭრობისთვის. ცუდი დღეა კამათისა და სასამართლო საქმეებისთვის. სწავლა და გამოცდების ჩაბარება გაგიადვილდებათ. მოაგვარეთ საოჯახო კონფლიქტები. კარგია ნათესავებთან შეხვედრა და საუბარი. დღეს მომხდარი უსიამოვნებები მალევე დასრულდება. კარგი დღეა უფროსთან შესახვედრად და ახალი პროექტების განსახილველად. საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. მოერიდეთ მგზავრობასა და საცხოვრებელი მისამართის შეცვლას. მოერიდეთ ფიზიკურ დატვირთვას. გაგიადვილდებათ საოჯახო საქმეების, რემონტისა და მშენებლობის შესრულება. კარგი დღეა ქორწინებისა და ნიშნობისათვის, ინტიმური ურთიერთობისთვის. მოერიდეთ ოპერაციების ჩატარებას მუცლის ღრუს ორგანოებზე. მარტივ ოპერაციასაც კი შეიძლება გართულება მოჰყვეს.
მსოფლიო
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
სამხედრო
მეცნიერება
Faceამბები
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
საიდან მოდის ახალი წლის აღნიშვნის ტრადიცია
საიდან მოდის ახალი წლის აღნიშვნის ტრადიცია

ახა­ლი წელი - დე­და­მი­წა­ზე არ­სე­ბუ­ლი დღე­სას­წა­უ­ლე­ბი­დან ყვე­ლა­ზე ძვე­ლია. ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ მისი აღ­ნიშ­ვნის ტრა­დი­ცია ფეს­ვებს შო­რე­უ­ლი წარ­სუ­ლი­დან იღებს. ამას­თან, ახა­ლი წლის აღ­ნიშ­ვნის გზე­ბი წლებ­თან ერ­თად თით­ქმის არ შეც­ვლი­ლა. ახა­ლი წლის აღ­ნიშ­ვნა ადა­მი­ა­ნებ­მა მა­შინ და­ი­წყე­ეს, რო­დე­საც მიხ­ვდნენ, რომ სამ­ყა­როს პე­რი­ო­დუ­ლი გა­ნახ­ლე­ბის სა­ჭი­რო­ე­ბა არ­სე­ბობს.

ამო­სა­ვალ წერ­ტი­ლად, სა­ვა­რა­უ­დოდ, ბი­ო­კოს­მო­სურ რით­მებ­ზე დაკ­ვირ­ვე­ბა იქცა: ამ­ქვეყ­ნად ყვე­ლა­ფერს აქვს და­სა­წყი­სი და და­სას­რუ­ლი, მთვა­რე ივ­სე­ბა და შემ­დეგ, მისი გა­ნახ­ლე­ბა ხდე­ბა, ბუ­ნე­ბა ცო­ცხლდე­ბა გა­ზა­ფხულ­ზე და კვდე­ბა ზამ­თარ­ში. დროს და კა­ცობ­რი­ო­ბას ესა­ჭი­რო­ე­ბა პე­რი­ო­დუ­ლი გა­ნახ­ლე­ბა, რო­მე­ლიც ახალ წელს ხდე­ბა. სხვა­დას­ხვა ხალ­ხებ­სა და ტო­მებ­ში ახა­ლი წლის დად­გო­მა გან­სხვა­ვე­ბულ დროს აღი­ნიშ­ნე­ბო­და, თუმ­ცა, ამ დღე­სას­წა­ულს ყვე­ლა ხალ­ხებ­ში ერთი რამ აერ­თი­ა­ნებ­და - ახალ წელს კვდე­ბა ძვე­ლი სამ­ყა­რო, ყვე­ლა ცუდ მოვ­ლე­ნას­თან ერ­თად და იბა­დე­ბა ახა­ლი სამ­ყა­რო.

