პოლიტიკა
მსოფლიო
სამართალი

21

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის ოცდამესამე დღე დაიწყება 04:35-ზე, მთვარე მერწყულში იქნება 03:21-დან კარგი დღეა ძველი საქმეების დასასრულებლად. ახლებს ნუ წამოიწყებთ. ნუ განახორციელებთ სერიოზულ ფინანსურ ოპერაციებს. სწავლისთვის ნეიტრალური დღეა. უმჯობესია ეს დღე განმარტოებით, ბუნებაში გაატაროთ. მაქსიმალურად შეამცირეთ კონტაქტები, გულითადი საუბრები. მოერიდეთ ხელმძღვანელობასთან კონფლიქტს. სამსახურის, საქმიანობის შეცვლას. გათავისუფლდით უსარგებლო ნივთებისგან. გაფრთხილდით, მოსალოდნელია ტრავმები და მოტეხილობები. არ დაძაბოთ და გადაღალოთ თვალები.
სპორტი
საზოგადოება
სამხედრო
მეცნიერება
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
წიგნები
Faceამბები
თვის კითხვადი სტატიები
ვინ გაანაწყენა ია სუხიტაშვილი
ვინ გაანაწყენა ია სუხიტაშვილი

"ფე­ის­ბუკ­ზე" მეც ხში­რად შევ­დი­ვარ, მაგ­რამ არა­ვის­თვის და­მი­წე­რია, - ფუ, რას ჰგავ­ხარ-მეთ­ქი", - ამ­ბობს მსა­ხი­ო­ბი ია სუ­ხი­ტაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც ამ­ჯე­რად კა­რი­ე­რა­ზე, პო­ლი­ტი­კა­ზე, დღე­ვან­დე­ლო­ბა­სა და სა­ტე­ლე­ვი­ზიო პრო­ექ­ტებ­ზე გვე­სა­უბ­რა.

პო­ლი­ტი­კა და ახა­ლი და­პი­რე­ბე­ბი

- ძა­ლი­ან "მე­გო­ი­მე­ბა" ის "პი­ა­რი", რა­საც ჩვე­ნი პრე­ზი­დენ­ტო­ბის ზო­გი­ერ­თი კან­დი­და­ტი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ აკე­თებ­და. შე­იძ­ლე­ბა, ასე­თი რამ ყვე­ლა ქვე­ყა­ნა­ში "მო­სუ­ლა", მაგ­რამ ვფიქ­რობ, ადა­მი­ან­მა უნდა ილა­პა­რა­კო იმა­ზე, შენ რა გა­გი­კე­თე­ბია ან რისი შე­თა­ვა­ზე­ბა შე­გიძ­ლია ხალ­ხის­თვის და არა იმა­ზე, სხვამ რა "მი­ქა­რა". თა­ვის წარ­მო­სა­ჩე­ნად სხვა არ უნდა და­აკ­ნი­ნო! გა­უ­თა­ვე­ბე­ლი და­პი­რე­ბე­ბი ხომ ცალ­კე თე­მაა. ახლა მთა­ვა­რია, სი­ტყვას ფასი და­უბ­რუნ­დეს და ახალ­მა პრე­ზი­დენ­ტმა ეს მარ­ცვა­ლი უნდა გა­აღ­ვი­ვოს. ხალ­ხი ბევ­რი რა­მის მი­მართ სკეპ­ტი­კუ­რად არის გან­წყო­ბი­ლი და მათ ვერც გა­ამ­ტყუ­ნებ. ადა­მი­ა­ნებს იმე­დი არ უნდა გა­უც­რუო. მეს­მის, რომ 100%-ით არა­ფე­რი შეს­რულ­დე­ბა, მაგ­რამ ნა­წი­ლობ­რივ მა­ინც ხომ შე­იძ­ლე­ბა, ხალ­ხის სა­კე­თილ­დღე­ოდ რა­ღაც გა­მოს­წორ­დეს?..

კო­ა­ბი­ტა­ცია ქარ­თუ­ლად და "ჩას­ვრი­ლი" პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი

- მომ­წონს, რომ "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" ოლიმ­პი­უ­რი სიმ­შვი­დით ხვდე­ბა "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის­გან" აგო­რე­ბულ სკან­და­ლებ­სა თუ მო­გო­ნილ ამ­ბებს. რო­დე­საც "ჩას­ვრი­ლი" გაქვს, რა­ღა­ცე­ბის უნდა გრცხვე­ნო­დეს. რა­ტომ ჰგო­ნი­ათ, რომ ხალ­ხი ვე­რა­ფერს ამ­ჩნევს? "დას­ტო­ინ­სტვა" უნდა გა­მო­ი­ჩი­ნო და შენს სი­ტყვებს გო­ნე­ბა და­ა­ტა­ნო. არ მინ­და, "ოც­ნე­ბის­ტად" ჩამ­თვა­ლოს ვინ­მემ, მაგ­რამ ამას იმ 9 წლი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ვამ­ბობ, რა­საც ვხე­დავ­დი. კი, ბა­ტო­ნო, კარ­გი რა­ღა­ცე­ბიც ხდე­ბო­და, მაგ­რამ ცუდი უფრო მეტი იყო. ვფიქ­რობ, მთავ­რო­ბას ყო­ველ­თვის უნდა ჰქონ­დეს იმის გან­ცდა, რომ ხალ­ხს უნდა მო­ემ­სა­ხუ­როს. მე რომ თე­ატ­რში მივ­დი­ვარ, ჩემს თე­ატრსა და მა­ყუ­რე­ბელს ვემ­სა­ხუ­რე­ბი და მაქ­სი­მუმს ვა­კე­თებ, რომ კარ­გი "პრო­დუქ­ტი" ვაჩ­ვე­ნო. ხომ იცით, გას­რო­ლი­ლი ბუ­მე­რან­გი ყო­ველ­თვის უკან დაგ­ვიბ­რუნ­დე­ბა... დიდი იმე­დით ვუ­ყუ­რებ მო­მა­ვალს. ძა­ლი­ან მინ­და, ჩემს ქვე­ყა­ნას ფეხ­ზე დად­გო­მა ეღირ­სოს. ხალ­ხი და მთავ­რო­ბა ერ­თად უნდა დად­გეს - რა თქმა უნდა, თუ გვსურს, შე­დე­გი მი­ვი­ღოთ. ღმერ­თმა ასე­თი გე­ნი­ა­ლუ­რი ქვე­ყა­ნა გვი­ბო­ძა, სა­ო­ცა­რი ბუ­ნე­ბით და მას რო­გორ ვერ უნდა მო­ვუ­ა­როთ? უზარ­მა­ზა­რი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის უცხო­ე­ლებ­ზე გა­ქი­რა­ვე­ბა კი­დევ შე­იძ­ლე­ბა, მაგ­რამ გა­ყიდ­ვა უნდა აიკ­რძა­ლოს. ნა­ცის­ტი არ ვარ, მაგ­რამ ასე­თი ფაქ­ტე­ბი "მი­ტყდე­ბა".

რუ­სუ­ლი "ქიცი-ქიც­მა­ცუ­რი"

- ვერ გა­ვი­გე, რუ­სეთს რა უნდა, მათ­თან აღარც ქიცი ჭრის და აღარც - ქიც­მა­ცუ­რი. ვერ აღვწერ იმას, რაც ჩემი თვა­ლით დვან­ში ვნა­ხე. მძლე­თამ­ძლე რომ ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, იმ მე­სა­ზღვრე­ე­ბის წი­ნა­შე რა­ღაც სას­წა­ულს ჩა­ვი­დენ­დი - ეს ყვე­ლა­ფე­რი აუ­ტა­ნე­ლი სა­ნა­ხა­ვი გახ­ლდათ... გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი ძა­ლი­ან გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი და ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნია და მინ­და, კი­დევ ერთხელ და­ვი­ჯე­რო, რომ რა­ღაც უკე­თე­სო­ბის­კენ შე­იც­ვლე­ბა.

