რუ­სეთ-უკ­რა­ი­ნის ომის და­წყე­ბის შემ­დგომ პუ­ტინს ხში­რად ადა­რე­ბენ ადოლფ ჰიტ­ლერს. პო­ლი­ტი­კოს­სა და ფსი­ქო­ლოგ რა­მაზ საყ­ვა­რე­ლი­ძეს­თან სა­უბ­რი­სას შე­ვე­ცა­დეთ მსგავ­სე­ბე­ბი, გან­სხვა­ვე­ბე­ბი და პა­რა­ლე­ლე­ბი გვე­პო­ვა ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის ცხოვ­რე­ბის სხვა­დას­ხვა ეტაპ­სა თუ თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბებ­ში და მათი ქმე­დე­ბე­ბი ამოგ­ვეხ­სნა.

- ნე­ბის­მი­ე­რი ისე­თი დის­კომ­ფორ­ტი, რო­მე­ლიც ცხოვ­რე­ბა­ში შე­იძ­ლე­ბა მო­უ­ტა­ნოს ადა­მი­ანს ბავ­შვო­ბამ თუ ახალ­გაზ­რდო­ბამ, უკვე მუხტს აჩენს მას­ში, რომ სხვებს აჯო­ბოს. ამის სა­ბა­ბი, რო­გორც ჩანს, ჰიტ­ლერ­საც ჰქონ­და, და აქვს პუ­ტინ­საც. დიქ­ტა­ტო­რე­ბი ცდი­ლო­ბენ, თა­ვი­ან­თი ბი­ოგ­რა­ფია არ გა­მო­ამ­ზე­უ­რონ და ესეც ნი­შა­ნია იმი­სა, რომ მათ წარ­სულ­ში არის რა­ღაც მათ­თვის უსი­ა­მოვ­ნო. ეს მიდ­გო­მა, რომ მათ ბი­ოგ­რა­ფი­ა­ში რა­ღაც შე­იძ­ლე­ბა იყოს, რომ­ლის კომ­პენ­სა­ცი­ა­საც ცდი­ლო­ბენ, თა­ვის დრო­ზე წარ­მო­ად­გი­ნა ად­ლერ­მა, ფრო­ი­დის მიმ­დე­ვარ­მა, და მისი ეს თე­ო­რია პო­ლი­ტო­ლო­გებ­ში პო­პუ­ლა­რუ­ლი გახ­და სწო­რედ იმი­ტომ, რომ ხში­რად თვალ­ში სა­ცე­მი იყო არას­რულ­ფა­სოვ­ნე­ბის კომ­პლექ­სის კომ­პენ­სა­ცია... ამ კომ­პლექ­სე­ბის ნა­წი­ლია, მა­გა­ლი­თად, ნა­პო­ლე­ო­ნის და­ბა­ლი ტანი ან სტა­ლი­ნის ნაყ­ვა­ვი­ლა­რი სახე და სხვა ასე­თი რამ, რაც ხელს უშ­ლის ახალ­გაზ­რდის წარ­მა­ტე­ბას თა­ნა­ტო­ლებ­ში. შე­იძ­ლე­ბა ეს და­ცინ­ვის, აბუ­ჩად აგ­დე­ბის სა­გა­ნი გახ­დეს... თუმ­ცა მარ­ტო წარ­სუ­ლის მა­გა­ლი­თე­ბით მსჯე­ლო­ბა არ კმა­რა. თუკი აწ­მყო ხელს უწყობს დიქ­ტა­ტუ­რას, მა­შინ უფრო ად­ვი­ლად ხდე­ბი­ან დიქ­ტა­ტო­რე­ბი. ანა­ლო­გი­უ­რი შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას ჰიტ­ლერ­ზე, როცა მთე­ლი გერ­მა­ნია მხარს უჭერ­და, თუ შე­იძ­ლე­ბა ასე ით­ქვას, ად­რე­ულ ჰიტ­ლერს, რო­მელ­შიც კი ჩან­და ძა­ლა­დო­ბის­კენ მიდ­რე­კი­ლე­ბა, მაგ­რამ ჯერ ისე­თი მას­შტა­ბი არ ჰქონ­და, რომ პრო­ტეს­ტი გა­მო­ეწ­ვია გერ­მა­ნე­ლებ­ში. ამას­თან, ჰიტ­ლერს გერ­მა­ნუ­ლი ნა­ცი­ის გან­დი­დე­ბა­ზე ზრუნ­ვაც ახა­სი­ა­თებ­და და ეს სი­ა­მოვ­ნებ­და ხალ­ხს. ხალ­ხის გან­დი­დე­ბა და ამა­ზე დაყ­რდნო­ბა ძა­ლი­ან ხში­რად ხდე­ბა დიქ­ტა­ტო­რე­ბის ხერ­ხი - ჰიტ­ლერ­მა გერ­მა­ნელ ერს გა­მო­უ­ცხა­და სრუ­ლი მხარ­და­ჭე­რა, პა­ტი­ვის­ცე­მა, აიყ­ვა­ნა თა­ვის გა­მოს­ვლებ­ში დიდ სი­მაღ­ლე­ებ­ზე და გა­მო­ა­ცხა­და, კა­ცობ­რი­ო­ბის ის­ტო­რი­ა­ში ყვე­ლა­ზე მა­ღალ შე­ფა­სე­ბას გერ­მა­ნე­ლი ერი იმ­სა­ხუ­რებ­სო. ამას ხალ­ხი გაჰ­ყვა. ანა­ლო­გი­უ­რი რამ ახა­სი­ა­თებს პუ­ტინ­საც. ძა­ლი­ან ხში­რად ის­ტო­რი­ას ისე გა­და­წერს ხოლ­მე, რომ რუ­სე­ბი გა­მო­ვიდ­ნენ არა მარ­ტო თა­ნა­მედ­რო­ვე, არა­მედ ძვე­ლი ის­ტო­რი­ის შე­მოქ­მე­დიც, ლა­მის აგერ ბერ­ძნულ კულ­ტუ­რა­შიც რუ­სუ­ლი კვა­ლი და­ი­ნა­ხოს პუ­ტინ­მა. დიდი რუ­სე­თის შექ­მნის იდე­აც ასეთ ის­ტო­რი­ულ გა­აზ­რე­ბებს ეფუძ­ნე­ბა. რუ­სე­თი და რუ­სე­ბი უნდა ჩან­დნენ პირ­ველ პლან­ზე, მე­ო­რე­ზე კი სხვა ერე­ბი, და­ვუშ­ვათ უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი. ხომ ამ­ბობს, უკ­რა­ი­ნე­ლი ერი არ არ­სე­ბობ­სო - ის კაცი, რო­მე­ლიც კი­ე­ვის რუ­სე­თის შთა­მო­მა­ვა­ლია, ის­ტო­რი­ის ამ ნა­წილს უგუ­ლე­ბელ­ყოფს... ანა­ლო­გი­უ­რი ტენ­დენ­ცი­ე­ბი ჰქონ­და სტა­ლინ­საც. ეს მკა­ფი­ოდ ჩანს უფრო იმი­ტომ, რომ ეთ­ნი­კუ­რად ქარ­თვე­ლი იყო. ამა­ვე დროს, როცა დას­ჭირ­და, "დიდ რუს ხალ­ხზე" და­ი­წყო ლა­პა­რა­კი. "დიდი რუსი ხალ­ხი" - ეს ხომ მისი ფრა­ზა გახ­ლდათ. რუსი ხალ­ხიც ომში რომ მი­დი­ო­და, "სამ­შობ­ლოს­თვის და სტა­ლი­ნის­თვი­სო" გაჰ­ყვი­როდ­ნენ - გა­ი­გი­ვე­ბუ­ლი ჰქონ­დათ ერ­თმა­ნეთ­თან. სტა­ლი­ნი რომ გარ­და­იც­ვა­ლა, მთე­ლი რუ­სე­თი ტი­რო­და. თვლიდ­ნენ, რომ ქვე­ყა­ნა ცუდ დღე­ში ჩა­ვარ­დე­ბო­და უმი­სოდ. ანა­ლო­გი­უ­რად, გერ­მა­ნე­ლი ერის­თვის ჰიტ­ლე­რი იყო მთა­ვა­რი ფი­გუ­რა - ჰიტ­ლერ­თან გა­ი­გი­ვე­ბუ­ლი ნა­ცია შექ­მნა ჰიტ­ლერ­მა.

