"ღვინო უნდა იყოს მართალი, სიმშვიდეში დადუღებული'' - პროფესიონალი სამხედროს გზა მეღვინეობამდე და საოჯახო მარანი ზემო იმერეთში

უჩა მაჭარაშვილი 18 წელია, თავდაცვის ძალებში მსახურობს, ახლაც მოქმედი სამხედროა. მისთვის ეს წლები დიდი გამოცდილებაა. ამბობს, რომ ამ პერიოდის მანძილზე ბევრი რამ ისწავლა. იყო სხვადასხვა სამხედრო ბრიგადაში, აქედან სამი მისია ერაყის რესპუბლიკაში ჰქონდა, 4 მისია - ავღანეთში.

"იყო სხვადასხვა გამოწვევა, ვიმსახურე საქართველოს დასავლეთ და აღმოსავლეთ სარდლობაში. ახლა თავდაცვის სამინისტროს განათლების სარდლობაში ვარ, კონკრეტულად საჩხერის სამთო ბაზაზე და ამის პარალელურად მაქვს მარანი, სადაც ვაწარმოებ იმერულ, კარგ ქვევრის ბიოღვინოებს. საქართველო არის ვაზის ქვეყანა, ღვინის წარმოების 8000-წლიანი ისტორია აქვს. ამიტომ, გადავწყვიტე, ეს ტრადიცია მეც გამეგრძელებინა.

აქ მოსული ტურისტი გარდა იმისა, რომ ჩემს ღვინოებს აგემოვნებს, საინტერესო ინფორმაციასაც იძენს ღვინის და ჩვენი კუთხის შესახებ,“ - გეუბნება უჩა მაჭარაშვილი.

- მოკლედ, 2018 წლიდან მოვინდომე და შრომა ნელ-ნელა ამ მიმართულებითაც დავიწყე, რამაც შედეგი გამოიღო. ვენახი და მარანი საჩხერის რაიონის სოფელ მახათაურში მაქვს. ჩვენი სოფელი ზღვის დონიდან 750 მეტრზე მდებარეობს, სადაც ვუვლი კიდეც ვენახს, ვაზს და უნიკალურ ჯიშებს (თეთრი და ვარდისფერი რკო), რომლებიც გადაშენების პირას იყო და თანდათან ვაშენებ.

გარდა ამისა, მაქვს ცოლიკოური, ძელშავი, საიდანაც ვაკეთებ სეპაჟებს, კუპაჟებს, ცქრიალა ღვინოს... ამ ეტაპისთვის დაახლოებით ორ ტონა წვენს ვაწარმოებ. 350 ბოთლით დავიწყე და უკვე 2500 ბოთლამდე ვაწარმოებ.

- როგორც ჩანს, თქვენს ოჯახს ამ მიმართულებით დიდი გამოცდილება ჰქონდა...

- კი, მევენახეობას ბებია-ბაბუა მისდევდა, მერე - მშობლები. მუდმივად გვქონდა ვაზთან შეხება და სიახლოვე. ამიტომ, ეს საქმე უკვე დამოუკიდებლად რომ დავიწყე, არ გამჭირვებია. თუმცა ამ ყველაფერს დიდი გამოწვევები მოჰყვა, - ეს იყო - შრომა, დიდი ყურადღება, ხარისხზე ზრუნვა. უკვე გარკვეული წარმატებები მაქვს და იმედიც, რომ მომავალში კიდევ მეტს მივაღწევ. გარდა იმისა, რომ ვაყენებ ქვევრის ღვინოს, იმერული, ტრადიციული მეთოდით, ასევე კასრის ღვინოს ევროპული მეთოდით.

- ღვინოს თქვენი სახელი დაარქვით. რატომ?

- ეს ჩემი შრომა-წვალებიდან გამომდინარე, თან, ჩავთვალე, რომ პოპულარობას ასე მეტად მოიპოვებდა და დაინტერესებასაც გამოიწვევდა. მერე შვილებიც რომ ნახავენ (სამი შვილი მყავს), მამა წარმატებულია, სახელობითი ღვინო აქვს, შრომას მეტად მოინდომებენ. შესაძლოა, ღვინის ბოთლებზე მათი სახელებიც აღმოჩნდეს. ამ ეტაპზე, რაც შეუძლიათ, მეხმარებიან.

