"ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა ჩემი სახ­ლია, ნამ­დვი­ლი და მთა­ვა­რი სახ­ლი. შე­სა­ბა­მი­სად, მისი ად­გი­ლის გა­მოც­ნო­ბა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში რთუ­ლი არ გახ­ლავთ. ყვე­ლა სხვა და­ნარ­ჩე­ნი საქ­მე და ასე­თი ბევ­რი - ერთი და ძი­რი­თა­დი დელ­ტა­სა­ვი­თაა, მის­გან გა­მო­დის და მას­ში­ვე ჩა­ე­დი­ნე­ბა“ - ამ­ბობს ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის დი­რექ­ტო­რი გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე, რო­მე­ლიც სა­ოც­რად აქ­ტი­უ­რი, საქ­მის­თვის თავ­და­დე­ბუ­ლი და კარ­გი ამ­ბე­ბის სა­თა­ვე­ში მყო­ფი ადა­მი­ა­ნია...

თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე ყოფ­ნი­სას და ამის მიღ­მაც არა­ერ­თი სა­სარ­გებ­ლო საქ­მე მი­ე­წე­რე­ბა. რო­გორ ას­წრებს ამ­დენს და ასე, ამას­თან, იმა­საც, იყოს წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მწე­რა­ლი, ამა­ზე AMBEBI.GE-სთვის მი­ცე­მულ წლის შე­მა­ჯა­მე­ბელ ინ­ტერ­ვი­უ­ში სა­უბ­რობს:

- სულ თა­ვი­დან რომ და­ვი­წყოთ, რო­გორ ფიქ­რობ, რა მთა­ვა­რი ნიშ­ნის მი­ხედ­ვით მოხ­და, შენი ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე შერ­ჩე­ვა და რო­გორ ჩან­და პირ­ველ დღე­ებ­ში საქ­მე, რო­მე­ლიც წინ გე­ლო­და?

- სა­კუ­თარ თავ­ზე ასე სა­უ­ბა­რი უხერ­ხუ­ლი მგო­ნია, ის­ტო­რია კი კახა ბენ­დუ­ქი­ძეს უკავ­შირ­დე­ბა: კახა ბენ­დუ­ქი­ძე ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რად გა­ვი­ცა­ნი. 2006 წელს მე და ჩემ­მა მე­გობ­რებ­მა შევ­ქმე­ნით პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი ელექტრო­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა LIB.GE, რო­მე­ლიც, რა­ღაც აზ­რით, სა­ე­ტა­პო პრო­ექ­ტა­დაც იქცა მა­შინ­დელ ინ­ტერ­ნეტ­სივ­რცე­ში.

ასევე დაგაინტერესებთ

11:36 / 30-08-2019

ცნობილი მწერალი ახალ ამპლუაში - როგორ მოაშენა გიორგი კეკელიძემ გურიაში, თავის მამულში "საკმიელა"

2009 წელს სა­ი­ტი პო­პუ­ლა­რო­ბის ზე­ნი­ტში იყო, ტოპ-20 ქარ­თულ ელ-რე­სურ­სში შე­დი­ო­და. იმ წელს, ერთ სა­ღა­მოს „ფე­ის­ბუ­კის“ მე­სენ­ჯერ­ში კახა ბენ­დუ­ქი­ძემ მომ­წე­რა: "ეგებ მნა­ხოთ“. ცოტა გა­საკ­ვი­რი ის იყო, რომ ღა­მის 11 სა­ათ­ზე და­მით­ქვა შეხ­ვედ­რა. დამ­ხვდა მისი ლე­გენ­და­რუ­ლი თა­ნა­შემ­წე, ჩემი მე­გო­ბა­რი ანა კვან­ჭი­ლაშ­ვი­ლი და 12-ზე შე­ვე­დი. მი­თხრა, რომ LIB.GE-ს ყიდ­ვა და ახალ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ინ­ტეგ­რი­რე­ბა უნ­დო­და მთე­ლი ადა­მი­ა­ნუ­რი რე­სურ­სით. მე უარი ვუ­თხა­რი. გა­უკ­ვირ­და, ოღონდ, არ სწყე­ნია. ასე მო­მეჩ­ვე­ნა, ის ახალ­გაზ­რდუ­ლი პრინ­ცი­პუ­ლო­ბა ცოტა გა­უ­ხარ­და კი­დეც...

მერე სხვა თე­მებ­ზე გა­ვაგ­რძე­ლეთ სა­უ­ბა­რი. სა­დღაც დი­ლის 4 სა­ათ­ზე წა­მო­ვე­დით. თვე­ე­ბის მერე და­მი­რე­კა და მი­თხრა, რომ ჩემ­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა უნ­დო­და სა­უ­ნი­ვერ­სი­ტე­ტო კუ­თხით. ვუ­თხა­რი, რომ მყავს მე­გო­ბა­რი, ზაალ ჩხე­ი­ძე, ვინც ასე­ვე სა­ინ­ტე­რე­სო კად­რი იქ­ნე­ბა ამ ამ­ბი­ცი­ურ პრო­ექ­ტში. მე და ზა­ა­ლი მი­ვე­დით ისევ შუ­ა­ღა­მი­სას. დაგ­ვხვდა კახა, ზაზა შა­თი­რიშ­ვი­ლი და ვახო მეგ­რე­ლიშ­ვი­ლი. ამ­ჯე­რად, დი­ლის ექ­ვსამ­დე ვი­სა­უბ­რეთ. ასე და­ი­წყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ერთი უდი­დე­სი გა­მოც­დი­ლე­ბა.

მას მერე ხში­რად ვხვდე­ბო­დით, თუმ­ცა 2011 წლის ერთ სა­ღა­მოს ისევ მომ­წე­რა: "ეგებ მნა­ხოთ, ოღონდ, სას­წრა­ფოდ". ავე­დი და მი­თხრა, რომ ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის დი­რექ­ტო­რის ად­გი­ლი იყო ვა­კან­ტუ­რი და მე­ფიქ­რა. ვუ­თხა­რი, რომ კი, უნდა მე­ფიქ­რა. ნი­უ­ან­სებს დიდ ყუ­რა­დღე­ბას აქ­ცევ­და და პირ­და­პირ რომ კი არ ვუ­თხა­რი 27 წლის ბიჭ­მა, მერე მივ­ხვდი, ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა. ვი­ფიქ­რე, გეგ­მა გავ­წე­რე და შევ­ხვდი. ვთხო­ვე, რომ ერთი რაც მინ­დო­და, პო­ლი­ტი­კის­გან დის­ტან­ცი­რე­ბუ­ლი მუ­შა­ო­ბა იყო. დამ­პირ­და, გეგ­მა წა­ი­ღო და რამ­დე­ნი­მე თვე­ში პარ­ლა­მენ­ტი­დან და­მი­რე­კეს.

ამ გრძე­ლი ამ­ბით იმის მო­ყო­ლა მსურ­და, რომ კახა ბენ­დუ­ქი­ძეს, სხვა და­ნარ­ჩენ უნა­რებ­თან ერ­თად, მე­ო­რე ადა­მი­ა­ნის შემ­ჩნე­ვის ძა­ლი­ან არაჩ­ვე­ნე­ბუ­რი თვი­სე­ბა ჰქონ­და. ცხა­დია, რთუ­ლი ადა­მი­ა­ნი გახ­ლდათ. ჩვენ არას­დროს გვი­კა­მა­თია, მაგ­რამ ვხე­დავ­დი, რო­გორ გულ­წრფე­ლად, მარ­თლა გუ­ლის ამო­გლეჯ­ვამ­დე ედა­ვე­ბო­და მის­თვის ყვე­ლა­ზე ახ­ლობ­ლებ­საც კი. ძა­ლი­ან კარ­გად იცო­და ისიც, რომ ადა­მი­ა­ნი შეც­დო­მე­ბის და სწო­რი ნა­ბი­ჯე­ბის, მარ­ცხე­ბის და გა­მარ­ჯვე­ბე­ბის ჯა­მია. ამი­ტომ, არც წმინ­და­ნად მი­აჩ­ნდა თავი და რა გა­საკ­ვი­რია, რომ არც იუდა იყო.

