ამერიკელი მეუღლე, დიდი წარმატება UFC-ში და გზა სასულიერო გიმნაზიიდან ოდესის უნივერსიტეტამდე - რომან დოლიძის ისტორია: "თანამდებობაზე ვმუშაობდი და მასზე დედა ზრუნავდა"
UFC-ის ქართველმა მებრძოლმა რომან დოლიძემ მორიგი ბრძოლა ჩაატარა და კევინ ჰოლანდი ტექნიკური ნოკაუტით დაამარცხა. "რომას დედა მის შეხვედრებს ვერ ესწრებოდა, არ შეეძლო, შვილის ბრძოლა ენახა. დროთა განმავლობაში, ნელ-ნელა მეუღლის ნერვიულობა მეც გადმომედო და ბოლო ბრძოლების ნახვა მეც ვეღარ შევძელი", - მეუბნება რომან დოლიძის მამა, ბატონი ნოდარი და მაშინ, როცა მისი შვილი ამერიკიდან სამშობლოში მოემგზავრება, მის განვლილ ცხოვრების გზაზე, წარმატებებსა და პიროვნულ თვისებებზე გვესაუბრება.
- ბატონო ნოდარ, გილოცავთ რომას მორიგ წარმატებას. ემოცია გამიზიარეთ, თქვენთვის ეს რა განცდაა? მიამბეთ, რომას ბრძოლის დროს რა ხდებოდა თქვენს ოჯახში?
- ძალიან დიდი მადლობა მოლოცვისთვის. თავდაპირველად, როდესაც რომამ შერეულ ორთაბრძოლებში დაიწყო ასპარეზობა, მის ყველა ბრძოლას ვესწრებოდი, მიუხედავად იმისა, სად იმართებოდა. ეს ხშირად იყო კიევში, პანდემიის დროს ამერიკაშიც ჩავედი. მეგონა, რომას გვერდით თუ ვიქნებოდი, მას ამით რაღაც ფორმით დავეხმარებოდი, მის ემოციას პირველი გავიზიარებდი. ყველა შეხვედრა ძალიან კარგად მახსოვს. რომას დედა მის შეხვედრებს ვერ ესწრებოდა, არ შეეძლო, შვილის ბრძოლა ენახა. დროთა განმავლობაში, ნელ-ნელა მეც გადმომედო მეუღლის ნერვიულობა, ბოლო ბრძოლების ნახვა მეც ვეღარ შევძელი. როდესაც ბრძოლა აქვს, ამ დროს ოჯახი ვცდილობთ მოვერიდოთ ზედმეტ ურთიერთობებს, წყნარად ყოფნას ვამჯობინებთ. ახლაც ყველანი საირმეში ვიმყოფებოდით, რომას შვილიც გვახლდა, მეუღლეც. გვეგონა ხალხს გავერიდეთ, მაგრამ ზოგიერთმა იქაც გვიცნო, გაგვამხნევა. რა თქმა უნდა, ოჯახში იმ ღამეს არც ერთს არ გვიძინია. გამთენიისას ჩემმა ბიძაშვილმა მამცნო რომას წარმატება და მას შემდეგ მოლოცვებს ვიღებ და ვიღებ. ძალიან გახარებულები ვართ. ის ნერვიულობა, რომელიც თითოეულმა ჩვენგანმა გამოვიარეთ, რომამ თავისი გამარჯვებით გაანეიტრალა, ყველანი გაგვაძლიერა და გაგვახარა.
- რომასთან დალაპარაკება მოახერხეთ?
- თავად დაგვირეკა, ცოტა ხანს გველაპარაკა. ამ დილით კი უკვე ნიუ-იორკში იყო, თვითმფრინავში ჯდებოდა, ის ახლა საქართველოსკენ მოფრინავს. ტრადიცია აქვს, ყოველი ბრძოლის შემდეგ სამშობლოში ჩამოდის.
- როგორია აქ მისი ყოველდღიურობა? ერთ-ერთ ინტერვიუში ვუსმენდი, თქვა, რომ მშობლიურ სოფელს ყოველთვის სტუმრობს.
- ეს ის სოფელია, სადაც მე დავიბადე. თავად ბათუმში დაიბადა და გაიზარდა, მაგრამ სოფელი ძალიან უყვარს, ბავშვობაში იქ ყველა ხეზე ერთხელ მაინც არის ამძვრალი. მდინარე ჩამოდის, სადაც ბანაობაზე გიჟდება. რომას უყვარს ბუნებაში განმარტოება, ტყეში კოცონთან ღამის მარტო გატარება, ხიფათსაც არ უფრთხის, საამისოდ ხშირად ლას-ვეგასის გარშემო მთებში გადის. იქ ვერ ვაკონტროლებთ და როცა აქ არის, რა თქმა უნდა, სულ ვცდილობ, ის მარტო არ იყოს. მახსოვს, ერთხელ სვანეთში ერთად წავედით, უკრაინელი მეგობრები ახლდნენ, შხარაზე მიმავალ გზაზე, მყინვარის ძირში, იქ, სადაც მდინარე ენგური "იბადება", იმ დამდნარ ყინულში იბანავა, ვერც ერთმა მისმა მეგობარმა ეს ვერ შეძლო.
- რომას მეუღლეზე, შვილებზე მიამბეთ.
- ორი ბიჭი ჰყავს, ამირანი და დევი. ამირანი და დევი რომ შეებმებიან, მერე ბაბუა აშველებს ხოლმე (იცინის). რომას ძალიან უნდა, 4 შვილი ჰყავდეს, ერთი კი გოგონა იყოს.
- რომას მეუღლე ქართველია?
- არა, მეუღლე ამერიკელია. მას ძალიან უყვარს ბათუმი, აქედან წასვლა არ უნდა. მაშინაც კი ბათუმში რჩება, როცა რომა ამერიკაში მიდის. ძალიან კარგი გოგონაა, კარგი თვისებების მქონე, ბავშვებს ჯანსაღად ზრდის....წაიკითხეთ სრულად
ნახეთ ასევე: