როცა გვერდით მყოფს სჭირდები...

სანდრო კაკულია პროფესიით მსახიობი არ არის, მაგრამ ფართო საზოგადოებამ სერიალიდან - "ჩემი ცოლის დაქალები" გაიცნო. სანდრექსა თანდათან პოპულარული გმირი ხდება. მართალია, გადასაღებ მოედანზე დიდ დროს ატარებს, მაგრამ თან ბევრი კარგი საქმის კეთებასაც ასწრებს. წერს პიესებს და ქველმოქმედებას ეწევა. ამ მიმართულებით კიდევ უფრო დიდი გეგმები აქვს. სანდრო ისტორიკოს ზაზა აბაშიძის სიძე გახლავთ. ინტერვიუს დასასრულს იმასაც მოგვითხრობს, როგორ სთხოვა ქალიშვილის ხელი ცნობილ სასიმამროს.

სანდრო:

- პიესების წერა ჩემი ყველაზე საყვარელი საქმიანობაა. დრამატურგიით სერიოზულად ვარ გატაცებული. თეატრზე ვგიჟდები, ეს ინტიმური გარემო მიზიდავს. იქ ჩემი თავშესაფარია. დიალოგების წერა მიყვარს. წლების შემდეგ, საკუთარ თავს მხოლოდ ამ სფეროში წარმოვიდგენ. პირველი პიესა 13 წლის ასაკში დავწერე. "ტრისტანის და იზოლდას" და "ვეფხისტყაოსნის" გათანამედროვებულ ვერსიაში, შეყვარებულები ერთმანეთს მობილური ტელეფონით ვალაპარაკე.

- ყველაფერი "ჯიბის თეატრიდან" დაიწყო, არა?

- "ჯიბის თეატრში" პირველად ლელა ჭინჭარაულმა მიმასპინძლა. მალე "ფანჯარა" დაიდგა. ამას მოჰყვა "გასეირნება ყარაბაღში". იმ პერიოდში გავიცანი რუსთაველის თეატრის მსახიობი, დათო იაშვილი. მან ჩემს სპექტაკლში მთავარი როლი ითამაშა. იაშკა წასვლის შემდეგ კოტე თოლორდავამ შეცვალა.

- მიუხედავად ხელოვნებისადმი შენი ასეთი სიყვარულისა, სკოლის დამთავრების შემდეგ, იურიდიულ ფაკულტეტზე რატომ ჩააბარე?

- არ ვიცი, ეს გაუცნობიერებლად მოხდა. იმ დროს პერსპექტიულ ფაკულტეტად ითვლებოდა. ჩემი პროფესით ერთი დღეც კი არ მიმუშავია. მომავალშიც არ მგონია, ვიმუშაო. საინტერესო სფეროა, ბოლო წლებში ძალიან ვეცადე, შემყვარებოდა, მაგრამ...

- დღესაც წერ?

- აქტიურად ვეღარ ვწერ. ძალიან დაკავებული ვარ. წერას ფიქრი უნდა, საამისოდ დრო უნდა გქონდეს. არასდროს არც ერთ კონკურსში ჩემი პიესა არ გამიგზავნია, ეს პირველად ახლახან ვცადე და I-ელი ადგილი დავიკავე. თემა გენდერული თანასწორობა იყო.

- ბოლო რამდენიმე თვეა, ხელი ერთ ძალიან კარგ საქმეს მოკიდე, რასაც ქველმოქმედება ჰქვია.

- ეს ჩემი ცხოვრების ახალი ეტაპია. მინდა, ბოლომდე ჩავერთო ამ საქმეში. ერთხელ მაინც თუ იგრძნობ მადლიერი ადამიანების სითბოს, იმას, რომ ვიღაცას სჭირდები, მერე ამ წრიდან გამოსვლა ძალიან რთულია.

- საერთაშორისო საქველმოქმედო ორგანიზაციაში როგორ მოხვდი?

