რას ნანობს შოთა ნიშნიანიძის მეუღლე

ალბათ შეუდარებელი შეგრძნებაა, როდესაც შენთვის საყვარელი ადამიანი ლექსს გიძღვნის და თითოეულ მის სტრიქონში საკუთარ თავს ეძებ. ასეთი ბედი ხვდათ წილად პოეტთა მუზებს, ხშირ შემთხვევაში, მათ მეუღლეებს...

თამარ ჩიჯავაძე შოთა ნიშნიანიძის მეუღლეა, რომელიც ქმრის გვერდით 43 წლის განმავლობაში ცხოვრობდა. სწორედ მან გამოგვატარა პოეტისა და თავისი, ასევე ერთობლივი ცხოვრების გზა...

ორი დედა

შოთა ნიშნიანიძე თბილისში, პლეხანოვზე, ''დინამოს'' სტადიონთან ახლოს დაიბადა და იქვე იზრდებოდა. მამა - სამხედრო მოსამსახურე, ხოლო დედა დიასახლისი იყო. 5 წლისას მამა გარდაეცვალა და ქალი სამ ვაჟიშვილთან: შოთასთან, გოგისა და ოთართან ერთად დარჩა. ძალიან უჭირდათ. ქალს შვილების აღზრდაში უფროსი და ეხმარებოდა.

ბოლოს შოთა იშვილა კიდეც და თავისთან გადაიყვანა. დედობილი დიასახლისი გახლდათ, ხოლო მამობილი - თბილისში რესტორნის მფლობელი. მომავალ პოეტს, ფაქტობრივად, ორი დედა ჰყავდა და ორივეს ''დედას'' ეძახდა.

გამზრდელები გვარად მამაგეიშვილები იყვნენ. შოთა ამ გვარზე მაშინ გადავიდა, როცა სკოლაში მეცხრე კლასში სწავლობდა. მისი ლექსები პირველად რომ დაიბეჭდა, მაინც თავის ნამდვილ გვარს აწერდა. ნიშნიანიძის გვარი კი მაშინ აღიდგინა, როცა უკვე მეუღლეც ჰყავდა და შვილიც...

ცელქი ბავშვი ყოფილა. გამორჩეულად უყვარდა ქართული და ისტორია. ჭიდაობას თავი მას შემდეგ დაანება, რაც მხარი დაიზიანა. ფეხბურთიც უყვარდა და თავადაც მისდევდა. ერთ-ერთ გუნდში თავდაცვაში თამაშობდა და მეტსახელად ''ჟელეზნაია სტენკას'' ეძახდნენ. 37-ე სკოლაში სწავლობდა და იქ სხვა ბავშვებს შორის შოთას ფოტოც იყო დაფაზე გამოკრული.

პოეტური ნათლობა

მისი პირველი სტრიქონები არასოდეს დაბეჭდილა. სკოლის პერიოდში მეგობრების თხოვნით მათ სასიყვარულო ლექსებს უწერდა, რომ იმ სტრიქონებით თავი შეყვარებულებისათვის მოეწონებინათ. ბარათაშვილის იუბილესთან დაკავშირებით, პედაგოგმა ბავშვებს ლექსები დააწერინა.

მათგან რამდენიმე ამოარჩია და მათ შორის იყო მორის ფოცხიშვილისა და შოთა ნიშნიანიძის ლექსები. ისინი მასწავლებელმა, ცნობილმა ლიტერატორმა იოსებ ჭალელიშვილმა ერთ-ერთ გაზეთში დასაბეჭდად წაიღო, მაგრამ უშედეგოდ - ამ მხრივ მაშინ არც ერთს გაუმართლა.

იმ დროისთვის შოთას დედობილთან მოსკოველი ბიძაშვილი ცხოვრობდა. მას ლიტერატურულ წრეებში ბევრი ნაცნობი ჰყავდა. ერთხელაც იოსებ ნონეშვილს შოთას ლექსები წააკითხა და მანაც ისინი ''ახალგაზრდა კომუნისტის'' რედაქციაში მიიტანა. ორი პატარა ლექსი გაზეთში დაიბეჭდა. შემდეგ იყო ''ლიტერატურული გაზეთი'' და მილოცვები, ასე დაიწყო და გაგრძელდა პოეტის შემოქმედებითი გზა...

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია