"ხალ­ხს პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი ისე ჰყავს აღ­ქმუ­ლი, რო­გორც სე­რი­ო­ზუ­ლი, ერზე მჭმუნ­ვა­რე და მზრუნ­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი, თით­ქოს სულ ამით არი­ან და­კა­ვე­ბუ­ლი. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, უმე­ტეს­წი­ლად, ეს ხალ­ხი ამ როლს თა­მა­შობს, რომ მერე რი­გით მო­ქა­ლა­ქეს ამა თუ იმ ფორ­მით ფული წა­არ­თვას. ჩვენ ძა­ლი­ან ნე­გა­ტი­უ­რად ვართ გან­წყო­ბი­ლი ამ სტან­დარ­ტუ­ლი პო­ლი­ტი­კი­სად­მი, პო­ლი­ტი­კის საკ­რა­ლუ­რი აღ­ქმი­სად­მი. მარ­ტი­ვად შე­ამ­ჩნევ­დით, რომ ჩვენ სულ სხვა თა­მაშს ვთა­მა­შობთ და სულ სხვა მიზ­ნე­ბი გვაქვს”, - გვე­უბ­ნე­ბა "გირ­ჩე­ლი" პარ­ლა­მენ­ტა­რი სან­დრო რაქ­ვი­აშ­ვი­ლი და გვარ­წმუ­ნებს, რომ პარ­ლა­მენ­ტის დე­რეფ­ნებ­ში ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო რამ ხდე­ბა, ვიდ­რე - დარ­ბაზ­ში: "რაც დარ­ბაზ­ში გა­დის და რა­საც მე­დია უყუ­რებს, ეს არის სპექ­ტაკ­ლი. ის ყვე­ლა­ფე­რი, რაც ამ დარ­ბა­ზამ­დე მი­გიყ­ვანს, ხდე­ბა დე­რეფ­ნებ­ში, ამი­ტომ დე­რეფ­ნე­ბი ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია". ამ­ბობს, რომ ზო­გა­დად ლი­ბერ­ტა­რი­ა­ნე­ლია, ამი­ტო­მაც აირ­ჩია "გირ­ჩი". მოს­კო­ვი­დან გა­მოქ­ცე­უ­ლი პრო­ფე­სო­რი სან­დრო რაქ­ვი­აშ­ვი­ლი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ "ქვე­ყა­ნა­ში ყვე­ლა­ზე დიდი პრობ­ლე­მა ეროვ­ნუ­ლი ბან­კია, რო­მელ­საც წლე­ბია, მთავ­რო­ბე­ბი "მო­სახ­ლე­ო­ბის ფა­რუ­ლი ძარ­ცვის ინ­სტრუ­მენ­ტად იყე­ნე­ბენ" და პო­ლი­ტი­კა­ში ყოფ­ნის მისი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნიც ამ პრობ­ლე­მის მოგ­ვა­რე­ბა უნდა იყოს.

• ბავ­შვო­ბა, რო­მე­ლიც სო­ხუმს უკავ­შირ­დე­ბა

1982 წელს და­ვი­ბა­დე თბი­ლის­ში და ნუ­ცუ­ბი­ძის პლა­ტო­ზე გა­ვა­ტა­რე ბავ­შვო­ბა. უფ­რო­სი და მყავს... ზო­მი­ე­რად ბედ­ნი­ე­რი ბავ­შვო­ბა მქონ­და. ბავ­შვო­ბის­დრო­ინ­დე­ლი პო­ზი­ტი­უ­რი ემო­ცი­ე­ბი, დიდ­წი­ლად, სო­ხუმს უკავ­შირ­დე­ბა იმი­ტომ, რომ დედა სო­ხუ­მი­დან იყო და ზა­ფხულს იქ ვა­ტა­რებ­დი. ჩემი ყვე­ლა­ზე ახლო მე­გო­ბა­რიც სო­ხუ­მი­და­ნაა და ეს ჩემი პო­ზი­ტი­უ­რი ემო­ცი­უ­რი ნა­წი­ლია. ნე­გა­ტი­უ­რი ემო­ცი­ე­ბიც სო­ხუმს უკავ­შირ­დე­ბა - ომი როცა და­ი­წყო, სო­ხუმ­ში ვი­ყა­ვით. როცა ჩვენ­მა ჯარ­მა სო­ხუ­მი და­ი­კა­ვა, გა­დავ­წყვი­ტეთ, თბი­ლის­ში დავ­ბრუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვით. თბი­ლი­სი­დან თვითმფრი­ნა­ვი დაფ­რი­ნავ­და და ჯა­რის­თვის ია­რა­ღი ჩა­მოჰ­ქონ­და, მერე ამ თვითმფი­ნა­ვით ხალ­ხი მიჰ­ყავ­დათ თბი­ლის­ში. 24 სა­ათ­ზე მეტი გა­ვა­ტა­რეთ აე­რო­პორ­ტში... როცა მე და დედა თვითმფრი­ნავ­ში უნდა ავ­სუ­ლი­ყა­ვით, მახ­სოვს, მა­მა­კა­ცე­ბი გვერ­დზე გვწევ­დნენ, ქა­ლებს და ბავ­შვებს არ უშ­ვებ­დნენ და თვი­თონ ძვრე­ბოდ­ნენ თვითმფრი­ნავ­ში. მერე, ერ­თმა ჯა­რის­კაც­მა და­ი­ნა­ხა, რომ სა­ერ­თოდ ვე­ღარ ვჯდე­ბო­დით თვითმფრი­ნავ­ში და ჰა­ერ­ში და­ი­წყო სრო­ლა, მა­მა­კა­ცებს უყ­ვი­რო­და, - ვინ­მე წინ თუ წახ­ვალთ, მოგ­კლავ­თო. მარ­ტო მა­შინ შეგ­ვიშ­ვეს ქა­ლე­ბი და ბავ­შვე­ბი თვითმფრი­ნავ­ში. ეს ძა­ლი­ან ცუ­დად ჩამ­რჩა მეხ­სი­ე­რე­ბა­ში...

• "მივ­ხვდი, რომ რუ­სე­თი­დან უნდა გა­იქ­ცე"

ცოტა ხნის შემ­დეგ, ჩემი მშობ­ლე­ბი მოს­კოვ­ში წა­ვიდ­ნენ სა­მუ­შა­ოდ და მეც წავ­ყე­ვი. მერ­ვე კლა­სი­დან მოს­კოვ­ში ვსწავ­ლობ­დი და იქ და­ვამ­თავ­რე სკო­ლა. და­ვით­ვა­ლე და 6 სკო­ლა მქო­ნია გა­მოც­ვლი­ლი. შემ­დეგ ჩა­ვა­ბა­რე მოს­კო­ვის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, ეკო­ნო­მი­კის ფა­კულ­ტეტ­ზე, და­ვამ­თავ­რე და და­ახ­ლო­ე­ბით ნა­ხე­ვა­რი წელი ბან­კში ვი­მუ­შა­ვე, არ მო­მე­წო­ნა... მერე გა­დავ­წყვი­ტე დოქ­ტო­რან­ტუ­რა­ში ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა, დი­სერ­ტა­ცი­აც და­ვი­ცა­ვი. გა­დავ­წყვი­ტე, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში დავ­რჩე­ნი­ლი­ყა­ვი და ლექ­ცი­ე­ბი წა­მე­კი­თხა. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, მოს­კო­ვის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ეკო­ნო­მი­კის ფა­კულ­ტეტ­ზე და­ახ­ლო­ე­ბით 10 წელი ვას­წავ­ლი­დი. რა­ღაც პე­რი­ო­დის მერე, პრობ­ლე­მე­ბი შემ­ხვდა უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში. იმ დროს სა­ქარ­თვე­ლო­ში უკვე არ­სე­ბობ­და "თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი", მე და ბენ­დუ­ქი­ძეს სა­ერ­თო ნაც­ნო­ბე­ბი და მე­გობ­რე­ბი გვყავ­და და კა­ხას მივ­წე­რე, ლექ­ტო­რი ხომ არ გჭირ­დე­ბათ-მეთ­ქი. რა­ღაც­ნა­ი­რად მივ­ხვდი, რომ რუ­სე­თი­დან უნდა გა­იქ­ცე, იქ ცხოვ­რე­ბა, უბ­რა­ლოდ, არ შე­იძ­ლე­ბა. იმ მო­მენ­ტში უკვე ცოლ-შვი­ლი მყავ­და და არ მინ­დო­და, ჩემი შვი­ლი იქ წა­სუ­ლი­ყო სკო­ლა­ში. გა­მო­ვი­და ისე, რომ იმ წელს კახა გარ­და­იც­ვა­ლა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, შე­თან­ხმე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით, რომ უნდა ჩა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი და ლექ­ცი­ე­ბი წა­მე­კი­თხა, ეს საქ­მე გა­მე­წე­ლა. ერთი წლის შემ­დეგ, ჩა­მო­ვე­დი სა­ქარ­თვე­ლო­ში და და­ვი­წყე ლექ­ცი­ე­ბის კი­თხვა. ერთი სე­მესტრის მერე, თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ბიზ­ნესს­კო­ლის დე­კა­ნის პო­ზი­ცია შე­მომ­თა­ვა­ზეს. ერთი სი­ტყვით, გად­მო­ვე­დი სა­ქარ­თვე­ლო­ში და მერე ოჯა­ხიც ჩა­მო­ვიყ­ვა­ნე. ეს იყო 2016 წელს და მას მერე აქ ვარ. 2019 წლამ­დე ვი­ყა­ვი ბიზ­ნესს­კო­ლის დე­კა­ნი და თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პრო­ფე­სო­რი. 20 ივ­ნი­სის ამ­ბე­ბი რომ და­ი­წყო, 1 დღით ადრე დავ­წე­რე გან­ცხა­დე­ბა და წა­მო­ვე­დი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი­დან. ჩემი კა­რი­ე­რუ­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან მივ­ხვდი, რომ ჩიხ­ში შე­ვე­დი, ვი­ნა­ი­დან სა­მეც­ნი­ე­რო მუ­შა­ო­ბა, პრო­ფე­სო­რო­ბა უფრო მომ­წონ­და, ვიდ­რე ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბა, რა­მაც სრუ­ლი­ად და­მიბ­ლო­კა მეც­ნი­ე­რუ­ლი აქ­ტი­ვო­ბა, რო­გორც ლექ­ტო­რის. რო­გორც თა­ვის დრო­ზე მივ­ხვდი, რომ ბან­კში მუ­შა­ო­ბა ჩემი არ არის, ასე­ვე მივ­ხვდი, ად­მი­ნის­ტრა­ტო­რო­ბაც არ იყო ჩემი...

• პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯე­ბი "გირჩში"

ზო­გა­დად რად­გან ლი­ბერ­ტა­რი­ა­ნე­ლი ვარ, "გირჩს" ვიც­ნობ­დი და თა­ვი­დან­ვე ვა­დევ­ნებ­დი თვალს მის საქ­მი­ა­ნო­ბას. ვიც­ნობ­დი ია­გოს თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი­დან, ვი­ცო­დი დათო ზე­დე­ლაშ­ვი­ლი, ჩემი კო­ლე­გა და მე­გო­ბა­რი. მერე ვახო მეგ­რე­ლიშ­ვილ­მა დამ­პა­ტი­ჟა თა­ვის გა­და­ცე­მა­ში და იქ უკვე პირ­და­პირ გა­ვი­ცა­ნი "გირ­ჩე­ლე­ბი". მერე, 20 ივ­ნისს მი­ტინგზე გა­ვი­ცა­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს უნი­ვერ­სი­ტე­ტის რექ­ტო­რი (ამ­ჟა­მად ამ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ვმუ­შა­ობ) და სა­ნამ იქ და­ვი­წყებ­დი მუ­შა­ო­ბას, რად­გან თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მქონ­და, "გირჩში" მი­ვე­დი და შევ­თა­ვა­ზე, შე­მიძ­ლია, ლექ­ცი­ე­ბი წა­ვი­კი­თხო, თან და­გეხ­მა­რე­ბით-მეთ­ქი - ხალ­ხი ლექ­ცი­ებ­ში ფულს იხ­დი­და და ამ ფულს მთლი­ა­ნად "გირჩს" ვუ­რი­ცხავ­დი. ასე და­ვი­წყე "გირჩთან" თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა. მერე გავ­ხდი სა­ქარ­თვე­ლოს უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პრო­ფე­სო­რი და დღემ­დე იქ ვარ. "გირჩში" კვი­რა­ში ერთხელ დავ­დი­ო­დი, ლექ­ცი­ებს ვკი­თხუ­ლობ­დი. როცა არ­ჩევ­ნე­ბი ახ­ლოვ­დე­ბო­და, 2020 წლის გა­ზა­ფხულ­ზე, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ყვე­ლა აკ­რი­ტი­კებ­და, გირჩს" და­ვუ­ჭი­რე მხა­რი, და­ვი­ნა­ხე, ერ­თნა­ი­რად ვფიქ­რობ­დით და ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­და...

