აბსოლუტურად სტატიკური ნახატი მოძრავი გეჩვენება, სრულიად სწორი ხაზები - ტალღოვანი. ეს მხედველობითი აღქმაა, მხედველობითი ილუზიები, რომლებიც არა მხოლოდ აოგნებენ ადამიანს და ახალ შეგრძნებებს ანიჭებენ, არამედ თურმე ერთგვარი თერაპიაც ყოფილა, თვითშეცნობის საშუალება. ამ ყველაფერს თურმე გეშტალფსიქოლოგია ჰქვია და მისი ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული წარმომადგენელი იაპონელი აკიოში კიტაოკაა.
გეშტალფსიქოლოგია
(გერმანული Gestalt-იდან - ერთიანი ფორმა ან სტრუქტურა) გეშტალფსიქოლოგია XX საუკუნის დასაწყისის ფსიქოლოგიური სკოლაა. ის 1912 წელს დააარსა მაქს ვერტჰეიმერმა. ფსიქოლოგიის ამოსავალი წერტილი ერთიანი სტრუქტურები, იგივე გეშტალტებია, მათ საკუთარი მახასიათებლები და კანონები აქვთ, ძირითადად, "დაჯგუფების კანონი" და "ურთიერთობის კანონი".
კრისტიან ფონ ერენფელსი, გეშტალფსიქოლოგიის ერთ-ერთი წინამორბედი ჯერ კიდევ გასული საუკუნის დასაწყისში უსვამდა ხაზს, რომ "ერთიანი - ერთგვარი რეალობაა, მისი ნაწილების ჯამისგან განსხვავებული". გეშტალტი აღქმადი საგნების სივრცობრივ-თვალსაჩინოებრივი ფორმაა, რომელთა არსებითი თვისებების გაგება შეუძლებელია მათი ნაწილების თვისებების გაერთიანების გზით. ამის ერთ-ერთი მაგალითი მელოდიაა, რომელიც იმ შემთხვევაშიც შეიძლება იცნო მეხსიერების წყალობით, თუ მას სხვა ტონალობაში მოუსმენ.