"ვიცი, სამომავლოდ რა უნდა ვაკეთო..." - რას ეუბნება სოფო ბათილაშვილი მაყურებელს ფინალში გადასვლის შემდეგ

4 ივნისს "მხოლოდ ქართულის" ნახევარფინალური შოუ შედგა, სადაც ორმა მონაწილემ (ოთო კვალიაშვილი, გოგა გიორგელაშვილი) პროექტი დატოვა. ფინალში ბრძოლას 4 კონკურსანტი - სოფო ბათილაშვილი, კოსტა კარანაძე, საბა კემულარია და ალექსანდრე მერელაშვილი - გააგრძელებს.

მონაწილეებს ნახევარფინალში ორ-ორი სიმღერის წარმოდგენა მოუხდათ. გუშინდელი დღის მაყურებლის ფავორიტი სოფო ბათილაშვილია, ახალბედა მომღერალი, რომელმაც პროექტში მისთვის შეთავაზებული ნებისმიერი სიმღერა მოირგო და ინდივიდუალიზმით ბევრის ყურადღება მიიქცია. სოციალურ ქსელში სოფოზე აქტიურად წერენ, ბევრი გულშემატკივარი ჰყავს. თავად გუშინდელი არცთუ მსუბუქი დღის შემდეგ ამბობს, რომ დაღლილია, მაგრამ თავს მშვიდად გრძნობს. ახარებს მაყურებლის სითბო და კეთილგანწყობა. ხოლო თუ რატომ მოსწონთ მისი ნამღერი, ასეთი პასუხი აქვს: "მაგაზე ალბათ ბევრი ფიქრია საჭირო, ასე უცბად ვერ გიპასუხებთ. ერთი კი ვიცი, რომ არასდროს მენანება ჩემი საქმისთვის ენერგია. გულიდან მოდის ყველაფერი და ძალიან მიყვარს, რასაც ვაკეთებ. შეიძლება ეს არის მთავარი ფაქტორიც. ყველაზე მეტად მიხარია, როცა ვმღერი და მაგ დროს ყველაზე კარგად ვგრძნობ თავს".

- სცენაზე გასვლის წინ რას გრძნობ?

- ჩემი გულის ხმა მესმის, სხვა მეტი არაფერი, თან ისე ხმამაღლა სცემს გული, რომ იმ მომენტში, იმ წუთას, ერთი სული მაქვს, ვიმღერო. რაღაც ძალა სცენისკენ მექაჩება, მეწევა...

- გიორგი უშიკიშვილი შენი შეფასებისას ამბობს ხოლმე: როდესაც სოფო მღერის, თითქოს სადღაც არის გასული, ირგვლივ ვერაფერს გრძნობს... სიმღერის დროს რა ხდება - რას გვეტყვი ამაზე?

- რაღაც მომენტები, რასაც თვალები იმახსოვრებს, კადრებად მახსენდება, დანარჩენს - ვერ ვიაზრებ, უფრო სწორად, რამდენიმე წამი ვერაფერს ვიაზრებ. არ ვიცი, რაზე ვფიქრობ, მგონი, საერთოდ ვერაფერზე. მერე ნელ-ნელა გონზე მოვდივარ.

- ახლა ფინალში ყოფნა რას ნიშნავს შენთვის?

- იმას, რომ 3 სიმღერა მაქვს სასწავლი. სერიოზული სამუშაო მაქვს შესასრულებელი, რისთვისაც ფსიქოლოგიურად ვემზადები. სამი სიმღერა სამჯერ სცენაზე გამოსვლას ნიშნავს. რთული დღე იქნება.

- როგორ აფასებ გზას, რაც პროექტში მოსვლამდე გამოიარე?

- ძალიან მტკივნეული იყო, რადგანაც ხან დავალება მქონდა დასაწერი, ხან ლექციაზე ვიჯექი, ხან - რა და ხან - რა. ზოგჯერ სიმღერის დაწერა მინდოდა, ზოგჯერ - ტექსტის, რაც თავში მოდიოდა, მაგრამ ვერ ვაკეთებდი, რადგან გამოცდა მქონდა, ან სხვა რამ. რთული იყო ამის გადალახვა. ვტიროდი, ხან ისტერიულად ვიცინოდი. მიხარია, რომ ეს ყველაფერი დამთავრდა და იმის კეთება დავიწყე, რაც ყველაზე ძალიან მიყვარს.

- არ გააგრძელებ იმას, რასაც აქამდე აკეთებდი?

- გავაგრძელებ, მაგრამ, რა თქმა უნდა, მეტი დრო დაეთმობა მუსიკას. ეს იქნება დამხმარე საშუალება როგორც ტვინის საკვები. ამ მიმართულებით სრულად დავიტვირთები.

- პროექტიდან გამომდინარე - ქართულმა სიმღერამ რა ადგილი დაიკავა შენს ცხოვრებაში?

- მთავარი ადგილი და ჩემი მომავალი გეგმები ქართულ სიმღერას უკავშირდება, ქართულად მინდა ვიმღერო, მუსიკა ქართულად ვაკეთო.

- როდესაც სცენაზე გადიხარ, რა არის შენთვის მთავარი. გყავს კონკრეტული ადრესატი, ვისაც უმღერი?

- ვისზე ვწერ, ვმღერი, ეს პირადი თემაა და ამას ჩემთვის დავიტოვებ, რადგანაც ასე უფრო კარგად ვგრძნობ თავს. ერთი და მთავარი ის არის, რომ დარბაზის წინაშე გამოვდივარ და სწორედ ადამიანებს ვუმღერი.

- სიმღერაზე როგორ მუშაობ?

- პირველ რიგში, სიმღერის ტექსტს გულდასმით ვკითხულობ. მერე მთლიანობაში ვუსმენ და ემოცია თავისით მოდის. გუშინ ინოლა გურგულიას სიმღერა - "რა კარგი ხარ, რა კარგი" რომ ვიმღერე, მასზე მუშაობისას, ყველა ფრაზას ვეჯექი. ცალ-ცალკე ვმეცადინეობდი. ძალიან დიდი და მუშა პროცესია. რუტინული შრომა სჭირდება. ხომ ვამბობ, თითოეული ფრაზაა სასწავლი...

- თუ ისე მოხდა, რომ კონკურსში გამარჯვებული არ აღმოჩნდი, ამისთვის მზად ხარ?

- არ მგონია, რაიმე დიდად შეიცვალოს. ისე არ გამოვიდეს, ამ ყველაფერს მნიშვნელობა არ აქვს, მაგრამ მთავარი ის არის, რომ ვიცი, სამომავლოდ რა უნდა გავაკეთო. მნიშვნელოვანია, რომ მუსიკასთან და მუსიკოსებთან მექნება ურთიერთობა. საქმეს, რასაც ვაკეთებ, მიყვარს და ეს არის მნიშვნელოვანი. მიყვარს ასევე პროექტი, რომელმაც ამდენი რამ მასწავლა და აღმომაჩენინა.

- საკუთარი თავი შორიდან რომ შეაფასო?

- მუსიკაზე, ადამიანებზე, ცხოველებზე უზომოდ შეყვარებული ადამიანი ვარ. კიდევ ბევრი რამ მიყვარს. ცვალებადი ვარ, მხიარულიც, ხანდახან გაუგებარი, ისეთი, რომ ზოგჯერ საკუთარი თავის თვითონაც არ მესმის. რეპეტიციებზე პერკუსიონისტი დიტო საკანდელიძე მეუბნება - სამი სოფო ხარ - ერთი ნეგატიური, მორე პოზიტიური და მესამე - იმ ორს აწყნარებსო. მოკლედ, ბევრნაირი ვარ, საბოლოოდ კი ყველაფერი ბალანსდება.

- უამრავი ადამიანი აალაპარაკე. ბევრის გულამდე მიხვედი. რას ეტყვი მათ?

- სიცოცხლის ბოლომდე სიამოვნებით ვუმღერებდი, ჩემს მუსიკას მოვასმენინებდი. ემოციებს გავცვლიდით. დიდი მადლობა თითოეულს თბილი ზარისთვის, კომენტარისთვის, თუნდაც ქუჩაში ღიმილისთვის. ეს ყველაფერი ძალიან მავსებს და მოტივაციას მაძლევს, ჩემი საყვარელი საქმე ვაკეთო. მადლობა ყველაფრისთვის მშობლებს, ახლობელ ადამიანებს, მეგობრებს, მათ გარეშე ჩემს საქმიანობას არანაირი აზრი არ ექნებოდა. ეს ადამიანური სითბო და ურთიერთობები ჩემთვის მნიშვნელოვანია.