"ბავშვობა და ახალგაზრდობა მამას, ძმებს, ქმარს და მის შვილებს ვუვლიდი..." - 71 წლის ქალის უმძიმესი ისტორია, რომელსაც გარდაცვლილი ქმრის დამლაგებლის სტატუსი აქვს

ქალთა უფლებების დაცვის ორგანიზაცია "საფარის“ ვებ-პლატფორმა "ფანჯარა", ეთნიკური აზერბაიჯანელი ქალის დირაფლუზ ბუდაგოვას უმძიმეს ისტორიას აქვეყნებს. ქალი, რომელიც სამი ათეული წელი იყო დაქორწინებული, ქორწინების მოწმობის არქონის გამო უსახლკაროდ დარჩა და გარდაცვლილი მეუღლის ოფიციალური დამლაგებლის სტატუსი აქვს. სწორედ ასე ფიქსირდება 71 წლის ქალი ოფიციალურ დოკუმენტებში...

თეთრიწყაროელი დირაფლუზი 34 წლის ასაკში დმანისში მამამისის ნებით მეორე ცოლად გათხოვდა. რამდენიმე წელიწადში, ქმარს ფეხები მატარებელმა გადაუჭრა და 25 წლის მანძილზე, დირაფლუზი მას უვლიდა. დღეს, სასამართლოს გადაწყვეტილებით, მას მთელი ამ წლების ჯაფა გარდაცვლილი ქმრის ოფიციალურ დამლაგებლობად ჩაეთვალა, რადგან ქმრისგან დარჩენილი ვერანაირი ქონება ვერ მიიღო.

„მთელი ბავშვობა და ახალგაზრდობა მამას, ძმებს და ოჯახს ვუვლიდი. არც სკოლაში მივლია, 4 კლასი დავამთავრე თუ არა, დიდი ხარო, საოჯახო სააქმეები უნდა გააკეთოო, მითხრეს. მერე გამათხოვეს. 30 წელი ქმარს და მის შვილებს მოვუარე. ქმარი გარდაიცვალა, მე კი უსახლკაროდ დავრჩი" - ამბობს დილაფლუზი.

71 წლის დირაფლუზ ბუდაგოვა მარნეულში ცხოვრობს, იგი ყოველდღე დილაუთენია, 6 საათზე მიდის ბაზარში. სოფლის მოვაჭრეებისგან საქონელს ყიდულობს, შემდგომ კი დღის განმავლობაში იგივე საქონელს ჰყიდის, რომ საღამოს პურისა და საჭმლის საყიდელი ფული ჰქონდეს. სეზონზე, იგი დღეში 10 ლარად მიწაზეც მუშაობს და დაგროვილ თანხას კი სასამართლოში და ადვოკატებს უხდის.

"რომ გამათხოვეს, ქმრის ცოლი გარდაცვლილი იყო. 4 შვილი ჰყავდა, წლების მერე მეც გავაჩინე გოგო - აიდა. იმ პერიოდში უფროსი შვილები სწავლობდნენ, ჯარში იყვნენ. ჩვენ რასაც ვშოულობდით, მათ ვუგზავნიდით, რომ რუსეთში, უცხო გარემოში, კარგად ეცხოვრათ“ - ამბობს დურაფლუზი.

როგორც მარტოხელა ქალი გვიყვება, მისი ქმარი და ის ყველგან მუშაობდნენ, რათა ბავშვები შეენახათ. ქმარი ძირითადად რუსეთში იყო, ის კი აქ შვილებს უვლიდა და მუშაობდა. ისეთი პერიოდი იყო, რომ ქორწინების მოწმობაზე არც უფიქრიათ.

1989 წელს, დირაფლუზის ქმარს ისრაფილს რუსეთში დასაბრუნებელ გზაზე ავარიის შედეგად მატარებელმა ფეხები დააკარგინა. 15 წელი, სიკვდილამდე, დირაფლუზი ქმარს თავის გოგოსთან ერთად უვლიდა. იმ პერიოდში შვილები უკვე დაოჯახებულები იყვნენ და როგორც თვითონ ამბობს, მამის სანახავად არც მიდიოდნენ.

„ისრაფილი 2013 წელს გარდაიცვალა, მისი უფროსი ვაჟი მაშინვე ჩამოვიდა და მისგან დარჩენილი ერთადერთი ქონების - ჩვენი სახლის საკუთარ სახელზე გადატანა მოისურვა. მე მივმართე სასამართლოს, სასამართლო წლები გაგრძელდა, მე კი მაინც გარეთ დავრჩი“ - აცრემლებული გვიამბობს დირაფლუზი.

დირაფლუზ ბუდაგოვას თქმით, სასამართლოს გადაწყვეტილებით, სახლი 5 წილად დაჰყვეს, 4 ისრაფილის პირველი ცოლისგან დაბადებულ შვილებს და ერთი წილი მის ერთ გოგოს. დირაფლუზი კი, ქორწინების მოწმობის არქონის გამო, სასამართლო პროცესზეც კი არ შეუშვეს. ოფიციალურ დოკუმენტებში მისი სტატუსი დამლაგებლად დაფიქსირდა.

"ჩემი გავლილი ცხოვრება ურთულესი იყო. გოგო ვიყავი, მთელი ბავშვობა სულ სახლის საქმეებს ვაკეთებდი. სოფელში ვცხოვრობდით და წესი იყო ასეთი - გოგოს უნდა ეშრომა. როცა გავთხოვდი, ქმარი ხშირად რუსეთში იყო, მე კი მარტო ვცხოვრობდი შვილებთან ერთად. საზოგადოებისგან ზეწოლა ყოველთვის იყო. ბევრ რამეზე აკრძალვები იყო - ქალი ხარ, ნამუსით უნდა იცხოვროო. ძალადობაც გავიარე და ბევრი სხვა რამ, მაგრამ ამდენი შრომის შემდეგ, მაინც გარეთ დავრჩი“ - ჰყვება დირაფლუზი.

დღესდღეობით, დირაფლუზი სოციალურად დაუცველის სტატუსითაა და უსახლკაროა. ზოგჯერ დასთან, ძმასთან და ხანდახან შვილთან რჩება. ბაზარში კიდევ ვაჭრობს, რადგან მისი შვილი ქმარს გაცილებულია და 2 შვილიშვილს ეხმარება მატერიალურად.

ესაუბრა - შალალა ამირჯანოვა

ფეისბუქ-გვერდი "ფანჯარა" ქალების ისტორიებს ორ ენაზე - ქართულად და აზერბაიჯანულად აქვეყნებს.