არ­ქა­ულ სა­ზო­გა­დო­ე­ბებ­ში სამ­ყა­როს შექ­მნა ყო­ველ­წლი­უ­რად ხდე­ბო­და, ზოგ­ჯერ წე­ლი­წად­ში რამ­დენ­ჯერ­მეც კი. მე­სო­პო­ტა­მი­ა­ში ჩვენს წელ­თაღ­რი­ცხვამ­დე მე­სა­მე ათას­წლე­ულ­ში ახალ წელს გა­ზა­ფხუ­ლის ბუ­ნი­ა­ო­ბის დროს ხვდე­ბოდ­ნენ. ით­ვლე­ბო­და, რომ ამ დროს, ცის ღმერ­თი მარ­დუ­კი იმარ­ჯვებ­და დრა­კონ ტი­ა­მატ­ზე, რო­მე­ლიც მსოფ­ლიო ქა­ო­სის გან­სა­ხი­ე­რე­ბას წარ­მო­ად­გენ­და. მო­პო­ვე­ბუ­ლი გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ, მარ­დუ­კი ტი­ა­მა­ტის სხე­ულს ორ ნა­წი­ლად ყოფ­ნა, ქვე­და ნა­წი­ლის­გან იქ­მნე­ბო­და დე­და­მი­წა, ზედა ნა­წი­ლის­გან ცა, ხოლო დე­მო­ნი კინ­გუს სის­ხლის­გან - ადა­მი­ა­ნი.

ძველ ეგ­ვიპ­ტე­ლებ­ში ახა­ლი წელი ახა­ლი სამ­ყა­როს შექ­მნის სიმ­ბო­ლოს წარ­მო­ად­გენ­და. მას ნი­ლო­სის მი­მოქ­ცე­ვის პე­რი­ოდ­ში აღ­ნიშ­ნავ­დნენ, რომ­ლის წყლე­ბიც ყვე­ლა­ფერ ცუდს ჩა­მო­რე­ცხავ­დნენ, ხოლო მდი­ნა­რის მიერ მო­ტა­ნი­ლი ლამი აყ­ვა­ვე­ბის და კარ­გი მო­სავ­ლის სიმ­ბო­ლოდ მი­იჩ­ნე­ო­და. ის­რა­ელ­ში, ახალ წელს ღმერ­თი იაჰვე ქა­ო­სის ძა­ლებ­თან ბრძო­ლა­ში იმარ­ჯვებ­და და მსოფ­ლი­ოს მბრძა­ნე­ბე­ლი ხდე­ბო­და, რისი წყა­ლო­ბი­თაც სამ­ყა­როს გა­ნახ­ლე­ბა ხდე­ბო­და.

წი­ნაქ­რის­ტი­ა­ნულ პე­რი­ოდ­ში, მრა­ვა­ლი ინ­დო­ევ­რო­პე­ლი ხალ­ხე­ბი ახა­ლი წლის დად­გო­მას ზამ­თრის ბუ­ნი­ო­ბის დროს აღ­ნიშ­ნავ­დნენ. მე­სა­მე სა­უ­კუ­ნე­ში, ქრის­ტი­ან­მა ის­ტო­რი­კო­სებ­მა ახა­ლი წლის და­წყე­ბად 1 მარ­ტი მი­იჩ­ნი­ეს, ხოლო მე­ხუ­თე სა­უ­კუ­ნი­დან ამ სტილ­ზე ევ­რო­პის მრა­ვა­ლი ქვე­ყა­ნა გა­და­ვი­და. მე­ო­თხე სა­უ­კუ­ნე­ში რო­მის იმ­პე­რი­ა­ში, წელ­თაღ­რი­ცხვა 25 დე­კემ­ბრი­დან და­ი­წყეს, ანუ, ქრის­ტე­შო­ბი­დან.

სა­ინ­ტე­რე­სოა, რომ 1492 წელი "სა­ბე­დის­წე­როდ", ქვეყ­ნი­ე­რე­ბის აღ­სას­რუ­ლად მი­იჩ­ნე­ო­და. მი­ზე­ზი ებ­რა­ე­ლი და ქრის­ტი­ა­ნი სწავ­ლუ­ლე­ბი გახ­დნენ, რომ­ლე­ბიც თით­ქოს­და, ბიბ­ლი­ა­ზე დაყ­რდნო­ბით ამ­ტკი­ცებ­დნენ, რომ სამ­ყა­რო მხო­ლოდ 6 000-7 000 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში იარ­სე­ბებ­და. ქვეყ­ნი­ე­რე­ბის აღ­სას­რუ­ლის რწმე­ნა იმ­დე­ნად დიდი იყო, რომ რო­მა­უ­ლი და რუ­სუ­ლი კა­ლენ­დრე­ბი 1492 წლით შე­მო­ი­ფარ­გლ­ნენ. თუმ­ცა, რო­გორც ცნო­ბი­ლია, აღ­სას­რუ­ლი არ დად­გა და მსოფ­ლი­ომ ჩვე­ულ რითმში გა­აგ­რძე­ლა არ­სე­ბო­ბა.

