რაზე ოცნებობენ ნოე სულაბერიძის შვილები

ძალიან მიყვარს, როდესაც რესპონდენტად პატარები მყავს. ბავშვებთან ჩაწერილი ინტერვიუ ყოველთვის საოცარ ხასიათზე მაყენებს, რადგანაც გულწრფელები, მხიარულები არიან და დადებითი ენერგიით მმუხტავენ. ამჟამად პროდიუსერ ნოე სულაბერიძის შვილებს - 10 წლის საშკასა და 6 წლის ლიზას ვესაუბრე... ისინი ძალიან ჰგვანან ერთმანეთს. მათთან საუბრისას კაცი ვერც კი იფიქრებს, რომ ერთი დედის შვილები არ არიან (საშკა ნოეს უფროსი შვილია - პირველი ქორწინებიდან, ლიზა კი ეკა სამხარაძისგან ჰყავს).

ლიზა:

- "ნიუტონის თავისუფალ სკოლაში" დავდივარ და უკვე მეორე კლასში გადავედი...

საშკა:

- მე კი პირველი გიმნაზიის მოსწავლე ვარ. სექტემბერში მეექვსე კლასში წავალ.

- "ფეისბუკზე" შენი ვიდეო ვნახე, სადაც პირველი გიმნაზიიდან სხვა სკოლაში გადასვლას განიცდიდი და ძველ მეგობრებს ჰპირდებოდი, რომ მათთან აუცილებლად დაბრუნდებოდი...

- სხვა სკოლაში გადასვლა არ მინდოდა და მიხარია, რომ ისევ ჩემს კლასელებთან ვარ. იქაურობას თავიდანვე ძალიან შევეჩვიე.

- როგორ სწავლობთ?

ლიზა:

- მიყვარს სწავლა და არ ვზარმაცობ. კითხვაც მიყვარს და ქართული ენაც.

საშკა:

- ჩემი საყვარელი საგნებია მათემატიკა და ქართული. ზარმაცობა არც მე მახასიათებს. საერთოდ, მინდა, ფეხბურთელი გამოვიდე და სკოლას რომ დავამთავრებ, მერე რაღაც გამოვიგონო...

- რა უნდა გამოიგონო?

- მაგაზე ახლა დავიწყებ ფიქრს...

ლიზა:

- მე ჯერ არ ვიცი, ვინ უნდა გამოვიდე. სწავლაც მიყვარს, ცეკვაც და სიმღერაც.

- მამაზე რას გვეტყვით?

საშკა:

- ის თავის სიტყვას მუდამ ასრულებს; რასაც გვპირდება, ყველაფერს აკეთებს; სადაც გვიხარია წასვლა, ყველგან დავყავართ...

ლიზა:

- მამა ძალიან მიყვარს, ოღონდ, ცოტა სერიოზულია...

- გიბრაზდება ხოლმე?

საშკა:

- თუ დავაშავებთ, უნდა გაგვიბრაზდეს...

- ამ ზაფხულს სად უნდა დაისვენოთ?

საშკა:

- მე ჯერ ფეხბურთის შეკრებაზე კოჯორში მივდივარ, მერე ოჯახთან ერთად, ბორჯომში წავალ (ბებიამ ასე მითხრა), შემდეგ ქობულეთში წამიყვანენ.

ლიზა:

- მალე ბებია და ბაბუა, დედიკოს მშობლები ჩამოვლენ და ზესტაფონში წამიყვანენ. მერე მე და ჩემი მეგობარი ჩვენმა დედიკოებმა ეგვიპტეში უნდა წაგვიყვანონ და ძალიან მიხარია.

- ლიზა, შენს დედიკოზე რას გვეტყვი?

- დედა და მამა - ორივე ძალიან მიყვარს. ჩემი დედიკო - ეკა სამხარაძე ტელევიზიაში მუშაობს და ჟურნალისტია...

- როგორ გგონია, გარეგნობით ვის ჰგავხარ?

- ორივეს ვგავარ. იცი, კარგი დედიკო მყავს და ისიც მამასავით ცოტა არ იყოს, სერიოზულია...

- საშკა, შენ რას გვეტყვი დედაზე?

- დედაჩემი რუსკა მელაძეა. მესამე წელია, შვედეთშია და იქ მუშაობს.

- გენატრება?

- დიახ და ნოემ შარშან აგვისტოში წამიყვანა კიდეც მასთან, სამი დღით... ისე, ეკა (ლიზას დედა. - ავტ.) დედასავით მყავს.

- ეს ვისი დამსახურებაა?

- მამიკოს დამსახურებაა. ეკასთან თბილი ურთიერთობა მაქვს, რადგანაც ხშირად მიწევს ჩემს დაიკოსთან ყოფნა... ჩვენ შორის სხვაობა 4 წელია. ერთმანეთი ძალიან გვიყვარს.

პატარა სულაბერიძეების საუბარს მათი მამა - ნოეც ესწრებოდა. რამდენიმე კითხვა მასაც დავუსვი.

- შვილებზე რას გვეტყვი?

- მიზანდასახულები არიან. რასაც გადაწყვეტენ, იმ საქმეს აუცილებლად ბოლომდე მიჰყვებიან... გასაოცარი იყო, საშკამ "ფეისბუკზე" ვიდეო რომ "ატვირთა" და ძველ კლასელებს მოკითხვა შეუთვალა. ამას მოფიქრება ხომ უნდოდა? სხვათა შორის, ეს ამბავი შემთხვევით გავიგე. სამსახურში მივედი და თანამშრომლები ლაპარაკობდნენ იმაზე, თუ რა გააკეთა საშკამ. ვიდეო რომ ვნახე, გავოცდი, მაგრამ მერე მივხვდი, ეს გონივრული სვლა იყო, თან, ასე თბილად და რბილად გაკეთებული. ამ ყველაფრის წყალობით ის თავის საყვარელ სკოლაში დაბრუნდა... მეგობრული კლასი აქვს და მათთან დაშორებას ვერ შეეგუა. "ნიუტონის თავისუფალ სკოლაში" მხოლოდ ნახევარი წელი იარა... ლიზა წელს შევიდა სკოლაში. კლასში ყველაზე უმცროსია, რადგანაც სწავლა 5 წლისამ დაიწყო. კარგი მოსწავლეა, სულ სიგელი მოაქვს ხოლმე. მათთან სწავლის განსხვავებული მეთოდია - კლასი ირჩევს საუკეთესო მოსწავლეს და ა.შ.

- ჭკვიანი ბავშვები ჩანან...

- კი, მაგრამ ცელქებიც არიან. მათ რომ ვუყურებ, ჩემი ბავშვობა მაგონდება: მეც მოუსვენარი ვიყავი, სულ რაღაცის ძიებაში გახლდით. როგორც ჩანს, გენეტიკა მაინც თავისას შვრება. ორივეს ჩემი მშობლების სახელები ჰქვია - ელისაბედი და ალექსანდრე (მამა დიდი ხანია, აღარ მყავს).

- კარგი მამა ხარ?

- არა მგონია, ცუდი ვიყო, მაგრამ მინდა, შვილებისთვის მეტი დრო მქონდეს. ვიცი, რომ ერთსაც და მეორესაც ჩემთან ყოფნა უფრო ხშირად უნდათ. მაქსიმალურად ვცდილობ, თუ თავისუფალი საათი გამომიჩნდა, ისინი სადღაც წავიყვანო. რაც მთავარია, ორივეს მოსწონს ჩემს პროექტებზე სიარული. ყველაზე მაგარი გულშემატკივრები არიან.

- "ცეკვავენ ვარსკვლავები" პოპულარული პროექტია. ამ შოუს მთავარი პროდიუსერი მამათქვენია. ალბათ ამით ამაყობთ, არა?

საშკა:

- კარგი პროექტია. მიხარია, რომ ის მამამ "გააკეთა"... ბავშვებისთვისაც რომ იყოს ასეთი რამ, დიდი სიამოვნებით ვიცეკვებდი.