- რა უფრო ადვილია, ვენახის მოვლა, ღვინის დაყენება თუ სამშობლოს დაცვა?

- მარტივი არც ერთი არ არის, სამივე საპასუხისმგებლო საქმეა, შრომა და თავდადება უნდა ყველაფერს... მიყვარს ჩემი ქვეყანა, შესაძლებლობის ფარგლებში მუდმივად ვცდილობდი, მისთვის მემსახურა. მასაც ბევრი რამ აქვს ჩემთვის გაკეთებული. ვამაყობ, რომ ქართველი ვარ. ამასთან, ვალდებული ვარ, სანამდეც შევძლებ, ქვეყანას თავდაცვის ძალებში ვემსახურო!აქ მოსულ სტუმრებს კი ჩემი ქვეყნის ისტორია და ტრადიციები გავაცნო. შევაყვარო ჩვენი კულტურა და შევაგრძნობინო ის, რომ ისინი მოხვდნენ ისეთ ადგილას, სადაც პატარა სამოთხეა...

- მარანში ძველი ქვევრები გქონიათ...

- კი, ქვევრები საუკუნის და საუკუნე-ნახევრის არის, ძველი ჩაყრილია. მარანიც ძველი იყო, ასე რომ, მიტოვებული ქვევრები და მარანიც განვაახლე. რა თქმა უნდა, ყველაფერი მოწესრიგდა და დამატებით, ღვინის სარდაფიც ავაშენე. ღვინო ჯერ მარანში გადის საწყის ეტაპს - საწნახელში იწურება, შემდეგ - ქვევრში და ვარგდება. მანამდე, რა თქმა უნდა, ქვევრები საგანგებოდ ირეცხება, სუფთავდება, დეზინფექცია კეთდება... 6-7 თვემდე მარანშია და შემდეგ სარდაფში გადადის, სადაც უჟანგავ კასრებში თავსდება. ივნისის ბოლოდან კი ბოთლებში ისხმება. გადის ასევე ლაბორატორიულ შემოწმებას და ეტიკეტირდება. სარდაფი მიწაშია, ტემპერატურა დაცულია, სადაც ღვინო თავს კარგად ინახავს. სარდაფის თავზე ტერასაა აშენებული, იქიდან საჩხერის იდეალური ხედი ჩანს. სტუმრებს ტერასაზე ასვლა უყვართ. ხშირად ვმასპინძლობთ უცხოელ ტურისტებს. ახლაც გვსტუმრობდნენ ბრიტანელების და გერმანელების დიდი ჯგუფები. ვატარებთ დეგუსტაციას, მასტერკლასებს, ვუწყობთ სადილს... ჩემი ღვინის დაგემოვნება და ჩვენთან სტუმრობა უყვართ. ვინც ნამყოფია აქ, მოსვლის სურვილი ისევ უჩნდება. ტურისტს მომზადებული უნდა დახვდე, უნდა გააცნო თითოეული დეტალი, - სად დაიკრიფა ესა თუ ის ყურძენი, რატომ, როდის, როგორ დაიკრიფა და რა ამინდში. ამომწურავი ინფორმაცია უნდა მიაწოდო და თავადაც წარუდგე...

- საქმე იცოდით, მშრომელი ხართ, საკუთარი თავის იმედი და სურვილიც გქონდათ, მაგრამ მაინც რისკი არ იყო ამ საქმის წამოწყება?

- დღე-ღამეში ძალიან ცოტა მძინავს, ძირითადად სულ ვმუშაობ. ჩვენს საქმეში თითოეულ დეტალს თავისი მნიშვნელობა აქვს. მეღვინეობა ისეთი დარგია, სიზუსტით და წესების დაცვით უნდა იმოქმედო. ჩემი თითოეული ღვინო შვილივით "მყავს“. ასე რომ, სამ რამეს ვემსახურები - მევენახეობას, მეღვინეობას და ტურიზმს.

