"ახ­ლაც კი, რო­დე­საც ინ­ტერ­ვი­უ­ზე დაგ­თან­ხმდით, ცო­ტა არ იყოს, ბო­ლომ­დე კომ­ფორ­ტუ­ლად არ ვარ, იმ თვალ­საზ­რი­სით, რომ ასეთ ინ­ტერ­ვი­უ­ებს ყო­ველ­თვის მოჰ­ყვე­ბა ხოლ­მე უსი­ა­მოვ­ნო სა­კითხ­ე­ბის წა­მო­ტივ­ტი­ვე­ბა, რაც ტკი­ვილს მა­ყე­ნებს. ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლად აღ­ვიქ­ვამ უარ­ყო­ფით შე­ფა­სე­ბას, თუმ­ცა მინ­და, ყვე­ლა­ფე­რი ვთქვა, რაც გულ­ში მაქვს და ერ­თხელ და სა­მუ­და­მოდ გავ­თა­ვი­სუფ­ლდე იმის­გან, რაც ძა­ლი­ან მა­წუ­ხებს", - ამ­ბობს ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ში ად­ვო­კა­ტი გი­ორ­გი ყავ­ლაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ რო­გორც თვი­თონ ამ­ბობს, თა­ვი­სი ნე­ბის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ ისეთ მინ­დორ­ში გა­იყ­ვა­ნა, რო­მელ­ზეც არ უნ­და აღ­მო­ჩე­ნი­ლი­ყო".

- ბა­ტო­ნო გი­ორ­გი, ახ­ლა­ხან პრო­კუ­რა­ტუ­რამ გა­შიფ­რა ძვე­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დრო­ინ­დე­ლი ერ­თ-ერ­თი სქე­მა, სა­ი­და­ნაც გა­მოჩ­ნდა, რა ფორ­მით სძა­ლავ­დნენ ძა­ლო­ვა­ნე­ბი ბიზ­ნეს­მე­ნებს მი­ლი­ო­ნებს, რო­გორ აი­ძუ­ლებ­დნენ, კო­ლო­სა­ლურ ფა­სად ეყი­დათ ამორ­ტი­ზე­ბუ­ლი და გა­მოუ­სა­დე­გა­რი შე­ნო­ბა-­ნა­გე­ბო­ბე­ბი. მათ შო­რის აღ­მოჩ­ნდნენ თქვე­ნი დაც­ვის ქვეშ მყო­ფი ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბიც და თქვენ ამის შე­სა­ხებ პრო­კუ­რა­ტუ­რა­საც მი­ე­ცით ჩვე­ნე­ბა.

- გა­სა­ჯა­როვ­და ორი საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი - ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბის ილია კო­კა­ი­ა­სა და ეფ­რა­იმ გუ­რის საქ­მე. კო­კა­ი­ას ქა­ლიშ­ვილს შე­ემ­თხვა ავ­ტო­ა­ვა­რი­ა, რო­მე­ლიც ტრა­გი­კუ­ლად დამ­თავ­რდა. საქ­მე ბრალ­დე­ბუ­ლის სა­სარ­გებ­ლოდ წა­რი­მარ­თა იმ კუთხ­ით, რომ და­ზა­რა­ლე­ბულ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა მოგ­ვარ­და, მაგ­რამ შემ­დეგ, რო­დე­საც გა­ი­გეს, ვი­სი შვი­ლი იყო ბრალ­დე­ბუ­ლი, პრო­კუ­რა­ტუ­რამ მო­ი­სურ­ვა, ბი­უ­ჯე­ტის სა­სარ­გებ­ლოდ ემუ­შა­ვა და კო­კა­ი­ას მარ­თლაც კო­ლო­სა­ლუ­რი თან­ხა - 5 მი­ლი­ო­ნი გა­და­ახ­დე­ვი­ნეს ბი­უ­ჯე­ტის სა­სარ­გებ­ლოდ, უფ­რო სწო­რად, ობი­ექ­ტე­ბი აყი­დვი­ნეს ახალ­ცი­ხის რა­ი­ონ­ში.

- ასეთ დროს მხო­ლოდ ბი­უ­ჯე­ტის შევ­სე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბი ჩნდე­ბო­და ხოლ­მე, თუ კონ­კრე­ტუ­ლი პი­რე­ბის კერ­ძო ინ­ტე­რე­სე­ბიც იკ­ვე­თე­ბო­და?

- ნამ­დვი­ლად ვერ გა­ვიხ­სე­ნებ საქ­მეს, რო­მელ­შიც ვინ­მეს კერ­ძო ინ­ტე­რე­სი ყო­ფი­ლი­ყოს ჩარ­თუ­ლი, რო­მე­ლი­მე თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირს თა­ვი­სი პი­რა­დი სარ­გებ­ლის­თვის ეზ­რუ­ნა. მა­შინ­დე­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­ზა­ნი იყო, რომ თან­ხა ბი­უ­ჯეტ­ში წა­სუ­ლი­ყო და ამ მიზ­ნის გა­მო ხში­რად გვერდს უვ­ლი­და სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის გზას. იმ­დე­ნად დი­დი იყო ბი­უ­ჯე­ტის შევ­სე­ბის ინ­ტე­რე­სი, რომ ბო­ლო დროს თან­ხე­ბის მო­ბი­ლი­ზე­ბის­თვის უკ­ვე აღა­რა­ფერს ერი­დე­ბოდ­ნენ. თავს კი იმით იმარ­თლებ­დნენ, ფუ­ლი სახ­ლში ხომ არ მიგ­ვაქ­ვსო. რო­დე­საც ადა­მი­ანს უსახ­სროდ და უსახ­ლკა­როდ ტო­ვებ, მის­თვის რა­ღა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, სად მი­გაქვს თან­ხა. ჩე­მი აზ­რით, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მა­ღა­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რე­ბის მხრი­დან ამ სა­კითხ­ში ზო­მი­ე­რე­ბა რომ შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბუ­ლი­ყო, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ამ­ხე­ლა უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა არ გაჩ­ნდე­ბო­და. მიდ­გო­მა იყო ისე­თი, რომ ფი­ნან­სუ­რი ჯა­რი­მა უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლი. მათ მი­აჩ­ნდათ, რომ სას­ჯე­ლის თა­ვი­დან ასა­ცი­ლებ­ლად ყვე­ლა ადა­მი­ანს შე­საძ­ლებ­ლო­ბის მაქ­სი­მუ­მი უნ­და გა­და­ე­ხა­და, და­ნა­შა­უ­ლის ხელ­მე­ო­რედ ჩა­დე­ნის შე­მა­კა­ვე­ბე­ლი რომ ყო­ფი­ლი­ყო. საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბე­ბი და­მა­ხინ­ჯე­ბით ვრცელ­დე­ბო­და ბიზ­ნეს­მე­ნებ­ზე და კო­კა­ი­ას შემ­თხვე­ვა ამის კლა­სი­კუ­რი მა­გა­ლი­თი იყო. რაც შე­ე­ხე­ბა ეფ­რა­იმ გურს, მი­სი შვი­ლის შემ­თხვე­ვა­ში მკვლე­ლო­ბის მცდე­ლო­ბა­ზე იყო ლა­პა­რა­კი და 1 მი­ლი­ო­ნი დო­ლა­რის გა­დახ­და ეფ­რა­იმ გუ­რის­თვი­საც მი­სა­ღე­ბი იყო. სხვა შემ­თხვე­ვა­ში მის შვილს თუ და­ნა­შა­უ­ლი - მკვლე­ლო­ბის დაკ­ვე­თა და­უმ­ტკიც­დე­ბო­და, ძა­ლი­ან მძი­მე სას­ჯე­ლი ელო­და კო­კა­ი­ას შემ­თხვე­ვა იყო ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ავა­რი­ა. რაც კი მა­ნამ­დე პრაქ­ტი­კა­ში მსგავ­სი საქ­მე მქო­ნი­ა, ყვე­ლა 10, 20, დი­დი-­დი­დი - 40-ა­თა­სი­ა­ნი ჯა­რი­მით დამ­თავ­რე­ბუ­ლა, მით უმე­ტეს, თუ­კი და­ზა­რა­ლე­ბულ­თან მოგ­ვარ­დე­ბო­და საქ­მე. ამ შემ­თხვე­ვა­ში 5 მი­ლი­ო­ნი დო­ლა­რი იმი­ტომ მო­ითხ­ო­ვეს, რომ ბრალ­დე­ბუ­ლი იყო ბიზ­ნეს­მენ კო­კა­ი­ას ქა­ლიშ­ვი­ლი და მას შე­ეძ­ლო ამ თან­ხის გა­დახ­და. კო­კაია ვი­თა­რე­ბის მსხვერ­პლი გახ­და და იგი კუთხ­ე­ში მი­იმ­წყვდი­ეს.

- ფა­სებს ვინ ად­გენ­და?

- ფა­სებს სპე­ცი­ა­ლუ­რი ოპე­რა­ტი­უ­ლი სამ­სა­ხუ­რე­ბი, ფი­ნან­სუ­რი პო­ლი­ცია თუ პო­ლი­ცი­ის სხვა და­ნა­ყო­ფე­ბი ად­გენ­დნენ ადა­მი­ა­ნის მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის მი­ხედ­ვით - რა ქო­ნე­ბის პატ­რო­ნი იყო, ჰქონ­და თუ არა რა­ი­მე ბიზ­ნე­სი, იმა­საც ად­გენ­დნენ, რომ თუ მის ოჯახს არა, იქ­ნებ ბი­ძას ჰქონ­და ბიზ­ნე­სი, და თუ მას გუ­ლი შეს­ტკი­ო­და ძმისშ­ვილ­ზე, მი­სი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­თვის უნ­და გა­და­ე­ხა­და. მათ იცოდ­ნენ, რი­სი გა­დამ­ხდე­ლი იყო ოჯა­ხი თუ შეძ­ლე­ბუ­ლი ნა­თე­სა­ვი. საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბამ ჩვენ­ში ძა­ლი­ან და­მა­ხინ­ჯე­ბუ­ლი სა­ხე მი­ი­ღო.

- მარ­თლა მხო­ლოდ საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბებ­ზე მუ­შა­ობ­დით? "საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბე­ბის მოკ­ვა­რახ­ჭი­ნე­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი", - ასე მო­გიხ­სე­ნი­ათ იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრმა.

- მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო, ყვე­ლა ად­ვო­კა­ტი და ყვე­ლა კლი­ენ­ტი მუ­შა­ობ­და საპ­რო­ცე­სო­ზე, ვი­ნა­ი­დან იცოდ­ნენ, რომ სა­სა­მარ­თლო­ში სი­მარ­თლეს ვერ გა­ი­ტან­დნენ. მხო­ლოდ ისი­ნი რჩე­ბოდ­ნენ არ­სე­ბი­თი გან­ხილ­ვის წი­ნა­შე, ვინც ვერ აღ­წევ­და საპ­რო­ცე­სოს. უბ­რა­ლოდ, მე ეს საქ­მე ცო­ტა უფ­რო ეფექ­ტუ­რად გა­მომ­დი­ო­და გარ­კვე­უ­ლი უნარ­-ჩვე­ვე­ბის წყა­ლო­ბით.

- თუ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­სა და პრო­კუ­რა­ტუ­რას­თან თქვე­ნი და­ახ­ლო­ე­ბის წყა­ლო­ბით?

- და­ახ­ლო­ე­ბა­საც დრო სჭირ­დე­ბა და თა­ვი­სი გზის გავ­ლა უნ­და. გუ­ლახ­დი­ლად გეტყ­ვით, რომ წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან და პრო­კუ­რა­ტუ­რას­თან სხვა სი­ახ­ლო­ვე არ მქო­ნი­ა, უბ­რა­ლოდ, მათ ზუს­ტად იცოდ­ნენ, რომ მე არა­სო­დეს მი­ვი­ტან­დი არც ერთ მხა­რეს­თან შე­ლა­მა­ზე­ბულ ინ­ფორ­მა­ცი­ას.

- რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი უდა­ნა­შა­უ­ლოდ გრძნობს თავს, რა­ტომ უნ­და ერ­ჩივ­ნოს მას საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბა სი­მარ­თლის დამ­ტკი­ცე­ბის­თვის ბრძო­ლას?

- ეს მა­გა­ლი­თის მო­საყ­ვა­ნად არის კარ­გი სათ­ქმე­ლი, თო­რემ პრაქ­ტი­კა­ში, რე­ა­ლუ­რად, 1000 შემ­თხვე­ვი­დან მთლად უდა­ნა­შა­უ­ლო შე­იძ­ლე­ბა ერ­თი იყოს. სა­ხელ­მწი­ფო პი­რე­ბი და სა­მარ­თალ­დამ­ცვე­ლე­ბი არას­დროს არი­ან გან­წყო­ბი­ლი სა­ი­მი­სოდ, რომ უდა­ნა­შა­უ­ლო კა­ცი ჩას­ვან ცი­ხე­ში. არა­ვის უნ­და, უდა­ნა­შა­უ­ლო კა­ცის წი­ნა­შე მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლი შე­იქ­ნას. მთლად უდა­ნა­შა­უ­ლო იქ არა­ვინ მი­დის. ამას რომ ვამ­ბობ, კონ­კრე­ტულ პო­ლი­ტი­კურ თე­მებს არ ვე­ხე­ბი. დღე­საც კი, რო­დე­საც გა­ცი­ლე­ბით მა­ღა­ლია იმის გან­ცდა, რომ სა­მარ­თა­ლი იპო­ვო, პა­სუ­ხის­გე­ბა­ში მი­ცე­მუ­ლი პი­რე­ბის 99%-ს სურს, რომ საპ­რო­ცე­სო გა­ფორ­მდეს და საქ­მე დრო­ზე დამ­თავ­რდეს.

- ფო­ტო­რე­პორ­ტი­ო­რებ­ზე რას იტყ­ვით, "მთლად უდა­ნა­შა­უ­ლო­ე­ბი" არც ისი­ნი ყო­ფი­ლან?! თუ არ ვცდე­ბი, თქვენ და თქვე­ნი ად­ვო­კა­ტე­ბი ჩა­ე­რი­ეთ დაც­ვა­ში მას შემ­დეგ, რაც მათ სა­კუ­თარ ად­ვო­კა­ტებ­ზე უა­რი თქვეს.

- მაგ საქ­მის დე­ტა­ლე­ბი არ ვი­ცი, რად­გან პი­რა­დად არ ვყო­ფილ­ვარ ჩარ­თუ­ლი ამ საქ­მე­ში, ჩე­მი მოგ­ვა­რე ად­ვო­კა­ტი მო­ნა­წი­ლე­ობ­და და ყვე­ლას მე ვე­გო­ნე. მთელ­მა იმ პრო­ცეს­მა ჩვენ გა­რე­შე გა­ი­ა­რა. ფო­ტო­რე­პორ­ტი­ო­რებ­მა საქ­მე­ში ჩვე­ნი ად­ვო­კა­ტე­ბის ჩარ­თვა მას შემ­დეგ გა­დაწყ­ვი­ტეს, რაც მა­თი და სა­ხელ­მწი­ფოს პო­ზი­ცი­ე­ბი შე­ჯერ­და. ნებ­სით მოხ­და ეს თუ იძუ­ლე­ბით, მათ უკეთ იცი­ან. ალ­ბათ, ისი­ნი და­არ­წმუ­ნეს, რომ ერ­თა­დერ­თი გზა საპ­რო­ცე­სო იყო. რად­გან ეს თე­მა გა­სა­ჯა­რო­ე­ბუ­ლი იყო, ჩე­მი აზ­რით, მათ ურ­ჩი­ეს ისე­თი ად­ვო­კა­ტე­ბი, ვი­საც არ ექ­ნე­ბო­და დე­ტა­ლე­ბის გა­სა­ჯა­რო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სი. ჩე­მი კო­ლე­გე­ბის რო­ლი შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბო­და იმით, რომ გა­ფორ­მე­ბუ­ლი­ყო საპ­რო­ცე­სო.

