"მარშრუტკაში" "ბომჟმა" შემაფურთხა" - ცნობილი ქართველები, რომლებიც ყვითელი ავტობუსით, "მარშრუტკით" და მეტროთი მოძრაობენ

მართალია ქალაქში საკუთარი მანქანების რიცხვმა ძალიან მოიმატა, თუმცა საზოგადოებრივი ტრანსპორტით, როგორც ყოველთვის, ისევ ბევრი ადამიანი დადის. მათგან უმეტესობა უპირატესობას მეტროს ანიჭებს. აბა, "მარშრუტკები" რა მოსაწონია?! იქ ჯდომასა და დგომას ერთი ფასი აქვს (პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით). მასში მყოფს, გარე სამყაროსთან კონტაქტი დაკარგული გაქვს, რადგან ისეთი სივრცეა, ვერაფერს ხედავ. ამასთან, ზაფხულში კონდიციონერს არავინ გირთავს, სამაგიეროდ, იძულების წესით,  უგემოვნო მუსიკას გასმენინებენ. მოკლედ, კიდევ არაერთი პრობლემის დასახელებაც შეიძლება...

მოკლედ, მიუხედავად ყველაფრისა, ეს "სიყვითლე" ჩვენს ქალაქს უკვე ძალიან შეეზარდა და თბილისელებსაც სხვა რა გზა აქვთ?! ამ ტრანსპორტით მოძრაობენ...

ვეცადე, ისეთი ცნობილი ადამიანები მომეძებნა, ვისაც საკუთარი მანქანა არ აქვს და ქალაქში სხვადასხვა ტრანსპორტით გადაადგილდებიან. მათი აღმოჩენა, ცოტა კი გაჭირდა...

მაკა შალიკაშვილი, მსახიობი:

- მანქანა არ მაქვს და ქალაქში ვმოძრაობ საზოგადოებრივი ტრანსპორტით: ყვითელი ავტობუსით, "მარშრუტკით", ტაქსითაც. ყვითელ ავტობუსებში რომ ავდივარ, რატომღაც მგზავრები გაოცებულები მიყურებენ, არ სჯერათ, რომ მე ვარ. ამიტომ ხშირად პირადადაც მეუბნებიან და ერთმანეთშიც ლაპარაკობენ, - ეს გოგო მაკა შალიკაშვილს არ ჰგავსო? ცნობილ ქართველებს ხომ "უტყდებათ" საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მგზავრობა და ამიტომ. ამას წინათ ავტობუსში ერთი ცნობილი სახე შემხვდა და მითხრა, მანქანა გავაჩერე, რაღაც გაუჭირდა, თორემ აქ არ ამოვიდოდიო. არადა, რომ ამოვიდეს, რა მოხდა, მერე? ხალხი ტრანსპორტში რომ ჯდება და ქალაქში ისე მოძრაობს, ეს დაკნინებაა? ისე, ერთმა ქალმა ავტობუსიდან მომაძახა კიდეც: მაკა შალიკაშვილო, არ გეკადრება ავტობუსით მგზავრობა. მე მივუგე: მიყიდე მანქანა-მეთქი (სიცილით ამბობს). ზოგი ბილეთსაც მიღებს...

ხანდახან ტაქსებითაც ვმოძრაობ და მძღოლები ტარიფს მიკლებენ, სამ ლარად დავყავარ, ხან ფულს არც მართმევენ. მერე სანამ ჩავჯდები, სერვისს ვითხოვ, მაგნიტოფონი უნდა ჰქონდეს, რომ ვისიამოვნო. მერე ვართვევინებ მუსიკას და ამა თუ იმ თემაზე ვლაპარაკობთ. ზოგჯერ საერთო ნაცნობებიც გამოგვიძებნია, კასპელები მიპოვნია. ტაქსზე ხომ უმეტესად რაიონიდან ჩამოსულები მუშაობენ...

- მანქანის შეძენა არ გინდა?

- არა, მერე ხალხს, მასას დავცილდები, რაც არ მინდა. ახლა რა ვუყოთ, რომ ხანდახან ავტობუსში ცოტა სივიწროვეა? ხან ვინ გვაზის ცხვირზე, თავზე... ზაფხულში ცოტა რთულია, ადამიანები ჰიგიენურ წესებს ნაკლებად იცავენ, მაგრამ ჩემი "ფეისბუქის" გვერდზე არასდროს გამისტატუსებია, დეზადორები იყიდეთ და იბანავეთ-მეთქი... ცოტა ხნის წინ სამარშრუტო ტაქსიში ერთი ''ბომჟი'' ამოვიდა. ყველა გადაირია, მაქსიმალურად მოშორდნენ, უკან გადაიჩოჩეს. მე წინა სკამზე ვიჯექი, ადამიანურად შემეცოდა და გავუღიმე. იცით, რა მოხდა? შემაფურთხა... ასეთი ამბებიც ხდება, მაგრამ რას ვიზამთ? ყვითელი ტრანსპორტით მაინც დავდივარ...

თიკა ჯამბურია, მომღერალი:

- ქალაქში საკუთარი ავტომობილით არ ვმოძრაობ, სანამ მმართვის მოწმობას არ ავიღებ. თუმცა 10 წლიდან მანქანას ვმართავ და საკმაოდ კარგად.

- აქამდე რატომ არ აგიღია მმართვის მოწმობა?

- სიზარმაცის გამო... სხვათა შორის, გამოცდაზე ძალიან მალე გავალ...

- სანამ გამოცდაზე გახვალ, გვითხარი, როგორ და რითი გადაადგილდები ქალაქში?

- ტაქსით, მეგობრების დახმარებით, ჩემი დის, მამაჩემის მანქანით...

- რთულია ეს?

- კი, რა თქმა უნდა, როცა შეგიძლია თვითონ იჯდე საჭესთან და უფრო მეტი საქმე მოაგვარო, რაც გაცილებით კომფორტულია. მაგრამ ხომ ვამბობ, საჭესთან არ ვჯდები, რადგანაც ჯარიმების მეშინია...

- საზოგადოებრივ ტრანსპორტში (ყვითელ ავტობუსი, სამარშრუტო ტაქსი, მეტრო) არ ჯდები?

- საზოგადოებრივი ტრანსპორტით, რა თქმა უნდა, მისარგებლია და მათგან ყველაზე მეტად მეტრო მომწონს.

ჩვენთან მეტრო უფრო განვითარებული რომ იყოს, როგორც სხვა ქვეყნებში, უფრო ხშირად სიამოვნებით ვისარგებლებდი. ავტობუსები მაგიჟებენ, ვერ ვხვდები, ყველა გაჩერებაზე რატომ არის სავალდებულო კიდევ უფრო მეტი ხალხის ჩატენა, როდესაც ყველა ადგილი დაკავებულია? ხალხი ფეხზე დგას და ავტობუსი სიმძიმის გამო ვეღარ დადის. აი, ეს მაგიჟებს...

- მოწმობას რომ აიღებ, გეგმაში გაქვს მანქანის შეძენა?

- მანქანა ფაქტობრივად მაქვს, მას ჩემი ნომრით - "ტიკ" ჩემი და დროებით ატარებდა, თუმცა ჩემია. ძალიან კი არ მომწონს ეს ნომერი, მაგრამ სკოლა რომ დავამთავრე, იქიდან მოყოლებული, მინდოდა საჭესთან დაჯდომა და იმ იმედით, რომ ოდესმე "პრავას" ავიღებდი, მამამ მაჩუქა.

ანა გიუნტერი, ტელეჟურნალისტი:

- უი, უმანქანობა დღეს სისასტიკეა და თან, თუ ძალიან დაძაბული გრაფიკი გაქვს, უარესი. მაგრამ გადაადგილების დროს მძღოლების დახმარებით ვისვენებ.

- მმართვის მოწმობა გაქვს?

- არა.

- არ ცდილობ, რომ აიღო?

- კი, და სწავლის პროცესში ვარ.

- ქალაქში როგორ და რითი გადაადგილები?

- უმეტესად, ტაქსით, რაშიც ძალიან დიდი თანხა მეხარჯება.

- საზოგადოებრივი ტრანსპორტით არ მოძრაობ?

- კი, მაგრამ იშვიათად...

- შენთვის რომელი უფრო მისაღებია - სამარშრუტო ყვითელი ტაქსი, ავტობუსი, თუ მეტრო?

- მეტრო ყველაზე ჩქარი და გრილი ტრანსპორტია, მაგრამ მასთან ახლოს ხშირად ვერ ვხვდები. XXI საუკუნეში უმანქანობა უკვე დიდი პრობლემაა. უკვე წარმოუდგენელია.

ლალი ფაცია

სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის

http://db2.stb.s-msn.com/i/5A/A3D9BF4435F03170411816CBBBAD19_h416_w622_m2_q80_cRvCLYMAJ.jpg