- წლებია, სარეკლამო საქმიანობას ვეწევი. ერთ დღეს ლონდონიდან დამიკავშირდნენ და მითხრეს, გავიგეთ, ღონისძიებების მართვის მენეჯერი ხართ, გვინდა, საქართველოში ჩვენი ორგანიზაციის წარმომადგენელი იყოთ და საქველმოქმედო საღამოს ორგანიზება გაუკეთოთო. რა თქმა უნდა, მათი წინადადება მივიღე და მეორე დღიდანვე საქმიანობას შევუდექი. ეს ორგანიზაცია მსოფლიოს მასშტაბით ბევრ საქველმოქმედო ფონდს აერთიანებს. იმისათვის, რომ საზოგადოება მეტად იქნას ჩართული ქველმოქმედებაში, გაიღონ შემოწირულობები, "გლობალ ფართის" აწყობენ. წელს ასეთი საღამო ერთსა და იმავე დროს, მსოფლიოს 120 ქალაქში გაიმართა. რეგიონის მასშტაბით თბილისი პირველი ქალაქია, რომელიც ამ საქველმოქმედო ორგანიზაციის საქმიანობაში ჩაერთო. ქართული "გლობალ ფართი" "ბუდა ბარში" ჩატარდა. ოქტომბერში ლეიკემიით 11 წლის ანა გარდაიცვალა. მას 55.000 ევრო სჭირდებოდა, მაგრამ 25.000-ზე მეტი ვერ შეგროვდა. ანას გარდაცვალების შემდეგ, მის დღიურში მშობლებმა ჩანაწერი იპოვეს. რა მოხდა, ქვეყანაში 55 ათასი რით ვერ შეგროვდა, რომ გადავრჩენილიყავი? მინდა, ვიყო ბოლო ბავშვი, რომელიც საქართველოში უფულობისგან დაიღუპებაო... ძალიან გულგრილი უნდა იყო, ამ წერილმა არ შეგძრას, არ აგამოქმედოს. სამწუხაროდ, მისი ბოლო სურვილიც ვერ შესრულდა. მიუხედავად ჩვენი დიდი ძალისხმევისა, მირზა ცეცხლაძეც გარდაგვეცვალა. 29 ივნისს მირზამ დარეკა და "დიტო ცინცაძის ფონდის" ჟურნალისტებს უთხრა, მონათლული არ ვარ და გთხოვთ, მომნათლეთო. მეორე დღეს კლინიკაში მოძღვარი მივიყვანეთ. ლოცვის დაწყებისთანავე მირზას, ამდენი ადამიანის თანდასწრებით, ტვინში გაჟონვა დაემართა, მისი მდგომარეობა უკიდურესად დამძიმდა, ვეღარ ვუშველეთ... მომავალში წლის მანძილზე 4-5 ღონისძიება მაინც უნდა ჩავატარო, რათა აგროვდეს თანხა, რომლითაც ჩვენს მომავალს გადავარჩენთ.

- "ბუდა ბარში" რა მოხდა?

- ძალიან კარგი კონცერტი გამოგვივიდა, ხელოვანები მოტივირებულები არიან. ძალიან ცუდია, რომ უმეტესი კომპანიების მხრიდან სრული გულგრილობა იყო. მდიდარ კომპანიებზეა ლაპარაკი. მოსაწვევი ძალიან ბევრ ადამიანს გავუგზავნეთ, მათ შორის იყვნენ ბიზნესის წარმომადგენლები, მთავრობის წევრები, პარლამენტარები... ყველას მოსაწვევში იდო წერილი, რომელშიც ეწერა ამ საღამოს მნიშვნელობის შესახებ, ანას ამბავი იყო მოთხრობილი, ინფორმაცია მირზას შესახებ და ა.შ. პარლამენტარებიდან არავინ მოვიდა, მთავრობის წევრების ნაწილი საქართველოში არ იყო, მაგრამ ვინც ვერ მოვიდა, შეეძლო, თანადგომის ნიშნად, მოადგილეები მაინც გამოეშვათ. გულდაწყვეტილი ვარ.

- იმ საღამოს რამდენი შეგროვდა?

- 28.000 ლარამდე შეგროვდა და ეს თანხა მთლიანად "დიტო ცინცაძის ფონდს" გადავეცით.

- ცნობილია, ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს ყოველთვე საკუთარ ხელფასს კახი კალაძე ურიცხავს.

- ის ერთადერთი მინისტრია, რომელსაც მთავრობაში მისვლის შემდეგ, 1 თეთრიც არ აუღია, მთლიანად ქველმოქმედებას ახმარს. ვიცი, 29-ში მინისტრი მილანში იყო. ჩემი ინფორმაციით, ქვეყანაში დავით უსუფაშვილი და თეა წულუკიანიც არ იყვნენ. დაავადებული ბავშვების მიმართ ყურადღებას ისინიც იჩენენ.

- პრეზიდენტი გყავდათ მიწვეული?

- რა თქმა უნდა, მოსაწვევები მის მეუღლესაც გავუგზავნეთ, პრემიერ-მინისტრსაც, მაგრამ არც თავად მოსულან და არც წარმომადგენელი გამოუგზავნიათ. არადა, "გლობალ ფართის" სხვა ქვეყნებში მაღალი თანამდებობის პირები, პრეზიდენტები და პრემიერები ხსნიან.