- ბა­ტო­ნო გი­ორ­გი, მარ­თა­ლი­ა, რომ რო­დე­საც თქვენ­თან კლი­ენ­ტი მო­დი­ო­და, ისე არ იღებ­დით საქ­მეს, თუ მა­შინ­დელ მთა­ვარ პრო­კუ­რორ მურ­თაზ ზო­დე­ლა­ვას არ შე­უ­თან­ხმებ­დით, გა­ა­ფორ­მებ­და თუ არა პრო­კუ­რა­ტუ­რა ამ საქ­მე­ზე საპ­რო­ცე­სოს?

- ეს იყო კლი­ენ­ტთან ჩე­მი პა­ტი­ო­სა­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის ნა­წი­ლი. მქონ­და იმის რე­სურ­სი, რომ წი­ნას­წარ შე­მექ­მნა შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა იმა­ზე, შე­იძ­ლე­ბო­და თუ არა საპ­რო­ცე­სოს მიღ­წე­ვა. ასე იმი­ტომ ვიქ­ცე­ო­დი, რომ ყვე­ლას საპ­რო­ცე­სო და დრო­ზე გაშ­ვე­ბა სურ­და. არას­დროს ვკი­დებ­დი საქ­მეს ხელს, თუ წი­ნას­წარ არ გა­ვარ­კვევ­დი, რამ­დე­ნად შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო მას­თან საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბა...

ზო­დე­ლა­ვას ჩემს საქ­მე­ში არა­ფე­რი აინ­ტე­რე­სებ­და, პი­რი­ქით, მე ვცდი­ლობ­დი, იგი ჩემს საქ­მე­ში ჩა­მე­რი­ა. მას ჩემ­თვის არა­სო­დეს არა­ფე­რი მო­უხ­ვე­ვია თავს, თუ არ ჩავ­თვლით "ბურ­ჯის" ამ­ბავს (რო­დე­საც კომ­პა­ნია "გა­მამ", რომ­ლის დამ­ფუძ­ნებ­ლო­ბაც მე შე­მომ­თა­ვა­ზეს, ხელ­ში ჩა­იგ­დო მი­სი ქო­ნე­ბა), მაგ­რამ მა­ში­ნაც მას ჩემ­თან, არა რო­გორც ად­ვო­კატ­თან ჰქონ­და საქ­მე. რო­გორც ჩანს, გარ­კვე­უ­ლი ნდო­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის შემ­დეგ გაჩ­ნდა მო­საზ­რე­ბა ბიზ­ნეს­ში ჩემს ჩაბ­მა­ზე.

- რა­ტომ აგირ­ჩი­ეს მა­ინ­ცდა­მა­ინც თქვენ? რო­გორც იუ­რის­ტმა, ალ­ბათ უწყ­ო­დით, რომ ეს იყო უკა­ნო­ნო­ბა, ანუ კა­ნო­ნი­ე­რი ქო­ნე­ბის წარ­თმე­ვა.

- მეც მაქვს ეს შე­კითხ­ვა: რა­ტომ - მე? და თუ ოდეს­მე ჩა­მო­ვა ზო­დე­ლა­ვა, ვკითხ­ავ. თუმ­ცა თა­ვის დრო­ზე ისე­თი სი­ტუ­ა­ცია იყო, ვერ გავ­ბე­დე ამის კითხ­ვა. მთლად ჩა­ხე­დუ­ლი არც ვი­ყა­ვი ამ საქ­მე­ში, თუმ­ცა ზო­გა­დად ვი­ცო­დი, ომი რომ მი­დი­ო­და ორ მხა­რეს შო­რის, ვი­ცო­დი, რომ სა­აღ­მსრუ­ლებ­ლო ბი­უ­როს ჰქონ­და ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი ეს სა­კითხ­ი. კი ვფიქ­რობ­დი, რომ გა­და­ჭარ­ბე­ბუ­ლი იყო "ოც­ნე­ბას­თან" ასე­თი სიმ­კაც­რე, მაგ­რამ იმა­ში დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, რომ ეს სა­კი­თხი ფორ­მა­ლუ­რად მა­ინც კა­ნო­ნი­ერ ჩარ­ჩო­ში იქ­ნე­ბო­და შე­ფუ­თუ­ლი. სა­ხელ­მწი­ფოს წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი იმ­დე­ნად არა­ა­დეკ­ვა­ტურ­ნი იყ­ვნენ თა­ვი­ანთ ქმე­დე­ბებ­ში, რომ იმ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ჩე­მი შე­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა ძა­ლი­ან დიდ რის­კთან იყო და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ჰქონ­და ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი აზ­რი, რომ ვინც მათ­თან არა­ა, მა­თი მტე­რი­ა.

- ანუ, ეს იძუ­ლე­ბა იყო?! თქვენ კი სი­მარ­თლე არ­ჩევ­ნებ­ში ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის მარ­ცხის შემ­დეგ თქვით. იმი­ტომ ხომ არ მო­ი­ქე­ცით ასე, რომ "ბურ­ჯი" ივ­ანიშ­ვი­ლის სა­ხელს უკავ­შირ­დე­ბო­და?

- არ­ჩევ­ნებ­ში წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას რომც გა­ე­მარ­ჯვა, ეს ფაქ­ტი მა­ში­ნაც მი­უ­ღე­ბე­ლი იქ­ნე­ბო­და ჩემ­თვის. მე თა­ვი­სუ­ფა­ლი პრო­ფე­სი­ის კა­ცი ვარ და დამ­ქი­რა­ვე­ბელს ყვე­ლა მხრი­დან ვე­ლო­დე­ბი, ყვე­ლა მინ­და მო­ვი­დეს - ის მხა­რეც და ეს მხა­რეც. ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლი იყო, რომ ასეთ გავ­ლე­ნი­ან ადა­მი­ანს და მას­თან და­კავ­ში­რე­ბულ ჯგუფს ჩემ­თან უარ­ყო­ფი­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქო­ნო­და. თუნ­დაც ეს იყო საკ­მა­რი­სი მი­ზე­ზი სა­ი­მი­სოდ, ასეთ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ნე­ბა­ყოფ­ლო­ბით არ გავ­რე­უ­ლი­ყა­ვი. ყო­ველ­თვის ვუფ­რთხილ­დე­ბო­დი ჩემს რე­პუ­ტა­ცი­ას და ადა­მი­ა­ნე­ბის ამ­ხე­ლა ჯგუ­ფის გა­ნაწყ­ე­ნე­ბა მინ­დო­და?! ამ­დე­ნი ხალ­ხის მო­ძუ­ლე­ბა ჩემს ინ­ტე­რეს­ში ნამ­დვი­ლად არ შე­დი­ო­და, მაგ­რამ ასე­თი მდგო­მა­რე­ო­ბა შე­იქ­მნა - ერთ მხა­რეს "ოც­ნე­ბის" ჰი­პო­თე­ტუ­რი რის­ხვა, მე­ო­რე მხა­რეს ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის რე­ა­ლუ­რი რის­ხვა - რა­ტომ თქვა უა­რი?! ეს ჩვენ­თან ახ­ლობ­ლობს, მაგ­რამ ეტყ­ო­ბა, მე­ო­რე მხა­რეს­თა­ნაა შეკ­რუ­ლი, კუ­დი მათ­თან აქვს გა­დაბ­მუ­ლი­ო.

- თქვე­ნი თან­ხმო­ბით ნა­ცი­ო­ნა­ლებს ერ­თგუ­ლე­ბა და­უმ­ტკი­ცეთ?

- არა, უფ­რო ორ­გუ­ლო­ბის რის­კი იდ­გა. მა­შინ ავად­მყო­ფუ­რად ეჭ­ვი­ა­ნობ­დნენ ყვე­ლა­ზე, მით უმე­ტეს, მე მა­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი გუნ­დის წევ­რი არ ვი­ყა­ვი, უბ­რა­ლოდ, ვი­ყა­ვი მათ­თვის სან­დო კა­ცი, რო­მელ­საც არ გა­აჩ­ნდა პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტე­რე­სე­ბი და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან იყო ახ­ლოს.

- და­კა­ვე­ბულ­მა მა­ღალ­ჩი­ნოს­ნებ­მა რა­ტომ არ მოგ­მარ­თეს - ახა­ლა­ი­ამ ან მე­რა­ბიშ­ვილ­მა?!

- ვი­ნა­ი­დან გა­ვა­სა­ჯა­რო­ვე "ბურ­ჯთან" და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი სა­კი­თხი და რაც იყო, ის ვთქვი, ეს ხალ­ხი უეჭ­ვე­ლი ჩათ­ვლი­და, ყავ­ლაშ­ვილ­მა "ჩაგ­ვიშ­ვა", ზო­დე­ლა­ვას ხე­ლი და­ა­დო, მე­ო­რე მხა­რეს გა­და­ვი­დაო და ახ­ლა, რო­გორც კეთ­რო­ვანს, ისე მო­მე­რი­დე­ბი­ან.

- "ბურ­ჯი" და­ა­ყა­და­ღა ლე­ვან ბე­ჟაშ­ვი­ლის სამ­სა­ხურ­მა, რომ­ლის მეჯ­ვა­რეც თქვენ ხართ. ლა­პა­რა­კი იყო თქვე­ნი, ბე­ჟაშ­ვი­ლი­სა და ზო­დე­ლა­ვას სამ­კუთხ­ედ­ზეც.

- "გა­მა­ში" ჩემს აღ­მო­ჩე­ნას­თან ლე­ვანს არა­ნა­ი­რი წვლი­ლი არ მი­უძღ­ვის, ეს გა­ზე­თე­ბი­დან და ტე­ლე­ვი­ზი­ი­დან გა­ი­გო, მას წარ­მოდ­გე­ნა არ ჰქონ­და, პრო­კუ­რა­ტუ­რა სად რას ალა­გებ­და. ან რას მიშ­ვე­ლი­და, რომც მეთ­ქვა რა­მე? იმ პე­რი­ოდ­ში თვი­თო­ნაც ბევ­რი პრობ­ლე­მა ჰქონ­და. რა­მის თქმა რომ შემ­ძლე­ბო­და, იქ ვიტყ­ო­დი, პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში. ეს იყო ის შემ­თხვე­ვა, რო­მელ­საც მე თა­ვი ვერ ავა­რი­დე, რა­საც ძა­ლი­ან ვნა­ნობ.

- შე­საძ­ლო­ა, მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი მა­ლე და­სა­ცა­ვი გახ­დეს. რომ შე­მოგ­თა­ვა­ზოთ, და­ი­ცავთ მის ინ­ტე­რე­სებს?

- რო­ცა ლა­პა­რა­კია სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის აღ­დგე­ნა­ზე, ეს აუ­ცი­ლებ­ლად უნ­და მოხ­დეს. თუნ­დაც მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ რა­ღაც ხა­ნას და­ეს­ვას წერ­ტი­ლი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის, მი­სი პირ­ვე­ლი პი­რის ამ სა­კითხ­ე­ბის მი­მართ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას რომ ვუ­ყუ­რებ, იმით მომ­წონს, რომ ლო­ი­ა­ლუ­რი გან­წყო­ბა აქვს სას­ჯე­ლი­სა და დას­ჯის მი­მართ, დიდ მნიშ­ვნე­ლო­ბას ანი­ჭებს ჩა­დე­ნი­ლი ქმე­დე­ბის გა­აზ­რე­ბას, რაც ძა­ლი­ან ადა­მი­ა­ნუ­რია და რას­თა­ნაც აქამ­დე ჩვენ საქ­მე არ გვქო­ნი­ა. ალ­ბათ, ყვე­ლა­ფერს თა­ვი­სი სა­ხე­ლი უნ­და და­ერ­ქვას - და­ი­სა­ჯოს ზო­გი მო­რა­ლუ­რად, ზო­გი სა­მარ­თლებ­რი­ვად და ამით დამ­ნა­შა­ვე­ებ­საც ჩა­მო­ეხ­სნათ ტვირ­თი. სა­ა­კაშ­ვილს, რა თქმა უნ­და, და­ვი­ცავ­დი. დი­დი სუ­ბორ­დი­ნა­ცი­ის გრძნო­ბა მაქვს თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რე­ბის მი­მართ, ვი­ნა­ი­დან არ ვფიქ­რობ, რომ ვინ­მე შემ­თხვე­ვით აღ­წევს წარ­მა­ტე­ბას. ჩე­მი და­სა­წუ­ნი პრე­ზი­დენტს კი არა, არა­ვის არა­ფე­რი აქვს, თუმ­ცა გარ­კვე­ულ­წი­ლად, რად­გან მე ამ ვი­თა­რე­ბა­ში აღ­მოვ­ჩნდი, ალ­ბათ ორი­ვე მხა­რეს­თან ვი­უ­ხერ­ხუ­ლებ­დი. ამ ეტაპ­ზე, ვფიქ­რობ, მო­რა­ლუ­რად მზად არ ვარ ან ერ­თი, ან მე­ო­რე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წი­ნა­შე იმი­სათ­ვის, რომ მსგავ­სი კა­ტე­გო­რი­ის საქ­მე­ში მი­ვი­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და იქ თა­მა­მი სიტყ­ვა ვთქვა. მე ამი­სათ­ვის თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნ­და ვი­ყო, ში­ნა­გა­ნად სი­თა­მა­მეს ვერც ერ­თი გუნ­დის მი­მართ ვერ ვგრძნობ. ვთვლი, რომ "ბურ­ჯი" ჩე­მი შა­ვი ლა­ქაა და რო­გორც უნ­და ვე­ცა­დო, ჩემს თავ­თა­ნაც კი ვერ ვფუ­თავ ამ სა­კითხს. თუნ­დაც ის, რომ მე არ მინ­დო­და იმ ხალ­ხის გა­ნაწყ­ე­ნე­ბა და ხვა­ლინ­დე­ლი დღის შე­მე­შინ­და, გა­მარ­თლე­ბა არ არის.

- აღი­ა­რე­ბის შემ­დეგ მურ­თაზ ზო­დე­ლა­ვას თუ შეხ­ვდით?

- მას არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ ვე­სა­უბ­რე, შექ­მნი­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ის გა­მო ისე იყო გა­ნერ­ვი­უ­ლე­ბუ­ლი, ჩე­მი ტკი­ვი­ლის გა­მო­ხატ­ვა ვე­ღარ შევ­ძე­ლი. ერ­თა­დერ­თი, ის ვუთხ­ა­რი, რომ სი­მარ­თლის თქმას ვა­პი­რებ­დი. ვინც ამ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში მო­ნა­წი­ლე­ობ­და, მო­რა­ლურ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას ყვე­ლა ატა­რებს. ჩე­მი გან­ცხა­დე­ბის მე­რე ჩე­მი სი­მარ­თლით სა­ბო­ლო­ოდ ჩავ­ტე­ხე ხი­დი ყო­ფი­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­თან. არც მე მიც­დია თა­ვის გა­მარ­თლე­ბა. რო­გორ ვამ­ტკი­ცო, რომ თა­ვი არ მა­დარ­დებს და ჩემ­თვის სულ ერ­თი­ა, ცი­ხე­ში ვიქ­ნე­ბი თუ გა­რეთ? ამას არც არა­ვინ და­მი­ჯე­რებს. გა­მო­ძი­ე­ბა ჯერ არ დამ­თავ­რე­ბუ­ლა, მაგ­რამ მო­რა­ლუ­რად გავ­თა­ვი­სუფ­ლდი იმ კუთხ­ით, რომ სრუ­ლი­ად გულ­წრფე­ლი ვი­ყა­ვი. ვვა­რა­უ­დობ, რომ ეს შე­ღა­ვა­თი იქ­ნე­ბა საქ­მე­ზე სა­ბო­ლოო გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბის დროს.

ნა­ნა ფიცხ­ე­ლა­უ­რი

ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლი გა­ზე­თი "ყვე­ლა სი­ახ­ლე"

(გა­მო­დის ოთხშა­ბა­თო­ბით)