15 წლის ანა ფრანკი გახდა ავტორი განთქმული დღიურებისა, რომელიც დღეს, 21-ე საუკუნეშიც არ კარგავს პოპულარობას. გოგონა 1945 წელს, საკონცენტრაციო ბანაკში დაიღუპა, გარდაიცვალა მისი დაც, რომელიც მასზე მხოლოდ 2 წლით უფროსი იყო. ანა ფრანკის ოჯახი ჰიტლერის ოკუპაციის პერიოდში ამსტერდამში, ერთ-ერთი სახლის სხვენში იმალებოდა. პატარა გოგონას მიერ გადმოცემული განცდები გახდა კიდევ ერთი დოკუმენტი, რომელმაც ფაშიზმის შემზარავ ბუნებას ფარდა ახადა. ცნობილია, რომ მეორე მსოფლიო ომის დროს ნაცისტებმა ნიდერლანდებიც დაიპყრეს და ებრაელებს დაუნდობლად დევნიდნენ. ებრაელებისთვის არ შეიძლებოდა მაღაზიაში შესვლა, ქუჩაში გამოსვლა, მათ ყოველ ნაბიჯზე სიკვდილი ელოდათ. ფრანკების ოჯახს სხვენში ყოფნა დაახლოებით ორი წლის მანძილზე მოუხდა, ისინი თავს ლობიოთი ირჩენდნენ, ანას დედა კი უარს ამბობდა საკუთარ საკვებზე, რომ შვილები გადაერჩინა. ანა და მისი ოჯახის წევრები გაუსაძლის პირობებში, ნესტიან, ბინძურ სხვენში იმყოფებოდნენ. საუბედუროდ, ნაცისტებმა ყველა იპოვეს და ფრანკების ოჯახი საკონცენტრაციო ბანაკში გაგზავნეს. მათ შორის ცოცხალი მხოლოდ მამა, ოტო ფრანკი გადარჩა, რომელმაც შვილის დღიურები გამოაქვეყნა. დღიურში ანა ფრანკი მოგვითხრობს, თუ როგორ იყვნენ შევიწროებული, გოგონა საკუთარი თვალით ხედავდა, როგორ გაჰყავდათ მისი თანამოძმეები საკონცენტრაციო ბანაკებში, საიდანაც ცოცხლები აღარ ბრუნდებოდნენ, ანამ ეს ტრაგედია საოცარი სიმართლითა და სიზუსტით გადმოსცა. დღეს "ანა ფრანკის დღიურები" მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული წიგნია. 1947 წლის შემდეგ, როდესაც ანას დღიური ფართო საზოგადოებისთვის გახდა ცნობილი, ის მსოფლიოს მრავალ ენაზე თარგმნეს და მსოფლიო ბესტსელერად იქცა. "ყველაფრის მიუხედავად, მე მჯერა, რომ ადამიანები გულის სიღრმეში კეთილები არიან" წერდა ანა ფრანკი, რომლის სტრიქონებიც გულგრილს დღემდე არავის ტოვებს. ომის შემდეგ ფრანკების ოჯახის სამალავი მუზეუმად გადაკეთდა და მას "ანა ფრანკის სახლი" უწოდეს.
ხათუნა ჩიგოგიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)