ჩვენი სოფელი ესაზღვრება ცნობილ სოფლებს სავანეს და არგვეთს. ამ სოფლებს და მხარეს ჩვენი არაერთი საამაყო პოეტის ბიოგრაფია უკავშირდება, - მუხრან მაჭავარიანის, პაოლო იაშვილის, აკაკი წერეთლის. გვაქვს ასევე მე-10 საუკუნის ტაძარი.

- ღვინოს სად ყიდით?

- თბილისსა და ბათუმში. ახლა ამერიკის ბაზარს ველოდები. ექსპორტი მქონდა ჰონკონგის მიმართულებით და ცოტ-ცოტა რაოდენობა ევროპაში. ასევე იაპონიისთვის ვემზადებით, სავარაუდოდ, რაღაც ნაწილს წაიღებენ. ხარისხზე ვარ ორიენტირებული, ბიოღვინოს ბევრს ვერც დააყენებ.

- ვენახსა და მარანში განსაკუთრებული წესები, ან რაიმე რიტუალი ხომ არ გაქვთ დამკვიდრებული?

- რთვლის პერიოდში, მარანში რომ ვმუშაობ, საგალობლებს ვრთავთ, სანთელს ვანთებთ და ყურძენს ისე ვწურავთ. მარანი ხომ ოჯახის სიწმინდეა. რაც შეეხება ვენახს, სულიერია, როგორც ადამიანს შეუძლია ფიქრი და საუბარი ასევეა ისიც. კი, თავის ქმედებიდან გამომდინარე გესაუბრება. ნებისმიერ პროცედურას თავად გკარნახობს - რაში უნდა შველა და დახმარება. დიდ ყურადღებას ვაქცევ მთვარის ცვლილებას, - გასხვლა, დაკრეფა დაწურვა ამის მიხედვით ხდება. ღვინოში არ ვერევი. არც არაფერს ვამატებ და არც ვაკლებ. ბუნებრივად დგება ისეთი, როგორიც არის, თავისით ღვინდება.

- თავს რას უწოდებთ - მეღვინეს თუ მევენახეს?

- მიუხედავად იმისა, რომ მაქვს ხარისხიანი პროდუქცია, ჩემს ღვინოს ბევრი მოწონება დაუმსახურებია, ჯერჯერობით დამწყები მეღვინე ვარ, არ ვარ სრულყოფილად შემდგარი ამ საქმეში. ამ ყველაფერს დრო და სტაჟი სჭირდება.

- მეღვინეობა, თუნდაც დამწყები მეღვინისგან რას ითხოვს?

- პირველ რიგში ღვინო უნდა იყოს მართალი, სუფთად დამზადებული, სიმშვიდეში დადუღებული და დავარგებული. მართალს რომ ვამბობ, ამაში იმას ვგულისხმობ, რომ მეღვინემ ღვინის დამზადებისას არ უნდა მოგვატყუოს. მევენახეობას დიდი ყურადღება სჭირდება, ერთი ელემენტარული უყურადღებობა და ყველაფერს გააფუჭებ, წყალში ჩაყრი. საერთოდ, ყურძენი, სადაც არ უნდა იყოს, ფაქიზ მოპყრობას ითხოვს და იმსახურებს. მას სწორად თუ არ მოუარე, კარგ ღვინოს არ მოგცემს. ცუდი ვაზისგან კარგ ღვინოს ვერ მივიღებთ. ვაზს როგორც მოვუვლით, დავაფასებთ, მოვუფრთხილდებით, ისეთ ღვინოს მოგვცემს. ცუდი ვაზი გქონდეს და კარგი ღვინო მიიღო, ასე არ გამოვა. მაგრამ თუ კარგი ვაზისგან ღვინოს გავაფუჭებთ, ეს უკვე ჩვენი ბრალი იქნება და ჩვენ ვიქნებით დამნაშავე. ისევ იმას ვიტყვი, რომ ხარისხისთვის ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ. მქონდეს 10.000 ბოთლი და უხარისხო, რომელსაც ვერ გავყიდი, რადგან არავის უნდა. ამას მირჩევნია, 300 ბოთლი და ხარისხიანი... ჩემი ღვინო სწორადაა დამზადებული, თავისი ჯიშური ტონები აქვს და "მართალი“ ღვინოა.