"ეს დღეებია იმატებს ავადმყოფთა რიცხვი. არ ვმალავ, მეშინია, რომ კიდევ ბევრ თანაქალაქელს დავკარგავ. აცრა, პირბადე და რეგულაციები - მხოლოდ ეს საშუალება გვაქვს!" - ექიმი დავით გადელია

ექიმი დავით გადელია ქვეყანაში არებული ეპიდემიოლოგიური ვითარების შესახებ წერს, რომელიც მისი თქმით, ბოლო დღეებია უარესდება:

"წელიწადი და ორი თვეა "ზაოდ-კრაოტის" რეჟიმში ვარ. 1-2 ჯერ თუ ვიყავი სახლში ამ პერიოდში მეგობართან. ყველა მენატრება და განსაკუთრებით კი ის ჩვეული სითბო და გარემო მენატრება, რომელიც მეგობრებთან ერთად ყოფნისას ჩნდება. ჩემმა მეგობრებმა იციან, რომ მე განსაკუთრებით მიჭირს მათ გარეშე ყოფნა. სულ უბრალო, წლების განმავლობაში ჩემგან არაფრად მიჩნეული ლუდის მოხვრეპა რა ყოფილა- ოღონდ ლუდის ბარში მოტანილი და არა სახლში! როგორ არ ვაფასებდი! დოჩანაშვილის ის ცნობილი "ხინკლის კანონიც" უფრო ბარ-ბუდრუგანებში მუშაობს, თორემ სახლში მოტანილი რა სათქმელია!

ჰოდა ამ გასულ პარასკევს, ისე მოგვენატრა ჩვენი კლინიკის ექიმებს ეს სულ უბრალო რამ, რომ სამსახურის დამთავრებისთანავე გადავედით ჩვენი კლინიკის სულ ახლო მყოფ ბარში. უკვე შვიდის თხუთმეტი წუთი იყო და ბარში გამოგვიცხადეს: "შვიდს რომ ათი დააკლდება ვხურავთო". რა ძალა იყო - ჩავიყარეთ ამ ნახევარ საათში საჩქაროდ და უგემურად... ვერც ლუდი ვხრიპეთ ნაბა-ნება (პირველი ბაკალი ისედაც არ ისმება ნელა) - ჩავისხით ნაუცბათევად... დავიშალეთ ნახევარ საათში ექიმები უკმაყოფილოდ...

როგორ არ გვინდა ექიმებს ძველებური ცხოვრება?! გალახულებივით, უსიტყვოდ დავტოვეთ სახინკლე. რატომ გგონიათ სხვაგვარად? რადგანაც მოგიწოდებთ რეგულაციების დაცვისკენ? ამიტომ გგონივართ მტრები? კიდევ ერთხელ გავიმეორებ: მე, როგორც ერთ ექიმს და კოვიდის წინააღმდეგ აქტიურად მებრძოლი კლინიკის ხელმძღვანელს, ძალიან გამიჭირდება კიდევ ერთი ნოემბერ-დეკემბრის გადატანა! ქვეყანასაც გაუჭირდება!

ამავე დროს, უნდა გითხრათ, გაგაფრთხილოთ, რომ ეს დღეებია იმატებს სასტაციონარე ავადმყოფთა რიცხვი. არ ვმალავ, მეშინია! მეშინია, რომ კიდევ ბევრ მეგობარს, თანაქალაქელს დავკარგავ. დღეს სამი მეგობარი პირადად დავარეგისტრირე აცრაზე (წუთის საქმეა). აცრა, პირბადე და რეგულაციები - მხოლოდ ეს საშუალება გვაქვს! პირბადის მუდმივად ტარებამ ალერგია გამიჩინა სახეზე და საშინლად შემაწუხებელია (ამის გამო წვერსაც იშვიათად ვიპარსავ), მაგრამ როგორც ქართველები იტყვიან: "ომში ის გამოიყენე, რაც ხელთ მოგხვდებაო! (ანდაზის ევროპული ანალოგი უფრო ლაკონურია)".