- ახლო მომავალში რას აპირებ?

- ახლა ჩემთვის ძალიან საჩქარო საფიქრალია ლეიკემიით დაავადებული მეცნიერის, კოტე ჭიჭინაძის მდგომარეობა. ეს ადამიანი ძალიან ცუდადაა და მასზე ჯერ ამბავი ატეხილი არ არის. ამჟამად საზღვარგარეთ იმყოფება, თბილისში მოხუცი მშობლები ჰყავს. მისი მამა "გლობალ ფართიზე" მყავდა დაპატიჟებული. მოვიდა და დახმარება ითხოვა. ყველაფერი უნდა ვიღონოთ იმისთვის, რომ ერს შესანიშნავი მეცნიერი და პიროვნება გადავურჩინოთ. ეს თითოეული ჩვენგანის ვალია. ასევე ძალიან საგანგაშოა კიდევ ერთი ბავშვის - გიორგი გაბედავას მდგომარეობა. კარგია, რომ სახელმწიფო ქიმიოთერაპიის კურსს სრულად აფინანსებს. ცოტა ხნის წინ, აფხაზეთიდან აფხაზი ოჯახი ჩამოვიდა და ქართული პასპორტი აიღო. მათ შვილს ქიმიოთერაპია სჭირდება, ბავშვი იაშვილის სახელობის კლინიკაში მკურნალობს. ამ ხერხს ჩვენი სომეხი და აზერბაიჯანელი მეზობლებიც მიმართავენ.

- სანდრო, სერიალში გამოჩენისთანავე პოპულარული გახდი. ეს საქმეების კეთებაში რამდენად გეხმარება?

- ძალიან მეხმარება. კარს რომ აღებს და ადამიანი ხედავს მსახიობს, რომელსაც წინა საღამოს ტელევიზორში უყურა, მეტი ნდობა უჩნდება, აღარ არის საჭირო შენი თავი გააცნო, ჩამოუთვალო, ვინ ხარ და ა.შ.

- "ბაბულიკებიდან" სანდრექსამ წინა პლანზე წამოიწია. გოგონები გააქტიურდნენ?

- ძალიან, ჯგუფი გაუკეთებიათ - "სანდრექსა". ჩემზე ლაპარაკობენ, ფოტოებს ტვირთავენ, ეს ყველაფერი ძალიან მახარებს.

- შენი მეუღლე ამ ყველაფერს როგორ უყურებს?

- ნორმალურად. ნუცა ასეთ რამეებზე არ ნერვიულობს.

- შეიძლება, ბევრმა არც კი იცის, რომ დიდი მსახიობის, დოდო აბაშიძის ოჯახის სიძე ხარ, - ზაზას ქალიშვილის მეუღლე.

- დიახ, ეს ძალიან სასიამოვნოა. ზაზა ძალიან მიყვარს.

- შენი და ნუცას გაცნობა უჩვეულო ფორმით მოხდა, არა?

- ერთ დღეს, მელიქიშვილზე მივდიოდი. ვიგრძენი, უკან ვიღაც სწრაფი ნაბიჯებით მოდიოდა. მივბრუნდი. გოგონამ მხარზე ხელი დამადო და მითხრა, ძალიან მომწონხარო.

- შენი რეაქცია როგორი იყო?

- მეც მომეწონა. ასე დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა. მაშინ 1-ელ კურსზე ვიყავი.

- ბატონ ზაზას ქალიშვილის ხელი როგორ სთხოვე?

- შეყვარებულობის პერიოდში მასთან სახლში ხშირად ავდიოდი. ერთ დღესაც, მე, ზაზა და ნუცა ტელევიზორთან ვისხედით, ფილმს ვუყურებდით. მოულოდნელად, ზაზას მივუბრუნდი და ვკითხე: მე და ნუცა ჯვრისწერას ვფიქრობთ და რომელ ეკლესიას გვირჩევთ-მეთქი? დაიბნა, ეტყობა, ამას არ ელოდა. - ერთი წუთითო, - თქვა და ოთახიდან გავიდა. მეგონა, თოფს გამოიტანს-მეთქი, მაგრამ უკან მობრუნებულს ხელში წიგნი ეჭირა, რომელშიც ეკლესიების ჩამონათვალი იყო. ერთ-ერთი შევარჩიეთ და ჯვარი დავიწერეთ. ნუცას ოჯახი ძალიან მიყვარს. ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი ბედი მას დავუკავშირე.

თამუნა კვინიკაძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)