კუ­ლი­ნა­რია

- ყოვ­ლის­შემ­ძლე კუ­ლი­ნა­რი არ ვარ და ეს დე­და­ჩე­მის "დამ­სა­ხუ­რე­ბაა". დედა ცდი­ლობ­და, ჩემ­თვის სწავ­ლა­ში შე­ე­წყო ხელი და სამ­ზა­რე­უ­ლოს არ მა­კა­რებ­და... სა­მა­გი­ე­როდ, მას მერე, რაც მი­შას მე­უღ­ლე გავ­ხდი, კუ­ლი­ნა­რი­უ­ლი ექ­სპე­რი­მენ­ტე­ბის კე­თე­ბა და­ვი­წყე. ბად­რიჯ­ნის­გან ბევ­რნა­ი­რი კერ­ძის მომ­ზა­დე­ბა შე­მიძ­ლია და ეს ჩემი უსაყ­ვარ­ლე­სი ბოსტნე­უ­ლია. ძა­ლი­ან მინ­და, "ბორშჩის" მომ­ზა­დე­ბაც ვის­წავ­ლო. ეს წვნი­ა­ნი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, გან­სა­კუთ­რე­ბით - თუ უკ­რა­ი­ნა­ში ყოფ­ნი­სას მი­ვირ­თმევ... თა­ვი­დან ქა­თამს სა­შინ­ლად ვწვავ­დი, მაგ­რამ მერე "და­ვა­მუ­ღა­მე" და ახლა ფან­ტას­ტი­კუ­რი გა­მომ­დის. ნამ­ცხვრე­ბი­სა და ტკბი­ლე­უ­ლის მოყ­ვა­რუ­ლი დი­დად არ ვარ და შე­სა­ბა­მი­სად, მათი მომ­ზა­დე­ბა არ ვიცი, მხო­ლოდ ბლი­ნე­ბის ცხო­ბა მე­ხერ­ხე­ბა.

"ხორ­ცის­ტი" ვარ. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს მწვა­დი, ქა­ბა­ბი, ხინ­კა­ლი, პილ­მე­ნი. მახ­სოვს, დე­და­ჩე­მი ხინ­კლის მოხ­ვე­ვას მას­წავ­ლი­და, მაგ­რამ ვერ "და­ვა­მუ­ღა­მე". ჭამა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. არ არ­სე­ბობს, ისე და­ვი­ძი­ნო, რომ ოთხჯერ არ მქონ­დეს ნა­ჭა­მი. არ არ­სე­ბობს, დი­ლით კა­რა­ქი­ა­ნი პური და ჩაი რომ არ მი­ვირ­თვა.

პრო­ექ­ტი "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი" და "სა­ა­რა­კო" სი­გამ­ხდრე