რაც შე­ე­ხე­ბა თოვ­ლის ბა­ბუ­ას, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის წი­ნაპ­რე­ბად ზო­გი­ერთ ქვე­ყა­ნა­ში "ად­გლობ­რი­ვი" ჯუ­ჯე­ბი მი­იჩ­ნე­ოდ­ნენ. ყვე­ლა­ზე გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ის­ტო­რი­ის მი­ხედ­ვით, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის პრო­ტო­ტიპს სავ­სე­ბით რე­ა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი წარ­მო­ად­გენ­და, რო­მე­ლიც მე­ო­თხე სა­უ­კუ­ნე­ში, თურ­ქე­თის ქა­ლაქ მი­რა­ში ცხოვ­რობ­და, სა­ხე­ლად ნი­კო­ლო­ზი. ხმე­ბის თა­ნახ­მად, იგი ძა­ლი­ან კე­თი­ლი ადა­მი­ა­ნი იყო. ერთხელ მან გა­ჭირ­ვე­ბუ­ლი ოჯა­ხის სამი ბავ­შვი გა­და­არ­ჩი­ნა სიკ­ვდილს, რო­დე­საც მათ სახ­ლში ფან­ჯრი­დან ოქრო შე­ყა­რა. სიკ­ვი­ლის შემ­დეგ, ნი­კო­ლო­ზი წმინ­და­ნად აკურ­თხეს. შუა სა­უ­კუ­ნე­ებ­ში, ნი­კო­ლო­ზო­ბას, ანუ 19 დე­კემ­ბერს ბავ­შვე­ბის­თვის სა­ჩუქ­რე­ბის ჩუ­ქე­ბის ტრა­დი­ცია და­წეს­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, ტრა­დი­ცი­ამ ახა­ლი წლის დღე­ბის­კენ გად­მო­ი­ნაც­ვლა. მო­ხუცს ყველ­გან სხვა­დას­ხვა სა­ხელს ეძა­ხი­ან: ეს­პა­ნეთ­ში - პაპა ნო­ე­ლი, რუ­მი­ნეთ­ში - მოშ ჯა­რი­ლე, ჰო­ლან­დი­ა­ში - სინ­ტე-კლა­სი, ინ­გლის­სა და ამე­რი­კა­ში - სან­ტა-კლა­უსს, ხოლო ჩვენ­თან - თოვ­ლის ბა­ბუ­ას.

თოვ­ლის ბა­ბუ­ას­თან ერ­თად, ახა­ლი წლის დღე­სას­წა­უ­ლის უც­ვლე­ლი ატ­რი­ბუ­ტი ნაძ­ვის ხეა, რო­მე­ლიც ოდით­გან­ვე წარ­მო­ად­გენ­და ადა­მი­ა­ნი­სა და ბუ­ნე­ბის კავ­ში­რის, გა­ნახ­ლე­ბის სიმ­ბო­ლოს. დიდი ხნით ადრე, სა­ნამ ადა­მი­ა­ნე­ბი შო­ბის აღ­ნიშ­ვნას და­ი­წყებ­დნენ, ძვე­ლი ეგ­ვიპ­ტის მო­სახ­ლე­ო­ბას, დე­კემ­ბრის ყვე­ლა­ზე ხან­მოკ­ლე დღეს სახ­ლში პალ­მის მწვა­ნე რტო­ე­ბი შე­მოჰ­ქონ­დათ, რო­გორც სი­ცო­ცხლის სიკ­ვდილ­ზე გა­მარ­ჯვე­ბის სიმ­ბო­ლო. რო­მა­ე­ლე­ბი მი­წათ­მოქ­მე­დე­ბის ღმერ­თის პა­ტივ­სა­ცე­მად, სა­ა­ხალ­წლო დღე­სას­წა­უ­ლის, სა­ტურ­ნა­ლი­ის დროს, სახ­ლებს მწვა­ნე ფოთ­ლე­ბით რთავ­დნენ. ნაძ­ვის ხის შე­სა­ხებ პირ­ვე­ლი წე­რი­ლო­ბი­თი "სა­ბუ­თი" 16 სა­უ­კუ­ნე­ში გაჩ­ნდა, რომ­ლის თა­ნახ­მა­დაც, ქა­ლაქ სტრას­ბურ­გის მო­სახ­ლე­ო­ბა ნაძ­ვის ხე­ებს ფე­რა­დი ქა­ღალ­დე­ბით, ხი­ლით და ტკბი­ლე­უ­ლით რთავ­და. დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში ტრა­დი­ცია მთელ მსოფ­ლი­ო­ში გავ­რცელ­და.

ბარბარე
0

რაც შერია სულ დავწერე,ხელი აღარ მივარგა

 

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
რა ახალი დეტალებია ხდება ცნობილი კლინიკა „ვივამედში“ პატიმრის გარდაცვალებასთან დაკავშირებით

საიდან მოდის ახალი წლის აღნიშვნის ტრადიცია

საიდან მოდის ახალი წლის აღნიშვნის ტრადიცია

ახალი წელი - დედამიწაზე არსებული დღესასწაულებიდან ყველაზე ძველია. ეს იმას ნიშნავს, რომ მისი აღნიშვნის ტრადიცია ფესვებს შორეული წარსულიდან იღებს. ამასთან, ახალი წლის აღნიშვნის გზები წლებთან ერთად თითქმის არ შეცვლილა. ახალი წლის აღნიშვნა ადამიანებმა მაშინ დაიწყეეს, როდესაც მიხვდნენ, რომ სამყაროს პერიოდული განახლების საჭიროება არსებობს.

ამოსავალ წერტილად, სავარაუდოდ, ბიოკოსმოსურ რითმებზე დაკვირვება იქცა: ამქვეყნად ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული, მთვარე ივსება და შემდეგ, მისი განახლება ხდება, ბუნება ცოცხლდება გაზაფხულზე და კვდება ზამთარში. დროს და კაცობრიობას ესაჭიროება პერიოდული განახლება, რომელიც ახალ წელს ხდება. სხვადასხვა ხალხებსა და ტომებში ახალი წლის დადგომა განსხვავებულ დროს აღინიშნებოდა, თუმცა, ამ დღესასწაულს ყველა ხალხებში ერთი რამ აერთიანებდა - ახალ წელს კვდება ძველი სამყარო, ყველა ცუდ მოვლენასთან ერთად და იბადება ახალი სამყარო.

არქაულ საზოგადოებებში სამყაროს შექმნა ყოველწლიურად ხდებოდა, ზოგჯერ წელიწადში რამდენჯერმეც კი. მესოპოტამიაში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მესამე ათასწლეულში ახალ წელს გაზაფხულის ბუნიაობის დროს ხვდებოდნენ. ითვლებოდა, რომ ამ დროს, ცის ღმერთი მარდუკი იმარჯვებდა დრაკონ ტიამატზე, რომელიც მსოფლიო ქაოსის განსახიერებას წარმოადგენდა. მოპოვებული გამარჯვების შემდეგ, მარდუკი ტიამატის სხეულს ორ ნაწილად ყოფნა, ქვედა ნაწილისგან იქმნებოდა დედამიწა, ზედა ნაწილისგან ცა, ხოლო დემონი კინგუს სისხლისგან - ადამიანი.

ძველ ეგვიპტელებში ახალი წელი ახალი სამყაროს შექმნის სიმბოლოს წარმოადგენდა. მას ნილოსის მიმოქცევის პერიოდში აღნიშნავდნენ, რომლის წყლებიც ყველაფერ ცუდს ჩამორეცხავდნენ, ხოლო მდინარის მიერ მოტანილი ლამი აყვავების და კარგი მოსავლის სიმბოლოდ მიიჩნეოდა. ისრაელში, ახალ წელს ღმერთი იაჰვე ქაოსის ძალებთან ბრძოლაში იმარჯვებდა და მსოფლიოს მბრძანებელი ხდებოდა, რისი წყალობითაც სამყაროს განახლება ხდებოდა.