მე მგო­ნია, რომ ბო­ლოს ყვე­ლა­ზე ზუსტ "სა­კუ­თარ ად­გილს" მი­აგ­ნო - უნი­ვერ­სი­ტე­ტე­ბის მშე­ნებ­ლო­ბი­სას მისი ვნე­ბა და შე­დე­გე­ბი იო­ლად მი­დას­ტუ­რებს ამ აზრს. აკი, და­ი­ბა­რა, ამ კა­ბი­ნე­ტი­დან გა­მო­მას­ვე­ნე­თო. და ისე მოხ­და, რომ კა­ბი­ნე­ტი­დან კი არა, სხვა ქვეყ­ნი­დან ჩა­მო­ას­ვე­ნეს.

ყო­ველ­თვის მად­ლი­ე­რი ვიქ­ნე­ბი მისი, რა­საც არ უნდა მკარ­ნა­ხობ­დეს ირ­გვლივ გა­რე­მო­ე­ბა და "ხალ­ხის აზრი". რაც მთა­ვა­რია, მად­ლი­ე­რი არა პერ­სო­ნა­ლუ­რი გან­ცდით, არა­მედ გა­ცი­ლე­ბით ზო­გა­დად.

- რო­გო­რია უკვე ამ გა­და­სა­ხე­დი­დან გან­ვლი­ლი გზა?

- გან­ვლი­ლი გზა ძა­ლი­ან რთუ­ლი იყო. უდი­დე­სი გა­მოც­დი­ლე­ბის კვა­ლად, ბევ­რი სი­ხა­რუ­ლი და ტკი­ვი­ლი დაგ­როვ­და. ამას ოდეს­მე უფრო წვრი­ლად გა­ვიხ­სე­ნებ და შე­ვა­ფა­სებ. ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა კულ­ტუ­რულ-სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო და სო­ცი­ა­ლუ­რი ბრენ­დი გახ­და. ეს ჩვე­ნი შე­სა­ნიშ­ნა­ვი გუნ­დის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა და მეც მცი­რე წვლი­ლი მი­მი­ძღვის. სწო­რედ ამ ინერ­ცი­ით, დღეს სოფ­ლად თუ ქა­ლა­ქად არა­ერ­თი ახა­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე ბიბ­ლი­ო­თე­კა იხ­სნე­ბა.

სი­ტყვა ბიბ­ლი­ო­თე­კა და წო­დე­ბა ბიბ­ლი­ო­თე­კა­რი პრეს­ტი­ჟუ­ლად იქცა...

უმოკ­ლე­სად მო­გი­თხრობთ ჩვე­ნი საქ­მე­ე­ბის შე­სა­ხებ, ეს არის:

• ინფრას­ტრუქ­ტუ­რუ­ლი ევო­ლუ­ცია - გა­ნახ­ლე­ბუ­ლი კორ­პუ­სი ვახ­ტანგ მე­ექ­ვსე, მე­ო­რე კორ­პუ­სის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია, წიგ­ნის მუ­ზე­უ­მი, და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის დარ­ბა­ზი, ვაჟა-ფშა­ვე­ლას კომ­პლექ­სი, ჰრი­ნევ­სკის ჯა­დოს­ნუ­რი დარ­ბა­ზი, წიგ­ნის ცენ­ტრი იშხნის ია­ტა­კის ას­ლით, კავ­კა­სი­ის დე­პო­ზი­ტა­რი­უ­მი ქუ­თა­ის­ში, პირ­ვე­ლი კორ­პუ­სის გა­მაგ­რე­ბა და რეს­ტავ­რა­ცი­ის და­წყე­ბა თუ სხვა უამ­რა­ვი დარ­ბა­ზი...
• დი­გი­ტა­ლუ­რი რე­ვო­ლუ­ცია - ელ-ლა­ბო­რა­ტო­რი­ე­ბი, სა­ძი­ე­ბო სის­ტე­მე­ბი, ბიბ­ლი­ო­ვი­კი, ლექ­სი­კო­ნე­ბი, ფო­ტო­მა­ტი­ა­ნე და სხვ.
• ეკ­ვი­ლიბ­რი­უმ­მა ათა­სი სო­ფე­ლი მო­იც­ვა - მოძ­რა­ო­ბა გუ­ლის­ხმობს სოფ­ლის ბიბ­ლი­ო­თე­კე­ბის აღ­დგე­ნა­სა და გა­ნახ­ლე­ბას - ახა­ლი წიგ­ნე­ბი, კომ­პი­უ­ტე­რე­ბი, ინ­ტერ­ნე­ტი, ტრე­ნინ­გი, სკვე­რი-ბიბ­ლი­ო­თე­კე­ბი, სამ­კი­თხვე­ლო­ე­ბი წის­ქვი­ლებ­ში. ასამ­დე უხო­ურ ქა­ლაქ­ში ქარ­თუ­ლი წიგ­ნის კუ­თხე ან ბიბ­ლი­ო­თე­კა გავ­ხსე­ნით. მგო­ნი, ძა­ლი­ან ცოტა არაა.

- მაგ­რამ მხო­ლოდ თა­ნამ­დე­ბო­ბა არ არის გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძის ცხოვ­რე­ბა­ში, არის პო­ე­ზია და პრო­ზაც, რი­თაც ასე­ვე კარ­გად გიც­ნო­ბენ... რო­გორ ხდე­ბა ამ ორი დიდი საქ­მის ერ­თმა­ნეთ­თან შე­თავ­სე­ბა და თა­ნამ­დე­ბო­ბი­სა და შე­მოქ­მე­დე­ბის თა­ნა­ბა­რი წარ­მა­ტე­ბით მარ­თვა?

- ჩემი ცხოვ­რე­ბის მთა­ვა­რი სა­გა­რეო გა­მოწ­ვე­ვა სტე­რე­ო­ტი­პე­ბის მსხვრე­ვა თუ არა, დაბ­ზარ­ვა მა­ინ­ცაა. შე­სა­ბა­მი­სად სულ ვცდი­ლობ, ერთი შე­ხედ­ვით შე­უ­თავ­სე­ბე­ლი შე­ვა­თავ­სო. ხან გა­მო­დის, ხან - არა, ადა­მი­ა­ნიც ხომ ამ მარ­ცხე­ბის და გა­მარ­ჯვე­ბე­ბის ჯა­მია. ოღონდ, ეს "ჯამი" თქვენ უნდა შე­ა­ფა­სოთ.

- რო­გორ ფიქ­რობ, რა მოს­წონთ შენ­ში, რო­გორც მწე­რალ­ში და კონ­კრე­ტუ­ლად "გუ­რულ დღი­უ­რებ­ში", რო­მე­ლიც ბესტსე­ლე­რია?

- მგო­ნი, რომ ჯე­რაც უკე­თე­სი პო­ე­ტი ვარ, ვიდ­რე პრო­ზა­ი­კო­სი. პრო­ზა­ში ჯერ მა­ინც ფრაგ­მენ­ტუ­ლად ვვარ­ჯი­შობ და ვფიქ­რობ, დიდი მას­შტა­ბით მას მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მი­ვუბ­რუნ­დე­ბი. ახლა ლე­ვან კო­ღუ­აშ­ვილ­თან ერ­თად, მნიშ­ვნე­ლო­ვან კი­ნოპ­რო­ექ­ტზე ვმუ­შა­ობ და ჩემი ახა­ლი, დიდი ვნე­ბაც აღ­მო­ვა­ჩი­ნე.

ჩემი ტექ­სტე­ბი იმ დრო­ის ამ­ბე­ბია, როცა ადა­მი­ა­ნი სა­კუ­თარ თავს პირ­ვე­ლად ხვდე­ბა, ანუ ბავ­შვო­ბის. ალ­ბათ იქ დაბ­რუ­ნე­ბა თუ მოს­წონთ.

ვა­ღი­ა­რებ, გა­და­ჭარ­ბე­ბუ­ლად ბევ­რი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი მყავს და სა­ჯა­რო ბო­დიშს ვუხ­დი ჩემს ზო­გი­ერთ გულ­ში გა­ნა­წყე­ნე­ბულ კო­ლე­გას ამის გამო.

- გა­მო­ირ­ჩე­ვი დროს­თან მი­მარ­თე­ბა­ში თა­მა­მი გან­ცხა­დე­ბე­ბით, პო­ზი­ცი­ის და­ფიქ­სი­რე­ბით. რო­გორც თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რის­თვის არის თუ არა ეს გარ­კვე­უ­ლი რის­კი და ოდეს­მე თუ მი­გი­ღია ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან რა­ი­მე მი­თი­თე­ბა, გაფრ­თხი­ლე­ბა?

- პო­ლი­ტი­კო­სი არ გახ­ლა­ვართ და არც არას­დროს ვიქ­ნე­ბი. არც პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტი­ვის­ტი ვარ კლა­სი­კუ­რი აზ­რით. ეს ჩემი მო­წო­დე­ბა და სა­მოქ­მე­დო ველი არ არის. მაგ­რამ ვარ ჩემი ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქე, შე­სა­ბა­მი­სად პატ­რი­ო­ტი და სა­ნამ სა­ჯა­რო ცხოვ­რე­ბით ვცხოვ­რობ, მაქვს გარ­და­უ­ვა­ლი ვალი - რაც არ მომ­წონს, ხმა­მაღ­ლა ვთქვა.

რის­კი ყო­ველ­თვის არ­სე­ბობს, მაგ­რამ გა­აჩ­ნია, სა­პირ­წო­ნედ რა გვე­გუ­ლე­ბა. თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ჩემ­თვის არის ადა­მი­ა­ნად ყოფ­ნის უმაღ­ლე­სი ნი­შა­ნი, რო­მელ­საც ვე­რაფ­რით დავ­თმობ!

- ასე­ვე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რომ თურ­მე არას­დროს გი­სარ­გებ­ლია პრე­მი­ით, რო­მე­ლიც სამ­სა­ხურ­ში გა­წე­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის­თვის გე­კუთ­ვნის. რა­ტომ?

- ვფიქ­რობ, სულ მცი­რე, უხერ­ხუ­ლია ადა­მი­ან­მა სა­კუ­თარ თავს გა­მო­უ­წე­როს ფი­ნან­სუ­რი წა­ხა­ლი­სე­ბა. ეს არც გმი­რო­ბაა და არც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი საქ­ცი­ე­ლი, შე­სა­ბა­მი­სად, ვრცლად სა­უ­ბა­რიც არ ღირს.

- წელს არა­ერ­თი კარ­გი საქ­მის სა­თა­ვე­ში იყა­ვი, თუმ­ცა რას გა­მო­ყოფ­დი ჩვენ­თან სა­სა­უბ­როდ, რაც ყვე­ლა­ზე მე­ტად გე­ა­მა­ყე­ბა და შენ­თვის წლის მიღ­წე­ვაა?

- მოკ­ლედ ჩა­მოვ­თვლი: ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ტაო-კლარ­ჯე­თის სოფ­ლე­ბის საკ­ვი­რაო სკო­ლებ­ში სამ­კი­თხვე­ლო­ე­ბის მო­წყო­ბის და­წყე­ბა და ახალ­ქა­ლა­ქის სოფ­ლის სკო­ლებ­ში ბიბ­ლი­ო­თე­კე­ბის შექ­მნა ევ­რო­კავ­ში­რის და GIPA-ს დახ­მა­რე­ბით.

ეკ­ვი­ლიბ­რი­უ­მის ფარ­გლებ­ში მე­ა­თასე სო­ფელ­ში (თხმო­რი, ამ­ბრო­ლა­უ­რის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტი), ერთი მოს­წავ­ლი­სათ­ვის მო­ე­წყო ბიბ­ლი­ო­თე­კა. გა­ე­როს მო­სახ­ლე­ო­ბის ფონდთან ერ­თად, უშ­გულ­ში, ამ­ბო­რა­ლა­ურ­ში და ახალ­ქა­ლაქ­ში ახალ­გაზ­რდუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კე­ბი გავ­ხსე­ნით. ოკუ­პა­ცი­ის ხაზ­თან მდე­ბა­რე სოფ­ლებ­ში სკვე­რი-სამ­კი­თხვე­ლო­ე­ბი მო­ვა­წყვეთ.

ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის ინი­ცი­ა­ტი­ვით ქვინ­სის ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში, ნიუ-იორკში, გა­იხ­სნა პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა, სა­ქარ­თვე­ლოს ბეჭ­დუ­რი და ელექტრო­ნუ­ლი გა­მო­ცე­მე­ბის რე­გის­ტრა­ცი­ის ცენ­ტრი გა­იხ­სნა, რომ­ლის ია­ტაკ­ზე იშხნის მო­ნას­ტრის ია­ტა­კის ულა­მა­ზე­სი ასლი გან­თავ­სდა.

უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში გა­იხ­სნე­ბა ფოლკ­ლო­რის დარ­ბა­ზი, ემიგ­რა­ცი­ის მუ­ზე­უ­მი და კი­ნო­ბიბ­ლი­ო­თე­კა... მგო­ნი, ცოტა არ არის.

და კი­დევ, 2019 წელს მგო­ნი, სა­ბო­ლო­ოდ და­ვა­წე­სეთ წიგ­ნის ჩუ­ქე­ბის დღე 23 აპ­რილს, რომ­ლის უმ­თავ­რე­სი მხარ­დამ­ჭე­რი სწო­რედ თქვე­ნი ჰოლ­დინ­გი - "პა­ლიტ­რა­მე­დი­აა". „გუ­რუ­ლი დღი­უ­რე­ბის“ ფონდს ჰყავს ექ­ვსი ახა­ლი სტი­პენ­დი­ან­ტი რე­გი­ო­ნე­ბი­დან და თბი­ლი­სი­დან.

თუ პერ­სო­ნა­ლუ­რი სა­კი­თხია - ჩემი "თო­მას ზღაპ­რე­ბი" გა­მო­ვი­და ჩი­ნურ, იტა­ლი­ურ და ფრან­გულ ენებ­ზე. და­ვი­წყე მას­წავ­ლებ­ლო­ბა თბი­ლის­ში, ოზურ­გეთ­ში, ქუ­თა­ის­ში, ბა­თუმ­ში, ახალ­ქა­ლა­ქის სოფ­ლებ­ში. ვა­ტა­რებ ლექ­ცი­ებს. მაქვს რა­დიო და ტე­ლე­რუბ­რი­კე­ბი. მოკ­ლედ შრო­მა, შრო­მა და შრო­მა მექ­ცა უნებ­ლიე ლო­ზუნ­გად.

- ლე­ვილ­ში ვი­ზი­ტიც გა­ვიხ­სე­ნოთ - რას ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და და რა შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბით დაბ­რუნ­დი საფ­რან­გე­თი­დან?

- ლე­ვილ­ში უკვე მე­ო­თხედ ვი­ყა­ვი. იქ დიდი და ამ­ბი­ცი­უ­რი გეგ­მე­ბი გვაქვს - გვინ­და, დიდი ქარ­თუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კა მო­ვა­წყოთ

- რო­გო­რია შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი გეგ­მე­ბი? რის გა­კე­თე­ბას აპი­რებ 2020 წელს და რა ვერ მო­ას­წა­რი 2019-ში?

- 2019 წელს და­გეგ­მი­ლი თით­ქმის ყვე­ლა­ფე­რი მო­ვას­წა­რი გარ­და ფეხ­ბურ­თის მწვრთნე­ლო­ბის შეს­წავ­ლი­სა. თუ მო­ვა­ხერ­ხე, ამ და­ნაკ­ლისს გა­ი­სად ავინ­ზა­ღა­უ­რებ. ეს ხუმ­რო­ბა­გაშ­ვე­ბით. ისე კი, მთა­ვა­რი გა­მოწ­ვე­ვა ბიბ­ლი­ო­თე­კის ლე­გენ­და­რუ­ლი პირ­ვე­ლი კორ­პუ­სის სრუ­ლი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია და ფილმზე მუ­შა­ო­ბის და­წყე­ბაა.

თუმ­ცა ადრე თუ გვი­ან, ცხა­დია, არა მო­მა­ვალ წელს, მა­შინ როცა და­სა­ხულ გეგ­მებს შე­ვას­რუ­ლებ, აუ­ცი­ლებ­ლად გავ­დგე­ბი ჩრდილ­ში და მხო­ლოდ რამ­დე­ნი­მე საქ­მით დავ­კავ­დე­ბი - ფოლკ­ლო­რი, წერა, კინო, ხალ­ხთან ერ­თად ყოფ­ნა სოფ­ლებ­ში არის ჩემი მთა­ვა­რი ვნე­ბაც და მო­წო­დე­ბა. სა­ჯა­რო­ო­ბამ უკვე ძა­ლი­ან დამ­ღა­ლა.