• "რო­გორ და­ვი­წყე პო­ლი­ტი­კო­სო­ბა..."

ასევე დაგაინტერესებთ

15:50 / 23-04-2021

"არაფერ შუაშია, რომ თითქოს ქალებს ვჩაგრავთ"  - იაგო ხვიჩია პარტიის საარჩევნო სიიდან ქალების "ჩახსნის" გადაწყვეტილებას განმარტავს

13:55 / 31-05-2021

დღის ფოტო - წყლის თოფებით შეიარაღებული "გირჩის" წევრები "ნაცმოძრაობის" მოლოდინში...

10:51 / 09-07-2021

"თუ მაინც მომიწია ისტორიაში შესვლა, ჰერმან მეფე ძალიან ადამიანური და ჰუმანური მეფის სახელით შევა" - ვინ არის "გირჩის სამეფოს" მეფე ჰერმან საბო

გახ­სოვთ, ალ­ბათ, პირ­ველ­მა გა­ვაპ­რო­ტეს­ტე რე­გუ­ლა­ცია, მძღო­ლის გვერ­დზე ჯდო­მა რომ არ შე­იძ­ლე­ბო­და - გვერ­დზე მა­ნე­კე­ნი და­ვის­ვი, რუს­თა­ველ­ზე ვსე­ირ­ნობ­დი, პო­ლი­ცია კი დამ­დევ­და. მერე მო­ვა­წყვე ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი აქ­ცი­ე­ბი პარ­ლა­მენ­ტთან, რო­მელ­შიც რამ­დე­ნი­მე ათას­მა ადა­მი­ან­მა მი­ი­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და დავ­რწმუნ­დი, რომ კო­რო­ნა-შე­ზღუდ­ვე­ბის გაგ­რძე­ლე­ბა და შე­გუ­ე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა, უფრო მეტ დროს ვა­ტა­რებ­დი "გირ­ჩე­ლებ­თან". მერე ია­გომ, ვა­ხომ და ზუ­რამ ცალ-ცალ­კე შე­მომ­თა­ვა­ზეს, შევ­სუ­ლი­ყა­ვი პარ­ტი­ულ სი­ა­ში. წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ დიდი ხარ­ჯე­ბი უნდა გვქო­ნო­და და შე­მო­სა­ვა­ლი არ გვყოფ­ნი­და. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, "გირჩს" მსხვი­ლი დამ­ფი­ნან­სებ­ლე­ბი არ ჰყავ­და და მა­შინ ვუ­თხა­რი მათ, - პო­ლი­ტი­კის არა­ფე­რი ვიცი, დი­დად არც პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი მომ­წონს და რად­გან მე­ნე­ჯმენ­ტის რა­ღაც გა­მე­გე­ბა, შე­მიძ­ლია და­გეხ­მა­როთ, წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლი გავ­ხდე-მეთ­ქი.

თუ ისე გა­მო­ვა, გა­ვე­დით და პარ­ლა­მენ­ტში აღ­მოვ­ჩნდით, ხომ კარ­გი, თუ არა, ამის­თვის თავს არ მო­ვიკ­ლავ-მეთ­ქი. გა­მო­ვი­და ისე, რომ პრა­ი­მერ­ში მე­ო­თხე ად­გილ­ზე აღ­მოვ­ჩნდით და მთე­ლი ეს პე­რი­ო­დი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ით უფრო ვი­ყა­ვი და­კა­ვე­ბუ­ლი, ვიდ­რე პო­ლი­ტი­კო­სო­ბით. ჩა­ტარ­და არ­ჩევ­ნე­ბი და აღ­მოვ­ჩნდი პარ­ლა­მენ­ტა­რი. ოთხი ადა­მი­ა­ნი გა­ვიყ­ვა­ნეთ და ძა­ლი­ან მი­ხა­რო­და... გა­სა­გე­ბია, რომ 90% ზუ­რას, ია­გოს და ვა­ხოს დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, მაგ­რამ რა­ღაც წვლი­ლი ჩე­მიც იყო, ვი­ნა­ი­დან ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ულ ნა­წილს ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ­დი. პო­ლი­ტი­კო­სო­ბა, უშუ­ა­ლოდ, ზუ­რას წას­ვლის შემ­დეგ და­ვი­წყე - გა­მო­ვი­და ისე, რომ ზურა წა­ვი­და და ჩემ­გან მეტი აქ­ტი­ვო­ბა მო­ი­თხო­ვე­ბო­და, მათ შო­რის, მე­დი­ას­თან კო­მუ­ნი­კა­ცი­ა­ში, სულ სხვა რე­ა­ლო­ბა­ში აღ­მოვ­ჩნდი. ძა­ლი­ან რთუ­ლი პე­რი­ო­დი გვქონ­და.1-2 თვე, ვიდ­რე დავ­ლაგ­დე­ბო­დით და საქ­მე­ში გა­ვერ­კვე­ო­დით...

• "ეს იყო სტან­დარ­ტუ­ლად პო­ლი­ტი­კუ­რი ამ­ბა­ვი"

ზუ­რას წას­ვლა ჩემ­თვი­საც და მგო­ნი, ყვე­ლას­თვის, ძალ­ზე მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო. მას შიგ­ნით, პარ­ტი­ა­ში, იმ­ხე­ლა ავ­ტო­რი­ტე­ტი ჰქონ­და, რომ ეთ­ქვა, მე ასე მინ­და, დიდი ალ­ბა­თო­ბით, ის ამას გა­ი­ტან­და, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ამის ნაც­ვლად ისე­თი ულ­ტი­მა­ტუ­მი წაგ­ვი­ყე­ნა, იცო­და, ამას ჩვენ არას­დროს დავ­თან­ხმდე­ბო­დით. ეს სა­დღაც კო­მი­კუ­რიც იყო - შემოთ­ვა­ლა, არ მო­წი­ო­თო. მე არც ვე­წე­ვი და ადა­მი­ა­ნი რომ ასეთ ულ­ტი­მა­ტუმს წა­მი­ყე­ნებს, თა­ვის­თა­ვად, სა­სა­ცი­ლოა. სა­მი­ვეს მოგ­ვწე­რა და ად­რე­სა­ტი მეც ვი­ყა­ვი... რო­გორ არ მო­მი­წე­ვია, მაგ­რამ არ მომ­წონს და არ ვარ მწე­ვე­ლი. ვი­ღაც, მა­გა­ლი­თად, და­ლევს არაყს, მაგ­რამ ალ­კოჰო­ლი­კი ხომ არ არის? - მეც ასე ვარ. მო­წე­ვის სურ­ვი­ლი არ მიჩ­ნდე­ბა.. ულ­ტი­მა­ტუ­მი სულ ოთხი პუნ­ქტის­გან შედ­გე­ბო­და, ეს ერთ-ერთი იყო. ეს ჩემ­თვის ერ­თდრო­უ­ლად იყო მი­უ­ღე­ბე­ლიც და გა­მა­ოგ­ნე­ბე­ლიც. მა­ინც ვერ მივ­ხვდი, ეს რა­ტომ უნდა მომ­ხდა­რი­ყო, როცა ამ­ხე­ლა წარ­მა­ტე­ბას მი­ვაღ­წი­ეთ. ზუ­რამ თვი­თონ დამ­პა­ტი­ჟა პარ­ტი­ა­ში, მა­ნამ­დე მისი პარ­ტი­ის დამ­ფი­ნან­სე­ბე­ლიც ვი­ყა­ვი და ცხოვ­რე­ბა­ში ერთხელ არ მქო­ნია მას­თან კონ­ფლიქ­ტი. ამ­დე­ნად გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. ზუს­ტი მი­ზე­ზი არ ვიცი. რა თქმა უნდა, მაქვს ჩემი წარ­მოდ­გე­ნა, რა­ზეც სა­ჯა­როდ არ ვი­ლა­პა­რა­კებ, 1-2 წე­ლი­წად­ში ალ­ბათ ყვე­ლა ყვე­ლა­ფერს გა­ი­გებს. მი­ვიჩ­ნევ, რომ ეს იყო სტან­დარ­ტუ­ლად პო­ლი­ტი­კუ­რი ამ­ბა­ვი, იყო პერ­სო­ნა­ლუ­რი ფაქ­ტო­რე­ბიც, მაგ­რამ ეს უკვე მე­ო­რე­ხა­რის­ხო­ვა­ნია.

• "მინ­და, ჩემი შვი­ლი ნაკ­ლე­ბი სტრე­სის ქვეშ იყოს"

მე­უღ­ლე ჩემი კურ­სე­ლი იყო, ერთ ჯგუფ­ში ვსწავ­ლობ­დით მოს­კო­ვის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში. 2002-ში გა­ვი­ცა­ნით ერ­თმა­ნე­თი მე და ანა ტე­რენ­ტე­ვამ, შე­ვუღლდით და ერთი ბიჭი შეგ­ვე­ძი­ნა - კოს­ტა რაქ­ვი­აშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც უკვე 11 წლის კა­ცია. ძა­ლი­ან მინ­და, ბედ­ნი­ე­რი იყოს, არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, ვინ და რა გა­მო­ვა. მე უც­ნა­უ­რი ბავ­შვო­ბა მქონ­და, ბევ­რი სკო­ლა გა­მო­ვიც­ვა­ლე, ჯერ თბი­ლის­ში ვნა­ხე ომი, მერე - სო­ხუმ­ში. ჩემს ბავ­შვო­ბას რომ ვუ­ყუ­რებ, ვხვდე­ბი, რომ ბევ­რად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ადა­მი­ა­ნი იყოს ბედ­ნი­ე­რი, ვიდ­რე ის, მა­თე­მა­ტი­კა იცის, თუ - არა. მინ­და, ჩემი შვი­ლი ნაკ­ლე­ბი სტრე­სის ქვეშ იყოს და ბედ­ნი­ე­რი ცხოვ­რე­ბით იცხოვ­როს. ვცდი­ლობ, ბევ­რი დრო გა­ვა­ტა­რო მას­თან, თუნ­დაც, ფეხ­ბურ­თი ვი­თა­მა­შოთ ეზო­ში. რაც უფრო იზ­რდე­ბა, მისი ყუ­რა­დღე­ბა უფრო მე­გობ­რებ­ზე, კომ­პი­უ­ტერ­ზე გა­და­დის, რაც გარ­და­უ­ვა­ლია. იმე­დი მაქვს, რომ ის მარ­თლა ბედ­ნი­ე­რად გრძნობს თავს და მეც ვცდი­ლობ, ამა­ში ხელი შე­ვუ­წყო..

ვერ ვი­ტყვი, რომ მარ­ტი­ვი საქ­მე იყო, მაგ­რამ მე­უღ­ლე შე­ე­გუა სა­ქარ­თვე­ლოს და ამ მო­მენ­ტის­თვის არც ერთს არ გვიჩ­ნდე­ბა უკან დაბ­რუ­ნე­ბის სურ­ვი­ლი. ანა ამ ეტაპ­ზე არაა და­საქ­მე­ბუ­ლი, მოს­კოვ­ში კი მუ­შა­ობ­და, მაგ­რამ აქ ჯერ ვერ ვი­პო­ვეთ სამ­სა­ხუ­რი. რაც მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყე, ბევრ ჰობ­სა და გა­ტა­ცე­ბა­ზე ვთქვი უარი. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ბი­ლი­არ­დის თა­მა­ში, მაგ­რამ დრო არ მრჩე­ბა და თუ მაქვს თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო, მირ­ჩევ­ნია, ისევ კარ­გი წიგ­ნი ვი­კი­თხო. "ფორ­მუ­ლა 1" და ზო­გა­დად, რთუ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­ის სპორ­ტე­ბი მიყ­ვარს. როცა უყუ­რებ, ბევ­რს სწავ­ლობ.

• "მი­უ­ხე­და­ვად ბევ­რი ნე­გა­ტი­ვი­სა, სა­უ­კე­თე­სო სამ­ყა­რო­ში ვცხოვ­რობთ"

რა ვიცი, ალ­ბათ ბედ­ნი­ე­რი ვარ. ზო­გა­დად, მომ­წონს და რა­ღაც­ნა­ი­რად მა­ინ­ტე­რე­სებს ცხოვ­რე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა იმი­ტო­მაც არ მომ­წონს ალ­კოჰო­ლი და ნარ­კო­ტი­კი, მინ­და, ფხი­ზე­ლი თვა­ლით ვუც­ქი­რო. ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში ვცხოვ­რობთ, სა­დაც პრობ­ლე­მე­ბის მეტი რა არის, მაგ­რამ ვცდი­ლობ, ამ პრობ­ლე­მე­ბის იქით და­ვი­ნა­ხო შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, გა­მოც­დი­ლე­ბა იმი­ტომ, რომ რა­ღაც­ნა­ი­რად თუ გა­დავ­ხე­დავთ, მი­უ­ხე­და­ვად ბევ­რი ნე­გა­ტი­ვი­სა, ჩვენ სა­უ­კე­თე­სო სამ­ყა­რო­ში ვცხოვ­რობთ. დღეს გა­მოვ­დი­ო­დი პარ­ლა­მენ­ტი­დან და ვი­ღაც ქალი ნაგ­ვის ურ­ნა­ში საჭ­მელს ეძებ­და. ძა­ლი­ან რთუ­ლი გა­და­სა­ტა­ნია, რო­დე­საც ხვდე­ბი, რო­გორ გა­რე­მო­ში ცხოვ­რო­ბენ ადა­მი­ა­ნე­ბი. რა­ღაც მო­მენ­ტში შე­იძ­ლე­ბა უკა­ნაც გა­დავ­დგათ ნა­ბი­ჯი, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს ეს სამ­ყა­რო. ახლა მარ­თა­ლია პარ­ლა­მენ­ტში ვარ, მაგ­რამ შემ­დგომ­ში აუ­ცი­ლებ­ლად დავ­ბრუნ­დე­ბი ჩემს უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში და გა­ვაგ­რძე­ლებ სა­მეც­ნი­ე­რო მუ­შა­ო­ბას.

• "ძა­ლი­ან ნე­გა­ტი­უ­რად ვართ გან­წყო­ბი­ლი სტან­დარ­ტუ­ლი პო­ლი­ტი­კი­სად­მი"

სი­ნამ­დვი­ლე­ში, პარ­ლა­მენ­ტის დე­რეფ­ნებ­ში ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო რამ ხდე­ბა, ვიდ­რე - დარ­ბაზ­ში... რაც დარ­ბაზ­ში გა­დის და რა­საც მე­დია უყუ­რებს, ეს არის სპექ­ტაკ­ლი. ის ყვე­ლა­ფე­რი, რაც ამ დარ­ბა­ზამ­დე მი­გიყ­ვანს, ხდე­ბა დე­რეფ­ნებ­ში, ამი­ტომ დე­რეფ­ნე­ბი ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ხან ერთ პო­ლი­ტი­კოსს შეხ­ვდე­ბი და და­ე­ლა­პა­რა­კე­ბი ამა თუ იმ თე­მა­ზე, ხან - მე­ო­რეს. ეს სა­უბ­რე­ბი, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, რა­ღა­ცამ­დე მი­გიყ­ვანს. სხვა პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, ჩვენ ახლა გლო­ბა­ლუ­რი მიზ­ნე­ბი გვაქვს, სულ სხვა­ნა­ი­რად ვუ­ყუ­რებთ პო­ლი­ტი­კას და მიზ­ნე­ბიც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გვაქვს. ჩვენს თავს და არც სხვა პო­ლი­ტი­კო­სებს არ აღ­ვიქ­ვამთ, რო­გორც გან­სა­კუთ­რე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს. თა­ვი­სუფ­ლე­ბი და გულ­წრფე­ლე­ბი ვართ თუ არა, სხვებ­მა შე­ა­ფა­სონ, ისე კი, ჩვენ­თან კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის არა­ნა­ი­რი პრობ­ლე­მა არ არის. ჩვენ ხან­და­ხან დაგ­ვცი­ნი­ან კი­დეც, მაგ­რამ ეს ხომ ბუ­ნებ­რი­ვი ემო­ცი­ე­ბია - ჩვენც ადა­მი­ა­ნე­ბი ვართ, ჩვენც შეგ­ვიძ­ლია ვი­ღა­ცას დავ­ცი­ნოთ, ვი­ხუმ­როთ... ხალ­ხს პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი ისე ჰყავს აღ­ქმუ­ლი, რო­გორც სე­რი­ო­ზუ­ლი, ერზე მჭმუნ­ვა­რე და მზრუნ­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი, თით­ქოს სულ ამით არი­ან ისი­ნი და­კა­ვე­ბუ­ლი. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, უმე­ტეს­წი­ლად, ეს ხალ­ხი ამ როლს თა­მა­შობს, რომ მერე რი­გით მო­ქა­ლა­ქეს ამა თუ იმ ფორ­მით ფული წა­არ­თვას. ამი­ტომ ჩვენ ძა­ლი­ან ნე­გა­ტი­უ­რად ვართ გან­წყო­ბი­ლი ამ სტან­დარ­ტუ­ლი პო­ლი­ტი­კი­სად­მი, პო­ლი­ტი­კის საკ­რა­ლუ­რი აღ­ქმი­სად­მი. ჩვენ სულ სხვა­ნა­ი­რად ვუ­ყუ­რებთ მაგ. თუნ­დაც პარ­ლა­მენ­ტა­რის პრი­ვი­ლე­გი­ებს. შე­იძ­ლე­ბა ჩვენ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლიც იყოს, მა­გა­ლი­თად, სა­ხელ­მწი­ფო და­ფი­ნან­სე­ბა... ჩვენ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, 3,5 მი­ლი­ონ­ზე ვთქვით უარი და იმი­ტომ კი არა, რომ ფული არ გვიყ­ვარს, ძა­ლი­ა­ნაც გვიყ­ვარს, ცხოვ­რე­ბა­ში ის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, მაგ­რამ ერ­თია, როცა ამომ­რჩე­ველ­ზე ხარ და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, მა­შინ მეტი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა გაქვს და მეტი კონ­ტრო­ლი იმი­სა, თუ რას აკე­თებ და რო­გორ აკე­თებ. მე­ო­რეა, როცა არაფ­რის გამო მი­ლი­ო­ნებს იღებ ბი­უ­ჯე­ტი­დან, მა­შინ სხვა­ნა­ი­რად იქ­ცე­ვი. მარ­ტი­ვად შე­ამ­ჩნევ­დით, რომ ჩვენ სულ სხვა თა­მაშს ვთა­მა­შობთ და სულ სხვა მიზ­ნე­ბი გვაქვს.

