21
აპრილიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
მასწავლებელი მყავდა ერთი - თინიკო. ისეთი საძაგელი ქალი იყო, რომ მის გაკვეთილზე შესვლაც კი არ გვინდოდა ხოლმე. რომელი კლასის დასჯაც უნდოდა, იმათ პედაგოგად ნიშნავდა ხოლმე დირექტორი. ასეთი რა ხასიათი ჰქონდაო, იტყვით ალბათ?! მექრთამე იყო. არც მდიდარი იცოდა და არც - ღარიბი. ყველა ბავშვს ფულს სთხოვდა. თუ არ გადაუხდიდი, ნიშანს არ გაღირსებდა. სემესტრის ბოლოს ხარკივით ვაგროვებდით თინიკოსთვის მისაცემ ფულს. ბავშვზე - 20 მანეთს (საბჭოთა პერიოდის ამბავს გიყვებით).
ჰოდა, ერთხელ შევკრიბეთ ფული, სია შევადგინეთ და თინიკო მასწავლებელს ჩავაბარეთ. სიაში რამდენიმე ბავშვი იყო გამოტოვებული. სათითაოდ გვკითხა მათ შესახებ, - რატომ არ დადეს ფულიო? ზოგზე ვუთხარით, რომ არ ჰქონდა და 1-2 კვირაში მიუტანდა, ზოგზე - "განვადება" ვთხოვეთ. ერთს კი, რომელიც ძალზე ღარიბი ოჯახიდან იყო, ვუთხარით, რომ ბაბუა გარდაეცვალა და ასეთ დროს ფულზე ვერ მივადგებოდით.
გასვენების მეორე დღეს მისდგომია გარდაცვლილის ოჯახს, - შესაწირი გექნებათ აგროვებული, ხალხი ისე ხომ არ წავიდოდა ქელეხიდან, რომ ოჯახს არ დახმარებოდა და სანამ ის ფული არ დაგიხარჯავთ, თქვე მათხოვრებო, მომეცით, თორემ თქვენი მშიერი მუცლების ამბავი რომ ვიცი, ერთიანად დახარჯავთ და ვერ გადამიხდითო. ისეთი ამბავი აუტეხია მოსწავლის მამას, რომ თინიკო მასწავლებელს ძლივს გამოუსწრია: - კიდევ ჩვენ ვართ მათხოვრები, შე მართლა მათხოვაროო?! - უკან მისდევდა თურმე. ძლივს გაუჩერებიათ ნათესავებსა და მეზობლებს, თორემ რომ დასწეოდა, მოკლავდაო, მნახველები ამბობდნენ. აი, ასეთი ამბებიც ხდებოდა წინათ, ჩემს ბავშვობაში.
თემო.