პუ­ტი­ნი ახლა და­ეს­ხა თავს უკ­რა­ი­ნას, მა­ნამ­დე ყვე­ლა­ფე­რი გა­ა­კე­თა, რომ მა­გა­ლი­თად, 2008 წელს სა­ქარ­თვე­ლო­ში შექ­მნი­ლი­ყო სუ­რა­თი, რომ საბ­რძო­ლო მოქ­მე­დე­ბე­ბის ინი­ცი­ა­ტო­რი სა­ქარ­თვე­ლო იყო. პო­ლი­ტი­კო­სი, რო­მელ­საც სურს თავ­დას­ხმა სხვა ქვე­ყა­ნა­ზე, შე­იძ­ლე­ბა უამ­რავ ხერ­ხს ხმა­რობ­დეს სა­ი­მი­სოდ, რომ ეს თავ­დას­ხმა გა­ა­მარ­თლოს. პრო­ვო­ცი­რე­ბა გა­უ­კე­თოს იმას, რომ ან იმ ქვე­ყა­ნამ და­ი­წყო ომი, ან ის ქვე­ყა­ნა გა­მო­იყ­ვა­ნოს მჩაგ­ვრე­ლად და თვი­თონ ჩაგ­რუ­ლე­ბის დამ­ცვე­ლად წარ­მო­ა­ჩი­ნოს თავი. სტა­ლინ­მა აღ­მო­სავ­ლე­თი ევ­რო­პა გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლა ჰიტ­ლე­რის­გან და გან­მა­თა­ვი­სუფ­ლებ­ლად მო­ევ­ლი­ნა მსოფ­ლი­ოს, მაგ­რამ მერე ისე­თი რე­ჟი­მი და­ამ­ყა­რა, რომ ამ ქვეყ­ნებს ერთი სული ჰქონ­დათ, რო­დის გა­იქ­ცე­ოდ­ნენ საბ­ჭო­თა გავ­ლე­ნი­სა­გან. ასე რომ, კაც­მა არ იცის, სტა­ლი­ნი ჰიტ­ლერს რომ ებ­რძო­და, იმი­ტომ ებ­რძო­და რომ საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი და­ეც­ვა, თუ იმი­ტომ, რომ მერე გა­და­სუ­ლი­ყო ევ­რო­პის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე და გავ­ლე­ნა მო­ე­პო­ვე­ბი­ნა ევ­რო­პულ ქვეყ­ნებ­ზე. მარ­თლაც გა­და­ვი­და და ბო­ლომ­დე მიჰ­ყვა, მერე დიპ­ლო­მა­ტი­ურ არე­ნა­ზეც აქ­ტი­უ­რად იბ­რძო­და გავ­ლე­ნის­თვის და სა­ვა­რა­უ­დოდ, ეს მი­ზა­ნი ჰქონ­და კი­დეც. რო­გორ უნდა ჩა­ით­ვა­ლოს ახლა ევ­რო­პულ ქვეყ­ნებ­ზე სტა­ლი­ნის გავ­ლე­ნა? იმად, რომ საბ­ჭო­თა კავ­შირ­მა ამ ქვეყ­ნე­ბის ოკუ­პა­ცია მო­ახ­დი­ნა თუ და­იხ­სნა ჰიტ­ლე­რის ოკუ­პა­ცი­ის­გან? - ორი­ვე ვერ­სია სწო­რია, და­იხ­სნა კი­დეც და მერე თვი­თონ მო­ახ­დი­ნა ოკუ­პა­ცია. ასე რომ, დიქ­ტა­ტო­რებს ყო­ველ­თვის აქვთ ტენ­დენ­ცია, რომ გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნონ სხვებ­ზე და სხვა­თა შო­რის, ეს მხო­ლოდ მათი დიქ­ტა­ტო­რო­ბით არ აიხ­სნე­ბა. ადა­მი­ანს აქვს ეს ტენ­დენ­ცია. მა­გა­ლი­თად, იმ ქვეყ­ნე­ბის, რო­მელ­თაც დიქ­ტა­ტო­რულს არ ვუ­წო­დებთ, მმარ­თვე­ლე­ბი ხში­რად დგა­მენ ისეთ ნა­ბიჯს, რო­მე­ლიც სხვა ქვეყ­ნე­ბის ინ­ტე­რე­სებს უპი­რის­პირ­დე­ბა და მათ ჩაგ­რავს. და­სავ­ლე­თის ქვეყ­ნე­ბი ამ მხრივ გა­მო­ნაკ­ლისს არ წარ­მო­ად­გე­ნენ, ამე­რი­კა­საც არა­ერ­თი სა­ო­მა­რი მოქ­მე­დე­ბა წა­მო­უ­წყია. ასე რომ, "დიქ­ტა­ტორს" ძა­ლი­ან რა­დი­კა­ლურ შემ­თხვე­ვებ­ში ვარ­ქმევთ, რო­დე­საც პო­ლი­ტი­კუ­რი ფი­გუ­რა მარ­თლაც დაბრმა­ვე­ბუ­ლია ძა­ლა­უფ­ლე­ბით.