- ლიზა, შენც ხომ არ გაგიჩნდა ცეკვის სურვილი?

- ახლა - არა, მაგრამ როცა გავიზრდები, მერე ვიცეკვებ...

- კლასში ყველამ იცის, რომ ნოეს შვილები ხართ? ამით ხომ არ ტრაბახობთ?

საშკა:

- ტრაბახი რა საჭიროა? ისედაც იციან, ვისი შვილიც ვარ.

ლიზა:

- მე კი მეგობრებისთვის მითქვამს, რომ ცნობილი ბავშვი ვარ (იღიმის).

- ცნობილი შენ ხარ თუ მამაშენი?

- ორივე ცნობილები ვართ (იცინის).

- დედაშენიც (ეკა სამხარაძე) ცნობილი ჟურნალისტია...

- კი, მაგრამ ნოე უფრო ცნობილია.

- მამიკოს პროექტებთან დაკავშირებით რაიმე შენიშვნას ხომ არ აძლევთ?

- მე მაგალითად, არ მომეწონა, იასენია რომ გავარდა, მას ვგულშემატკივრობდი.

საშკა:

- მე ყველა მომწონს, ვინც ცეკვავს, მაგრები არიან. ვინც გაიმარჯვებს, რა თქმა უნდა, ღირსეული იქნება.

- ახლა ვინ გაიმარჯვებს (ინტერვიუ ჩაწერილია საფინალო შოუმდე. - ავტ.)?

ლიზა:

- მგონი, თიელი.

საშკა:

- მეც ასე მგონია.

ნოე:

- მესამე სეზონზე აკვიატებულად გულშემატკივრობდნენ "ყიფშოს" და ქეთი ხატიაშვილს.

ლიზა:

- მე ქეთის გულშემატკივარი ვიყავი და ქეთიმ გაიმარჯვა...

საშკა:

- მე გიორგი ყიფშიძე მომწონდა...

- კომპიუტერთან ბევრ დროს ატარებთ?

საშკა:

- კი, მაგრამ მირჩევნია, თამაშები (კალათბურთი, ფეხბურთი) რეალურად ვითამაშო, ვიდრე კომპიუტერში.

ლიზი:

- მე თითქმის ყოველდღე ვთამაშობ კომპიუტერით და არ მიბრაზდებიან.

- ნოე, შენს შვილებს საჯაროდ რა რჩევებს აძლევ?

- მინდა, რომ საშკამ უფრო მეტი იკითხოს. ინტერნეტი შეიძლება, თანამედროვე მსოფლიოში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს, მაგრამ იმას, რასაც წიგნი მისცემს, ინტერნეტი ვერ მოუტანს. მინდა, ჩემმა შვილებმა ღირებული პროფესიები აირჩიონ. გავა წლები და მიხვდებიან, რომ ეს კომპიუტერული თამაშები არაფრის მომტანია. თუმცა, დოზირებულად ყველაფერი კარგია.

- მათ ერთი დედა არ ჰყავთ. როგორ მოახერხე, რომ ასე უყვართ ერთმანეთი?

- ამისთვის თითქმის არაფერი გამიკეთებია. მერწმუნეთ, ლიზი ახალი დაბადებული რომ იყო, იმ პერიოდში საშკას სახლში თუ გავუვლიდი და ვკითხავდი, - სად წაგიყვანო-მეთქი? ეგრევე მპასუხობდა: ლიზისთანო. არც ზოოპარკი უნდოდა, არც - "მაკდონალდსი"... როგორც ჩანს, რაღაც უხილავი ძაფებით არიან ერთმანეთთან დაკავშირებულები.

- დაბოლოს, ბავშვებო, საინტერესოა, თქვენ რაზე ოცნებობთ?

საშა:

- ძაღლი (ლაბრადორი) მინდა, მყავდეს. მამა მეუბნება, თუ სახლში დაგთანხმდებიან, გიყიდიო.

ლიზი:

- მე კი პატარა კნუტი მინდა. იმედია, მისი ყოლისა და მოვლის უფლებას მომცემენ.

ლალი ფაცია

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)