"შვილი გავაჩინე თუ არა, ქვეყანა დაიქცა..." - ეკა მჟავანაძე ოჯახზე, შვილებთან ურთიერთობასა და პროფესიულ საქმიანობაზე

მსახიობი და კასტინგის მენეჯერი - ეკა მჟავანაძე 2 ვაჟის დედა გახლავთ. უმცროსთან გადასაღებ მოედანზე ურთიერთობაც უხდება... როგორ აღზარდა შვილები რთულ წლებში და აღზრდის რა მეთოდებს იყენებდა, ამის შესახებ ქალბატონი ეკა ჟურნალ "გზას" ესაუბრა:

- 2 ბიჭის დედა ვარ. შვილი რომ გავაჩინე, არც ისე პატარა ასაკის - 24 წლის გახლდით. ასე თუ ისე, დედობისთვის მომზადებული ვიყავი. უბრალოდ, ძალიან ცუდი დრო - 1990 წელი გახლდათ. შვილი გავაჩინე თუ არა, დენი გაითიშა, ქვეყანა დაიქცა, ჩვენს ცხოვრებაში ახალი ეპოქა დაიწყო... ამისთვის მოუმზადებელი ვიყავით: სხვანაირად გავიზარდეთ, უცებ კი ქაოსსა და გაჭირვებაში აღმოვჩნდით, თავის გატანა გვიწევდა...

- თქვენს შვილებს შორის ასაკობრივი სხვაობა რამდენია?

- 6 წელი. სხვათა შორის, დედობა მეორე შვილის გაზრდისას უფრო ვიგრძენი. დედა ახალგაზრდა გახლდათ - პირველი შვილის გაზრდაში ძალიან მეხმარებოდა. თავად ჩემი უფროსი ვაჟი - სანდრო ამბობს, - ბებიამ გამზარდაო... თეატრში ვმუშაობდი. სახლში დაბრუნებული სანდროს ვეკითხებოდი: - ჩემთან დაიძინებ-მეთქი? ჯერ მიპასუხებდა, - კიო, მერე კი დაამატებდა, - იცი, რა? ძალიან მიყვარხარ, მაგრამ ბებიასთან უნდა დავწვეო (იცინის)... მამა ახალი გარდაცვლილი მყავდა, როცა სანდრო დაიბადა. დედაჩემმა 3-4 თვის სანდრო ჩემი ოთახიდან გაიყვანა და ასე ვთქვათ, გვერდით დაიწვინა. 15 წელი ასე გაგრძელდა... სულ მიკვირდა, როცა ჩემი მეგობრები წუწუნებდნენ - ვაიმე, ბავშვის გამო, მთელი ღამე არ მეძინაო... მსგავსი პრობლემა არასოდეს მქონია, რადგან უფროსი ვაჟი საოცრად კარგი გასაზრდელი იყო. მეგონა, ასეც უნდა ყოფილიყო (იღიმის). სამაგიეროდ, მეორე ბიჭი რომ გაჩნდა, ყველაფერი გადამავიწყდა - ძალიან ცელქი იყო (იცინის). 4 წელი ძუძუთი ვკვებავდი.

- ძმებს ერთმანეთთან როგორი ურთიერთობა ჰქონდათ და აქვთ?

- უმცროსი - ბასტო რომ დაიბადა, სანდრო უკვე სკოლაში დადიოდა. მახსოვს, თავდაპირველად, სანდრო ეჭვიანობდა. ოთახში შემოვიდოდა და გაღიზიანებული ხმით მეტყოდა, - მშიაო. რომ ვეუბნებოდი, - ბავშვს დავბან ან გამოვუცვლი, მერე კი გამოვალ, გაჭმევ-მეთქი, მპასუხობდა, - არა, მინდა, რომ ახლა მაჭამოო (იცინის)... ძმებს კარგი ურთიერთობა აქვთ. ცოტათი უფროს-უმცროსობენ, მაგრამ ერთმანეთი ძალიან უყვართ. ფეხბურთი, სპორტი ორივეს მოსწონს. თავიანთი სამეგობრო წრე ჰყავთ. სხვათა შორის, უმცროსი უფროსის მეგობრებთან მეგობრობს. ძმები ხასიათით ერთმანეთისგან განსხვავდებიან. სანდრო 30 წლის არის, ბასტო - 23-ის.

- პირად ცხოვრებასთან დაკავშირებულ საკითხებში, შვილები თქვენთან გულახდილები არიან?

- კი. ისინი არასოდეს შემიზღუდავს. მაგალითად, ვიღაც რომ მოსწონებიათ, არასოდეს ჩავრეულვარ - რატომ მოგწონთ-მეთქი? თავად მომწონს თუ არა, ეს სხვა საკითხია. რაც მთავარია, მას მოსწონს. ჯერ ერთი, შეურაცხყოფად მიმაჩნია, როდესაც იმ ადამიანის შესახებ ცუდს ეტყვი, რომელიც მოსწონს. შვილებს ამ საკითხშიც თავისუფლებას ვაძლევ. შეიძლება, დელიკატურად რაღაც ვურჩიო, მაგრამ ამ მხრივ, აქტიური ვერ ვიქნები.

- კასტინგის მენეჯერი ხართ. შვილისთვის, ასე ვთქვათ, ხელი ხომ არ წაგიშველებიათ?

- არასდროს. უბრალოდ, ფოტოგენურია. კასტინგზე ჩვეულებრივად გადის. ხშირად ყოფილა შემთხვევა, რომ ჩემს პროექტში არ მოსწონებიათ და არ გადაუღიათ, მაგრამ რაღაცებში გადაუღიათ... სხვათა შორის, ახლახან ბასტომ ვიდეოსინჯი ჩაწერა და გაგზავნა. ვიღაცები აარჩიეს, მათ შორის ჩემი შვილი არ ყოფილა. კასტინგზე მისულს მითხრეს, - რომელი ვიდეოებიც გამოგვიგზავნე, რამდენიმე მოგვეწონა, მაგრამ ერთი ბიჭი გვჭირდება. ის ჯერ არ შემოვაო. - რომელი-მეთქი? - ვიკითხე. ტანსაცმლით მიმახვედრეს, რომ ბასტოზე იყო საუბარი. სიცილი ამიტყდა. - ეგ ჩემი შვილია-მეთქი. გაეცინათ... ბედნიერი ვიყავი, რომ თავად არ მითქვამს, - ჩემი შვილის ვიდეოს ვგზავნი და ყურადღება მიაქციეთ-მეთქი, ბასტო როლზე ჩემ გარეშე დაამტკიცეს... წაიკითხეთ სრულად