- კი­დევ რა ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი პა­რა­ლე­ლე­ბი შეგ­ვიძ­ლია გა­ვიხ­სე­ნოთ, რომ­ლებ­მაც ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი დიქ­ტა­ტო­რე­ბად ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა?

- დიქ­ტა­ტორს სჭირ­დე­ბა რო­გორც ქვეყ­ნის მორ­ჩი­ლე­ბა, და ამას აღ­წევს არა მარ­ტო იმით, რომ ტე­რორს ამ­ყა­რებს ქვე­ყა­ნა­ში, არა­მედ იმით, რომ ორი­ვე ხერ­ხით მოქ­მე­დებს - მათ­რა­ხი­თაც და ნა­ზუ­ქი­თაც: რაკი მხარ­დამ­ჭე­რე­ბის გამ­რავ­ლე­ბა სურს, შე­საძ­ლო მხარ­დამ­ჭე­რებს ქა­თი­ნა­უ­რებს ეუბ­ნე­ბა, შე­საძ­ლო მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ებს კი სჯის. ჰიტ­ლე­რის გა­რე­მოც­ვა­შიც სტა­ლინ­თა­ნაც მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ე­ბი პრაქ­ტი­კუ­ლად ნუ­ლამ­დე იყო დაყ­ვა­ნი­ლი. იგი­ვე სუ­რა­თი გვაქვს პუ­ტინ­თა­ნაც - ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რი არ გა­ა­ჭა­ჭა­ნა, ბევ­რი ცი­ხე­ში ჰყავს, ზოგი ფი­ზი­კუ­რად მო­ი­შო­რა და და­ნარ­ჩე­ნებ­საც უს­წორ­დე­ბა. ესეც დიქ­ტა­ტო­რე­ბის სა­ერ­თო თვი­სე­ბაა - ელი­ტა, უშუ­ა­ლო გა­რე­მოც­ვა, უნდა გა­ხა­დოს მაქ­სი­მა­ლუ­რად მორ­ჩი­ლი.

- თით­ქოს რე­ა­ლო­ბის შეგ­რძნე­ბას კარ­გა­ვენ...

- ოუ­ენ­მა, ინ­გლი­სელ­მა ნევ­რო­ლოგ­მა და პო­ლი­ტი­კურ­მა მოღ­ვა­წემ, შექ­მნა კონ­ცეფ­ცია, რომ პო­ლი­ტი­კო­სებს პრო­ფე­სი­უ­ლი და­ა­ვა­დე­ბა აქვთ, ე.წ. ჰიბ­რი­სის სინ­დრო­მი - თავ­და­ჯე­რე­ბის სიმ­ბო­ლო ბერ­ძნულ მი­თო­ლო­გი­ა­ში. ისი­ნი ხდე­ბი­ან ზედ­მე­ტად თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი, მი­აჩ­ნი­ათ, რომ სამ­ყა­რო ისე­თია, რო­გო­რიც თვი­თონ აწყობთ. სხვა­თა შო­რის, ამ სინ­დრომ­ზე მსჯე­ლო­ბის დროს ოუ­ე­ნი არ ეძებ­და დიქ­ტა­ტო­რებს ამ კონ­ცეფ­ცი­ის გა­სამ­ყა­რებ­ლად. იქვე, ინ­გლი­სის სი­ნამ­დვი­ლე­ში ეგუ­ლე­ბო­და ასე­თი ფი­გუ­რან­ტი - მა­გა­ლი­თად მარ­გა­რეტ ტე­თჩე­რი. ეს თავ­და­ჯე­რე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ბუ­ნებ­რი­ვი დე­ფორ­მა­ცი­აა პო­ლი­ტი­კო­სის­თვის, რო­მელ­საც ყვე­ლა­ფე­რი მეტ-ნაკ­ლე­ბად გა­მო­უ­ვი­და, რო­მელ­საც ბევ­რი ეუბ­ნე­ბა, რა ჭკვი­ა­ნი და ძლი­ე­რი ხარო და ამას იჯე­რებს.

ასე­ვე და­გა­ინ­ტე­რე­სებთ"პუ­ტი­ნი, რო­გორც ზვი­გე­ნი" - რას ჰყვე­ბა CIA-ს თა­ნამ­შრო­მე­ლი რუ­სე­თის პრე­ზი­დენტზე?"მი­ა­მი­ტუ­რია ფიქ­რი, რომ კრემლს ახლა ჩვენ­თვის არ სცა­ლია“"სავ­სე­ბით შე­საძ­ლე­ბე­ლია უკ­რა­ი­ნა­ში ნა­ტოს ჯა­რე­ბის შეს­ვლაც"- პრო­პა­გან­და მათი ძლი­ე­რი ია­რა­ღია.

- ამ მხრივ ჰიტ­ლე­რი ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ბრძან­დე­ბო­და. ჰიტ­ლე­რის­თვის პრო­პა­გან­და იყო სა­ჯა­რო გა­მოს­ვლე­ბი. პუ­ტი­ნი ასეთ სა­ჯა­რო გა­მოს­ვლებ­ში თით­ქმის არ მო­ნა­წი­ლე­ობს. მის­თვის გა­მოს­ვლა გა­რე­მოც­ვას­თან საქ­მი­ა­ნი შეხ­ვედ­რა ან მი­მარ­თვაა, მაგ­რამ ტე­ლე­კა­მე­რით. ადა­მი­ან­თა დიდ რა­ო­დე­ნო­ბას­თან კონ­ტაქ­ტი არ უყ­ვარს, გან­სხვა­ვე­ბით ჰიტ­ლე­რი­სა­გან. სტა­ლი­ნი­საც არ უყ­ვარ­და... არა­და, არც ჰიტ­ლე­რი იყო სა­ჯა­რო გა­მოს­ვლე­ბის დიდი სპე­ცი­ა­ლის­ტი, სარ­კის წინ ვარ­ჯი­შობ­და გამ­წა­რე­ბუ­ლი. ის­ტე­რი­კუ­ლი იყო ყვე­ლა გა­მოს­ვლა­ში, ემო­ცი­ით აჰ­ყავ­და ხალ­ხი და არა რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მსჯე­ლო­ბით. პუ­ტინ­თან იგი­ვე სუ­რა­თი არა გვაქვს, მაგ­რამ ის, რომ პრო­პა­გან­და მის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, უდა­ვოა. ჰიტ­ლე­რი სა­ჯა­რო გა­მოს­ვლებ­ში ემო­ცი­უ­რი მუხ­ტის გაზ­რდა­ზე მუ­შა­ობ­და, ამი­ტომ ჭარ­ბად იყე­ნებ­და ჟეს­ტებს, მი­მი­კას. პუ­ტი­ნი თავ­შე­კა­ვე­ბუ­ლია, ჩა­კე­ტი­ლი ტი­პია და ამი­ტომ სტი­ლის­ტი­კაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აქვს. ცდი­ლობს რომ მისი გა­მოს­ვლე­ბი ემო­ცი­ის ნი­შანს არ ატა­რებ­დეს და რა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მსჯე­ლო­ბის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა და­ტო­ვოს.

- მათ შო­რის რას ნა­ხუ­ლობთ სა­ერ­თოს?

- ერთ-ერთი მსგავ­სე­ბა ისაა, რომ ძა­ლა­უფ­ლე­ბის გა­რე­შე ძა­ლი­ან სა­ცო­და­ვი და უსუ­სუ­რი ხდე­ბი­ან. უსუ­სუ­რი იყო ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში ჰიტ­ლე­რი, რო­დე­საც ვერ ჩა­ა­ბა­რა სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ა­ში, მე­გო­ბა­რი არ ჰყავ­და, ურ­თი­ერ­თო­ბა უჭირ­და... მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ გა­ხა­და ისე­თი, რო­გო­რიც მსოფ­ლი­ომ გა­იც­ნო. ანა­ლო­გი­უ­რად იყო პუ­ტინ­თა­ნაც. ის­ტო­რი­ამ შე­მოგ­ვი­ნა­ხა, თუ რო­გორ დაჰ­ქონ­და სობ­ჩა­კის ჩე­მო­და­ნი, მისი დაც­ვის უფ­რო­სი კი იყო, მაგ­რამ რე­ა­ლუ­რად მომ­სა­ხუ­რე ბი­ჭის როლს ას­რუ­ლებ­და. ის ძლი­ე­რი ფი­გუ­რა, რომ სპორ­ტუ­ლია, ძლი­ე­რი პო­ლი­ტი­კო­სია, უფრო გვი­ან­დე­ლი მოვ­ლე­ნაა, რო­მე­ლის ნიშ­ნე­ბიც ად­რინ­დელ პუ­ტინს არ ჰქონ­და. სა­ვა­რა­უ­დოდ, ძა­ლა­უფ­ლე­ბას თუ და­კარ­გავს, დიდი შან­სია, ისევ მო­რი­დე­ბულ, გა­უ­ბე­დავ პერ­სო­ნად იქ­ცეს. უკ­რა­ი­ნის კონ­ფლიქ­ტში უკ­რა­ი­ნის წარ­მა­ტე­ბი­სა და რუ­სე­თის მარ­ცხის ფონ­ზე პუ­ტინ­ში ისევ გა­უ­ბე­და­ვი ინ­ტო­ნა­ცი­აა და თავ­და­ჯე­რე­ბა და­კარ­გა მის­მა გა­მოს­ვლებ­მა.

