ამას წინათ სასჯელაღსრულების მინისტრმა სოზარ სუბარმა განაცხადა: "მიმდინარე წელს საპატიმროებში 34-მდე მობილური ტელეფონი აღმოაჩინეს და მათგან ნახევარზე მეტი პატიმრებს უკანა ტანში ჰქონდათ დამალული. მალე გვექნება თანამედროვე აპარატურა, რომელიც გააადვილებს კონტროლს სისტემაში". საინტერესოა, რა გზით აღწევს სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში აკრძალული ნივთები და რატომ მოეთხოვება ამ დანაშაულზე პასუხი მხოლოდ პატიმრებს? - გვესაუბრება ადვოკატი და ყოფილი პატიმარი თამილა ქუთათელაძე:
- აკრძალული ნივთები სასჯელაღსრულების დაწესებულებაში მისი თანამშრომლების გარეშე ვერაფრით მოხვდება. აუცილებლად საქმის კურსში არიან ზონის უფროსი, დირექტორი და ე.წ. დეპენკები, ანუ მორიგეები. მათი ნებართვის გარეშე ციხეში ვერავინ ვერაფერს შეიტანს. პატიმრების შემოწმება კი, როგორც წესი, კვირაში ერთხელ ტარდება.
- როგორ ისჯება აკრძალული ნივთის მფლობელი პატიმარი?
- დაწესებულებაში ჩემი ყოფნისას აკრძალული ნივთი ნამდვილად არ ამოღებულა, გარდა ერთი შემთხვევისა, როდესაც პატიმარმა ნებაყოფლობით ჩააბარა ნივთი. მან ამისათვის მიიღო საყვედური და ათდღიანი კარცერი, ანუ ხელმძღვანელობა მხოლოდ ადმინისტრაციული სასჯელით შემოიფარგლა.
- თუ იცით, რა თანხა უჯდება პატიმრის ახლობელს ციხეში მობილური ტელეფონის შეგზავნა?
- როგორც მახსოვს, მობილურის შეგზავნა 500, 700 და 800 ლარი ჯდებოდა, გააჩნია, ტელეფონის მოდელს, რაც უფრო თანამედროვე და ძვირადღირებულია, მით ძვირი უჯდება მისი შეგზავნა პატიმრის პატრონს.
- კიდევ რა ითვლება აკრძალულ ნივთად?
- დანა და ნარკოტიკი. სხვათა შორის, როდესაც ქალთა კოლონია მატროსოვზე იყო, მაშინ იქ ნარკოტიკიც შედიოდა, რუსთავში გადასვლის შემდეგ კი ასეთი შემთხვევა აღარ ყოფილა.
- თუკი მთელი ადმინისტრაცია საქმის კურსშია, ნივთის აღმოჩენის შემთხვევაში რატომ ისჯება მხოლოდ პატიმარი? ან იქნებ დამდგარა დაწესებულების რომელიმე თანამშრომლის პასუხისმგებლობის საკითხი და არ ვიცით?
- ეს საკითხი არაერთხელ გამიპროტესტებია. გამოძიება მხოლოდ პატიმრის დასჯით შემოიფარგლებოდა, ხოლო იმას, საიდან მოხვდა ეს ნივთი მის ხელშია, არც ადრე იძიებდნენ და არც ახლა. მინისტრმა რომ აღმოაჩინა ეს ნივთები, დადგა ვინმეს პასუხისმგებლობის საკითხი, თუ ციხის თანამშრომლების გარეშე მოხვდა ის ნივთები დაწესებულებაში? მათ რეაგირება უნდა მოახდინონ არა მარტო პატიმრებზე, არამედ დირექტორზე, ზონის უფროსზე, მორიგეებზე და ამას ვეღარავინ გაბედავს. ეს აუცილებლად უნდა იყოს სამაგალითო. ადრე ვინმეს თუ აღმოუჩენდნენ მობილურს, ის პატიმარი უკეთეს შემთხვევაში კარცერში აღმოჩნდებოდა, უარესში კი - 2 ან 3 წელს უმატებდნენ სასჯელს. უფროსობა ადმინისტრაციული სასჯელით თუ შემოიფარგლებოდა, ეს არც ხმაურდებოდა. ისე მოაწყობდნენ, თითქოს პატიმარი ნებაყოფლობით აბარებდა ტელეფონს. იმას არავინ იკვლევდა, საიდან მოხვდა პატიმართან აკრძალული ნივთი.
- ვრცელდება ინფორმაცია, რომ სხვა აკრძალულ ნივთებთან ერთად ნარკოტიკებიც შედის ციხეებში, და რომ ადგილზე სიტუაციას კვლავ კრიმინალური ავტორიტეტები აკონტროლებენ...
- სამწუხაროდ, ნამდვილად გამწვავდა ეს თემა. გარდა ამისა, კვლავ ხდება "ობშიაკების" აკრებაც. უსაფრთხოების სამსახურმა უნდა უზრუნველყოს ნებისმიერი პატიმრის უსაფრთხოება, მოახდინოს რეაგირება და აღკვეთოს დანაშაული. იმ პერიოდში, მე რომ დამაკავეს, ციხეში ნარკოტიკები ნამდვილად აღარ შედიოდა, მაგრამ ბევრი პროფესიონალი თანამშრომელი დაითხოვეს სამსახურიდან, ახლებმა კი არ იციან პატიმრების ფსიქოლოგია და ის, თუ როგორ მართონ ზონებში სიტუაცია.
ესაუბრა ნანა ფიცხელაური
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)