- სი­მაღ­ლე­ში 172 სან­ტი­მეტ­რი ვარ. გამ­ხდა­რი ყო­ველ­თვის ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ერთი პე­რი­ო­დი, როცა პრო­ექ­ტში "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი" ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, წო­ნა­ში სა­ოც­რად და­ვი­კე­ლი. მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა 45-46 კი­ლოგ­რა­მი ვი­ყა­ვი, თუ ორ­სუ­ლო­ბის პე­რი­ოდს არ ჩავ­თვლით (მა­შინ წო­ნა­ში 22 კილო მო­ვი­მა­ტე), პრო­ექ­ტის დროს კი მხო­ლოდ 39 კი­ლოგ­რამს ვი­წო­ნი­დი, რაც "ვე­ლურ­მა" შრო­მამ გა­ნა­პი­რო­ბა. ყო­ველ­დღი­უ­რად 8 სა­ათს ვვარ­ჯი­შობ­დი და ყო­ველ ორ­შა­ბათს ნერ­ვი­უ­ლო­ბა გა­რან­ტი­რე­ბუ­ლი გვქონ­და. პა­რა­ლე­ლუ­რად, ლე­ვან კო­ღუ­აშ­ვი­ლის ფილმში მი­ღებ­დნენ, თე­ატ­რში ახა­ლი სპექ­ტაკ­ლის რე­პე­ტი­ცი­ე­ბიც და­მე­წყო და შო­უ­ში ყოფ­ნის პე­რი­ოდ­ში, პრე­მი­ე­რაც მქონ­და; ასე­ვე, ძვე­ლი რე­პერ­ტუ­ა­რის სპექ­ტაკ­ლებ­ზე ვმუ­შა­ობ­დით და ბო­ლოს და ბო­ლოს, პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბაც ხომ მქონ­და? დღე-ღა­მე­ში მხო­ლოდ 2 სა­ა­თი მე­ძი­ნა, ბევრ ყა­ვას ვსვამ­დი, ამ ყვე­ლა­ფერ­მა კი სა­ბო­ლო­ოდ, შე­დე­გი გა­მო­ი­ღო და სა­შინ­ლად გავ­ხდი. ახლა წო­ნა­ში 52 კილო ვარ და ეს მომ­წონს. სხვა­თა შო­რის, ამ პრო­ეტ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის დროს გი­ორ­გი ვარ­დო­სა­ნი­ძემ წო­ნა­ში 18 კი­ლოგ­რა­მი და­იკ­ლო, რატი წი­თე­ლა­ძე და ეკა ნი­ჟა­რა­ძეც საგ­რძნობ­ლად გახ­დნენ. ისე, ჩვე­ნი მო­ცეკ­ვა­ვე­ე­ბი ძა­ლი­ან მე­ცო­დე­ბი­ან - რომ არა "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი", ასე­თი ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი პო­პუ­ლა­რუ­ლე­ბი ვერ იქ­ნე­ბოდ­ნენ.

უტაქ­ტო "ფე­ის­ბუ­კე­ლე­ბი"

- ნა­წყე­ნი ვარ ბევრ ადა­მი­ან­ზე; მათ­ზე, ვინც ჩემი სი­გამ­ხდრის გამო "ფე­ის­ბუკ­ზე" უარ­ყო­ფით რა­ღა­ცებს წერ­და. რო­გორ აღარ "მამ­კობ­დნენ": - "უპატ­რო­ნო!" "პატ­რო­ნი არ გყავს?" "ამ უბე­დურს კა­ხექ­სია სჭირს, რამე უშ­ვე­ლეთ" და ა.შ. ნამ­დვი­ლად არ მი­ცხოვ­რია ისე, რომ ვინ­მეს­თან თავი შე­მერ­ცხვი­ნა და ასე­თი სი­ტყვე­ბი და­მემ­სა­ხუ­რე­ბი­ნა. არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რად არც ერთი საქ­მის­თვის არ მო­მი­კი­დია ხელი და თუკი "სუ­პერ" არ გა­მო­სუ­ლა, ცუ­დიც არ ყო­ფი­ლა. იქ­ნებ ავად ვი­ყა­ვი და ამა­ზე რა­ტომ არ და­ფიქ­რდნენ? თუ ამ ინ­ტერ­ვი­უს წა­ი­კი­თხა­ვენ, ალ­ბათ მიხ­ვდე­ბი­ან თა­ვი­ანთ შეც­დო­მას. არა­სო­დეს მო­ექ­ცეთ ხალ­ხს ასე ცუ­დად! "ფე­ის­ბუკ­ზე" მეც ხში­რად შევ­დი­ვარ, მაგ­რამ არა­ვის­თვის მი­მი­წე­რია, - ფუ, რას ჰგავ­ხარ-მეთ­ქი. ადა­მი­ან­მა პირ­ველ რიგ­ში, სა­კუ­თარ თავს არ უნდა მის­ცეს სხვი­სი უსა­ფუძ­ვლოდ გა­ლან­ძღვის უფ­ლე­ბა.

ფილ­მე­ბი და სი­ახ­ლე­ე­ბი

- ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში ვცხოვ­რობთ, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი შე­და­რე­ბი­თია და ამის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ რა­ღაც-რა­ღა­ცე­ბი ჩემ­თა­ნაც ხდე­ბა. ყო­ველ­თვის გინ­და, შენს პრო­ფე­სი­ა­ში უფრო მეტი გა­ა­კე­თო, მაგ­რამ ყვე­ლა­ფე­რი ჩვე­ნი სურ­ვი­ლი­სა­მებრ ვერ იქ­ნე­ბა. თვალს ვერ დავ­ხუ­ჭავთ ბევრ რა­მე­ზე: ახლა ქვე­ყა­ნა­ში ფი­ნან­სუ­რი კრი­ზი­სია, პო­ლი­ტი­კუ­რად ბევ­რი რამ არის და­სა­ლა­გე­ბე­ლი და ა.შ. ეს კი ჩვენს სფე­როს პირ­და­პირ "ურტყამს". ახ­ლა­ხან და­ვამ­თავ­რეთ მუ­შა­ო­ბა მოკ­ლე­მეტ­რა­ჟი­ან ფილმზე, რო­მე­ლიც გიგა აგ­ლა­ძემ დათო ტუ­რაშ­ვი­ლის სცე­ნა­რის მი­ხედ­ვით გა­და­ი­ღო. მას­თან მუ­შა­ო­ბამ პირ­ვე­ლად მო­მი­წია და შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ პირ­ვე­ლად ვნა­ხე ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან მონ­დო­მე­ბუ­ლი იყო, რათა კარ­გი კინო გა­და­ე­ღო და მან ეს შეძ­ლო! დათო ტუ­რაშ­ვილ­მა ეს სცე­ნა­რი დიდი ხნის წინ და­წე­რა, მაგ­რამ თემა ახ­ლაც აქ­ტუ­ა­ლუ­რია იმ მხრივ, რომ რუსი მე­სა­ზღვრი­სა და ქარ­თვე­ლი გო­გოს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზეა. თით­ქოს იწი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლაო, ამ ფილმში დვან­ში მომ­ხდა­რი ამ­ბე­ბის მსგავ­სი რა­ღა­ცე­ბი ხდე­ბა... თე­ბერ­ვალ­ში რუ­სი­კო გლურ­ჯი­ძეს­თან ვი­წყებ მუ­შა­ო­ბას ფილმზე - "სხვი­სი სახ­ლი­დან". 3 დე­კემ­ბერს კი ლე­ვან კო­ღუ­აშ­ვი­ლის ფილ­მის პრე­მი­ე­რა - "შემ­თხვე­ვი­თი პა­ე­მა­ნი" გა­ი­მარ­თე­ბა, რო­მე­ლიც თბი­ლი­სის სა­ერ­თა­შო­რი­სო კი­ნო­ფეს­ტი­ვალ­ზე ერთჯე­რა­დად ჩა­ეშ­ვე­ბა და ვი­საც სურ­ვი­ლი და შე­საძ­ლებ­ლო­ბა ექ­ნე­ბა, ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­დე­ბა, თუ მოვა და ნა­ხავს. სა­ინ­ტე­რე­სო როლი მაქვს და ლე­ვან­თან მუ­შა­ო­ბა ჩემ­თვის ყო­ველ­თვის სა­სი­ა­მოვ­ნოა.

რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი

- თე­ატ­რში სე­ზო­ნი მალე გა­იხ­სნე­ბა. ბა­ტო­ნი რო­ბი­კო ჯერ­ჯე­რო­ბით, მოს­კოვ­შია, სა­დაც სპექ­ტაკლს დგამს და რო­დის ჩა­მო­ვა, ზუს­ტად არ ვი­ცით. ასე რომ, ძვე­ლი რე­პერ­ტუ­ა­რი­დან შე­ვარ­ჩევთ რამ­დე­ნი­მე ნა­მუ­შე­ვარს.

თამ­თა და­დე­შე­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

ვინ გაანაწყენა ია სუხიტაშვილი

ვინ გაანაწყენა ია სუხიტაშვილი

"ფეისბუკზე" მეც ხშირად შევდივარ, მაგრამ არავისთვის დამიწერია, - ფუ, რას ჰგავხარ-მეთქი", - ამბობს მსახიობი ია სუხიტაშვილი, რომელიც ამჯერად კარიერაზე, პოლიტიკაზე, დღევანდელობასა და სატელევიზიო პროექტებზე გვესაუბრა.

პოლიტიკა და ახალი დაპირებები

- ძალიან "მეგოიმება" ის "პიარი", რასაც ჩვენი პრეზიდენტობის ზოგიერთი კანდიდატი წინასაარჩევნოდ აკეთებდა. შეიძლება, ასეთი რამ ყველა ქვეყანაში "მოსულა", მაგრამ ვფიქრობ, ადამიანმა უნდა ილაპარაკო იმაზე, შენ რა გაგიკეთებია ან რისი შეთავაზება შეგიძლია ხალხისთვის და არა იმაზე, სხვამ რა "მიქარა". თავის წარმოსაჩენად სხვა არ უნდა დააკნინო! გაუთავებელი დაპირებები ხომ ცალკე თემაა. ახლა მთავარია, სიტყვას ფასი დაუბრუნდეს და ახალმა პრეზიდენტმა ეს მარცვალი უნდა გააღვივოს. ხალხი ბევრი რამის მიმართ სკეპტიკურად არის განწყობილი და მათ ვერც გაამტყუნებ. ადამიანებს იმედი არ უნდა გაუცრუო. მესმის, რომ 100%-ით არაფერი შესრულდება, მაგრამ ნაწილობრივ მაინც ხომ შეიძლება, ხალხის საკეთილდღეოდ რაღაც გამოსწორდეს?..

კოაბიტაცია ქართულად და "ჩასვრილი" პოლიტიკოსები

- მომწონს, რომ "ქართული ოცნება" ოლიმპიური სიმშვიდით ხვდება "ნაციონალებისგან" აგორებულ სკანდალებსა თუ მოგონილ ამბებს. როდესაც "ჩასვრილი" გაქვს, რაღაცების უნდა გრცხვენოდეს. რატომ ჰგონიათ, რომ ხალხი ვერაფერს ამჩნევს? "დასტოინსტვა" უნდა გამოიჩინო და შენს სიტყვებს გონება დაატანო. არ მინდა, "ოცნებისტად" ჩამთვალოს ვინმემ, მაგრამ ამას იმ 9 წლიდან გამომდინარე ვამბობ, რასაც ვხედავდი. კი, ბატონო, კარგი რაღაცებიც ხდებოდა, მაგრამ ცუდი უფრო მეტი იყო. ვფიქრობ, მთავრობას ყოველთვის უნდა ჰქონდეს იმის განცდა, რომ ხალხს უნდა მოემსახუროს. მე რომ თეატრში მივდივარ, ჩემს თეატრსა და მაყურებელს ვემსახურები და მაქსიმუმს ვაკეთებ, რომ კარგი "პროდუქტი" ვაჩვენო. ხომ იცით, გასროლილი ბუმერანგი ყოველთვის უკან დაგვიბრუნდება... დიდი იმედით ვუყურებ მომავალს. ძალიან მინდა, ჩემს ქვეყანას ფეხზე დადგომა ეღირსოს. ხალხი და მთავრობა ერთად უნდა დადგეს - რა თქმა უნდა, თუ გვსურს, შედეგი მივიღოთ. ღმერთმა ასეთი გენიალური ქვეყანა გვიბოძა, საოცარი ბუნებით და მას როგორ ვერ უნდა მოვუაროთ? უზარმაზარი ტერიტორიების უცხოელებზე გაქირავება კიდევ შეიძლება, მაგრამ გაყიდვა უნდა აიკრძალოს. ნაცისტი არ ვარ, მაგრამ ასეთი ფაქტები "მიტყდება".

რუსული "ქიცი-ქიცმაცური"

- ვერ გავიგე, რუსეთს რა უნდა, მათთან აღარც ქიცი ჭრის და აღარც - ქიცმაცური. ვერ აღვწერ იმას, რაც ჩემი თვალით დვანში ვნახე. მძლეთამძლე რომ ვყოფილიყავი, იმ მესაზღვრეების წინაშე რაღაც სასწაულს ჩავიდენდი - ეს ყველაფერი აუტანელი სანახავი გახლდათ... გიორგი მარგველაშვილი ძალიან განათლებული და ნიჭიერი ადამიანია და მინდა, კიდევ ერთხელ დავიჯერო, რომ რაღაც უკეთესობისკენ შეიცვლება.

კულინარია

- ყოვლისშემძლე კულინარი არ ვარ და ეს დედაჩემის "დამსახურებაა". დედა ცდილობდა, ჩემთვის სწავლაში შეეწყო ხელი და სამზარეულოს არ მაკარებდა... სამაგიეროდ, მას მერე, რაც მიშას მეუღლე გავხდი, კულინარიული ექსპერიმენტების კეთება დავიწყე. ბადრიჯნისგან ბევრნაირი კერძის მომზადება შემიძლია და ეს ჩემი უსაყვარლესი ბოსტნეულია. ძალიან მინდა, "ბორშჩის" მომზადებაც ვისწავლო. ეს წვნიანი ძალიან მიყვარს, განსაკუთრებით - თუ უკრაინაში ყოფნისას მივირთმევ... თავიდან ქათამს საშინლად ვწვავდი, მაგრამ მერე "დავამუღამე" და ახლა ფანტასტიკური გამომდის. ნამცხვრებისა და ტკბილეულის მოყვარული დიდად არ ვარ და შესაბამისად, მათი მომზადება არ ვიცი, მხოლოდ ბლინების ცხობა მეხერხება.

"ხორცისტი" ვარ. ძალიან მიყვარს მწვადი, ქაბაბი, ხინკალი, პილმენი. მახსოვს, დედაჩემი ხინკლის მოხვევას მასწავლიდა, მაგრამ ვერ "დავამუღამე". ჭამა ძალიან მიყვარს. არ არსებობს, ისე დავიძინო, რომ ოთხჯერ არ მქონდეს ნაჭამი. არ არსებობს, დილით კარაქიანი პური და ჩაი რომ არ მივირთვა.

პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" და "საარაკო" სიგამხდრე

- სიმაღლეში 172 სანტიმეტრი ვარ. გამხდარი ყოველთვის ვიყავი, მაგრამ ერთი პერიოდი, როცა პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ვმონაწილეობდი, წონაში საოცრად დავიკელი. მთელი ცხოვრება 45-46 კილოგრამი ვიყავი, თუ ორსულობის პერიოდს არ ჩავთვლით (მაშინ წონაში 22 კილო მოვიმატე), პროექტის დროს კი მხოლოდ 39 კილოგრამს ვიწონიდი, რაც "ველურმა" შრომამ განაპირობა. ყოველდღიურად 8 საათს ვვარჯიშობდი და ყოველ ორშაბათს ნერვიულობა გარანტირებული გვქონდა. პარალელურად, ლევან კოღუაშვილის ფილმში მიღებდნენ, თეატრში ახალი სპექტაკლის რეპეტიციებიც დამეწყო და შოუში ყოფნის პერიოდში, პრემიერაც მქონდა; ასევე, ძველი რეპერტუარის სპექტაკლებზე ვმუშაობდით და ბოლოს და ბოლოს, პირადი ცხოვრებაც ხომ მქონდა? დღე-ღამეში მხოლოდ 2 საათი მეძინა, ბევრ ყავას ვსვამდი, ამ ყველაფერმა კი საბოლოოდ, შედეგი გამოიღო და საშინლად გავხდი. ახლა წონაში 52 კილო ვარ და ეს მომწონს. სხვათა შორის, ამ პროეტში მონაწილეობის დროს გიორგი ვარდოსანიძემ წონაში 18 კილოგრამი დაიკლო, რატი წითელაძე და ეკა ნიჟარაძეც საგრძნობლად გახდნენ. ისე, ჩვენი მოცეკვავეები ძალიან მეცოდებიან - რომ არა "ცეკვავენ ვარსკვლავები", ასეთი ნიჭიერი ადამიანები პოპულარულები ვერ იქნებოდნენ.