წინაქრისტიანულ პერიოდში, მრავალი ინდოევროპელი ხალხები ახალი წლის დადგომას ზამთრის ბუნიობის დროს აღნიშნავდნენ. მესამე საუკუნეში, ქრისტიანმა ისტორიკოსებმა ახალი წლის დაწყებად 1 მარტი მიიჩნიეს, ხოლო მეხუთე საუკუნიდან ამ სტილზე ევროპის მრავალი ქვეყანა გადავიდა. მეოთხე საუკუნეში რომის იმპერიაში, წელთაღრიცხვა 25 დეკემბრიდან დაიწყეს, ანუ, ქრისტეშობიდან.

საინტერესოა, რომ 1492 წელი "საბედისწეროდ", ქვეყნიერების აღსასრულად მიიჩნეოდა. მიზეზი ებრაელი და ქრისტიანი სწავლულები გახდნენ, რომლებიც თითქოსდა, ბიბლიაზე დაყრდნობით ამტკიცებდნენ, რომ სამყარო მხოლოდ 6 000-7 000 წლის განმავლობაში იარსებებდა. ქვეყნიერების აღსასრულის რწმენა იმდენად დიდი იყო, რომ რომაული და რუსული კალენდრები 1492 წლით შემოიფარგლნენ. თუმცა, როგორც ცნობილია, აღსასრული არ დადგა და მსოფლიომ ჩვეულ რითმში გააგრძელა არსებობა.

რაც შეეხება თოვლის ბაბუას, თოვლის ბაბუის წინაპრებად ზოგიერთ ქვეყანაში "ადგლობრივი" ჯუჯები მიიჩნეოდნენ. ყველაზე გავრცელებული ისტორიის მიხედვით, თოვლის ბაბუის პროტოტიპს სავსებით რეალური ადამიანი წარმოადგენდა, რომელიც მეოთხე საუკუნეში, თურქეთის ქალაქ მირაში ცხოვრობდა, სახელად ნიკოლოზი. ხმების თანახმად, იგი ძალიან კეთილი ადამიანი იყო. ერთხელ მან გაჭირვებული ოჯახის სამი ბავშვი გადაარჩინა სიკვდილს, როდესაც მათ სახლში ფანჯრიდან ოქრო შეყარა. სიკვილის შემდეგ, ნიკოლოზი წმინდანად აკურთხეს. შუა საუკუნეებში, ნიკოლოზობას, ანუ 19 დეკემბერს ბავშვებისთვის საჩუქრების ჩუქების ტრადიცია დაწესდა. მოგვიანებით, ტრადიციამ ახალი წლის დღებისკენ გადმოინაცვლა. მოხუცს ყველგან სხვადასხვა სახელს ეძახიან: ესპანეთში - პაპა ნოელი, რუმინეთში - მოშ ჯარილე, ჰოლანდიაში - სინტე-კლასი, ინგლისსა და ამერიკაში - სანტა-კლაუსს, ხოლო ჩვენთან - თოვლის ბაბუას.

თოვლის ბაბუასთან ერთად, ახალი წლის დღესასწაულის უცვლელი ატრიბუტი ნაძვის ხეა, რომელიც ოდითგანვე წარმოადგენდა ადამიანისა და ბუნების კავშირის, განახლების სიმბოლოს. დიდი ხნით ადრე, სანამ ადამიანები შობის აღნიშვნას დაიწყებდნენ, ძველი ეგვიპტის მოსახლეობას, დეკემბრის ყველაზე ხანმოკლე დღეს სახლში პალმის მწვანე რტოები შემოჰქონდათ, როგორც სიცოცხლის სიკვდილზე გამარჯვების სიმბოლო. რომაელები მიწათმოქმედების ღმერთის პატივსაცემად, საახალწლო დღესასწაულის, სატურნალიის დროს, სახლებს მწვანე ფოთლებით რთავდნენ. ნაძვის ხის შესახებ პირველი წერილობითი "საბუთი" 16 საუკუნეში გაჩნდა, რომლის თანახმადაც, ქალაქ სტრასბურგის მოსახლეობა ნაძვის ხეებს ფერადი ქაღალდებით, ხილით და ტკბილეულით რთავდა. დროთა განმავლობაში ტრადიცია მთელ მსოფლიოში გავრცელდა.