• "ჩემი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნია..."

ჩემი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნია, ამომ­რჩე­ველს და­ვა­ნა­ხო, რომ ეროვ­ნუ­ლი ბან­კი არის ამ ქვეყ­ნის მთა­ვა­რი პრობ­ლე­მა. შე­იძ­ლე­ბა უც­ნა­უ­რად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დეს და ვი­ღა­ცას ჰგო­ნია, რომ პრობ­ლე­მა არის გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა­ში, სა­სა­მარ­თლო­ში, მაგ­რამ, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ეროვ­ნუ­ლი ბან­კი ყვე­ლა­ზე დიდი პრობ­ლე­მაა. ეს არის მო­სახ­ლე­ო­ბის ფა­რუ­ლი ძარ­ცვის ინ­სტრუ­მენ­ტი, რო­მელ­საც წლე­ბია, მთავ­რო­ბე­ბი იყე­ნე­ბენ, კუ­პო­ნე­ბით და­წყე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც მთე­ლი ქვეყ­ნის ძარ­ცვა იყო და ეს ხომ ეროვ­ნულ­მა ბან­კმა მო­ა­წყო? ეროვ­ნუ­ლი ბან­კი ამას ყო­ველ წელს აკე­თებს, მაგ­რამ ასე ნათ­ლად არ ჩანს, რო­გორც კუ­პო­ნე­ბის დროს ჩან­და. ეროვ­ნულ­მა ბან­კმა სა­ქარ­თვე­ლო იმ დროს მო­თა­რე­შე კრი­მი­ნა­ლებ­ზე და ბან­დებ­ზე მე­ტად გა­ძარ­ცვა. სის­ტე­მა ისეა აწყო­ბი­ლი, ამას ადა­მი­ა­ნე­ბი ვერ ხე­და­ვენ - ფა­სე­ბი როცა იზ­რდე­ბა, ლარი გა­ნიც­დის ინფლა­ცი­ას, ინფლა­ცია ჩნდე­ბა იმი­ტომ, რომ ეროვ­ნი­უ­ლი ბან­კი ბევრ ლარს ბეჭ­დავს. ადა­მი­ა­ნი ამას ვერ ხე­დავს და პური რომ გაძ­ვირ­დე­ბა, თო­ნის მფლო­ბე­ლი და ვი­ღაც ბიზ­ნეს­მე­ნი ჰგო­ნია დამ­ნა­შა­ვე და არა ეროვ­ნუ­ლი ბან­კი, რო­მელ­მაც ბევ­რი ლარი და­ბეჭ­და. ჩემი ამო­ცა­ნაა, გა­მოს­ვლე­ბი­დან და­წყე­ბუ­ლი, სა­დე­პუ­ტა­ტო კი­თხვე­ბით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, და­ვა­ნა­ხო ამომ­რჩე­ველს, ეს რამ­ხე­ლა პრობ­ლე­მაა. თუ ისი­ნი ამას და­ი­ნა­ხა­ვენ, ჩემს კო­ლე­გა დე­პუ­ტა­ტებს და­ვარ­წმუ­ნებ, რომ რე­ფორ­მა სა­ჭი­როა.