უტაქტო "ფეისბუკელები"

- ნაწყენი ვარ ბევრ ადამიანზე; მათზე, ვინც ჩემი სიგამხდრის გამო "ფეისბუკზე" უარყოფით რაღაცებს წერდა. როგორ აღარ "მამკობდნენ": - "უპატრონო!" "პატრონი არ გყავს?" "ამ უბედურს კახექსია სჭირს, რამე უშველეთ" და ა.შ. ნამდვილად არ მიცხოვრია ისე, რომ ვინმესთან თავი შემერცხვინა და ასეთი სიტყვები დამემსახურებინა. არაპროფესიონალურად არც ერთი საქმისთვის არ მომიკიდია ხელი და თუკი "სუპერ" არ გამოსულა, ცუდიც არ ყოფილა. იქნებ ავად ვიყავი და ამაზე რატომ არ დაფიქრდნენ? თუ ამ ინტერვიუს წაიკითხავენ, ალბათ მიხვდებიან თავიანთ შეცდომას. არასოდეს მოექცეთ ხალხს ასე ცუდად! "ფეისბუკზე" მეც ხშირად შევდივარ, მაგრამ არავისთვის მიმიწერია, - ფუ, რას ჰგავხარ-მეთქი. ადამიანმა პირველ რიგში, საკუთარ თავს არ უნდა მისცეს სხვისი უსაფუძვლოდ გალანძღვის უფლება.

ფილმები და სიახლეები

- ისეთ ქვეყანაში ვცხოვრობთ, სადაც ყველაფერი შედარებითია და ამის გათვალისწინებით, შემიძლია ვთქვა, რომ რაღაც-რაღაცები ჩემთანაც ხდება. ყოველთვის გინდა, შენს პროფესიაში უფრო მეტი გააკეთო, მაგრამ ყველაფერი ჩვენი სურვილისამებრ ვერ იქნება. თვალს ვერ დავხუჭავთ ბევრ რამეზე: ახლა ქვეყანაში ფინანსური კრიზისია, პოლიტიკურად ბევრი რამ არის დასალაგებელი და ა.შ. ეს კი ჩვენს სფეროს პირდაპირ "ურტყამს". ახლახან დავამთავრეთ მუშაობა მოკლემეტრაჟიან ფილმზე, რომელიც გიგა აგლაძემ დათო ტურაშვილის სცენარის მიხედვით გადაიღო. მასთან მუშაობამ პირველად მომიწია და შემიძლია ვთქვა, რომ პირველად ვნახე ადამიანი, რომელიც ძალიან მონდომებული იყო, რათა კარგი კინო გადაეღო და მან ეს შეძლო! დათო ტურაშვილმა ეს სცენარი დიდი ხნის წინ დაწერა, მაგრამ თემა ახლაც აქტუალურია იმ მხრივ, რომ რუსი მესაზღვრისა და ქართველი გოგოს ურთიერთობაზეა. თითქოს იწინასწარმეტყველაო, ამ ფილმში დვანში მომხდარი ამბების მსგავსი რაღაცები ხდება... თებერვალში რუსიკო გლურჯიძესთან ვიწყებ მუშაობას ფილმზე - "სხვისი სახლიდან". 3 დეკემბერს კი ლევან კოღუაშვილის ფილმის პრემიერა - "შემთხვევითი პაემანი" გაიმართება, რომელიც თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალზე ერთჯერადად ჩაეშვება და ვისაც სურვილი და შესაძლებლობა ექნება, ძალიან გამიხარდება, თუ მოვა და ნახავს. საინტერესო როლი მაქვს და ლევანთან მუშაობა ჩემთვის ყოველთვის სასიამოვნოა.

რუსთაველის თეატრი

- თეატრში სეზონი მალე გაიხსნება. ბატონი რობიკო ჯერჯერობით, მოსკოვშია, სადაც სპექტაკლს დგამს და როდის ჩამოვა, ზუსტად არ ვიცით. ასე რომ, ძველი რეპერტუარიდან შევარჩევთ რამდენიმე ნამუშევარს.

თამთა დადეშელი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე

"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე

„თბილისური ჩუქურთმა“ - იმპრესიონისტი მხატვრის გამოფენა, რომელიც თბილისობას ეძღვნება