- ეს რა მო­მენ­ტში იგ­რძე­ნით?

- ყი­რი­მის ხი­დის აფეთ­ქე­ბამ­დე მას უფრო მო­რი­დე­ბუ­ლი კილო ჰქონ­და. მერე შე­ტე­ვა­ზე გა­და­ვი­და, ტე­რო­რის­ტუ­ლი აქ­ტი­აო, გა­მო­ა­ცხა­და. ამან ის ვერ­სი­აც გა­ა­ჩი­ნა, რომ შე­იძ­ლე­ბა მისი აფეთ­ქე­ბუ­ლია ხიდი, იმი­ტომ, რომ სა­ბა­ბი იპო­ვოს. პრე­ზი­დენ­ტო­ბის სა­ვარ­ძე­ლი ხომ ტე­რო­რის­ტუ­ლი აქ­ტე­ბით გა­იმ­ყა­რა. დიქ­ტა­ტო­რე­ბი თავ­და­ჯე­რე­ბას კარ­გა­ვენ, როცა ძალა ეც­ლე­ბათ და სა­ცო­და­ვე­ბი ხდე­ბი­ან... ხომ ხე­დავთ, მთე­ლი მსოფ­ლიო აწ­ვდის ია­რაღს უკ­რა­ი­ნას. მა­ნამ­დე პუ­ტი­ნი იმუქ­რე­ბო­და, ვინც უკ­რა­ი­ნას და­ეხ­მა­რე­ბა, ჩვე­ნი მტე­რი იქ­ნე­ბაო. ეხ­მა­რე­ბი­ან, მაგ­რამ პუ­ტი­ნი ვერ ბე­დავს მათ­თან და­პი­რის­პი­რე­ბას. მან და­კარ­გა თავ­და­ჯე­რე­ბა, იმი­ტომ, რომ მარ­ცხდე­ბა. ოღონდ თუ ძალა იგ­რძნო, მერე სა­დიზ­მამ­დე მივა ძა­ლა­დო­ბა­ში.

- პუ­ტინ­მა სცა­და გა­მო­სა­ვა­ლი ეპო­ვა აღ­მო­სავ­ლეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­შიც.

- შე­იძ­ლე­ბა სცა­დოს ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი რე­ჟი­მე­ბის თავ­მოყ­რა და ბრძო­ლის ერ­თი­ა­ნი ფრონ­ტის შექ­მნა, თუკი მის­ცეს ამის სა­შუ­ა­ლე­ბა. ეგ ვნა­ხეთ სწო­რედ - ჩი­ნე­თი ეუბ­ნე­ბა, კი ბა­ტო­ნო, გა­ვერ­თი­ან­დეთ, ოღონდ შენ არ იქ­ნე­ბი პირ­ვე­ლი პი­რიო. აგ­რძნო­ბი­ნეს, რომ მას პა­ტივს არ სცე­მენ... გაჩ­ნდა გან­ცდა, რომ პუ­ტი­ნი გა­მო­სა­ვალს ეძებს იმა­შიც, რომ შეც­ვა­ლოს გა­რე­მოც­ვა. გე­ნერ­ლებს ცვლის... ის შე­ეც­დე­ბა ყვე­ლა რე­სურ­სი გა­მო­ი­ყე­ნოს, სა­ნამ იფიქ­რებს იმა­ზე, და­ა­ჭი­როს თუ არა ღი­ლაკს თითი.

გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა